mariagr έγραψε:Αγαπητή gol εγώ παντρεύτηκα μεγάλη γιατί έψαχνα να βρω σπίτι δίπλα στην πεθερά μου διότι έχω έναν κουνιάδο ανάπηρο χέρια πόδια και έπρεπε να είμαι δίπλα τους και τώρα που χρειάζονται βοήθεια και αργότερα αν πεθάνουν αυτό το 36χρονο παιδί δεν θα έμενε μόνο του αν είναι δυνατόν......όλες αυτές οι συγκιρίες με έφτασαν να είμαι 3 χρόνια αρραβωνιασμένη και έχασα κατα καλύτερα χρόνια τεκνογωνίας ........γιαυτό παντρεύτηκα και μεγάλη στα 36 μου.ποιος θα αποφασίσει για το αν θα κάνω παιδί ο Θεός φυσικά αλλά δεν φταίω εγώ που παντρεύτηκα μεγάλη το έκανα για να κάνω ένα Θεάρεστο έργο και αυτό το παιδί δεν θα μείνει μόνο του.......Λοιπόν γιατί δεν κάνω παίδι;;;;;;;γιατί παντρεύτηκα μεγάλη;;;;
Όλες οι γυναίκες που δεν κάνουν παιδιά νιώθουν πολύ άσχημα, όπως και η δική μου και μάλιστα πολύ περισσότερο απο εμάς τους άνδρες κι αυτό με γεμίζει ενοχές!
Όμως ο προορισμός του ανθρώπου, θεωρώ, δεν είναι η τεκνογονία! Ο Θεός, όταν δεν δίνει παιδιά, το κάνει για κάποιον λόγο! Εμείς οφείλουμε να Τον εμπιστευόμαστε απόλυτα, όπως άλλωστε λέμε και στη Θεία Λειτουργία : «…και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Παραθέτω τις απόψεις του Γέροντα Παϊσίου :
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Σκεύος εκλογής» του ιερομονάχου Χριστόδουλου Αγιορείτου
Σε όσους πάλι δεν έκαναν παιδιά και αγωνίζονταν με κάθε τρόπο για να αποκτήσουν, είτε με τεχνητή γονιμοποίηση, είτε με υιοθεσία ξένων παιδιών, εξηγούσε ότι ο Θεός γνωρίζει που δεν τους δίνει ένα παιδί και βέβαια το κάνει για το καλό τους. Κάτι θα βλέπει και δεν τους το δίνει. Κι εκείνοι δεν πρέπει να εκβιάζουν τη θέλησή Του για κανένα λόγο, γιατί, εκ των υστέρων, έστω και αν πετύχουν με το δικούς τους ανθρώπινους τρόπους το επιθυμητό – για εκείνους – αποτέλεσμα, θα διαπιστώσουν ότι ο Θεός, φροντίζοντας για το καλό τους, δεν τους έδινε παιδί. Και θα πρέπει να ξέρουν καλά ότι γίνεται καλό, μόνο εκείνο το έργο που είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού και όχι με την επιμονή και τα δικά μας ανθρώπινα μέσα.
Σε πολλούς ανθρώπους, ο Θεός δεν έδωσε παιδιά, σκόπιμα, γιατί αγάπησαν τα παιδιά όλου του κόσμου σαν δικά τους. Ο Γέροντας ανέφερε και άλλο παράδειγμα, ότι γνώριζε κάποιον, που δεν είχε δικά του παιδιά, αλλά είχε πρόβλημα να κυκλοφορήσει στο δρόμο, γιατί όλα τα παιδιά της συνοικίας του έτρεχαν κοντά του, και προχωρούσε στο δρόμο με πολλή δυσκολία, ανάμεσα σε μια ομάδα παιδιών που τον αγαπούσαν! Σ’ αυτόν ο Θεός στέρησε τη μικρή οικογένεια, αλλά χάρισε το δικαίωμα που μόνο σε λίγους το δίνει, να ανήκει δηλαδή στην μεγάλη οικογένεια του Χριστού.
Θύμιζε επίσης τον Ιωακείμ με την Αγία Άννα, που μέχρι τα βαθιά τους γεράματα έμεναν άτεκνοι, πράγμα που στην εποχή τους το θεωρούσαν πολύ κακό, κι ο κόσμος τους ονείδιζε. Ο Θεός όμως, κάτι ήξερε, αφού από εκείνους ήθελε να γεννηθεί η Παναγία μας, η οποία με τη σειρά της γέννησε τον Σωτήρα όλων των ανθρώπων τον Κύριό μας, Ιησού Χριστό! Έλεγε λοιπόν, ότι πρέπει να μην εκβιάζουμε την αγαθότητα του Θεού, αλλά να τον παρακαλούμε να γίνει το θέλημά Του, που είναι ΠΑΝΤΑ το πιο συμφέρον για μας! Έλεγε ακόμη, ότι άλλοι έχουν σαν σκοπό τους να αποκτήσουν πολλά παιδιά, και ο Θεός, βέβαια, τους το παραχωρεί, γιατί σέβεται το αυτεξούσιο θέλημα του ανθρώπου, αλλά και γιατί κάποιες φορές «δεν αντέχει» την γκρίνια μας κι αφήνει να γίνει το δικό μας θέλημα. Μετά όμως αντιμετωπίζουν πλήθος προβλημάτων. Η μητέρα κουράζεται γιατί η αντοχή της είναι μόνο για δύο παιδιά. Εκείνη όμως, υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις της, έκανε οκτώ, με αποτέλεσμα να δυσανασχετεί και να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις τόσες της υποχρεώσεις απέναντι στα τόσα παιδιά. Έτσι, εκ των υστέρων, διαπιστώνει και η ίδια, ότι δεν έπρεπε να βάζει τα δικά της προγράμματα.
Μερικούς πάλι, που βιαζόντουσαν να αποκτήσουν παιδί, ο Γέροντας τους συμβούλευε να μην κοιτάζουν το τι λέει ο κόσμος, αλλά να αφήνουν τον Θεό να τους δώσει το παιδί, την κατάλληλη στιγμή που μόνον Εκείνος γνωρίζει. Ορισμένοι έλεγε, ενώ δεν έχουν ειρηνεύσει και δεν έχουν τακτοποιηθεί πνευματικά, πιέζουν τον Θεό να τους δώσει το παιδί, τη στιγμή που εκείνοι επιθυμούν. Ο Θεός τους το δίνει. Βλέπουν όμως, ότι το παιδί μεγαλώνοντας, γίνεται νευρασθενικό, γιατί κληρονόμησε τα πάθη των γονέων του και οι ίδιοι μπαίνουν πλέον σε έναν πολύ μεγάλο αγώνα, αφού έχουν καταστήσει το παιδί τους – χωρίς να φταίει – κληρονόμο των δικών τους παθών από τα οποία δεν είχαν φροντίσει να καθαριστούν, πριν βιαστούν να ζητήσουν παιδί από τον Θεό.
Έλεγε λοιπόν, ότι οι σύζυγοι πρέπει να αφήνονται εντελώς στα χέρια του Θεού και να μην είναι αυτοί που με το δικό τους θέλημα θα εμποδίζουν, ή θα ρυθμίζουν το θέλημά Του. Να αφήνουν τον Θεό να ενεργεί σύμφωνα με την αγαθή Του θέληση και την παντογνωσία Του, γιατί έτσι θα κατοικεί στις ψυχές τους και θα σκεπάζει τις οικογένειές τους η Χάρη και η Ευλογία Του.
Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ – Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994» του Νικόλαου Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγού ε.α.
Μαρτυρία Θεόδωρου Κερεφιάδη, Θεσσαλονίκη : (σελ. 141-142)
Θυμάμαι του είχα πει : Γέροντα, η σύζυγός μου έχει προβλήματα υγείας. Πονάει πολύ από τα οστεόφυτα. Έχει δισκοπάθεια και επίσης πρήζονται τα πόδια της». Μου απάντησε : «Ε, προσευχή να κάνετε και όλα θα πάνε καλά. Για να καθαρίσει η ψυχή, ο Θεός επιτρέπει σωματικές αρρώστιες». Σε ένα από τα επόμενα ταξίδια, του λέω : «Γέροντα, η γυναίκα μου συνεχίζει να υποφέρει. Τι θα κάνουμε»; «Τι στενοχωριέσαι;» μου λέει. «Αυτή η ψυχή παίρνει σύνταξη και πληρώνεται καλά. Εσύ κοίταξε να αγωνιστείς πιο πολύ, για να την βοηθήσεις». Εννοούσε πως αυτή η ψυχή πληρώνεται από τον Θεό.
Μαρτυρία Μπάση Κων/νου, πρώην σερδάρη του Αγίου Όρους, Θεσσαλονίκη : (σελ. 350)
Έπειτα ήλθε η σειρά του γυναικολόγου. Πριν εκείνος προλάβει να μιλήσει, του λέει ο Γέροντας : «Γιατρέ, έλα εδώ»! Αυτός κλονίστηκε! Μετά του λέει το όνομά του και συνεχίζει : «Ξέρω γιατί ήλθες εδώ»! «Γέροντα, αφού ξέρετε, πέστε μου γιατί δεν μπορώ να κάνω παιδιά». «Δεν έχει πρόβλημα ούτε εσύ, ούτε η γυναίκα σου». «Τότε»; «Πρώτον επειδή έχεις μεγάλο εγώ και πιστεύεις πολύ στη δύναμη της επιστήμης. Δεύτερον, επειδή έχεις κάνει εγκλήματα». «Με ποιόν τρόπο, Γέροντα, έκανα εγκλήματα»; «Βρε παιδί μου, με τις εκτρώσεις αφαιρείς ζωές. Τρίτον, είναι στοιχειώδες και βασικό, ως άνθρωπος, να είσαι ταπεινός και απλός απέναντι στον Θεό και στους ανθρώπους». Μετά ο Γέροντας τον συμβούλεψε να ζητήσει από τον Θεό να του χαρίσει μετάνοια, να κάνει γενική εξομολόγηση και προσευχή και, σε λίγο καιρό θα είχε αποτελέσματα. Πράγματι, μετά από ένα χρονικό διάστημα, κατά το οποίο εφάρμοσε αυτά που του είπε ο Γέροντας, έκαναν δύο παιδιά. Στο διάστημα αυτό σταμάτησε να κάνει εκτρώσεις και συμβούλευε τον κόσμο να κρατούν τα παιδιά στη ζωή.
Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Δ΄, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ»
(σελ. 73)
-Μερικοί Γέροντα που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, σκέφτονται να υιοθετήσουν κάποιο παιδάκι.
-Ναι, καλύτερα να υιοθετήσουν. Δεν πρέπει να επιμένουν. Αυτό που θέλει ο άνθρωπος δεν είναι πάντοτε και το θέλημα του Θεού.
-Γέροντα, οι θετοί γονείς πρέπει σε κάποια ηλικία να πουν στο παιδί ότι το έχουν υιοθετήσει;
-Ε, το καλύτερο είναι να το πουν στο παιδί σε κάποια ηλικία. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να αγαπούν πολύ και σωστά το παιδί. Υπάρχουν παιδιά που ζουν με τους πραγματικούς γονείς τους και αγαπούν άλλους ανθρώπους πιο πολύ, γιατί οι γονείς δεν έχουν αγάπη.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
