Αναπάντητες προσευχές και ικεσίες

[panos0]

Φυσικα ο λογος του Θεου οπως αναφερεις Κωσταντινε (Λουκ 18,1) ειναι ανωτερος απο καθε Γεροντα.
Σιγουρα το καλυτερο ειναι να παραιτηθει κανεις, αυτο ειναι γνωρισμα αγιοτητας πιστευω, αλλα για κατι που σε καιει δεν ειναι ευκολο ειδικα απο κατι ατομα σαν εμενα που ειναι αστα.

Ενταξει παιδια του ειμαστε και μας βλεπει οπως δεν θα μας δει η μανα και ο πατερας μας μαζι, εγω εκανα ΤΑ αισχη στα ματια του Θεου πριν καταλαβω οτι ειναι πατερας μου και οτι μονο με αυτον κερδιζω.
Ωραιος ο αυτοματος πιλοτος, ειναι σιγουρος για την ασφαλη προσγειωση, αλλα δε θα πεσει και το αεροπλανο με μια παρατιμονια!

[smarti]

Προσωπικά πιστεύω (μπορεί να κάνω λάθος δεν ξέρω) ,ότι ο Πάνος προσεύχεται ποιο ειλικρινά από όλους μας.Κάποια μέρα όταν δεν θα το περιμένει ,θα εισακουστούν όλες οι προσευχές του.Είμαι σίγουρη για αυτό!!!

[srev]

Πάνο,

"Όρτσα τα πανιά, κόντρα στο Δεληβοριά!"

Σπύρος.

[vasilis_m21]

Αν εισακούονταν οι προσευχές μας τόσο γρήγορα, δεν θα είμασταν άνθρωποι, θα ήμασταν μάγοι!

[ntinoula]

Από αυτά που κατά καιρούς κυκλοφορούν με email:

Ζήτησα από το Θεό να μου δώσει Δύναμη, και Αυτός μου έδωσε δυσκολίες για να τις ξεπεράσω.

Του ζήτησα Σοφία, και Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.

Του ζήτησα Οικονομική άνεση, Και Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να δουλεύω.

Του ζήτησα Θάρρος, και Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.

Του ζήτησα Αγάπη, και Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.

Του ζήτησα Χάρες, και Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ.

Απ' ότι ζήτησα δεν πήρα Τίποτα, Τίποτα από αυτά που ήθελα.

Πήρα όμως τα Πάντα. Αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν.

Η προσευχή μου εισακούστηκε.

[ntinoula]

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ

Κάποιος ναυαγός βρέθηκε σε ένα νησί και με πολύ κόπο μετά από μέρες μπόρεσε να στήσει μια καλύβα ίσα ισα για τη ζέστη, το κρύο, τη βροχή και να προστατευτεί από τα ζώα που υπήρχαν εκεί.

Σε λίγες μέρες απομακρύνθηκε από την καλύβα προς ανεύρεση τροφής και όταν επέστρεφε δεν πίστευε σ' αυτό που έβλεπε.

Η καλύβα του είχε πάρει φωτιά και πυκνοί καπνοί απλώνονταν στον ουρανό.

Τότε κλαίγοντας φώναζε στον Κύριο για την αδικία που του έκανε που ενώ ήταν ναυαγός αντί να τον βοηθήσει του δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα.

Αφού ξέσπασε και σταμάτησε να κλαίει κοιτά προς την θάλασσα και τι βλέπει.

Ένα πλοίο ερχόταν προς το νησί. Η χαρά του απερίγραπτη επιτέλους θα σωθεί.

Αφού επιβιβάστηκε στο πλοίο είχε την απορία πως έγινε και τον ανακάλυψαν. Και τότε ο καπετάνιος του είπε:

"Είδαμε τον καπνό."

[ntinoula]

ΤΑ ΙΧΝΗ

Ένα βράδυ κάποιος είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε πως περπατούσε σε κάποια παραλία με τον ΚΥΡΙΟ. Πέρα στον ουρανό είδε να ξετυλίγονται σκηνές από την ζωή του. Παρατήρησε πως σε κάθε σκηνή υπήρχαν δυο ζευγάρια από ίχνη ποδιών στην άμμο. Το ένα ζευγάρι ήταν δικό του και το άλλο του ΚΥΡΙΟΥ.

Όταν ξετυλίχτηκε και η τελευταία σκηνή μπροστά του, κοίταξε πίσω τα ίχνη στην άμμο. Παρατήρησε πως πολλές φορές στο μονοπάτι της ζωής του υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι από ίχνη. Επίσης παρατήρησε πως αυτό συνέβαινε στις πιο δύσκολες και κοπιαστικές στιγμές της ζωής του.

Η ανακάλυψη αυτή τον ενόχλησε γι' αυτό και ρώτησε τον ΚΥΡΙΟ σχετικά: ''Κύριε, είπες πως μόλις αποφασίσω να σε ακολουθήσω θα συνοδοιπορούσες μαζί μου σ' όλη την διαδρομή. Όμως παρατήρησα πως στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου υπάρχει μόνο ένα ζευγάρι ίχνη. Δεν καταλαβαίνω. Όταν σε χρειαζόμουν περισσότερο, εσύ με εγκατέλειπες!!!''

Ο ΚΥΡΙΟΣ απάντησε: ''Ακριβό και πολυαγαπημένο μου παιδί, σ' αγαπώ και ποτέ δεν θα σε εγκατέλειπα! Στις δύσκολες στιγμές της δοκιμασίας σου, εκεί που βλέπεις μόνο ένα ζευγάρι ίχνη, εκεί είναι όταν...σε σήκωνα στα χέρια μου!''

[ntinoula]

Κι ένα τελευταίο. :)

ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΖΩΗ

Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός κόντευε να βγει στη σύνταξη, και είπε στο αφεντικό του τα σχέδια του για να φύγει και να ζήσει πιο ξεκούραστα μαζί με τη γυναίκα του. Βέβαια δεν θα συνέχιζε να βγάζει τόσα λεφτά, όμως έπρεπε να βγει στη σύνταξη. Θα τα κατάφερναν.

Ο εργολάβος του στεναχωρήθηκε που θα έφευγε ένας τόσο καλός μάστορας, και ζήτησε από τον ξυλουργό αν θα μπορούσε να του χτίσει άλλο ένα σπίτι σαν προσωπική του χάρη.

Ο ξυλουργός είπε ναι, όμως όσο περνούσε ο καιρός δεν ήταν δύσκολο να παρατηρήσει κάποιος πως δεν δούλευε με όλη του τη καρδιά. Χρησιμοποιούσε υλικά κατώτερης ποιότητας, και έκανε επιπόλαιη δουλειά. Ήταν ο χειρότερος τρόπος για να τελειώσει μια καριέρα γεμάτη αφοσίωση και επιτυχίες.

Όταν ο ξυλουργός τελείωσε το έργο, ήρθε ο εργολάβος να επιθεωρήσει το σπίτι. Έδωσε το κλειδί της εισόδου στον ξυλουργό και του είπε, "Αυτό το σπίτι είναι δικό σου, ένα δώρο από μένα για σένα."

Ο ξυλουργός έμεινε άναυδος! Τι κρίμα! Αν μόνο ήξερε πως έχτιζε το δικό του σπίτι, θα το είχε κάνει εντελώς διαφορετικά.

Το ίδιο συμβαίνει και με μας. Χτίζουμε τη ζωή μας, μέρα με την μέρα, πολύ συχνά μη κάνοντας το καλύτερο μας σε αυτό που κτίζουμε. Και μετά μένουμε εμβρόντητοι όταν αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να κατοικήσουμε στο σπίτι που κτίσαμε.

Αν μπορούσαμε να το κάνουμε ξανά, θα το χτίζαμε εντελώς διαφορετικά. Να όμως που δεν μπορούμε να επιστρέψουμε....

Εσύ είσαι ο ξυλουργός στη ζωή σου. Κάθε μέρα βάζεις μια πρόκα, τοποθετείς άλλη μια τάβλα, ή ορθώνεις ένα τοίχο.

Οι προθέσεις και οι επιλογές που κάνεις σήμερα χτίζουν το αυριανό σου "σπίτι"...

Γιʼ αυτό να χτίζεις με σοφία!

Ζήτησε από το Θεό να γίνει Αυτός ο εργολάβος στη ζωή σου!

Αυτός θα σου δείξει πως να φτιάξεις ένα γερό θεμέλιο για να χτίσεις το ʽσπιτικόʼ της ζωής σου.