Αγαπητέ Inaap
Η απάντησή σου δείχνει ότι δεν διάβασες τίποτα από τα προηγούμενα.... αλλά ούτε και τον Κανόνα της Στ Οικουμενικής ούτε τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου... Κάθε άλλο παρά αυτό που λες λένε...Μα έχει μπει τόσο πολύ στο πετσί μας η εμπορευματοποίηση των πάντων που νομίζουμε ότι αγοράζεται η Θεία Χάρη; Αν είναι δυνατόν; Την απάντηση για το αν σταματούσε το Κράτος τη μισθοδοσία των Κληρικών (σημειωτέον θάταν ευλογία αυτό) τι θα γινόταν έχω δώσει πιο πάνω, όπου γράφω ότι αντί της πράξης αυτής δοσοληψίας με τον Ιερέα για τέλεση Μυστηρίων κλπ. Κάθε Πιστός να συνεισέφερε σε ετήσια βάση ένα ποσό για όλες τις ανάγκες της ενορίας.
Είναι τα τυχερά, σιμωνία;
Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές
Πράγματι δεν τα διάβασα όλα, κάποια από αυτά.Ionas έγραψε:Αγαπητέ Inaap
Η απάντησή σου δείχνει ότι δεν διάβασες τίποτα από τα προηγούμενα.... αλλά ούτε και τον Κανόνα της Στ Οικουμενικής ούτε τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου... Κάθε άλλο παρά αυτό που λες λένε...Μα έχει μπει τόσο πολύ στο πετσί μας η εμπορευματοποίηση των πάντων που νομίζουμε ότι αγοράζεται η Θεία Χάρη; Αν είναι δυνατόν; Την απάντηση για το αν σταματούσε το Κράτος τη μισθοδοσία των Κληρικών (σημειωτέον θάταν ευλογία αυτό) τι θα γινόταν έχω δώσει πιο πάνω, όπου γράφω ότι αντί της πράξης αυτής δοσοληψίας με τον Ιερέα για τέλεση Μυστηρίων κλπ. Κάθε Πιστός να συνεισέφερε σε ετήσια βάση ένα ποσό για όλες τις ανάγκες της ενορίας.
Ο ΚΓ` Κανόνας αναφέρεται στη Θεία Μετάληψη. Επίσης, η ερμηνεία του Αγίου Νικοδήμου έχει ως εξής: ...κανένας Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος ΝΑ ΜΗ ΖΗΤΗ ΧΡΕΩΣΤΙΚΩΣ όχι για άλλες τελετουργικές πράξεις αλλά για τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας.
Επίσης αναφέρεσαι στην ετήσια συνεισφορά κάθε πιστού. Μα τότε με την ίδια λογική θα απαντήσω και εγώ ότι αυτό είναι εξαναγκασμός. Ο άλλος μπορεί να μη θέλει να δώσει, μπορεί να μην έχει. Θα πεί κανείς πως άμα θέλει θα δώσει. Το ίδιο λέω και εγώ για αυτά που έγραψα. Δεν θα ζητάει ΧΡΕΩΣΤΙΚΩΣ.
Εάν τελικά παύσει το κράτος να πληρώνει τους Ιερείς, οποσδήποτε θα αναλάβει η Εκκλησία αυτή την υποχρέωση. Αλλά, και εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου, να καταργηθούν τα τυχερά με την προυπόθεση όμως και οι μισθοί να είναι ανθρώπινοι, διαφορετικά ας διατηρηθούν.
Θέλω λίγω χρόνο να μου δώσετε να βρώ περιστατικά από θαυμαστά γεγονότα στις ζωές ανθρώπων που με συμβουλή αγίων κατόπιν οράματος ή ονείρων κάθε άλλο παρά το κατακριτέο μια τέτοιας συνεισφοράς φαίνεται.
Η συνεισφορά είναι θεάρεστη, η δοσοληψία με τα Μυστήρια είναι κατακριτέα...Η συνεισφορά επίσης δεν είναι υποχρεωτική με την έννοια του εξαναγκασμού στον καθένα να δώσει ένα ποσό μεγάλο δυσβάσταχτο...θα είναι τόσο ώστε να εξυπηρετεί της άμεσες ανάγκες της ενορίας και για φιλανθρωπία αν περισσεύουν...Άλλωστε από τι ξέρω κάτι τέτοιο γίνεται και στις ενορίες της Ομογένειας...
Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς
Να μην γενικεύουμε, και να μη βλέπουμε παντού μπαμπούλες.Ionas έγραψε:Μα έχει μπει τόσο πολύ στο πετσί μας η εμπορευματοποίηση των πάντων που νομίζουμε ότι αγοράζεται η Θεία Χάρη; Αν είναι δυνατόν;
Εσύ μιλάς για αγορά, εγώ μιλάω για ευχαρίστηση του πιστού για την παρουσία του Ιερέα και για τον μικρό κόπο που έκανε να τελέσει ένα Ευχέλαιο, ένα Αγιασμό, ένα Τρισάγιο.
inaapp έγραψε:Να μην γενικεύουμε, και να μη βλέπουμε παντού μπαμπούλες.Ionas έγραψε:Μα έχει μπει τόσο πολύ στο πετσί μας η εμπορευματοποίηση των πάντων που νομίζουμε ότι αγοράζεται η Θεία Χάρη; Αν είναι δυνατόν;
Εσύ μιλάς για αγορά, εγώ μιλάω για ευχαρίστηση του πιστού για την παρουσία του Ιερέα και για τον μικρό κόπο που έκανε να τελέσει ένα Ευχέλαιο, ένα Αγιασμό, ένα Τρισάγιο.
Πάντα σε κάθε τι που κάνουμε τον κυρίαρχο λόγο έχει η διάθεση της καρδιά του πιστού. Όλοι οι Ιερείς δεν είναι μαμωνάδες. Ο Ιερέας που θα τελέσει μια ακολουθία, ο σωστός Ιερέας, δεν θα πρέπει να πάει με διάθεση να βγάλει (αμαρτάνει στη καρδιά του), αλλά να κάνει το χρέος του.
Εάν του δώσουν θα πεί δόξα σοι ο Θεός βγήκε π.χ άλλη μια υποχρέωση. Εάν δεν του δώσουν θα πρέπει εκεί ακριβώς να δοκιμάσει την καθαρότητα της καρδιάς του. Εάν στενοχωρηθεί έχει δουλειά ακόμα, αλλά και να στενοχωρηθεί βλέπει τις αδυναμίες του και δεν απελπίζεται, αλλά πολεμάει στη σκέψη του πως σκέφτεται λάθος και παρακαλεί το Θεό να τον γιατρέψει.
Ίσως πει κάποιος: οπότε να καταργηθούν τα τυχερά για να απαλαγεί ο Ιερέας από τέτοιες καταστάσεις.
Όμως καλύτερα να υπάρχει μια πιθανότητα να δωθεί κάτι στον Ιερέα που θα ευχαριστήσει τον ίδιο, παρά να αγανακτεί σε περίπτωση που καταργηθούν τα τυχερά , γιατί βαθιά μέσα του θα πιστεύει πως δεν είναι υπολογίσημος. Ίσα -ίσα δίνοντάς του οι ενορίτες, νιώθει υποχρεωμένος απέναντί τους, και προσπαθεί να μη βρεθεί αντάξιος των προσδοκιών τους τη στιγμή που υπολογίζουν στο πρόσωπό του, που ένα μικρό δείγμα της αγάπης τους είναι τα <<τυχερά>>.
Ίσως είναι εντελώς λάθος οι σκέψεις μου, παρακαλώ όμως να με διορθώσετε.