Η μετάσταστη της Θεοτόκου

[omirosx]

b Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Όταν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ηθέλησε να παραλάβει την Μητέρα Του, τότε της το φανέρωσε προ τριών ημερών δι’ Αγγέλου ( λέγεται ότι ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ) την από την γής εις ουρανόν μετάσταση της. Λέγει ο Άγγελος. Τάδε λέγει ο Υιός σου----Καιρός είναι να παραλάβω πλησίον την Μητέρα μου. Μην ταραχθείς με το μήνυμα, επειδή μεταβαίνεις εις ζωήν αθάνατον». Όταν το άκουσε η Μητέρα του χάρηκε αφάνταστα και με τον πόθο που είχε πήγε αμέσως εις το όρος των Ελαιών, να προσευχηθεί γιατί είχε αυτήν την συνήθεια. Εκεί πήγαινε και ο Υιός της και προσευχόταν.
Όταν πήγε στο όρος έγινε ένα παράδοξο θαύμα. Τότε όλλα τα δένδρα έκλιναν την κορυφή τους σαν να ήταν ζώσας ψυχές και την προσκύνησαν. Όταν τελείωσε και γύρισε στο σπίτι, ένα άλλο παράδοξο θαύμα, αμέσως εσείσθει η οικία. Άναψε φώτα πολλά από την χαρά της και κάλεσε τους συγγενείς και γειτόνους και ανακοίνωσε την μετάσταση της.
Και ως απόδειξη έδειξε ένα κλαδί φοίνικα που της χάρισε ο Άγγελος. Οι γυναίκες άρχησαν να κλαίνε γιατί θα έχαναν τον προστάτη τους και την παρηγοριά τους. Την παρακάλεσαν να μην τους αφήσει μόνους όταν θα πάει εις τους ουρανούς, και εκείνη το υποσχέθηκε.
Ενώ αυτά γίνονταν, ένα άλλο μέγα θαύμα γίνεται. Αίφνης δυνατή βροντή με σύννεφα πολλά άρπασαν τους Αποστόλους από τα πέρατα της γής που ευρίσκοντο και τους έφεραν στο σπίτι της Θεοτόκου. Μαζί ήρθε και ο Αρεοπαγίτης Διονύσιος, ο Άγιος Ιερόθεος, διδάσκαλος του Διονυσίου, ο Απόστολος Τιμόθεος και οι λοιποί θεόσοφοι Ιεράρχαι, επί των νεφελών φερόμενοι.
¨όταν έμαθαν την αιτία για την οποίαν θαυματουργικός τους έφεραν τα σύννεφα έλεγαν προς την Θεοτόκο. Κυρία μας και Μητέρα του Υιού σου και Θεού μας, όσο εσύ ήσουν κοντά μας παρηγορούμαστε σαν να βλέπαμε τον Υίον σου. Και τώρα εμείς θρηνούμε που δεν θα σε βλέπουμε. Έλεγαν με δάκρυα στα μάτια.
Τότε η Θεοτόκος είπε προς αυτούς. Ω¨! φίλοι και μαθηταί του Υιού μου, μη μεταβάλλεται σε λύπην και πένθος την χαρά μου, λέγει κλαίουσα επειδή σας βλέπω να κλαίτε κι’ εσείς. Αλλά δεν θα χωρισθώ από σας, μηδέ από όλους όσοι με επικαλούνται, αλλ’ εγώ θα είμαι πρέσβης και μεσίτρια εις τον ηγαπημένον μου Υιόν δι’ όλον το Χριστιανικόν γένος, μόνον σείς μη κλαίτε, αλλά να ενταφιάσετε το σώμα μου καθώς θα το προετοιμάσω στο νεκροκρέβατον μου ¨Όταν τελείωσε τους λόγου αυτούς να και φθάνει και ο θεσπέσιος Απόστολος Παύλος, το σκεύος της εκλογής, ώστε έπεσε στα πόδια της Θεομήτορος προσκύνησε εγκωμίασε την Θεοτόκο και είπε.
«Χαίρε, Ώ! Μητερ της ζωής και του εμού κηρύγματος η υπόθεσις, διότι εγώ δεν είδα σωματικώς επί της γής τον Υιόν σου, όμως βλέποντας εσένα είναι σαν να έβλεπα εκείνον τον ίδιον. Μετά από αυτά αποχαιρετά όλους, και ήρεμη προσευχόμενη αφήνει εις τα χέρια του Υιού της την Πανάγια ψυχή της. Τότε ο κορυφαίος των Αποστόλων Πέτρος άρχισε πρώτος να εγκωμιάζει να εκφωνεί επιτάφια, οι δε λοιποί Απόστολοι πήραν το κρεβάτι με το Πανάγιο σόμα της
Από την μια μεριά έπιασε ο Πέτρος, από την άλλη ο Ιωάννης και Ιάκωβος με τον Παύλο. Άλλοι μεν προπορεύονται κρατούντες λαμπάδες και φώτα και ψάλλοντες ύμνους, άλλοι δε παρακολουθούσαν την πομπή έως έφτασαν στον τόπο της ταφής. Τότε γινόταν ένα πανόραμα από τις Αγγελικές δυνάμεις και των Αποστόλων όλοι μαζί ψάλλοντες, λες και γινόταν μία μεγάλη γιορτή. Οι ψαλμοί αυτοί άγγιζαν μέσα στην καρδιά τους των παρευρισκομένων.
Όλα αυτά μη μπορώντας να βλέπουν και να ακούσουν οι φθονεροί άρχοντες των Ιουδαίων, παρακίνησαν μερικούς από τον λαό τους, και έπεσαν μέσα στο πλήθος των Αγίων και έφεραν αναστάτωση. Ένας από αυτούς πιο τολμηρός από τους άλλους ονόματι Ιωφωνείου, άγγιξε το κρεβάτι για να το πετάξει κάτω.
Αυτομάτως ο Αρχάγγελος του έκοψε τα χέρια, και έμειναν κρεμασμένα πάνω στο κρεβάτι και έγινε ένα αξιολύπητο θέαμα ο τάλας. Αυτό το περιστατικό το βλέπουμε και στην εικόνα της κοιμήσεως που βλέπουμε στις Εκκλησίες. Και όλοι αυτοί τυφλώθηκαν μην βλέποντες που πηγαίνουν.
Τότε μετανοήσαντες εκ καρδιάς ζητώντας συγνώμη, με τον φοίνικα αγγίζοντας τα πρόσωπα τους πήραν πίσω το φως τους, καθώς και ο Ιωφωνείου ιατρεύθει και στα μάτια και στα χέρια. Και πίστεψαν έκτοτε γινόμενοι χριστιανοί, και βαπτίστηκαν.
Εις το χωριό Γεσθημανή οι Απόστολοι ενταφίασαν το πανάγνον σώμα της Θεοτόκου. Επί τρείς ημέρες πρόσμεναν εκεί, ακούοντες ακατάπαυστα, καθ’ όλον το χρονικόν διάστημα τους ύμνους και τις μελωδίες των Αγγέλων
Θωμάς δε ο Απόστολος, ευδοκία Θεού, ως και εις την Ανάστασιν του Κυρίου, έτσι και τότε δεν ευρέθει εκεί. Εις δε την τρίτην ημέραν και αυτόν νεφέλη τον άρπασε και τον πήγε εις τον τάφον της Παναγίας, όπου απάντησε την Παναγία άνωθεν του τάφου της, ενώ εωρείτω σύσσωμος εις τους ουρανούς, και καθώς την είδε φώναξε δυνατά. « Παναγία, που υπάγεις?» Και η Παναγία του λέει «Δέξου αυτό, φίλε μου». Έβγαλε την ζώνη η Παναγία, και του την έδωκε, με την οποίαν ήταν ζωσμένη, και την μεν Παναγία πλέον δεν την είδε, μόνον επήγε εις τους άλλους Μαθητάς και τους εύρε καθημένους και φυλλάτοντες τον τάφον της Παναγίας, τότε εκάθησε και εκείνος συλλυπούμενος ότι δεν ευρέθει να ιδεί και αυτός τον θάνατον της Παναγίας, ως οι άλλοι Απόστολοι και έλεγεν. Σας παρακαλώ συμμαθητή μου, ανοίξατε τον τάφον , καν νεκρόν α δω το σώμα έστω και τώρα. Υπάκουσαν οι Απόστολοι στον Θωμά, και άνοιξαν τον τάφον να ιδεί το σώμα της, αλλά τίποτα δεν ευρέθει, διότι μετέστει ολόσωμο εις τους ουρανούς, διότι είναι αγιωτάτη από όλους τους αγίους τιμιωτάτη, έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος και τα πρωτεία των ποιημάτων όλων ως δοχείο της Αγίας Τριάδος, της Βασιλίσσης των ποιημάτων
Η Κυρία Θεοτόκος ήταν εξήντα ετών όταν έμελε να παραδώσει την ψυχή της. Και πως; Μάθετε το. Όταν επήγε εις τον Ναόν που ήταν ταμένη, ήταν τριών ετών και έκαμε στον Ναόν δώδεκα έτη, και έως να γεννήσει τον Χριστόν παρήλθε άλλο ένα έτος. Έκαμε και με τον Χριστό τριάντα τρία έτη, έζησε και μετά ταύτα ένδεκα έτη, όπου κάνουν όλλα μαζί εξήντα έτη.
Ο δε Απόστολος Πέτρος και ο Ιωάννης ο Θεολόγος ήσαν εκεί πλησίον κηρύττοντες, διότι ακόμη δεν είχαν πάει μακριά . επειδή ο μεν Πέτρος είχε πολλήν πίστιν εις την Κυρία Θεοτόκο, ο δε Ιωάννης ως υιοθετημένος υιός αυτής δεν έφευγαν μακριά, δια να την υπηρετούν στις ανάγκες της.
Η κοίμησης εορτάσθει πρώτη φορά το 460 από τον αυτοκράτορα Μαρκιανόν και την Βασίλισσα Πουλχερία. Και τον Ναόν των Βλαχερνών έκτισαν το 450-457-.
Για τους φίλους και φίλες του χώρου Εδώ που γιορτάζουν
Χρονια πολλα omiros