Γέροντος Εφραίμ(του εν Αμερική)-- Επιστολαί.

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Περί Πειρασμών.

6η. Μου γράφεις τους πειρασμούς σου, παιδί μου, μα είναι ξεκαθαρισμένο, ότι όποιος θα θελήση να βαδίση τον δρόμον του Θεού, της καθάρσεως, του αγιασμού και της απαθείας, πρέπει κατά πρώτον να σκεφθή το απαραίτητον χρέος, που θα επωμισθή, δηλαδή την υποδοχήν των πειρασμών, ανεξαρτήτως προελεύσεως και ότι θα σφυρηλατηθή κραταιώς εις την αρετήν της ταπεινώσεως.
Είμεθα γεμάτοι εγωϊσμόν, καλό μου παιδί, και εφ’ όσον νοσούμεν την μεγάλην αρρώστιαν του παραλόγου εγωϊσμού, είναι φυσικόν και επόμενον να υποστώμεν οδυνηράν θεραπείαν επί σειράν ετών, δηλαδή πειρασμούς, έως ότου μάθωμεν την ταπείνωσιν εν πράξει. Την εφόρεσεν ο Κύριος της δόξης, είναι θεοστόλιστος αρετή. Αλλά, καλό μου παιδί, αποκτάται με το αίμα της καρδιάς. «Να είναι ευλογημένον, συγχώρησον, ουκ οίδα, ό,τι θέλετε». Είναι λέξεις ταπεινού μοναχού. Φανερή απόδειξις προκοπής. Ως προς το θέμα του αδελφού που σε θλίβει, πρέπει να κάμνης υπομονήν, να ανέχεσαι, να παραβλέπης, να φιλοσοφής και να μέμφεσαι τον εαυτόν σου, πως αλλού εσύ είσαι πιο άρρωστος ψυχικά και ότι ακόμη δεν εδοκιμάσθης και επομένως δεν πρέπει να ομιλής.
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Περί Πειρασμών.

7η. Η λύπη που μου γράφεις, παιδί μου, είναι καθαρώς του διαβόλου, διότι εκείνος ο οποίος εξωμολογήθη τας αμαρτίας του, πρέπει να πιστεύη, ότι απολύτως συνεχωρήθησαν και πάσα λύπη πρέπει χωρίς αναβολήν να φυγαδευθή. Πρέπει μάλλον να χαίρη, όπου ο Θεός τον ελυπήθη και τον εφώτισε να πλύνη το ένδυμα της ακαθαρσίας δια μέσου της καθαράς εξομολογήσεως έχοντας καλάς ελπίδας περί την σωτηρίαν της ψυχής του. Αυτή η άκαιρος λύπη πολλούς απώλεσε, δια τούτο μηδαμώς λυπού, χαίρε, και πάλιν ερώ χαίρε.
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Περί Πειρασμών.

8η. Οσάκις πέση κανείς, παιδί μου, πρέπει να εγείρεται και θα σωθή. Όταν πέση κανείς και θεληματικά δεν θέλει να σηκωθή, τούτο των δαιμόνων εστί.
Η απόγνωσις είναι δαιμονικόν όπλον, όπου πολλούς κατέρραξεν, η ελπίς όμως πολλούς έσωσεν εκ λάκκου βορβόρου ακαθαρσίας.
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Περί Πειρασμών.

9η. Μη δειλιάζετε, μη χάνετε το θάρρος σας, μην αφήνετε το τιμόνι του σκάφους, διότι χάνονται τότε και αι ελάχισται ελπίδες, αλλά με στιβαράς χείρας κρατάτε καλά την προκειμένην ελπίδα εις την αιώνιον ζωήν, διότι εις την τρικυμίαν δοκιμάζεται ο καπετάνιος, ο στρατιώτης εις τον πόλεμον και ο μοναχός εις τους πειρασμούς. Μη φοβήσθε, διότι έχομεν ακόμη να ανεβούμεν εις πολλάς ανηφόρους οδούς, δια τούτο χρείαν πολλήν έχομεν υπομονής και ανδρείας.
Υπομένετε, παιδιά μου, ό,τι πειρασμούς και αν έχετε, θα παρέλθουν. Σκεφθήτε πόσους και πόσους πειρασμούς υποφέραμεν, όλοι παρήλθον και μας άφησαν ουχί την τυχούσαν ωφέλειαν. Ούτω και όσοι θα μας έλθουν, θα περάσουν και θα μας αφήσουν ανάλογον ωφέλειαν.
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Περί Πειρασμών.

10η. Μας πλανά ο σατανάς, πρώτον εμένα, και δεν κάμνομεν υπομονήν και χάνομεν το κέρδος εκάστου πειρασμού. Ένας αββάς παρεκάλεσε τον Θεόν, να τον απαλλάξη από τα πάθη. Του αφήρεσε λοιπόν ο Θεός τα πάθη, και του έδωκε την απάθειαν. Κατόπιν επήγε εις ένα έμπειρον αββάν και του λέγει: Γέροντα, αναπαύθηκα από τα πάθη και είμαι ήσυχος (ήτο νέος ακόμη ).
Άκουσον τέκνον, του λέγει ο μεγάλος Γέροντας, πήγαινε και παρακάλεσε τον Θεόν να σου επιστρέψη τα πάθη, διότι εις τους πολέμους ωφελείται ο άνθρωπος, ενώ εις την απάθειαν όχι, διότι είναι ανάπαυσις και όχι κόπος. Εις τους πειρασμούς τελειώνεται ο άνθρωπος και γίνεται πνευματικός, ενώ χωρίς πειρασμούς είναι άσοφος, άμορφος, άχρηστος, κούτσουρο!
Δια τούτο κάνε υπομονήν, ό,τι και αν σε πολεμή, εις τους εσχάτους τούτους καιρούς, που ζώμεν ημείς, μη περιμένωμεν άλλο από πειρασμούς και αυτοί θα μας σώσουν!
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Περί Πειρασμών.

11η. Ούτω οικονόμησεν ο Θεός, δια να ψηνώμεθα εις τους πειρασμούς και να γινώμεθα άξιοι της βασιλείας των ουρανών. Κανείς δεν εισήλθεν εις τον Ουρανόν δίχως πειρασμούς, πλην θέλει υπομονήν καθ’ όλα. Μην αγανακτής, δεν σε ωφελεί, μήτε καλόν παράδειγμα γίνεται αυτό. Ναι, δεν λέγω, πως δεν θα στενοχωρηθώμεν εις τους πειρασμούς, καθώς και όποιος εγχειρίζεται, πονεί, πλην επειδή δεν γίνεται διαφορετικά, δια να ίδη την υγείαν του, υπομένει. Ούτω και ημείς στενοχωρούμεθα, ενίοτε χάνομεν δι’ ολίγον την υπομονήν μας, αλλά ας συνερχώμεθα το συντομώτερον εις την υπομονήν, έως ότου παρέλθη ο πειρασμός.
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Περί Πειρασμών.

12η. Η σκοτισμάρα που έχεις παιδί μου, γίνεται και εκ φύσεως και εκ του πειρασμού. Και τα δύο θεραπεύονται με την ερχομένην χάριν του Θεού. Δια τούτο παρακάλεσε τον Θεόν, να σου χαρίση νηφαλιότητα και μνήμην των καλών και λήθην των κακών, και όταν επιμείνης σιγά-σιγά θα σε βοηθήση η χάρις του Θεού.
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Περί Πειρασμών.

13η. Προς ταπείνωσίν σου, σου συνέβη αυτός ο πειρασμός. Οι πειρασμοί, μας συμβαίνουν, δια να προσέχωμεν και να αποκτώμεν πείραν και να γίνωμεν σοφοί κατά Θεόν. Μας παιδεύει ο Θεός, δια να γίνωμεν άξιοι να κοινωνήσωμεν της αγιότητος Αυτού. Επειράσθη ο μέγας Παύλος και ο πειρασμός ημπόδιζε το κήρυγμά του, και όμως αν και ημπόδιζε το κήρυγμά του ο πειρασμός, καίτοι παρεκάλει τον Θεόν να του σηκώση τον πειρασμόν, ο Θεός δεν τον ήκουε, αλλά ως φάρμακον τον άφηνε τον πειρασμόν, δια να τον θεραπεύση και να τον ασφαλίση από κάθε προσβολήν υπερηφανείας, δια το πολύ των θείων αποκαλύψεων! Αν τον Παύλον, ούτως επείραζεν ο Θεός, προκειμένου να του ασφαλίση την ψυχήν, πόσον μάλλον εις ημάς χρειάζεται να μας θέτη εις πειρασμούς, όπως ταπεινωθώμεν και ασφαλισθώμεν κοντά εις τον Θεόν μας;
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Περί Πειρασμών.

14η. Ευλογημένο μου παιδί, μύριες ευχές από την καρδιά μου σου στέλλω και εύχομαι, παρά την αναξιότητά μου, να σου τονώσουν το ηθικόν αι ευχαί αυταί δια να κάμνης υπομονήν. Πέρασα θλίψεις και περνώ μίαν πολύ μεγάλην. Μόνον εις τον Πατέρα των φώτων ελπίζω να μου τακτοποιήση το θέμα. Πόνεσα και πονώ πολύ, αλλά είναι εις άλλο πρόσωπον με άμεση σχέσι μαζί μου κ.λ.π. Θα μου έκανε καλό μια σας ευχούλα. Μόνον με την υπομονήν, χάριτι Θεού, θα τα βγάλουμε πέρα. Όποιος θελήση να περιπατήση τον δρόμον του Χριστού, πρέπει να περιμένη πειρασμούς μέχρι θανάτου! Μα μήπως ο Χριστός μας μέχρι του Σταυρού δεν υπέμεινε ονειδισμούς και κακότητα ανθρώπων και δαιμόνων; Υπόμεινον τους αδελφούς, παιδί μου, και ο μισθός σου πολύς θα είναι εν τω ουρανώ.
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Περί Πειρασμών.

15η. Εύχομαι ο Κύριος της δόξης, ευλογημένο μου παιδί, να σου χαρίση ό,τι καλύτερο πνευματικό χάρισμα στην ψυχή σου, ώστε να σκιρτήση η καρδιά σου από ξεκούρασι και χαρά θεϊκή. Όσο για τους πειρασμούς, αυτό είναι αναπόφευκτο και πρέπει να το πάρωμε είδησι, πως δεν πρόκειται αυτοί να ησυχάσουν και έτσι να βρισκώμεθα πάντοτε έτοιμοι προς υπομονή. Πάντως ο μισθός του υπομένοντος τα ασθενήματα των αδυνάτων θάναι πολύς, διότι και πολλά θα έχη υποφέρει και είναι δικαιότατον να ανταμειφθή ανάλογα. Σου εύχομαι κραταίωσι σαν γρανιτένια πέτρα, όπου θα συντριβούν όλα τα κύματα των πειρασμών και συ θα μένης ακλόνητος στην πίστι του Θεού.
===============================================