Ο τρελο -Γιάννης της Αθήνας, ο κατά Χριστόν σαλός
Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές
Νίκο δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ωφέλιμο είναι αυτό το κείμενο που παρέθεσες για τις ψυχές μας.......
Σ' ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας!!!!!!!!!!!
Πόσο χαίρομαι να διαβάζω τέτοια κείμενα σε αυτήν την εποχή που ζούμε και τι ωραία παρακαταθήκη είναι για τα παιδιά μας.
Ο Θεός να σε έχει καλά και να μας ανοίγεις τα μάτια...... εσύ και όλοι αυτοί που παραθέτουν τέτοια κείμενα...... Περιμένουμε την συνέχεια....
Σ' ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας!!!!!!!!!!!
Πόσο χαίρομαι να διαβάζω τέτοια κείμενα σε αυτήν την εποχή που ζούμε και τι ωραία παρακαταθήκη είναι για τα παιδιά μας.
Ο Θεός να σε έχει καλά και να μας ανοίγεις τα μάτια...... εσύ και όλοι αυτοί που παραθέτουν τέτοια κείμενα...... Περιμένουμε την συνέχεια....
Πιο σίγουρο είναι να εμπιστεύεται κανείς τον άνεμο, που κινείται ακατάπαυστα, πιο σίγουρο είναι να εμπιστεύεται όσα χαράζουν τα παιδιά πάνω στην άμμο, όταν παίζουν, παρά την ανθρώπινη ευτυχία.
Αγιος Γρηγοριος Θεολογος
Αγιος Γρηγοριος Θεολογος
Πραγματικά συγκινητικό.
Τελικά όμως ποιος είναι ο τρελός; Αυτός ο άνθρωπος ή εμείς με τη ζωή που ζούμε;
Το διαβάζουμε, συγκινούμαστε, αισθανόμαστε τη βρωμιά του εαυτού μας και μετά από λίγο, αντί να συμμορφωθούμε και ν' αλλάξουμε ζωή, συνεχίζουμε τον άσωτο βίο, θυμώνοντας με τους γύρω μας, κατακρίνοντας συναδέλφους στη δουλειά, νευριάζοντας αν μας θίξουν και βλέποντας τις "βρωμιές" της τηλεόρασης το βράδυ για να ξεκουραστούμε.
Ααααχχχ!!! ξύλο που μας χρειάζεται...
Μάλλον τέτοια κείμενα πρέπει να τα διαβάζουμε κάθε μία ώρα γιατί η επίδραση τους δυστυχώς μετά από λίγο περνάει (σαν τα παυσίπονα)
Τελικά όμως ποιος είναι ο τρελός; Αυτός ο άνθρωπος ή εμείς με τη ζωή που ζούμε;
Το διαβάζουμε, συγκινούμαστε, αισθανόμαστε τη βρωμιά του εαυτού μας και μετά από λίγο, αντί να συμμορφωθούμε και ν' αλλάξουμε ζωή, συνεχίζουμε τον άσωτο βίο, θυμώνοντας με τους γύρω μας, κατακρίνοντας συναδέλφους στη δουλειά, νευριάζοντας αν μας θίξουν και βλέποντας τις "βρωμιές" της τηλεόρασης το βράδυ για να ξεκουραστούμε.
Ααααχχχ!!! ξύλο που μας χρειάζεται...
Μάλλον τέτοια κείμενα πρέπει να τα διαβάζουμε κάθε μία ώρα γιατί η επίδραση τους δυστυχώς μετά από λίγο περνάει (σαν τα παυσίπονα)
max1 έγραψε:Πραγματικά συγκινητικό.
Τελικά όμως ποιος είναι ο τρελός; Αυτός ο άνθρωπος ή εμείς με τη ζωή που ζούμε;
Το διαβάζουμε, συγκινούμαστε, αισθανόμαστε τη βρωμιά του εαυτού μας και μετά από λίγο, αντί να συμμορφωθούμε και ν' αλλάξουμε ζωή, συνεχίζουμε τον άσωτο βίο, θυμώνοντας με τους γύρω μας, κατακρίνοντας συναδέλφους στη δουλειά, νευριάζοντας αν μας θίξουν και βλέποντας τις "βρωμιές" της τηλεόρασης το βράδυ για να ξεκουραστούμε.
Ααααχχχ!!! ξύλο που μας χρειάζεται...
Μάλλον τέτοια κείμενα πρέπει να τα διαβάζουμε κάθε μία ώρα γιατί η επίδραση τους δυστυχώς μετά από λίγο περνάει (σαν τα παυσίπονα)
Ααααααααααχχχχχ!!!!!!! πόσο δίκιο έχεις!!!!!!!!!!!!!!!
Πιο σίγουρο είναι να εμπιστεύεται κανείς τον άνεμο, που κινείται ακατάπαυστα, πιο σίγουρο είναι να εμπιστεύεται όσα χαράζουν τα παιδιά πάνω στην άμμο, όταν παίζουν, παρά την ανθρώπινη ευτυχία.
Αγιος Γρηγοριος Θεολογος
Αγιος Γρηγοριος Θεολογος
-
- Διαχειριστής
- Δημοσιεύσεις: 2759
- Εγγραφή: Τρί Φεβ 08, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: Νίκος@Εύβοια
- Επικοινωνία:
Τα κείμενα είναι του Διονύση Μακρη με την εφημεριδα Στυλος Ορθοδοξίας.
Αυτόν να ευχαριστείτε.
Αυτόν να ευχαριστείτε.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος agiooros την Σάβ Οκτ 04, 2008 12:44 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.