Η Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου

[theodora]

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ




Κάτω - κάτω στη γη είναι οι καλόγεροι. Για τους καλογήρους είναι η Κλίμακα, αλλά το ίδιο ισχύει και για τους άλλους, τους απλούς ανθρώπους.
Οι καλόγεροι την κοιτάνε τη σκάλα, μερικοί αρχίζουν κι ανεβαίνουν. Αλλος είναι στο πρώτο σκαλοπάτι, άλλος στο τέταρτο, άλλος στο εικοστό, άλλος στο δέκατο πέμπτο και λοιπά. Ανεβαίνουν. Αλλά από κάτω από τη σκάλα είναι ανοιχτό το στόμα ενός δράκοντα, ο οποίος περιμένει ποιον θα κατασπαράξει. Υπάρχουν φωτιές, βγαίνουνε φλόγες.
Και τούτο που έχει σημασία είναι ότι αυτοί που είναι στα σκαλοπάτια - είτε στο πρώτο, είτε στο πέμπτο, είτε στο εικοστό - δέχονται τα πειράγματα του διαβόλου που είναι κοντά τους και με διάφορα πιρούνια τους τρυπάει ή τους τραβάει.
Μερικοί είναι αναποδογυρισμένοι και πέφτουνε. Κάποιος είναι μέσα στο στόμα του Δράκοντα μπασμένος. Αλλοι είναι άγγελοι πάλι, οι οποίοι τους βοηθάνε με τα χέρια τους για να ανεβαίνουν και στην επάνω - επάνω μεριά είναι ένας που πάει να πέσει μέσα στην αγκαλιά του Χριστού. Αυτή είναι η παραστατική Κλίμακα του βιβλίου.

(Από το βιβλίο του † Αρχ. Χριστοδούλου Φάσσου,
«Η Συγκατάβαση του Θεού και η Ευθύνη του Ανθρώπου» )

[theodora]

<b>Λ Ο Γ Ο Σ Π Ρ Ω Τ Ο Σ
Π ε ρ ί α π ο τ α γ ή ς</b>
(Διά την αποταγήν του ματαίου βίου)

Το «ΑΠΟ ΘΕΟΥ άρχεσθαι» είναι ορθόν και πρέπον, εφ΄όσον απευθύνομαι προς υπηρέτας του Θεού.
Αυτού λοιπόν του αγαθού και υπεραγάθου και παναγάθου Θεού και βασιλέως μας, ο οποίος ετίμησε όλα τα λογικά όντα που εδημιούργησε με το δώρο του αυτεξουσίου, άλλοι είναι φίλοι Του και άλλοι γνήσιοι δούλοι Του.
Άλλοι είναι αχρείοι δούλοι Του και άλλοι τελείως αποξενωμένοι απ΄Αυτόν. Υπάρχουν τέλος και αυτοί που είναι εχθροί Του, καίτοι είναι αδύνατοι και ανισχυροι.
<b>2.</b> <b>Φίλους</b> κατ΄εξοχήν του Θεού, ω ιερέ φίλε, εμείς οι αμόρφωτοι θεωρούμε τις νοερές και ασώματες δυνάμεις των αγγέλων. <b>Γνησίους δούλους </b>του Θεού εκείνους που εξετέλεσαν και εκτελούν το πανάγιο θέλημά Του ακούραστα και χωρίς καμμία παράλειψι.
<b>Αχρείους δούλους</b> ονομάζομε αυτούς που αξιώθηκαν μεν να λάβουν το άγιο Βάπτισμα, δεν εφύλαξαν όμως γνήσια τις προς τον Θεόν υποσχέσεις τους.
Ως <b>ξένους</b> και <b>εχθρούς</b> του Θεού θα εννοήσωμε αυτούς που είναι αβάπτιστοι ή δεν έχουν ορθή πίστι.
<b>Αντίπαλοι </b>τέλος του Θεού είναι εκείνοι οι οποίοι όχι μόνον απέκρουσαν και απέρριψαν από την ζωή τους το θέλημα του Κυρίου, αλλά και πολεμούν με πάθος αυτούς που το τηρούν.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
<b>5. </b> Άνθρωπος <b>ασεβής</b> είναι μία ύπαρξις λογική και θνητή, η οποία θεληματικά αποφεύγει την ζωή και τον Δημιουργό της, που υπάρχει αιώνια, τον θεωρεί ως ανύπαρκτο.
<b>6. </b> <b>Παράνομος </b>είναι αυτός που με την κακή του σκέψι διαστρέφει τον νόμο του Θεού και που νομίζει ότι πιστεύει, ενώ έχει επιθυμίες και αντιλήψεις αντίθετες προς τον Θεόν.
<b>7. </b> <b>Χριστιανός </b>είναι η απομίμησις του Χριστού, όσο είναι δυνατόν στον άνθρωπο, και στα λόγια και στα έργα και στην σκέψι. Πιστεύει δε ορθά και αλάνθαστα στην Αγία Τριάδα.
<b>8. </b> <b>Θεοφιλής</b> είναι εκείνος που απολαμβάνει όλα τα φυσικά και αναμάρτητα δώρα του Θεού, συγχρόνως όμως δεν αμελεί, όσο μπορεί, να επιτελή το αγαθό.
<b>9. </b> <b>Εγκρατής</b> είναι αυτός που ζη μέσα στους πειρασμούς και τις παγίδες και τους θορύβους του κόσμου και αγωνίζεται με όλη του την δύναμι να μιμηθή την ζωή εκείνων που είναι απηλλαγμένοι από τους θορύβους του κόσμου.
<b>10. </b> <b>Μοναχός </b>είναι τάξις και κατάστασις των ασωμάτων αγγέλων που κατορθώνεται μέσα σε υλικό και ρυπαρό σώμα. Μοναχός είναι εκείνος που είναι αφωσιωμένος μόνο στις εντολές και στους λόγους του Θεού και τις εφαρμόζει σε κάθε χρόνο και τόπο και πράγμα. Μοναχός είναι εξαγνισμένο σώμα και καθαρό στόμα και φωτισμένος νους. Μοναχός είναι καταλυπημένη ψυχή, που είναι απησχολημένη με την συνεχή μνήμη του θανάτου και όταν είναι ξύπνια και όταν κοιμάται.
<b>11. </b> Αναχώρησις από τον κόσμον είναι το να μισήσης με την θέλησί σου πράγματα επαινετά και να αρνηθής την φύσι, γιά να επιτύζης τα υπέρ φύσιν.
<b>12. </b> Όλοι όσοι εγκατέλειψαν πρόθυμα τα βιοτικά, το έπραξαν αναμφιβόλως ή γιά την μέλλουσα βασιλεία ή για τα πολλά τους αμαρτήματα ή για την αγάπη του Θεού. Εάν κανείς από τους τρείς αυτούς σκοπούς δεν τους παρεκίνησε, τότε η αναχώρησίς τους είναι παράλογος. Παρ΄όλα αυτά ο καλός μας Αγωνοθέτης περιμένει να ιδή ποιό θα είναι το τέρμα του δρόμου.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..

<b>28. </b> <b>Ας αγαπήσωμε τον Κύριον, όπως αγαπούμε και σεβόμεθα τους φίλους μας.</b> Είδα πολλές φορές ανθρώπους που ελύπησαν τον Θεόν και δεν ανησύχησαν καθόλου γι΄αυτό. Όταν όμως συνέβη να πικράνουν αγαπητά τους πρόσωπα, έστω και σε κάτι μικρό, έκαναν το παν, εχρησιμοποίησαν κάθε τέχνασμα, εσκέφθηκαν κάθε τρόπο, υπεβλήθησαν σε κάθε λίψι, ωμολόγησαν το σφάλμα τους και παρεκάλεσαν είτε αυτοπροσώπως είτε με φίλους είτε με δώρα, προκειμένου να αποκαταστήσουν την πρώτη αγάπη τους.
<b>37. </b> <b>Ο άγαμος </b>που ευρίσκεται στον κόσμο και είναι δεμένος μόνο με τα πράγματα του κόσμου ομοιάζει με αυτόν που έχει τις χειροπέδες. Γιά τούτο και όταν αποφασίση να τρέξη προς τον μοναχικό βίο δεν εμποδίζεται. Ενώ αυτός που ήλθε σε γάμο ομοιάζει με εκείνον που τον έχουν δέσει «χειροπόδαρα».
<b>38. </b> Μερικοί <b>κοσμικοί που ζούσαν αμελώς </b>με ερώτησαν : «Πώς μπορούμε εμείς που ζούμε με συζύγους και είμαστε περικυκλωμένοι με τόσες κοινωνικές υποχρεώσεις ν΄ακολουθήσωμε την μοναχική ζωή»? Και τους απήντησα: «Όσα καλά μπορείτε, να τα κάνετε – κανένα να μη περιγελάσετε, κανένα να μη κλέψετε, σε κανένα να μην ειπήτε ψέματα, κανένα να μη περιφρονήσετε, κανένα να μη μισήσετε. Να μη παραλείπετε τον εκκλησιασμό, να δείχνετε συμπόνια στους πτωχούς, κανένα να μη σκανδαλίσετε. Σε ξένο πράγμα και σε ξένη γυναίκα να μην πλησιάσετε. Αρκεσθήτε στην ιδική σας γυναίκα. Εάν ζήτε έτσι, «ου μακρά εστε της βασιλείας των ουρανών» (Μάρκ. Ιβ΄34).
<b>39. </b> Ας τρέξωμε με χαρά και με φόβο στον καλόν αγώνα, <b>χωρίς να φοβούμεθα τους εχθρούς μας. </b>Διότι αυτοί παρατηρούν την όψι της ψυχής μας, έστω και αν εμείς δεν τους βλέπωμε. Και όταν ιδούν την όψι της ψυχής μας αλλαγμένη από τον φόβο, τότε επιτίθενται δριμύτερα εναντίον μας, επειδή αντελήφθηκαν οι δόλιοι ότι φοβηθήκαμε. Γι΄αυτό λοιπόν ας τους επιτεθούμε με ανδρεία. Διότι <b>κανείς δεν θέλει να πολεμή εναντίον εκείνου που μάχεται με ζήλο.</b>
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
<b>48. </b> Ποιός άραγε θα είναι ο πιστός και φρόνιμος μοναχός, ο οποίος την πρώτη θέρμη θα την κρατήση άσβεστη και δεν θα παύση μέχρι της στιγμής του θανάτου του, να προσθέτη <b>κάθε μέρα φωτιά στην φωτιά, θέρμη στην θέρμη, πόθο στον πόθο και προθυμία στην προθυμία?</b>

<b>Βαθμίς πρώτη !</b> Σύ που ανέβηκες σ΄αυτήν, «μη στραφής εις τα οπίσω».

[theodora]

Λ Ο Γ Ο Σ Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Ο Σ
Π ε ρ ί α π ρ ο σ π α θ ε ί α ς

ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ αγάπησε πραγματικά τον Κύριον και επεζήτησε αληθινά να κερδήση την μέλλουσα βασιλεία, εκείνος που απέκτησε πραγματικό πόνο για τα αμαρτήματά του και ζωντανή ενθύμησι της κολάσεως και της αιωνίου κρίσεως, εκείνος που ξύπνησε αληθινά μέσα του τον φόβο του θανάτου του, δεν θα ενδιαφερθή ούτε θα μεριμνήση καθόλου για χρήματα ή για κτήματα ή για τους γονείς του ή για επίγειο δόξα ή για φίλους ή για αδελφούς ή για τίποτε το γήϊνο.
Αλλά αφού αποτινάξη από επάνω του και μισήση κάθε επαφή και κάθε φροντίδα για όλα αυτά, επί πλέον δε και πριν απʼ όλα αφού μισήση και την ίδια την σάρκα του, ακολουθεί τον Χριστόν γυμνός και αμέριμνος και ακούραστος, ατενίζοντας πάντοτε στον ουρανό και αναμένοντας την εξ ύψους βοήθεια, καθώς το είπε ένας Άγιος : «Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου» (Ψαλμ. Ξβʼ 9). Και καθώς το είπε πάλι ο αείμνηστος εκείνος Προφήτης: «Εγώ δε ουκ εκοπίασα κατακολουθών σοι και ημέραν ή ανάπαυσιν ανθρώπου ουκ επεθύμησα, Κύριε» (Ιερεμ. Ιζʼ 16).
2. Είναι μεγάλη εντροπή, αφού εγκατελείψαμε όλα τα προηγούμενα, μετά την κήσι που μας έκανε ο Κύριος και όχι κανείς άνθρωπος, να φροντίζωμε για κάτι άλλο, το οποίο δεν μπορεί να μας φανή χρήσιμο την ώρα της μεγάλης μας ανάγκης, δηλαδή του θανάτου μας.
Αυτό ενοούσε ο Κύριος, όταν ωμίλησε για τον άνθρωπο που «εστράφη εις τα οπίσω και δεν είναι εύθετος εις την βασιλείαν των ουρανών» (Λουκ. Θ΄62).
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
9. Εκείνοι που ζουν στον κόσμο και λυώνουν στις αγρυπνίες, τις νηστείες, τους κόπους και τις κακουχίες, όταν αναχωρήσουν από τους ανθρώπους προς την μοναχική ζωή, σαν σε κάποιο δοκιμαστήριο ή στάδιο, όλη αυτή την προηγούμένη άσκησί τους, την νοθευμένη και επιφανειακή, δεν την συνεχίζουν πλέον .
10. Έχω ιδεί πολλά και διάφορα φυτά αρετών, φυτευμένα μέσα στον κόσμο, που εποτίζονταν από τον βόρβορο του υπονόμου της κενοδοξίας και εσκαλίζονταν από το πνεύμα της επιδείξεως και ελιπαίνονταν με το λίπασμα των επαίνων. Τα ίδια όμως αυτά φυτά, όταν μεταφυτεύθηκαν σε γη έρημο και άβατο από κοσμικούς, και άνυδρο, χωρίς το βρωμερό νερό της κενοδοξίας, αμέσως εξεράθηκαν. Διότι δεν ήταν δυνατόν αυτά τα υδροχαρή φυτά να καρποφορήσουν σε σκληρά και άνυδρα γυμναστήρια.
11. Όποιος εμίσησε τον κόσμο, αυτός εγλύτωσε από την λύπη. Ενώ εκείνος που έχει «προσπάθεια» σε κάποιο από τα υλικά και ορατά, δεν έχει λυτρωθή ακόμη από την λύπη. Διότι πώς να μη λυπηθή, όταν στερηθή εκείνο που αγαπά?
12. Σε όλα μας χρειάζεται πολλή νήψις. Ιδιαίτερα δε ας δοθή μεγάλη προσοχή στην σπομένη περίπτωσι: Είδα πολλούς μέσα στον κόσμο, οι οποίοι με τις βιοτικές μέριμνες, φροντίδες, συζητήσεις, έρευνες και αγρυπνίες εγλύτωσαν από την μανία της σαρκικής επιθυμίας. Όταν όμως, απηλλαγμένοι από κάθε μέριμνα, έγιναν μοναχοί, εμολύνθηκαν ελεεινά από τις ορμές και τα κινήματα της σαρκός.
13. Ας προσέχωμε καλά τον εαυτό μας, μήπως πλανηθούμε και ενώ πιστεύομε ότι βαδίζομε την στενή και τεθλιμμένη οδό, εν τούτοις ευρισκόμεθα στην πλατεία και ευρύχωρο.
Τα σημεία που θα σου δείχνουν ότι βαδίζεις την στενή οδό είναι: Η θλίψις της κοιλίας, η ολονύκτιος στάσις στην προσευχή, το μετρημένο νερό, το λιγοστό ψωμί, το καθαρτικό ποτό της ατιμίας, οι χλευασμοί, οι περιγέλωτες, οι εμπαιγμοί, η εκκοπή του ιδίου θελήματος, η υπομονή στις συγκρούσεις με τους άλλους, το να μη γογγύζης όταν σε περιφρονούν, να βιάζης τον εαυτό σου να υπομένη τις ύβρεις, να υπομένης γενναία όταν οι άλλοι σε αδικούν, να μην αγανακτής όταν καταλαλούν εις βάρος σου, να μην οργίζεσαι όταν σε εξευτελίζουν, να ταπεινώνεσαι όταν σε κατακρίνουν. Μακάριοι όσοι βαδίζουν την προηγουμένη οδό, «ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. Ε΄3).
14. Κανείς δεν θα εισέλθη στεφανωμένος στον ουράνιο νυμφώνα, εάν δεν έχη κάνει την πρώτη, την Δευτέρα και την Τρίτη αποταγή. Την αποταγή δηλαδή πρώτον όλων των πραγμάτων και των ανθρώπων και αυτών των γονέων του, δεύτερον την εκκοπή του ιδίου θελήματος και τρίτον την αποταγή της κενοδοξίας που επακολουθεί την υπακοή.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..……………..

18. Το λιμάνι μπορεί να γίνη εξ΄ ίσου αιτία και σωτηρίας και κινδύνων. Αυτό το γνωρίζουν όσοι διαπλέουν την νοητή θάλασσα του μοναχικού βίου. Θα είναι δε ελεεινό θέαμα να ιδή κανείς αυτούς που εσώθηκαν από το πέλαγος, να ναυαγήσουν μέσα στο λιμάνι !


Βαθμίς δευτέρα ! Σύ που τρέχεις να σωθής, μιμήσου τον Λωτ και όχι την γυναίκα του και φεύγε !

[theodora]

<b>Λ Ο Γ Ο Σ Ε Ι Κ Ο Σ Τ Ο Σ Π Ρ Ω Τ Ο Σ
Περί κενοδοξίας </b>
(Για την πολύμορφον κενοδοξία)

<b>1. </b>Μερικοί συνηθίζουν, όταν μιλάνε περί των παθών και των λογισμών, να κατατάσσουν την κενοδοξία σε ιδιαίτερη τάξη, χωριστά από την υπερηφάνεια. Γιʼ αυτό και λέγουν ότι είναι οκτώ οι πρώτοι και κυρίαρχοι πονηροί λογισμοί. Αντιθέτως ο Θεολόγος Γρηγόριος και άλλοι από τους διδασκάλους τούς μέτρησαν επτά. Σʼ αυτούς περισσότερο πείθομαι και εγώ· διότι ποιος μπορεί να έχει υπερηφάνεια, αφού νίκησε την κενοδοξία; Τόση δε μόνο διαφορά έχουν μεταξύ τους, όση έχει εκ φύσεως το παιδί από τον άνδρα και το σιτάρι από τον άρτο. Το πρώτο δηλαδή είναι η αρχή και το δεύτερο το τέλος. Τώρα λοιπόν που το καλεί η περίσταση ας μιλήσουμε με συντομία για την αρχή και την ολοκλήρωση των παθών, δηλαδή την ανίερη οίηση. Λέω με συντομία, διότι όποιος επιχειρεί να φιλοσοφήσει γιʼ αυτήν σε μήκος, μοιάζει με εκείνον που ματαιοπονεί προσπαθώντας να ζυγίσει τους ανέμους.
<b>2.</b> Η κενοδοξία είναι ως προς μεν τη μορφή, μεταβολή της φυσικής τάξεως και διαστροφή των καλών ηθών και παρατήρηση κάθε αξιόμεμπτου πράγματος. Ως προς δε την ποιότητα, σκορπισμός των κόπων, απώλεια των ιδρώτων, δόλιος κλέφτης του θησαυρού, απόγονος της απιστίας, πρόδρομος της υπερηφάνειας, ναυάγιο μέσα στο λιμάνι, μυρμήγκι στο αλώνι, το οποίο είναι μεν μικρό, αλλά απειλεί να κλέψει αθόρυβα όλο τον καρπό και τον κόπο του γεωργού.
<b>3.</b> Το μυρμήγκι περιμένει να γίνει το σιτάρι, και η κενοδοξία να συναχθεί ο πνευματικός πλούτος. Και το μεν μυρμήγκι τρέχει για να κλέψει η δε κενοδοξία χαίρεται γιατί θα διασκορπίσει. Το πνεύμα της απογνώσεως χαίρεται, όταν βλέπει να πληθαίνει η κακία, ενώ το πνεύμα της κενοδοξίας χαίρεται, όταν βλέπει να πληθαίνει η αρετή. Είσοδος για το πρώτο είναι τα πλήθη των τραυμάτων, ενώ για το δεύτερο ο πλούτος των καμάτων.
<b>4. </b>Παρατήρησε και θα δεις ότι αυτή η ανίερη, δηλαδή η κενοδοξία, είναι ακμαία και μέχρι τον τάφο. Θα τη δεις στα ρούχα και στα μύρα και στην νεκρική πομπή και στα αρώματα και σε πολλά άλλα.
<b>5. </b>Παντού λάμπει ο ήλιος άφθονα, και παντού σε κάθε έργο χαίρεται η κενοδοξία. <b>Π.χ. όταν νηστεύω, κενοδοξώ, αλλά και όταν καταλύω για να μη φανεί η αρετή μου, πάλι κενοδοξώ με την ιδέα ότι είμαι συνετός. Όταν φορώ λαμπρά ρούχα νικιέμαι απʼ αυτήν, αλλά και όταν τα αντικαταστήσω με ταπεινά πάλι κενοδοξώ. Όταν μιλάω νικιέμαι, αλλά και όταν σιωπώ πάλι νικιέμαι. Όπως και αν το ρίξεις αυτό το τριβόλι αγκάθι, όρθιο στέκεται το κεντρί του. </b>
<b>6. </b> <b>Ο κενόδοξος δείχνει ότι είναι πιστός, ενώ είναι ειδωλολάτρης. Φαινομενικά μεν σέβεται το Θεό, αλλά στην πραγματικότητα επιζητεί να αρέσει στους ανθρώπους και όχι στο Θεό. Κενόδοξος είναι κάθε επιδεικτικός άνθρωπος. Του κενοδόξου η νηστεία είναι χωρίς μισθό και η προσευχή άκαιρη και άστοχη. Διότι και τα δύο τα κάνει για τον ανθρώπινο έπαινο. </b>Ο κενόδοξος ασκητής είναι διπλά αδικημένος, αφού και το σώμα του το τυραννάει, και μισθό δεν παίρνει.
<b>7. </b>Ποιος δεν θα γελάσει με τον εργάτη της κενοδοξίας που παρίσταται στην ψαλμωδία και επηρεαζόμενος από αυτήν, άλλοτε γελά και άλλοτε κλαίει ενώπιον όλων;
<b>8. </b>Αποκρύπτει πολλές φορές ο Θεός από τα μάτια μας και τα καλά που έχουμε αποκτήσει. Ήλθε όμως αυτός που συνηθίζει να επαινεί, ή μάλλον να πλανά, και με τους επαίνους μάς άνοιξε τα μάτια. Και μόλις αυτά άνοιξαν, εξαφανίσθηκε από μέσα μας ο πνευματικός πλούτος.
<b>9. </b> <b>Εκείνος που κολακεύει είναι υπηρέτης των δαιμόνων, οδηγός προς την υπερηφάνεια, εξολοθρευτής της κατανύξεως, αφανιστής των καλών έργων, αποπλανητής από το σωστό δρόμο. «Οι μακαρίζοντες υμάς, λέγει ο προφήτης, πλανώσιν υμάς» </b>(Ησ. γ΄ 12).
<b>10. </b>Χαρακτηριστικό των προχωρημένων στην αρετή είναι να υπομένουν γενναία και ευχάριστα τις ύβρεις. Χαρακτηριστικό όμως των αγίων και των οσίων είναι να παρέρχονται αβλαβώς τους επαίνους.
<b>11. </b> <b>Είδα ανθρώπους που πενθούσαν να τους επαινούν και να εξοργίζονται γιʼ αυτό. Έτσι σαν σοφοί έμποροι σε πανήγυρι αντάλλαξαν το πάθος της κενοδοξίας με το πάθος της οργής. </b>
<b>12.</b> «Ουδείς γινώσκει τα του ανθρώπου, ει μη το πνεύμα του ανθρώπου το εν αυτώ» (Α΄ Κορ. β΄ 11). Γι΄ αυτό ας αισχυνθούν και ας κλείσουν το στόμα τους, όσοι εγκωμιάζουν τους άλλους μπροστά τους.
<b>13.</b> <b> Όταν ακούσεις ότι ο πλησίον σου ή ο φίλος σου σε περιγέλασε πίσω σου ή εμπρός σου, εσύ να του δείξεις αγάπη και να τον επαινέσεις. </b>
<b>14. </b>Είναι μεγάλο πράγμα το να αποδιώξεις από την ψυχή σου τον έπαινο των ανθρώπων. Μεγαλύτερο όμως είναι το να αποδιώξεις τον έπαινο των δαιμόνων.
<b>15. </b>Δεν έδειξε ταπεινοφροσύνη αυτός ο οποίος εξευτέλισε τον εαυτό του∙ γιατί πώς να μην αντέξει κανείς τα δικά του λόγια; αλλά εκείνος ο οποίος εξυβρίσθηκε από άλλον και παρά ταύτα δεν ελάττωσε απέναντί του την αγάπη του.
<b>16. </b>Επεσήμανα το δαίμονα της κενοδοξίας να σπείρει λογισμούς σε κάποιον αδελφό, και συγχρόνως να τους φανερώνει αυτούς και σʼ έναν άλλο. Και εν συνεχεία να κάνη τον δεύτερο να αποκαλύψει στον πρώτο τα μυστικά της καρδιάς του, ώστε αυτός να τον μακαρίζει ως προορατικό. Μερικές φορές ο ανόσιος δαίμων της κενοδοξίας αγγίζει και στα μέλη του σώματος και προξενεί διάφορες κινήσεις και παλμούς.
Μην τον παραδεχθείς τον δαίμονα αυτόν, όταν σου μιλάει για επισκοπές ή ηγουμενίες ή διδασκαλικά αξιώματα. Πρόσεξε γιατί είναι δύσκολο να απομακρύνεις το σκύλο από το τραπέζι του κρεοπωλείου. Μόλις αυτός αντιληφθεί ότι έχομε κάποια ειρηνική κατάσταση, μας προτρέπει αμέσως να εγκαταλείψουμε την έρημο και να αναχωρήσουμε για τον κόσμο. «Πήγαινε, μας λέγει, να σώσεις ψυχές οι οποίες χάνονται»!
<b>17. </b>Άλλη είναι η μορφή των Αιθιόπων και άλλη η μορφή των ανδριάντων. Κατά παρόμοιο τρόπο άλλη είναι η μορφή της κενοδοξίας των κοινοβιατών και άλλη των ερημιτών.
<b>18.</b> Τις επισκέψεις των κοσμικών στη Μονή τις αντιλαμβάνεται πρώτη η κενοδοξία και προτρέπει τους πιο ελαφρούς μοναχούς να εξέλθουν να υποδεχθούν τους ερχομένους. Τους κάνει να πέφτουν στα πόδια τους, και έτσι φορεί το προσωπείο της ταπεινοφροσύνης αυτή που ξεχειλίζει από υπερηφάνεια. Κάνει συνεσταλμένο και ταπεινό τον τρόπο της συμπεριφοράς και τον τόνο της φωνής και κοιτάζει στα χέρια των επισκεπτών για να λάβει τα δώρα τους. Επί πλέον τους αποκαλεί κυρίους και προστάτες και ότι σʼ αυτούς χρωστούν μετά τον Θεό την ζωή τους οι μοναχοί.
Εν συνεχεία ενώ κάθισαν στην τράπεζα, τους προτρέπει να εγκρατεύονται και να επιπλήττουν αυστηρά τους κατωτέρους, διότι δήθεν αυτοί δεν εγκρατεύονται. Ενώ ήλθε η ώρα της ψαλμωδίας, τους ράθυμους τους έκανε προθύμους, τους άφωνους καλλίφωνους και τους νυσταλέους άγρυπνους. Τους προτρέπει ακόμη να καλοπιάνουν τον κανονάρχη και να τον εκλιπαρούν να τους παραχωρήσει τα πρωτεία στην ψαλμωδία. Τους κάνει να τον αποκαλούν πατέρα και διδάσκαλο. Και όλα αυτά έως ότου αναχωρήσουν οι ξένοι!
Όσους τιμώνται και προτιμώνται τους οδήγησε στην υπερηφάνεια και όσους καταφρονούνται στην μνησικακία.
<b>19. </b>Η κενοδοξία πολλές φορές αντί για τιμή προξένησε ατιμία. Διότι συνέβη να οργισθούν εξ αιτίας της οι μαθητές της, και έτσι τους ντρόπιασε αφάνταστα μπροστά στους άλλους. <b>Η κενοδοξία τους οξύθυμους κατά την παρουσία ανθρώπων τούς μετέβαλε σε πράους. Κάνει μεγάλη έφοδο σε όσους έχουν φυσικά χαρίσματα, και εκμεταλλευομένη αυτά οδήγησε πολλές φορές τους αθλίους στην πτώση. </b>
<b>20. </b>Είδα έναν δαίμονα που λύπησε και έδιωξε τον αδελφό του! Ενώ δηλαδή ένας μοναχός ήταν οργισμένος, έφθασαν κοσμικοί επισκέπτες, οπότε μεταπουλήθηκε ο άθλιος από την οργή στην κενοδοξία, δηλαδή εμφανίσθηκε ως πράος στα μάτια των επισκεπτών. Δεν μπορούσε βεβαίως να δουλεύει συγχρόνως και στα δύο πάθη, και στην οργή και στην κενοδοξία.
<b>21.</b> Αυτός που πουλήθηκε στην κενοδοξία ζει διπλή ζωή. Εξωτερικά και με το σχήμα του ζει ως μοναχός, με τις εσωτερικές του όμως σκέψεις και διαθέσεις ως κοσμικός.
<b>22.</b> Εάν σπεύδομε γρήγορα να πετύχουμε την άνω ευαρέστηση, ας φροντίζουμε πολύ να γευθούμε και την άνω δόξα. Διότι αυτός που γεύτηκε εκείνη τη δόξα, θα καταφρονήσει κάθε επίγεια
δόξα. Απορώ δε πώς θα μπορούσε κάποιος να καταφρονήσει την δεύτερη, χωρίς να γευτεί την πρώτη.
<b>23.</b> <b>Πολλές φορές, ενώ μας είχε κλέψει η κενοδοξία, γυρίσαμε και την κλέψαμε εμείς με πιο έξυπνο τρόπο. Είδα μερικούς που άρχισαν κάποια πνευματική προσπάθεια από κενοδοξία και, μολονότι η αρχή ήταν αξιόμεμπτη, το τέλος υπήρξε καλό και επαινετό, διότι εν τω μεταξύ μετέστρεψαν την κακή σκέψη. </b>
<b>24. </b>Όποιος υπερηφανεύεται για φυσικά χαρίσματα, δηλαδή οξύνοια, ευκολία στην μάθηση, στην ανάγνωση και στην προφορά, ευφυΐα και άλλα παρόμοια, αυτός ουδέποτε θα αποκτήσει τα υπερφυσικά αγαθά. Διότι αυτός που είναι άπιστος στα λίγα θα φανεί και στα πολλά άπιστος και κενόδοξος.
<b>25. </b> <b>Για την απόκτηση της τελείας αγάπης και πλουσίων χαρισμάτων και θαυματουργικής και προορατικής δυνάμεως, πολλοί βασανίζουν και καταπονούν αδίκα το σώμα τους. Λησμόνησαν οι ταλαίπωροι ότι όχι οι κόποι, αλλά κυρίως η ταπείνωση είναι η μητέρα όλων αυτών. Όποιος απαιτεί πνευματικά δώρα σαν αντάλλαγμα στους κόπους του, έβαλε σαθρό θεμέλιο. Όποιος όμως θεωρεί τον εαυτό του χρεώστη δούλο, αυτός ξαφνικά θα λάβει από τον Θεό ανέλπιστο πνευματικό πλούτο. </b>
<b>26.</b> Μην πείθεσαι στον λικμήτορα, στο δαίμονα δηλ. που λιχνίζει και καταστρέφει, όταν σου προτείνει να παρουσιάζεις τις αρετές σου, για να ωφεληθούν δήθεν όσοι σε ακούν. «Τι γάρ ωφεληθήσεται άνθρωπος, εάν όλον τον κόσμο κερδήση ή ωφελήση, εαυτόν δε ζημιώση»; (Ματθ. ις΄ 26). Τίποτε δεν ωφελεί περισσότερο αυτούς που μας βλέπουν από την ταπεινή και ειλικρινή συμπεριφορά και τον ανεπιτήδευτο λόγο. Έτσι δίδεται και στους άλλους παράδειγμα να μην υπερηφανεύονται ποτέ, πράγμα από το οποίο τι υπάρχει περισσότερο ωφέλιμο;
<b>27.</b> Κάποιος από τους προορατικούς Πατέρας πρόσεξε τα εξής τα οποία και διηγείτο: «Ενώ καθόμουν σε σύναξη μοναχών, ήλθαν οι δαίμονες της κενοδοξίας και της υπερηφανείας και κάθησαν δεξιά και αριστερά μου. Και ο πρώτος μού κεντούσε την πλευρά με το δάχτυλο της κενοδοξίας και με προέτρεπε να πω κάποιο όραμα ή κάτι που επετέλεσα στην έρημο.
Μόλις όμως τον απέκρουσα, λέγοντας, «αποστραφείησαν είς τα οπίσω και καταισχυθείησαν οι λογιζόμενοί μοι κακά» (Ψαλ. ξθ΄ 3), αμέσως ο δεύτερος από αριστερά μού ψιθύριζε στο αυτί: «Εύγε! Πολύ καλά έκανες! Έγινες μέγας, αφού νίκησες την αναιδέστατη μητέρα μου».
Τότε εγώ, χρησιμοποιώντας εύστοχα τον επόμενο στίχο του Ψαλμού, απήντησα: «Αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι οι λέγοντές μοι∙ εύγε, εύγε πεποίηκας»! (πρβλ. Ψαλμ. ξθ΄ 4).
Όταν ερώτησα αυτόν τον προορατικόν, «πώς η κενοδοξία συμβαίνει να είναι μητέρα της υπερηφανείας», μου απήντησε:
«Οι μεν έπαινοι εξυψώνουν και δημιουργούν φούσκωμα∙ όταν δε εξυψωθεί η ψυχή, την παραλαμβάνει τότε η υπερηφάνεια και «αναφέρει αυτήν έως των ουρανών και καταφέρει έως των αβύσσων» (πρβλ. Ψαλμ. ρς΄ 26).
<b>28. </b>Υπάρχει δόξα που μας έρχεται από τον Κύριο. «Τους γάρ δοξάζοντάς με, λέγει, δοξάσω» (Α΄ Βασ. β΄ 30). Και υπάρχει δόξα που είναι συνέπεια διαβολικής εργασίας και απάτης. «Ουαί γάρ, λέγει, όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι» (Λουκ. ς΄ 26).
<b>29. </b>Θα αντιληφθείς σαφώς την πρώτη δόξα, όταν την θεωρείς επικίνδυνη, όταν την αποφεύγεις παντοιοτρόπως και όταν αποκρύπτεις την καλή σου ζωή όπου και αν ευρίσκεσαι. Την δεύτερη δόξα αντιθέτως θα την αντιληφθείς, όταν και το παραμικρό το κάνης «προς το θεαθήναι τοίς ανθρώποις» (Ματθ. κγ΄ 5).
Μας υποβάλλει η σιχαμένη κενοδοξία να κάνουμε πως έχουμε αρετές που δεν έχουμε, παραπλανώντας μας με το ρητό: «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα» (Ματθ. ε΄ 16).
Πολλές φορές ο Κύριος οδήγησε τους κενοδόξους σε ακενοδοξία με κάποιο ατιμωτικό γεγονός που επέτρεψε να συμβεί.
<b>30.</b> <b>Αρχή της ακενοδοξίας είναι η προφύλαξη του στόματος και η αγάπη της ατιμίας. </b>Μέσο, η απόρριψη κάθε έργου που μας προτείνουν οι λογισμοί της κενοδοξίας. Και τέλος, εάν βεβαίως υπάρχει τέλος στην άβυσσο, το να κάνουμε ασυναίσθητα ενώπιον πλήθους κάθε τι που μας εκθέτει.
<b>31.</b> Μην αποκρύπτεις την αισχύνη σου, με τη σκέψη να μη γίνεις αιτία σκανδάλου. Όμως δεν πρέπει ίσως να χρησιμοποιείται πάντοτε το ίδιο φαρμακευτικό έμπλαστρο, αλλά να λαμβάνεται υπόψη και το είδος του σφάλματος.
<b>32.</b> Όταν εμείς επιδιώκουμε τη δόξα και όταν μόνη της μας στέλνεται από άλλους και όταν επιχειρήσουμε κάτι για χάρη της κενοδοξίας, τότε ας θυμηθούμε το πένθος μας και την μετά συντριβής και φόβου προσευχή μας, και τότε οπωσδήποτε θα την εκδιώξουμε την αναίσχυντη κενοδοξία, εάν βεβαίως καλλιεργούμε πραγματικά την προσευχή. Διαφορετικά, ας φέρουμε αμέσως στην σκέψη μας την ώρα του θανάτου μας. Και αν επιμένει ακόμη, ας φοβηθούμε τουλάχιστον την καταισχύνη που ακολουθεί στην δόξα αυτή, εφʼ όσον «ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται» (Λουκ. ιη΄ 14). «Ταπεινωθήσεται» όχι μόνο στην άλλη ζωή, αλλά οπωσδήποτε και εδώ.
<b>33.</b> Όταν αυτοί που επαινούν ή μάλλον αποπλανούν αρχίσουν να μας επαινούν, ας θυμηθούμε αμέσως το πλήθος των ανομιών μας, και ασφαλώς θα δούμε ότι είμαστε ανάξιοι των επαίνων και των τιμών.
<b>34. Υπάρχουν και μερικοί κενόδοξοι που θεωρούν υποχρεωμένο τον Θεό να τους εισακούσει σε ορισμένα αιτήματά τους. Ο δε Κύριος συνηθίζει να τους προλαβαίνει και να πραγματοποιεί ό,τι θα του ζητούσαν στις προσευχές τους· κι αυτό, για να μη τα λάβουν με την προσευχή και αυξήσουν την οίησή τους.
35. Ως επί το πλείστον οι απλοί και απονήρευτοι δεν περιπίπτουν στο φαρμακερό αυτό πάθος, αφού άλλωστε η κενοδοξία είναι διώκτης της απλότητας και επίπλαστη συμπεριφορά.
36. Υπάρχει κάποιο σκουλήκι που, αφού αυξηθεί, βγάζει φτερά και πετά στα ύψη. Ομοίως και η κενοδοξία σαν αυξηθεί, γεννά την υπερηφάνεια, που είναι ο αρχηγός και η τελείωση όλων των κακών.

Βαθμίς εικοστή πρώτη!</b> Όποιος από αυτήν, την κενοδοξία, δεν αιχμαλωτίσθηκε, δε θα περιπέσει στην αντίπαλη του Θεού ακέφαλη υπερηφάνεια.

[smarti]

Θεοδωρα σε ευχαριστω πολυ >:D< >:D< >:D< >:D< >:D< Για ολα!!!!!!!

[theodora]

Παρακαλώ πολύ!!!
Στρώσου γράψε κανένα ψαλμό τώρα, και μην τεμπελιάζεις!!!!
Και γρήγορα!!
:study: :read2: ;)

[theodora]

Λ Ο Γ Ο Σ Τ Ρ Ι Τ Ο Σ
Π ε ρ ί ξ ε ν ι τ ε ί α ς

ΞΕΝΙΤΕΙΑ είναι η οριστική εγκατάλειψις όλων εκείνων που υπάρχουν στην παρίδα μας και που μας εμποδίζουν να επιτύχωμε τον ευσεβή σκοπό της ζωής μας. Η ξενιτεία είναι απαρρησίαστος συμπεριφορά, κρυμμένη σοφία, σύνεσις που δεν φανερώνεται, ζωή μυστική, σκοπός που δεν βλέπεται, λογισμός αφανής, όρεξις της ευτελείας, επιθυμία της στενοχωρίας, αιτία του θείου πόθου, πλήθος του θείου έρωτος, άρνησις της κενοδοξίας, βυθός της σιωπής.
…………………………………………………………………………………………………………………………...................................................................................………………..
4. Συ που βιάζεσαι να ξενιτεύσης ή να πας στην έρημο, μη περιμένης να έλθουν μαζί σου ψυχές που αγαπούν ακόμη τον κόσμο. Πρόσεχε, διότι ο κλέπτης δεν γίνεται αντιληπτός. Πολλοί που αποπειράθηκαν να πάρουν μαζί τους ανθρώπους ραθύμους και οκνηρούς για να τους σώσουν, εχάθηκαν μαζί με αυτούς, διότι συν τω χρόνω έσβησε εξ αιτίας τους το πυρ (της ψυχής τους). Από την στιγμή που εδέχθηκες μέσα σου την φλόγα, τρέχε. Διότι δεν γνωρίζεις πότε θα σβήση και θα σε αφήση στο σκοτάδι.
5. Δεν απαιτείται από όλους μας να σώσωμε άλλους. Διότι λέγει ο θείος Απόστολος: «Άρα ουν έκαστος ημών, αδελφοί, περί εαυτού δώσει λόγον τω Θεώ» (Ρωμ. Ιδ΄12). Και πάλι λέγει : «Ο διδάσκων έτερον, σεαυτόν ου διδάσκεις» ? (Ρωμ. Β΄21). Ενώ οπωσδήποτε όλοι έχομε χρέος να σώσωμε τον εαυτό μας.
6. Όταν ξενιτεύης, ασφαλίζου από τον γυρολόγο και φιλήδονο δαίμονα. Διότι η ξενιτεία του δίνει αφορμές να σε πολεμήση.
7. Είναι καλή η απροσπάθεια. Μητέρα της δε είναι η ξενιτεία.
………………………………………………………………………………………………………………………...............................................................................…………………..
10. Απόφευγε σαν μάστιγα τους τόπους των πτώσεων. Διότι όταν δεν υπάρχη εμπρός μας ένα οπωρικό, δεν ερεθίζεται και τόσο η όρεξίς μας.
11. Ούτε αυτός ο τρόπος και δόλος των κλεπτών, (των δαιμόνων δηλαδή), ας σου διαφεύγη: Μας συμβουλεύουν να μη χωριζώμαστε από τους κοσμικούς, διότι λέγουν, θα είναι πολύς ο μισθός μας, εάν βλέποντας τις γυναίκες κυριαρχούμε στον εαυτό μας. Δεν πρέπει ασφαλώς να τους πιστεύωμε, αλλά μάλλον να κάνωμε το αντίθετο.
………………………………………………………………………………………………………………………………………................................................................................…..
13. Ας προσπαθήσωμε να μιμηθούμε όχι την γυναίκα του, αλλά τον ίδιο τον Λωτ. Διότι η ψυχή που θα επιστρέψη εκεί απ΄όπου βγήκε, θα γίνη σαν το χαλασμένο αλάτι και θα μένη πλέον στήλη νεκρά και ακίνητη.
……………………………………………………………………………………………………………………………………….............................................................................…..
14. Φεύγε από την Αίγυπτο «αμεταστρεπτί». (χωρίς καμμία σκέψι επιστροφής). Διότι οι καρδιές που ενοστάλγησαν την Αίγυπτο, την Ιερουσαλήμ-την γη δηλαδή της απαθείας-δεν την αντίκρυσαν.
17. Ξένος πραγματικά είναι εκείνος που σαν να ευρίσκεται ανάμεσα σε ξενογλώσσους ανθρώπους ησυχάζει και σιωπά έχοντας πλήρη συναίσθησι του τί κάνει.
……………………………………………………………………………………………………………………………..................................................................................……………..
19. Όπως σε όλα τα άλλα, έτσι και σ΄αυτό έχομε διδάσκαλο τον Κύριον. Διότι και ο ίδιος πολλές φορές εγκατέλειψε τους κατά σάρκα οικείους του. Και όταν άκουσε από μερικούς την ειδοποίησι : «Η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου ζητούσι σε», αμέσως ο καλός μας Διδάσκαλος μας υπέδειξε το «απαθές μίσος», απαντώντας «Μήτηρ μου και αδελφοί μου εισίν, οι ποιούντες το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. Ιβ΄47-50).
……………………………………………………………………………………………………………………..............................................................................……………………..
22. Ο Κύριος είπε : «Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη στην γη ούτε αγάπη γονέων προς τα τέκνα ή (αδελφών προς) τους αδελφούς, σε όσους απεφάσισαν να με υπηρετήσουν. Αντιθέτως ήλθα να φέρω μάχη και μάχαιρα να διχάσω τους φίλους του Θεού από τους φίλους του κόσμου, τους υλικούς από τους πνευματικούς, τους φιλοδόξους από τους ταπεινόφρονας» (Ματθ. Ι΄34). Ο δε Κύριος ευφραίνεται γι΄αυτήν την διαμάχη και τον χωρισμό, που γίνεται για την αγάπη του.
………………………………………………………………………………………………………………………………………..................................................................................…..
25. Υπόσχονται σ΄εμάς με πονηρία οι ιδικοί μας (κατά την σάρκα), αλλά όχι ιδικοί μας (κατά το πνεύμα), ότι θα κάνουν ό,τι μας αρέσει, (εάν μείνωμε κοντά τους). Ο πραγματικός τους όμως σκοπός είναι να μας εμποδίσουν από τον εκλεκτό δρόμο που διαλέξαμε και εν συνεχεία να μας παρασύρουν στον ιδικό τους σκοπό.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..............................................................................
30. Όταν οι δαίμονες ή και οι άνθρωποι μας επαινούν σαν για μεγάλο κατόρθωμα για την ξενιτεία μας, τότε εμείς ας συλλογισθούμε Εκείνον που εξενίτευσε για μας και ήλθε από τον ουρανό στην γ
η και με την σκέψι αυτή θα διαπιστώσωμε ότι εμείς εις τον αιώνα του αιώνος δεν θα κατορθώσωμε να ξεχρεώσωμε μία τέτοια ξενιτεία.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..............................................................................

32. Όπως είναι ακατόρθωτο να κοιτάζη κανείς με το ένα μάτι τον ουρανό και με το άλλο την γη, έτσι είναι αδύνατον να μη κινδυνεύση η ψυχή εκείνου, που δεν εξενίτευσε τελείως από όλους –ιδικούς του και ξένους-όχι μόνο με το σώμα, αλλά και με τον λογισμό.

Π Ε Ρ Ι Τ Ω Ν Ο Ν Ε Ι Ρ Ω Ν Τ Ω Ν Α Ρ Χ Α Ρ Ι Ω Ν

ΤΟ ΟΤΙ ο νους που διαθέτω είναι ολωσδιόλου ατελής και γεμάτος από άγνοια, δεν είναι δυνατόν να το κρύψω. Ο λάρυγγας διακρίνει τα φαγητά, και η ακοή την έννοια των λόγων. Την αδυναμία των οφθαλμών την φανερώνει το δυνατό φως του ηλίου και την αμάθεια της ψυχής μου την αποκαλύπτουν τα λόγια μου. Ο νόμος όμως της αγάπης αναγκάζει να επιχειρή κανείς πράγματα που υπερβαίνουν την δύναμί του.
Νομίζω λοιπόν-δεν δογματίζω-ότι ύστερα απ΄όσα ελέχθησαν περί ξενιτείας, ή μάλλον μαζί με αυτά, πρέπει να επακολουθήσουν και να λεχθούν ολίγα περί των ονείρων. Τόσα, όσα χρεάζονται, ώστε ούτε σ΄αυτόν τον δόλο των δολίων δαιμόνων να είμαστε αμύητοι.
36. Όνειρο είναι μία κίνησις του νου, ενώ το σώμα ευρίσκεται ακίνητο.
37. Φαντασία είναι μία εξαπάτησις των οφθαλμών, όταν το μυαλό κοιμάται. Φαντασία είναι μία παρασάλευσις του νου, ενώ το σώμα είναι ξύπνιο. Φαντασία είναι ένα θέαμα που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.
………………………………………………………………………………………………………………………………………..................................................................................…..

39. Οι δαίμονες της κενοδοξίας εμφανίζονται στον ύπνο μας σαν προφήτες. Συμπεραίνουν σαν πανούργοι που είναι, μερικά από τα μέλλοντα να συμβούν και μας τα προαναγγέλλουν. Και όταν αυτά πραγματοποιηθούν, εμείς μένομε έκθαμβοι και υπερηφανεύεται ο λογισμός μας με την ιδέα ότι πλησιάσαμε στο προορατικό χάρισμα.
40. Σε όσους τον πιστεύουν, ο δαίμων αυτός φάνηκε πολλές φορές αληθινός προφήτης. Σε όσους όμως τον περιφρονούν πάντοτε αποδείχθηκε ψεύτης. Διότι σαν πνευματική ύπαρξις που είναι, βλέπει όσα συμβαίνουν μέσα στην ατμόσφαιρα και μόλις αντιληφθή ότι κάποιος πεθαίνει, τρέχει αμέσως σ΄εκείνους που είναι ελαφρόμυαλοι και τους το προλέγει με τα όνειρα.
41. Τίποτε μελλοντικό δεν γνωρίζουν οι δαίμονες από προγνωστική δύναμη. Διότι τότε θα μπορούσαν και οι μάγοι να μας προλέγουν τον θάνατό μας.
42. Στον ύπνο μας πολλές φορές οι δαίμονες «μετασχηματίζονται εις αγγέλους φωτός» (Β΄Κορ. Ια΄14) και σε μορφές αγίων Μαρτύρων, τους οποίους παρουσιάζουν να έρχωνται προς το μέρος μας. Έτσι αφού ξυπνήσωμε μας βυθίζουν σε υπερηφάνεια και χαρά.
43. Το σημείο από το οποίο θα διακρίνης την πλάνη είναι τούτο: Οι άγγελοι μας δείχνουν την κόλασι, την Κρίσι και τον χωρισμό, και έτσι μας κάνουν να ξυπνούμε έντρομοι και περίλυποι.
44. Εάν αρχίσωμε να πιστεύωμε στους δαίμονες κοιμώμενοι, ύστερα θα εμπαιζώμεθα από αυτούς και ξύπνιοι. Εκείνος που πιστεύει στα όνειρα είναι εντελώς άσοφος και άπειρος ενώ αυτός που δεν πιστεύει τίποτε είναι πραγματικά συνετός και σοφός.
45. Πίστευε μόνο σ΄εκείνα που σου αναγγέλουν για την κόλασι και την Κρίσι. Εάν όμως δημιουργήται μέσα σου απόγνωσις, τότε και αυτά τα όνειρα προέρχονται από τους δαίμονες.


Βαθμίς τρίτη ! Δρόμος που οδηγεί στην ισάριθμη Αγία Τριάδα. Εκείνος που ανέβηκε ας μη κοιτάξη δεξιά ή αριστερά.

[kostaskou]

Η "Κλίμαξ" του Οσίου Ιωάννου του Σιναΐτου, είναι ένα συγκλονιστικό βιβλίο. Αρκετά "βαρύ", μιας και απευθύνεται σε ανθρώπους που μονάζουν.
Κι όμως, ακόμη και για εμάς τους ταπεινούς λαϊκούς είναι σαν μία πελώρια αναμένη λαμπάδα μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.

Αγαπητή Theodora, για να μην κουράζεσε γράφοντας τα κείμενα, η "Κλίμαξ" υπάρχει στο διαδίκτυο στο: http://clubs.pathfinder.gr/emmaous/686063?folder=83325
Εκεί, υπάρχουν και άλλα εξαιρετικά... όπως το Μέγα Γεροντικόν.

[kostaskou]

Και για να είμαι και περισσότερο συνεπής, το βιβλίο "Κλίμαξ του Ιωάννου του Σιναΐτου" είναι έκδοση της Ι.Μ. του Παρακλήτου - Ωρωπός Αττικής (τουλάχιστον αυτό που έχω στα χέρια μου).

[theodora]

Αδελφέ Κωνσταντίνε καλημέρα και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το link!!!
(ήμουν σίγουρη πως κάπου θα υπήρχε και η κλίμακα σε όλο αυτό το χάος του internet….. αλλά δεν το είχα βρει-έχω κι εγώ την ίδια έκδοση με την δική σου-)

Δεν μεταφέρω τις βαθμίδες εδώ αυτούσιες παρά μόνο αποσπάσματα από την κάθε μία :
1. προκειμένου <b>να έχουμε και edo</b>, μία γεύση των ψυχοφελών αυτών λόγων του Αγίου Ιωάννη, καθώς και την ευλογία του,
2. προς παρακίνηση της ευλογημένης περιέργειάς μας (να ξανανοίξουμε το βιβλίο που ίσως ξεχάσαμε σε κάποιο ράφι ) και
3. επιλέγω αποσπάσματα που ίσως να βοηθήσουν και να ελκύσουν και τον πιό αρχάριο στην πνευματική ζωή (χωρίς να τον αποθαρρύνουν με την δυσκολία της κατανόησης των υψηλών πνευματικών μηνυμάτων)