Ιερές εικόνες. Η Θεολογία, η αξία και τα συναισθήματα.

[dionysisgr]

Λεω αδελφοι εν Χριστω αγαπητοι, να κανουμε ενα γενικο αφιερωμα στο πιο ορατο και οικειο, λογω της υλικης υποστασης του, στοιχειο (βοηθητικο) της Πιστεως μας.

Εχουν χαρακτηριστει ως το ευαγγελιο των αγραμματων. Οχι αδικα.

Εχουν τεραστια πνευματικη δυναμη. Μεσω της Πιστως βεβαια οχι αυτοχρημα.

Τις Ιερες εικονες.

Αυτες στις οποιες προστρεχουμε ολοι, τις οποιες εχουμε σπιτια μας, στους Ιερους Ναους μας, στις δουλειες και στα αυτοκινητα μας, στα καραβια μας.

Να βαλουμε εδω σαν μικρη καταθεση καρδιας, οτι εχει ο καθενας.

Την Θεολογια τους, φωτογραφιες, περιστατικα που εχουμε να διηγηθουμε αλλα και θαυματα, ιδιαιτερη αγαπη και προτιμηση σε καποια που μας αρεσει περισσοτερο.

Ας μην ξεχναμε οτι αποτελουν και ανεκτιμητα καλλιτεχνικα δημιουργηματα.

Τι λετε;

[theodosis79]

Καλησπέρα! Αν σου έλεγα Διονύση ότι την ίδια ιδέα ετοιμαζόμουν να θέσω κι εγώ θα με πίστευες? Λοιπόν εγώ θέλω να καταθέσω κάτι όσον αφορα τον Αγιο Γεώργιο. Στις περισσότερς απεικονέισεις του παρουσιάζεται να σκοτώνει ένα κάτι σαν μυθικό τέρας. Είναι αλήθεια οτι όντως ο αγιος σκότωωσε ένα τετοιο τέρας ή είναι απλά ένας θρύλος για να συμβολίσει την νίκη του αγιου εναντια στο κακό και στους δαίμωνες? Και αν είναι αλήθεια αυτό τότε γιατί ο Αγιος Γεώργιος να αναπαριστάται σε επίσημες απεικονίσεις στους ναούς να κάνει κάτι που βασίζεται απλά σε θρύλο? Συγορήστε με για το θράσος και την ασέβεια μου. Απλά το έχω σαν απορία.

[theodosis79]

Και γω με τη σειρά μου σκοτώνω τα post :violent1:

[dionysisgr]

Οχι αντιθετως. Εβαλες ενα θεμα που αφορα εικονα, προς συζητηση.

Ειπαμε βαζει οτι εχει ο καθενας. Απο αποριες μεχρι θεολογια εικονας.

Γιαυτο το βαλαμε το post.

Λοιπον εγω δεν ξερω να σου απαντησω σε αυτο. Ας βοηθησει καποιος αλλος αδελφος. Υποθετω οτι ειναι συμπλεγμα αληθειας και μυθου, αλλα υπο την εννοια οτι εχει παιδευτικο χαρακτηρα η εικονα (και αυτο ειναι που μετραει) με το νοημα τελικα που περιεγραψες.

Ας μιλησει ομως πιο επισταμενως καποιος που γνωριζει.

[aposal]

Από το google.gr παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα :
Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας. Επίσης, θεωρούταν Άγιος προστάτης των Σταυροφόρων και των Προσκόπων. Ως πολεμικός άγιος και ελευθερωτής συγκεντρώνει πολλές θαυμάσιες διηγήσεις και παραδόσεις, από τις οποίες η σπουδαιότερη είναι αυτή που μιλάει για το φόνο του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας. Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό μιας πηγής κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν εύρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και την σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος φονεύοντας τον δράκο.

[aposal]

Πίστη και λογική
Ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κοστώφ απαντά στις ερωτήσεις του Μανώλη Μελινού (Αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίο)
ΜΜ : Γιατί πολλοί πιστοί λένε πχ, πάμε στην Παναγία της Τήνου, ή στην Μαλεβή να προσκυνήσουμε, αφού η Παναγία είναι μία; Και γιατί μια εικόνα μπορεί να θαυματουργεί ενώ μια άλλη του ιδίου Αγίου όχι;
ΙΚ : Η Παναγία είναι μία. Αλλά μερικές εικόνες της Παναγίας ή των Αγίων ή του Κυρίου έχουν μια ιδιαίτερη χάρη διότι, ή ο αγιογράφος ήταν μια αγιασμένη προσωπικότητα, ή ένας από τους ανά αιώνα κατόχους της εικόνας προσευχόταν με πολλά δάκρυα μπροστά της, ήταν δηλαδή κι αυτός μια αγιασμένη προσωπικότητα. Εξ άλλου μπορεί ο Θεός να θέλει να καταστήσει τον συγκεκριμένο τόπο που βρίσκεται η εικόνα ιδιαίτερο πόλο συγκέντρωσης των πιστών και λατρείας.

Λατρεία απονέμουμε μόνο στον Τριαδικό Θεό, στον Πατέρα στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα. Τις εικόνες και τα λείψανα των Αγίων τα προσκυνούμε τιμητικά. Τους Αγίους λοιπόν τους τιμούμε, δεν τους λατρεύουμε. Αυτά, βέβαια, πιθανόν να είναι ψιλά γράμματα για τον πολύ κόσμο. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, πολλοί δεν προσεγγίζουν τόσο με τον νου μια εικόνα ή ένα λείψανο, όσο το προσεγγίζουν με την καρδιά. Και ο Θεός και οι Άγιοι κάνουν το θέλημα των ανθρώπων αυτών όταν κρίνουν ότι είναι προς το συμφέρον της ψυχής τους.

[panosgreece]

Ἡ ἄγνωστη «καλόγρια».
Πέρασαν τέσσερα χρόνια. Ὁ ἐμφύλιος πόλεμος τώρα μαίνεται στὴν ἑλληνικὴ ὕπαιθρο. οἱ κάτοικοι τῆς Εὐρυτανίας καὶ ὀρεινῆς Ναυπακτίας ἐγκαταλείπουν τὰ χωριά τους καὶ προσφεύγουν γιὰ ἀσφάλεια σὲ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος. Μαζί τους προσφεύγει καὶ ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας. Ἀκολουθεῖ κι αὐτὴ τὴν τύχη τῶν παιδιῶν της καὶ μεταφέρεται ἀπὸ τοὺς μοναχούς του Προυσοῦ στὴ ἀκρόπολη τῆς Ναυπάκτου. Τὸ μοναστήρι παραμένει τελείως ἔρημο.

Ὕστερα ἀπὸ καιρὸ ἀρχίζουν οἱ ἐπιχειρήσεις τοῦ στρατοῦ. Ἡ ἐνάτη μεραρχία ἀναλαμβάνει ἐκκαθαριστικὲς ἐπιχειρήσεις στὴν Εὐρυτανία. Μερικὰ τμήματα περνοῦν ἀπὸ τὸν Προυσό. Ὁρισμένοι ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶτες πλησιάζουν στὴ σκοτεινὴ ἐκκλησούλα τῆς σπηλιᾶς καὶ μπαίνουν γιὰ νὰ προσκυνήσουν.

Ἐκεῖ μέσα ἀντικρίζουν ἕνα παράδοξο θέαμα: Μπροστὰ τὸ τέμπλο, στ᾿ ἀριστερά της ὡραίας πύλης, νὰ ἀναμμένο καντήλι καὶ μία καλόγρια γονατιστή.
Οἱ στρατιῶτες ἀποροῦν. Πῶς ζεῖ αὐτὴ ἡ μοναχὴ ἐδῶ, τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ Εὐρυτανία εἶναι τελείως ἔρημη ἀπὸ κατοίκους; Πῶς συντηρεῖται, τί τρώει, ποῦ βρίσκει λάδι γιὰ τὸ καντήλι; Τὴν ἐρωτοῦν λοιπόν, κι ἐκείνη σεμνὰ καὶ πονεμένα τοὺς ἁπαντά:

- Παιδιά μου, ζῶ ἐδῶ μοναχή μου δυόμισι τώρα χρόνια. Γιὰ τὴ δική μου ζωὴ δὲν χρειάζονται φαγητὸ καὶ ψωμί. Μοῦ ἀρκεῖ ὅτι ἔχω τὸ καντήλι μου ἀναμμένο.

Οἱ στρατιῶτες, κουρασμένοι ἀπὸ τὶς ἐπιχειρήσεις καὶ βιαστικοὶ νὰ φύγουν, δὲν ἔδωσαν προσοχὴ στὰ λόγια της. Τὴν ἑπομένη ὅμως, ὅταν τὰ ἔφεραν πάλι στὴ μνήμη τους, κατάλαβαν πὼς ἐπρόκειτο γιὰ κάτι θαυμαστό. Κι ὅταν ἀργότερα περνοῦσαν ἀπὸ τὴ Ναύπακτο, ζήτησαν μὲ ἐπιμονὴ ἄδεια ἀπὸ τὸν διοικητὴ τοὺς γιὰ νὰ ἐπισκεφθοῦν τὸν μητροπολίτη.

Ὁ ἐπίσκοπος Ναυπακτίας καὶ Εὐρυτανίας Χριστόφορος τοὺς ὑποδέχθηκε μὲ ἀγάπη, κι ἀφοῦ τοὺς ἄκουσε συγκινημένος, ἔριξε φῶς στὸ μυστήριο.

- Ὁ ναός, τοὺς εἶπε, ποὺ ἐπισκεφθήκατε, ἀνήκει στὴν ἔρημη τώρα ἱερὰ μονὴ Προυσιώτισσας, τῆς ὁποίας ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα βρίσκεται πάνω ἀπὸ δυὸ χρόνια ἐδῶ, στὸ παρεκκλήσι τῆς μητροπόλεώς μας, στὸν ἅγιο Διονύσιο. Πηγαίνετε νὰ τὴν προσκυνήσετε, καὶ θὰ καταλάβετε...

Πῆγαν πράγματι καὶ προσκύνησαν. Τότε αὐθόρμητα στὸν καθένα δόθηκε ἡ ἐξήγηση στὴν ἀπορία του: Στὴν εἰκόνα τῆς Θεομήτορος ἀναγνώρισαν τὴ μοναχὴ ἐκείνη ποὺ συνάντησαν στὸ ἐκκλησάκι τῆς σπηλιᾶς, ψηλὰ στὸν Προυσό!
Το όνομα της " Παρθένου Μαρίας", το ιερότερο ίσως πρόσωπο της Ορθοδοξίας, συνοδεύεται από ένα μεγάλο αριθμό προσωνυμιών που της έχουν δοθεί, λόγω των ιδιοτήτων της, του χρόνου που γιορτάζει, της θέσης που βρέθηκε η εικόνα της και της τοποθεσίας που βρίσκεται η εκκλησία της.

[dionysisgr]

panosgreece, ευχαριστουμε.

Εχεις μηπως την εικονα σε φωτογραφια να την βαλεις στο θεμα;

[theodosis79]

Καλησπέρα! Αν σου έλεγα Διονύση ότι την ίδια ιδέα ετοιμαζόμουν να θέσω κι εγώ θα με πίστευες? Λοιπόν εγώ θέλω να καταθέσω κάτι όσον αφορα τον Αγιο Γεώργιο. Στις περισσότερς απεικονέισεις του παρουσιάζεται να σκοτώνει ένα κάτι σαν μυθικό τέρας. Είναι αλήθεια οτι όντως ο αγιος σκότωωσε ένα τετοιο τέρας ή είναι απλά ένας θρύλος για να συμβολίσει την νίκη του αγιου εναντια στο κακό και στους δαίμωνες? Και αν είναι αλήθεια αυτό τότε γιατί ο Αγιος Γεώργιος να αναπαριστάται σε επίσημες απεικονίσεις στους ναούς να κάνει κάτι που βασίζεται απλά σε θρύλο? Συγορήστε με για το θράσος και την ασέβεια μου. Απλά το έχω σαν απορία.

Ενταξει για την εικόνα του Αγιου Γεωργιου υπάρχουν πχ και αλλες ανακρίβειες, οτι ο αγιος εικονίζεται να φοράει μεσαιωνική πολεμική στολή απο την εποχή του Καρλομάγνου και όχι απο τη ρωμαϊκή στην οποία εζησε αλλα αυτό δεν ειναι θέμα. Η αγιοφραφια απλά αναπαριστά ένα πρώσοπο για να το τιμήσει χωρις να τονιζει τετοιου ειδους λεπτομέρειες. Αυτό βέβαια εξαρτάται και απο τον καλλιτέχνη που τη φιλοτεχνήσε. Πάντους υπάρχουν και εικόνες με τις οποίες δεν συμφωνούν πολλοί αγιογραφοι και θεολόγοι όπως πχ την απεικόνηση της Αγίας Τριάδος ή του Παλαιού τω ημερών όπου εκεί απεικονίζεται ο Θεός Πατέρας του οπίου την ενφάνιση δεν έχει δει ποτέ κανεις. Απλά απεικονίζεται συμβολικά σαν ένας Γέρωντας Σοφός.

[panosgreece]

η ιερα μονη