Κηδεία

[nektarios]

Όταν επισυµβεί να κοιµηθεί ένα γεροντάκι ή οποιοσδήποτε µοναχός (συνήθως φθάνουν σε µεγάλη ηλικία, γιατί δεν κάνουν καταχρήσεις και τρώνε υγιεινές τροφές), δεν του κάνουν λουτρό, αλλά τον σφουγγίζουν µε χλιαρό νερό σταυροειδώς στο µέτωπο, το στήθος, τα χέρια, τα γόνατα και τα πόδια. Χωρίς να τον δει γυµνό ο µοναχός που θα τον ντύσει, τον αλλάζει, του φοράει κάλτσες καθαρές, εσώβρακο µακρύ, φανέλλα, το σχήµα, το πολυσταύρι, του σταυρώνει τα χέρια και τα δένει µε επίδεσµο. Του περνάει µετά ένα κοµποσχοινάκι σ' αυτό, του βάζει σκούφο και του σκεπάζει µε το κουκούλι, που του βάζει, το πρόσωπο σχηµατίζοντας σταυρό. Τον τοποθετεί στο σάγισµα (τρίχινο ή ψαθί), αφού τον περιζώσει µε το λουρί και του φορέσει καινούργια υποδήµατα. Μετά ρίχνει πάνω του το ράσο µε σχιστά τα µανίκια, που τα τοποθετεί διαγωνίως και το ράβει όλο, ώστε να περιλάβει µέσα όλο το λείψανο, µε µαύρη κλωστή. Με άσπρη κάνει τρεις σταυρούς στο κεφάλι, το στήθος και τα πόδια. Αν έχει κοιµηθεί στο Νοσοκοµείο ή το Γηροκοµείο, έρχεται ένας ιερέας και κάνει τρισάγιο. Αν ο ίδιος ο νεκρός είναι ιεροµόναχος, του βάζουν από πάνω ένα πετραχήλι. Αν είναι ηγούµενος δεν του σκεπάζουν το κεφάλι. Με ξύλινο φορείο (νεκροκράβατο) µεταφέρεται στο νάρθηκα. Όσον καιρό µένει εκεί, καίει λαµπάδα και αδελφοί εναλλάξ διαβάζουν το ψαλτήρι. Η νεκρώσιµη (εξοδιαστική) ακολουθία ιεροµονάχου ψάλλεται στο µέσο του καθολικού, ενώ απλού µοναχού στο µέσο της λιτής.

Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας όλοι οι αδελφοί κρατούν αναµµένα κεριά. Πάνω στο στήθος του νεκρού υπάρχει η τρίµορφη εικόνα. Η ακολουθία είναι πολύ µεγαλύτερη από τη συνήθη.

Αµέσως µετά, ενώ ψέλνεται το Τρισάγιο, το λείψανο µεταφέρεται στο κοιµητήρι. Μπρος πηγαίνουν οι εκκλησιαστικοί κρατώντας φανάρια, ακολουθούν οι χοροί των ψαλτών, των ιερέων και των άλλων αδελφών και καθ' οδόν γίνονται στάσεις, για ν'αναπεµφθούν αιτήσεις. Αφού τοποθετηθεί το λείψανο χωρίς το σάγισµα στο µνήµα, ο ιερέας ρίχνει σταυροειδώς χώµα και λάδι απ' το καντήλι του Χριστού (στο Κοιµητήρι)… Μετά οι αδελφοί κάνουν κοµποσχοίνι 100άρι υπέρ αναπαύσεως… Ύστερα γίνεται το Τρισάγιο…και ο Ηγούµενος εκφωνεί λόγο εξαίροντας την αρετή και τους πνευµατικούς αγώνες του µοναχού που κοιµήθηκε.

Επί 40 µέρες οι αδελφοί του µοναστηριού κάνουν στον κανόνα τους κοµποσχοίνι "υπέρ αναπαύσεως" του αδελφού που κοιµήθηκε. Ο νεκρός µνηµονεύεται επί 40 µέρες µετά την ταφή του κατά τη µεγάλη είσοδο. Αν είναι Ηγούµενος, πολύ περισσότερο χρόνο. Αναγράφεται στα δίπτυχα (ο κάθε µοναχός που απήλθε) και µνηµονεύεται καθηµερινά στην προσκοµιδή κατά τη Θεία Λειτουργία (καθολικό, παρεκκλήσια).

www.mountathos.gr

[Teri]

Μήπως γίνεται για να μην χάνονται τα οστά μέσα στο χώμα ώστε να μπορούμε να τα ξαναβγάλουμε αν θελήσουμε δηλαδή καθαρά για πρακτικούς λόγους?
Έτσι υποθέτω εγώ.

Και με αφορμή αυτό το σχόλιο, να εκφράσω κι εγώ μια απορία μου;

Ανακομιδή, οστεοφυλάκιο ή χωνευτήρι. Γίνεται παντού ή μόνο στις μεγάλες πόλεις λόγω έλλειψης χώρου; Τελικά είναι σωστό ή γίνεται κατ' οικονομία;

[nektarios]

Μήπως γίνεται για να μην χάνονται τα οστά μέσα στο χώμα ώστε να μπορούμε να τα ξαναβγάλουμε αν θελήσουμε δηλαδή καθαρά για πρακτικούς λόγους?
Έτσι υποθέτω εγώ.

Και με αφορμή αυτό το σχόλιο, να εκφράσω κι εγώ μια απορία μου;

Ανακομιδή, οστεοφυλάκιο ή χωνευτήρι. Γίνεται παντού ή μόνο στις μεγάλες πόλεις λόγω έλλειψης χώρου; Τελικά είναι σωστό ή γίνεται κατ' οικονομία;

Σε τρία περίπου χρόνια το νεκρό σώμα διαλυεται.Υπαρχουν βέβαια και περιπτώσεις που και μετά τα τρία χρόνια ,το σώμα παραμένει άλιωτο .Αυτό οφείλεται είτε στην μορφολογία του εδάφους ,είτε στην ιδιοσυγκρασία του σωματος.Φυσιολογικα ,το σώμα σε 5-7 χρόνια πρέπει να διαλυθει.Και αφού διαλυθεί ,γίνεται εκταφη.Παιρνουν τα κοκκαλα του ,τα πλένουν με κρασί ,τα θέτουν σε ειδικό κιβώτιο ,τα φέρνουν στην εκκλησία ,στο μέσο και γίνεται κανονικό μνημοσυνο.Κατοπιν ,η τα εναποθέτουν σε ειδικό οικίσκο του ναού ( όταν δεν υπάρχει χώρος άλλος στο κοιμητήριο ) η τα ξαναβάζουν στον τάφο.(συνήθως στα χωριά όπου δεν υπάρχει πρόβλημα χώρου)

[Teri]

Μήπως γίνεται για να μην χάνονται τα οστά μέσα στο χώμα ώστε να μπορούμε να τα ξαναβγάλουμε αν θελήσουμε δηλαδή καθαρά για πρακτικούς λόγους?
Έτσι υποθέτω εγώ.

Και με αφορμή αυτό το σχόλιο, να εκφράσω κι εγώ μια απορία μου;

Ανακομιδή, οστεοφυλάκιο ή χωνευτήρι. Γίνεται παντού ή μόνο στις μεγάλες πόλεις λόγω έλλειψης χώρου; Τελικά είναι σωστό ή γίνεται κατ' οικονομία;

Σε τρία περίπου χρόνια το νεκρό σώμα διαλυεται.Υπαρχουν βέβαια και περιπτώσεις που και μετά τα τρία χρόνια ,το σώμα παραμένει άλιωτο .Αυτό οφείλεται είτε στην μορφολογία του εδάφους ,είτε στην ιδιοσυγκρασία του σωματος.Φυσιολογικα ,το σώμα σε 5-7 χρόνια πρέπει να διαλυθει.Και αφού διαλυθεί ,γίνεται εκταφη.Παιρνουν τα κοκκαλα του ,τα πλένουν με κρασί ,τα θέτουν σε ειδικό κιβώτιο ,τα φέρνουν στην εκκλησία ,στο μέσο και γίνεται κανονικό μνημοσυνο.Κατοπιν ,η τα εναποθέτουν σε ειδικό οικίσκο του ναού ( όταν δεν υπάρχει χώρος άλλος στο κοιμητήριο ) η τα ξαναβάζουν στον τάφο.(συνήθως στα χωριά όπου δεν υπάρχει πρόβλημα χώρου)

Σ' ευχαριστώ πολύ!

Είχα την εντύπωση ότι στα χωριά δεν γίνεται ποτέ εκταφή... Πάντως και στις 2 ανακομιδές που έκανα (γονείς) ο ιερέας διάβασε το μνημόσυνο επί τόπου, δεν πήγαμε στην εκκλησία.

[smarti]

Όταν επισυµβεί να κοιµηθεί ένα γεροντάκι ή οποιοσδήποτε µοναχός (συνήθως φθάνουν σε µεγάλη ηλικία, γιατί δεν κάνουν καταχρήσεις και τρώνε υγιεινές τροφές), δεν του κάνουν λουτρό, αλλά τον σφουγγίζουν µε χλιαρό νερό σταυροειδώς στο µέτωπο, το στήθος, τα χέρια, τα γόνατα και τα πόδια. Χωρίς να τον δει γυµνό ο µοναχός που θα τον ντύσει, τον αλλάζει, του φοράει κάλτσες καθαρές, εσώβρακο µακρύ, φανέλλα, το σχήµα, το πολυσταύρι, του σταυρώνει τα χέρια και τα δένει µε επίδεσµο. Του περνάει µετά ένα κοµποσχοινάκι σ' αυτό, του βάζει σκούφο και του σκεπάζει µε το κουκούλι, που του βάζει, το πρόσωπο σχηµατίζοντας σταυρό. Τον τοποθετεί στο σάγισµα (τρίχινο ή ψαθί), αφού τον περιζώσει µε το λουρί και του φορέσει καινούργια υποδήµατα. Μετά ρίχνει πάνω του το ράσο µε σχιστά τα µανίκια, που τα τοποθετεί διαγωνίως και το ράβει όλο, ώστε να περιλάβει µέσα όλο το λείψανο, µε µαύρη κλωστή. Με άσπρη κάνει τρεις σταυρούς στο κεφάλι, το στήθος και τα πόδια. Αν έχει κοιµηθεί στο Νοσοκοµείο ή το Γηροκοµείο, έρχεται ένας ιερέας και κάνει τρισάγιο. Αν ο ίδιος ο νεκρός είναι ιεροµόναχος, του βάζουν από πάνω ένα πετραχήλι. Αν είναι ηγούµενος δεν του σκεπάζουν το κεφάλι. Με ξύλινο φορείο (νεκροκράβατο) µεταφέρεται στο νάρθηκα. Όσον καιρό µένει εκεί, καίει λαµπάδα και αδελφοί εναλλάξ διαβάζουν το ψαλτήρι. Η νεκρώσιµη (εξοδιαστική) ακολουθία ιεροµονάχου ψάλλεται στο µέσο του καθολικού, ενώ απλού µοναχού στο µέσο της λιτής.

Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας όλοι οι αδελφοί κρατούν αναµµένα κεριά. Πάνω στο στήθος του νεκρού υπάρχει η τρίµορφη εικόνα. Η ακολουθία είναι πολύ µεγαλύτερη από τη συνήθη.

Αµέσως µετά, ενώ ψέλνεται το Τρισάγιο, το λείψανο µεταφέρεται στο κοιµητήρι. Μπρος πηγαίνουν οι εκκλησιαστικοί κρατώντας φανάρια, ακολουθούν οι χοροί των ψαλτών, των ιερέων και των άλλων αδελφών και καθ' οδόν γίνονται στάσεις, για ν'αναπεµφθούν αιτήσεις. Αφού τοποθετηθεί το λείψανο χωρίς το σάγισµα στο µνήµα, ο ιερέας ρίχνει σταυροειδώς χώµα και λάδι απ' το καντήλι του Χριστού (στο Κοιµητήρι)… Μετά οι αδελφοί κάνουν κοµποσχοίνι 100άρι υπέρ αναπαύσεως… Ύστερα γίνεται το Τρισάγιο…και ο Ηγούµενος εκφωνεί λόγο εξαίροντας την αρετή και τους πνευµατικούς αγώνες του µοναχού που κοιµήθηκε.

Επί 40 µέρες οι αδελφοί του µοναστηριού κάνουν στον κανόνα τους κοµποσχοίνι "υπέρ αναπαύσεως" του αδελφού που κοιµήθηκε. Ο νεκρός µνηµονεύεται επί 40 µέρες µετά την ταφή του κατά τη µεγάλη είσοδο. Αν είναι Ηγούµενος, πολύ περισσότερο χρόνο. Αναγράφεται στα δίπτυχα (ο κάθε µοναχός που απήλθε) και µνηµονεύεται καθηµερινά στην προσκοµιδή κατά τη Θεία Λειτουργία (καθολικό, παρεκκλήσια).

www.mountathos.gr

Σας ευχαριστω παρα πολυ ,για την απαντηση.Ευχαριστω πολυ!!!!!!!