Πώς να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου όταν θυμώνει

[gkou]

ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΘΥΜΩΝΕΙ

Μη λες ότι αυτά και αυτά έπαθα, ότι το και το μου είπαν, γιατί εσύ είσαι που ελέγχεις τα πάντα.
Ακριβώς όπως μπορείς να σβήσεις και να ανάψεις μια σπίθα, έτσι και το θυμό μπορείς μέσα σου να τον ξανάψεις ή να τον συγκρατήσεις. Όταν δεις εκείνον που σε στενοχωρεί ή όταν έρθουν στο νου σου όσα σου είπε ή σου έκανε και σε στενοχώρησε, να τα ξεχάσεις όλα αυτά. Κι αν τα θυμηθείς , να τα ρίχνεις στον πειρασμό. Αντίθετα, ψάξε και βρες κάτι καλό που μπορεί να είπε ή να έκανε κάποτε. Και αν έχεις αυτά στο μυαλό σου, γρήγορα θα νικήσεις την εχθρότητα. Και αν πρόκειται να του πεις το σφάλμα του και να κάνεις συζήτηση μαζί του, πρώτα βγάλε από μέσα σου το πάθος και σβήσε το θυμό σου, και τότε να του ζητήσεις ευθύνες και να τον ελέγξεις για τις πράξεις του. Και έτσι θα μπορέσεις εύκολα να είσαι σε θέση υπεροχής . Γιατί όταν είμαστε θυμωμένοι, δεν μπορούμε ούτε να πούμε, ούτε να ακούσουμε τίποτα σωστό. Αν όμως απαλλαγούμε από το πάθος, τότε ούτε θα μας ξεφύγει κάποια σκληρή κουβέντα, ούτε και θα μας φανεί σκληρό κάτι που είπαν οι άλλοι. Γιατί συνήθως δε μας εξαγριώνουν τα ίδια τα λόγια που θα μας πουν αλλά η εχθρική διάθεση που έχουμε. Πολλές φορές ,αν τα ίδια περιπαιχτικά λόγια τα ακούσουμε από φίλους που αστειεύονται ή από μικρά παιδιά, δεν θα νιώσουμε δυσαρέσκεια, ούτε θα θυμώσουμε ,αλλά θα γελάσουμε και θα τα πάρουμε για αστεία. Γιατί δεν τα ακούσαμε με κακή διάθεση, ούτε με την ψυχή μας προκατειλημμένη από το θυμό. Επομένως και με αυτούς που έχεις πρόβλημα, αν σβήσεις το θυμό και διώξεις την εχθρότητα, τίποτα από όσα λέγονται δεν θα μπορέσει να σε στενοχωρήσει.
Ιωάννης Χρυσόστομος


«Χωρίς αγάπη, υψώνοντας τη φωνή μας , αποκαλύπτομε το ψέμα της ζωής μας».
Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης

Από το βιβλίο: «ΜΙΚΡΗ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ»
Ελένη Κονδύλη
Β΄ΕΚΔΟΣΗ
Εκδόσεις Ακρίτας

[aposal]

Η αλήθεια είναι πως τις περισσότερες φορές που θυμώνουμε είμαστε ήδη "φορτωμένοι" από πριν, που σημαίνει ότι έχουμε προκατειληφθεί και έτσι δεν αξιολογούμε σωστά την συνπεριφορά του ατόμου.
Η προκατάλειψη μπορεί να οφείλεται είτε σε άλλα άτομα που μας έχουν φορτώσει για το ίδιο θέμα, είτε στον ίδιο άτομο, για το οποίο έχουμε σχηματίσει μια αρνητική εικόνα και με βάση αυτήν κρίνουμε ό,τι λέει ή πράττει.
Και στις δύο περιπτώσεις έχω την εντύπωση ότι αμαρτάνουμε. Και ότι η προκατάλειψη (όπως και η καχυποψία) είναι αμαρτία. Για να ξεπεράσουμε αυτό το σύνδρομο πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε τους αδελφούς μας. Αυτό είναι το άριστο, γιατί και η ψυχική μας κατάσταση παραμένει κοντά στον Κύριο, άρα γαλήνια, αλλά και δίνουμε το δικαίωμα στον Κύριο να συγχωρεί τις δικές μας ανομίες.