Ορθοδοξία και Ορθοπραξία

[dionysisgr]

Σημασια εχει Ionas, και πραγματικα χαιρεται κανεις να συνομιλει μαζι σου, οτι αυτος που παραπαιει, και περιπλανιεται να εχει συναισθηση του οτι βρισκεται σε αυτην την κατασταση, και να εχει μνημη Θεου, οχι τοσο με την νηπτικη εντατικη εννοια των Πατερων, αυτο ειναι σχεδον απιαστο μεσα στον κοσμο, αλλα να λεει καπου καπου στον νουν του: Βρε αδερφε, που παμε; Υπαρχει η μαλλον Αρχει και Θεος! Ας κοιταξω να διορθωσω λιγο το τιμονι πριν με βρει η ξέρα..

Λιγη εστω αυτομεμψια, οχι αυταρκεια, οχι ωχαδερφισμος, οχι ολα πανε καλα, και ο Θεος ειναι για τους παπαδες.. Αυτη η νοοτροπια κατατρωει την πλειοψηφια, δυστυχως της κοινωνιας μας.

Ο Θεος εχει πεσει σε μια μεταφυσικη αντιληψη, ειναι το μακρινο υπερβατικο αοριστο και απομακρο Ον.

Δεν ειναι ο καθημερινος, ο αοράτως ορατός, ο πλεον πλησίον μας, ο Προνοητης μας, Αυτος που μας συνεχει, ο Παντεποπτης Κυριος που συγκρατει και νοηματοδοτει τα παντα.

Εαν ο καθενας εμπαζε τον Θεον στην ζωη του απο την πορτα της καρδιας του, ολα τα αλυτα προβληματα, θα εφευγαν απο το παραθυρο.

Ο π.Πορφυριος ελεγε στα πνευματικοπαίδια του: Μα τι προβληματα μου λετε οτι εχετε; Εδω εγινε το μειζων! Σταυρωθηκε ο Χριστος και πατησε τον Θανατον. Τι μου λετε τωρα!!

Λοιπον χρειαζεται αλλαγη θεωρησης των πραγματων, δεν μπορει συνεχως να σκονταφτουμε πανω στον Θεον, και εμεις να βλεπουμε μονο τις φωτεινες διαφημισεις στους δρομους..

[Ionas]

Αγαπητοί φίλοι
Δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ Επίσκοπος ή Ιερέας Ορθόδοξος μοιχός, πόρνος, κίναιδος, πλεονέκτης , σιμωνιακός κλπ. γιατί αυτοί καλούνται να παιδαγωγήσουν "εις Χριστόν" το Λαό...Αν οι ποιμένες που έχουν ταχθεί να καθοδηγούν τα λογικά πρόβατα του Κυρίου είναι τέτοιοι τότε το "άλας έχει μωρανθή..."Η Εκκλησία σαν Νύμφη του Χριστού πρέπει να είναι καθαρή χωρίς σπίλο και ρυτίδα και να αποκαθαίρει όσους γίνονται μέλη της γιατί γίνονται ταυτόχρονα και μέλη του Χριστού. Όσοι αρνούνται να δεχθούν τα απλά και αυτονόητα αυτά πράγματα, δηλώνουν με τη στάση τους αυτή ότι αγαπούν την αμαρτία και ο δεσμός τους με το "κόσμο" είναι πολύ δυνατός ακόμη....

[theodora]

Αυτό που έχω καταλάβει είναι πως ο Χριστός σαρκώθηκε και σταυρώθηκε για τις δικές μας αμαρτίες(και για των ιερέων).
Πως σαν καλός ποιμένας αφήνει τα 99 πρόβατα και ψάχνει για το 1 το χαμένο.
Και πως οι εντολές Του είναι οι ίδιες για όλους τους ανθρώπους.
Ο ιερέας είναι το μέσον με το οποίο μεταδίδεται η Θεία Χάρη Του και οι πιστοί ποθούν να φτάσουν στο τελικό τους προορισμό (την ένωση με τον Χριστό μας) έστω και με ένα κουτσό γαιδουράκι (το μέσον=αμαρτωλός ιερέας).
Μέχρι την τελευταία ανάσα μας (λαϊκοί και κληρικοί) ελπίζουμε στο μεγάλο Έλεος Του.
Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να φανταστώ την Εκκλησία μας να αποτελείται αποκλειστικά και μόνον από Αγίους και αψεγάδιαστους ιερωμένους. Κάτι δεν θα μου πήγαινε καλά!
Και οι κληρικοί μεταπτωτικοί άνθρωποι που παλεύουν με τον ίδιο τους τον εαυτό (και όχι μόνο!!!!) δεν είναι? Μήπως ανάμεσα στους Αποστόλους Του δεν υπήρξε και κάποιος που τον αρνήθηκε? (και μετανόησε και έκλαψε πικρά................. γνωρίζουμε εμείς εάν και πότε κάποιος «αμαρτωλός» κληρικός θα μετανοήσει και θα κλάψει πικρά? ) Και 2 από τους Αποστόλους Του δεν ζήταγαν και ονειρευόντουσαν πρωτοκαθεδρίες?
Δεν είδα να τους αφόρισε ο Χριστός. Ούτε να τους ξεχώρισε.
Και τέλος Εκκλησία Του είμαστε όλοι μας. Κληρικοί, λαϊκοί, κεκοιμημένοι.
Ποιός να καυχηθεί πως είναι άμωμος και αρυτίδωτος?

[lazarr]

Μέχρι την τελευταία ανάσα μας (λαϊκοί και κληρικοί) ελπίζουμε στο μεγάλο Έλεος Του.

Πολύ όμορφα αυτά που έγραψες αγαπητή Θεοδώρα.
Να προσθέσω και γω κάτι για το μέγα και πλούσιο Έλεος του Χριστού μας, που είναι ανίκητο! Ούτε η αμαρτία , ούτε ο διάβολος μπορούν να το νικήσουν.
Κάποτε ήταν σε ένα μοναστήρι ένας μοναχός, ο οποίος επί πολλά χρόνια καθημερινά έπεφτε σε σαρκικό
αμάρτημα και κάθε βράδυ έπεφτε στα γόνατα, μετανοούσε, έκλαιε και ζητούσε το έλεος του Θεού, και πάλι το ίδιο την άλλη μέρα, ώσπου πέρασαν 40 χρόνια με αυτό τον τρόπο..Όταν πια σχεδόν είχε γεράσει, η θεία Χάρη ένα βράδυ του άνοιξε τα μάτια εκεί που ήταν μπροστά στο εικονοστάσι και ως συνήθως έκλαιε για τις αμαρτίες του και βρέθηκε μπροστά σε μια συγκλονιστική σκηνή: Είδε σε όραμα το διάβολο μπροστά στον Κύριο να διεκδικεί την ψυχή του και να λέει:Τι Θεός δίκαιος είσαι εσύ, δεν βλέπεις ότι τόσα χρόνια σε κοροϊδεύει, απόρριψέ τον γιατί μου ανήκει αφού για 40 χρόνια με υπηρετεί και κάνει το δικό μου θέλημα και άλλα τέτοια..Τότε ακούει από τον Κύριο την εξής απάντηση:Εσύ που είσαι εχθρός του και επιβουλεύεσαι την ψυχή του τον απέρριψες μια φορά όλα αυτά τα χρόνια; όχι.Εγώ που είναι παιδί μου, πλάσμα των χειρών μου και σταυρώθηκα γι αυτόν πώς θα τον απορρίψω, τη στιγμή μάλιστα που ζητάει το έλεός μου; Τώρα αμέσως θα βάλω τέλος σ'αυτό και θα τον πάρω στη βασιλεία μου!
Και εκεί κοιμήθηκε ο ταλαίπωρος μοναχός, σωσμένος από τον οικτήρμονα Κύριό του.

[efraim21]

Αγαπητοί φίλοι Χριστός Ανέστη

"Ου πας ο λέγων με Κύριε Κύριε εισελεύσεται στη βασιλεία των ουρανών". Αυτό είπε ο Χριστός μπροστά στους μαθητές Του και θα το επαναλάβει όταν έλθει πάλι για να κρίνει ζώντας και νεκρούς. Το να κοπτόματσε για την Ορθοδοξία και να μην έχουμε Ορθοπραξία όχι μόνο δεν είναι για τη σωτηρία μας καλό αλλά είναι και κατάκριμα:

ΕΝΩ περπατούσε κάποτε, φιλοσοφώντας, πολύ βαθειά στην έρημο, ο Μέγας Μακάριος, βρήκε παραπεταμένο ένα ανθρώπινο κρανίο. Το σάλεψε με το ραβδί του και σαν να ήταν ζωντανό το ρώτησε:
—Ποιος είσαι;
—Ιερεύς τής Ίσιδος, αποκρίθηκε εκείνο, σαν νά το βίαζε μυστηριώδης δύναμη νά μιλήση. Εσύ είσαι ο Μακάριος, δεν είναι έτσι; "Άκουσε λοιπόν: Κάθε φορά πού νοιώθης συμπάθεια για τους κολασμένους και προσεύχεσαι γι’ αυτούς, παίρνουν λίγη άνεση.
Ό Όσιος βρήκε την ευκαιρία νά ρωτήση για τις τιμωρίες τού Άδου καί για την άνεση πού μπορεί νά δοθή στους δυστυχισμένους φυλακισμένους του.
—Όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, εξήγησε το κρανίο, τόση απόσταση πιάνει ή βασανιστική φωτιά. Εμείς βρισκόμαστε στη μέση καί είναι αδύνατο νά ιδούμε ο ένας τον άλλο στο πρόσωπο, γιατί έχομε στραμμένα τα νώτα. Άλλ' όταν κάποιος ευσεβής στη γη προσεύχεται για μας, τότε γυρίζομε καί, βλέποντας ο ένας τον άλλο, παίρνομε μικρή παρηγοριά.
—Καταραμένη η ώρα, πού γεννήθηκε στον κόσμο ο άθλιος αμαρτωλός. Καλύτερα νά μην είχε γεννηθή, όπως είπε ο Χριστός για τον Ιούδα, αναστέναξε πάλι ο Όσιος. Ύστερα ρώτησε πάλι το κρανίο:
—Υπάρχουν καί μεγαλύτερα βασανιστήρια;
—Ω, βέβαια. Κάτω από μας.
—Ποιοι πάνε εκεί;
—Εμείς, πού δε γνωρίσαμε ποτέ τον αληθινό Θεό, είπε ο απόκοσμος συνομιλητής, βρίσκομε κάποιο έλεος. Εκείνοι όμως πού Τον γνώρισαν, αλλά με τα έργα Τον αρνούνται, βασανίζονται ανελέητα.

Θέλω να παραθέσω και εγώ μια ιστορία από το γεροντικό.
Κάποτε ο αβάς Μακάριος μαζί με τον υποτακτικό του βάδιζαν μέσα σ΄ένα δάσος.Ο υποτακτικός καθότι νεότερος είχε προχωρήσει πολύ ποιό μπροστά από τον αβά Μακάριο οπότε βρίσκει έναν ειδωλολάτρη ιερέα να μαζεύει ξύλα για κάποια θυσία και αμέσως άρχισε να τον ελεγχει γιατι πίστευε στα είδωλα.Αποτέλεσμα άρχισαν να μαλώνουν ,τέλικά πιάστηκαν στα χέρια ,έδειρε ο ένας τον άλλο και τέλος ο υποτακτικός έφυγε από το μέρος δαρμένος.Φτάνοντας εκεί ο αβάς Μακάριος βρίσκει τον ειδωλολάτρη ιερέα να μαζεύει τα ξύλα του που είχαν σκορπίσει χωρίς να ξέρει τι είχε συμβεί η αντίδραση του ήταν να αρχίσει να μαζεύει και αυτός τα ξύλα για να τον βοηθήσει και ο ειδωλολάτρης του λέγει εξαιτίας σου γίνομαι μοναχός.

[Ionas]

Αγαπητή Θεοδώρα

Μέσα στη γενική σύγχυση που υπάρχει σήμερα στον κόσμο αλλά και στην επίσημη εκκλησία και όπως έχουμε σκορπίσει σαν πρόβατα απολολώτα φυσικό είναι να συγχέουμε την σωτηριολογική πρόσκληση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού προς κάθε άνθρωπο με την απαίτηση Του να είναι Αγία η Εκκλησία Του. Δεν μιλούσαν αφ' εαυτών αλλά καθοδηγούμενοι από το Πνεύμα το Άγιο οι 318 θεοφόροι Πατέρες της Α΄Οικουμενικής Συνόδου (θ΄κανόνας) όταν έλεγαν: "Εκείνοι που μέλλουν να ιερωθούν πρέπει να είναι καθαροί από αμαρτήματα, αν όμως εξετασθούν αφού ιερωθούν και αποδειχθή ότι έχουν αμαρτήσει δεν γίνονται δεκτοί από την αγία σύνοδο. Διότι το αναπίληπτον διεκδικεί η Καθολική εκκλησία"

[theodora]

Καθαρός από αμαρτήματα ήταν μόνο ο Κύριος.
Λέγοντας «καθαρός από αμάρτημα» εννοείται αυτός ο οποίος έχει γνώση της αμαρτίας που διαπράττει και μετανοεί γι΄αυτήν.
Εάν ερμηνεύουμε κυριολεκτικά το λόγο των Θεοφόρων Πατέρων, τότε δεν θα ΕΠΡΕΠΕ να έχουμε καν κλήρο αποτελούμενο από ανθρώπους, αφού όλοι οι άνθρωποι βασανίζονται από πάθη και υποκύπτουν σε αμαρτήματα.
Η Εκκλησία του Χριστού επί της γης ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ της είναι αλάνθαστη.
Το ότι επιτρέπει την ύπαρξη ιερέων οι οποίοι -συνήθως από λαϊκούς- χαρακτηρίζονται «περισσότερο αμαρτωλοί» από τους άλλους θα έχει σίγουρα τους λόγους της, οι οποίοι δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν.
Πώς άλλωστε μπορούμε εμείς να κρίνουμε ή να αμφισβητήσουμε το ίδιο το σώμα του Χριστού το οποίο είναι η Εκκλησία μας?
Ας μην σκανδαλιζόμαστε λοιπόν αδελφέ μου με τέτοια θέματα. Όλα έχουν τον λόγο τους και ο Θεός είναι ο μόνος που τους γνωρίζει.
Ας έχουμε εμπιστοσύνη στον Κύριο μας και στην Εκκλησία Του την οποία ο Ίδιος μας κληρονόμησε.

[Ionas]

......
Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να φανταστώ την Εκκλησία μας να αποτελείται αποκλειστικά και μόνον από Αγίους και αψεγάδιαστους ιερωμένους. Κάτι δεν θα μου πήγαινε καλά!
Και οι κληρικοί μεταπτωτικοί άνθρωποι που παλεύουν με τον ίδιο τους τον εαυτό (και όχι μόνο!!!!) δεν είναι?
.....

Αγαπητή Theodora
Με αυτό που λες εννοείς ότι αν είχες Επίσκοπο σου τον Ιερό Χρυσόστομο ή το Μέγα Βασίλειο θα πίστευες ότι "κάτι δεν θα σου πήγαινε καλά"??? Είναι απίστευτο το ότι μάθαμε να ζούμε το παρά φύσιν και έτσι το κατά φύσιν μας φαίνεται αφύσικο......
Οι Άγιοι Πατέρες εννοούσαν προφανέστατα αυτούς που έχουν περιπέσει σε αμαρτήματα απαγορευτικά της Ιερωσύνης. Αυτό δεν χρειάζεται επεξήγηση το αναφέρουν οι ίδιοι αναλυτικότερα σε άλλους κανόνες.
Η Μεταπτωτική κατάσταση που ζούμε είναι η παρά φύσιν κατάσταση από την οποία μας καλεί ο Χριστός να ξεφύγουμε να πεθάνουμε ως προς τον παλαιόν άνθρωπο και να ανακαινιστούμε εν Χριστώ. Εάν επιμένουμε στην αμαρτία γινόμαστε "γη άκαρπη γεμάτη τριβόλους που μέλλει να παραδοθεί στην πυρά" κατά το λόγο του Αποστόλου....

[efraim21]

Αγαπητή Θεοδώρα

Μέσα στη γενική σύγχυση που υπάρχει σήμερα στον κόσμο αλλά και στην επίσημη εκκλησία και όπως έχουμε σκορπίσει σαν πρόβατα απολολώτα φυσικό είναι να συγχέουμε την σωτηριολογική πρόσκληση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού προς κάθε άνθρωπο με την απαίτηση Του να είναι Αγία η Εκκλησία Του. Δεν μιλούσαν αφ' εαυτών αλλά καθοδηγούμενοι από το Πνεύμα το Άγιο οι 318 θεοφόροι Πατέρες της Α΄Οικουμενικής Συνόδου (θ΄κανόνας) όταν έλεγαν: "Εκείνοι που μέλλουν να ιερωθούν πρέπει να είναι καθαροί από αμαρτήματα, αν όμως εξετασθούν αφού ιερωθούν και αποδειχθή ότι έχουν αμαρτήσει δεν γίνονται δεκτοί από την αγία σύνοδο. Διότι το αναπίληπτον διεκδικεί η Καθολική εκκλησία"

Αγαπητέ Εκκλησία είμαστε και εμείς οι λαικοί και η ταύτιση της Εκκλησίας με τους κληρικούς μόνο είναι άποψη των καθολικών και ονομάζεται κληρικαλισμός,η εντελώς αντίθετη στάση είναι αυτή των προτεσταντών
όπου το ζητούμενο είναι η επικράτηση του λαού και η κατάργηση του κλήρου και η λαοκρατία.Και οι δύο περιπτώσεις δεν είναι Ορθόδοξες.
Το ότι κάποιος πχ αξιωματικός είναι προδότης δεν σημαίνει ότι το σχήμα του η ο στρατός δεν είναι καλός αλλά ότι αυτός είναι παλιάνθρωπος η γενίκευση είναι πλάνη.Η πίστη γίνεται ιδεολογία όταν παύει να έχει περιεχόμενο την αγάπη και την ελευθερία.Αλ.Κατσιάρας.
Χθες στο Ευαγγέλιο ακούσαμε ότι στο γενναιολογικό δέντρο του Χριστού υπήρχαν και τέσσερις γυναίκες αμφιβόλου ηθικής όπως θα έλεγαν μερικοί και η μιά ήταν και αλλόθρησκη,Μωαβίτισα.Άρα ο πουριτανισμός δηλαδή οι καθαροί από το pure=καθαρός είναι κάτι για το οποίο δεν μιλα ο Χριστιανισμός , ο Χριστός κατηγορείται ώς <<φίλος τελώνων>>.Ο ηθικισμός δίνει ετικέτες στους ανθρώπους με βάση την εξωτερική τους συμπεριφορά και δεν έχει σχέση με την Εκκλησία,οι αρετές των Φαρισαίων δεν τους βοήθησαν αυτές ,καθαυτές,να εισέλθουν στη Βασιλεία των Ουρανών.Ένας ελεγκτικός λόγος είναι σφετερισμός της κρίσεως του θεού, και μάλιστα με τρόπο παραπλανητικό,πόσοι δεν βάζουν στις μέρες ιδέες για τους πνευματικούς τους με αυτά που λέγονται από τα άπιστα ΜΜΕ.Στο χωριό μου λένε <<από όσα βλέπεις τα μισά ,και από ότι ακούς κανένα>>.Άσε το φραγγέλιο για το Χριστό δεν είναι δικιά μας δουλειά.

[dionysisgr]

O efraim21, μιλα με συνεση και περισκεψη και εκφραζει το αποδεκτο και ορθοδοξο.

Tι; Οτι δηλαδη στην Ορθοδοξια, δεν καταδικαζουμε τον αμαρτωλο, αλλα την αμαρτια, ητοι την πραξη, την πρακτικη τελειωση του αμαρτωλου λογισμου.

Θα πρεπει καποια στιγμη να συνειδητοποιησουμε οτι αποτελουμε ΟΛΟΙ την Εκκλησια, και δεν εξαιρειται κανεις. Αυτο που διαφοροποιειται ειναι ο τυπος της διακονιας μεσα στο σωμα Του Χριστου.

Καποιοι εχουν κληθει ανωθεν, (η και πολλοι με ιδία πρωτοβουλια και εκκίνηση), να αξιωθουν να γινουν λειτουργοι του Υψιστου, αναλαμβανοντας και την μεγιστη ευθυνη βεβαια απεναντι στην ψυχη τους και στο ποιμνιο τους, ενωπιον του Τρισυποστατου Θεου μας.

Καποιοι εχουν αναλαβει να διακονουν με την επιστημη τους, απο ναοδομια μεχρι εφαρμογες ηχητικων συστηματων, και οτι μπορειτε να φανταστειτε, σαν προσφορα μεσα στην Εκκλησια, ο καθενας με την πιστη του και με αυτο που μπορει και ξερει.

Ολα αυτες οι ψυχες και ολα αυτα τα διακονηματα μαζι συνιστουν την επιγεια στρατευομενη αγωνιζομενη Εκκλησια που σε καθε λειτουργικη πραξη ανοιγει ενα παραθυρο στην αχρονη αιωνιοτητα και καθισταται συλλειτουργουσα με την επουρανια θριαμβευουσα Εκκλησια των Αγιων μας, και των αυλων ασωματων δυναμεων, οπου ολες οι κτιστες ταξεις μαζι λατρευουν τον δωρεοδοτη Κυριο.

Oμως αυτες οι ψυχες μαζι που συνιστουν την στρατευομενη Εκκλησια επι γης, δεν ειναι αναμαρτητες και ατρεπτες, αλλα δεκτικες και ρεπουσες προς την αμαρτια την φθορα και την αποστασια, εξαιτιας αυτης ακριβως της μεταπτωτικης τους υπαρξεως.

Αρα θα πρεπει να καταλαβουμε οτι πλην των αιρεσεων και των εχθρων της Πιστεως σε επιπεδο θεολογικο-δογματικο-σωτηριολογικο-Χριστολογικο, οπου δεν χωρα οικονομια, αλλα μονο ακριβεια, σε ολες τις αλλες περιπτωσεις λοιπον, καλο και αξιο ειναι να κοιταμε πρωτα την καμπουρα μας, και μετα των αλλων.

Ουτε "καθαροι" ειμαστε, ουτε "πεφωτισμενοι" για να ελεγχουμε τον κληρο και να διαχωριζουμε την θεση μας ζητωντας απο τους Ιεραρχες και Ιερεις και οσους διακονουν σε Εκκλησιαστικα αξιωματα να ειναι αμεμπτοι και αχραντοι γιατι την ιδια φυση φερουμε και τους ιδιους πειρασμους και υφισταμεθα, αυτοι δε πολυ περισσοτερους και εντονοτερους λογω του σφοδρου πολεμου του αντιθετου, αλλα και οσων εκπορευονται απο την Ιερατικη και Ποιμαντικη τους ευθυνη.

Θα πρεπει να βλεπουμε την γενικη πορεια του καραβιου-Εκκλησια, εαν πηγαινει στον λιμενα της σωτηριας, εαν διατηρει συνολικα την κατα Θεον πορεια, και οχι τις εκαστοτε ατελειες ενος ναυτη-Ιερεα, η ακομα και του καπετανιου-Αρχιεπισκοπος, που λογικον ειναι να υπαρχουν μεσα στην τρικυμια της ζωης μας.

Ας μην νομισει κανεις οτι το να γινεις Ιερεας, σου εξασφαλιζει οτι θα εισαι κλεισμενος σε μια γυαλα και δεν θα σε ακουμπαει τιποτα και οτι θα πορευθεις εις τελους χωρις να σε βρεξει σταγονα αμαρτιας, μεσα στην θυελλωδη καταιγιδα που διανυουμε, ειναι βαθια νυχτωμενος.

Εαν εμεις οι απλοι πιστοι με την ελαχιστοτατη πνευματικη προοδο, δεχομαστε πολεμο επιμονο απο τον αρχεκακο οφι, σκεφθειτε ποσο αδυσωπητο πολεμο μεχρι θανατου πνευματικου και σωματικου δεχονται οι την Ιερωσυνη φεροντες.

Υπαρχουν αναφορες και απο το Αγιον Ορος, για απευθειας επιθεσεις δολοφονικες του πονηρου επι ασκητων και ερημιτων και κοινοβιατων ακομη.

Το να "πεσει" ενας Επισκοπος ειναι μεγιστη νικη για τον πονηρο και τις δυναμεις του, καθως και για τα ανθρωπινα υποτακτικα τους οντα.

Ας σκεφθουμε λοιπον διπλα καθε φορα που διαβαλλεται ακομα και αξια και δικαια η πολυ περισσοτερο αδικα και αναξιως ενας Ιεραρχης, Ιερεας, Εκκλησιαστικος ανδρας.

Ο Μεγας και Ισαποστολος Κωνσταντινος ο απελευθερωτης του Χριστιανισμου και ο θεμελιωτης της χιλιοχρονης Ανατολικης Ρωμαϊκης Αυτοκρατοριας, ειχε πει οτι: Oταν θα δω Επισκοπο η απλο Ιερεα να αμαρτανει, θα τον καλυψω με την Βασιλικη αλουργιδα για να μην φανει το σκανδαλο και γινει αιτια ζημιας για την Πιστη μας.

Ας ειμαστε λοιπον πιο προσεκτικοι.