Αναζήτηση συντρόφου

[efraim21]

[eortologio_gr]

...
Το εδω και το τωρα ισχυει μονο στα απορυπαντικα, οπως το Vanish (ειναι οντως φοβερο), που καθαριζουν τους λεκεδες αμεσα, οσο σκληροι και επιμονοι και εαν ειναι.

Με εξεπληξε η απαντηση σου, δεν την περιμενα απο εσενα, τι παει να πει εδω και τωρα; Να δουμε τι; Ευμαρεια; ευδαιμονια; ποταμους αγαπης να εκρεουν απο εμας προς ολους, και απο ολους προς εμας; Τι θελουμε να δουμε εδω και τωρα; Τον Θεον;
...
Αυτο για Χριστιανους του πληκτρολογιου, να μην το ξαναγραψεις σε παρακαλω, καθως με προσβαλεις, και δεν σου εχω δωσει τετοιο δικαιωμα. ΠΛηκτρολογιο εχει η εποχη μας, αντι καλαμου, και βοης. Εκαστη εποχη εχει τα ιδια μεσα που της αναλογουν.

Να το ακουσω απο κατηγορο μας, το καταλαβαινω, αλλα απο εσενα, τι πεσιμισμος ειναι αυτος;

Φαστ φουντ η Πιστη μας δεν ειναι, δεν δινει "αμεσα" αποτελεσματα "εγγυημενα" με "υψηλη αποδοση", υπακοη και επιμονη και συσταυρωση μεχρι θανατου ειναι με τον Χριστο, για να εχουμε και την παρρησια που ουτε και αυτην την δικαιουμαστε αλλα Χαριτι δινεται, να αναστηθουμε και μαζι Του.
...
Δεν μας αξιζει τετοια φιλοσοφια ζωης, εμεις Χριστο εσταυρωμενο πιστευουμε, οχι καποιον που θα μας λυσει ολα τα προβληματα που εχουμε, χωρις κοπο και χρονο, με μαγικο τροπο.

Η υπέρτατη προσέγγιση της Ορθοδοξίας κατα την γνώμη μου είναι η βίωσή της. Μέσα στην διαρκή ευδαιμονική βίωση της Ορθοδοξίας η χρήση πληκτρολογίου εν είδει σύγχρονης πέννας ή βοής είναι περιττή. Το είχε αναφέρει και ο π.Αντώνιος σε παλαιότερο μηνυμά του όταν πρότεινε λιγότερα ποστς και περισσότερη βίωση.

Ουδεμία διάθεση προσβολής κανενός δεν ήθελα να κάνω έχοντας την πεποίθηση ότι απευθύνομαι σε κοφτερές διάνοιες που αναγνωρίζουν το νόημα πίσω απο τις λέξεις.

Κρίνω τον εαυτό μου και αυτά που βλέπω δεν μ'αρέσουν. Ισως ή του ύψους ή του βάθους να είναι η έκφραση που μπορώ να δεχτώ. Σε θέματα Ορθοδοξίας αδυνατώ να δεχτώ τις γκρίζες ζώνες. Ισως το βλέπω πολύ εξιδανικευμένα.

Εχω την αμυδρά εντύπωση ότι η προσέγγιση που κάνουμε στο θέμα της πίστης μας είναι ακρως θεωρητική και νοητική. Εξ ού και το απλές οδοντόκρεμες.

Δεν ψάνχω κανένα να μου λύσει τα προβλήματα. Προσπαθώ μόνος και κατα δύναμην. Αυτό όμως που ζητω είναι ένα κλικ βίωσης μέσα σε μια αμιγή Ορθόδοξη πραγματικότητα. Η βίωση της κοινής σύμπνοιας και συμπόρευσης που αισθάνεται κάποιος στην Θεία Λειτουργία υπο το φώς των κεριών.

Η συμπόρευση αυτή δεν αποτυπώνεται μέσα απο τα πλήκτρα. Η όποια προσέγγισή της μεσω του πληκτρολογίου για μένα είναι κενός δρόμος. Τα θέματα που πιάνουμε ανακυκλώνονται διαρκώς και διαρκώς και διαρκώς. Αυτό με κουράζει γιατί μου δείχνει ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρη κατασταλαγένη πορεία.

Ισως η κούραση και η απογοήτευση που φάνηκε στο προηγούμενο μηνυμά μου να ήταν η εσωτερική φωνή μου που φώναζε "ουφ επιτέλους τέλος".

Τίποτε προσωπικό για σένα ατομικά αλλα κάτι τις προσωπικό για όλους μας. Ο PLAGIASKEPSI το εντόπισε και τον ευχαριστώ γιαυτό.

Χρ.

[dionysisgr]

Κοιταξε με κατηγορουν πολλοι, αρκετες φορες, οχι μονο εμενα, αλλα και αλλους, μολις παει να σηκβθει ενα θεμα λιγο πιο ψηλα απο τα τετριμμενα, οτι θεωρητικολογω και το παιζω υψηλης διανοιας θεολογος, και αλλα τετοια φαιδρα και ανουσια.

Αν θες να το συζητησουμε σε πιο ουσιωδη βαση, να ανοιξουμε ενα νεο θεμα, περι του τροπου βιωσεως της Ορθοδοξιας, και της εμπειρικης οδου ως πλαισιο θεωσεως.

Γιατι εκει βρισκεται το ζουμι και η πεμπτουσια. Ομως τηλεγραφικα θα σου ελεγα τα εξης.

1. Οσο βαρετο και ψυχρο και καθημερινο και βαλε αφελες, και βαλε και αλλους χαρακτηρισμους δικους σου επιπλεον, εαν φαινεται αυτο που κανουμε εδω στο φορουμ αυτο, ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ, δεν παυει να ειναι μια ΚΟΙΝΩΝΙΑ εμπειριων, εστω και εξωτερικων εστω και επιπλαστων, εστω και επιπολαιων.

Και ειναι αυτο ακριβως το γεγονος της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, που συνιστα την Ορθοδοξη εμπειρια. Εχει μια μαγια, μεσα του αυτο το πραγμα εστω και σε virtual μορφη.

Διοτι αυτα τα ψυχρα ηλεκτρονια που μετακινουνται με ταχυτητα φωτος μεσα απο διακοπτες πυριτιου και οπτικες ινες, μεταφερουν εκτος απο την ενεργεια τους, την πληροφορια της θελησης και ορεξης για επικοινωνια, για κενωση, για μοιρασμα, για Προσωπικη επαφη.

Η Ορθοδοξια ΕΙΝΑΙ η Ασκητικη και η Θεολογια του Προσωπου. Δεν ειναι ατομικη καταξιωση, συναισθηματικη αποδραση, και ωφελιμιστικη απομονωση στην πνευματικη μας αυταρκεια.

Ειναι κενωση, ειναι προσφορα, πνευματικη και υλικη, προσφορα σκεψης, πονου, προβληματισμου, και ο καθενας εδω μεσα, παρα τις οποιες μας προστριβες, ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ να προσφερει.

ΜΙΑ ΨΥΧΗ, εαν γυρισει στον Θεον, απο εδω μεσα, αμεσως δικαιωνεται ολο αυτο το γαϊτανακι ανταλλαγης ιδεων και αποψεων και των οποιων εμπειριων. Αμην Γενοιτο.

2. Προσπερασες ακοπα και αδιαφορα την επισημανση μου για το μεσο της εποχης. Στην εποχη τους οι Πατερες εγραφαν και επικοινωνουσαν με οποιο μεσο ειχαν στην διαθεση τους.

Σε πληροφορω οτι ο Μεγας Αγιος Νικοδημος κατ εμε και πολλους αλλους, ακουσε ουκ ολιγα οταν στα μεσα του 18ου αιωνα, εστειλε την χειρογραφη Φιλοκαλια, για να τυπωθει στην διεφθαρμενη και αιρετικη Βενετια με το δαιμονικο κατασκευασμα της τυπογραφιας που αποτελουσε "σκανδαλο" για την εποχη, και που θα κατεστρεφε οτι χειρογραφο και αγνο υπηρχε εως τοτε..

Λοιπον δεν μπορουμε να κατηγορησουμε το μεσο, αλλα ισως μονο την αλλοιωμενη και υστεροβουλη προαιρεση οσων με δολο το χρησιμοποιουν.

3. Ακριβως γιαυτο η Ορθοδοξια ειναι Πιστη ζωντανη περα απο καθε κατηγορημα και καλουπι, και θρησκειοποιηση. Ειναι κατι που κερδιζεται και χανεται ανα πασα στιγμη, γιατι ειναι ζωντανη Προσωπικη σχεση με τον Προσωπικο και Ζωντανο Θεο.

Και αυτο δικαιολογει την οποια σου απογοητευση, γιατι η χαρα συνυπαρχει με την απογνωση, η θλιψη με την ελπιδα, η σιγουρια με την εγκαταλειψη, η κενωση με την πληροτητα, η απωλεια με την Θεωση.

Τιποτα δεν μας εχει δοθει απαξ. Τα παντα κινουνται και ειναι δυναμικα, το νοημα ομως ειναι οτι ΤΕΙΝΟΥΝ ολα προς τον Θεον, ελκομενα απο την Παντοδυναμη Αγαπη Του.

Αρα η ανα πασα στιγμη κατασταση μας, οποια και εαν ειναι, εχει σημειο αναφορας, εχει λιμανι, εχει νοηματοδοτηση και σκοπο ζωης και υπαρξεως και αγωνα, εχει την τελικη της καταληξη εις Χειρας Θεου Του Ζωντος.

Αυτο που απομενει σε εμας ειναι να μην καταληξουμε ως παρεισακτοι στο αει φευ, αλλα ως Υιοι Θεου, και να καταπαυσουμε εις το αει ευ.

Λογια ειναι ολα, και Λογοι. Αλλα μηπως το ονομα δεν υποδηλωνει και το πραγμα; Οντα του Λογου ειμαστε δεν μπορουμε να εκφραστουμε διχως λογο, εαν δε το συνδυαζουμε και με πραξη τοτε εχουμε Λογο να συνεχιζουμε και να μην απελπιζομαστε.

Δεν υπαρχει εξιδανικευση η καθαρη εικονα, το να σωθεις ειναι μια "βρωμικη δουλεια", που κανεις δεν θελει να την κανει απο μονος του. Ξεκιναμε απο δουλοι με τον κατωτερο φοβο, τον δουλικο, της "τιμωριας" και καταληγουμε στον ανωτερο φοβο του Υιου που φοβαται μην στεναχωρησει τον Πατερα που αγαπα.

Αυτη η πορεια ομως εχει πολυ λασπη, σκονη, κρυο, απογοητευση, ψυχροτητα, ξενερωμα να το πω ετσι λαϊκα, εχει ομως εαν επιμεινουμε, και χαρα και πληροτητα και αισθημα βαθυ και πνευματικο που δεν περιγραφεται με λογια.

Η καθε ψυχη που κινειται να γραψει πεντε λογια εδω μεσα, δεν μπορουμε να ξερουμε τι εχει "δει" και τι χει "ζησει".

Ειναι πραγματα που γινονται και λεγονται, και πραγματα που γινονται αλλα δεν λεγονται γιατι απλα δεν υπαρχουν λογια για να ειπωθουν.

Καλη υπομονη να εχουμε και οτι μπορει ο καθενας καλο ειναι για την ψυχη του.

[NIKI]

Αγαπητέ Σωτήριε με πολυ αγάπη εχω διαβαση αυτα που εχεις γραψει.Χαίρομε που υπάρχουν ακόμη αντρες οι οποίοι σεβονται την γυναίκα και προπαντώς οταν σεβονται Τον Κύριο .Αυτό ειναι υπέρ σου.Το αν αυτη η κοπέλλα δεν ήταν τελικά για σενα μην τα βαζεις με κανένα.Ποτέ δεν γνωρίζομε τι ακριβώς Θέλει ο Κύριος απο εμας .Αυτό θα το μάθομε αν ταπεινοθούμε και χαμηλωσουμε αρκετα το κεφάλι μας κανομε μια προσευχη και να ανοιξομε τα αυτια μας και την ψυχη μας για να μας μιλησει ο Κύριος. Τότε ισως ο Κύριος σε καθοδηγήσει ορθα σε μια κοπέλα ανταξια σ'αυτο που ζητας.Ασε λοιπον το γίνει το Θέλημα του Θεού και οχι το θέλημα το δικο μας.
Ευχαριστω πολυ.