Ο γάμος του Καραχμέτη.

[smarti]

Στο διήγημα αυτο μια γυναίκα δέχεται με ανοιχτές αγκάλες τη νέα γυναίκα του άνδρα της και την φέρνει μέσα στο σπίτι. Και κάθεται και αντρέφει τα παιδιά της.
Και όταν κάποια μέρα αυτή σαν αρχάρια- ήταν και αμίφως- έκανε λάθος, και το πρωί έβγαλε δικό της πουκάμισο, από τα κεντητά, να το φορέσεη ο άντρας της αντί για τοδικό του, και πήγε στην εκκλησία και γελούσαν οι άλλοι προεστοί με το πουκάμισο που φορούσε - της γυναίκας του - , γύρισε πίσω έτοιμος να την χτυπήσει και έπεσε επάνω του και τον μαλάκωσε η πρώτη γυναίκα του που είχε μείνει σαν υπερέτρια.,,Μη, έλεος Κουμπή μου, δεν το ξερε,,.
Αυτή η γυναίκα είχε δύναμη να γίνη μάρτυρας.
Ποιος είναι αυτός, ο οποίος θα σταθη απέναντι της και θα της πη:,, Μην προχωρής περισσότερο, σταμάτα μέχρι εκεί, αφού αυτός δεν ανταποκρίνεται,,. Αυτή είχε τη δύναμη να γίνη μάρτυρας. Φαινομενικά επικράτησε το δίκαιο του άντρα της. Πήρε δεύτερη γυναίκα προχώρησε, και εκείνη έμεινε στο περιθώριο.
Αλλά αυτή όταν έβγαλαν τα οστά της μετά το θάνατο της, είχε μυροβολύσει.
Ποιός είναι αυτός που θα πη σε κάποιον ,,μη γίνης μάρτυρας,, αν έχη τη δυνατότητα και το μπορη.

Από το βιβλίο,, Η χαρά της ζωής και της δημιουργίας,,
του π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ

Υ.Σ Το βιβλίο αυτό μιλάει για πάρα πολλά που έχουν σχέση με το γάμο και πως για να ευχαριστήσουμε τον άλλον πρέπει να βγούμε απο το εγώ μας.

[Teri]

για να ευχαριστήσουμε τον άλλον πρέπει να βγούμε απο το εγώ μας.

Υπέροχη η ιστορία σου κι η τελευταία πρόταση μου έκανε εντύπωση...

Μόνο να, πιστεύω πως ότι κάνει κανείς πρέπει να το κάνει ΜΕ ΑΓΑΠΗ αλλιώς δεν έχει αξία! Αν κάνω κάτι που θα ευχαριστήσει τον άντρα μου και από μέσα μου είμαι κάπως έτσι....ορδές ανθρώπων να πατήσουν το "εγώ" μου, πιο τρανό θα βγει!

Η γυναίκα της ιστορίας πραγματικά είχε δύναμη να γίνη μάρτυρας.

[efraim21]

Στο διήγημα αυτο μια γυναίκα δέχεται με ανοιχτές αγκάλες τη νέα γυναίκα του άνδρα της και την φέρνει μέσα στο σπίτι. Και κάθεται και αντρέφει τα παιδιά της.
Και όταν κάποια μέρα αυτή σαν αρχάρια- ήταν και αμίφως- έκανε λάθος, και το πρωί έβγαλε δικό της πουκάμισο, από τα κεντητά, να το φορέσεη ο άντρας της αντί για τοδικό του, και πήγε στην εκκλησία και γελούσαν οι άλλοι προεστοί με το πουκάμισο που φορούσε - της γυναίκας του - , γύρισε πίσω έτοιμος να την χτυπήσει και έπεσε επάνω του και τον μαλάκωσε η πρώτη γυναίκα του που είχε μείνει σαν υπερέτρια.,,Μη, έλεος Κουμπή μου, δεν το ξερε,,.
Αυτή η γυναίκα είχε δύναμη να γίνη μάρτυρας.
Ποιος είναι αυτός, ο οποίος θα σταθη απέναντι της και θα της πη:,, Μην προχωρής περισσότερο, σταμάτα μέχρι εκεί, αφού αυτός δεν ανταποκρίνεται,,. Αυτή είχε τη δύναμη να γίνη μάρτυρας. Φαινομενικά επικράτησε το δίκαιο του άντρα της. Πήρε δεύτερη γυναίκα προχώρησε, και εκείνη έμεινε στο περιθώριο.
Αλλά αυτή όταν έβγαλαν τα οστά της μετά το θάνατο της, είχε μυροβολύσει.
Ποιός είναι αυτός που θα πη σε κάποιον ,,μη γίνης μάρτυρας,, αν έχη τη δυνατότητα και το μπορη.

Από το βιβλίο,, Η χαρά της ζωής και της δημιουργίας,,
του π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ



Υ.Σ Το βιβλίο αυτό μιλάει για πάρα πολλά που έχουν σχέση με το γάμο και πως για να ευχαριστήσουμε τον άλλον πρέπει να βγούμε απο το εγώ μας.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ Π. ΘΕΡΜΟΥ
Αλλά το γνωστό διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη <<ο γαμος του καραχμετη>> που εξελίσσεται στο νησί του την Σκιάθο στις αρχές του 19ου αιώνα.Μέρες που είναι τον ξεχάσαμε τον εθνικό μας πεζογράφο.
Τι καταπληκτικά έχει γράψει αυτός και ο Μωραιτίδης που ήταν ξαδελφός του γιά αυτές τις ημέρες...κλείνω πάω να διαβάσω κανένα αμάν ποιά αυτή η οθόνη.

[smarti]

Ναι εχετε δικαιο...συγνωμη που δεν ανεφερα ποιανου ειναι το διηγημα, αλλα ανεφερα μονο στο βιβλιο απο το οποιο το εγραψα..Συγνωμη..