Παιδικά τραύματα...

[smarti]

Τα παιδικά τραύματα , μας ακολουθούν μια ζωή?
Πιστεύετε ότι ο χαρακτήρας που έχουμε διαμορφώσει , είναι το ακόλουθο των παιδικών μας αναμνήσεων καλών η κακών?Των καταστάσεων που έχουμε ζήσει από τα παιδικά μας χρόνια? Πόσο πολύ επηρεάζουν την ψυχή μας και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε στους συνανθρώπους μας?

[LOCKHEART]

Φυσικά και επηρεάζουν μάλιστα μπορεί να μείνουν και για χρόνια μέσα στην ψυχή μας , να φωλιάζουν και να δημιουργήσουν πάθη και δεινά (ενος κακου μύρια έπονται).

Σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούμε να το διακρίνουμε έχουμε κάποια εξάρτηση ή ένα πάθος και τελικά αναρωτιόμαστε τι φταίει αλλά τελικά η λύση και η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται σε κάποια αποτυπωση στιγμή του παρελθόντος.
Βασικά με την μέθοδο της "ανακεφαλαίωσης" να ψάξουμε το παρελθόν και όλα τα μας τα γεγονότα ιδιαιτερα αυτά που θεωρούμε ότι μας σημάδεψαν στην συνέχεια και με την βοήθεια του πνευματικού μας πατέρα και του Θεού να τα εξαλείψουμε όσο γρήγορα γίνεται. Κάτι τέτοιο ειναι εφικτό μεν αλλά όχι και τόσο έυκολο διότι πρέπει να συγκρουστείς με τον ίδιο σου τον εαυτό , μια μάχη μεγάλη.
Απο την άλλη είναι και συνήθεια ειναι σαν να περπατάς με έναν τρόπο 20 χρόνια και να σου πούνε ότι το κάνεις λάθος σκότωσε αυτη την τακτική και κάνε την αλλιώς.
Το λεγόμενο ξερίζωμα του εαυτού μας απο τις σκοτεινές του πλευρές ειναι εφικτό μεν αλλά όχι και τόσο δύσκολο όταν γίνεται με πίστη αφοσίωση και πειθαρχία.

"Μην ξεχνάμε η συνειδητοποίηση του προβλήματος ειναι ένα βήμα για την επίλυση του."

"Η συνειδητοποίηση της αδυναμίας ειναι η αρχή της δυνάμεως"

"Οταν συνειδητοποιήσεις και νιώσεις ότι είσαι αδύναμος και ταπεινός τότε ο Θεός θα σου χτυπήσει την πόρτα της καρδιά σου για να σου δώσει δύναμη και φώτιση "

[filotas]

Για τα γονεϊκά τραύματα όμως δεν έχει μιλήσει κανείς . Ξέρεις τι ψυχολογικά τραύματα υφίστανται οι γονείς από τις ιδιοτροπίες των παιδιών τους. Αλλά τι λέω εσύ Σμαρώ μου έχεις ιδία πείρα .

[ψυχουλα]

απο προσωπική μου πείρα πιστεύω ότι όσο δεν συνειδητοποιούμε την ύπαρξή τους και πώς αυτή μας επηρεάζει στην τωρινή μας συμπεριφορά και τρόπο σκέψη θα μας δημιουργούν πάντα προβλήματα. ο ψυχολόγος βοηθά εκεί, στη συνειδητοποίηση του πώς το τότε επηρεάζει το τώρα μας. και καποια στιγμή μέσα από αυτή τη διερεύνηση αντιλαμβανόμαστε ότι ενώ έχουμε πλέον ενηλικιωθεί, έχουμε φτάσει σε μια χ ηλικία, ακόμη ασχολούμαστε με το τί έγινε τότε και μάλιστα με κάθε λεπτομέρεια, κοινώς ότι έχουμε γίνει εγωκεντρικοί και αποδίδουμε όλα μας τα λάθη, ελαττώματα και κακή συμπεριφορα στο τί τραβήξαμε τότε τα καημένα τα παιδάκια σε σημείο να μη ζούμε το τώρα και να λυπούμε και τους γύρω μας.
η επαφή με το Θεό μας φτάνει κατευθείαν σε αυτό το σημείο χωρίς να χρειαστούν αλλεπάλληλες συνεδρίες χρόνων και χρόνων όπου ο ψυχολόγος μας αφήνει να το βρούμε μόνοι μας, δηλαδή σου λέει απλά και σταράτα σταμάτα να κλαίγεσαι και να ασχολείσαι με το τί έγινε τότε, είναι εγωκεντρικό, δες παραπέρα από τη μύτη σου, έτσι πιστεύω.

εμένα τουλαχιστον μου άνοιξε τα μάτια το παρακάτω

http://www.athonite.gr/forum/html/modul ... topic&t=91

[smarti]

Φυσικά και επηρεάζουν μάλιστα μπορεί να μείνουν και για χρόνια μέσα στην ψυχή μας , να φωλιάζουν και να δημιουργήσουν πάθη και δεινά (ενος κακου μύρια έπονται).

Σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούμε να το διακρίνουμε έχουμε κάποια εξάρτηση ή ένα πάθος και τελικά αναρωτιόμαστε τι φταίει αλλά τελικά η λύση και η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται σε κάποια αποτυπωση στιγμή του παρελθόντος.
Βασικά με την μέθοδο της "ανακεφαλαίωσης" να ψάξουμε το παρελθόν και όλα τα μας τα γεγονότα ιδιαιτερα αυτά που θεωρούμε ότι μας σημάδεψαν στην συνέχεια και με την βοήθεια του πνευματικού μας πατέρα και του Θεού να τα εξαλείψουμε όσο γρήγορα γίνεται. Κάτι τέτοιο ειναι εφικτό μεν αλλά όχι και τόσο έυκολο διότι πρέπει να συγκρουστείς με τον ίδιο σου τον εαυτό , μια μάχη μεγάλη.
Απο την άλλη είναι και συνήθεια ειναι σαν να περπατάς με έναν τρόπο 20 χρόνια και να σου πούνε ότι το κάνεις λάθος σκότωσε αυτη την τακτική και κάνε την αλλιώς.
Το λεγόμενο ξερίζωμα του εαυτού μας απο τις σκοτεινές του πλευρές ειναι εφικτό μεν αλλά όχι και τόσο δύσκολο όταν γίνεται με πίστη αφοσίωση και πειθαρχία.

"Μην ξεχνάμε η συνειδητοποίηση του προβλήματος ειναι ένα βήμα για την επίλυση του."

"Η συνειδητοποίηση της αδυναμίας ειναι η αρχή της δυνάμεως"

"Οταν συνειδητοποιήσεις και νιώσεις ότι είσαι αδύναμος και ταπεινός τότε ο Θεός θα σου χτυπήσει την πόρτα της καρδιά σου για να σου δώσει δύναμη και φώτιση "

Με εχεις βοηθησει πολυ με την απαντηση σου, σε ευχαριστω πολυ!

[smarti]

απο προσωπική μου πείρα πιστεύω ότι όσο δεν συνειδητοποιούμε την ύπαρξή τους και πώς αυτή μας επηρεάζει στην τωρινή μας συμπεριφορά και τρόπο σκέψη θα μας δημιουργούν πάντα προβλήματα. ο ψυχολόγος βοηθά εκεί, στη συνειδητοποίηση του πώς το τότε επηρεάζει το τώρα μας. και καποια στιγμή μέσα από αυτή τη διερεύνηση αντιλαμβανόμαστε ότι ενώ έχουμε πλέον ενηλικιωθεί, έχουμε φτάσει σε μια χ ηλικία, ακόμη ασχολούμαστε με το τί έγινε τότε και μάλιστα με κάθε λεπτομέρεια, κοινώς ότι έχουμε γίνει εγωκεντρικοί και αποδίδουμε όλα μας τα λάθη, ελαττώματα και κακή συμπεριφορα στο τί τραβήξαμε τότε τα καημένα τα παιδάκια σε σημείο να μη ζούμε το τώρα και να λυπούμε και τους γύρω μας.
η επαφή με το Θεό μας φτάνει κατευθείαν σε αυτό το σημείο χωρίς να χρειαστούν αλλεπάλληλες συνεδρίες χρόνων και χρόνων όπου ο ψυχολόγος μας αφήνει να το βρούμε μόνοι μας, δηλαδή σου λέει απλά και σταράτα σταμάτα να κλαίγεσαι και να ασχολείσαι με το τί έγινε τότε, είναι εγωκεντρικό, δες παραπέρα από τη μύτη σου, έτσι πιστεύω.

εμένα τουλαχιστον μου άνοιξε τα μάτια το παρακάτω

http://www.athonite.gr/forum/html/modul ... topic&t=91

Καμια φορα, ομως δεν ειναι οτι τα σκεφτομαστε και τα αποδιδουμε ολα εκει....στη παιδικ ηλικια.Απλως καποια στιγμη βγαινουν καποια πραγματα στη συμπεριφορα μας, τα οποια ειναι πολυ βαθια γαντζωμενα μεσα στη ψυχη και η συμπεριφορα που βγαινει σε αλλους ανθρωπους εχει να κανει με τη ψυχη και τα βιωματα της και με εναν αλλο τροπο εκφρασης απο αυτον που θελουμε.Αυτο που εγραψες , οτι η επαφη με το θεο μας βοηθαει σε ολα αυτα, σε αυτο συμφωνω απολυτα μαζι σου.....

[smarti]

Για τα γονεϊκά τραύματα όμως δεν έχει μιλήσει κανείς . Ξέρεις τι ψυχολογικά τραύματα υφίστανται οι γονείς από τις ιδιοτροπίες των παιδιών τους. Αλλά τι λέω εσύ Σμαρώ μου έχεις ιδία πείρα .

Εγω εχω αγγελουδια, πως να εχω ψυχολογικα τραυματα απο τα παιδια μου??????????? Οποιος θελει,για 1 βδομαδα του τα χαριζω......

[Dimitra79]

Όσο είμαστε γεμάτοι με παλιά αρνητικά συναισθήματα αυτά μας κρατούν πίσω και δεν μας αφήνουν να κάνουμε τις αλλαγές που χρειαζόμαστε στην ζωή μας ή να αισθανόμαστε όπως θα θέλαμε. Οταν αρχίζουμε όμως να συγχωρούμε μέσα μας αυτούς που μας πληγώσαν τα κατάλοιπα της παιδικής ηληκίας αρχίζουν σιγά σιγά να απομακρύνονται και να εξαλείφωνται. Ακόμη και τώρα, που "μεγαλώσαμε", πολλές φορές μας συμβαίνει να ανακαλούμε εικόνες που μας πλήγωσαν στο παρελθόν και να κλαίμε ή να γεμίζουμε μέσα μας θυμό. Μόνο με την συγχώρεση όμως η ψυχή βρίσκει ειρήνη. Οταν αρχίζουμε να δίνουμε ένα τέλος σε όλα αυτά τα συναισθηματικά μπλοκαρίσματα αρχίζουν και τα πράγματα να παιρνουν μία σωστή κατεύθηνση και να ρέουν ειρηνικά, να μπαίνουν στην θέση τους εύκολα και αρμονικά - είτε αυτά είναι συναισθηματικά, είτε είναι επαγγελματικά, είτε είναι ένας συνδυασμός από όλα αυτά.

[eleimon]

Όσο είμαστε γεμάτοι με παλιά αρνητικά συναισθήματα αυτά μας κρατούν πίσω και δεν μας αφήνουν να κάνουμε τις αλλαγές που χρειαζόμαστε στην ζωή μας ή να αισθανόμαστε όπως θα θέλαμε. Οταν αρχίζουμε όμως να συγχωρούμε μέσα μας αυτούς που μας πληγώσαν τα κατάλοιπα της παιδικής ηληκίας αρχίζουν σιγά σιγά να απομακρύνονται και να εξαλείφωνται. Ακόμη και τώρα, που "μεγαλώσαμε", πολλές φορές μας συμβαίνει να ανακαλούμε εικόνες που μας πλήγωσαν στο παρελθόν και να κλαίμε ή να γεμίζουμε μέσα μας θυμό. Μόνο με την συγχώρεση όμως η ψυχή βρίσκει ειρήνη. Οταν αρχίζουμε να δίνουμε ένα τέλος σε όλα αυτά τα συναισθηματικά μπλοκαρίσματα αρχίζουν και τα πράγματα να παιρνουν μία σωστή κατεύθηνση και να ρέουν ειρηνικά, να μπαίνουν στην θέση τους εύκολα και αρμονικά - είτε αυτά είναι συναισθηματικά, είτε είναι επαγγελματικά, είτε είναι ένας συνδυασμός από όλα αυτά.

Συμφωνω απολυτα με τη Δημητρα,εχω βιωσει Σμαρω μου ανθρωπους που υπηρξαν υιοθετημενα παιδια,με πολυ ασχημες εμπειριες απο τη θετη μανα,με αποτελεσμα να αποτυχουν στη ζωη τους,να μην εχουν κανει καμια προσπαθεια να βοηθηθουν απο πουθενα,και να κανουν κι αλλους ανθρωπους δυστηχισμενους.
Δυστηχως αν δε θες να γινεις καλυτερος,αν δε θες να προκοψεις,μενεις κολλημενος στο παρελθον σου δε κοιτας μπροστα σου να αναπληρωσεις οσα εχασες,αλλα και να προσφερεις οτι στερηθηκες.

[efraim21]

Ξεκινά ο άνθρωπος να δέχεται μηνύματα ακόμη όταν είναι μέσα στην κοιλιά της μητέρας του.
Αν πχ η μητέρα του δεν ήθελε το παιδί νίωθει αυτή την απόρριψη, και όταν είναι αρκετά μικρό τότε είναι που καταγράφει με έντονο τρόπο ότι βιώνει αρνητικό από το περιβάλον ,μιά και δεν υπάρχει και η λογική να διακρίνει γι αυτό και οι γεροντάδες απαγορεύουν οποιαδήποτε αψιμαχία η μάλωμα μπροστά στα παιδιά.