Το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής (θα ανανεώνεται κάθε Κυ

[g_aggelos]

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου

Γαλ. γ’ 23 – δ’ 5

῾Ο σκοπός του νόμου

Τί ούν ο νόμος; των παραβάσεων χάριν προσετέθη, άχρις ού έλθη το σπέρμα ώ επήγγελται, διαταγείς δι' αγγέλων εν χειρί μεσίτου. Ο δέ μεσίτης ενός ουκ έστιν, ο δέ Θεός είς εστιν. Ο ούν νόμος κατά των επαγγελιών του Θεού; μη γένοιτο. Ει γάρ εδόθη νόμος ο δυνάμενος ζωοποιήσαι, όντως άν εκ νόμου ήν η δικαιοσύνη· αλλά συνέκλεισεν η γραφή τα πάντα υπό αμαρτίαν, ίνα η επαγγελία εκ πίστεως Ιησού Χριστού δοθή τοίς πιστεύουσι.
Πρό δέ του ελθείν την πίστιν υπό νόμον εφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εις την μέλλουσαν πίστιν αποκαλυφθήναι. Ωστε ο νόμος παιδαγωγός ημών γέγονεν εις Χριστόν, ίνα εκ πίστεως δικαιωθώμεν·
Ελθούσης δέ της πίστεως ουκέτι υπό παιδαγωγόν εσμεν. Πάντες γάρ υιοί Θεού εστε διά της πίστεως εν Χριστώ Ιησού· Όσοι γάρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Ελλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γάρ υμείς είς εστε εν Χριστώ Ιησού. Ει δέ υμείς Χριστού, άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ και κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι.
Λέγω δέ, εφ' όσον χρόνον ο κληρονόμος νήπιός εστιν, ουδέν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ών, αλλά υπό επιτρόπους εστί και οικονόμους άχρι της προθεσμίας του πατρός. Ούτω και ημείς, ότε ήμεν νήπιοι, υπό τα στοιχεία του κόσμου ήμεν δεδουλωμένοι· ότε δέ ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν.


Απόδοση στην Νεοελληνική

Αδελφοί, προτού έλθη η πίστις, εφρουρούμεθα κλεισμένοι κάτω από τον νόμον, μέχρις ότου αποκαλυφθεί η πίστις. Ώστε ο νόμος ήτο παιδαγωγός μας έως ότου έλθη ο Χριστός, διά να δικαιωθούμε δια της πίστεως. Τώρα δε, που ήλθεν η πίστις, δεν είμεθα πλέον υπό παιδαγωγόν, διότι διά της πίστεως είσθε όλοι υιοί Θεού εν Χριστώ Ιησού, διότι όσοι εβαπτισθήκατε εις τον Χριστόν, έχετε ενδυθή τον Χριστόν. Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλλην, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει άρρεν ή θήλυ, διότι όλοι εσείς είσθε ένας άνθρωπος εν Χριστώ Ιησού. Εάν δε είσθε του Χριστού, άρα είσθε απόγονοι του Αβραάμ, και κληρονόμοι βάσει υποσχέσεως. Εκείνο που εννοώ είναι ότι, εφ’ όσον χρόνον ο κληρονόμος είναι ανήλικος, δεν διαφέρει καθόλου από τον δούλον, αν και είναι κύριος όλης της περιουσίας, αλλά είναι υό την εξουσίαν επιτρόπων και διαχειριστών μέχρις της προθεσμίας, την οποίαν ώρισε ο πατέρας. Έτσι και εμείς, όταν είμαστε ανήλικοι, ήμαστε υποδουλομένοι κάτω από τα στοιχεία του κόσμου. Όταν όμως συμπληρώθηκε ο χρόνος, τότε έστειλε ο Θεός τον Υιόν του, ο οποίος εγεννήθηκε από γυναίκα και διετέλεσε υπό τον νόμον, διά να εξαγοράση εκείνους, οι οποίοι ήσαν δούλοι κάτω από τον νόμον, διά να πάρουμε την υιοθεσίαν.

Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος

[g_aggelos]

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου

Κολ. γ’ 4-11

Η νέα εν Χριστώ ζωή και αι πρακτικαί συνέπειαί της

Όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς σύν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη.
Νεκρώσατε ούν τα μέλη υμών τα επί της γής, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι' ά έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας, εν οίς και υμείς περιεπατήσατέ ποτε, ότε εζήτε εν αυτοίς· νυνί δέ απόθεσθε και υμείς τα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματος υμών· μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον σύν ταίς πράξεσιν αυτού και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ' εικόνα του κτίσαντος αυτόν, όπου ουκ ένι Ελλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Όταν δε ο Χριστός, που είναι η ζωή και η πηγή της ζωής μας, φανερωθή ένδοξος κατά την δευτέραν παρουσία, τότε και εσείς μαζί με αυτόν θα φανερωθήτε και θα λάμψετε εν δόξη.
Λοιπόν, νεκρώσατε τα μέλη σας, τα μέλη του παλαιού ανθρώπου, που ζητούν γηΐνας αμαρτωλάς απολαύσεις και ηδονάς. Νεκρώσατε και διώξτε από τον εαυτό σας την πορνείαν, την σαρκικήν ακαθαρσίαν, κάθε αμαρτωλόν πάθος, κάθε κακήν επιθυμίαν, που μολύνει τον άνθρωπο και τον ωθεί προς την κακήν πράξιν, και την πλεονεξίαν, η οποία είναι ειδωλολατρία που θεοποιεί και λατρεύει το χρήμα. Δια τα αμαρτήματα αυτά έρχεται και ξεσπάει η οργή του Θεού εναντίων των τέκνων της παρακοής, εναντίων αυτών που επιμένουν αμετανόητοι εις την κακίαν των. Εις τα αμαρτήματα αυτά και σεις είχατε περιπατήσει και παρασυρθή άλλοτε, τότε που εζούσατε μεταξύ αυτών. Τώρα όμως πετάξτε και σεις από πάνω σας όλα αυτά, ακόμη δε και την οργήν, τον θυμόν, την κακότηταν και πονηρίαν, την υβρεολογίαν και την αισχρολογίαν από το στόμα σας.
Μη λέτε ψέματα ο ένας εις τον άλλον, αφού έχετε αποβάλει πλέον τον παλαιόν άνθρωπον μαζί με τας πονηράς αυτού πράξεις και έχετε ενδυθή τον νέον, ο οποίος συνεχώς ξανακαινουργώνεται, ώστε να προχωρή εις βαθυτέραν γνώσιν του Θεού και να γίνεται συνεχώς τελειωτέρα εικών του Χριστού, ο οποίος τον έκτισεν. Εις την νέαν δε αυτήν κατάστασιν των ανακαινισμένων υπό του Χριστού ανθρώπων, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Έλληνος και Ιουδαίου, περιτμημένου Ισραηλίτου και απεριτμήτου εθνικού. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ βαρβάρου, Σκύθου, δούλου, ελευθέρου, αλλά όλα αυτά και εις όλους του πιστούς είναι ο Χριστός. Ενδυθήτε, λοιπόν, σαν εκλεκτοί του Θεού, καρδίαν ευσπλαγχνικήν και πονετικήν, αγαθότητα και καλωσύνην, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μεγαλοκαρδίαν. Να ανέχεσθε με αγάπη ο ένας του άλλου τας αδυναμίας, να χαρίζεσθε μεταξύ σας και να αλληλοσυγχωρήσθε, εάν τυχόν κανένας έχη εναντίον άλλου κάποιαν δικαιολογημένην δυσαράσκειαν και αφορμήν κατηγορίας. Όπως ο Χριστός εχαρίσθη εις σας και σας συνεχώρησε, έτσι και σεις να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον. Παραπάνω δε από όλα αυτά, να ενδυθήτε και να κάνετε κτήμα της ψυχής σας την αγάπην, η οποία συνδέει εις ένα τέλειον σύνολον όλας τας αρετάς.

[g_aggelos]

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου

Εβρ. ια’ 9-10, 32-40

Ηρωικά παραδείγματα πίστεως παλαιότερα και μεταγενέστερα

Πίστει παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως αλλοτρίαν, εν σκηναίς κατοικήσας μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της επαγγελίας της αυτής.
Εξεδέχετο γαρ την τους θεμελίους έχουσαν πόλιν, ης τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός.
Και τι έτι λέγω; επιλείψει γαρ με διηγούμενον ο χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ιεφθάε, Δαυΐδ τε και Σαμουήλ και των προφητών, οι δια πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων.
Έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών. άλλοι δε ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι την απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν.
Έτεροι δε εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής.
Ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόβω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ο κόσμος, εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης.
Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρείττον τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Με την πίστιν κατώκησε εις την γην της επαγγελίας σαν ξένος σε μια ξένη χώρα, ζων σε σκηνές, μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, οι οποίοι ήσαν συγκληρονόμοι της ιδίας υποσχέσεως, διότι επερίμενε την πόλιν, η οποία έχει στερεά θεμέλια και της οποίας αρχιτέκτων και δημιουργός είναι ο Θεός.
Και τι ακόμη να πω; Δεν μου επιτρέπει ο χρόνος να σας διηγηθώ διά τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Σαμψών, τον Ιεφθάε, τον Δαυίδ και Σαμουήλ και τους προφήτας, οι οποίοι με την πίστιν ανέτρεψαν βασίλεια, έκαναν έργα δικαιοσύνης, επέτυχαν την πραγματοποίησιν υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν την δύναμιν φωτιάς, διέφυγαν την σφαγήν, έγιναν από αδύνατοι δυνατοί, έγιναν ισχυροί σε καιρό πολέμου, έτρεψαν εις φυγήν παρατάξεις των εχθρών. Γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς δι’ αναστάσεως, άλλοι δε εβασανίσθησαν και δεν εδέχθησαν να αφεθούν ελεύθεροι, διά να επιτύχουν μίαν άλλην καλυτέραν ανάστασιν. Άλλοι εδοκιμάσθησαν με εμπαιγμούς και μαστίγωσιν, ακόμα δε και με δεσμά και φυλακήν. Ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, υπέστησαν πολλάς δοκιμασίας, εθανατώθησαν με μάχαιραν, περιπλανώντο φορούντες δέρματα προβάτων και δέρματα αιγών, εστερούντο, υπέφεραν θλίψεις και κακουχίας, (άνθρωποι διά τους οποίους δεν ήτο άξιος ο κόσμος), επλανώντο σε ερήμους και σε βουνά, σε σπήλεια και σε τρύπες της γης. Όλοι αυτοί, Αν και είχαν καλή μαρτυρίαν διά την πίστιν τους, δεν έλαβαν ό,τι είχε υποσχεθεί ο Θεός, διότι είχε ο Θεός προβλέψει κάτι καλύτερον αναφορικώς μ’ εμάς διά να μην φθάσουν εκείνοι εις την τελειότητα χωρίς εμάς.

[g_aggelos]

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου

Γαλ. δ? 4 ? 7

Θεία υιοθεσία διά της Πίστεως εις τον Χριστόν

Ότε δέ ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν. Ότι δέ εστε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του υιού αυτού εις τάς καρδίας υμών, κράζον· αββά ο πατήρ.
Ώστε ουκέτι εί δούλος, αλλ' υιός· ει δέ υιός, και κληρονόμος Θεού διά Χριστού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Όταν όμως συμπληρώθηκε ο χρόνος, τότε έστειλε ο Θεός τον Υιόν του. Ο οποίος εγεννήθηκε από γυναίκα και διετέλεσε υπό τον νόμον, διά να εξαγοράση εκείνους, οι οποίοι ήσαν δούλοι κάτω από τον νόμον, διά να πάρωμεν την υιοθεσίαν. Και επειδή, είσθε υιοί, ο Θεός έστειλε στις καρδιές σας το Πνεύμα του Υιού του, το οποίον κράζει Αββά, Πατέρα. Ώστε δεν είσαι πλέον δούλος, αλλά υιός, εάν δεν είσαι υιός, είσαι τότε και κληρονόμος του Θεού διά του Χριστού.

[g_aggelos]

Κυριακή 1 Ιανουαρίου

Κολ. β? 8-12

Ενωσις με τον Χριστόν και προφύλαξις από την ψευδή σοφίαν

Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών διά της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν· ότι εν αυτώ κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς, και εστέ εν αυτώ πεπληρωμένοι, ός εστιν η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας, εν ώ και περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω εν τη απεκδύσει του σώματος των αμαρτιών της σαρκός, εν τη περιτομή του Χριστού, συνταφέντες αυτώ εν τώ βαπτίσματι, εν ώ και συνηγέρθητε διά της πίστεως της ενεργείας του Θεού του εγείραντος αυτόν εκ των νεκρών.


Απόδοση στη Νεοελληνική

Προσέχετε μήπως σας παρασύρει κανείς με την φιλοσοφίαν καιμε κούφια απατηλά πράγματα, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και όχι κατά τον Χριστόν, διότι εις αυτόν κατοικεί ολόκληρο το πλήρωμα της Θεότητος εν σωματική μορφή. Και εν αυτώ είσθε πλήρεις, αυτός είναι η Κεφαλή κάθε αρχής και εξουσίας. Εν αυτώ επίσης έχετε περιτμηθή, όχι με περιτομήν καμωμένην με χέρια ανθρώπου, αλλά διά της αποβολής του σαρκικού σώματος, δηλαδή με την περιτομήν του Χριστού και ενταφιασθήκατε μαζί του κατά το βάπτισμα, κατά το οποίον και αναστηθήκατε μαζί του διά της πίστεως.

[g_aggelos]

Κυριακή 8 Ιανουαρίου

Εφεσίους δ’ 7-13

Η Κλήσις του Θεού συνεπάγεται ενότητα

῾Ενί δέ εκάστω ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού. Διό λέγει· αναβάς εις ύψος ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε δόματα τοίς ανθρώποις. Το δέ ανέβη τί εστιν ει μη ότι και κατέβη πρώτον εις τα κατώτερα μέρη της γής; Ο καταβάς αυτός εστι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, ίνα πληρώση τα πάντα.
Καί αυτός έδωκε τους μέν αποστόλους, τους δέ προφήτας, τους δέ ευαγγελιστάς, τους δέ ποιμένας και διδασκάλους,
πρός τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού, μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αλλά στον καθένα από εμάς εδόθηκε η χάρις σύμφωνα προς το μέτρον της δωρεάς του Χριστού. Δια τούτο λέγει : Όταν ανέβηκε εις τα ύψη έλαβε αιχμαλώτους και έδωκε δώρα εις τους ανθρώπους.. Το δε ανέβηκε, τι σημαίνει παρά ότι και κατέβηκε πρώτα εις τα κατώτερα μέρη της γης; Εκείνος που κατέβηκε είναι αυτό που και ανέβηκε υπεράνω όλων των ουρανών, δια να γεμίση τα πάντα. Και τα δώρα του ήσαν : μερικοί να είναι απόστολοι, άλλοι προφήται, άλλοι ευαγγελισταί, άλλοι ποιμένες και διδάσκαλοι, προς τον σκοπόν να καταρτίσουν τους αγίους, δια το έργον υπηρασίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, μέχρις ότου φθάσωμεν όλοι εις την ενότητα της πίστεως και της πλήρους γνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις το μέτρον του τέλειου αναστήματος του Χριστού.

[g_aggelos]

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου

Γαλ. δ’ 4 – 7

Θεία υιοθεσία διά της Πίστεως εις τον Χριστόν

Ότε δέ ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν. Ότι δέ εστε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του υιού αυτού εις τάς καρδίας υμών, κράζον· αββά ο πατήρ.
Ώστε ουκέτι εί δούλος, αλλ' υιός· ει δέ υιός, και κληρονόμος Θεού διά Χριστού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Όταν όμως συμπληρώθηκε ο χρόνος, τότε έστειλε ο Θεός τον Υιόν του. Ο οποίος εγεννήθηκε από γυναίκα και διετέλεσε υπό τον νόμον, διά να εξαγοράση εκείνους, οι οποίοι ήσαν δούλοι κάτω από τον νόμον, διά να πάρωμεν την υιοθεσίαν. Και επειδή, είσθε υιοί, ο Θεός έστειλε στις καρδιές σας το Πνεύμα του Υιού του, το οποίον κράζει Αββά, Πατέρα. Ώστε δεν είσαι πλέον δούλος, αλλά υιός, εάν δεν είσαι υιός, είσαι τότε και κληρονόμος του Θεού διά του Χριστού.

[g_aggelos]

Κυριακή 22 Ιανουαρίου

Α’ Τιμ. α’ 15-17

Η ευγνωμοσύνη του Παύλου διά το έλεος του Θεού

Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ών πρώτός ειμι εγώ· 16 αλλά διά τούτο ηλεήθην, ίνα εν εμοί πρώτω ενδείξηται Ιησούς Χριστός την πάσαν μακροθυμίαν, πρός υποτύπωσιν των μελλόντων πιστεύειν επ' αυτώ εις ζωήν αιώνιον. 17 Τώ δέ βασιλεί των αιώνων, αφθάρτω, αοράτω, μόνω σοφώ Θεώ, τιμή και δόξα εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Είναι αξιόπιστα και άξια πλήρους αποδοχής τα λόγια αυτά, ότι ο Χριστός Ιησούς ήλθε στον κόσμο διά να σώσει αμαρτωλούς, πρώτος των οποίων είμαι εγώ. Αλλά διά τούτο ελεήθηκα, διά να δείξει ο Ιησούς Χριστός την όλην μακροθυμίαν του πρώτα σε εμέ, και να χρησιμεύσω ως πρότυπον εις εκείνους που μελλοντικά θα πιστέψουν εις αυτόν διά να αποκτήσουν την αιώνιον ζωήν. Εις δε τον Βασιλέα των αιώνων, τον άφθαρτον, τον αόρατον, τον μόνον σοφόν Θεόν, ας είναι τιμή και δόξα εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν.

[g_aggelos]

Κυριακή 29 Ιανουαρίου

Α’ Τιμ. δ’ 9-15

Πώς να φέρεται και τί να διδάσκη ο Τιμόθεος

Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος· εις τούτο γάρ και κοπιώμεν και ονειδιζόμεθα, ότι ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, ός εστι σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών. Παράγγελλε ταύτα και δίδασκε. Μηδείς σου της νεότητος καταφρονείτω, αλλά τύπος γίνου των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία. Έως έρχομαι πρόσεχε τη αναγνώσει, τη παρακλήσει, τη διδασκαλία. Μη αμέλει του εν σοί χαρίσματος, ό εδόθη σοι διά προφητείας μετά επιθέσεως των χειρών του πρεσβυτερίου. Ταύτα μελέτα, εν τούτοις ίσθι, ίνα σου η προκοπή φανερά ή εν πάσιν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αξιόπιστα είναι τα λόγια αυτά και άξια πλήρους αποδοχής. Διά τούτο και κοπιάζομεν και ονειδιζόμεθα, διότι έχομεν την ελπίδα μας εις Θεόν ζωντανόν, ο οποίος είναι Σωτήρ όλων των ανθρώπων, μάλιστα των πιστών. Αυτά να παραγγέλης και να διδάσκεις. Ας μην σε καταφρονή κανείς επειδή είσαι νέος, αλλά γίνου παράδειγμα διά τους πιστούς, εις την ομιλίαν, εις την συμπεριφοράν, εις την αγάπην, εις το πνεύμα, εις την πίστην, εις την αγνότητα. Έως ότου έλθω προσηλώσου εις την ανάγνωσιν, το κήρυγμα, την διδασκαλίαν. Μη παραμελής το χάρισμα που είναι μέσα σου, και σου εδόθηκε διά προφητείας όταν το πρεσβυτέριον σου επέθεσε τα χέρια. Αυτά να μελετάς, με αυτά να ζης διά να είναι φανερή η πρόοδός σου σε όλους.

[g_aggelos]

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου

Β’ Κορινθίους στ’ 16 – ζ’ 1

Εκκλησις δι αγάπην

Τίς δέ συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων; υμείς γάρ ναός Θεού εστε ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός. Διό εξέλθατε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος, και ακαθάρτου μη άπτεσθε, καγώ εισδέξομαι υμάς, και έσομαι υμίν εις πατέρα, και υμείς έσεσθέ μοι εις υιούς και θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. Ταύτας ούν έχοντες τάς επαγγελίας, αγαπητοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.


Απόδοση στη Νεοελληνική

Μπορεί να υπάρχει συμφωνία μεταξύ του ναού του Θεού και των ειδώλων; Διότι σεις είσθε ναός του Θεού του ζωντανού, καθώς είπεν ο Θεός, Θα κατοικήσω μέσα τους και θα περπατήσω μεταξύ τους και θα είμαι ο Θεός τους και αυτοί θα είναι ο λαός μου. Δια τούτο φύγετε από μέσα απ’αυτούς και χωρισθήτε, λέγει ο Κύριος, μη εγγίζετε ακάθαρτον και εγώ θα σας δεχθώ, και θα είμαι ο Πατέρας σας και σεις θα είσθε υιοί μου και θυγατέρες, λέγει ο Κύριος ο Παντοκράτωρ. Επειδή λοιπόν έχομεν αυτάς τας υποσχέσεις, αγαπητοί, ας καθαρίσωμεν τους εαυτούς μας από κάθε μολυσμόν σαρκός και πνεύματος, τελειοποιούμενοι εις την αγιωσύνην με φόβο Θεού.