Σελίδα 2 από 3
Re: Καθημερινή σύντομη θεολογική διδαχή - του Μητρ.Γορτ. Ιερ
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Φεβ 05, 2011 3:28 pm
από angieholi
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ
Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω Σε καί αἰνέσω τό ὄνομά Σου εἰς τόν αἰώνα» (Ψαλμ. 144,2)
Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Ὁμιλία ΙΑ Εἰς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν Εἰς ΕΠΕ,
Ἔργα ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τόμος 9ος, σελ. 282 ἑξ.
(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
6. Τήν διάκριση αὐτή μεταξύ οὐσίας καί ἐνεργειῶν στό Θεό δέν τήν ἔκανε ὁ αἱρετικός Βαρλαάμ, πού ζοῦσε στά χρόνια τοῦ ἁγίου Παλαμᾶ. Αὐτός δεχόταν τόν Θεό ὡς οὐσία μόνο καί χωρίς θεῖες ἐνέργειες. Ὁ ἅγιός μας Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τόν ἤλεγχε καί τοῦ ἔλεγε: «Φιλόσοφε, κηρύττεις Θεόν ἀνενέργητον καί ἄρα Θεόν ἀνύπαρκτον»! Γι᾿ αὐτό καί οἱ Δυτικοί, ἀγαπητοί μου, μέ τέτοιο Θεό πού κηρύττουν, Θεό ὡς οὐσία μόνο καί ἄρα Θεό ἀπρόσιτο, δημιουργοῦν ἀθεϊστικά ρεύματα, ὄχι μόνο, ἀλλά καί ἔφθασαν νά κηρύξουν καί τόν...«θάνατο» τοῦ Θεοῦ!...
Ποιοῦ Θεοῦ ὅμως; Τοῦ δικοῦ τους Θεοῦ, ὅπως αὐτοί τόν κήρυτταν, ὡς οὐσία μόνο. Καί στά χρόνια τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ οἱ Δυτικοί εἶχαν ἰσχυρό
μεγάφωνο τῆς αἵρεσής τους αὐτῆς τόν αἱρετικό Βαρλαάμ. Ἀλλά ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, μέ τήν μαρτυρία τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ, ἐπιτίθεται τώρα ἐναντίον τοῦ Βαρλαάμ καί τῶν ὀπαδῶν του, πού ἀρνοῦνταν τό δυνατόν τῆς θέας τοῦ Θεοῦ, καί τούς λέγει: «Ποῦ εἶναι αὐτοί πού ἀκολουθοῦν τίς βδελυρές φλυαρίες τῶν κακαδόξων πού ἐμφανίστηκαν στά χρόνια μας; Ἄς ἀκούσουν ὅτι ὁ Ἰακώβ εἶδε τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ· καί ὄχι μόνο δέν ἔχασε τήν ζωή του, ἀλλά, ὅπως λέγει ὁ ἴδιος, καί ἐσώθηκε, ἄν καί ὁ Θεός λέγει, “κανείς δέν θά δεῖ τό πρόσωπό μου καί θά ζήσει”».
Ἀκοῦστε τώρα ὡραία ἐπιχειρηματολογία τοῦ ἁγίου ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν αὐτῶν: «Τί λοιπόν; Εἶναι δυό θεοί, ὁ ἕνας πού μπορεῖ νά ὁραθεῖ καί ὁ ἄλλος ὄχι; Ὑπάρχει χειρότερη βλαστήμια ἄν τό πεῖ κανείς αὐτό; Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ πού βλέπεται – λέγει ὁ ἅγιος – εἶναι ἡ χάρη καί ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ στούς ἀξίους. Τό ἴδιο δέ Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, πού δέν φαίνεται ποτέ, εἶναι ἡ φύση τοῦ Θεοῦ· γιατί κανείς δέν μπορεῖ νά σταθεῖ στήν ὑπόσταση καί τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἶπε ὁ προφήτης Ἰερεμίας (23,18). Καί κανείς δέν μπορεῖ νά δεῖ ἤ νά περιγράψει τήν φύση τοῦ Θεοῦ».
Αὐτές τίς κακοδοξίες, λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος, τίς κακοδοξίες τοῦ Βαρλαάμ, διώχνει ἀπό τήν ψυχή ἡ θέα τοῦ Θεοῦ καί τό θεῖο μυστήριο τοῦ Σταυροῦ. Ἀλλά διώχνουν – λέγει πάλι ὁ ἅγιος – οἱ κακοδοξίες αὐτές καί ἀπό τήν Ἐκκλησία αὐτούς πού τίς λέγουν, γιά νά μένουμε σ᾿ αὐτήν ἐμεῖς ἥσυχοι καί νά ζοῦμε τήν θεία Χάρη καί τήν ἐνέργεια τοῦ Σταυροῦ μαζί μέ τούς προπάτορες πού ἔζησαν πρίν ἀπό τόν Σταυρό.
Re: Καθημερινή σύντομη θεολογική διδαχή - του Μητρ.Γορτ. Ιερ
Δημοσιεύτηκε: Τρί Φεβ 08, 2011 1:54 pm
από angieholi
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ
Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω Σε καί αἰνέσω τό ὄνομά Σου εἰς τόν αἰώνα» (Ψαλμ. 144,2)
Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Ὁμιλία ΙΑ Εἰς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν Εἰς ΕΠΕ,
Ἔργα ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τόμος 9ος, σελ. 282 ἑξ.
(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
7. Ὥστε λοιπόν: Ὁ ἀγώνας μας γιά νά καθαριστεῖ ἡ ψυχή μας ἀπό τά πάθη, γιά νά γεύεται συνεχῶς τόν Θεό, καί νά ἔχει θέα τοῦ Θεοῦ, αὐτό εἶναι βίωμα τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ. Γιατί Σταυρός, εἶπε ὁ ἅγιος ἀπό τήν ἀρχή, εἶναι ἡ κατάργηση τῆς ἁμαρτίας· τό νά εἴμαστε δέ σέ θεωρία Θεοῦ αὐτό μᾶς κάνει νά σταυρωθοῦμε γιά τόν κόσμο, νά νεκρωθοῦν δηλαδή μέσα μας τά ἁμαρτωλά πάθη. Μυστήριο τοῦ Σταυροῦ λοιπόν εἶναι ἡ θέα τοῦ Θεοῦ.
Ὅπως μᾶς εἶπε ὁ ἅγιος Γρηγόριος, αὐτό τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ τό ἔζησαν καί τό γεύθηκαν στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Ἀβραάμ καί, ἀκόμη τελειώτερα ἀπό τόν Ἀβραάμ, ὁ Μωυσῆς. Σ᾽ αὐτό πού λέγει τώρα ὁ ἅγιος Παλαμᾶς, ὅτι δηλαδή τελειώτερα ἀπό τόν Ἀβραάμ ἔζησε ὁ Μωυσῆς τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, κάνει μία διευκρίνηση. Στήν ἀρχή, λέγει, ὁ Ἀβραάμ, κατά τήν κλήση του, δέν μυήθηκε τόσο πολύ στό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ. Ἀργότερα ὅμως, μετά τήν κλήση του, μυήθηκε βαθειά στό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καί μιά καί δυό καί πολλές φορές, γιατί ἀξιώθηκε ἐπανειλημμένως νά ἔχει θέα Θεοῦ.
Ὁ ἅγιος ὑπενθυμίζει τήν θαυμασιώτερη θεοπτία τοῦ Ἀβραάμ, ὅταν αὐτός εἶδε τόν τρισυπόστατο Θεό, προτοῦ ἀκόμη νά κηρυχθεῖ ἔτσι. Ὅπως τό διαβάζουμε στήν Γένεση, ὁ Θεός φάνηκε στόν Ἀβραάμ κοντά στήν Βελανιδιά τῆς Μαμβρῆ. Σηκώνοντας τά μάτια του ὁ πατριάρχης εἶδε τρεῖς ἄνδρες καί ἔτρεξε σ᾽ αὐτούς. Καί ἐνῶ ἔβλεπε τρεῖς, ὅμως τούς μιλοῦσε σάννά ἦταν ἕνας. «Κύριε, εἶπε, ἄν ἔχω τήν εὔνοιά σου, μή παραβλέψεις τόν δοῦλο σου» (Γεν. 18,3). Καί αὐτοί πάλι οἱ τρεῖς συνομιλοῦν μαζί μέ τόν Ἀβραάμ σάν νά εἶναι ἕνας, γιατί λέει παρακάτω ἡ διήγηση, στήν περίπτωση τῆς Σάρρας, «εἶπε ὁ Κύριος στόν Ἀβραάμ» (Γεν. 18,13). Ἰδού, λέγει ὁ ἅγιος: «Ὁ ἕνας Θεός εἶναι τρεῖς ὑποστάσεις καί οἱ τρεῖς αὐτές εἶναι ἕνας Κύριος, γιατί λέγει “εἶπε ὁ Κύριος”». Ἔτσι λοιπόν στόν Ἀβραάμ ἐνεργήθηκε κατά τέλειο τρόπο τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, ἀφοῦ εἶχε τέλεια θεοπτία. Εἶδε τόν Θεό. «῎Ωφθη αὐτῷ ὁ Θεός» (Γεν. 18,1)!
Ὁ υἱός δέ τοῦ Ἀβραάμ, ὁ Ἰσαάκ, ἔγινε ὁ ἴδιος ἀκριβῶς τύπος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού προσηλώθηκε στόν Σταυρό. Ὁ Ἰσαάκ ἔγινε σάν τό Χριστό ὑπάκουος στόν πατέρα του μέχρι θανάτου (βλ. Φιλιπ. 2,8). Καί τό κριάρι, πού δόθηκε ὡς δῶρο προδήλωνε τόν ἀμνό του Θεοῦ, πού δοθηκε σέ σφαγή γιά μᾶς.Καί τό φυτό πάλι, στό ὁποῖο ἦταν τό κριάρι δεμένο εἶχε τό μυστήριο τοῦ τύπου τοῦ Σταυροῦ, γι᾽ αὐτό καί λεγόταν ἑβραϊκά «φυτό Σαβέκ», δηλαδή, «φυτό ἀφέσεως», ὅπως ὁ Σταυρός λέγεται ξύλο σωτηρίας.
Ἐνεργοῦσε δέ τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καί στόν υἱό τοῦ Ἰσαάκ, τόν Ἰακώβ, γιατί ὁ τύπος τοῦ Σταυροῦ αὔξησε τά ποίμνιά του. Τά ποίμνια τοῦ Ἰακώβ, ὅπως τό διαβάζουμε στήν Γένεση, αὐξήθηκαν μέ ξύλα καί μέ νερό (Γεν. 30,25 ἑξ.). Τό ξύλο προτύπωνε τό σταυρικό ξύλο καί τό νερό προτύπωνε τό θεῖο βάπτισμα, πού μέσα του περικλύει τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ. Πραγματικά, τό βάπτισμα περικλείει τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι «βαπτιστήκαμε στόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. 6,3). Καί ὁ Χριστός ἐπλήθυνε πάνω στήν γῆ τά λογικά ποίμνιά του μέ ξύλο καί μέ νερό, μέ τόν Σταυρό, δηλαδή, καί μέ τό βάπτισμα.
(Συνεχίζεται)
Re: Καθημερινή σύντομη θεολογική διδαχή - του Μητρ.Γορτ. Ιερ
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Φεβ 10, 2011 8:18 am
από angieholi
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ
Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω Σε καί αἰνέσω τό ὄνομά Σου εἰς τόν αἰώνα» (Ψαλμ. 144,2)
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Ὁμιλία ΙΑ Εἰς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν Εἰς ΕΠΕ,
Ἔργα ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τόμος 9ος, σελ. 282 ἑξ.
(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
8. Ἀλλά ἔχουμε καί ἄλλα παραδείγματα ἀπό τό βιβλίο τῆς Γένεσης, πού μᾶς δείχνουν ὅτι ὁ πατριάρχης Ἰακώβ βίωνε πράγματι τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ. Ὅταν, γιά παράδειγμα, προσκυνοῦσε μέχρι τό ἄκρον τήν ράβδο του (βλ. Γεν. 47,31), προσκυνοῦσε τόν Τίμιο Σταυρό, γιατί αὐτό συμβόλιζε ἡ ράβδος του. Ἀλλά πιό καθαρά ὑποδήλωνε ὁ Ἰακώβ τόν Σταυρό, ὅταν εὐλογοῦσε τά ἐγγόνια του, τόν Ἐφραίμ καί τόν Μανασσῆ (βλ. Γεν. 48,8-22), γιατί ἔθεσε ἐναλλάξ τά χέρια του, γιά νά πέσει τό δεξί του χέρι στόν μικρότερο Ἐφραίμ, γιά νά ἔλθει σ᾽ αὐτόν ἡ μεγαλύτερη εὐλογία, πού ἦταν ὅμως αὐτός ἀριστερά του, καί τό ἀριστερό του χέρι τό ἔθεσε στόν μεγαλύτερο Μανασσῆ, πού ἦταν ὅμως δεξιά του.
Ἀλλά καί ὄντας ὁ Ἰακώβ ὑπάκουος στούς γονείς του μέχρι τέλους καί ἀγαπητός καί εὐλογητός γι᾽ αὐτό, ἀλλά καί μισητός στόν Ἠσαῦ γι᾽ αὐτά, ἐνεργοῦσε στήν ζωή του τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Θεός εἶπε: «Τόν Ἰακώβ ἀγάπησα, τόν δέ Ἠσαῦ ἐμίσησα» (Ρωμ. 9,13).
Κάτι τέτοιο γίνεται καί μέ μᾶς, λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Ἐκεῖνος δηλαδή πού ὑποτάσσεται τόσο στούς κατά πνεῦμα ὅσο καί στούς κατά σάρκα πατέρες, αὐτός, σάν ὁμοιάζοντας σ᾽ αὐτό μέ τόν ἀγαπητό Υἱό τοῦ Θεοῦ, ἀγαπιέται καί ἀπό τόν Θεό. Ἐκεῖνος ὅμως πού παρακούει, μή μιμούμενος ἔτσι τόν Ἰησοῦ Χριστό, αὐτός μισεῖται καί ἀπό τόν Θεόν. Γι᾽ αὐτό καί ὁ σοφός Σολομών δείχνοντας ὅτι αὐτό συμβαίνει ὄχι μόνο μέ τόν Ἰακώβ καί τόν Ἠσαῦ, ἀλλά καί μέ ὅλους ἀνεξαιρέτως λέγει: «Υἱός ὑπάκουος θά ζήσει, ἐνῶ ὁ ἀνυπάκουος θά χαθεῖ» (Παροιμ. 13,1).
9.(α) Ἀλλά ὁ Ἰακώβ πέτυχε καί τό ἄλλο, πέτυχε τό μεγαλύτερο μυστήριο τοῦ Σταυροῦ. Πέτυχε τήν θεοπτία, μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος, ὅπως μᾶς εἶπε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, σταυρώνεται γιά τήν ἁμαρτία καί ζεῖ τόν Θεό. Ὁ ἴδιος ὁ Ἰακώβ μᾶς λέγει: «Εἶδα τόν Θεό πρόσωπο μέ πρόσωπο καί σώθηκε ἡ ψυχή μου» (Γεν. 32,30)! Ἀλλά ἐδῶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, μέ τήν μαρτυρία τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ ὅτι «εἶδε τόν Θεό», ἐπιτίθεται ἐναντίον κακοδόξων, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνταν τό δυνατόν τῆς θέας τοῦ Θεοῦ. Λέγει: «Ποῦ εἶναι αὐτοί πού ἀκολουθοῦν τίς βδελυρές φλυαρίες τῶν κακαδόξων πού ἐμφανίστηκαν στά χρόνια μας; Ἄς ἀκούσουν ὅτι ὁ Ἰακώβ εἶδε τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ· καί ὄχι μόνο δέν ἔχασε τήν ζωή του, ἀλλά, ὅπως λέγει ὁ ἴδιος, καί σώθηκε, ἄν καί ὁ Θεός λέγει, “κανείς δέν θά δεῖ τό πρόσωπό μου καί θά ζήσει”». Στήν περικοπή αὐτή τοῦ λόγου του ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἐννοεῖ τόν δυτικό Βαρλαάμ καί τούς ὀπαδούς του. Αὐτοί ἐπικαλούμενοι τόν λόγο τοῦ Θεοῦ στήν Παλαιά Διαθήκη, ὅτι «κανείς δέν θά δεῖ τό πρόσωπό μου καί θά ζήσει» (Ἐξ. 33,20) καί τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὅτι «Θεόν οὐδείς ἑώρακεν πώποτε» (Ἰωάν. 1,18), ἀρνοῦνταν τήν θέα τοῦ Θεοῦ.
(β) Καί ὅμως ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μᾶς εἶπε ὅτι «οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ τόν Θεόν ὄψονται» (Ματ. 5,8). Πῶς συμβιβάζονται τώρα αὐτά τά δύο, ὁ Θεός νά εἶναι καί ἀόρατος, γιατί εἶπε ὅτι «κανείς δέν θά δεῖ τό πρόσωπό μου καί νά ζήσει», ἀλλά νά εἶναι καί ὁρατός, ὥστε νά λέγει ὁ Ἰακώβ ὅτι «εἶδα τόν Θεό πρόσωπο μέ πρόσωπο»; Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀκολουθῶντας τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων, κάνει διάκριση μεταξύ οὐσίας καί ἐνέργειας στό Θεό. Ὅπως ὁ ἥλιος, γιά παράδειγμα, ἔχει τήν οὐσία του, τήν καυτή του λάβα, μέ τήν ὁποία δέν μπορεῖ νά ἔρθει κανείς σέ κοινωνία, ἀλλά ἔχει καί τίς ἐνέργειές του, τό φῶς του καί τήν θερμότητά του, ἔτσι κάπως καί ὁ Θεός. Ἔχει οὐσία καί ἐνέργεια. Καί κατά μέν τήν οὐσία του ὁ Θεός εἶναι ἀόρατος καί ἀπρόσιτος καί ἀκατάληπτος· κατά τίς ἐνέργειές του ὅμως εἶναι ὁρατός καί πολύ κοντά μας καί καταληπτός. Ἔτσι, ὅταν λέγει ὁ Ἰακώβ ὅτι εἶδε τόν Θεό, ἐννοεῖ ὅτι τόν εἶδε κατά τίς θεῖες του ἐνέργειες καί ὄχι βέβαια κατά τήν οὐσία Του, πράγμα πού εἶναι ἀδύνατο νά συμβεῖ.
(γ) Τήν διάκριση αὐτή μεταξύ οὐσίας καί ἐνεργειῶν στό Θεό δέν τήν ἔκανε ὁ αἱρετικός Βαρλαάμ, πού ζοῦσε στά χρόνια τοῦ ἁγίου Παλαμᾶ. Αὐτός δεχόταν τόν Θεό ὡς οὐσία μόνο καί χωρίς θεῖες ἐνέργειες. Ὁ ἅγιός μας Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τόν ἤλεγχε καί τοῦ ἔλεγε: «Φιλόσοφε, κηρύττεις Θεόν ἀνενέργητον καί ἄρα Θεόν ἀνύπαρκτον»! Πραγματικά οἱ Δυτικοί μέ τέτοιο Θεό πού κηρύττουν, Θεό ὡς οὐσία μόνο καί ἄρα Θεό ἀπρόσιτο, δημιουργοῦν ἀθεϊστικά ρεύματα, ὄχι μόνο, ἀλλά καί ἔφθασαν νά κηρύξουν καί τόν...«θάνατο» τοῦ Θεοῦ!... Ἀλλά ποιοῦ Θεοῦ; Τοῦ δικοῦ τους Θεοῦ, ὅπως αὐτοί τόν κήρυτταν, ὡς οὐσία μόνο. Καί στά χρόνια τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ οἱ Δυτικοί εἶχαν ἰσχυρό μεγάφωνο τῆς αἵρεσής τους αὐτῆς τόν αἱρετικό Βαρλαάμ.
Ἄς ἀκούσουμε τώρα ὡραία ἐπιχειρηματολογία τοῦ ἁγίου ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν αὐτῶν: «Τί λοιπόν; Εἶναι δυό θεοί, ὁ ἕνας πού μπορεῖ νά ὁραθεῖ καί ὁ ἄλλος ὄχι; Ὑπάρχει χειρότερη βλαστήμια ἄν τό πεῖ κανείς αὐτό; Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ πού βλέπεται – λέγει ὁ ἅγιος – εἶναι ἡ χάρη καί ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ στούς ἀξίους. Τό ἴδιο δέ Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, πού δέν φαίνεται ποτέ, εἶναι ἡ φύση τοῦ Θεοῦ· γιατί κανείς δέν μπορεῖ νά σταθεῖ στήν ὑπόσταση καί τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἶπε ὁ προφήτης Ἰερεμίας (23,18). Καί κανείς δέν μπορεῖ νά δεῖ ἤ νά περιγράψει τήν φύση τοῦ Θεοῦ». Καί τό θεῖο μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, λέγει στή συνέχεια ὁ ἅγιος, διώχνει ἀπό τήν ψυχή τούς δαίμονας, ἀλλά καί μαζί μ᾽ αὐτούς «διώχνει καί τίς κακόδοξες γνῶμες καί ἐλέγχει τούς συνηγόρους τους καί τούς ἐκβάλλει ἀπό τήν μάνδρα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, μέσα στήν ὁποία χαρίστηκε σέ μᾶς νά κηρύττουμε τήν θεία Χάρη καί τήν ἐνέργεια τοῦ Σταυροῦ, μαζί μέ τούς προπάτορες πού ἔζησαν τόν Σταυρό πρίν ἀπό τόν Σταυρό»!
Re: Καθημερινή σύντομη θεολογική διδαχή - του Μητρ.Γορτ. Ιερ
Δημοσιεύτηκε: Παρ Φεβ 11, 2011 2:23 pm
από angieholi
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ
Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω Σε καί αἰνέσω τό ὄνομά Σου εἰς τόν αἰώνα» (Ψαλμ. 144,2)
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Ὁμιλία ΙΑ Εἰς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν Εἰς ΕΠΕ,
Ἔργα ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τόμος 9ος, σελ. 282 ἑξ.
(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
9. Τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ λοιπόν ἐνεργοῦσε κατά τήν Παλαιά Διαθήκη στόν Ἀβραάμ, ἐνεργοῦσε στόν Ἰσαάκ, ὁ ὁποῖος ἦταν τύπος τοῦ σταυρωθέντος Χριστοῦ, ἀλλά καί ἐνεργοῦσε, ὅπως εἴπαμε, σέ ὁλόκληρο τόν βίο τοῦ Ἰακώβ. Καί ὁ υἱός τοῦ Ἰακώβ, ὁ Ἰωσήφ, ἦταν καί αὐτός τύπος τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού ἐπρόκειτο νά σταυρωθεῖ. Γιατί, ὅπως ξέρουμε ἀπό τήν ζωή τοῦ Ἰωσήφ, ὁδηγήθηκε καί αὐτός στόν θάνατο ὅπως ὁ Χριστός. Πραγματικά, ὅπως ὁ Χριστός θά σταυρωνόταν ἀπό τόν δικό Του λαό, τούς Ἰουδαίους, ἔτσι καί ὁ Ἰωσήφ ὁδηγήθηκε στόν θάνατο ἀπό τά ἀδέλφια του. Καί ὅπως ὁ Χριστός θά στελνόταν ἀπό τόν Πατέρα Του στούς Ἰουδαίους, ἔτσι καί ὁ Ἰωσήφ στάλθηκε ἀπό τόν πατέρα του τόν Ἰακώβ στά ἀδέλφια του (βλ. Γεν. 37,12 ἑξ.).
Ἐάν δέ ὁ Ἰωσήφ δέν θανατώθηκε, ἀλλά πουλήθηκε μόνο, αὐτό δέν εἶναι ἀξιοπερίεργο. Ἄλλωστε οὔτε καί ὁ Ἰσαάκ θανατώθηκε, γιατί αὐτοί ἦταν μόνο τύποι τῆς μελλοντικῆς ἀλήθειας καί ὄχι ἡ ἴδια ἡ ἀλήθεια. Ἀλλά σχετικά μέ τόν Ἰσαάκ καί τόν Ἰωσήφ, τό ὅτι εἶναι μέν τύποι τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ, χωρίς ὅμως καί νά θανατωθοῦν, αὐτό κρύβει τήν ἀλήθεια καί τό μυστήριο τῶν δύο φύσεων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πάνω στόν Σταυρό ἔπαθε ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἡ θεία φύση Του ἔμεινε ἀπαθής. Τό ἴδιο ἀκριβῶς μποροῦμε νά ποῦμε γιά τίς περιπτώσεις τοῦ Ἰσαάκ καί τοῦ Ἰωσήφ, ἀλλά καί ὅλων ὅσων ἔζησαν τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ: Πειράστηκαν, βασανίστηκαν, ἀλλά τελικά νίκησαν, ὅπως ἔχει γραφεῖ καί ἔχει συμβεῖ στόν Χριστό.
Ἀπό τούς τέσσερις λοιπόν πρίν ἀπό τόν Νόμο ἄνδρες, ὁ Ἀβραάμ καί ὁ Ἰακώβ εἶχαν στήν ζωή τους ἐνεργούμενο τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, ἐνῶ οἱ ἄλλοι δύο, ὁ Ἰσαάκ καί ὁ Ἰωσήφ, προκήρυξαν τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ μέ θαυμαστό τύπο.
(Συνεχίζεται)
Re: Καθημερινή σύντομη θεολογική διδαχή - του Μητρ.Γορτ. Ιερ
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Φεβ 17, 2011 1:17 pm
από angieholi
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ
Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω Σε καί αἰνέσω τό ὄνομά Σου εἰς τόν αἰώνα» (Ψαλμ. 144,2)
Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Ὁμιλία ΙΑ Εἰς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν Εἰς ΕΠΕ,
Ἔργα ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τόμος 9ος, σελ. 282 ἑξ.
(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
8. Ἀλλά πρέπει νά παρατηρήσουμε καί νά μᾶς κάνει ἐντύπωση αὐτό πού συνέβηκε μέ τόν πρῶτο πού δέχτηκε ἀπό τόν Θεό τόν Νόμο καί τόν ἔδωσε ἔπειτα στούς ἄλλους, δηλαδή μέ τόν Μωυσῆ. Δέν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Μωυσῆς, καί πρίν ἀκόμη νά δοθεῖ ὁ Νόμος, σώθηκε μέ ξύλο καί μέ νερό; Αὐτό ἔγινε ὅταν ἐκτέθηκε βρέφος στά ρεύματα τοῦ Νείλου ποταμοῦ μέσα σέ ἕνα καλάθι (Ἐξ. 2,3 ἑξ.). Καί μέ ξύλο πάλι καί μέ νερό ἔσωσε ὁ Μωυσῆς στήν Ἐρυθρά θάλασσα τόν Ἰσραηλιτικό λαό (Ἐξ. 14,15 ἑξ.). Μέ τό ξύλο, δηλαδή μέ τήν ράβδο του, προφανέρωνε τόν Σταυρό καί μέ τό νερό προφανέρωνε τό θεῖο Βάπτισμα.
Τό λέει αὐτό καθαρά ὁ ἀπόστολος Παῦλος, αὐτός ὁ ἐπόπτης τῶν Μυστηρίων, ὅπως τόν καλεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόρος ὁ Παλαμᾶς. Λέει ὁ ἀπόστολος: «Ὅλοι, μέ ἐμπιστοσύνη στόν Μωυσῆ, πῆραν τό βάπτισμα τῆς νεφέλης καί τῆς θάλασσας» (Α´ Κορ. 10,2). Ἀλλά καί πρίν ἀπό τήν Ἐρυθρά θάλασσα καί ἀπό τήν ράβδο πού χρησιμοποίησε ὁ Μωυσῆς σ᾽ αὐτήν, ὁ ἀπόστολος Παῦλος πάλι λέει γι᾽ αὐτόν, ὅτι βίωσε τόν Σταυρό μέ τό ὅτι ἀπό τούς θησαυρούς τῆς Αἰγύπτου ἐθεώρησε ἀνώτερο τόν ὀνειδισμό τοῦ Χριστοῦ (Ἑβρ. 11,26). Ὀνειδισμός δέ τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς ἄφρονες, ἑρμηνεύει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, εἶναι ὁ Σταυρός, ὅπως τό λέει πάλι ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιά τόν Χριστό. Λέει ὅτι ὁ Χριστός «ἀντί γιά τήν χαρά, πού θά μποροῦσε νά ἔχει, ὑπέμεινε τόν σταυρικό θάνατο, περιφρονώντας τήν ἀτίμωση» (Ἑβρ. 12,2).
Ἀλλά καί ἀργότερα ὁ Μωυσῆς, σέ ἄλλη περίπτωση, προανέδειξε σαφέστατα καί τόν τύπο καί τό σχῆμα τοῦ Σταυροῦ καί τήν σωτηρία μας μέ αὐτόν τόν τύπο. Ὅπως τό διαβάζουμε στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀφοῦ ὁ Μωυσῆς ἔστησε ὄρθια τήν ράβδο του, ἅπλωσε πάνω σ᾽ αὐτήν τά χέρια του καί σχηματίζοντας ἔτσι τόν ἑαυτό του σταυρικά πάνω στήν ράβδο, κατατρώπωσε ἀμέσως τόν Ἀμαλήκ μέ αὐτό τό σημεῖο, τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ (Ἐξ. 17,8 ἑξ.). Καί ἄλλοτε πάλι τοποθετώντας τόν χάλκινο ὄφι ὁριζόντια ἐπάνω σέ ἕνα κοντάρι φανέρωσε ἔτσι καί τώρα τό ἴδιο σημεῖο, τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Στήν συνέχεια δέ ὁ Μωυσῆς παρήγγειλε σέ ὅσους Ἰουδαίους δαγκώνονταν ἀπό τά φίδια, νά ὑψώνουν τά μάτια τους καί νά βλέπουν αὐτό τό σημεῖο. Ἔτσι γινόταν καί θεραπεύονταν οἱ Ἰουδαῖοι ἀπό τά δήγματα τῶν θανατηφόρων ὄφεων (Ἀριθ. 21,8 ἑξ.).
Πραγματικά, στά παραδείγματα αὐτά τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης φαίνεται καί ὁ τύπος τοῦ Σταυροῦ καί τό σχῆμα του, ἀλλά καί ἡ σωτηρία μας διά τοῦ Σταυροῦ.
(Συνεχίζεται)
Re: Καθημερινή σύντομη θεολογική διδαχή - του Μητρ.Γορτ. Ιερ
Δημοσιεύτηκε: Παρ Φεβ 18, 2011 2:30 pm
από angieholi
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ
Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω Σε καί αἰνέσω τό ὄνομά Σου εἰς τόν αἰώνα» (Ψαλμ. 144,2)
Σάββατο 12 & Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Ὁμιλία ΙΑ Εἰς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν Εἰς ΕΠΕ,
Ἔργα ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τόμος 9ος, σελ. 282 ἑξ.
(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
9.(α) Ἀλλά δέν θά μοῦ ἐπαρκέσει ὁ χρόνος, λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, νά διηγηθῶ γιά τόν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ καί μετά ἀπό αὐτόν γιά τούς Κριτές καί τούς Προφῆτες, γιά τόν Δαβίδ καί τούς μετά ἀπό αὐτόν, οἱ ὁποῖοι, ἐνεργούμενοι ἀπό τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, ἀνέκοψαν ποτάμια, σταμάτησαν τόν ἥλιο, κατεδάφισαν πόλεις ἀσεβῶν, ἔγιναν νικηφόροι στόν πόλεμο, κατέστρεψαν στρατόπεδα τῶν ἀντιπάλων, γλύτωσαν ἀπό μαχαίρια, νίκησαν τήν φωτιά, ἔφραξαν τά στόματα τῶν λεόντων, ἔλεγξαν βασιλεῖς, κατενίκησαν πεντηκοντάρχους ἄρχοντες, ἀνέστησαν νεκρούς, σταμάτησαν μέ τόν λόγο τους τόν οὐρανό καί πάλι τόν ἀπέλυσαν, καθιστώντας ἔτσι ἄγονα καί πάλι γόνιμα τά σύννεφα σ᾽ αὐτόν.
Βέβαια, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅλα αὐτά, λέει, ὅτι τά ἐνήργησε ἡ πίστη στόν Θεό (Ἑβρ. 11,32-40)· ἀλλά ἡ πίστη εἶναι δύναμη γιά τήν σωτηρία. Γιά μᾶς δέ τούς σωζομένους δύναμη εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. «Ὁ λόγος γιά τόν Σταυρό – μᾶς λέει – εἶναι μωρία γι᾽ αὐτούς πού πᾶνε γιά τόν χαμό τους· γιά μᾶς ὅμως τούς σωζομένους εἶναι δύναμη τοῦ Θεοῦ» (Α´ Κορ. 1,18).
(β) Ἀλλά γιά νά ἀφήσουμε, λέει συνεχίζοντας ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, γιά νά ἀφήσουμε, λέει, ὅλους τούς πρίν ἀπό τόν Νόμο καί τούς ὑπό τόν Νόμο, αὐτούς πού ἔζησαν τόν Σταυρό καί σώθηκαν διά τοῦ Σταυροῦ, ἄς ἔρθουμε στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, γιά τόν Ὁποῖον καί διά τοῦ Ὁποίου ἔγιναν τά πάντα. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας εἶπε πρίν ἀπό τόν Σταυρό: «Ὅποιος δέν παίρνει τόν Σταυρό του, γιά νά μέ ἀκολουθήσει, δέν εἶναι ἄξιός μου» (Ματθ. 10,38). Ἀπό αὐτό τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ βλέπουμε ὅτι καί πρίν ἀκόμη νά στηθεῖ ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, αὐτός ὁ Σταυρός ἦταν πού ἔσωζε.
Ἀλλά καί ὅταν ὁ Κύριός μας πάλι προέλεγε καθαρά στούς μαθητές Του τό Πάθος Του καί τόν Θάνατό Του διά τοῦ Σταυροῦ καί ὁ Πέτρος, μή ὑποφέροντας νά ἀκούει αὐτό, παρακαλοῦσε τόν Χριστό λέγοντας, «Ἔλεος γιά σένα, Κύριε, δέν θά σοῦ συμβεῖ αὐτό» (Ματθ. 16,22), αὐτόν μέν ὁ Κύριος τόν ἐπετίμησε, γιατί σκεπτόταν ἀνθρώπινα καί ὄχι θεϊκά, προσκάλεσε δέ τόν ὄχλο μαζί μέ τούς μαθητές Του καί τούς εἶπε: «Ὅποιος θέλει νά ἔλθει ὀπίσω μου, ἄς ἀπαρνηθῇ τόν ἑαυτό του, ἄς σηκώσει τόν σταυρό του καί ἄς μέ ἀκολουθήσει· διότι ὅποιος θέλει νά σώσει τήν ψυχή του, θά τήν χάσει, ὅποιος δέ χάσει τήν ψυχή ἐξ αἰτίας ἐμοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου, αὐτός θά τήν σώσει» (Ματθ. 16,25).
10. Ἄς παρατηρήσουμε ἰδιαίτερα ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός τόν λόγο Του περί αὐταπαρνήσεως καί ἄρσεως τοῦ Σταυροῦ, αὐτό δηλαδή πού συνιστᾶ τήν μεγάλη θυσία γιά τόν Θεό, δέν τόν εἶπε μόνο στούς μαθητές Του, ἀλλά καί σέ ὅλο τόν ὄχλο, σέ ὅλους ὅσους θά πίστευαν σ᾽ αὐτόν. Ἔτσι διαβάζουμε στό ἅγιο Εὐαγγέλιο: «Καί προσκαλεσάμενος (ὁ Ἰησοῦς) τόν ὄχλον σύν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Μάρκ. 8,34).
Τό νά ἀκολουθοῦμε δέ τόν Χριστό σημαίνει νά ζοῦμε κατά τό ἅγιο Εὐαγγέλιό Του, νά ἐπιδιώκουμε κάθε ἀρετή καί εὐσέβεια. Καί τό νά ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας καί νά σηκώσουμε τόν Σταυρό μας αὐτό σημαίνει νά μήν ὑπολογίζουμε καθόλου τόν ἑαυτό μας, ἀλλά, ὅταν τό ἀπαιτεῖ ὁ καιρός, νά εἴμαστε ἕτοιμοι καί γιά θάνατο ἀκόμη γιά τήν πίστη μας, γιά τήν ἀλήθεια τῶν θείων δογμάτων.
Αὐτό δέ, τό νά ἀπαρνηθεῖ κανείς τόν ἑαυτό του καί νά παραδοθεῖ καί στόν χειρότερο θάνατο γιά τήν ἀγάπη καί τήν πίστη στόν Χριστό, αὐτό, πού πραγματικά εἶναι μιά μεγάλη θυσία, δέν εἶναι καθόλου παράλογο. Γιατί καί οἱ βασιλιάδες τῆς γῆς, ὅταν μετέβαιναν γιά πόλεμο, δέν θά δέχονταν ποτέ μαζί τους ἐκείνους πού δέν εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν μ᾽ αὐτούς. Ποῦ εἶναι λοιπόν τό περίεργο στό ὅτι ὁ Βασιλιάς τῶν οὐρανῶν, ὁ Ἰησοῦς Χριστός μας, πού σαρκώθηκε καί ἦλθε ἐδῶ κάτω στήν γῆ, ὅπως τό ὑποσχέθηκε, ποῦ εἶναι τό περίεργο στό ὅτι ζητᾶ τέτοιους ἀκολούθους γιά τήν κατατρόπωση τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ τοῦ γένους μας, δηλαδή τοῦ Διαβόλου; Ἀλλά οἱ μέν βασιλεῖς τῆς γῆς αὐτούς πού θυσιάστηκαν καί ἔπεσαν ἡρωϊκά στόν πόλεμο δέν μποροῦν νά τούς ἀναστήσουν, οὔτε μποροῦν νά τούς ἀνταποδώσουν κάτι τό ἐπάξιο γιά τήν θυσία τῆς ζωῆς τους. Πραγματικά! Τί θά μποροῦσε νά λάβει ὁ ἀγωνιστής τοῦ πολέμου, πού ἔπεσε στήν μάχη ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ, ἀφοῦ τώρα δέν ζεῖ πιά; Τούς ἀκολούθους Του ὅμως ὁ Χριστός, αὐτούς πού θυσιάστηκαν γι᾽ Αὐτόν, ἀπαρνούμενοι τόν ἑαυτό τους καί αἴροντες τόν Σταυρό τους, θά τούς ἀνταμείβει μέ αἰώνια ζωή.
(Συνεχίζεται)
Re: Καθημερινή σύντομη θεολογική διδαχή - του Μητρ.Γορτ. Ιερ
Δημοσιεύτηκε: Κυρ Φεβ 20, 2011 3:03 pm
από angieholi
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ
Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω Σε καί αἰνέσω τό ὄνομά Σου εἰς τόν αἰώνα» (Ψαλμ. 144,2)
Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Ὁμιλία ΙΑ Εἰς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν Εἰς ΕΠΕ,
Ἔργα ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τόμος 9ος, σελ. 282 ἑξ.
(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
11. (α) Καί οἱ μέν βασιλεῖς τῆς γῆς ζητᾶνε ἀπό αὐτούς πού τούς ἀκολουθοῦν νά εἶναι ἕτοιμοι γιά θάνατο ὑπέρ αὐτῶν, ὑπέρ τοῦ βασιλέως, πού ἐκπροσωπεῖ τήν πατρίδα. Ὁ Κύριός μας ὅμως Ἰησοῦς Χριστός ἔδωσε Αὐτός τόν ἑαυτό Του σέ θάνατο γιά ᾽μᾶς· σέ ᾽μᾶς δέ παραγγέλλει νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά θάνατο. Θάνατο ὄχι γι᾽ Αὐτόν, ἀλλά γιά ᾽μᾶς τούς ἰδίους. Καί δεικνύοντας ὁ Κύριος αὐτό, ὅτι δηλαδή γιά τούς ἑαυτούς μας θά εἶναι ὁ θάνατος, μᾶς λέγει: «Ὅποιος θέλει νά σώσει τήν ψυχή του, θά τήν χάσει. Καί ὅποιος τήν χάσει ἐξ αἰτίας ἐμοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου, αὐτός θά τήν σώσει» (Μάρκ. 8,35).
Τί σημαίνει αὐτός ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ πού φαίνεται περίεργος, ὅτι «ὅποιος θέλει νά σώσει τήν ψυχή του θά τήν χάσει καί ὅποιος θά τήν χάσει θά τήν σώσει;». Ὁ ἄνθρωπος εἶναι διπλός: Ὁ ἐκτός καί ὁ ἐντός! Ὁ ἐκτός εἶναι τό σῶμα μας καί ὁ ἐντός εἶναι ἡ ψυχή μας. Ὅταν λοιπόν ὁ ἄνθρωπος παραδώσει τό «ἐκτός», δηλαδή τό σῶμα του, σέ θάνατο, τότε χάνει τό «ἐντός», γιατί χωρίστηκε ἡ ψυχή του ἀπό τό σῶμα του, ἀφοῦ πέθανε· γιατί θάνατος καλεῖται ὁ χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα. Αὐτός λοιπόν πού πέθανε ἔτσι γιά τόν Χριστό καί τό Εὐαγγέλιό Του, πραγματικά θά σώσει τήν ψυχή του καί θά τήν κερδίσει, γιατί θά προξενήσει σ᾽ αὐτήν οὐράνια καί αἰώνια ζωή, τότε πού θά λάβει πάλι τήν ψυχή του μέ τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Τότε καί αὐτός θά φανεῖ λαμπρός καί αἰώνιος ἀκόμη καί στό σῶμα. Ἐκεῖνος ὅμως πού εἶναι φιλόζωος καί δέν εἶναι ἕτοιμος νά χάσει τήν ζωή του, γιατί ἀγαπᾶ αὐτόν τόν πρόσκαιρο αἰώνα μέ τά ἁμαρτωλά του πράγματα, αὐτός θά ζημιώσει τήν ψυχή του, γιατί θά τήν στερήσει ἀπό τήν πραγματική ζωή καί θά τήν χάσει παραδίδοντάς την στήν αἰώνια κόλαση. Αὐτόν τόν φιλόζωο ἄνθρωπο θρηνώντας κατά κάποιο τρόπο ὁ πανοικτίρμονας Δεσπότης Χριστός καί δείχνοντας τό μεγάλο κακό πού θά τοῦ συμβεῖ, λέγει: «Τί θά ὠφελήσει τόν ἄνθρωπο ἄν κερδίσει ὅλο τόν κόσμο καί χάσει τήν ψυχή του; Ἤ τί μπορεῖ νά δώσει ὁ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα γιά τήν ψυχή του;» (Μάρκ. 8,36). Διότι κανένα ἀπό αὐτά τά τερπνά τοῦ κόσμου τούτου, πού τά προτίμησε ἀπό τό νά πεθάνει γιά τόν Χριστό, κανένα ἀπό αὐτά δέν θά πάρει μαζί του. Ποιό, πραγματικά, ἀπό τά γλυκά καί τά εὐχάριστα τοῦ κόσμου τούτου, ποιό θά μποροῦσε νά εὑρεθεῖ ἀντάλλαγμα τῆς λογικῆς ψυχῆς, πού εἶναι ἀνώτερη ἀπό ὅλο τόν κόσμο;
(β) Καί ὅλο λοιπόν τόν κόσμο ἄν κέρδιζε ἕνας ἄνθρωπος, δέν θά τοῦ πρόσφερε αὐτό κανένα ὄφελος, ἀφοῦ θά ἔχανε τήν ψυχή του. Ὅσο καί ἄν ἀγωνιστεῖ καί ὅσο καί ἄν κουραστεῖ ὁ ἄνθρωπος στόν παρόντα κόσμο, μόνο ἕνα, ἕνα ἐλάχιστο πολλοστημόριο μπορεῖ νά ἀποκτήσει ἀπό αὐτόν. Καί δέν εἶναι πραγματικά κρίμα, ἄν γι᾽ αὐτό τό ἐλάχιστο χάσει τήν πολύτιμη ψυχή του, ἐπειδή δέν θέλησε νά σηκώσει τόν «τύπο» τοῦ σταυροῦ καί τόν «λόγο» τοῦ σταυροῦ καί νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό, πού χαρίζει τήν πραγματική καί τήν ἀληθινή ζωή; Σταυρός, λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, εἶναι καί ὁ τύπος τοῦ σταυροῦ καί ὁ λόγος τοῦ τύπου αὐτοῦ. Θά ὁμιλήσει ὅμως στήν ἑπόμενη παράγραφο τῆς ὁμιλίας του ὁ ἅγιος γιά τόν τύπο καί τόν λόγο τοῦ σταυροῦ.
(Συνεχίζεται)
Re: Καθημερινή σύντομη θεολογική διδαχή - του Μητρ.Γορτ. Ιερ
Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 21, 2011 11:33 am
από angieholi
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ
Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω Σε καί αἰνέσω τό ὄνομά Σου εἰς τόν αἰώνα» (Ψαλμ. 144,2)
Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
Περί της αναγνώσεως των Ιερών Αναγνωσμάτων στην Λατρεία από μετάφραση
1. Ἡ πίστη μας, ἀγαπητοί μου, ἔχει ἱερά κείμενα καί αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο της. Ἱερώτατο δέ κείμενο, ἀνώτερο ὅλων τῶν ἄλλων, εἶναι ἡ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ἡ Παλαιά καί ἡ Καινή Διαθήκη. Τό βιβλίο αὐτό εἶναι θεόπνευστο καί ἔχει τήν θέση του πάνω στήν Ἁγία Τράπεζα, ἐκεῖ πού ἔχει τήν θέση του καί τό Ἅγιο Ποτήριο. Καί ὅπως κοινωνοῦμε ἀπό τό Ἅγιο Ποτήριο τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ σαρκωθέντος στήν κοιλία τῆς Ἁγίας Θεοτόκου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἔτσι, λέγουν οἱ Πατέρες, κοινωνοῦμε καί ἀπό τήν Ἁγία Γραφή τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Τήν Ἁγία Γραφή πρέπει νά τήν ἀγαπήσουμε καί νά τήν κάνουμε τό πολυφίλητο καθημερινό μας ἀνάγνωσμα.
2. Περικοπές ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, ἀπολαμβάνουμε στήν θεία λατρεία μέ τά ἱερά Ἀναγνώσματα. Κατά τόν Ἑσπερινό ἔχουμε Ἀναγνώσματα ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, ἐνῶ στήν θεία Λειτουργία ἔχουμε ἀναγνώσματα ἀπό τήν Καινή Διαθήκη, τό ἀποστολικό καί τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.
3. Λογικό εἶναι ὅτι γιά νά «κοινωνοῦμε» ἀπό τά Ἀναγνώσματα αὐτά τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά μᾶς εἶναι κατανοητά, νά καταλαβαίνουμε δηλαδή τά ἱερά τους νοήματα. Ὅμως, μᾶς χωρίζει ἀπό τά κείμενα αὐτά ἡ γλώσσα καί εἶναι κείμενα ἐν πολλοῖς ἀκατάληπτα. Ἀκριβῶς αὐτή ἡ δυσκολία κάνει μερικούς κληρικούς, ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς, νά ὑποστηρίζουν τήν ἀπό μετάφραση ἀνάγνωση στήν θεία λατρεία τῶν ἁγιογραφικῶν περικοπῶν, ἀλλά καί αὐτῆς τῆς θείας Λειτουργίας τήν μετάφραση.
4. Τό θέμα ἔχει γίνει σοβαρό καί ταράσσει θά ἔλεγα τήν ἑλλαδική μας Ἐκκλησία, γι᾽ αὐτό καί θά ἐκθέσω, ὡς Ἐπίσκοπος, τήν θέση μου ἐπ᾽ αὐτοῦ μέ ἁπλό λόγο.
(α) Καί πρίν ἀπό μᾶς, πολύ πρίν ἀπό τήν δική μας ἐποχή, τά ἴδια κείμενα εἶχε ἡ Ἐκκλησία μας. Καί τότε πολλοί χριστιανοί ἦταν ὀλιγογράμματοι καί ἀγράμματοι. Καί ὅμως, δέν γινόταν λόγος γιά μετάφραση τῶν ἱερῶν κειμένων στήν λατρεία. Στήν Τουρκοκρατία, γιά παράδειγμα, τά ἁγιογραφικά Ἀναγνώσματα διαβάζονταν καί στήν λατρεία καί στά σπίτια ἀπό τό πρωτότυπο κείμενο καί ὄχι ἀπό μετάφραση. Καί βγῆκαν μάρτυρες τῆς πίστεως καί ἥρωες τῆς πατρίδας μας ἀπό τούς πατέρες μας καί ἀδελφούς μας αὐτούς.
(β)
Ἄν τά κείμενα εἶναι ἀκατάληπτα καί εἶναι βεβαίως ἀκατάληπτα, γι᾽ αὐτό ὑπάρχει τό κήρυγμα στήν Ἐκκλησία, γιά νά τά ἑρμηνεύει καί νά κάνει καταληπτά τά νοήματά τους στούς πιστούς. Ἄς παύσει ἐπί τέλους τό κήρυγμα νά εἶναι καθηκοντολογικό, σάν νά ζητᾶμε νά κάνουμε τούς χριστιανούς μας καλούς μαθητές τοῦ Πλάτωνα καί τοῦ Ἀριστοτέλη. Ἄς στραφεῖ τό κήρυγμα στά ἱερά Ἀναγνώσματα τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἄς τά κάνει κατανοητά στούς πιστούς μέ ἁπλό λόγο.
Ἀλλά ὑπάρχουν μεταφρασμένα τά ἱερά μας κείμενα, καί ἡ Ἁγία Γραφή καί ἡ θεία Λειτουργία καί οἱ ὕμνοι τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἄς προτρέψουμε λοιπόν τούς χριστιανούς μας νά καταφύγουν οἱ ἴδιοι στίς μεταφράσεις τῶν ἱερῶν Ἀναγνωσμάτων, ὥστε νά τούς εἶναι καταληπτά, ὅταν θά τά ἀκούσουν στήν λατρεία ἀπό τό κείμενο.
(γ) Προσωπικῶς θεωρῶ ὡς βεβήλωση τήν ἐξοβέλιση τοῦ ἱεροῦ κειμένου καί τήν ἀπόδοση τῶν ἱερῶν Ἀναγνωσμάτων ἀπό μετάφραση. Κατά πρῶτον, αὐτό ἐναντιοῦται πρός τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, γιατί δέν συνέβηκε σέ προηγούμενα χρόνια τό πράγμα αὐτό, ἄν καί συνέτρεχαν οἱ ἴδιοι λόγοι. Καί τότε δηλαδή ἦταν τά κείμενα ἀκατάληπτα στούς πιστούς. Ἔπειτα, τό θέμα αὐτό, τό νά διαβάζονται, δηλαδή, μεταφρασμένα τά ἁγιογραφικά Ἀναγνώσματα στήν λατρεία, δέν ἀποφασίστηκε ἀπό τήν Ἱεραχία τῆς Ἐκκλησίας μας. Δέν ἐπιτρέπεται δέ νομίζουμε ἕνας ἐπίσκοπος, δίχα τῆς ἀποφάσεως ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, νά εἰσάγει στήν ἐπισκοπή του μιά νέα τολμηρή πράξη, κατ᾽ αὐτήν μάλιστα τήν θεία λατρεία.
(δ) Ἀλλά ἔστω, εἰσάγουμε μετάφραση τῶν ἱερῶν Ἀναγνωσμάτων στήν θεία λατρεία καί ἀντί τοῦ κειμένου διαβάζουμε τήν μετάφραση. Φανταστεῖτε! Ἐνῶ πρῶτα οἱ πιστοί ἄκουαν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτός βγῆκε ἀπό τά χέρια τῶν θεοπνεύστων συγγραφέων του, τώρα, σ᾽ αὐτήν τήν ἱερή ὥρα τῆς θείας λατρείας, θά ἀκούει τόν θεόπνευστο λόγο τῶν Προφητῶν καί τῶν Ἀποστόλων ὅπως τόν ἀποδίδει ὁ τάδε, ὁ τάδε καί ὁ τάδε μεταφραστής του.
Γράφω αὐτά χωρίς βέβαια νά πιστεύω τήν θεοπνευστία στίς λέξεις. Ἀλλά, πῶς νά τό κάνουμε!.. Μᾶς συγκινεῖ καί μᾶς εὐφραίνει ἡ σκέψη ὅτι διαβάζουμε καί ἐμεῖς σήμερα στήν Ἐκκλησία μας τά ἅγια λόγια τοῦ Θεοῦ, ὅπως τά διάβαζαν οἱ παλαιοί χριστιανοί καί ὅπως τά διάβαζαν οἱ πατέρες μας στό Βυζάντιο καί στήν Τουρκοκρατία. Αὐτά τά ἱερά Ἀναγνώσματα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀδελφοί, ἡ θεία Λειτουργία καί οἱ ἱεροί ὕμνοι, ἔτσι ὅπως τά ἔχουμε καί τά διαβάζουμε ἐμεῖς στήν λατρεία μας, ἔτσι τά διάβαζε καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος καί τόσοι ἅγιοι Πατέρες. Τά ἅγια λόγια τῆς λατρείας «πιπιλίστηκαν», ἄς τό πῶ ἔτσι, ἀπό ἀναρίθμητα στόματα ἁγίων Πατέρων καί Μητέρων καί μᾶς τά παρέδωσαν σάν παρακαταθήκη ἱερή σέ μᾶς, χωρίς νά τά παραλλάξουν καθόλου. Ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς τώρα πού σκεφθήκαμε νά τά ἀλλοιώσουμε μεταφράζοντάς τα;
(ε) Πραγματικά, εἶναι ἀλλοίωση ἡ μετάφραση τοῦ ἱεροῦ κειμένου καί ἡ εἰσαγωγή τῆς μεταφράσεως αὐτῆς γιά ἀνάγνωση στήν θεία λατρεία. Ἡ μετάφραση ἑνός στίχου τοῦ ἱεροῦ κειμένου γίνεται μέ βάση τήν ἑρμηνεία πού δίνει ὁ μεταφραστής στόν στίχο αὐτό. Πολύ πιθανόν ὅμως ὁ μεταφραστής νά δίνει λανθασμένη ἑρμηνεία στόν στίχο. (Ἔχω διαπιστώσει τοιαῦτες λανθασμένες ἑρμηνεῖες). Καί θά ἀκούει λοιπόν ὁ πιστός λαός μας στήν λατρεία του πρός τόν Θεό τόν θεῖο λόγο μέ λανθασμένη μετάφραση προερχομένη ἀπό λανθασμένη ἑρμηνεία τοῦ τάδε, μορφωμένου μέν ἀκαδημαϊκά, πιθανῶς ὅμως μή μεμαρτυρημένου καί ὡς τοιούτου εὐσεβοῦς, ὥστε νά ἀκούεται ὁ λόγος του στήν Ἐκκλησία.
5. Κατά τά παραπάνω εἴμαστε ἐνάντιοι, ἀκόμη δέ καί πολέμιοι κατά τῆς εἰσαγωγῆς τῆς μεταφράσεως τῶν ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων, τῶν λειτουργικῶν δέλτων καί τῶν ὕμνων τῆς πίστης μας στήν θεία λατρεία.
Δέν παραβλέπουμε ὅμως τό πρόβλημα τῆς ἀκατανοησίας τῶν ἱερῶν Ἀναγνωσμάτων ἀπό τόν λαό. Ὅπως τό ἔχουμε διαπιστώσει, νομίζουμε ὅτι τό πρόβλημα αὐτό καί ἡ δυσκολία αὐτή θεραπεύεται πρῶτον μέν μέ τό βιβλικό ἁγιογραφικό κήρυγμα, ἔπειτα δέ μέ τήν ἔκδοση μικρῶν βιβλιαρίων, στά ὁποῖα θα παρατίθεται τό κείμενο τῶν ἁγιογραφικῶν περικοπῶν (λίγες σχετικά εἶναι οἱ ἁγιογραφικές περικοπές τοῦ Ἑσπερινοῦ) καί ἡ μετάφρασή τους. Ἔτσι ὁ λαός μας θά ἔχει μόνιμο βοήθημα, γιά νά γνωρίζει τό νόημα αὐτῶν πού ἀκούει στήν Ἐκκλησία του. Προτείνουμε, καί τό ἄλλο, βοηθητικό πιθανόν γιά τήν κατανόηση τῶν ἀναγνωσθέντων: Ἀφοῦ ἀναγνωσθοῦν στό κείμενο τά ἁγιογραφικά ἀναγνώσματα, ὁ ἱερεύς τῆς ἐνορίας, ἀντί θείου κηρύγματος, ἀφοῦ πεῖ πρῶτα ἕνα σύντομο προλογικό, νά διαβάσει ἔπειτα εὐκρινῶς καί μέ τόνο καί νόημα τήν μετάφραση τῶν ἀναγνωσθέντων περικοπῶν. Νά ρωτήσει ὅμως τόν ἐπίσκοπό του ποιά μετάφραση θά προτιμήσει, γιατί δέν εἶναι ὅλες οἱ μεταφράσεις καλές. Ἔχουν λάθη, ὅπως εἴπαμε, καί ἄς φημίζονται ὡς ἔργα εἰδικῶν καθηγητῶν. Τό σωστό πάντως εἶναι νά μήν δίνουμε μετάφραση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀλλά ἑρμηνευτική ἀπόδοσή της, ὅπως ἔπραξε ὁ μακαριστός καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, δικός μας, ἀπό τήν Στεμνίτσα Γορτυνίας καταγόμενος.
6. Ὡς πρός τούς ἀγαπητούς μας νέους, γιά νά τούς ἑλκύσουμε στήν Ἐκκλησία, ἄς τούς θέλξουμε μέ ἰσχυρό λόγο γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἄς δοῦν τόν ἐνάρετο βίο μας καί ἄς κάνουμε προσευχή ὑπέρ αὐτῶν, μέσα, δηλαδή, πού μαρτυροῦν τήν ὀρθόδοξη ἱεραποστολή, καί ἄς μήν προβαίνουμε σέ ἐνέργειες ἀπό τίς ὁποῖες ταράσσεται ἡ Ἐκκλησία καί χάνουμε τούς πιστούς, χωρίς τελικά νά ἐπτυγχάνεται καί ὁ σκοπός πού ἐπιδιώκουμε, γιατί δέν εὐλογούμαστε ἀπό τόν Θεό, ἀφοῦ ἐνεργοῦμε μέ τρόπους πού δέν μᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες.
Μέ πολλές εὐχές
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
(Σχόλιο Αγγελικής: 
)
Re: Καθημερινή σύντομη θεολογική διδαχή - του Μητρ.Γορτ. Ιερ
Δημοσιεύτηκε: Τετ Φεβ 23, 2011 8:08 am
από angieholi
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ
Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω Σε καί αἰνέσω τό ὄνομά Σου εἰς τόν αἰώνα» (Ψαλμ. 144,2)
Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011
Ἀδελφοί,
Ἄς προσπαθοῦμε νά ἔχουμε ταπείνωση καί ἀγάπη, αὐτά τά δύο πού μᾶς φέρνουν κοντά στόν Θεό καί κοντά στούς ἀδελφούς μας. Αὐτά θά μᾶς σώσουν καί ἄς παρακαλοῦμε τήν Κυρία Θεοτόκο, τήν καλή μας Παναγία, νά μᾶς δώσει τήν Εὐχή Της γιά νά τά ἀποκτήσουμε. Ὅ,τι καί νά κάνουμε, ὅσες νηστεῖες καί προσευχές καί ἀσκητικά ἀθλήματα καί ἄν πετύχουμε, ἄν δέν ἔχουμε ταπείνωση καί ἀγάπη, δέν θά ἀξιωθοῦμε νά ἀπολαύσουμε τόν γλυκύτατο Παράδεισο.
Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011
Εἶναι μεγάλη ἀνάγκη, εἶναι ἐπείγουσα ἀνάγκη, νά καταλάβουμε ὅτι δέν βαδίζουμε καλά πνευματικῶς καί πρέπει λοιπόν νά βάλουμε ἀρχή νά διορθωθοῦμε. Νά «μετανοήσουμε» τό λέμε αὐτό στήν γλώσσα τῆς ὀρθόδοξης πνευματικότητας. Σέ πολλά πράγματα τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς συλλαμβάνουμε τόν ἑαυτό μας ὅτι σκέπτεται καί ἐνεργεῖ ἐνάντια πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τό δέ χειρότερο εἶναι ὅτι θέλουμε νά κάνουμε καί τόν πνευματικό καθοδηγό στούς ἄλλους καί ἔτσι, κατ᾽ ἀνάγκην, ἐνεργοῦμε ὑποκριτικά, γιά νά μήν καταλάβουν οἱ ἄλλοι τό ἐσωτερικό πνευματικό μας χάλι.
Γιά νά μήν λέμε πολλά, ἄς κάνουμε, ὦ ἀδελφοί χριστιανοί, ἄς κάνουμε ἀρχή μετανοίας. Ἕνας πού πραγματικά βιώνει τήν μετάνοια δέν χασκογελάει, δέν καγχάζει, δέν κατηγοράει κανέναν, δέν νοιώθει ὡραῖα ὅταν τόν ἐπαινοῦν οἱ ἄλλοι, σκύβει κεφάλι σέ ὅλους καί ἕνα μόνο σκέπτεται: Πῶς στό ἑξῆς νά εὐαρεστήσει τόν Θεό, πού τόν ἐλύπησε μέ τίς παραβάσεις Του καί νά λάβει τήν χαρά τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν του. Αὐτήν τήν χαρά σᾶς εὔχομαι, ἀδελφοί μου χριστιανοί, καί αὐτήν τήν χαρά εὐχηθεῖτε καί προσευχηθεῖτε καί σεῖς γιά μένα. Ὅλα τά ἄλλα, ἔστω καί ἄν αὐτά εἶναι οἰκονομικές κρίσεις, εἶναι δευτερεύοντα. Οἱ ἅγιοι ζοῦσαν φτωχικά καί ἦταν εὐτυχισμένοι γιατί εἶχαν τόν Θεό στήν καρδιά τους.
Ἄς μᾶς δώσει ὁ Θεός, καί ἄς ἱκετεύσει ἡ Παναγία Δέσποινά μας γι᾽ αὐτό, νά ἀποκτήσουμε δάκρυα μετανοίας, γιά νά πονᾶμε καί νά κλαῖμε γιά τά ἁμαρτήματά μας. Ἀλήθεια, πῶς ζοῦμε ἔτσι ἀδιάφορα καί πῶς κάνουμε ἔτσι σάν νά ζοῦμε σέ τρελλή χαρά, ἀφοῦ τά ἔργα μας εἶναι ἐνάντια πρός τό θέλημα τοῦ Κυρίου Σαβαώθ; Ἄς μήν ἀκοῦμε κάτι ψευδοπροφῆτες ἱεροκήρυκες, πού δέν μιλᾶνε ποτέ στά κηρύγματά τους γιά μετάνοια, οὔτε γιά παράδεισο καί κόλαση. Αὐτοί κηρύττουν ὁλοέν τό κήρυγμα τῶν ψευδοπροφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού κορόϊδευαν τόν κόσμο καί τοῦ ἔλεγαν «εἰρήνη», «εἰρήνη καί ἀσφάλεια». Τοῦ ἔλεγαν δηλαδή ὅτι «πάει καλά», γιατί «εἶναι πολύ καλοί ἄνθρωποι». Σ᾽ αὐτό τό καταστρεπτικό κήρυγμα τῶν ψευδοπροφητῶν ἦταν ἐνάντιο τό κήρυγμα τῶν γνησίων προφητῶν, πού κατήγγειλαν τά ἁμαρτήματα τοῦ λαοῦ καί προφήτευαν τήν τιμωρία του γι᾽ αὐτά. Καί αὐτό τό κήρυγμα, πού δημιουργοῦσε μετάνοια, αὐτό τό κήρυγμα ἔσωζε.
Ἄς λέμε, ἀδελφοί, ἄς λέμε στόν Χριστό μας πάντα τό «ἥμαρτον» τοῦ ἀσώτου τῆς παραβολῆς. Τότε ὁ πολυεύσπλαγχνος καί Καλός μας Ἰησοῦς Χριστός, βλέποντας τήν μετάνοιά μας αὐτή, θά μᾶς δώσει τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας, γιά τήν ὁποία, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, «κι ἄν δίναμε χιλιάδες πουγγιά, δέν θά τήν βρίσκαμε»! Τότε, ὅταν καθαριστεῖ ἡ καρδιά μας ἀπό τά ἁμαρτήματά μας, θἄρθει σ᾽ αὐτήν ἡ Χάρη τοῦ Χριστοῦ, πού θά μᾶς φέρει τήν πραγματική χαρά, τέτοια χαρά πού δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μ᾽ ὅλες τίς χαρές τοῦ κόσμου. Αὐτό εἶναι παράδεισος! Γιατί ἡ καρδιά μας τότε θά γίνει κατοικητήριο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
http://www.imgortmeg.gr/index.php?optio ... 1&Itemid=7
Re: Καθημερινή σύντομη θεολογική διδαχή - του Μητρ.Γορτ. Ιερ
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Φεβ 24, 2011 7:58 pm
από angieholi
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ
Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω Σε καί αἰνέσω τό ὄνομά Σου εἰς τόν αἰώνα» (Ψαλμ. 144,2)
Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011
Ἀδελφοί μου χριστιανοί,
1. Πολλές φορές εἴπαμε ὅτι ὁ δρόμος γιά τήν σωτηρία μας, τό νά λάβουμε δηλαδή τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί νά γευθοῦμε τόν Θεό μας, ὁ τρόπος, λέγω, γιά νά τό πετύχουμε αὐτό εἶναι ἡ μετάνοια. Μετάνοια σημαίνει τό νά σκεπτόμαστε τά ἁμαρτήματά μας καί νά πονᾶμε γι᾽ αὐτά, γιατί παραβήκαμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ μας. Πάντοτε πρέπει νά σκεπτόμαστε τά ἁμαρτήματά μας καί ἄς τά ἔχουμε ἐξομολογηθεῖ καί ἔχουν βεβαίως συγχωρεθεῖ. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Δαυίδ, ἄν καί μέ τό «ἥμαρτον» πού εἶπε ἔλαβε τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του διά τοῦ πνευματικοῦ του Νάθαν τοῦ προφήτου, ὅμως συχνά ἔλεγε «ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διά παντός»! Πάντοτε λοιπόν πρέπει νά σκεπτόμαστε τίς ἁμαρτίες μας, γιατί αὐτό θά μᾶς κάνει νά εἴμαστε ταπεινοί καί νά ἐπικαλούμαστε τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, γιά νά μήν ξανακάνουμε τά ἴδια.
2. Στήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα μαζί μέ τήν μετάνοια συνδέεται, καί μάλιστα συνδέεται πολύ στενά, καί ἡ ἄσκηση. Ἄσκηση σημαίνει τό νά μήν ἀγαπᾶμε τήν καλοπέραση καί ὁ κάθε ἕνας, ὅσο τό ἐπιτρέπει ἡ ὑγεία του, νά κάνει μερικά ἀσκητικά παλαίσματα, ὅπως εἶναι ἡ νηστεία, οἱ μετάνοιες, τό νά σηκώνεται κάποτε -πότε τήν νύχτα καί νά προσεύχεται κ.ἄ. Πάντως πρέπει νά ξέρουμε ὅτι ἡ ἄσκηση εἶναι οὐσιαστικό χαρακτηριστικό τῆς ὀρθόδοξης πνευματικότητος καί ὅσοι, κατά τήν δύναμή τους, δέν τήν ἐφαρμόζουν, δέν μπορεῖ νά γευθοῦν τόν Θεό. Τονίζουμε ὅμως ὅτι ἡ ἄσκηση εἶναι ποικίλλη καί ὁ καθένας μπορεῖ νά κάνει ὅ,τι μπορεῖ, ὅ,τι ἡ σωματική καί πνευματική του δύναμη τοῦ ἐπιτρέπει. Πάντως κάποιο ἀσκητικό ἀγώνα πρέπει νά κάνουμε ὁ καθένας μας. Ἡ ἄσκηση δέν εἶναι τῶν ἀσκητῶν μόνο ἔργο καί καθῆκον, ἀλλά κάθε χριστιανοῦ. Ὅταν ὁ Κύριός μας εἶπε ὅτι «στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν» (Ματθ. 7,14), ἐννοοῦσε τήν ἄσκηση. Πρέπει, ἀγαπητοί μου, νά λεπτύνουμε τό σῶμα μας μέ νηστεία, μέ ἄσκηση, γιά νά «χωρέσουμε», γιατί «στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν». Γυναῖκες μέ τά φανταχτερά φορέματα, κοσμήματα καί λοῦσα, πετάξατέ τα, γιατί δέν «χωρᾶτε», ἐπειδή εἶναι «στενή ἡ ὁδός» πού ὁδηγεῖ στήν αἰώνια ζωή! Ἄνδρες καί νεολαία πού χοροπηδᾶτε στά νυχτερινά τά κέντρα καί χορεύετε σάν τά καγκουρώ, ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός προφήτης πατήρ Αὐγουστῖνος, σκεφθεῖτε ὅτι αὐτός ὁ τρόπος τῆς ζωῆς σας δέν εἶναι γιά τήν σωτηρία σας. Ἡ ὁδός γιά τήν σωτηρία μας δέν εἶναι μόνο «στενή», ἀλλά εἶναι καί «τεθλιμμένη», ἀντίθετη δηλαδή ἀπό τήν ἄνεση καί τά τρυφηλά γλέντια σας.
3. Πρωτοπόροι στήν ὁδό μετανοίας καί δάσκαλοι τοῦ λαοῦ σ᾽ αὐτήν πρέπει νά εἶναι οἱ ἱερεῖς καί μάλιστα οἱ ἀρχιερεῖς. Ἐμεῖς εἴμαστε πού ψάλλουμε τό «εὕρω κἀγώ τήν ὁδόν διά τῆς μετανοίας». Τό ράσο πού φορᾶμε εἶναι τό ἀπό τρίχες καμήλου ἔνδυμα πού φοροῦσε ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, τοῦ ὁποίου τό κήρυγμα ἦταν «μετανοεῖτε», «μετανοεῖτε»! Καί ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί Βαπτιστής τοῦ Χριστοῦ μας συνεδύαζε τό κήρυγμά του αὐτό μέ ἀσκητικό βίο, γιατί ὅπως τό ἔνδυμά του ἦταν ἀπό τρίχες καμήλου, ἔτσι καί ἡ τροφή του ἦταν ἀκρίδες καί μέλι ἄγριο! Δυστυχῶς ὅμως σ᾽ ἐμᾶς σήμερα τούς κληρικούς, ἐκτός βέβαια ἐξαιρέσεων, ὅπως ἀπουσιάζει ἀπό τό κήρυγμά μας ἡ μετάνοια, ἔτσι ἀπουσιάζει καί ὁ λόγος γιά ἄσκηση. Γι᾽ αὐτό, ἀφοῦ ἐμεῖς οἱ κληρικοί δέν μιλᾶμε στά κηρύγματά μας γιά μετάνοια καί ἄσκηση, ὁ λαός μας, μή κατηχούμενος σωστά, δέν βιώνει καί σωστά τήν πνευματική του πορεία. Τήν εὐθύνη γι᾽ αὐτό καί τήν καταδίκη θά τήν ἔχουμε ἐμεῖς οἱ κληρικοί, γιατί οὔτε κηρύττουμε οὔτε βιώνουμε τήν μετάνοια καί τήν ἄσκηση, ὅσο ἁρμόζει στήν ὑψηλή θέση τοῦ διδασκάλου καί καθοδηγοῦ τῶν ψυχῶν, στήν ὁποία μᾶς ἔθεσε ὁ Κύριος. Τό συμπέρασμα εἶναι ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη ἀσκητῶν ἱερέων καί ἀρχιερέων καί «ὑπέρ τούτου “τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν”», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος πατήρ Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς.