"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

nkope έγραψε:

parikos_ έγραψε:Με μεγάλη ειλικρίνια θα το πω κι ας μου απαντήσει κάποιος που γνωρίζει καλά ο θέμα. Τα τελώνεια λοιπον: Έτσι όπως παρουσιάζονται είναι σαν να δεχόμαστε δύο κριτές: Τον Θεό και τον διάβολο. Τελικά δεν θα μας κρίνει ο Θεος; Αποό την άλλη αναφέρεται ότι σαν σε δικαστήριο τα τελώνια θα αναφέρουν τις αμαρτίες μας: Δέυτερη ερώτηση: Ο Θεός δεν είναι παντογνώστης; Περιμένει το μάρτυρα κατηγορίας να πει τι έκανα π.χ. στη ζωή μου;

Είναι μεγάλο θέμα και θα ήθελα τη γνώμη σας να σχηματίσω μια άποψη

Ο π. Αθανάσιος Βατοπαιδινός λέει ότι δεν θα μας κρίνει ούτε ο Θεός ούτε ο διάβολος αλλά μόνοι μας θα κρίνουμε τον εαυτό μας αφού γνωρίσουμε την τελειότητα της αγάπης του Θεού κατά την ώρα της μετάστασής μας.

Επιφυλάσσομαι να βρώ τη διήγηση του μακαριστού Γέροντα Ιάκωβου Τσαλίκη για την μετά θάνατο κρίση του Γέροντά του, και να σας τη μεταφέρω.

Τοτε το "Κρίνε ζώντας και νεκρούς"? Που θα το κλλήσουμε?

"Οταν μια ψυχη ειναι τακτοποιημενη και ανεβαινει στον ουρανο,δεν μπορουν τα ταγκαλακια να την πειραξουν.Ενω αν δεν ειναι τακτοποιημενη,βασανιζεται απο τα ταγκαλακια.Μερικες φορες μαλιστα ο θεος επιτρεπει να βλεπει τα τελωνια η ψυχη του ανθρωπου που εχει χρεη,την ωρα που ψυχοραγει,για να βοηθηση εμας που θα ζησουμε ακομη,ωστε να αγωνισθουμε να εξοφλησουμε εδω τα χρεη μας.Θυμαστε το γεγονος με την θεοδωρα?Οικονομαει δηλαδη να βλεπουν μερικοι ορισμενα πραγματα,για να βοηθηθουν οι αλλοι και να μετανοησουν.Στον βιο του Οσιου Ευφροσυνου λ.χ διαβαζουμε οτι ο Ηγουμενος,μετα απο το οραμα που ειδε,βρεθηκε με τα μηλα στο χερι,για να τα δουν οι αλλοι και να βοηθηθουν"
Γ.ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
Πηγη "Αντιαιρετικον εγκολπιον"

[b]Οι μεταθανάτιες εμπειρίες


Eνα πράγμα τό όποιο κάθε τόσο συζητείται καί άπό διαφόρους κύκλους καί από τά μέσα της μαζικής ενημερώσεως είναι τό θέμα των λεγομένων μεταθανάτιων εμπειριών ή καλλίτερα προθανάτιων εμπειριών. Τί είναι αυτές οί εμπειρίες; Είναι διάφορες καταστάσεις τίς όποιες έζησαν κατά καιρούς διάφοροι άνθρωποι, οί όποιοι γιά λίγο διάστημα πέθαναν καί επανήλθαν στη ζωή. Αυτοί οί άνθρωποι ανήκουν σε διάφορους κύκλους. Χριστιανικούς καί μή. Υπάρχουν πράγματι καί στους βίους τών αγίων καί συναντάμε τέτοιες περιπτώσεις. Αλλάή μία περίπτωσι άπό την άλλη έχει μεγάλη διαφορά Στους βίους τών αγίων έχουμε καθαρά τό πνεύμα τοϋ Θεού, ενώ στίς άλλες περιπτώσεις δέν
Οί σύγχρονες αυτές μαρτυρίες, οι λεγόμενες μεταθανάτιες ή επιθανάτιες, δέν έκαναν τόσο μεγάλη εντύπωση στον ορθόδοξοκόσμο, γιατί στα συγγράμματα των αγίων Πατέρων γίνεται Λόγος γιά τέτοια ζητήματα, και, επομένως, είναι γνωστά θέματα. Έτσι, όπως διαπιστώσαμε μέχρι τώρα, οι Πατέρες περιγράφουν, όσο είναι δυνατόν, τις καταστάσεις πού συνδέονται μέ την έξοδο της ψυχής άπό τό σώμα.
Βέβαια υπήρξαν μερικές αναστάσεις νεκρών, όπως είναι ή άνάστασις τοϋ υίοϋ τής χήρας στά Σάρεπτα τής Σιδωνίας άπό τόν Προφήτη Ηλία, οι τρεις αναστάσεις πού έκανε ό Χριστός (στον υιό χήρας τής Ναΐν, στή θυγατέρα τοϋ Ίαΐρου καί στοϋ Λαζάρου) καθώς επίσης καί ή άνάστασι τής Ταβιθά, πού έκανε ό Απόστολος Πέτρος μέ τήν δύναμί τοϋ Χριστού. "Ομως κανείς άπό αυτούς, άπό όσα γνωρίζουμε δέν μας περιέγραψε τι ακριβώς συμβαίνει τήν ώρα πού ή ψυχή εξέρχεται άπό τό σώμα ή τί ακριβώς γίνεται στην άλλη ζωή. Τουλάχιστον, δέν έχουμε περιγραφές γραπτές γιά τό πώς αισθάνεται ή ψυχή, όταν ζή έκτος τοϋ σώματος, καί ποια είναι τά αισθήματα πού κυριαρχούν σ' αυτήν, όταν πάλι εισέρχεται στό σώμα της καί εξακοκολουθη νά ζή μέ τις γνωστές συνθήκες. Καί όσοι αναστήθηκαν, κατά τόν καιρό τού σεισμού, μέτόν θάνατο τοϋ Χριστού στον Σταυρό, δεν μας διέσωσαν τίς εμπειρίες πού δοκίμασαν.
Ποιος ό Λόγος; Οί Χριστιανοί δεν διακατέχονται από τέτοια περιέργεια. Ξέρουν ότι δια των εντολών τού Θεού πρέπει να θεραπευθούν. Ή εντολή τού Θεού, είναι σαφής: «Έχουσι Μωύσέα καί τους Προφήτας, άκουσάτωσαν αυτών». Γι' αυτό καί δέν ενδιαφέρονται να συλλέξουν τέτοιες μεταθανάτιες εμπειρίες. Άλλωστε, ό λόγος τού Αβραάμ, δηλαδή τού Θεού, «ει Μωύσέως καί των προφητών ούκ άκούσουσιν, ουδέ εάν τις εκ νεκρών άναστή πεισθήσονται» (Λουκ. 16,29-31), δηλώνει ότι ό σαρκικός άνθρωπος δέν πρόκειται νά πεισθή, έστω καί αν άκούση τά πλέον παράδοξα πράγματα. Είναι έτοιμος νά τά άποδώση σέ άλλη αίτια.
Άς δούμε όμως μέ πολλή συντομία τά νέα αυτά φαινόμενα, πού έχουν παρατηρηθη καί καταγραφή σέ συνδυασμό πάντοτε μέ τήν ορθόδοξη άντίληψι γιά τά Θέματα αυτά.[/b]

Καλά αυτά τα τελώνια είναι πολλη τρομολαγνεία. Μήπως φεύγουν με ξεμάτιασμα :D !

Είναι αλήθεια Κώστα. Από την άλλη πλευρά εξαρτάται κι από εμάς -εμείς πού εστιάζουμε την ψυχή μας- στην αγάπη ή στην τιμωρία;Και ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι το Έλεος του Θεού είναι αμέτρητο, τα βάθη Του ακατανόητα, τα σχέδιά Του ασύλληπτα.

vasilis_m21 έγραψε:Καλά αυτά τα τελώνια είναι πολλη τρομολαγνεία. Μήπως φεύγουν με ξεμάτιασμα :D !

Αν τύχει όμως και τα δούμε την ώρα του θανάτου μας, θα μας κοπούν αίφνης τα χαμόγελα!

Παιδιά, εγώ από όσο γνωρίζω όταν ένας άνθρωπος πεθάνει, πηγαίνει στον άδη μέχρι την ημέρα της κρίσεως. Αν είναι αμαρτωλός, η ψυχή του αισθάνεται όπως ο ένοχος που ξέρει ότι πρόκειται να δικαστεί και να καταδικαστεί, και έτσι είναι σαν να αισθάνεται μια πρώιμη κόλαση. Αν είναι δίκαιος, αισθάνεται όπως ένας που έχει προσκαλεστεί σε Βασιλικό Δείπνο και αναμένει, και αισθάνεται χαρά σαν έναν πρώιμο παράδεισο.

Αφού όλοι θα Κριθούμε την Ημέρα Της Κρίσεως και θα πάμε αναλόγως στον Παράδεισο ή στην κόλαση, και όχι νωρίτερα, πως είναι δυνατόν να κρινόμαστε την στιγμή του θάνατου μας, και να παίρνουν την ψυχή οι δαίμονες, και να την πάνε που;, αφού στην κόλαση θα ριχτούν και οι αμετανόητοι δαίμονες την Ημέρα Της Κρίσεως. Δηλαδή η κόλαση αποτελεί και την τιμωρία του διαβόλου και των λοιπών δαιμόνων.

Οι δαίμονες έχουν πέσει στην γη από τον Ουρανό, μετά την μάχη που έδωσαν όταν εξέπεσαν από Άγγελοι. Βρίσκονται στην γη εκατομμύρια χρόνια και περιέρχονται σε ερημιές κ.λ.π.. Για αυτό επίσης ο διάβολος έχει μεγάλη εμπειρία και πρέπει να προσέχουμε συνεχώς μην μας παρασύρει και πέσουμε σε αμαρτίες.

Άρα πως είναι δυνατόν να ισχύουν αυτά περί της εξόδου της ψυχής (τα οποία και εγώ έχω διαβάσει/ακούσει), αφού θα Κριθούμε Την Ημέρα Της Κρίσεως από τον Θεό, και όχι νωρίτερα;

ser έγραψε: Άρα πως είναι δυνατόν να ισχύουν αυτά περί της εξόδου της ψυχής (τα οποία και εγώ έχω διαβάσει/ακούσει), αφού θα Κριθούμε Την Ημέρα Της Κρίσεως από τον Θεό, και όχι νωρίτερα;

Η τελική κρίση, είναι την μέρα της Κρίσεως, η ΜΕΡΙΚΗ κρίση, είναι την ημέρα του Θανάτου....είναι το "preview".....το τρεηλερ...


Να δούμε τι λέει και ο Γ. Παϊσιος για το πως θα γίνει η κρίση κατα την 2α παρουσία του Ιησού Χριστού.

________________________

Στην μέλλουσα Κρίση θα αποκαλυφθεί σε μια στιγμή η κατάσταση του κάθε ανθρώπου και μόνος του καθένας θα τραβήξει για ʽκει που είναι. Καθένας θα βλέπει σαν σε τηλεόραση τα δικά του χάλια και την πνευματική κατάσταση του άλλου.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει:

«Μη γαρ οιέσθω τις, ότι ουκ αναγνωρισμός εκάστου προς έκαστον επί της φοβεράς εκείνης συναγωγής γενήσεται. Ναι, όντως έκαστος αναγνωριεί τον πλησίον αυτού, ου τω του σώματος σχήματι, αλλά τω διορατικώ της ψυχής όμματι» PG 95, 276A.

Θα καθρεφτίζει τον εαυτό του ο καθένας στον άλλον και θα σκύβει το κεφάλι και θα πηγαίνει στην θέση του. Δεν θα μπορεί λ.χ. να πει μια νύφη που καθόταν μπροστά στην πεθερά της σταυροπόδι και η πεθερά της με σπασμένο πόδι φρόντιζε το εγγονάκι: «γιατί, Χριστέ μου, βάζεις την πεθερά μου στον Παράδεισο κι εμένα δεν με βάζεις;», επειδή θα έρχεται μπροστά της εκείνη η σκηνή. Θα θυμάται την πεθερά της που στεκόταν όρθια με σπασμένο πόδι και φρόντιζε το εγγονάκι της και δεν θα έχει μούτρα να πάει στον Παράδεισο, αλλά ούτε και θα χωράει στον Παράδεισο. Ή οι μοναχοί θα βλέπουν τις δυσκολίες, τι δοκιμασίες είχαν οι κοσμικοί και πως τις αντιμετώπισαν και, αν δεν έχουν ζήσει σωστά, θα σκύψουν το κεφάλι και θα τραβήξουν μόνοι τους για εκεί που θα είναι. Θα δουν εκεί οι μοναχοί/ες, που δεν ευαρέστησαν στον Θεό, ηρωίδες μάνες και πατέρες, που ούτε υποσχέσεις έδωσαν, ούτε τις ευλογίες και τις ευκαιρίες τις δικές τους είχαν, πως αγωνίσθηκαν και σε τι κατάσταση πνευματική έφθασαν, και εκείνοι, καλόγριες και καλόγεροι, με τι μικροπρέπειες ασχολούνταν και βασανίζονταν, και θα ντρέπονται! Δεν θα πει δηλαδή ο Χριστός: «έλα εδώ εσύ, τι έκανες;» ή «εσύ θα πας στην κόλαση, εσύ στον Παράδεισο», αλλά ο καθένας θα συγκρίνει τον εαυτό του με τον άλλον και θα τραβήξει για εκεί που θα είναι.

Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος γράφει:

«Και απλώς πας άνθρωπος αμαρτωλός εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως απεναντίας αυτού εις την αιωνίαν ζωήν και εις το ανεκλάλητον εκείνο φως όψεται τον όμοιον αυτού και κριθήσεται παρʼ αυτού», Περί μετανοίας, Λόγος Εʼ, Sources Chretiennes 96, 434.

Γ. Παϊσιου, "ΛΟΓΟΙ" , τ. Δ'


[/b]