"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται·
Μαρκον 16 ,16


Σωστά αναφέρουν όσοι ανέφεραν ήδη, ότι η κρίσις αλλά και η ανταπόδωσις ανήκει μόνο στον Θεό, οπότε κάθε τι άλλο έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Ήθελα μόνο να αναφερθώ, στο αρχικό κείμενο που νομίζω ότι το πήραμε κάπως ΄΄αφ’ υψηλού΄΄ αν όχι ΄΄στο ψιλό΄΄ όπως δηλούν οι ……γέλωτες μας.
Νομίζω ότι το παράδειγμα θέλει να πεί, όχι ότι η ψυχή του οποιουδήποτε ανθρώπου μετενσαρκώνεται σε σκύλο ή κάτι παρόμοιο, ή υποβιβάζεται σε ζώο, αλλά ότι η αντίληψη των πνευματικών αισθήσεων της ψυχής του ανθρώπου αυτού έναντι της δόξης του Θεού ( που είναι και η ανωτέρα τρυφή του παραδείσου), είναι ανάλογη των αισθήσεων τυφλού σκύλου.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ευρίσκεται στο πύρ της κολάσεως….
Πιστεύω ότι η σημασία του βαπτίσματος εν ονόματι Ιησού Χριστού και μάλιστα Ορθοδόξως και μόνο, έχει τεραστία και απροσμέτρητη αξία. Αυτό εμφαίνεται και στο πολύ παραστατικό, σχηματικό παράδειγμα που παρατέθηκε.

vasilisalt έγραψε:μοιάζει πιθανόν αστείο όταν προσπαθούμε με το ανθρώπινο μυαλό και γλώσσα να περιγράψουμε τη ζωή μετά το θάνατο.

Μ.Δ.Κ. έγραψε:η αντίληψη των πνευματικών αισθήσεων της ψυχής του ανθρώπου αυτού έναντι της δόξης του Θεού ( που είναι και η ανωτέρα τρυφή του παραδείσου), είναι ανάλογη των αισθήσεων τυφλού σκύλου.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ευρίσκεται στο πύρ της κολάσεως….

Πάρα πολύ ορθές διατυπώσεις από τους αδελφούς..

Όποιος αρέσκετε να μπαίνει .... στα χωράφια του Θεού δικαίωμά του…
αλλά θα πρέπει να προσέχει …

Ο σκύλος εν προκειμένω είναι λάθος ..
και χρεώνω κάποιον … δαίμονα γι αυτό. (ίσως και τον δικό μου)

Την όποια αυθαίρετη ερμηνεία την θεωρώ .. εκ του περισσού
Ή ... ...εκ των Πατησίων ..

11 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν.

Mατθ. 11,11

Εδώ ο ίδιος ο Κύριος δείχνει το μέτρο.

Απορεί και εξίσταται κανείς.

Είχε πρόσφατα σε κάποιο θέμα δημοσιευθεί ο βίος ενός αγιορίτου ασκητού που όταν ήταν μικρός, και περνούσε μαζί με τον πατέρα του έξω από μουσουλμανικό νεκροταφείο, έβλεπε ένα σκύλο πάνω από κάθε τάφο. Ορισμένοι σκύλοι ήταν σε χαλί άλλοι σε μαξιλάρι, άλλοι στο χώμα, ο πατέρας του του εξήγησε …..
Παρακαλώ όποιος μπορεί αναρτήσει την σχετική παράγραφο, είναι νομίζω σχετική.

Μ.Δ.Κ. έγραψε:11 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν.

Mατθ. 11,11

Εδώ ο ίδιος ο Κύριος δείχνει το μέτρο.

Απορεί και εξίσταται κανείς.

Είχε πρόσφατα σε κάποιο θέμα δημοσιευθεί ο βίος ενός αγιορίτου ασκητού που όταν ήταν μικρός, και περνούσε μαζί με τον πατέρα του έξω από μουσουλμανικό νεκροταφείο, έβλεπε ένα σκύλο πάνω από κάθε τάφο. Ορισμένοι σκύλοι ήταν σε χαλί άλλοι σε μαξιλάρι, άλλοι στο χώμα, ο πατέρας του του εξήγησε …..
Παρακαλώ όποιος μπορεί αναρτήσει την σχετική παράγραφο, είναι νομίζω σχετική.

Νομίζω ότι το να στεκόμαστε στα "σχήματα" που δίνονται κάποιες φορές για
παρουσιασθούν κάποιες αλήθειες δεν είναι ορθό.. (σκύλος λ.χ)
Στην προκειμένη περίπτωση οι περισσότεροι πατέρες αναφέρουν ότι όσοι "μη
βαπτισμένοι" σωθούν, η ψυχή τους θα είναι "τυφλή".

π.χ ο Αγ.Νύφων στο όραμα που είδε αναφέρεται μεταξύ άλλων..

Μετά απ’ αυτούς μπήκαν οι ειδωλολάτρες, πλήθος πολύ, που δεν γνώρισαν το νόμο του Χρίστου,
άλλ’ οδηγήθηκαν άπό τη συνείδηση τους και τον τήρησαν άνεπίγνωστα. Ήταν εκείνοι, που είχαν
να δείξουν «το έργον τον νόμου γραπτόν εν ταις καρδίαις αυτών, συμμαρτυρούσης αυτών της συνειδήσεως»”.
Πολλοί απ’ αυτούς έλαμπαν σαν τον ήλιο από την αγνότητα και την καθαρότητα τους. Αυτοί αξιώθηκαν
να κληρονομήσουν την ουράνια βασιλεία και την απόλαυση του Θεού. Στεφανώθηκαν και με στεφάνια υπέροχα,
πλεγμένα με ρόδα και κρίνα. Ένα μονάχα έφερναν βαριά, το ότι, σαν άβάπτιστοι, ήταν τυφλοί, και δεν
μπορούσαν να δουν τη δόξα και το φως του Θεου γιατί είναι φως και μάτι της ψυχής το άγιο βάπτισμα, κι όποιος
το στερηθεί, όσα καλά κι αν κάνει, κληρονομεί βέβαια τον παράδεισο και κάτι δοκιμάζει από την ευωδία και τη
γλυκύτητα του, αλλά δεν βλέπει τίποτα.

επίσης στο ίδιο όραμα αναφέρεται πιο πάνω..

Τους ειδωλολάτρες ακολούθησε ένα άλλο τάγμα αγίων. Ήταν παιδιά χριστιανών, που έφυγαν άπό τη ζωή πρόωρα.
Όλοι φαίνονταν τριάντα χρονών πάνω-κάτω. Ο Νυμφίος τούς έριξε βλέμμα συμπαθητικό και είπε:
- Ο χιτώνας του βαπτίσματος σας είν’ άσπιλος, έργα όμως πουθενά! Τί να κάνω λοιπόν μ’ εσάς;
Τότε λένε κι αυτοί θαρρετά:
- Κύριε, μας στέρησες τα επίγεια αγαθά Σου. Μή μάς στερήσεις τουλάχιστο και τα επουράνια.
Χαμογέλασε ο Νυμφίος και τους χάρισε τα αιώνια αγαθά. Τους έδωσε στεφάνια πίστεως και άγνείας και ακακίας και μακαριότητας.
Με πολύ θαυμασμό τους κοίταζαν οί ουράνιες στρατιές. Μα κι οί ίδιοι με χαρά φορουσαν τ’ άφθαρτα στεφάνια τους.

viewtopic.php?f=18&t=17974&hilit=%CE%97 ... E%BF%CF%82


Τέλος ,κατά τον λογισμό μου -αν μου επιτρέπετε- ,
εδώ αναφέρεται ότι ένας τυφλός σκύλος,
κάθεται κάτω από το τραπέζι των παιδιών και τρώει από τα ψύχουλα που πεφτουν.
Διότι ο Θεός είναι Αγάπη, άλλα είναι και Δικαιοσύνη.

Δημήτρη... θύμισε μου ... όταν ... και εάν σε δω ....

Να σου δώσω ένα χέρι ξύλο

Georgios1 έγραψε:Νομίζω ότι το να στεκόμαστε στα "σχήματα" που δίνονται κάποιες φορές για
παρουσιασθούν κάποιες αλήθειες δεν είναι ορθό.. (σκύλος λ.χ)

Πολύ σωστά, τι γίνεται όμως όταν πολλές έννοιες ή καταστάσεις γίνονται απο όλους μας περισσότερο αντιληπτές όντας σχηματοποιημένες, επειδή είμαστε και απλοί τον νουν;


Ο υλικός κόσμος σαφώς διακρίνεται κατά το αντιληπτό τουλάχιστον σε εμάς μέρος του σε μορφές και σχήματα. Πολλές φορές έννοιες ή ιδέες σχηματοποιούνται με διάφορα σύμβολα, δηλαδή μορφοποιούνται κατά ΄΄υλικώ τω τρόπω΄΄.
Ο πνευματικός κόσμος αν και μας είναι σχεδόν άγνωστος, ονομάζεται Ασώματος επειδή ελλείπει η σωματική –υλική διάσταση άρα απέχει από υλικό γνωστό σε εμάς σχήμα.
Βέβαια το θέμα άλλο πράγμα διαπραγματεύεται, όμως επειδή τέθηκαν απόψεις περί ΄΄σχημάτων΄΄ ας μπούμε και λίγο σε πιο βαθειά νερά.
Πολλοί νομίζουμε ότι οι δαίμονες π.χ. είναι σαν καλικάντζαροι με κέρατα και ουρά, άλλοι νομίζουμε ότι είναι σαν σκύλοι, άλλοι περιγράφουν διάφορες ζωώδεις τερατώδεις μορφές. Όλα αυτά δεν είναι παρά σχήματα που μας δίνουν την δυνατότητα να αντιληφθούμε το πνευματικώς φρικώδες της υποστάσεώς τους, όχι δηλαδή ότι έτσι είναι, ακόμα και αν έχουν έτσι εμφανισθεί ζωομορφικά .Οι πνευματικές δυνάμεις δύνανται να λαμβάνουν όμως υλικό σώμα εφ΄όσον τους επιτραπεί άνωθεν, οιασδήποτε μορφής και σχήματος μέσα στον υλικό κόσμο.
Έτσι ενώ δεχόμαστε ασυζητητί ότι οι δαίμονες μπορεί να εμφανίζονται ζωομορφικά – που πλάστηκαν ως πνευματικές οντότητες εξ’ αρχής-, δεν μπορούμε να δεχθούμε ως προσβλητική τέτοια σχηματοποίηση, όχι δηλαδή πραγματική μορφή και σχήμα αλλά'' κατάσταση'' σε ανθρώπους;

Τελειώνοντας με το θέμα, αυτοί ήταν οι λόγοι που βρήκα το αρχικό ιστορικό πολύ επιτυχημένο, έτσι ώστε πολύ παραστατικά εξηγούσε κάτι που πολύ δύσκολα περιγράφεται και εξηγείται.

Μ.Δ.Κ. έγραψε:11 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν.

Mατθ. 11,11

Εδώ ο ίδιος ο Κύριος δείχνει το μέτρο.

Απορεί και εξίσταται κανείς.

Είχε πρόσφατα σε κάποιο θέμα δημοσιευθεί ο βίος ενός αγιορίτου ασκητού που όταν ήταν μικρός, και περνούσε μαζί με τον πατέρα του έξω από μουσουλμανικό νεκροταφείο, έβλεπε ένα σκύλο πάνω από κάθε τάφο. Ορισμένοι σκύλοι ήταν σε χαλί άλλοι σε μαξιλάρι, άλλοι στο χώμα, ο πατέρας του του εξήγησε …..
Παρακαλώ όποιος μπορεί αναρτήσει την σχετική παράγραφο, είναι νομίζω σχετική.

ΠΑΠΑ ΧΑΡΙΤΩΝ: ΕΒΛΕΠΑ ΠΕΘΑΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΣΑΝ ΣΚΥΛΟΥΣ...

Ο βίος του.

Ελάχιστα είναι γνωστός στην πατρίδα του ο περίφημος και περιβόητος στα χρόνια του, παπα-Χαρίτων ο πνευματικός, που ασκήθηκε στο Άγιον Όρος. Θεωρούνταν και ήταν μεγάλο πνευματικό ανάστημα, ισάξιος των παλιών νηπτικών πατέρων και γνήσιο τέκνο των Κολλυβάδων

Από την (ανέκδοτη δυστυχώς ακόμη) αυτοβιογραφία του που φυλάσσεται σε χειρόγραφο στη βιβλιοθήκη της Ιεράς Σκήτης Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους[1] γνωρίζουμε ότι ο όσιος αυτός ασκητής γεννήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1836 στο Μεγάλο Κεφαλόβρυσο Τρικάλων (Μεγάλο Μέρτσιο ονομαζόταν τότε).

Ήταν γιος του ιερέα του χωριού και όταν βαφτίσθηκε έλαβε το όνομα Χαράλαμπος. Το κοσμικό του επώνυμο ήταν «Παπαδόπουλος» ή «Παπαγεωργόπουλος». Σπούδασε στα Τρίκαλα κατά τα έτη 1844 έως 1852.Μέσα του όμως έκαιγε ο πόθος του μοναχικού βίου που τον ωθούσε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Να πώς ο Κύριος οικονόμησε τη σωτηρία του:

«Ο πατέρας μου, έλεγε, ήταν ιερέας και είχε έργο πολύ βαρύ και δύσκολο στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και μάλιστα λίγο μετά την επανάσταση του ’21. Με έπαιρνε, όταν ήμουν ηλικίας δέκα έως δώδεκα χρονών, μαζί του να τον βοηθήσω να κάνει τις θείες λειτουργίες σε χωριά μακριά από το δικό μας. Περνούσαμε τη νύχτα με φόβο και τρόμο από το νεκροταφείο ενός χωριού που ήταν πολλοί Τούρκοι κάτοικοι.

»Στο κεφαλοχώρι αυτό, όταν περνούσαμε από το Τούρκικο νεκροταφείο, έβλεπα πάνω σε κάθε τάφο να κάθεται και ένα σκυλί. Από τα σκυλιά αυτά άλλο είχε για στρώμα ένα ωραίο χαλί, άλλο κάθονταν πάνω σε μαξιλαράκι, άλλο σε ένα κουρέλι, και άλλο τελείως κάτω στο χώμα και τις λάσπες, κι όλα έτρεμαν από το κρύο...

»Βλέποντας αυτά εγώ, καθόμουν και χάζευα. Εν τω μεταξύ ο πατέρας μου φεύγοντας νόμιζε πως εγώ τον ακολουθώ κι έτσι είχε αρκετά απομακρυνθεί. Σαν είδε πως δεν πήγαινα κοντά του, γύρισε και με βρήκε να παρατηρώ τους τάφους.

»Στην ερώτηση γιατί παρέμεινα εκεί, του διηγήθηκα αυτά τα παράξενα και περίεργα πράγματα που συνέβαιναν στους τάφους των Τούρκων.

»Ο πατέρας μου, ο οποίος δεν έβλεπε τίποτε απ’ αυτά που εγώ είδα, μου εξήγησε πως όταν πεθαίνει ο άνθρωπος, το σώμα θάβεται στη γη, αλλά η ψυχή πηγαίνει στο δίκαιο Κριτή να δώσει λόγο για τις πράξεις που έκαμε στη ζωή με το σώμα εδώ στη γη. Και ανάλογα με τα έργα του ο καθένας θα πληρωθεί.

Γι’ αυτό τα σκυλιά που βλέπεις να κοιμούνται πάνω στους τάφους είναι οι ψυχές των Τούρκων που είναι άπιστοι γιατί δεν πίστεψαν στη μόνη πραγματική και αληθινή θρησκεία των Χριστιανών, αλλά επειδή σ΄ αυτή την ψεύτικη θρησκεία που διδάχθηκαν μένουν πιστοί, όπως πιστά μένουν τα σκυλιά στα αφεντικά τους, έτσι και αυτών η ψυχή πήρε τη μορφή σκύλου.

Και επειδή μερικοί απ’ αυτούς στη ζωή τους μπορεί να είχαν κάνει καλά έργα και κοινωφελείς πράξεις, ο Θεός σαν δίκαιος που είναι, δίνει στη ψυχή τους μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία που θα γίνει η τέλεια κρίση και ανταπόδοση σε όλους τους ανθρώπους, δίνει και σ΄ αυτούς από τώρα μερική απόλαυση. Γι’ αυτό και βλέπεις άλλα σκυλιά να είναι πάνω σε χαλιά, άλλα σε απλό πανί και άλλα κάτω στη γη...

»Όταν άκουσα αυτά από τον πατέρα μου, γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα πώς και εγώ με ποιο τρόπο θα σώσω την ψυχή μου. Έτσι μετά από τα πρώτα σχολικά γράμματα, σαν έγινα παλικάρι είκοσι χρόνων, έφυγα κρυφά από τους γονείς μου και πήγα για λίγο στα βράχια των Μετεώρων………»[2]


" Ο ΤΡΙΚΑΛΙΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ". (1836-1906)

Γεωργίου Στ. Αποστολάκη Προέδρου Εφετών

http://www.hristospanagia.gr/?p=5323