Δημοσιεύτηκε: Τρί Απρ 10, 2007 5:37 pm
Μετά το 1)θαύμα του μανταμάδο,
αφού το διηγήθηκα εκεί στις ντόπιες,Μου έλεγαν,Αχ ξενούλα m σ'αγάpah ο Ταξιάρχης,για αυτό θα πας και στον Καγιάνοι.ʼλλο Πάλι?τι ήταν αυτό? Και μου είπαν.Όταν μπαίνεις στο λιμάνι,κοίταξε ψιλά μέσα στα δένδρα θα dis
να φαίνεται μια εκκλησια.Πριν λίγα χρονια(από τότε που m έλεγαν)
έγινε το εξeίς.Τα καραβια που μπαίνουν,πριν δώσουν σήμα στο λιμεναρχείο,δίνουν 3x σήμα στον ταξιάρχη.,Για τιμή.ήρθε όμως ένας νέος καπετάνιος και δεν πίστευε,το είπαν εκεί οι βοηθοί αλλα αυτός λέει γελώντας και κοροϊδεύοντας.Πριν την πόρτα του λιμανιού λοιπόν κοκαλώνει το πλοίο
και ο καπετάνιος τρέμει χωρίς λόγο όλα.κοίταξαν τα πάντα αλλα δεν έβρισκαν τίποτε.είπαν "ξανa" στον καπετάνιο να μετανοήσει και να δόση timi.me πολύ κόπο τον έπεισαν,μόλις ζήτησε συγγνώμη
και ο ίδιος έδωσε σήμα,αμέσως πήραν οι μηχανές.και έμεινε για άλλη μια φορα να λένε για τον Ταξιάρχη.Αυτά μου λέγανε και ότι έπρεπε να πάω.όμως η κόρη μου έλεγε.Μαμά
για ένα μπάνιο δεν πήγαμε,και κοντεύουμε να φύγουμε,άσε πάμε άλλη φορα εκεί.και εγώ επειδή η αλήθεια είναι δεν είχαμε αφήσει εκκλησια kai μονες λέω καλά θα πάμε το απόγευμα..Ο Ταξιάρχης όμως είχε άλλη γνώμη.
έτσι ξεκινάμε το πρωί για μπάνιο,και το απόγευμα θα ανεβαίναμε στην εκκλησια.για να πάμε περνούσαμε από μια πλατιά,να πάρουμε λεωφορείο.μπαίνουμε στην πλατιά και γίνετε κάτι και κλείνουν τα πάντα,γύρο γύρο.δεν υπήρχε δρόμος πουθενά.ενώ κάθε μέρα από εκεί περνούσαμε.ώρες γύρο γύρο,η κόρη γκρίνιαζε,εγώ αναρωτιόμουν.κάποια στιγμή λέω.Ταξιάρχη μου αν είναι από σένα,άνοιξε τον δρόμο,δεν ηπα ότι δεν θέλω να έρθω.τέλος,εκεί που τα έλεγα νάτος ο δρόμος ακριβώς
μπροστά μας.πάει αυτό, παίρνουμε λεωφορείο,μας περνάει μπροστά από εκεί που θα κατεβαίναμε για μπάνιο,ενώ ήταν στάση και συνεχίζει σαν να τον κυνηγούσαν,και?σταματάει ακριβώς μπροστά,στην πόρτα του Ταξιάρχη.
οι ντοροί πάλι λέγανε γιατί ήξεραν,ενώ εμείς δεν ξέραμε που είμαστε.ρωτάω μια,που είμαστε?
λέει ξενούλα είσαι?ναι λέω αα pesto Ο ταξιάρχης σε έφερε να
τον γνωρίσεις.καλά αρχίσαμε άλλο
πάλι να παθαίνουμε.ένα ωραίο μέρος, και κάτω η πολύ πιάτο.λέω στην κόρη μου άσε να πάω εγώ μέσα να προσκυνήσω,γιατί είχα μονο μια ρόμπα.ησυχία μέσα παράξενη ήμουνα μονη μου.κάτι μικρές εικείνες έβλεπα έψαχνα και προχωρούσα,μπροστά όπου άνοιγε κάπως ο ναός,είχε 3 σκαλάκια και μεγάλωνε πριν την ιερά πύλη.πριν ανεβώ τα σκαλάκια,ακούω κάτι σαν παραπονιάρικο στεναγμό?
μωρού? κάπως έτσι γυρίζω αριστερά
και μένω μια ασημένια εικόνα του Ταξιάρχη μεγάλη τεραστια,ο Ταξιάρχης ζωντανός και να παίρνει αναπνοές όπως κάνουν τα μωρά σαν παράπονο.πέφτω στα γόνατα.και να κλαίω δεν μπορώ να σας πω κάνω να σηκωθώ τίποτε,με τίποτε. να ζητάω συγγνώμη και να λέω Ταξιάρχη μου δεν ηπα δεν θέλω,θα ερχόμασταν το απόγευμα.,Να κάνει παράπονο,και να περνάει μέσα σου σαν μαχαιρια.Ναι σε όλους πηγες,και σε μένα δεν ήθελες.Να μην μπορώ να κουνηθώ.
σε παρακαλώ Ταξιάρχη μου "ασεμε" να έρθω να σε proskiniso.me τα πολλά σε αυτήν την κατάσταση βήμα βήμα σέρνοντας έφτασα.Και ενώ σκύβω το κεφάλι να προσκυνήσω,κουνιέται αυτή η τεραστια εικόνα,και μου δίνη μια!!!! στο μέτωπο,μένω πάλι κόκαλο και περιμένω να με σκεπάσει η εικόνα.κάπως με δέος σηκώνω
τα ματια και τον βλέπω να μου κάνει παράπονα,και εγώ να μην το αντέχω και να κλαίω ασταμάτητα.μετά πολλά κάποια στιγμή βγήκα έξω,να πάει η κόρη μου,μέσα.νομίζοντας εγώ ότι και αυτή θα di τα ίδια και μην φοβηθεί θέλησα να τις πω κοίτα
μην φοβάσαι k,l.p.Αυτή παιδιά μου πήγε γύρισε έξω χαρούμενh
μέσα στην χαρά,τι έγινε παιδί μου? ax μαμά μου τέτοια ομορφιά
τόσο γλυκός καλός δεν ξαναείδα
Τα συμπεράσματα δικάσας.Ο "MεγαλοXαρος" προς ΔΌΞΑ ΘΕΟΎ
με αξίωσε να δω τα ΘΑΎΜΑΤΑ ΤΟΥ.
αφού το διηγήθηκα εκεί στις ντόπιες,Μου έλεγαν,Αχ ξενούλα m σ'αγάpah ο Ταξιάρχης,για αυτό θα πας και στον Καγιάνοι.ʼλλο Πάλι?τι ήταν αυτό? Και μου είπαν.Όταν μπαίνεις στο λιμάνι,κοίταξε ψιλά μέσα στα δένδρα θα dis
να φαίνεται μια εκκλησια.Πριν λίγα χρονια(από τότε που m έλεγαν)
έγινε το εξeίς.Τα καραβια που μπαίνουν,πριν δώσουν σήμα στο λιμεναρχείο,δίνουν 3x σήμα στον ταξιάρχη.,Για τιμή.ήρθε όμως ένας νέος καπετάνιος και δεν πίστευε,το είπαν εκεί οι βοηθοί αλλα αυτός λέει γελώντας και κοροϊδεύοντας.Πριν την πόρτα του λιμανιού λοιπόν κοκαλώνει το πλοίο
και ο καπετάνιος τρέμει χωρίς λόγο όλα.κοίταξαν τα πάντα αλλα δεν έβρισκαν τίποτε.είπαν "ξανa" στον καπετάνιο να μετανοήσει και να δόση timi.me πολύ κόπο τον έπεισαν,μόλις ζήτησε συγγνώμη
και ο ίδιος έδωσε σήμα,αμέσως πήραν οι μηχανές.και έμεινε για άλλη μια φορα να λένε για τον Ταξιάρχη.Αυτά μου λέγανε και ότι έπρεπε να πάω.όμως η κόρη μου έλεγε.Μαμά
για ένα μπάνιο δεν πήγαμε,και κοντεύουμε να φύγουμε,άσε πάμε άλλη φορα εκεί.και εγώ επειδή η αλήθεια είναι δεν είχαμε αφήσει εκκλησια kai μονες λέω καλά θα πάμε το απόγευμα..Ο Ταξιάρχης όμως είχε άλλη γνώμη.
έτσι ξεκινάμε το πρωί για μπάνιο,και το απόγευμα θα ανεβαίναμε στην εκκλησια.για να πάμε περνούσαμε από μια πλατιά,να πάρουμε λεωφορείο.μπαίνουμε στην πλατιά και γίνετε κάτι και κλείνουν τα πάντα,γύρο γύρο.δεν υπήρχε δρόμος πουθενά.ενώ κάθε μέρα από εκεί περνούσαμε.ώρες γύρο γύρο,η κόρη γκρίνιαζε,εγώ αναρωτιόμουν.κάποια στιγμή λέω.Ταξιάρχη μου αν είναι από σένα,άνοιξε τον δρόμο,δεν ηπα ότι δεν θέλω να έρθω.τέλος,εκεί που τα έλεγα νάτος ο δρόμος ακριβώς
μπροστά μας.πάει αυτό, παίρνουμε λεωφορείο,μας περνάει μπροστά από εκεί που θα κατεβαίναμε για μπάνιο,ενώ ήταν στάση και συνεχίζει σαν να τον κυνηγούσαν,και?σταματάει ακριβώς μπροστά,στην πόρτα του Ταξιάρχη.
οι ντοροί πάλι λέγανε γιατί ήξεραν,ενώ εμείς δεν ξέραμε που είμαστε.ρωτάω μια,που είμαστε?
λέει ξενούλα είσαι?ναι λέω αα pesto Ο ταξιάρχης σε έφερε να
τον γνωρίσεις.καλά αρχίσαμε άλλο
πάλι να παθαίνουμε.ένα ωραίο μέρος, και κάτω η πολύ πιάτο.λέω στην κόρη μου άσε να πάω εγώ μέσα να προσκυνήσω,γιατί είχα μονο μια ρόμπα.ησυχία μέσα παράξενη ήμουνα μονη μου.κάτι μικρές εικείνες έβλεπα έψαχνα και προχωρούσα,μπροστά όπου άνοιγε κάπως ο ναός,είχε 3 σκαλάκια και μεγάλωνε πριν την ιερά πύλη.πριν ανεβώ τα σκαλάκια,ακούω κάτι σαν παραπονιάρικο στεναγμό?
μωρού? κάπως έτσι γυρίζω αριστερά
και μένω μια ασημένια εικόνα του Ταξιάρχη μεγάλη τεραστια,ο Ταξιάρχης ζωντανός και να παίρνει αναπνοές όπως κάνουν τα μωρά σαν παράπονο.πέφτω στα γόνατα.και να κλαίω δεν μπορώ να σας πω κάνω να σηκωθώ τίποτε,με τίποτε. να ζητάω συγγνώμη και να λέω Ταξιάρχη μου δεν ηπα δεν θέλω,θα ερχόμασταν το απόγευμα.,Να κάνει παράπονο,και να περνάει μέσα σου σαν μαχαιρια.Ναι σε όλους πηγες,και σε μένα δεν ήθελες.Να μην μπορώ να κουνηθώ.
σε παρακαλώ Ταξιάρχη μου "ασεμε" να έρθω να σε proskiniso.me τα πολλά σε αυτήν την κατάσταση βήμα βήμα σέρνοντας έφτασα.Και ενώ σκύβω το κεφάλι να προσκυνήσω,κουνιέται αυτή η τεραστια εικόνα,και μου δίνη μια!!!! στο μέτωπο,μένω πάλι κόκαλο και περιμένω να με σκεπάσει η εικόνα.κάπως με δέος σηκώνω
τα ματια και τον βλέπω να μου κάνει παράπονα,και εγώ να μην το αντέχω και να κλαίω ασταμάτητα.μετά πολλά κάποια στιγμή βγήκα έξω,να πάει η κόρη μου,μέσα.νομίζοντας εγώ ότι και αυτή θα di τα ίδια και μην φοβηθεί θέλησα να τις πω κοίτα
μην φοβάσαι k,l.p.Αυτή παιδιά μου πήγε γύρισε έξω χαρούμενh
μέσα στην χαρά,τι έγινε παιδί μου? ax μαμά μου τέτοια ομορφιά
τόσο γλυκός καλός δεν ξαναείδα
Τα συμπεράσματα δικάσας.Ο "MεγαλοXαρος" προς ΔΌΞΑ ΘΕΟΎ
με αξίωσε να δω τα ΘΑΎΜΑΤΑ ΤΟΥ.
ektos kai an blepo ego lathos kitaxte kalla tin kori tou matiou
