"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Δημοσιεύτηκε: **Σάβ Αύγ 18, 2007 1:21 pm**

«Αλλήλων τα βάρη»

Καλούμαστε κι εμείς να συναντήσουμε τον Κύριο πρόσωπο με πρόσωπο, κι όχι μόνο την ώρα του θανάτου μας, όχι μόνο όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία αλλά την κάθε φορά που στεκόμαστε να προσευχηθούμε, την κάθε φορά που μαζευόμαστε για τη θεία λατρεία, που κοινωνούμε, την κάθε φορά που η χάρη του Θεού ξεχειλίζει το είναι μας, μας αγκαλιάζει, μας μεταφέρει. Κατά τις μέρες αυτές της Μεγ.Τεσσαρακοστής ας πορευτούμε κι εμείς προς τη Βασιλεία, όχι απλώς προς τη γιορτή της Ανάστασης αλλά προς μια συνάντηση με το ζωντανό Θεό. Κατά τη διάρκεια της πορείας ας αλληλοστηριζόμαστε στην αδυναμία μας, ας αλληλοσυγχωρούμαστε ξεχνώντας όλες τις διαφορές, ας αλληλοπροστατευόμαστε ώστε όλοι να φτάσουμε τον προορισμό μας, ώστε κανείς να μην πέσει στην άκρη του δρόμου, διότι αν φτάσουμε και κάποιος δεν είναι εκεί η χαρά της αντάμωσης θαʼ ναι σβησμένη, το φως σβησμένο.

Ας γονατίσουμε λοιπόν τώρα μπροστά στην εικόνα του Χριστού και της Παναγίας, ας τους ζητήσουμε να μας συγχωρέσουν, έχουν τόσα πολλά να συγχωρέσουν! Δεν έχουμε ανταποκριθεί στην κλήση μας, περιφρονήσαμε και αδιαφορήσαμε για το λόγο του Θεού, αφήσαμε το Χριστό να πεθάνει για χάρη μας χωρίς όμως να ανταποκριθούμε με αγάπη και λατρεία και υπακοή και πίστη.

Ας συγχωρέσουμε κι ο ένας τον άλλο. Η συγχώρεση δεν αρχίζει τη στιγμή που βασιλεύουν η ειρήνη, η γαλήνη και η χαρά, η συγχώρεση αρχίζει τη στιγμή που παίρνουμε στους ώμους μας «αλλήλων τα βάρη», και το πρώτο και βαρύτερο φορτίο είναι η προσωπικότητα του άλλου, αυτό που εκείνος είναι κι όχι μόνο αυτό που κάνει ή που δεν κάνει. Ας δεχτούμε ο ένας τον άλλο με τον ίδιο τρόπο που στο πεδίο της μάχης ο στρατιώτης παίρνει στους ώμους του ένα λαβωμένο, ο λιγότετο πληγωμένος τον περισσότερο. Ας αλληλοβασταζόμαστε κι ας αλληλοστηριζόμαστε. Αν χρειαστεί ας μεταφέρουμε τον άλλο με τον τρόπο που ο Χριστός μετέφερε το Σταυρό Του, σαν όργανο βασανισμού και πόνου και θανάτου, ας μην αφήσουμε όμως με κανένα τρόπο τον άλλο πίσω χωρίς την συγνώμη μας. Ας βαστάζουμε αλλήλων τα βάρη μέχρι που να φτάσουμε στη Βασιλεία των Ουρανών.

Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος

Δημοσιεύτηκε: **Πέμ Αύγ 30, 2007 11:44 pm**

Συγχώρεση αμαρτιών

Αν έπεσες, ας σηκωθείς και θα είσαι πλέον σωσμένος. Είσαι αμαρτωλός, πέφτεις συνεχώς. Μάθε να σηκώνεσαι από τις πτώσεις σου. Μη παραλείπεις αυτή τη σωτήριο μέθοδο. Λέγε το Πεντηκοστό Ψαλμό «Έλέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεος σου..», που τον ενέπνευσε το Άγιό Πνεύμα στον Προφητάνακτα Δαυίδ. Λέγε τον με πίστη και πεποίθηση, με ταπεινή και συντετριμμένη καρδία. Ο Κύριος βλέποντας την ειλικρινή σου μετάνοια, εκφρασμένη με τα λόγια του Δαυίδ, τα τόσο κατανυκτικά, θα σου αποκριθεί με το μέγα του έλεος, θα σε συγχώρηση, θα σου ειρηνεύσει και θα σου χαροποίηση την καρδία. Το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή είναι η αμοιβαία αγάπη και το να μην κατακρίνουμε τον πλησίον μας, αλλά μονάχα τον εαυτό μας. Ό καθένας οφειλή να απολογηθεί για τον εαυτό του στο Θεό. Κοίταξε και συ τον εαυτό σου και κρατήσου μακριά από την κατάκριση των άλλων.

Άγιός Ιωάννης της Κροστάνδης

Δημοσιεύτηκε: **Σάβ Οκτ 06, 2007 1:24 pm**

"...ωραία που φύσηξεν ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή"
Γ. Σεφέρης

Πόσες φορές δεν θελήσαμε να σβήσει κάτι απ' το παρελθόν μας, το μακρινό ή η θλίψη μιας πράξης ή ενός λόγου, ο δόλος μιας σκέψης ή το βάσανο ενός λογισμού. Και πόσες φορές δεν προτιμήσαμε να πιέσουμε τον εαυτό μας μέχρις εσχάτων να το ξεχάσει, να μην του δίνει σημασία, να κουκουλώσει με χίλιες δύο δικαιολογίες αυτό το βάρος της συνείδησης ή πιο απλά να απωθήσει την αμαρτία κάπου βαθιά, σαν να μην έγινε. Γιατί αυτή είναι η γραφή, η αμαρτία. Η οδύνη οποιουδήποτε βιώματος αλλά και η ενοχή και η τύψη κάποιας πράξης.

Όλα αυτά χαράσσονται στην καρδιά μας ως άλλη γραφή και όσο μένει άσβηστη, τόσο πιο βαθιά τυπώνεται στα φυλλοκάρδια μας, καθώς προστίθεται το βάρος και η σφραγίδα κάποιας καινούριας. Δύσκολα όμως ξεγελιέται κάποιος και πολύ περισσότερο ο εαυτός μας, πόσο μάλλον ο Θεός. Πράγματα που έγιναν, αδύνατο να ξεγίνουν. Γραφές όμως που γράφτηκαν, γίνεται να σβηστούν. Γιατί η καρδιά μας έχει την ιδιότητα της άμμου, είναι εύπλαστη και μαλακή, όσο την αφήνουμε να είναι ελεύθερη και με ειλικρίνεια να παραδέχεται τα λάθη της και δεν τη σφίγγουμε, δεν την επιχωματώνουμε με φίλαυτους ελιγμούς και απλά δεν την κάνουμε πέτρα. Ό,τι χαράσσεται στην πέτρα, μένει ες αεί αποκρουστική επιγραφή. Ό,τι όμως γράφεται στην άμμο, μ' ένα αεράκι σβήνει. Έτσι απλά κι ωραία. Έτσι απλά σβήνει, γιατί έτσι ωραία φυσάει ο μπάτης και κάθε μπάτης.

Ποιος είν' ο μπάτης; Στην περίπτωσή μας η συγγνώμη. Η συγγνώμη που παίρνουμε απ' τους άλλους, που πληγώσαμε, που πικράναμε, μα πάνω απ' όλα η συγχώρεση που παίρνουμε απ' τον Θεό. Η συγγνώμη που πνέει σαν αύρα πάνω απ' τις μετανιωμένες καρδιές και ισοπεδώνει καθετί που πάει αντιδραστικά να ορθωθεί, είτε αυτό είναι δικαιολογία, είτε είναι παράπονο είτε μνησικακία ή εγωιστική αυτοανάλυση ενός λάθους που πέρασε. "Δέξου με ταπείνωση τη συγχώρεση που σου δίνει ο Θεός", λέει ο αββάς Ισαάκ, και συνέχισε. Κάνε μια νέα αρχή όντας τώρα λιγάκι πιο ώριμος. Βουναλάκια στην άμμο θα ορθωθούν κι άλλα στο μέλλον και γραφές νέες θα γραφούν. Και πάντα θα γράφονται, όσο ζούμε. Ας το αποδεχθούμε φυσιολογικά. Δεν είν' αυτό το βασανιστικό. Το σφάλμα είναι να γυρνάμε και να τις "διαβάζουμε" κάθε λίγο και λιγάκι προσπαθώντας κάθε φορά να πεισθούμε πως δεν λένε και τίποτα σπουδαίο. Δεν έχει σημασία τι λένε. Κάτι λένε. Που περιμένει να σβηστεί. Κι είναι τόσο εύκολο αυτό. Γίνεται όπως φυσάει τ' αεράκι και μας δροσίζει και μας αναζωογονεί. Κάτω από ένα πετραχήλι γονατίζοντας, τίμια και απλά. Φυσά ωραία η Χάρις. Και σβήνεται η γραφή...

ΕΡΜΙΟΝΗ Β.

Δημοσιεύτηκε: **Πέμ Μάιος 15, 2008 11:38 pm**

Ἕνας ἀδελφός πού φιλονίκησε μέ κάποιον ἄλλον πῆγε στόν γείτονά του καί τοῦ ἐξομολογήθηκε:

– Ὁ τάδε ἀδελφός, ἀββᾶ, πολύ μʼ ἐπίκρανε κι ὁ λογισμός μου μέ βασανίζει νά ἐκδικηθῶ.

–Κλείσου στό κελί σου, ἀδελφέ, καί μήν πάψεις νύκτα - μέρα νά προσεύχεσαι γιά ἐκεῖνον. Μʼ αὐτόν τόν τρόπο μόνο θʼ ἀπαλλαγεῖς ἀπό τό πάθος πού βράζει μέσα σου, τόν συμβούλεψε ὁ γέροντας.

Ὁ ἀδελφός ὑπήκουσε καί σέ μιά βδομάδα βρῆκε τήν ψυχική του ἠρεμία.

* * *
Ὅσο φέρνουμε διαρκῶς στό νοῦ μας τά κακά πού τυχόν μᾶς προξένησαν οἱ ἀδελφοί μας, ἔλεγε ὁ ὅσιος Μακάριος, τόσο ἀπομακρύνουμε τόν Θεό ἀπʼ αὐτόν. Ὅταν τά λησμονοῦμε παρευθύς, δέν τολμοῦν οἱ δαίμονες νά μᾶς πειράξουν.

* * *

Ἄν κανείς σέ ὑβρίσει, λέγει κάποιος Πατήρ, σύ εὐλόγησέ τον. Ἄν δεχθεῖ τήν εὐλογία, εἶναι καλό καί γιά τούς δύο. Ἄν ὅμως δέν τήν δεχθεῖ, ἐσύ παίρνεις ἀπό τόν Θεό τήν εὐλογία καί μένει σʼ αὐτόν ἡ ὕβρις.

"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Η Συγχωρητικότητα...