Re: Ειρηνη στις καρδιες μας
Δημοσιεύτηκε: Κυρ Μάιος 03, 2009 2:09 pm
Η εκκλησία είναι το βασίλειο της ειρήνης
Ζούμε σε μια εποχή διαμάχης και εντόνων διαιρέσεων, εποχή εξάρσεως του εθνικισμού μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων. Λαοί οι οποίοι για πολλά χρόνια έζησαν μαζί, τώρα συγκρούονται, αποδεικνύοντας πόσο επιφανειακή ήταν η ενότητά τους και πείθοντας ότι η ενότητα και η ειρήνη δεν μπορούν να είναι αποτέλεσμα πιέσεως. Γιατί η πίεση, με τη σειρά της, δεν αμβλύνει τις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους και τους λαούς· αντίθετα, μάλιστα, κάνει πιο βαθύ το χάσμα.
Την υπέρβαση όλων των διακρίσεων και διαιρέσεων ο απόστολος Παύλος έχει πολλές φορές τονίσει και τότε που διευκρινίζει ότι εν Χριστώ, «ούτε περιτομή ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις», αλλά και τότε που υπογραμμίζει ότι «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού».
Η Εκκλησία ως το σώμα του Χριστού, ως η καινή πολιτεία του Θεού, είναι υπερεθνικός οργανισμός από τη φύση της και οι άνθρωποι οι οποίοι πολιτογραφούνται δια του Βαπτίσματος ως μέλη της, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η εμμονή σε στείρους εθνικισμούς σημαίνει κένωση του Σταυρού και αχρήστευση της σωτηρίας την οποία Εκείνος προσφέρει.
Οι αληθινά πιστοί, συνοικοδομούμενοι στο Χριστό, αγωνίζονται να μετατρέψουν τον κόσμο σε κατοικητήριο του Θεού. Η εκκλησιοποίηση του κόσμου θα τον οδηγήσει στην αληθινή ειρήνη. Ο τον μοναδικό χώρο της όντως ειρήνης. Η Θεία Λειτουργία είναι η μοναδική και αυθεντική πορεία ειρήνης, γιατί οδηγεί τον άνθρωπο στο να μετάσχει στη ζωή του Χριστού. Στην Εκκλησία υπερβαίνονται όλες οι εθνικές και φυλετικές διακρίσεις και είναι «τα πάντα και εν πάσι Χριστός».
Αγαπητοί αναγνώστες, ο πλούτος, η υγεία, τα σπίτια, τα διάφορα αγαθά κι όλα τα εφευρήματα της ηδονής δεν έχουν κανένα κέρδος, εάν απουσιάζει το αγαθό της ειρήνης. Και βέβαια, όταν λέμε ειρήνη, εννοούμε το πρόσωπο του Χριστού.
Η ειρήνη δεν είναι κάτι αφηρημένο. Ειρήνη είναι ο ίδιος ο Χριστός, γι΄ αυτό και ενσαρκώνεται στο πρόσωπό του: «αυτός γαρ εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας», θα πει ο απόστολος. Μέσα στην Εκκλησία δεν έχουμε κοινωνία ιδεών, αλλά κοινωνία προσώπων. Οι άκτιστες ενέργειες του τριαδικού Θεού, «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία...», συγκεντρώνονται στο πρόσωπο του Κυρίου. Όποιος ενωθεί με το Χριστό γεύεται και τους καρπούς της χάρης τους, ανάμεσα στους οποίους είναι και η ειρήνη.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας λέγουν πως ο Χριστός μας έφερε τρεις μορφές ειρήνης. Ειρήνη με το Θεό, ειρήνη με τον εαυτό μας, ειρήνη με τους ανθρώπους. Ειρήνη με το Θεό, όταν φυλάττουμε τις εντολές Του και εφαρμόζουμε τα θελήματά Του. Ειρήνη με τον εαυτό μας, όταν διώχνουμε τα πάθη και τους λογισμούς από την ψυχή μας· και ειρήνη με τους άλλους, όταν κάνουμε τα πάντα για να ειρηνεύσει ο αδελφός μας και δεν του προξενούμε σκάνδαλο.
Αδέλφια μου, η αναστάσιμη χαρά, συνδέεται οργανικά και αναπόσπαστα με την ειρήνη όπως άλλωστε και με όλες τις άλλες αρετές ως ενιαίος καρπός του Αγίου Πνεύματος. Η ειρήνη αποτελεί ουσιώδες γνώρισμα της χριστιανικής ζωής. Παράλληλα προς τον σύνδεσμο της αγάπης υπάρχει και ο σύνδεσμος της ειρήνης. Και ο πιστός ως πολίτης της βασιλείας του Θεού, οφείλει να διατηρεί τον σύνδεσμο αυτό.
Όταν ο άνθρωπος είναι ζωντανό μέλος της Εκκλησίας, δηλαδή ζωντανό μέλος του σώματος του Χριστού, τότε αυτή η πραγματικότητα είναι το πρωτεύον μέσα στη ζωή του, την προσδιορίζει ολοκληρωτικά και ακριβώς επειδή τα μέλη του σώματος του Χριστού είναι και αλλήλων μέλη, κάθε διάκριση και διαίρεση υπερβαίνεται και ο Χριστός είναι ο τόπος της συναντήσεως και της ειρήνης όλων. Αν αυτή η ειρήνη απουσιάζει, αν άλλα στοιχεία είναι τα πρωτεύοντα στη ζωή μας, τότε ας προβληματισθούμε αν είμεθα αληθινά ανακαινισμένοι εν Χριστώ, αν είμαστε ζωντανά μέλη της Εκκλησίας.
Αγαπητοί μου, στην εποχή μας χρειαζόμαστε την ειρήνη του Θεού. Ο Χριστός «ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοις μακράν και ειρήνην τοις εγγύς». Συμφιλίωσε τα έθνη. Όλοι είμαστε από το γένος του Χριστού και της Εκκλησίας. Οι πόλεμοι, που μαστίζουν την εποχή μας, παρ΄ όλη την ανάπτυξη της ειρηνόφιλης φιλολογίας, θα εξαφανισθούν μόνον, όταν επικρατήσει η ειρήνη του Χριστού. Σε καμιά άλλη εποχή η λέξη ειρήνη δεν έχασε το νόημά της όσο στη δική μας.
Αδέλφια μου, η ειρήνη αποτελεί γνώρισμα της καινής κτίσεως, καθώς πηγή της είναι ο Χριστός. Το μήνυμά Του μετά την ανάσταση είναι «ειρήνη» προς τους αποστόλους. Η αναζήτησή της μακριά από τον Χριστό αποτελεί ματαιοπονία. Ο πόθος του ανθρώπου για ειρήνη παραμένει ανικανοποίητος, όταν ο κόσμος αδυνατεί να έρθει σε κοινωνία με τον αναστημένο Κύριο. Η Εκκλησία είναι το βασίλειο της ειρήνης. Ας γίνουμε συνειδητά μέλη της, ειρηνοποιοί. «Λοιπόν αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης έσται μεθ΄ υμών». Αμήν.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΑΚΙΡΗ, θεολόγος
http://www.imsamou.gr/mag.php?f=0&id=316
Ζούμε σε μια εποχή διαμάχης και εντόνων διαιρέσεων, εποχή εξάρσεως του εθνικισμού μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων. Λαοί οι οποίοι για πολλά χρόνια έζησαν μαζί, τώρα συγκρούονται, αποδεικνύοντας πόσο επιφανειακή ήταν η ενότητά τους και πείθοντας ότι η ενότητα και η ειρήνη δεν μπορούν να είναι αποτέλεσμα πιέσεως. Γιατί η πίεση, με τη σειρά της, δεν αμβλύνει τις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους και τους λαούς· αντίθετα, μάλιστα, κάνει πιο βαθύ το χάσμα.
Την υπέρβαση όλων των διακρίσεων και διαιρέσεων ο απόστολος Παύλος έχει πολλές φορές τονίσει και τότε που διευκρινίζει ότι εν Χριστώ, «ούτε περιτομή ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις», αλλά και τότε που υπογραμμίζει ότι «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού».
Η Εκκλησία ως το σώμα του Χριστού, ως η καινή πολιτεία του Θεού, είναι υπερεθνικός οργανισμός από τη φύση της και οι άνθρωποι οι οποίοι πολιτογραφούνται δια του Βαπτίσματος ως μέλη της, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η εμμονή σε στείρους εθνικισμούς σημαίνει κένωση του Σταυρού και αχρήστευση της σωτηρίας την οποία Εκείνος προσφέρει.
Οι αληθινά πιστοί, συνοικοδομούμενοι στο Χριστό, αγωνίζονται να μετατρέψουν τον κόσμο σε κατοικητήριο του Θεού. Η εκκλησιοποίηση του κόσμου θα τον οδηγήσει στην αληθινή ειρήνη. Ο τον μοναδικό χώρο της όντως ειρήνης. Η Θεία Λειτουργία είναι η μοναδική και αυθεντική πορεία ειρήνης, γιατί οδηγεί τον άνθρωπο στο να μετάσχει στη ζωή του Χριστού. Στην Εκκλησία υπερβαίνονται όλες οι εθνικές και φυλετικές διακρίσεις και είναι «τα πάντα και εν πάσι Χριστός».
Αγαπητοί αναγνώστες, ο πλούτος, η υγεία, τα σπίτια, τα διάφορα αγαθά κι όλα τα εφευρήματα της ηδονής δεν έχουν κανένα κέρδος, εάν απουσιάζει το αγαθό της ειρήνης. Και βέβαια, όταν λέμε ειρήνη, εννοούμε το πρόσωπο του Χριστού.
Η ειρήνη δεν είναι κάτι αφηρημένο. Ειρήνη είναι ο ίδιος ο Χριστός, γι΄ αυτό και ενσαρκώνεται στο πρόσωπό του: «αυτός γαρ εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας», θα πει ο απόστολος. Μέσα στην Εκκλησία δεν έχουμε κοινωνία ιδεών, αλλά κοινωνία προσώπων. Οι άκτιστες ενέργειες του τριαδικού Θεού, «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία...», συγκεντρώνονται στο πρόσωπο του Κυρίου. Όποιος ενωθεί με το Χριστό γεύεται και τους καρπούς της χάρης τους, ανάμεσα στους οποίους είναι και η ειρήνη.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας λέγουν πως ο Χριστός μας έφερε τρεις μορφές ειρήνης. Ειρήνη με το Θεό, ειρήνη με τον εαυτό μας, ειρήνη με τους ανθρώπους. Ειρήνη με το Θεό, όταν φυλάττουμε τις εντολές Του και εφαρμόζουμε τα θελήματά Του. Ειρήνη με τον εαυτό μας, όταν διώχνουμε τα πάθη και τους λογισμούς από την ψυχή μας· και ειρήνη με τους άλλους, όταν κάνουμε τα πάντα για να ειρηνεύσει ο αδελφός μας και δεν του προξενούμε σκάνδαλο.
Αδέλφια μου, η αναστάσιμη χαρά, συνδέεται οργανικά και αναπόσπαστα με την ειρήνη όπως άλλωστε και με όλες τις άλλες αρετές ως ενιαίος καρπός του Αγίου Πνεύματος. Η ειρήνη αποτελεί ουσιώδες γνώρισμα της χριστιανικής ζωής. Παράλληλα προς τον σύνδεσμο της αγάπης υπάρχει και ο σύνδεσμος της ειρήνης. Και ο πιστός ως πολίτης της βασιλείας του Θεού, οφείλει να διατηρεί τον σύνδεσμο αυτό.
Όταν ο άνθρωπος είναι ζωντανό μέλος της Εκκλησίας, δηλαδή ζωντανό μέλος του σώματος του Χριστού, τότε αυτή η πραγματικότητα είναι το πρωτεύον μέσα στη ζωή του, την προσδιορίζει ολοκληρωτικά και ακριβώς επειδή τα μέλη του σώματος του Χριστού είναι και αλλήλων μέλη, κάθε διάκριση και διαίρεση υπερβαίνεται και ο Χριστός είναι ο τόπος της συναντήσεως και της ειρήνης όλων. Αν αυτή η ειρήνη απουσιάζει, αν άλλα στοιχεία είναι τα πρωτεύοντα στη ζωή μας, τότε ας προβληματισθούμε αν είμεθα αληθινά ανακαινισμένοι εν Χριστώ, αν είμαστε ζωντανά μέλη της Εκκλησίας.
Αγαπητοί μου, στην εποχή μας χρειαζόμαστε την ειρήνη του Θεού. Ο Χριστός «ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοις μακράν και ειρήνην τοις εγγύς». Συμφιλίωσε τα έθνη. Όλοι είμαστε από το γένος του Χριστού και της Εκκλησίας. Οι πόλεμοι, που μαστίζουν την εποχή μας, παρ΄ όλη την ανάπτυξη της ειρηνόφιλης φιλολογίας, θα εξαφανισθούν μόνον, όταν επικρατήσει η ειρήνη του Χριστού. Σε καμιά άλλη εποχή η λέξη ειρήνη δεν έχασε το νόημά της όσο στη δική μας.
Αδέλφια μου, η ειρήνη αποτελεί γνώρισμα της καινής κτίσεως, καθώς πηγή της είναι ο Χριστός. Το μήνυμά Του μετά την ανάσταση είναι «ειρήνη» προς τους αποστόλους. Η αναζήτησή της μακριά από τον Χριστό αποτελεί ματαιοπονία. Ο πόθος του ανθρώπου για ειρήνη παραμένει ανικανοποίητος, όταν ο κόσμος αδυνατεί να έρθει σε κοινωνία με τον αναστημένο Κύριο. Η Εκκλησία είναι το βασίλειο της ειρήνης. Ας γίνουμε συνειδητά μέλη της, ειρηνοποιοί. «Λοιπόν αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης έσται μεθ΄ υμών». Αμήν.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΑΚΙΡΗ, θεολόγος
http://www.imsamou.gr/mag.php?f=0&id=316