"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Σε πλαγιά στα νότια του νησιού, 25 χμ. από το Αργοστόλι, στο χωριό Μαρκόπουλο που αγναντεύει τη Ζάκυνθο και το μάτι ξανοίγει προς την πεδιάδα του Ελειού, στέκει μέσα στα λουλούδια επιβλητικά ένα καμπαναριό και λίγο πιο κάτω η Εκκλησία της Παναγίας της Λαγκουβάρδας ή Φιδούσας.
Ζωσμένο το νησί μας από μυστήρια και φαινόμενα ανεξήγητα!
Μα σʼ αυτό το μέρος, το Μαρκόπουλο, το Φαινόμενο να βγαίνουν φίδια τελείως διαφορετικά από τα υπόλοιπα, φίδια με σώμα ζεστό, με μεταξένια υφή, που δέχονται να τα πιάνουν οι πιστοί, χωρίς να είναι δηλητηριώδη, φίδια Ιερά, (κατά την επικρατούσα αντίληψη), με σταυρό στο κεφάλι τους κατά την γιορτή της Παναγίας το Δεκαπενταύγουστο, είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ!
Το περιοδικό «Ο Φανός της Κεφαλονιάς» του Χρήστου Βουνά γράφει το 1968:
«Φίδια αθώα κι άκακα αναφαίνονται στη γύρω από την εκκλησούλα της Παναγίας της Λαγκουβάρδας λαχτιά, που την ημέρα της Γιορτής ξεθαρρεύουν και μπαίνουν ακόμα και μέσα εις το ναόν. Κι ανεβαίνουν στο τέμπλο, στους κηροστάτες, στις άγιες εικόνες και στέκονται να τα πιάσει και να τα χαϊδέψει ο κάθε προσκυνητής. Φίδια που λες και συμμετέχουν στη χαρά του πανηγυριού, φίδια που ποτέ δεν δάγκωσαν ούτε ζώο, ούτε άνθρωπο. Φίδια, τα οποία θα' πρεπε να μελετηθούν επιστημονικά. Διότι είναι πραγματικά ανεξήγητη η εμφάνισή τους στις αρχές του Αυγούστου κι η τελεία εξαφάνισή τους στο τέλος του ίδιου μήνα...
Εξήγηση εύκολη δεν μπορείς να δώσεις, κρατάς το λόγο σου επιφυλακτικά μην κι ο άλλος σε γελάσει ή την πίστη σου αγνοήσει!!!
Μα πολλοί λένε πως το φυσικό φαινόμενο συνυπάρχει με το θρησκευτικό και πορεύονται και κυκλώνονται μαζί μια φορά το χρόνο στην γιορτή της Παναγίας τις 15 Αυγούστου!
Κόσμος πολύς, πιστοί και περίεργοι, κάνουν το σταυρό τους και νιώθουν πως τούτο το σημάδι της εμφάνισης των φιδιών στης Παναγίας την γιορτή είναι καλό και θείο και άφοβο. Και έτσι ησυχάζει το πνεύμα και ορθώνεται η πίστη.
Πάνω σʼ αυτή την πίστη μύριοι έρχονται την ημέρα της Γιορτής να προσκυνήσουν και να δουν από κοντά τα “φίδια της Παναγίας”.
Οι κάτοικοι του νησιού κάθε χρόνο με αγωνία ρωτούν αν και πάλι τα φίδια βγήκαν! Αυτό θεωρείται σημάδι καλό για του νησιού την πορεία. Μα ο λόγος της Παράδοσης συχνά ακούγεται πως εάν την εμφάνισή τους δεν κάνουν όταν γιορτάζει η Παναγιά, κάτι κακό μεγάλο στο νησί θα συμβεί!
Το 1940 και το 1953 την παρουσία τους δεν έδωσαν τα φίδια και το νησί βαριά πληγώθηκε από κατακτητές και στη συνέχεια χτυπήθηκε ανελέητα από την καταστροφική μανία του Εγκέλαδου.
Μα αν σταθείς διαβάτη και προσκυνητή κι έχεις ανοιχτό ορίζοντα στο νου σου και πίστη στο Θεό, τότε μελετάς της άλλης Παράδοσης την εξήγηση.
Στο μέρος αυτό, λέει η μνήμη του λαού, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγιάς, μεγάλο και πλούσιο. Το έζωναν τείχη ψηλά και στην καρδιά του το υπηρετούσαν πολλές καλόγριες. Φθονερό και πεινασμένο το μάτι του πειρατή και κουρσάρου που θέριζε το Ιόνιο, έβαλε σκοπό να γυμνώσει το μοναστήρι.
Στον αγώνα της λευτεριάς και στο κράτημα της πίστης οι καλόγριες δεν το παρέδωσαν… Μη μπορώντας όμως να κάνουν αλλιώς, αφού ο αγώνας των όπλων και της βολής έλλειπε, όταν κυκλώθηκαν από τις πύρινες γλώσσες της φωτιάς των επιδρομέων, συγκεντρώθηκαν όλες τριγύρω από την Αγία Τράπεζα για μια τελευταία έκκληση προς το Θείο, για την ύστατη προσευχή σωτηρίας! Κύκλος πίστης, κύκλος χρόνου, κύκλος Γιορτής, ζήτησαν από την Παναγιά Προστάτη τους να τις κάνει πουλιά ή φίδια, να φύγουν, να πετάξουν, τα σώματά τους αγνά και αμόλυντα να μείνουν…
Έτσι σαν φίδια Ιερά πλέον γυρίζουν και δίνουν το παρόν, ελέγχουν την πίστη και παρακολουθούν την ορθή πορεία μας στο δρόμο που αυτές χάραξαν, εκεί στην Παναγία την Φιδούσα στο Μαρκόπουλο.

Aπο την διαδικτυακή εφημερίδα "Το Ρεπόρτο"

[ Φόβος Θεού, σεβασμός Θεού.

Ο Γέροντας Εφραίμ ( Κατουνακιώτης ) , σε συζήτησή μου ,μου είπε:
« Όταν παιδί μου , ο άνθρωπος δεν έχει φόβο Θεού ή κατά την νεότητά του θα πέσει στην αμαρτία ή κατά το μέσον της ηλικίας του ή ακόμη κατά το γήρας του.
Οι άγιοι Πατέρες είπαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει τον φόβο του Θεού με την εξής πνευματική εργασία. Όταν ενθυμείται το θάνατο και τις τιμωρίες στον Άδη. Όταν κάθε βράδυ εξετάζει τον εαυτό του πώς πέρασε την ημέρα και το πρωί, πώς πέρασε την νύκτα. Όταν έχει σεμνότητα και συστολή στα λόγια και την συμπεριφορά του, που τον κάνουν να έχει παρρησία.
Για αυτό το είδος της παρρησίας ο Αββάς Αγάθων είπε, ότι ομοιάζει προς ένα μεγάλο καύσωνα , που όταν συμβεί όλοι φεύγουν από μπροστά του και τους καρπούς των δένδρων καταστρέφει. Είθε ο Θεός να λυτρώσει τις ψυχές μας για να αποκτήσουμε φόβο Θεού. ]

Από το βιβλίο « Εμπειρίες από τον αμίλητο κόσμο του Άθω »
Τόμος Βʼ
Πύργος Ηλείας

[ Η τιμία ζώνη

Έχει κατασκευασθεί από την ίδια τη Θεοτόκο στα Ιεροσόλυμα , όπου εφυλάσσετο ως το έτος 530μ.Χ. , ότε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός την μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη , όπου παρέμεινε ως τον 14ον αιώνα. Στη συνέχεια ο αυτοκράτορας Ι. Κατακουζινός την πρόσφερε στην Ι. Μονή Βατοπεδίου, όπου μέχρι σήμερα παραμένει.
Στην Αθήνα είχε έλθει επίσημα το έτος 1963. Το 1995 ξαναπήγε… ]

[ Παναγία η Κουκουζέλισσα.

Στην Μ. Λαύρα Αγίου Όρους προσκυνήσαμε την Παναγία την Κουκουζέλισσα. Βρίσκεται τοποθετημένη σε ξύλινο θρόνο μέσα στο ομώνυμο παρεκκλήσι της Μονής . Επήρε την ονομασία , όπως μας είπαν οι πατέρες της Μονής, από τον Άγιο Ιωάννη τον Κουκουζέλη, ο οποίος « εκέκτητο » το Καλλιγέλαδον. Ήταν Αρχιμουσικός στο παλάτι. Όταν έψαλλε, κουράστηκε και αποκοιμήθηκε στο στασίδι. Είδε την Παναγία να του ανταποδίδει το Χαίρε και να του λέει : « Χαίρε Ιωάννη! Ψάλλε μου και εγώ δεν θα σε εγκαταλείψω » . Ενώ έβαζε στο χέρι του και ένα χρυσό νόμισμα με μαύρη γραμμή , που ξυπνώντας βρέθηκε πράγματι να το κρατά. Ο Άγιος όταν αργότερα από την πολλή ώρα ορθοστασίας σε αγρυπνία προσβλήθηκαν τα πόδια του, η Υπεραγία Θεοτόκος πάλι του εμφανίστηκε σε όνειρο και τον θεράπευσε. ]

Από το βιβλίο « Εμπειρίες από τον αμίλητο κόσμο του Άθω »
Τόμος Βʼ
Πύργος Ηλείας

Ύμνος προς την Θεοτόκο του Αγίου Νεκταρίου

1. Αγνή Παρθένε Δέσποινα , άχραντε Θεοτόκε,
Χαίρε , Νύμφη Ανύμφευτε ! ( Επωδός )
2. Παρθένε Μήτερ Άνασσα , πανένδροσέ τε πόκε,
Χαίρε, ….
3. Υψηλοτέρα Ουρανών , ακτίνων λαμπροτέρα,
Χαίρε,…
4. Χαρά παρθενικών χορών, αγγέλων υπερτέρα,
Χαίρε, …
5. Εκλαμπροτέρα ουρανών , φωτός καθαρωτέρα,
Χαίρε, …
6. Των ουρανίων στρατιών πασών αγιωτέρα,
Χαίρε , …
7. Μαρία αειπάρθενε, κόσμου παντός Κυρία,
Χαίρε, …
8. Άχραντε νύμφη Πάναγνε, Δέσποινα Παναγία,
Χαίρε, …
9. Μαρία, Νύμφη Άνασσα, χαράς ημών αιτία,
Χαίρε, …
10. Κόρη σεμνή, Βασίλισσα, Μήτηρ Υπεραγία,
Χαίρε,…
11. Τιμιωτέρα Χερουβείμ, υπερενδοξοτέρα,
Χαίρε, …
12. Των Ασωμάτων Σεραφείμ ,των θρόνων υπερτέρα,
Χαίρε, …
13. Χαίρε το άσμα Χερουβείμ, χαίρε ύμνος αγγέλων,
Χαίρε, …
14. Χαίρε ωδή των Σεραφείμ, χαρά των Αρχαγγέλων,
Χαίρε, …
15. Χαίρε ειρήνη και χαρά, λιμήν της σωτηρίας,
Χαίρε, …
16. Παστάς του Λόγου ιερά, άνθος της αφθαρσίας,
Χαίρε, …
17. Χαίρε παράδεισε τρυφής ζωής τε αιωνίας,
Χαίρε, …
18. Χαίρε το ξύλον της ζωής , πηγή αθανασίας,
Χαίρε, …
19. Σε ικετεύω , Δέσποινα, Σε νυν επικαλούμαι ,
Χαίρε, …
20. Σε δυσωπώ , Παντάνασσα, σην χάριν εξαιτούμαι,
Χαίρε, …
21. Κόρη σεμνή και άσπιλε, Δέσποινα, Παναγία,
Χαίρε, …
22. Θερμώς επικαλούμαι Σε, Ναέ ηγιασμένε,
Χαίρε, …
23. Αντιλαβούμαι μου, ρύσαι με από του πολεμίου,
Χαίρε, …
24. Και κληρονόμον δείξον με ζωής της αιωνίου,
Χαίρε, …
ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ!

Από το βιβλίο « Εμπειρίες από τον αμίλητο κόσμου του Άθω »
Νικόλαος Ζαχαριάδης
Τόμος Βʼ
Πύργος Ηλείας

[ Παναγία η Παραμυθία

Η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου , είναι μία τοποθεσία θαυμάσια, στολισμένη με κάρπιμα δέντρα, με νεραντζιές, κυπαρίσσια και με περιβόλια εύμορφα. Εκεί είδαμε την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της ονομαζόμενης « Παραμυθία ». Η εικόνα αυτή είναι τοιχογραφία και βρίσκεται στο δεξιό χορό ομωνύμου παρεκκλησίου της Μονής. Όταν πειρατές επετέθησαν στη Μονή, το πληροφορήθηκε ο ηγούμενος από την Παναγία. Το αξιοπερίεργο, όπως μας είπαν οι Πατέρες , είναι ότι είδε στην εικόνα ο ηγούμενος το βρέφος να απλώνει το χέρι του και να σκεπάζει τα χείλη της Μητέρας του λέγοντας: « Μη μητέρα μου, άφησε τους να τιμωρηθούν… » Η Παναγία πήρε το χέρι του Υιού της και επανέλαβε τα ίδια λόγια.
Αυτός ο τελευταίος σχηματισμός παρέμεινε μόνιμα στην εικόνα. Ενώ οι μοναχοί σώθηκαν θαυματουργικά από τους πειρατές. Ονόμασαν την Παναγία αυτή « Παραμυθία » , που σημαίνει παρηγοριά, καταπράυνση ή μετρισμός. Έννοιες που εξίσου αποδίδουν το περιστατικό του θαύματος.
Σε χειρόγραφο ρωσσικό της Μονής αγίου Παντελεήμονα αναφέρεται ότι οι πειρατές ήταν Τούρκοι. Η εικόνα αυτή όπως πληροφορήθηκα από Βατοπαιδινό Ιερομόναχο , ανάγεται στον 14ο αιώνα. Στο πρόσωπο της Παναγίας είναι αποτυπωμένη η γλυκύτητα και η αγάπη. Τα χείλη φαίνονται να μιλούν και να ικετεύουν τον Κύριο ή σαν να μιλά και κάπου σταμάτησε τη φράση στη μέση. Το πρόσωπο του θείου βρέφους δείχνει απειλή. Οι σκούρες γραμμές στο πρόσωπο προδίδουν οργή , το δε βλέμμα του είναι αυστηρό και εκφράζει αγανάκτηση. ]

Από το βιβλίο « Εμπειρίες από τον αμίλητο κόσμου του Άθω »
Νικόλαος Ζαχαριάδης
Τόμος Βʼ
Πύργος Ηλείας

[ Παναγία η Εσφαγμένη

Στο νάρθηκα του παρεκκλησίου Αγίου Δημητρίου της Ι. Μ. Βατοπαιδίου είδαμε και προσκυνήσαμε την Παναγία την Εσφαγμένη. Όπως αναφέρεται ένας ιεροδιάκονος εκκλησιάρχης , δηλ. νεωκόρος , έφτανε επανειλημμένα καθυστερημένος στην τράπεζα. Μετά από αλλεπάλληλες προτροπές του ηγουμένου της Μονής ο Μοναχός δεν είχε συμμορφωθεί. Ο ηγούμενος έδωσε εντολή στο Τραπεζάρη μην δώσει φαγητό στον καθυστερημένο μοναχό. Οργισμένος αυτός πήρε ένα μαχαίρι . Πήγε στην εικόνα της Παναγίας και της είπε. « Έως πότε έσομαι σοι υπηρετών » και εκάρφωσε στο μάγουλο της Παναγίας το μαχαίρι. Από το πρόσωπο της Παναγίας έτρεξε αίμα ( διακρίναμε το τραύμα ) . Ο ιεροδιάκονος τυφλώθηκε και έπεσε κάτω φρενόληπτος από τον έλεγχο της συνειδήσεως, μένοντας στην κατάσταση αυτή τρία χρόνια. Η Παναγία τον θεράπευσε και τον συγχώρεσε. Ανήγγειλε η ίδια στον ηγούμενο ότι το βλάσφημο χέρι του θα υφίστατο παραδειγματική τιμωρία μετά το θάνατο. Ο ιεροδιάκονος μετανόησε. Πράγματι το εικονοκτόνο χέρι φυλάσσεται άλυωτο και κατάμαυρο μέχρι σήμερα.
Όπως διέκρινα η εικόνα αυτή φέρει τα σημεία της πληγής και του αίματος για αυτό ονομάζεται και Εσφαγμένη. Σήμερα το εικονοκτόνο χέρι υπάρχει στη Μονή Βατοπαιδίου. Είναι σκεπασμένο όπως το είδα με ξερό δέρμα , μέσα σε κουτί με συρματόπλεγμα. Όπως ξέρετε σε κάθε Μονή υπάρχουν πολλά λείψανα που παρατίθενται για προσκύνηση . Φυσικά το εικονοκτόνο χέρι δεν το προσκυνούμε. Ο αείμνηστος παπα- Ματθαίος ( Βατοπαιδινός ) που τον ήξερα και ως έφορο της Αθωνιάδος Σχολής που φοίτησα μου έδειξε το εικονοκτόνο χέρι το οποίο ήταν τοποθετημένο στον προνάρθηκα. Ρώτησα γιατί ήταν εκεί και μου απάτησε ότι: Είναι εδώ γιατί ακριβώς δεν είναι αγιασμένο, ώστε κάποιοι προσκυνητές να αποκόπτουν τεμάχια, όπως τούτο πολύ το συνήθιζαν οι Ρώσσοι , οι οποίοι ήθελαν να κατακτήσουν το Άγιον Όρος. ]

Από το βιβλίο « Εμπειρίες από τον αμίλητο κόσμου του Άθω »
Νικόλαος Ζαχαριάδης
Τόμος Βʼ
Πύργος Ηλείας

[ Στην Παναγία την Πορταϊτισσα
Ι.Μ. Ιβήρων

Στην Ιερά Μονή Ιβήρων ευρίσκεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Πορταϊτισσας, η οποία κατά την παράδοση είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Η εικόνα αυτή τον καιρό της εικονομαχίας ρίχτηκε στην θάλασσα. Οι παλαιοί Γεροντάδες της Ιβήρων ξαφνικά είδαν μέσα στην θάλασσα ουρανομήκη λάμψη. Έμειναν έκθαμβοι, γιατί την έβλεπαν και την νύχτα να λάμπει σαν τον ήλιο. Με βάρκες οι Πατέρες έφτασαν στο περίεργο και θαυμαστό εκείνο σημείο. Το αξιοπερίεργο είναι ότι διέκριναν μιαν εικόνα της Θεοτόκου , που όσο πλησίαζαν κοντά τόσο αυτή απομακρυνόταν. Οι Πατέρες με προσευχή παρακαλούσαν τον Θεό να τους επιτρέψει να πάρουν την άγια εικόνα. Αυτή, ( η Παναγία ) βοήθησε… Εμφανίστηκε στο μοναχό Γαβριήλ , ο οποίος ασκήτευε έξω από την μονή και του λέει: « Πήγαινε στο Μοναστήρι σου και πες στον ηγούμενο ότι ήρθα για να γνωρίσουν όλοι την αγάπη και την πρόνοια που έχω στο μοναστήρι σας » . Πράγματι ο ενάρετος μοναχός περπάτησε στη θάλασσα και η εικόνα ήρθε στην αγκαλιά του. Οι Πατέρες με εξαπτέρυγα-λάβαρα την υποδέχτηκαν και έκαμαν ολονύχτιες αγρυπνίες, δεήσεις και Λειτουργίες επί τρία μερόνυχτα για να ευχαριστήσουν τον Θεό και την Παναγία. Την έβαλαν στο ναό της Μονής , αλλά εκείνη έφευγε και στεκόταν πάνω από την πόρτα του Μοναστηριού για να προστατεύσει τους μοναχούς. Για αυτό ονομάστηκε και Πορταϊτισσα . Η ίδια η Παναγία ξαναπαρουσιάστηκε στο Γέροντα Γαβριήλ και του είπε: « Ήρθα για να γίνω φύλακας και φρουρός σας και σε αυτήν και στη μέλλουσα ζωή ». Η εικόνα βρίσκεται σήμερα σε παρεκκλήσι της Μονής και μεταφέρεται στο Καθολικό σε εορτές και σε πανηγύρεις. Άπειρο είναι το πλήθος των προσκυνητών της, ιδιαίτερα το Δεκαπενταύγουστο και τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, οπότε λιτανεύεται και γιορτάζεται η ανάμνηση της ευρέσεώς της , με λειτουργία σε παρεκκλήσι της παραλίας στο σημείο ακριβώς που την έβγαλε από την θάλασσα ο Άγιος Γέροντας Γαβριήλ.
Το αξιοπερίεργο επίσης είναι ότι υπάρχει και ένα θαυματουργό καντήλι της Παναγίας που κινείται μόνο του, σαν ρολόι ,σαν καμπάνα, και προμηνύει τη χαρά και τη λύπη. Όταν κινείται κατά τις Δεσποτικές και θεομητορικές εορτές προμηνύει χαρά. Όταν κινείται άλλες ημέρες προμηνύει καταστροφή. Ένας μοναχός από την Νέα Σκήτη , μου είπε: Νοιώθω μεγάλη χαρά που ανάβω το καντήλι της Παναγίας μας. Κι ένας άλλος έμενε νηστικός για να μη λείψει το λάδι από το καντήλι της . Γρηγοριάτης ( Κελλιώτης ) ο άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης αναφέρει ότι : " Η Μητέρα του Θεού , η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η κραταιά μεσιτεία προς τον Θεόν, και διηνεκώς πρεσβεύει υπέρ του Αγίου Όρους και το κρατεί ως ο μαγνήτης τον σίδηρον ".

Από το βιβλίο « Εμπειρίες από τον αμίλητο κόσμο του Άθω »
Τόμος Βʼ
Πύργος Ηλείας

[ Το φαινόμενο

Η ασημένια κανδήλα ζυγίζει δυόμισι κιλά. Λες και ένα αόρατο χέρι την σπρώχνει , κατά μυστηριώδη τρόπο.
Συνήθως, όπως μας είπαν οι πατέρες της Μονής, παρατηρείται αυτό στις αγρυπνίες και ακολουθίες. Μετά το « Πάσα πνοή » η κανδήλα κινείται , αιωρείται ρυθμικά. Πολλά και διάφορα είναι συνταιριασμένα γύρω από το φαινόμενο: ότι είναι παρούσα η Παναγία, ότι υπενθυμίζει στους προσκυνητές το χρέος τους , ότι κάτι κακό θα συμβεί, σεισμός, πόλεμος , θανατικό. Σα να υπενθυμίζει προσευχή και νηστεία. Παραδόσεις πολλές για θαύματα, για ιάσεις αρρώστων κ.λ.π.
Η κανδήλα στην Ιερά Μονή Ιβήρων ( Μάιος 1989 ) επί τρεις μήνες κινείται συνεχώς. Η Ιερά Κοινότης σύσσωμη κατήλθε εις την Ιεράν Μονήν Ιβήρων και ετέλεσεν παράκλησιν εις την Παναγίαν , δια να λυτρώσει τόσον το Άγιον Όρος , όσον και τον κόσμον ολόκληρο από τους κινδύνους. Το θαύμα αυτό της κανδήλας της Ιεράς Μονής Ιβήρων ας δώσει την αφορμή ειλικρινούς μετανοίας όλων μας , από των μοναχών του Αγίου Όρους μέχρις εμάς εδώ στον κόσμο. Και όλοι οι Ορθόδοξοι ας παρακαλέσουμε την Παναγία δια την στήριξη της κινδυνεούσης πίστεώς μας , λόγω του Οικουμενισμού. Εξάλλου , το περιοδικόν της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας « Διδαχή » ( Φεβρ. 1989 ) δημοσιεύει περιγραφήν άλλου θαύματος που έγινε κατά την ολονύκτιον αγρυπνίαν της 2ας Φεβρουαρίου 1989 εις τον λυόμενον Μητροπολιτικόν Ναόν της Καλαμάτας . Συγκεκριμένως κατά την 3ην πρωινήν ώρα και ενώ η Θεία Λειτουργία ευρίσκετο εις το σημείον « Εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου … » η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας μας έλαμψεν ουράνιον φως , γενόμενον αντιληπτόν από τους πιστούς. Αι λάμψεις αυταί διήρκεσαν μέχρι ώραν 4.30 πρωινήν. ]

[ Χρήσιμα δώρα:

Θέλεις άνθρωπε να προσφέρης δώρα για να μείνουν;
Πρόσφερε:
Στους εχθρούς σου:
Την συγγνώμην.
Στους φίλους σου:
Την καρδίαν σου
Στα τέκνα σου:
Καλό παράδειγμα.
Στους αλλοπίστους:
Ανοχήν και διαφώτισην.
Στους γονείς σου:
Υπακοήν και σεβασμόν.
Στον εαυτόν σου:
Ταπείνωσιν.
Στον ΘΕΟΝ σου:
Πίστιν.
Σε όλους: Αγάπη. ]

Από το βιβλίο " Εμπειρίες από τον αμίλητο κόσμο του Άθω"
Νικολάου Ζαχαριάδη
Τόμος Βʼ
Πύργος Ηλείας