Ψυχολογικά προβλήματα.

[eortologio_gr]

Ξεφεύγουμε αδελφοί μου σε πεδία που σαφώς εμπίπτουν σε επιστημονική προσέγγιση την οποία (εξ'όσων γνωρίζω) δεν διαθέτουμε.

Χρ.

ΥΓ. thomas25, διόρθωση δεν γίνεται 100%. Αν δείς κάποιο λάθος σε δημοσίευσή σου και θέλεις να την αλλάξεις, επιλέγεις διαγραφή του μηνυματός σου και μετά πάς back καναδυό φορές, διορθώνεις και ξαναδημοσιεύεις. Για να λειτουργήσει αυτό δεν πρέπει στο μεταξύ κάποιος άλλος να έχει κάνει δημοσίευση μετά την δικιά σου. Αν έχει κάνει δεν μπορείς να διαγράψεις οπότε συνεχίζεις και αναμορφώνεις με νέα δημοσίευση.

[Christos]

...Ειναι μια απλα βλαβη του εγκεφαλου? Αν ειναι βλαβη πως μπορει ενα χαπι να γιατρευει την ψυχη? (πραγμα που εγω δεν το πιστευω).
Ευχαριστω.

Χωρίς να είμαι ψυχολόγος ή ψυχίατρος, πιστεύω ότι εφόσον δεν υπάρχει βιολογικό πρόβλημα δυσλειτουργίας, το κάθε χάπι βοηθά αναστέλοντας την λειτουργία ορισμένων κέντρων ωστε να αποκλείονται ορισμένες πορείες της προδιάθεσης της σκέψης.

Παράλληλα, με ψυχολογική διερεύνηση αναδρομών στην παιδική ηλικία, ερευνάται ο τύπος της προδιάθεσης και γίνεται προσπάθεια για την κατανόηση της προδιάθεσης απο τον ασθενή και η προσπάθεια επίλυψης η αρμονικής συμβίωσης μαζί της.

Αδυνατώ να δεχτώ ότι τα όποια ψυχολογικά προβλήματα οφείλονται "στον διάβολο" και στην επέμβαση των "εξαπτέρυγών του".

Τον τρόπο όμως μέσω του οποίου μπορεί να βοηθήσει η Ορθοδοξία τον γνωρίζουν οι καθ' υλη αρμόδιοι μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και ο "δικός μας" π.Αντωνιος.

Χρ.

Αναμένομε λοιπόν την απάντηση του καθ'ύλην αρμοδίου π. Αντώνιου.

[smarti]

Ενας γεροντας μου ειπε,οτι ειναι η απομακρυνση απο το θεο!.

Συγνωμη δεν ειχα δει οτι ειναι η ερωτηση προς τον πατερα ΑΝτωνιο.

[Teri]

Ενας γεροντας μου ειπε,οτι ειναι η απομακρυνση απο το θεο!.

Συγνωμη δεν ειχα δει οτι ειναι η ερωτηση προς τον πατερα ΑΝτωνιο.

Ήταν απ την αρχή έτσι ή έγινε μεταφορά;;
Δεχθείτε και τη δική μου συγνώμη.

[Christos]

Το θέμα μεταφέρθηκε στην θεματική ενότητα του π. Αντώνιου εφόσον είναι ο καθ'ύλην αρμόδιος να το απαντήσει.

[fousca]

KATA TΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΟΛΑ ΑΥΤ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΝΑ ΑΙΩΡΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ Κ ΕΛΠΙΔΑ. ΟΛΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΑΤΑΙΑ, ΜΟΛΙΣ ΝΙΩΘΩ ΚΑΠΩς ΕΤΣΙ ΠΑΙΡΝΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ Κ ΗΡΕΜΩ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΞΕΧΝΑΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ. ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΖΕΙ ΑΙΩΝΙΑ Κ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ Κ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.ΜΟΛΙς ΘΥΜΗΘΩ ΟΤΙ ΗΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ Κ ΣΥΝΕΡΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ...

[filotas]

Το θέμα έχει συζητηθεί επανειλημμένα. Η πρώτη φορά θυμάμαι ήταν πριν δυο χρόνια σε μια θυελλώδη συζήτηση, που είχε κρατήσει πολύ καιρό και πολλές σελίδες.

Τότε εγώ υποστήριζα την άποψη ότι όλα τα ψυχολογικά προβλήματα έχουν πνευματική προέλευση. Ο π. Αντώνιος μου είπε ότι δεν είναι έτσι κι ότι υπάρχουν περιπτώσεις που εμφανίζονται ψυχοσωματικά συμπτώματα από καθαρά βιολογικά αίτια. Έτσι βλέποντας έναν άνθρωπο να εμφανίζει ψυχοσωματικά συμπτώματα δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι αν το πρόβλημά του είναι ψυχικό ή βιολογικό.

Βέβαια από την άλλη πλευρά υπάρχει η καθαρά υλιστική αντιμετώπιση ότι ο άνθρωπος είναι μηχανή κι όταν παρουσιάζει "δυσλειτουργίες" η λύση είναι πάντα ένα φάρμακο.

Ας αφήσουμε όμως τον π. Αντώνιο να ξεκαθαρίσει εκείνος ως ειδικός, πότε ένας άνθρωπος, που εμφανίζει συμπτώματα ψυχικής νόσου πάσχει από πνευματική ασθένεια και πότε από βιολογική.

[srev]

Υπάρχουν εξαιρετικά κείμενα στο θέμα της σχέσεως ψυχολογίας και ορθόδοξης θεολογίας που μπορεί κάποιος να διαβάσει αν έχει κάποια υποδομή. Προτείνω το "Ψυχανάλυση και Ορθόδοξη Θεολογία" του καθ. π. Νικολάου Λουδοβίκου. Είναι μικρό και φτηνό.

Απόσπασμα από το προΐμιό του:

"Το μικρό αυτό βιβλίο περιλαμβάνει μια τριάδα πειραματικών, θα έλεγα, κειμένων, τα οποία στοχεύουν σε μια θεολογική οντολογική πλαισίωση μιας κριτικής υποδοχής της ψυχανάλυσης, υποδοχή η οποία αυτοτοποθετείται στην προοπτική που ο συγγραφέας θεωρεί ως ουσιώδη: την προσφορά εννοιολογικού χώρου δηλαδή, ο οποίος θα επέτρεπε μια θεολογική, εν καιρώ, φιλοξενία της ψυχολογίας του βάθους. Η Επιθυμία, η Καθολικότητα και η Εσχατολογία συναποτελούν έτσι μια τριάδα εννοιών με βαθειά καταρχήν θεολογική καταβολή, είναι οι στύλοι της θεολογικής οντολογίας, οι οποίοι την καθιστούν αληθινά θεμελιώδη, αλλά εν ταυτώ, σ' ένα δεύτερο επίπεδο, αποτελούν και θεμελιώδεις οντολογικούς ψυχαναλυτικούς στόχους -η κατάδειξη του γεγονότος αυτού προάγει μια θεολογικήν ερμηνευτική της ψυχανάλυσης η οποία δεν αφήνει αυτήν την τελευταία διόλου αδιάφορη, αφού της προσδίδει νεόυς, ευρύτερους ορίζοντες."


Υπήρξε παρόμοιο θέμα στο φόρουμ και θα επαναλάβω το εκεί μήνυμά μου:

Επιτρέψτε μου να καταθέσω την γνώμη μου αφού συμβαίνει να κάνω έρευνα επί σειρά ετών στις επιστήμες της νόησης. Τόσο η ψυχολογία όσο και η ψυχιατρική αποτελούν παραδοσιακές επιστήμες της νόηση, η πρώτη όντας ανθρωπιστική επιστήμη, η δεύτερη όντας φυσική επιστήμη. Τα τελευταία 50-60 χρόνια έχει σημειωθεί εκρηκτική ζύμωση στην επιστημονική κοινότητα και ο διαχωρισμός μεταξύ των επιστημών που εξετάζουν την ανθρώπινη (και μη) νόηση έχει ατονήσει υπέρ αυτού που καλείται διαεπιστημονική, διαθεματική έρευνα.

Οι εμπλεκόμενοι κλάδοι στο νέο αυτό συνδιαστικό πλαίσιο είναι μεγάλοι τον αριθμό και περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την κλασσική ψυχολογία, τη γνωσιακή ψυχολογία, την τεχνητή νοημοσύνη, τη νευροεπιστήμη, την γνωσιακή ψυχιατρική, την υπολογιστική ψυχολογία, καθώς και εξαιρετικά καρποφόρους συνδιασμούς όπως η γνωσιακή νευροψυχολογία, και η υπολογιστική γνωσιακή εξελικτική νευροεπιστήμη. Θα μπορούσε κάποιος να γενικεύσει χωρίς μεγάλη ανακρίβεια, ότι οι επιστήμες της νόησης έχουν εν πολλοίς συγκεντρωθεί μέσα στο σώμα της γνωσιακής επιστήμης (cognitive science).

Η Ορθοδοξία είναι σύμφωνη καθόλα με τις επιστήμες. Διάβασε για παράδειγμα το εξής άρθρο: π. Γεώργιος Μεταλληνός "Πίστη καὶ Ἐπιστήμη στὴν Ὀρθόδοξη Γνωσιολογία καὶ Μεθοδολογία". Κατά τον καθ. π. Νικόλαο Λουδοβίκο (Ανωτ. Εκκλησ. Ακαδ. Θεσ/κης & Πανεπ. Καίμπριτζ) η Ορθοδοξία είναι μοναδική στο εκρηκτικό άνοιγμα που κάνει σε κάθε αναζήτηση του ανθρώπου (σειρά ομιλιών του βρίσκονται στο www.pigizois.net). Δε θα πω, λοιπόν, τίποτα καινούργιο υποστηρίζοντας ότι η ψυχολογία όσο και η ψυχιατρική μαζί με όλες τις σύγχρονες επιστήμες της νόησης μπορούν να βοηθήσουν τον πάσχοντα σωματικά/βιολογικά άνθρωπο. Ο αυτισμός, για παράδειγμα, είναι διαταραχή της νευρολογικής διαμόρφωσης του εγκεφάλου κατά τη βρεφική και πρώιμη -κυρίως- παιδική ηλικία (και δεν οφείλεται στο περιβάλλον όπως επιστεύετο παλιότερα). Εκεί που δεν μπορούν να βοηθήσουν οι επιστήμες της νόησης είναι σε "παθήσεις" της ψυχής.

Το συμπέρασμα είναι ότι το σωματικό σύμπτωμα (δηλ. η βιολογική ασθένεια) θεραπεύεται από τις ιατρικές -με την ευρεία έννοια- επιστήμες. Το αίτιο όμως αυτών των συμπτωμάτων (ασθενειών), το πνευματικό κι όχι το βιολογικό, είναι πέραν των επιστημών. Καλό λοιπόν είναι ο άνθρωπος να κάνει ό,τι μπορεί με τις δυνάμεις του μέχρι ενός σημείου και ό,τι δεν είναι δυνατό ανθρωπίνως να αφήνεται με πίστη στο Χριστό.

Όποιος αδιαφορεί για ό,τι προτείνει η επιστήμη και περιμένει τα πάντα από το Θεό σφάλλει. Ο γ. Παΐσιος ανέφερε κάποτε ότι όταν ήταν στο σανατόριο ασθενής ούτε κομποσχοίνια, ούτε νηστείες ούτε τίποτα έκανε παρά έκανε υπακοή στους γιατρούς και επανήλθε στο πρόγραμμά του όταν επέστρεψε στο μοναστήρι. Από την άλλη, όποιος παραμερίζει το Θεό και προσπαθεί να τα λύσει όλα ανθρωπίνως σφάλλει δαιμονικά. Ακολουθάμε λοιπόν τις επιστήμες, εργαζόμενος τίμια των προβλημάτων σου εν τω κόσμω, αλλά έχουμε την καρδιά μας μονίμως στο Χριστό για ό,τι μάς υπερβαίνει.

Ευχές,

Σπύρος.

[helen]

Πραγματικά όλα αυτά που διάβασα είναι πέρα για πέρα πολύ ωφέλημα!
Σαν κρητηριο ( δεν ξερω αν κανω καλα) βαζω τους Αγιους... και λεω..
Οι Αγιοι ειχαν κατάθλιψη? οχι
Ειχαν αγχος? οχι

Αρα το θεμα ειναι καθαρα σε πνευματικο επιπεδο και οχι σε σωματικο!
Μιλαω παντα για τα ατομα που ειναι υγιει σωματικα! Γιατι εχω τον πατερα ενος φιλου μου που χτύπησε στο κεφαλι και απο τοτε του δινουν ψυχοφαρμακα γιατι πιστευει πως εχει AIDS!Ενω ο ανθρωπος ειναι καλα! Αυτο ειναι καθαρα σωματικο προβλημα αλλα δεν παυει να ειναι και μια δοκιμασία απο τον Θεο!

ΥΓ. Πως κανω διόρθωση στο κείμενο?

Θα ήθελα να παραθέσω εδώ πως υπάρχει και "πνευματική κατάθλιψη" δηλ. θεοεγκατάλειψη... και πως ο προφήτης Δαυίδ, ο Μέγας Αντώνιος και ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (αυτούς ξέρω εγώ, υπάρχουν και άλλοι) είχαν κάποια στιγμή κατάθλιψη, πριν γίνει ιερέας νομίζω, την ξεπέρασε σιγά-σιγά, δεν σημαινει λοιπόν πως αν είμαι μοναχός ή δηλώσω πνευματικός άνθρωπος δεν κινδυνεύω από ακηδία γιατί αυτός είναι ο σωστός όρος, ίσα-ίσα πιστεύω πως για λόγους ευαισθησίας και αναγκαστικής έκθεσης...για θυσιαστικούς λόγους προς τους άλλους ή και ακόμα λόγω της προοπτικής που αποκτάει ο "πνευματικος άνθρωπος" βλέπει και πολλά άσχημα που θα συμβούν... και την βαθύτερη πραγματικότητα της ζωής που εχει πολύ πόνο... οπότε θα πρέπει να έχει αναπτύξει ισχυρές άμυνες για να επιβιώσει- στην ουσία ο Θεός θα τον παρηγορήσει βέβαια...- είναι ποιό πιθανό κατά κάποιον τρόπο να νοσήσουν... υπάρχουν βέβαια πολύ λόγοι να νοσήσει κανείς είτε "πνευματικός άνθρωπος"... είτε όχι, θέλησα να αναφερθώ στην περίπτωση των αγίων ή πνευματικών όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι

[thomas25]

Για να κάνω μια διευκρίνηση στο θεμα! Μιλαω μονο για τους ανθρωπους που εχουν μια φυσιολογική ζωη... και ξαφνικά παθαίνουν κατάθλιψη και τα αλλα όμοια.... οχι πχ για παιδια που απο την γεννα τους εχουν τετοια προβληματα! Αυτο ειναι καθαρα βιολογικό (και φυσικα και αυτο επιτρεπόμενο απο τον Θεο!!)