Η συμμετοχή μας στη θεία Κοινωνία
Πόσο συχνά πρέπει να κοινωνούμε;
Η συχνή θ κοινωνία είναι δικαίωμα αλλά και καθήκον κάθε συνειδητού χριστιανού, ύστερα βέβαια από την κατάλληλη προετοιμασία. Στα αρχαία χρόνια οι χριστιανοί κοινωνούσαν καθημερινώς, όπως μας πληροφορούν οι «Πράξεις των Αποστόλων», ένα από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Αργότερα, κατά τον 4ον αιώνα, ο Μέγας Βασίλειος γράφει ότι οι χριστιανοί επί των ημερών του κοινωνούν τέσσερις φορές την εβδομάδα, δηλ. κάθε Κυριακή, Τέταρτη, Παρασκευή και Σάββατο (επιστολή 39). Και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, πολλούς αιώνες μετά, καθορίζει να κοινωνούν συχνά οι πιστοί. Δεν είναι λοιπόν σωστή η γνώμη και η τακτική αρκετών χριστιανών σήμερα, που ισχυρίζονται ότι πρέπει να κοινωνούν μία ή δύο φορές το χρόνο. Η θ. Λειτουργία τελείται κάθε φορά για να κοινωνούν οι πιστοί και όλα τα πνευματικά αθλήματα, η εξομολόγηση, η νηστεία, η προσευχή, ο πνευματικός εν γένει αγώνας κάθε πιστού, στόχο έχει την κορυφαία στιγμή της θ. Λειτουργίας, που δεν είναι άλλη από το «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε».
Πόσο να νηστεύουμε πριν κοινωνήσουμε;
Το θέμα της νηστείας πριν από τη θ. Κοινωνία απασχολεί πολλούς χριστιανούς και περιβάλλεται από μεγάλη σύγχυση. Ο καθένας έχει την γνώμη του, που την πιστεύει, και πολλές φορές δεν θέλει να την αποχωριστεί, ακόμα και όταν είναι λανθασμένη.
Οι ιεροί κανόνες της Εκκλησίας μας δεν επιβάλουν νηστεία προ της θείας Κοινωνίας, όμως και δεν την απαγορεύουν. Επομένως, αν κάποιος θέλει να νηστεύει πριν κοινωνήσει, αυτό φυσικά δεν απαγορεύεται. Όμως το καλύτερο για τα θέματα αυτά είναι να ζητούμε την γνώμη του ειδικού, του Ιερέα-Πνευματικού.
Θα πρέπει βέβαια να κάνουμε την εξής διευκρίνιση: Οι χριστιανοί που τηρούν τις καθιερωμένες από την Εκκλησία νηστείες όλο το χρόνο, που εξομολογούνται και αγωνίζονται να ζουν χριστοκεντρικά, μπορούν να κοινωνούν –πάντοτε με τη σύμφωνη γνώμη του Πνευματικού τους- χωρίς ιδιαίτερη νηστεία. Συνηθίζεται η αποχή αφ΄ εσπέρας αρτύσιμης τροφής, σε καθέναν που την επόμενη ημέρα θα κοινωνήσει.
Οι καθιερωμένες νηστείες της Εκκλησίας μας όλο τον χρόνο, πολύ σύντομα είναι:
*
οι Τετάρτες και οι Παρασκευές όλου του έτους, εκτός των καταλύσιμων ημερών,
*
η νηστεία των Χριστουγέννων, 40ήμερος από 15 Νοεμβρίου έως τα Χριστούγεννα, στην οποία επιτρέπεται η κατάλυση του ψαριού,
*
η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, από την Καθαρά Δευτέρα έως το Πάσχα,
*
η νηστεία του Δεκαπενταύγουστου, από 1ης έως 15ης Αυγούστου
*
η νηστεία των Αγίων Αποστόλων, από τη Δευτέρα μετά την εορτή των αγίων Πάντων έως την 29η Ιουνίου,
*
η νηστεία της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου), της παραμονής των Θεοφανείων (5 Ιανουαρίου), της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου (29 Αυγούστου).
Καθώς πλησιάζει η ώρα της θείας Κοινωνίας.
Η Αγία γραφή και οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας μιλούν για την προετοιμασία εκείνου που πρόκειται να κοινωνήσει. Και αυτή ποια πρέπει να είναι;
- Περισυλλογή και συγκέντρωση της σκέψης στο Μυστήριο, κατά τη λειτουργική προτροπή «πάσαν την βοιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν»
- Ανάγνωση της Ακολουθίας της θείας Μεταλήψεως. Είναι κάποιες προσευχές προπαρασκευαστικές για τη θεία Κοινωνία, που τις διαβάζουμε αφ΄ εσπέρας στο σπίτι μας, και μας προετοιμάζουν να δεχθούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
- Καθαρισμός του σώματος. Πλενόμαστε, βάζουμε καθαρά ρούχα και πηγαίνουμε στην εκκλησία.
Παραθέτουμε και τις εξής πρακτικές οδηγίες:
Πρέπει να προηγείται η συμμετοχή μας στη θεία Λειτουργία. Είναι λυπηρό και ανάρμοστο να έρχονται χριστιανοί να κοινωνήσουν και να μην έχουν ακούσει ούτε το «κύριε ελέησον»! Σε αρκετούς Ναούς τελείται και β΄ Θ. Λειτουργία για να καλύψει ανάγκες των σημερινών χριστιανών.
Την ώρα της θ. Κοινωνίας κάθε πιστός μπαίνει στη σειρά του, χωρίς να σπρώχνει ή να βιάζεται, με ευλάβεια, και καλό και ευγενικό είναι να προσφέρουμε τη θέση μας στις μητέρες με τα μωρά καθώς και στους γέροντες. Φθάνοντας μπροστά στο Ιερέα κάνουμε το σταυρό μας και παίρνουμε από τον προηγούμενο πιστό το «μάκτρο», το κόκκινο πανί το οποίο τοποθετούμε στο πηγούνι μας. Αμέσως λέμε το όνομά μας ευκρινώς για να το ακούσει ο Ιερέας, ώστε να το μνημονεύσει όταν θα μας κοινωνεί. Ανοίγουμε καλά το στόμα μας και περιμένουμε τον Ιερέα να βάλει στο στόμα μας τη «λαβίδα», το κουταλάκι, με τη θεία Κοινωνία. Αμέσως μετά, και με ανάλογη προσοχή, σκουπιζόμαστε στο στόμα με το μάκτρο, το οποίο παραδίδουμε στον επόμενο χριστιανό. Και, κάνοντας το σημείο του σταυρού, αποσυρόμεθα στη θέση μας έως ότου τελειώσει η θ. Λειτουργία.
Καλό θα είναι οι μητέρες που κοινωνούν μικρά παιδιά να τα κρατούν αγκαλιά και μάλιστα από την δεξιά πλευρά τους, να ακινητοποιούν τα χέρια του μωρού για την αποφυγή δυσκολίας, και αν αναγκάζονται να βάζουν «πιπίλα» στο μωρό, να την πλένουν στο σπίτι με νερό και με αυτό το νερό να φτιάχνουν το επόμενο γάλα, δείχνοντας έτσι το σεβασμό αλλά και την ανάλογη ευσέβεια.
Πηγή: Ιστοσελίδα Καθεδρικού Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Φανερωμένης Χολαργού
http://www.faneromenihol.gr/index.php?o ... &Itemid=72