"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

avvas έγραψε:

Συνταξιδιώτης έγραψε:Εγώ πιστεύω ότι μερικοί είναι προορισμένοι να το φάνε το ψωμί,απλά απ`ότι κατάλαβα θέλει προσοχή στη χρήση του ψωμιού.

Και καλά δεν ήξερες.. δεν ρώταγες;;;;
Αλλά όταν θάχεις την χτένα δεν θα σούχει μείνει τρίχα στο κρανίο
Οπότε τι να την κάνεις;
Το θέμα είναι νάχεις την χτένα όταν έχεις και μαλλιά στο κρανίο

Έτσι είν' η ζωή και πως να την αλλάξεις;;;

Λίγοι μαθαίνουν απ την εμπειρία των άλλων
Εγώ δεν ήμουν ποτέ ένας απ τους λίγους
Οι περισσότεροι παθαίνουν και μετά μαθαίνουν
Εγώ ήμουν - και δυστυχώς είμαι - ένας απ τους περισσότερους.

Σεβαστή η άποψη,παραθέτω καλοπροαίρετα το ερώτημα:"Αυτό δεν υποβαθμίζει την αξία του αρραβώνα και του γάμου απ`τον οποίο προήλθαν και `Αγιοι;Διότι η μοναχική ζωή δε συνεπάγεται απαραίτητα και την αγιότητα.Επίσης όπως αναφέρεται και στην Καινή Διαθήκη,άλλοι έχουν το χάρισμα της παρθενίας και άλλοι του έγγαμου βίου.Σε μια άλλη συζήτηση έκανα και μία ερώτηση γι`αυτό το θέμα:"Eάν τελικά πρέπει να ζητάμε από το Θεό να μας δώσει το χάρισμα της παρθενίας".

Συνταξιδιώτης έγραψε: Σεβαστή η άποψη,παραθέτω καλοπροαίρετα το ερώτημα:"Αυτό δεν υποβαθμίζει την αξία του αρραβώνα και του γάμου απ`τον οποίο προήλθαν και `Αγιοι;Διότι η μοναχική ζωή δε συνεπάγεται απαραίτητα και την αγιότητα.Επίσης όπως αναφέρεται και στην Καινή Διαθήκη,άλλοι έχουν το χάρισμα της παρθενίας και άλλοι του έγγαμου βίου.Σε μια άλλη συζήτηση έκανα και μία ερώτηση γι`αυτό το θέμα:"Eάν τελικά πρέπει να ζητάμε από το Θεό να μας δώσει το χάρισμα της παρθενίας".

Αν πρόσεξες δεν έγραψα πουθενά το ότιδήποτε κατά του γάμου.
Αναφέρθηκα μόνον στο μαρτύριο των παντρεμένων. Απλά.
Γιατί και μένα δεν με έφερε ο κρίνος.. από γάμο προέκυψα αν και όχι άγιος.
«εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου»...

Για να σοβαρευτούμε όμως και λιγο..
Όπως και νάχει του χριστιανού είτε έγγαμου είτε άγαμου μαρτύριο θάναι η ζωή του. Τέλος!
Τώρα η δική μου άποψη είναι πως ο έγγαμος τραβάει ακόμα χειρότερο μαρτύριο απ τον μοναχό.
Γιατί ο μοναχός τον εαυτό του έχει.. και να φύγει αύριο δεν τον δεσμεύει τίποτε. Πέταξε... πουλάκι.
Ενώ ο παντρεμένος ούτε να πεθάνει με την ησυχία του δεν μπορεί..
Έχει ένα κάρο υποχρεώσεις που πρέπει πρώτα να τακτοποιήσει και μετά να φύγει.. ζόρια.

Αυτό είναι όλο..
Ποτέ δεν απαξίωσα τον γάμο.

Κάποιος άλλος 'παππούς' μας είχε πει πολύ πιο πριν :"μηδένα προ του τέλους μακάριζε"...

Είτε έτσι είτε αλλιώς μαρτυρικός είναι ο βίος μας γενικότερα...
Για κάποιους είναι περισσότερο στρωμένος ο δρόμος τους με ρόδα και με λίγα αγκάθια, για τους άλλους ο μέγας Κηπουρός αποφάσισε να τους στείλει στο δρόμο τους περισσότερα αγκάθια...

Νομίζω πως όπου κι αν ζει κάποιος έχει τις δικές του δυσκολίες να αντιμετωπίσει.
Έχει μαρτυρική ζωή κι ο έγγαμος και υποχρεώσεις ειδικά αν έχει και παιδιά, αλλά μην ξεχνάμε και το 'βαριά η καλογερική' που λέει ο λαός μας...

ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΤΕ ΑΔΕΛΦΟΙ...
Το μεγαλύτερο μαρτύριο είναι να τραβάς το δρόμο σου, ερήμην του Θεού!!! Τότε και υποφέρεις και δεν ξέρεις που θα σε βγάλει...
Όταν προσπαθείς (το κατά δύναμη) να εφαρμόζεις το θέλημα του Θεού, τότε ακόμη και αν υποφέρεις είσαι χαρούμενος και βέβαιος ότι θα σε βγάλει στη Βασιλεία των Ουρανών!
Αυτό δεν είναι το ζητούμενο;;;

Όσον αφορά την όποια παιδαγωγική τιμωρία, ο Θεός δεν είναι μνησίκακος, ούτε άδικος. Εφόσον ο άνθρωπος μετανοεί ειλικρινά, δεν έχει ανάγκη οποιασδήποτε τιμωρίας και μπορεί να μην γευτεί τίποτε απόλα αυτά, εκτός ισως από μια κάποια δυσκολία,έτσι για υπόμνηση...
Ας μην φοβόμαστε το Θεό σε κάθε περίπτωση...
Τον εαυτό μας να φοβόμαστε όταν δεν μετανοούμε και δεν επιστρέφουμε το συντομότερο δυνατό στο άγιο θέλημά Του.

Θα συμφωνήσω με τον π.Αντωνιο...

Αυτος που μετανοει εχει καρδιακο πονο οποτε καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει Απλα καποια πραγματα δεν τα φροντιζουμε εμεις και μας τα φέρνει σαν επακόλουθα η ιδια η ζωη και λεμε "αχ ο Θεος και ο Θεος" αλλα το δικο μας κεφαλι φταιει και κανεις αλλος... και σαν να μη φτανει αυτο... τα δικα μας λαθη τα κανουμε εναν γενικο κανονα και τα λεμε και στους αλλους για να τους αγχώσουμε.... αν εγω δεν διαλεξα σωστη κοπελα δεν φταιει ο γαμος! Αν εγω δεν εχω τις προϋποθέσεις για γαμο και προχωρήσω ως "καλαμος υπο ανεμων σαλευομενος" δεν φταιει ο γαμος...

avvas έγραψε:

Συνταξιδιώτης έγραψε:Θα μου επιτρέψετε να μη συμφωνήσω με τον τίτλο του θέματος γιατί πολλοί μπορεί να παρανοήσουν την έννοιά του.

Σου επιτρέπουμε. Ελεύθερα. Διαφώνησε όσο θέλεις.

Συνταξιδιώτης έγραψε:Αν αμαρτάνει κάποιος με μία κοπέλα και έπειτα την παντρευτεί(όπως συνήθως συμβαίνει στη σημερινή εποχή),η οικογένεια που θα δημιουργήσει και η ζωή του θα είναι τιμωρία γι`αυτόν;

Εσύ τι λές; Πώς το βλέπεις;
Μόνο τιμωρία; Σταυρός! Γολγοθάς! και Σταύρωση!
Μαρτύριο που δεν τελειώνει μέχρι να εγκαταλείψει τον μάταιο ετούτο κόσμο.
Θα την πληρώσει - ΚΑΙ σε χρήμα και σε κόπους και σε ιδρώτα και σε πολλά άλλα - τόσο ακριβά που ούτε κάν να το φανταστεί μπορεί. και θα μετανοήσει μυριάκις. Πίστεψέ με!

Μην το ψάχνεις καθόλου..
ο τίτλος είναι ολόσωστος! έτσι ακριβώς συμβαίνει πάντα και για όλα τα αμαρτήματα.
και αυτό είναι η απόδειξη της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο...
του δίνει να ξεπληρώσει τις αμαρτίες εδώ για να μην έχει χρέη όταν έρθει η ευλογημένη ώρα.

pAntonios έγραψε:ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΤΕ ΑΔΕΛΦΟΙ...
Το μεγαλύτερο μαρτύριο είναι να τραβάς το δρόμο σου, ερήμην του Θεού!!! Τότε και υποφέρεις και δεν ξέρεις που θα σε βγάλει...
Όταν προσπαθείς (το κατά δύναμη) να εφαρμόζεις το θέλημα του Θεού, τότε ακόμη και αν υποφέρεις είσαι χαρούμενος και βέβαιος ότι θα σε βγάλει στη Βασιλεία των Ουρανών!
Αυτό δεν είναι το ζητούμενο;;;

Όσον αφορά την όποια παιδαγωγική τιμωρία, ο Θεός δεν είναι μνησίκακος, ούτε άδικος. Εφόσον ο άνθρωπος μετανοεί ειλικρινά, δεν έχει ανάγκη οποιασδήποτε τιμωρίας και μπορεί να μην γευτεί τίποτε απόλα αυτά, εκτός ισως από μια κάποια δυσκολία,έτσι για υπόμνηση...
Ας μην φοβόμαστε το Θεό σε κάθε περίπτωση...
Τον εαυτό μας να φοβόμαστε όταν δεν μετανοούμε και δεν επιστρέφουμε το συντομότερο δυνατό στο άγιο θέλημά Του.

Αυτά τα ολίγα με μεγάλα γράμματα σεβαστέ avvas

Δόξα τω Θεώ Πάντων Ένεκεν

Χαίρετε και από μένα.
Τον συγκεκριμένο τίτλο της συζήτησης τον άκουσα όλως τυχαίως από έναν Γέροντα που έκανε ένα κήρυγμα στον ραδιοφωνικό σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας.
Τι έλεγε εν ολίγοις. Ο άνθρωπος που έζησε μέσα στην αμαρτία και γεύτηκε την ηδονή της, με τα μέλη με τα οποία αμάρτησε, με τα ίδια θα λάβει την αντιμισθία του πόνου. Αυτό δεν το παραχωρεί βέβαια ο Θεός εκδικητικά, παρά μόνο για καθαρμό και εξαγιασμό του συγκεκριμένου ανθρώπου. Ένιωσες παράνομη σωματική ηδονή? Θα λάβεις και τον αντίστοιχο σωματικό πόνο, για να εξισορροπήσει μέσα σου το κακό που προξένησες, με το καλό που θα σου τα σβήσει όλα. Αδίκησες, η έκλεψες? Θα σε αδικήσουν και θα σε κλέψουν και σένα άλλοι, έτσι ώστε να καταλάβεις το λάθος σου και πνευματικό τω τρόπω να το εξαλείψεις.
Το ίδιο συμβαίνει τώρα και με μένα αδελφοί μου. Μερικές φορές παραπονιέμαι στον Θεό λες και αυτός είναι υπεύθυνος για τις αμαρτίες μου, ενώ άλλες τον δοξολογώ γιατί δεν με εξάντλησε, γιατί μπορούσε να μου δώσει και χειρότερα. Μου δίνει απλά αυτό που μπορώ να σηκώσω, αυτό που μπορώ ν αντέξω.

αυτο ισχύει και για τις χαρές. Εύκολη χαρά και τύχη για την οποία δε κόπιασες ή και αμαρτωλά κέρδη χάνονται εν ριπή οφθαλμού. Όπως λέει ο λαός μας: ανεμομαζώματα.......