Τώρα, εδώ στην Ελλάδα λένε ότι ο Κοραής ήταν διαφωτιστής, αλλά εγώ νομίζω ότι ήταν το αντίθετο από τον Γαλλικό διαφωτισμό, διότι η ουσία του διαφωτισμού ήταν η κατάπτωση, ο θόρυβος εναντίον της μεταφυσικής. Ο διαφωτισμός και όλοι οι διαφωτιστές ήταν εναντίον της μεταφυσικής. Ο Κοραής τι έκανε; Έδωσε εντολή εις το νέο Ελληνικό κράτος, να εγκαταλειφθούν όλοι αυτοί οι βρωμοκαλόγεροι (όπως έλεγε ο ίδιος) στα μοναστήρια και η αντιφιλοσοφική προκατάληψη των μοναχών που όλοι ήταν εναντίων της μεταφυσικής, ν`απορριφθούν και να αντικατασταθή αυτή η λαϊκή ευσέβεια με μεταφυσική και φιλοσοφία. Έτσι ιδρύθηκε στο νέο Ελληνικό κράτος η Θεολογική σχολή Αθηνών για να αντικαταστήσει την Π.Δ με την Ελληνική φιλοσοφία, να κατεδαφίσουν τον Παλαμισμό, τους Ησυχαστάς και τους ασκητάς, να γίνει διωγμώς εναντίων των μοναστηριών για να εκμοντερνισθή η Ορθοδοξία. Αλλά τι είναι εκμοντερνισμός; Διότι είχε αρχίσει εις την Ευρώπη να καταστρέφονται τα μεταφυσικά θεμέλια της Παπικής και Προτεσταντικής θεολογίας. Όσοι ήταν οπαδοί της μεταφυσικής ήταν η αρχή του τέλους γι`αυτούς, διότι είχε αρχίσει να γκρεμίζονται αυτά τα πράγματα. Και αυτά τα μισοπεθαμένα της Ευρώπης πήγε να μας τα φορτώσει ο Κοραής με τα αποτελέσματα που βλέπουμε μέχρι σήμερα. Αυτή είναι η κατάστασις.
Δια τους Πατέρες της Εκκλησίας η πλήρης ελευθερία είναι η θέωσις και η αρχή της ελευθερίας είναι η κάθαρσις και ο φωτισμός. Υπάρχει η φαιά ουσία που λέγεται μυαλό όπυ υπάρχουν οι λογισμοί. Οι λογισμοί είναι έργο της λογικής. Οι λογισμοί δεν έχουν την έννοια που έχουν σήμερα, δηλ. ανήθικες σκέψεις. Αυτοί είναι των νεοτέρων πουριτανών της Ελλάδος. Εις τους Πατέρες της Εκκλησίας λογισμός σημαίνει απλώς λογική σκέψη και τίποτα άλλο. Είναι ο λόγος, οι λογισμοί οι διανοήσεις της λογικής. Λοιπόν, οι λογισμοί δεν είναι κακά (διακοπή)............
..................ώστε καθαρμένη η καρδιά ή το πνεύμα του ανθρώπου μεσ`την καρδιά, η νοερά ενέργεια αφού περάσει από αυτή την κάθαρση, που σημαίνει άδειασμα από λογισμούς που θα περιορισθούν εις την λογική, χωρίζεται από την λογική, από τον εγκέφαλο δηλ. και επανέρχεται πάλι στη καρδιά. Γίνεται μια αναδίπλωσις του ανθρώπου και εφ`όσον επανέρχεται το πνεύμα του ανθρώπου στην καρδιά και δεν ταυτίζεται πλέον με τους λογισμούς, τότε την προσευχή της λογικής μεταφέρει το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά. Γι`αυτό και εις τη Λειτουργία λέμε λογική λατρεία. Διότι γίνεται με τον εγκέφαλο. Αλλά παράλληλα η λατρεία του ανθρώπου πρέπει να είναι και νοερά. Η νοερά λατρεία γίνεται μέσα στην καρδιά. Γι`αυτό ο Απόστολος Παύλος λέει, ότι εις την Κόρινθο υπήρχε ένα πρόβλημα (διακοπή)........
Αν πάρουμε την πρός Κορινθίους επιστολή που λέει <<ους ο Θεός έθετο εν τη εκκλησία...>>, θα δούμε μια περιγραφή του ποιοί ήταν μέλη της Εκκλησίας. Όποιος δεν ανταποκρίνεται στα κριτήρια αυτά δεν είναι μέλος της εκκλησίας. Ο Απόστολος Παύλος είναι σαφέστατος και αν αμφιβάλετε να διαβάσετε τον Συμεών τον νέο Θεολόγο ο οποίος έτσι το αναπτύσσει.
"Αμαρτία και Ελευθερία" π. Ιωάννης Ρωμανίδης
Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές
Λέει λοιπόν <<ους έθετο ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον Αποστόλους, δεύτερον Προφήτας, τρίτον διδασκάλους...>> έπειτα προχωράει και τελειώνει, οκτώ είναι τα κλιμάκια της εκκλησίας, με τα γένη γλωσσών δηλ. με τα διάφορα είδη γλώσσας. Τι είναι τα γένη γλωσσών; Είναι η προσευχή του Αγίου Πνεύματος μες`την καρδιά, που εκείνα τα χρόνια γινόταν όχι μόνο με προσευχές αλλά με ύμνους πνευματικούς καθώς και με ψαλμούς. Τι συνέβη όμως στη Κόρινθο; Οι Κορίνθιοι που είχαν την προσευχή του Αγίου Πνεύματος μες`την καρδιά τους έκαναν συλλογικές σιωπηρές ακολουθίες, νοερώς. Όπως γίνεται και σήμερα σε ορισμένα μοναστήρια. Εκείνοι που έχουν την νοερά ενέργεια όταν είναι συγκεντρωμένοι μαζί, το Πνεύμα το Άγιο λέει τις ίδιες προσευχές σε όλους. Και όλοι έχουν μέσα τους μια ακολουθία νοερά.
Ο απόστολος Παύλος τους μαλώνει, επειδή όταν είναι κατηχούμενοι παρόντες δηλ. ιδιώτες -είναι εκείνοι που λέν το αμήν- πως θα γνωρίζουν να πούν το αμήν αν δεν ακούνε; <<Ουδείς γάρ ακούει>> λέει. Πρέπει ν`ακούσουν την δύναμη της φωνής για να ξέρουν πότε να πούν αμήν. Γι`αυτό λέει προτιμώ να λέω 5 λόγια με το νού μου για να καθοδηγήσω τους άλλους παρά μύρια λόγια με γλώσσα που δεν θα καταλάβει κανείς.
Και τους μαλώνει εκεί. Τι λέει έπειτα; << Προσεύξομαι τω νοϊ, προσεύξομαι και τω πνεύματι>>, <<ψαλώ τω πνεύματι ψαλώ και τω νοϊ>>. Δηλαδή θα απαγγέλω ψαλμούς- αυτό σημαίνει το ψαλώ. Οπότε δεν είναι γλωσσολαλιά αυτό που λένε ορισμένοι σήμερα, που λένε κάτι ακαταλαβίστικα πράγματα και δεν ξέρουν τι λένε. Διότι αφού μιλάμε για ψαλμούς εννοούμε ψαλμούς του Δαβίδ. Γίνεται ψαλμωδία και με το νού και με το πνεύμα. Αυτή η προσευχή του Αγίου Πνεύματος μες`την καρδιά είναι τα γένη γλωσσών διότι δεν είναι μόνο προσευχή, είναι και ψαλμοί είναι και ωδή πνευματική. Όταν λέει <<άδοντες και ψάλοντες αδιαλείπτως εν ταις καρδίαις ημών>> σημαίνει ότι είναι ψαλμωδία μες`την καρδιά αδιαλείπτως.
Το παράξενο είναι όποιος έχει τέτοιο χάρισμα, προσεύχεται όχι μόνο όταν είναι ξύπνιος αλλά και όταν κοιμάται και όταν δουλεύει. Αυτή η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος συνεχίζει μες`την καρδιά του. Αυτός είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος κατά τον απόστολο Παύλο και έτσι <<συμμαρτυρεί το Πνεύμα του Θεού τω πνεύματι ημών ότι τέκνα Θεού εσμέν>>.
Έχουμε το εξής πρόβλημα σήμερα στην Εκκλησία: ακούμε τον απόστολο Παύλο να λέει αυτά και ιδέα δεν έχουμε περί προσευχής του Αγ. Πνεύματος μες`την καρδιά και νομίζουμε ότι ο απ. Παύλος απευθύνεται σ`εμάς επειδή είμαστε βαπτισμένοι. Όμως στην Π.Δ και στην Κ.Δ όταν λένε ότι ήρθε το Πνεύμα το Άγιο επί του ανθρώπου, αυτός ο ερχομός σημαίνει ότι έρχεται και μιλάει μες`την καρδιά του ανθρώπου. Υπάρχει πραγματική αισθητή ενέργεια. Αυτά τα πράγματα εις τα χρόνια του Συμεών του νέου Θεολόγου είχαν ασθενήσει πολύ και εξαιτίας του αγίου ξαναήλθαν πίσω εις την επιφάνεια της ζωής της Εκκλησίας. Έχουμε μια επανάσταση μες`την Εκκλησία που προκάλεσε ο Άγιος Συμεών και που οδήγησε την Εκκλησία σε μια εποχή ακμής αυτής της παραδόσεως, πρό της αλώσεως. Και μπορούμε να πούμε χωρίς καμμιά αμφιβολία και δισταγμό ότι εάν το γένος σώθηκε κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, οφείλεται σ`αυτό τον λόγο. Και θα σας εξηγήσω γιατί.
Ο απόστολος Παύλος τους μαλώνει, επειδή όταν είναι κατηχούμενοι παρόντες δηλ. ιδιώτες -είναι εκείνοι που λέν το αμήν- πως θα γνωρίζουν να πούν το αμήν αν δεν ακούνε; <<Ουδείς γάρ ακούει>> λέει. Πρέπει ν`ακούσουν την δύναμη της φωνής για να ξέρουν πότε να πούν αμήν. Γι`αυτό λέει προτιμώ να λέω 5 λόγια με το νού μου για να καθοδηγήσω τους άλλους παρά μύρια λόγια με γλώσσα που δεν θα καταλάβει κανείς.
Και τους μαλώνει εκεί. Τι λέει έπειτα; << Προσεύξομαι τω νοϊ, προσεύξομαι και τω πνεύματι>>, <<ψαλώ τω πνεύματι ψαλώ και τω νοϊ>>. Δηλαδή θα απαγγέλω ψαλμούς- αυτό σημαίνει το ψαλώ. Οπότε δεν είναι γλωσσολαλιά αυτό που λένε ορισμένοι σήμερα, που λένε κάτι ακαταλαβίστικα πράγματα και δεν ξέρουν τι λένε. Διότι αφού μιλάμε για ψαλμούς εννοούμε ψαλμούς του Δαβίδ. Γίνεται ψαλμωδία και με το νού και με το πνεύμα. Αυτή η προσευχή του Αγίου Πνεύματος μες`την καρδιά είναι τα γένη γλωσσών διότι δεν είναι μόνο προσευχή, είναι και ψαλμοί είναι και ωδή πνευματική. Όταν λέει <<άδοντες και ψάλοντες αδιαλείπτως εν ταις καρδίαις ημών>> σημαίνει ότι είναι ψαλμωδία μες`την καρδιά αδιαλείπτως.
Το παράξενο είναι όποιος έχει τέτοιο χάρισμα, προσεύχεται όχι μόνο όταν είναι ξύπνιος αλλά και όταν κοιμάται και όταν δουλεύει. Αυτή η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος συνεχίζει μες`την καρδιά του. Αυτός είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος κατά τον απόστολο Παύλο και έτσι <<συμμαρτυρεί το Πνεύμα του Θεού τω πνεύματι ημών ότι τέκνα Θεού εσμέν>>.
Έχουμε το εξής πρόβλημα σήμερα στην Εκκλησία: ακούμε τον απόστολο Παύλο να λέει αυτά και ιδέα δεν έχουμε περί προσευχής του Αγ. Πνεύματος μες`την καρδιά και νομίζουμε ότι ο απ. Παύλος απευθύνεται σ`εμάς επειδή είμαστε βαπτισμένοι. Όμως στην Π.Δ και στην Κ.Δ όταν λένε ότι ήρθε το Πνεύμα το Άγιο επί του ανθρώπου, αυτός ο ερχομός σημαίνει ότι έρχεται και μιλάει μες`την καρδιά του ανθρώπου. Υπάρχει πραγματική αισθητή ενέργεια. Αυτά τα πράγματα εις τα χρόνια του Συμεών του νέου Θεολόγου είχαν ασθενήσει πολύ και εξαιτίας του αγίου ξαναήλθαν πίσω εις την επιφάνεια της ζωής της Εκκλησίας. Έχουμε μια επανάσταση μες`την Εκκλησία που προκάλεσε ο Άγιος Συμεών και που οδήγησε την Εκκλησία σε μια εποχή ακμής αυτής της παραδόσεως, πρό της αλώσεως. Και μπορούμε να πούμε χωρίς καμμιά αμφιβολία και δισταγμό ότι εάν το γένος σώθηκε κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, οφείλεται σ`αυτό τον λόγο. Και θα σας εξηγήσω γιατί.
Εκείνος που φθάνει να έχει την προσευχή του Αγίου Πνεύματος μες`την καρδιά του, αποκτά κατάσταση σωματική που δεν είναι φυσιολογική. Γι`αυτό κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας όταν ένας άνθρωπος ο οποίος είχε αρνηθεί το Χριστό, ή κάποιος Τούρκος που είχε γίνει Ορθόδοξος Χριστιανός, επειδή ήταν υπόδικος κατά τον Μουσουλμανικό νόμο, τους φυγάδευαν στα μοναστήρια, στο Άγιον Όρος κ.λ.π. δίπλα στους ασκητές, μαθητεύανε και όταν αποκτούσαν πλέον αυτήν την προσευχή μέσα στην καρδιά τους, τότε ήταν υποχρεομένοι να πάνε στην πλατεία των Ιωαννίνων, της Κωνσταντινουπόλεως και αλλού, ώστε να ομολογήσουν δημοσίως τον Χριστό.
Αυτοί είναι οι νεομάρτυρες. Οπότε τους βασανίζανε και ο τούρκος δεν επιθυμούσε να σκοτώσει παρά μόνο να αρνηθούν τον Χριστό. Γι`αυτό και ο απόστολος Παύλος εις την πρός Κορινθίους επιστολή λέει <<ουδείς ο οποίος έχει Πνεύμα Άγιον μπορεί να πεί ανάθεμα Ιησού>>. Δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Στην αρχαία Εκκλησία όποιος ηρνείτο τον Χριστό, ήταν απόδειξις ότι δεν ήταν σε κατάσταση φωτισμού, άρα δεν ήταν μέλος της Εκκλησίας. Γι`αυτό ο Παύλος λέει <<ούς έθετο ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον Αποστόλους..>> και τελειώνει με τα γένη γλωσσών. Όποιος δεν είναι ναός του Αγ. Πνεύματος δεν είναι μέλος της Εκκλησίας και απόδειξις ότι δεν είναι μέλος της Εκκλησίας είναι ότι αρνείται τον Χριστό. Στην αρχαία Εκκλησία εκείνοι που αρνούνται τον Χριστό δεν επιτρέπεται να κοινωνίσουν εκτός επί κλίνης θανάτου. Γιατί; Όχι επειδή η Εκκλησία είναι σκληρή, αλλά επειδή δεν ήταν σε κατάσταση φωτισμού. Δεν ήταν τιμωρία. Είναι αναγνώρισις μιας πραγματικότητας, ότι δηλ. δεν ήταν φωτισμένοι, οπότε και ανάξιοι να κοινωνήσουν.
Γι`αυτό ο απ. Παύλος λέει:<< έκαστος εαυτόν δοκιμαζέτω και εκ του ποτηρίου πινέτω και εκ του άρτου εσθιέτω>>. Σήμερα λέμε έκαστος να πάει στον πνευματικό να πάρει άδεια να κοινωνήσει. Δεν λέει αυτό ο απ. Παύλος. <<Έκαστος εαυτόν δοκιμαζέτω>>. Τι σημαίνει αυτό; Εάν κάποιος είναι σε κατάσταση φωτισμού καθένας το γνωρίζει αυτό, διότι το Πνεύμα του Θεού συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. Αυτό εννοεί και αυτή είναι η ιστορικοθεολογική πραγματικότης. Τώρα, το πως θα το εντάξουμε στη σημερινή ζωή της Εκκλησίας αυτό βέβαια δεν είναι δική μου δουλειά. Εγώ είμαι ερευνητής αυτών των πραγμάτων. Το να προσφέρω λύσεις των προβλημάτων που προέκυψαν στην Εκκλησία της Ελλάδος, που εγκατέλειψε τον μοναχισμό της Τουρκοκρατίας και ακολούθησε τον μοναχισμό της Ρωσίας και αυτόν τον vlaka τον Αδαμάντιο Κοραή, αυτό δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Δεν τα έκανα εγώ. Τα έκαναν αυτοί που ίδρυσαν το κράτος αυτό. Είναι πρόβλημα της Εκκλησίας και του λαού.
Αυτοί είναι οι νεομάρτυρες. Οπότε τους βασανίζανε και ο τούρκος δεν επιθυμούσε να σκοτώσει παρά μόνο να αρνηθούν τον Χριστό. Γι`αυτό και ο απόστολος Παύλος εις την πρός Κορινθίους επιστολή λέει <<ουδείς ο οποίος έχει Πνεύμα Άγιον μπορεί να πεί ανάθεμα Ιησού>>. Δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Στην αρχαία Εκκλησία όποιος ηρνείτο τον Χριστό, ήταν απόδειξις ότι δεν ήταν σε κατάσταση φωτισμού, άρα δεν ήταν μέλος της Εκκλησίας. Γι`αυτό ο Παύλος λέει <<ούς έθετο ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον Αποστόλους..>> και τελειώνει με τα γένη γλωσσών. Όποιος δεν είναι ναός του Αγ. Πνεύματος δεν είναι μέλος της Εκκλησίας και απόδειξις ότι δεν είναι μέλος της Εκκλησίας είναι ότι αρνείται τον Χριστό. Στην αρχαία Εκκλησία εκείνοι που αρνούνται τον Χριστό δεν επιτρέπεται να κοινωνίσουν εκτός επί κλίνης θανάτου. Γιατί; Όχι επειδή η Εκκλησία είναι σκληρή, αλλά επειδή δεν ήταν σε κατάσταση φωτισμού. Δεν ήταν τιμωρία. Είναι αναγνώρισις μιας πραγματικότητας, ότι δηλ. δεν ήταν φωτισμένοι, οπότε και ανάξιοι να κοινωνήσουν.
Γι`αυτό ο απ. Παύλος λέει:<< έκαστος εαυτόν δοκιμαζέτω και εκ του ποτηρίου πινέτω και εκ του άρτου εσθιέτω>>. Σήμερα λέμε έκαστος να πάει στον πνευματικό να πάρει άδεια να κοινωνήσει. Δεν λέει αυτό ο απ. Παύλος. <<Έκαστος εαυτόν δοκιμαζέτω>>. Τι σημαίνει αυτό; Εάν κάποιος είναι σε κατάσταση φωτισμού καθένας το γνωρίζει αυτό, διότι το Πνεύμα του Θεού συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. Αυτό εννοεί και αυτή είναι η ιστορικοθεολογική πραγματικότης. Τώρα, το πως θα το εντάξουμε στη σημερινή ζωή της Εκκλησίας αυτό βέβαια δεν είναι δική μου δουλειά. Εγώ είμαι ερευνητής αυτών των πραγμάτων. Το να προσφέρω λύσεις των προβλημάτων που προέκυψαν στην Εκκλησία της Ελλάδος, που εγκατέλειψε τον μοναχισμό της Τουρκοκρατίας και ακολούθησε τον μοναχισμό της Ρωσίας και αυτόν τον vlaka τον Αδαμάντιο Κοραή, αυτό δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Δεν τα έκανα εγώ. Τα έκαναν αυτοί που ίδρυσαν το κράτος αυτό. Είναι πρόβλημα της Εκκλησίας και του λαού.
Τώρα, εις την Εκκλησία αμαρτία είναι σκοτασμός του νοός, το σκοτάδι μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Εκεί που πρέπει να είναι φωτισμένος, είναι εσκοτισμένος. Τι σημαίνει εσκοτισμένος; Δεν έχει πνεύμα άγιο να προσεύχεται μες`την καρδιά. Οι πατέρες της Αλεξανδρείας της Καππαδοκίας λένε ότι οι πρωτόπλαστοι ήσαν εν θεοπτία κατά το νού. Ο νούς ήταν εν θεοπτία και εσκοτίσθη. Δεν ήταν η λογική. Δεν έχουμε σημεία ότι η λογική του ανθρώπου είχε σκοτισθεί, και όποιος έχει κάποια γνώση της μοντέρνας επιστήμης βλέπει ότι ο άνθρωπος στο μυαλό του λειτουργεί μια χαρά. Μέχρι σώματα ουράνια που βρίσκονται 15 δις. έτη φωτός μακριά έχουν ανακαλύψει. Ούτε οι αστρονόμοι είναι κουτοί, ούτε οι βιολόγοι. Κανένας από τους μοντέρνους επιστήμονες δεν είναι εσκοτισμένοι στη λογική τους. Οπότε τι σημαίνει σκοτασμός του νοός; Δεν είναι της λογικής, είναι της καρδιάς. Εκείνος είναι δούλος της αμαρτίας, ο οποίος είναι άρρωστος επειδή πάσχει η προσωπικότις του εκ του γεγονότος ότι η νοερά ενέργεια δεν λειτουργεί ή λειτουργεί υποτυπωδώς. Εκείνος όμως που φθάνει στον φωτισμό της καρδιάς αποκτά την αρχή της αλλαγής του ανθρώπου και αρχίζει η ιδιοτελής αγάπη να μετατρέπεται εις ανιδιοτελή. Έρχεται το τέλειον όπως λέει ο απ. Παύλος. Όταν έρχεται το τέλειον τότε καταργείται η προφητεία, η γλώσσα -σημαίνει νοερά ευχή-,καταργείται η γνώσις και εκείνο που παραμένει είναι η αγάπη. Είναι ο Θεός και ο Χριστός δηλ., και τελειοποίησις της αγάπης γίνεται με την εμφάνιση του Χριστού εις τον νήφοντα. <<Εν δόξη>> φθάνει εις την θέωση, έρχεται η αγάπη και τελειοποιείται. Αυτοί είναι οι άγιοι της Εκκλησίας. Δεν είναι άνθρωποι που έκαναν ηθικές πράξεις, αλλά είναι άνθρωποι που θεραπεύτηκαν εις το κέντρο της προσωπικότητός τους.
Ήθελα να προσθέσω το εξής: ότι όταν ο Χριστός ανασταίνεται δεν εμφανίζεται στον καθένα. Εμφανίζεται στους μαθητές του. Διότι τους είχε προετοιμάσει μέσω του φωτισμού και εμφανίζεται σ`αυτούς για ποιό λόγο;
Για την τελειοποίησή τους, όπως κάνει στον καθένα που οδεύει από τον φωτισμό πρός την θέωση. Οπότε η θεοφάνειες της Π.Δ, που γίνονταν για την τελειότητα των προφητών, συνεχίζεται και στην Κ.Δ με την διαφορά ότι στην Π.Δ ο Χριστός δεν είχε σάρκα ενώ εις την Κ.Δ έχει σάρκα. Και συνεχίζεται η τελειότης του ανθρώπου όταν φθάνει στην θέωση και βλέπει τον ίδιο τον Χριστό. Οπότε ο Χριστός αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές του όχι για να κάνει ένα μεγάλο μπάμ και θαύμα ότι αναστήθηκε σωματικά και να τους εντυπωσιάσει ότι είναι Θεός. Όπως πιστεύανε πάντοτε οι Προτεστάντες και αρχίζουν να πιστεύουν κάποιοι Ορθόδοξοι, σαν να ήταν ένα ιστορικό γεγονός που κάποιος φωτογράφος της <<Ακρόπολης>>, της <<Ελευθεροτυπίας>> φωτογραφίζει τον Χριστό, ώστε να αποδείξει ότι αναστήθηκε. Καμμία σχέση δεν έχει μια τέτοια αντίληψη περί αναστάσεως. Η ανάσταση έγινε για την τελειοποίηση των μαθητών. Γι`αυτό ο απ. Παύλος αρχίζει με το <<είτε δοξάζεταί τις τα πάντα χαίρει>>. Εκείνο το <<είτε δοξάζεταί τις>> οι δυτικοί το ερμηνεύουν <<όποιος τιμάται>>. Δεν έχει καμμία σχέση όμως με την τιμή. Το δοξάζεται σημαίνει όποιος θεούται. Εγώ φοβάμαι να δω την νεοελληνική ερμηνεία. Φοβάμαι διότι θα δω το <<όποιος τιμάται>> όπως το ερμηνεύουν οι δυτικοί. Ελπίζω να μην είναι έτσι στη νεοελληνική ερμηνεία. Ο απ. Παύλος αρχίζει και μιλάει για τα πνευματικά μες`την εκκλησία, κάνει την ανάπτυξή του και η κατακλείς είναι το ΙΕ' κεφάλαιο της πρός Κορινθίους επιστολής που αναφέρεται στις εμφανίσεις του Χριστού εις τους διαφόρους αποστόλους, και λέει: <<τελευταία εμφανίστηκε σε εμένα>>. Έτσι ο απ. Παύλος συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που έχουν φθάσει στην θέωση.
Ήθελα να προσθέσω το εξής: ότι όταν ο Χριστός ανασταίνεται δεν εμφανίζεται στον καθένα. Εμφανίζεται στους μαθητές του. Διότι τους είχε προετοιμάσει μέσω του φωτισμού και εμφανίζεται σ`αυτούς για ποιό λόγο;
Για την τελειοποίησή τους, όπως κάνει στον καθένα που οδεύει από τον φωτισμό πρός την θέωση. Οπότε η θεοφάνειες της Π.Δ, που γίνονταν για την τελειότητα των προφητών, συνεχίζεται και στην Κ.Δ με την διαφορά ότι στην Π.Δ ο Χριστός δεν είχε σάρκα ενώ εις την Κ.Δ έχει σάρκα. Και συνεχίζεται η τελειότης του ανθρώπου όταν φθάνει στην θέωση και βλέπει τον ίδιο τον Χριστό. Οπότε ο Χριστός αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές του όχι για να κάνει ένα μεγάλο μπάμ και θαύμα ότι αναστήθηκε σωματικά και να τους εντυπωσιάσει ότι είναι Θεός. Όπως πιστεύανε πάντοτε οι Προτεστάντες και αρχίζουν να πιστεύουν κάποιοι Ορθόδοξοι, σαν να ήταν ένα ιστορικό γεγονός που κάποιος φωτογράφος της <<Ακρόπολης>>, της <<Ελευθεροτυπίας>> φωτογραφίζει τον Χριστό, ώστε να αποδείξει ότι αναστήθηκε. Καμμία σχέση δεν έχει μια τέτοια αντίληψη περί αναστάσεως. Η ανάσταση έγινε για την τελειοποίηση των μαθητών. Γι`αυτό ο απ. Παύλος αρχίζει με το <<είτε δοξάζεταί τις τα πάντα χαίρει>>. Εκείνο το <<είτε δοξάζεταί τις>> οι δυτικοί το ερμηνεύουν <<όποιος τιμάται>>. Δεν έχει καμμία σχέση όμως με την τιμή. Το δοξάζεται σημαίνει όποιος θεούται. Εγώ φοβάμαι να δω την νεοελληνική ερμηνεία. Φοβάμαι διότι θα δω το <<όποιος τιμάται>> όπως το ερμηνεύουν οι δυτικοί. Ελπίζω να μην είναι έτσι στη νεοελληνική ερμηνεία. Ο απ. Παύλος αρχίζει και μιλάει για τα πνευματικά μες`την εκκλησία, κάνει την ανάπτυξή του και η κατακλείς είναι το ΙΕ' κεφάλαιο της πρός Κορινθίους επιστολής που αναφέρεται στις εμφανίσεις του Χριστού εις τους διαφόρους αποστόλους, και λέει: <<τελευταία εμφανίστηκε σε εμένα>>. Έτσι ο απ. Παύλος συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που έχουν φθάσει στην θέωση.
Σ`αυτήν την κατάσταση της θεώσεως- εδώ ερχόμεθα εις την ουσία του όλου θέματος και τελειώνουμε μ`αυτό- εκείνο που έχει σημασία είναι το εξής: ερωτηθείς ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος να γράψει περί τελειότητος του ανθρώπου, τί έγραψε; Τον βίο του Μωϋσέως. Που σημαίνει ότι στην Π.Δ υπάρχει η καταλλαγή και φίλος του Θεού, η θέωσις, τα πάντα υπάρχουν στην Π.Δ, με την διαφορά ότι δεν υπάρχει Πεντηκοστή. Υπάρχει στην Π.Δ Εκκλησία αλλά υπό το κράτος του θανάτου.
Πεντηκοστή τι είναι; Η αποκάλυψις πάσης της αλήθειας. Τότε η εκκλησία γίνεται το σώμα του Χριστού, γι`αυτό και γιορτάζουμε το γενέθλιο της Εκκλησίας, της αναστημένης εν Χριστώ, την ημέρα της Πεντηκοστής.
Τώρα εκείνος που βρίσκεται στην κατάσταση της Θεώσεως, κατά την διάρκεια της θεώσεως, του δοξασμού δεν κοιμάται, δεν πίνει, δεν τρώει και το σώμα του δεν λειτουργεί φυσιολογικά, δηλ. δεν πάει να αδειάση τον εαυτό του. Γίνεται μια αναστολή των φυσικών λειτουργιών του σώματος του αλλά δεν χάνει τις αισθήσεις του, συνομιλεί με το περιβάλλον του, δεν έχει καμμία σχέση με την έκσταση των μυστηριακών θρησκειών ή του νεοπλατωνισμού και το παράδοξο είναι ότι αποδεικνύεται η αθανασία της ψυχής του ανθρώπου. Δηλαδή η ικανότητα του ανθρώπου να ζήσει ένα μήνα μέχρι και χρόνια πολλά, όπως ο Δανιήλ ο Στυλίτης έξω από την Κωνσταντινούπολη, που κάθε χρόνο σκεπαζόταν από χιόνια και πάγο κι ο κόσμος έλεγε: θα τον βρούμε ζωντανό την άνοιξη; Καθόταν εκεί με αυτήν την τεράστια αντοχή εναντίων των στοιχείων της φύσεως και ζούσε αφύσικη ζωή, γιατί δεν είναι φυσιολογικό αφού ο καθένας θα παγώσει αμέσως και θα πεθάνει. Οι ασκητές τι έκαναν στην έρημο δηλ.; Οργώσανε την έρημο. Τα λέμε στα τροπάρια της Εκκλησίας και ποιός δίνει σημασία;
Αυτά είναι η απόδειξις περί εγκυρότητος του Χριστιανισμού ότι είναι η αληθινή θρησκεία.
Γι`αυτό το λόγο, επειδή είχαμε αυτούς τους ανθρώπους σ`όλη την τουρκοκρατία δεν έσβησε η Ορθοδοξία. Εάν οι σημερινοί Ορθόδοξοι ζούσαν την εποχή εκείνη τότε θα είχε σβήσει η Ορθοδοξία. Αυτό είναι το ιστορικό πικρό γεγονός.
Λοιπόν ελεύθερος κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εκείνος ο οποίος βρίσκεται σε κατασταση φωτισμού. Γι`αυτό λέμε στην Εκκλησία <<ειρήνη πάσι>> διότι έτσι έχει την ειρήνη. << Ειρήνη δίδωμι υμίν>>. Όταν λέει ότι σας δίνω ειρήνη, σημαίνει ότι σας δίδω Πνεύμα Άγιο, προσευχή στην καρδιά και έτσι ο άνθρωπος ειρηνεύει, έχει την δικαίωση, έχει την καταλλαγή με τον Θεό, αρχίζει να γίνεται φίλος του Θεού με τον φωτισμό και έπειτα στη θέωση είναι 100% πλέον φίλος του Θεού και ελεύθερος. Αυτή είναι η ελευθερία του ανθρώπου, όταν φθάνει εις το να απαλλαγεί όχι μόνο από την συμφεροντολογία όπως στην κατάσταση φωτισμού, αλλά στην κατάσταση της θεώσεως απαλλάσεται από την δουλεία και τα στοιχεία της φύσης διότι τρέφεται από τον ίδιο το Θεό, βρισκόμενος σε μια κατάσταση που διαρκεί από μήνες έως και χρόνια. Οπότε η καλύτερη μελέτη αυτών των θεμάτων είναι να επανέλθουμε εις τους βίους των αγίων ώστε να δούμε εκεί και να καταλάβουμε ότι αμαρτία είναι η έλλειψις φωτισμού, και ελευθερία είναι από τον φωτισμό εις την θέωση. Αυτά είναι πολύ απλά πράγματα και είναι η θεραπεία της προσωπικότητος του ανθρώπου.
Γι`αυτό λέω ότι εάν εμφανιζόταν σήμερα η Ορθοδοξία εις την ακμή της και όχι όπως σήμερα εις την κατάπτωσή της, θα θεωρείτο κατά πάντα θετική επιστήμη και θα ήτο κάτι παραπάνω από ψυχολογία και ψυχιατρική. Διότι η Πατερική παράδοση έχει πράγματα τα οποία η ψυχιατρική και η ψυχολογία ούτε που φαντάζονται ότι υπάρχουν.
Τέλος.
Και εδώ φίλοι μου τελείωσε η ομιλία του πατρός Ιωάννου. Ελπίζω να απολαύσατε το πυκνό θεολογικό νόημα των λόγων του. Θα ξεκινήσω, σιγά-σιγά γιατί είναι πολλά, ένα άλλο θέμα ή καλύτερα θέματα, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα ανήκουν στον πατέρα Ιωάννη. Αλλά και στον πατέρα Ιωάννη Ρωμανίδη να μην ανήκουν, από το περιεχόμενο τους θα δείτε ότι θα είναι σαν να τα είπε αυτός. Αφορά πλήθος κηρυγμάτων με πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα.
Σας χαιρετώ.
Πεντηκοστή τι είναι; Η αποκάλυψις πάσης της αλήθειας. Τότε η εκκλησία γίνεται το σώμα του Χριστού, γι`αυτό και γιορτάζουμε το γενέθλιο της Εκκλησίας, της αναστημένης εν Χριστώ, την ημέρα της Πεντηκοστής.
Τώρα εκείνος που βρίσκεται στην κατάσταση της Θεώσεως, κατά την διάρκεια της θεώσεως, του δοξασμού δεν κοιμάται, δεν πίνει, δεν τρώει και το σώμα του δεν λειτουργεί φυσιολογικά, δηλ. δεν πάει να αδειάση τον εαυτό του. Γίνεται μια αναστολή των φυσικών λειτουργιών του σώματος του αλλά δεν χάνει τις αισθήσεις του, συνομιλεί με το περιβάλλον του, δεν έχει καμμία σχέση με την έκσταση των μυστηριακών θρησκειών ή του νεοπλατωνισμού και το παράδοξο είναι ότι αποδεικνύεται η αθανασία της ψυχής του ανθρώπου. Δηλαδή η ικανότητα του ανθρώπου να ζήσει ένα μήνα μέχρι και χρόνια πολλά, όπως ο Δανιήλ ο Στυλίτης έξω από την Κωνσταντινούπολη, που κάθε χρόνο σκεπαζόταν από χιόνια και πάγο κι ο κόσμος έλεγε: θα τον βρούμε ζωντανό την άνοιξη; Καθόταν εκεί με αυτήν την τεράστια αντοχή εναντίων των στοιχείων της φύσεως και ζούσε αφύσικη ζωή, γιατί δεν είναι φυσιολογικό αφού ο καθένας θα παγώσει αμέσως και θα πεθάνει. Οι ασκητές τι έκαναν στην έρημο δηλ.; Οργώσανε την έρημο. Τα λέμε στα τροπάρια της Εκκλησίας και ποιός δίνει σημασία;
Αυτά είναι η απόδειξις περί εγκυρότητος του Χριστιανισμού ότι είναι η αληθινή θρησκεία.
Γι`αυτό το λόγο, επειδή είχαμε αυτούς τους ανθρώπους σ`όλη την τουρκοκρατία δεν έσβησε η Ορθοδοξία. Εάν οι σημερινοί Ορθόδοξοι ζούσαν την εποχή εκείνη τότε θα είχε σβήσει η Ορθοδοξία. Αυτό είναι το ιστορικό πικρό γεγονός.
Λοιπόν ελεύθερος κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εκείνος ο οποίος βρίσκεται σε κατασταση φωτισμού. Γι`αυτό λέμε στην Εκκλησία <<ειρήνη πάσι>> διότι έτσι έχει την ειρήνη. << Ειρήνη δίδωμι υμίν>>. Όταν λέει ότι σας δίνω ειρήνη, σημαίνει ότι σας δίδω Πνεύμα Άγιο, προσευχή στην καρδιά και έτσι ο άνθρωπος ειρηνεύει, έχει την δικαίωση, έχει την καταλλαγή με τον Θεό, αρχίζει να γίνεται φίλος του Θεού με τον φωτισμό και έπειτα στη θέωση είναι 100% πλέον φίλος του Θεού και ελεύθερος. Αυτή είναι η ελευθερία του ανθρώπου, όταν φθάνει εις το να απαλλαγεί όχι μόνο από την συμφεροντολογία όπως στην κατάσταση φωτισμού, αλλά στην κατάσταση της θεώσεως απαλλάσεται από την δουλεία και τα στοιχεία της φύσης διότι τρέφεται από τον ίδιο το Θεό, βρισκόμενος σε μια κατάσταση που διαρκεί από μήνες έως και χρόνια. Οπότε η καλύτερη μελέτη αυτών των θεμάτων είναι να επανέλθουμε εις τους βίους των αγίων ώστε να δούμε εκεί και να καταλάβουμε ότι αμαρτία είναι η έλλειψις φωτισμού, και ελευθερία είναι από τον φωτισμό εις την θέωση. Αυτά είναι πολύ απλά πράγματα και είναι η θεραπεία της προσωπικότητος του ανθρώπου.
Γι`αυτό λέω ότι εάν εμφανιζόταν σήμερα η Ορθοδοξία εις την ακμή της και όχι όπως σήμερα εις την κατάπτωσή της, θα θεωρείτο κατά πάντα θετική επιστήμη και θα ήτο κάτι παραπάνω από ψυχολογία και ψυχιατρική. Διότι η Πατερική παράδοση έχει πράγματα τα οποία η ψυχιατρική και η ψυχολογία ούτε που φαντάζονται ότι υπάρχουν.
Τέλος.
Και εδώ φίλοι μου τελείωσε η ομιλία του πατρός Ιωάννου. Ελπίζω να απολαύσατε το πυκνό θεολογικό νόημα των λόγων του. Θα ξεκινήσω, σιγά-σιγά γιατί είναι πολλά, ένα άλλο θέμα ή καλύτερα θέματα, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα ανήκουν στον πατέρα Ιωάννη. Αλλά και στον πατέρα Ιωάννη Ρωμανίδη να μην ανήκουν, από το περιεχόμενο τους θα δείτε ότι θα είναι σαν να τα είπε αυτός. Αφορά πλήθος κηρυγμάτων με πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα.
Σας χαιρετώ.
