Αγρυπνία στο Άγιο Όρος

[ANTREAS]

πολυ ομορφη η διηγηση σου.να εισαι καλα..και εγω πληγωνομαι με οσα γενικα ακουω για το αγιο ορος..

[vasilikirimp]

Η αφήγηση είναι καταπληκτική και δυστυχώς για εμάς της γυναίκες δε μπορούμε να ζήσουμε μια αντίστοιχη εμπειρία.

Στη συνάντηση όμως που είχαμε στο Λιτόχωρο στη Μονή του Αγίου Διονυσίου η φίλη μας η Θεοδώρα μας έδωσε απο ένα DVD που έχει ντοκυμαντέρ γαλλικής παραγωγής απο το Αγιο Όρος.

Εχω μείνει με το στόμα ανοικτό πόσο καταπληκτική δουλειά έχουν κάνει οι Γάλλοι δημοσιογράφοι.

Θα ήθελα να παρακαλέσω εαν επιτρέπεται και υπάρχει η δυνατότητα η φίλη μας Θεοδώρα να το ανεβάσει εδώ ώστε να το δείτε όλοι σας.

[ΣΤΕΦΑΝΟΣ]

ΠΟΛΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΗΝ ΙΜ ΟΣΙΟΥ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ . ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΤΩΝ ΞΕΝΟΦΩΝΤΙΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΙ ΜΕ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟ ΕΦΡΑΙΜ.
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΛΕΞΙΟ ΚΑΙ ΕΦΡΑΙΜ ΝΑ ΨΑΛΟΥΝ ΜΑΖΙ. ΟΠΟΙΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΕΙ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΙΜ ΟΣΙΟΥ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙ ΛΕΩ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΙΟ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ.

[Dimitris39]

Παραμονή Πεντηκοστής στη μονή Διονυσίου.

Ο εσπερινός είναι μικρός και δεν γίνεται απόδειπνο γιατί στις εννιά αρχίζει η αγρυπνία. Ο αρχοντάρης μας ενημερώνει ότι θα κρατήσει μέχρι τις τρισήμισυ τα ξημερώματα και στη συνέχεια στις έξι θα γίνει η Θεία Λειτουργία.
Εγώ με το φίλο μου από τα χαράματα στο πόδι. Από τις εννιά παρά πηγαίνουμε στο καθολικό για να πιάσουμε στασίδι. Καθόμαστε πίσω από τον αριστερό χορό, στα στασίδια μπροστά από την εικόνα του κτήτορα της μονής Αγίου Διονυσίου (γι' αυτούς που γνωρίζουν). Στα στασίδια που λίγες ώρες πριν καθαρίσαμε με βρεγμένο πανί τρεις προσκυνητές μετά από παράκληση του εκκλησιαστικού. Το καθολικό έπρεπε να είναι καθαρό για τη μεγάλη αγρυπνία.
Ελάχιστα καντήλια αναμμένα. Σε λίγο όλα τα στασίδια γεμίζουν με προσκυνητές. Οι μοναχοί έρχονται σιγά σιγά, ο ένας μετά τον άλλο, βλέπουν ότι δεν υπάρχει χώρος να καθήσουν και αποτραβιούνται στον πρόναο και τη λητή.
Η αγρυπνία αρχίζει. Μέχρι τις δώδεκα τα μεσάνυχτα παρακολουθούμε σχετικά άνετα. Μετά αρχίζει η πάλη με τον γίγαντα της κούρασης και της νύστας. Κατά τις δωδεκάμισυ ο φίλος μου λέει ¨πάω να κοιμηθώ. Δε μπορώ άλλο". Φεύγει. Και στη συνέχεια ένας ένας οι περισσότεροι λαϊκοί. Εγώ για πρώτη φορά δε το βάζω κάτω. Το πολυ πολυ να κοιμηθώ στο στασίδι. Δε θέλω όμως. Θέλω να κρατηθώ ξύπνιος μέχρι το τέλος.
Νυστάζω πολύ. Βγαίνει η κούραση όλης της ημέρας τώρα. Ταξίδι, αυτοκίνητο, καράβι, οδοιπορία...Σηκώνομαι όρθιος για να μην κοιμηθώ. Κουράζομαι και ξανακάθομαι. Αυτό γινόταν συνέχεια μέχρι τις δύο περίπου.
Εντωμεταξύ οι μοναχοί κινούνταν συνέχεια. Άλλαζαν οι ψάλτες, ο κανονάρχης πηγαινοερχόταν από χορό σε χορό, θυμίαμα, καντήλια και κεριά να ανάβουν και να σβήνουν. Έτσι προβλέπει το τυπικό.
Σε κάποιο σημείο η αγρυπνία μεταφέρεται στη λητή, όπου ψάλλουν δυνατά και με πολλή λαμπρότητα και φωταγωγία από τα πολλά κεριά. Δεν διαρκεί πολύ αυτό, περίπου μισή ώρα. Όμως αυτό ήταν...!
Δε νοιώθω πια ούτε κούραση ούτε νύστα. Το σώμα ξεκουράστηκε. Ο νους καθάρισε. Η καρδιά συμμετέχει τώρα ενεργά στη λατρεία του Θεού.
Η αγρυπνία επιστρέφει στον κυρίως ναό. Κοιτάζω τα στασίδια. Απομείναμε μόνο τρεις λαϊκοί. Δίπλα μου δεξιά και αριστερά δεν υπάρχει κανείς. Οι άλλοι δύο είναι απέναντι.
Αισθάνομαι ψυχική ευφορία και κατάνυξη. Μόνος με το Θεό, μέσα σε έναν ιερό ναό μέσα στον Άθω.
Βλέπω τις εικόνες του τέμπλου. Ο Κύριος, η Θεοτόκος. Η εφέστια εικόνα του Τιμίου Προδρόμου έχει ιδιαίτερη χάρη. Όλες οι μορφές είναι πολύ μεγάλες. Φωτίζονται από τα καντήλια και σε κοιτούν κατάματα.
Καμια κοσμική έννοια στο νού. Καμία βιοτική μέριμνα όπως λέει στο Χερουβικό.
Η αγρυπνία τελικά τελειώνει στις τέσσερις παρά τέταρτο. Βγαίνω από το καθολικό και κατευθύνομαι στο δωμάτιο για να κοιμηθώ. Ασυναίσθητα κοιτάζω προς τον ουρανό. Στη Διονυσίου η αυλή γύρω από το καθολικό είναι πολύ στενή και ο ουρανός φαίνεται σα μία λωρίδα. Τι να δω! Τα αστέρια είναι τόσο πολλά που λες και είναι ενωμένα. Σχεδόν δε ξεχωρίζει το ένα από το άλλο. Όλα μαζί φωτίζουν και κάνουν τη νύχτα μέρα. Φαντάσου πόσο όμορφα θα είναι στην έρημο του Άθω, σκέφτομαι.

Τα ίδια έζησα στην Νέα Σκήτη πριν δυο χρονια
Αξέχαστη Αγρυπνια το συνταρακτικοτερο απο τα πολλά που έζησα ειταν
Οταν ένας μοναχός έπεσε στα τέσσερα στο μέσο του ναού μπροστά σε ολους μας
Και έκανε δημοσιος εξομολόγηση και οι υπόλοιποι απο δίπλα του στα γόνατα με το
Κομποσχοινι να τον ενυσχειουν στον αόρατο πόλεμο που είχε εκείνη την στιγμή
Και χτυπιοταν σώμα με σώμα με τον πονηρό

[petrosathonas]

Που το ανακάλυψες αυτό βρε Δημήτρη;
Ευχαριστώ που μου το θύμησες.

Δες εδώ πως τελειώνει :

.......................................... Τι να δω! Τα αστέρια είναι τόσο πολλά που λες και είναι ενωμένα.
Σχεδόν δε ξεχωρίζει το ένα από το άλλο. Όλα μαζί φωτίζουν και κάνουν τη νύχτα μέρα.
Φαντάσου πόσο όμορφα θα είναι στην έρημο του Άθω, σκέφτομαι.

Από τότε σκεφτόμουν πόσο όμορφα θα είναι "μία βραδυά στην έρημο του Αγίου Όρους"

[Dimitris39]

Αν το επιτρέψει ο καιρος να πάμε και δεν έχουμε βρει τον Γέροντα
Θα δούμε πολλα αστέρια Πέτρο
Εκει να δεις άσκηση να κοιμάσαι τρεις βραδια έξω

[Dimitris39]

Παραμονή Πεντηκοστής στη μονή Διονυσίου.

Ο εσπερινός είναι μικρός και δεν γίνεται απόδειπνο γιατί στις εννιά αρχίζει η αγρυπνία. Ο αρχοντάρης μας ενημερώνει ότι θα κρατήσει μέχρι τις τρισήμισυ τα ξημερώματα και στη συνέχεια στις έξι θα γίνει η Θεία Λειτουργία.
Εγώ με το φίλο μου από τα χαράματα στο πόδι. Από τις εννιά παρά πηγαίνουμε στο καθολικό για να πιάσουμε στασίδι. Καθόμαστε πίσω από τον αριστερό χορό, στα στασίδια μπροστά από την εικόνα του κτήτορα της μονής Αγίου Διονυσίου (γι' αυτούς που γνωρίζουν). Στα στασίδια που λίγες ώρες πριν καθαρίσαμε με βρεγμένο πανί τρεις προσκυνητές μετά από παράκληση του εκκλησιαστικού. Το καθολικό έπρεπε να είναι καθαρό για τη μεγάλη αγρυπνία.
Ελάχιστα καντήλια αναμμένα. Σε λίγο όλα τα στασίδια γεμίζουν με προσκυνητές. Οι μοναχοί έρχονται σιγά σιγά, ο ένας μετά τον άλλο, βλέπουν ότι δεν υπάρχει χώρος να καθήσουν και αποτραβιούνται στον πρόναο και τη λητή.
Η αγρυπνία αρχίζει. Μέχρι τις δώδεκα τα μεσάνυχτα παρακολουθούμε σχετικά άνετα. Μετά αρχίζει η πάλη με τον γίγαντα της κούρασης και της νύστας. Κατά τις δωδεκάμισυ ο φίλος μου λέει ¨πάω να κοιμηθώ. Δε μπορώ άλλο". Φεύγει. Και στη συνέχεια ένας ένας οι περισσότεροι λαϊκοί. Εγώ για πρώτη φορά δε το βάζω κάτω. Το πολυ πολυ να κοιμηθώ στο στασίδι. Δε θέλω όμως. Θέλω να κρατηθώ ξύπνιος μέχρι το τέλος.
Νυστάζω πολύ. Βγαίνει η κούραση όλης της ημέρας τώρα. Ταξίδι, αυτοκίνητο, καράβι, οδοιπορία...Σηκώνομαι όρθιος για να μην κοιμηθώ. Κουράζομαι και ξανακάθομαι. Αυτό γινόταν συνέχεια μέχρι τις δύο περίπου.
Εντωμεταξύ οι μοναχοί κινούνταν συνέχεια. Άλλαζαν οι ψάλτες, ο κανονάρχης πηγαινοερχόταν από χορό σε χορό, θυμίαμα, καντήλια και κεριά να ανάβουν και να σβήνουν. Έτσι προβλέπει το τυπικό.
Σε κάποιο σημείο η αγρυπνία μεταφέρεται στη λητή, όπου ψάλλουν δυνατά και με πολλή λαμπρότητα και φωταγωγία από τα πολλά κεριά. Δεν διαρκεί πολύ αυτό, περίπου μισή ώρα. Όμως αυτό ήταν...!
Δε νοιώθω πια ούτε κούραση ούτε νύστα. Το σώμα ξεκουράστηκε. Ο νους καθάρισε. Η καρδιά συμμετέχει τώρα ενεργά στη λατρεία του Θεού.
Η αγρυπνία επιστρέφει στον κυρίως ναό. Κοιτάζω τα στασίδια. Απομείναμε μόνο τρεις λαϊκοί. Δίπλα μου δεξιά και αριστερά δεν υπάρχει κανείς. Οι άλλοι δύο είναι απέναντι.
Αισθάνομαι ψυχική ευφορία και κατάνυξη. Μόνος με το Θεό, μέσα σε έναν ιερό ναό μέσα στον Άθω.
Βλέπω τις εικόνες του τέμπλου. Ο Κύριος, η Θεοτόκος. Η εφέστια εικόνα του Τιμίου Προδρόμου έχει ιδιαίτερη χάρη. Όλες οι μορφές είναι πολύ μεγάλες. Φωτίζονται από τα καντήλια και σε κοιτούν κατάματα.
Καμια κοσμική έννοια στο νού. Καμία βιοτική μέριμνα όπως λέει στο Χερουβικό.
Η αγρυπνία τελικά τελειώνει στις τέσσερις παρά τέταρτο. Βγαίνω από το καθολικό και κατευθύνομαι στο δωμάτιο για να κοιμηθώ. Ασυναίσθητα κοιτάζω προς τον ουρανό. Στη Διονυσίου η αυλή γύρω από το καθολικό είναι πολύ στενή και ο ουρανός φαίνεται σα μία λωρίδα. Τι να δω! Τα αστέρια είναι τόσο πολλά που λες και είναι ενωμένα. Σχεδόν δε ξεχωρίζει το ένα από το άλλο. Όλα μαζί φωτίζουν και κάνουν τη νύχτα μέρα. Φαντάσου πόσο όμορφα θα είναι στην έρημο του Άθω, σκέφτομαι.

θα ειθελα να μαθω που ειναι ποιο ωραια
πηγες καρουλια και καυσοκαλυβια

[petrosathonas]

Πιό ωραία είναι εκεί που βρίσκεται η Παναγία μας Δημήτρη.

Μπορεί να βρίσκεται στην σπηλιά των Καρουλίων, στο Κυριακό των Καυσοκαλυβίων,
στον τάφο του Αγίου Νείλου, στην τράπεζα της Διονυσίου, στους κήπους της Αγ. Παύλου,
στους διαδρόμους της Ιβήρων, στο αρχονταρίκι της Σταυρονικήτα, στο λαδαριό της Βατοπαιδίου......
Μπορεί να βρίσκεται δίπλα σου στο μονοπάτι για Κωνσταμονίτου.....
Όπου θελήσει μπορεί να βρίσκεται Δημήτρη γιατί το Άγιο Όρος είναι δικό Της.

Νομίζω ότι με καταλαβαίνεις.

Και επειδή εμείς ποτέ δεν πρόκειται να Την δούμε
λόγω της αμαρτωλότητας και της αναξιότητάς μας
ας αρκεστούμε μόνο στο να υπερασπιζόμαστε το περιβολάκι Της
να προσευχόμαστε σ' Αυτήν και να προσπαθούμμε να μην Την λυπούμε.

[Dimitris39]

Που το ανακάλυψες αυτό βρε Δημήτρη;
Ευχαριστώ που μου το θύμησες.

Δες εδώ πως τελειώνει :

.......................................... Τι να δω! Τα αστέρια είναι τόσο πολλά που λες και είναι ενωμένα.
Σχεδόν δε ξεχωρίζει το ένα από το άλλο. Όλα μαζί φωτίζουν και κάνουν τη νύχτα μέρα.
Φαντάσου πόσο όμορφα θα είναι στην έρημο του Άθω, σκέφτομαι.

Από τότε σκεφτόμουν πόσο όμορφα θα είναι "μία βραδυά στην έρημο του Αγίου Όρους"

Εγινε και αυτο

Αν το επιτρέψει ο καιρος να πάμε και δεν έχουμε βρει τον Γέροντα
Θα δούμε πολλα αστέρια Πέτρο
Εκει να δεις άσκηση να κοιμάσαι τρεις βραδια έξω

Ολα πηγανε κατ ευχην ετσι δεν ειναι?

Πιό ωραία είναι εκεί που βρίσκεται η Παναγία μας Δημήτρη.

Μπορεί να βρίσκεται στην σπηλιά των Καρουλίων, στο Κυριακό των Καυσοκαλυβίων,
στον τάφο του Αγίου Νείλου, στην τράπεζα της Διονυσίου, στους κήπους της Αγ. Παύλου,
στους διαδρόμους της Ιβήρων, στο αρχονταρίκι της Σταυρονικήτα, στο λαδαριό της Βατοπαιδίου......
Μπορεί να βρίσκεται δίπλα σου στο μονοπάτι για Κωνσταμονίτου.....
Όπου θελήσει μπορεί να βρίσκεται Δημήτρη γιατί το Άγιο Όρος είναι δικό Της.

Νομίζω ότι με καταλαβαίνεις.

Και επειδή εμείς ποτέ δεν πρόκειται να Την δούμε
λόγω της αμαρτωλότητας και της αναξιότητάς μας
ας αρκεστούμε μόνο στο να υπερασπιζόμαστε το περιβολάκι Της
να προσευχόμαστε σ' Αυτήν και να προσπαθούμμε να μην Την λυπούμε.

Δεν θα την δουμε αλλα την νιωθουμε εκει η οχι?
για κοιταξε πισω το πως ανεβηκαμε στο σπηλαιο του Αγιου Νειλου ετσικουρασμενοι πως ειμασταν
φυση αδυνατον ...
αλλα οταν η Παναγια θεληση ολα ειναι δυνατα
μας λυπηθηκε ετσι που ειμαστε ,τσουβαλια αμαρτιων

θελησε να μας δειξη την παρουσια της και την αγαπη της
ετσι και σε ολους εκει