Οι γονείς ή εγώ;

[panos0]

Φιλε gkarakos το ποστ σου δειχνει λογικο ανθρωπο οποτε θεωρω περιττο να σου πω ότι οι γονεις σου κανουν λαθος.
Το θεμα δεν είναι εάν η κοπελα αυτή δεν απασχολειτε καπου προσωρινα, αυτό δεν ειναι κατι το μεμπτο αφου αργα η γρηγορα θα βρει εργασια, το θεμα είναι ότι οι γονεις σου δεν εχουν καταλαβει ότι ο θεσμος/μυστηριο του γαμου εχει μεγαλες προεκτασεις που δεν περιοριζονται μοναχα στον τραπεζικο μας λογαριασμο.
Αυτην την αδιαμφισβητη αληθεια δυστυχως αγνοουν και περιφρονουν αρκετοι υποστηρικτες της αποψης των γονιων σου "ξεχνωντας" τα προβληματα που δημιουργουνται από τετοιες επιφανειακες αποψεις.
Είναι λαθος να οδηγηθει καποιος σε μια αποφαση ζωης από ταπεινα ελατηρια όπως η κοινωνικη θεση η τα λεφτα όπως φυσικα δεν είναι σωστο να μας παρασυρει τυφλα και το ερωτικο συναισθημα και ετσι τυφλωμενοι δεν δουμε ορισμενα πραγματα στον υποψηφιο συντροφο μας..
Φιλε μου, ουτε λογος να γινεται ότι θα τους μισησεις, ισως κατά βαθος το κανουν γιατι θελουν το καλυτερο για εσενα απλα το πραττουν με λαθος τροπο.
Αφου ενδιαφερεσαι για την κοπελα μην ερθεις σε ρηξη μαζι τους πριν τους δωσεις να καταλαβουν ορισμενα πραγματα. Κατι ομως που ισως χρειαστει λιγο χρονο.
Η λογικη υπαγορευει ότι χρειαζετε σκεψη σε κάθε αποφαση μας και μιας εδώ μιλαμε για τον γαμο απαιτειται ασυγκριτα μεγαλυτερη σκεψη, αυτο ισχυει και για εσενα ομως αλλοιμονο μας λοιπον εάν τις αποφασεις που θα ορισουν το μελλον μας τις οδηγει το επιχείρημα "δεν είναι της ταξεως μας" η το "δεν εχει λεφτα".
Οποιος θελει να θεμελιωσει ένα σωστο γαμο δεν σκεφτεται τετοια επικίνδυνα για το μελλον των παιδιων του επιχειρηματα.
Φυσικα όπως σε ολες τις περιπτωσεις δε χρειαζετε μονο η σκεψη χρειαζετε και η φωτιση του Θεου, προσευχησου, μιλησε με τους γονεις σου και σε συνεργασια με τον πνευματικο σου παρε τις αποφασεις.
Σου ευχομαι το καλυτερο.

[theodora]

Και εάν δεν υφίσταται ο πνευματικός να βρεθεί αμέσως,

Θεοδώρα ο άνθρωπος λέει ότι πήγε σε Πνευματικό.

Μάλλον κατανόησα λάθος. Κατάλαβα πως λέγοντας ο αδελφός "και σε πνευματικό που πήγα" εννοούσε πως πήγε για την συγκεκριμένη περίσταση, πως δηλ. πέρασε να πάρει και από εκεί μιά γνώμη............. και όχι πως υπάρχει ήδη μυστηριακή ζωή και συχνή επικοινωνία με τον πνευματικό του.

[gkarakos]

Σε πνευματικό πήγα και με ηρέμησε όχι κάπως όπως προανέφερα αλλά πολύ περισσότερο από ότι πίστευα. Μου το πε ξεκάθαρα ότι οι γονείς είναι λάθος για την περίπτωση του αδερφού μου. Μέχρι χτες ήταν όλα ΟΚ μέχρι τη στιγμή που αποφάσισα να τους ξαναμιλήσω γενικώς... Εκνευρίστηκα και έχασα τον έλεγχο. Δεν ξέρω, νομίζω ότι για την ηλικία μου είμαι μάλλον ανώριμος, ίσως αφελής, διστάζω να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, δειλιάζω. Μόνο από το Θεό μπορώ να αντλήσω δύναμη ελπίζω να με βοηθήσει. dionysisgr προσωπικά ακόμη δεν έχουμε μιλήσει. Για να καταλάβεις ζητώ άδεια από τους γονείς όχι για δεσμό αλλά για ενδεχόμενο δεσμό. Εκεί έχω «καταντήσει». Ο αδερφός μου χτες μου πε πως σκέφτεται να χωρίσει γιατί και αυτός δε βλέπει φως με τους γονείς, δεν αντέχει άλλο. Νομίζω ότι όσο και να θες έναν άνθρωπο αν έχεις τους γονείς να σε «μπριζώνουν» στο τέλος γίνεσαι καχύποπτος και αναρωτιέσαι αν όντως είσαι με έναν σωστό άνθρωπο. (Εμείς πάντα είμαστε οι σωστοί). Σας το ξαναλέω οι γονείς μου είναι αρκετά μυστήριοι .Ίσως να ξαναπάω στον πνευματικό να ξαναμιλήσουμε. Φίλε aposal το επιχείρημα των γονέων για την περίπτωσή μου είναι το ότι δεν εργάζεται τώρα… . Για μένα αυτό σημαίνει ότι εγώ τώρα αν δεν είχα δουλειά δεν θα άξιζα να παντρευτώ… σύμφωνα με τα λεγόμενά τους. Παντρεύονται μόνον αυτοί που έχουν δουλειά οι υπόλοιποι δεν αξίζουν… Είναι σημαντική η βοήθειά σας, ευχαριστώ. Μπορεί το θέμα να έχει εξαντληθεί … δε θέλω να σας κουράζω.

[theodora]

Αδελφέ μου στην θέση σου δεν θα εναντιωνόμουνα στους γονείς μου.
Αφού και ο ίδιος λες πως : "νομίζω ότι για την ηλικία μου είμαι μάλλον ανώριμος, ίσως αφελής, διστάζω να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, δειλιάζω " για ποιό λόγο βιάζεσαι ?
Έρχεται η ώρα και ο καιρός για τον καθένα μας και αισθανόμαστε έτοιμοι και ώριμοι για γάμο.
Μην βιάζεσαι, δεν σε πήραν και τα χρόνια! Άντρα είσαι, έχεις καιρό ακόμα για να αναλάβεις και γυναίκα και παιδάκι και οικογένεια.Νομίζω πως όταν νιώσεις ΕΣΥ ΕΤΟΙΜΟΣ θα βρεις και τα λόγια για να αντιμετωπίσεις τυχόν αντιρρήσεις των γονιών σου.

[xrysanthi]

Συγνώμη;;;; 34 χρονών και αισθάνεσαι έτσι;; όπως περιγράφεις..
και τι να σου πει ο πνευματικός..το λιγότερο που μπορώ να πω, ανασφάλειες
και θεούσικα πράγματα..κάποιος να πάρει την ευθήνη, πνευματικός, γονείς,κάποιος..
Αλοίμονο..στείλε μετά τέτιους άντρες να πολεμίσουν..οι μισοί αλλοπαρμένοι..οι άλλοι μισοί θεούσοι..έλεος..

[Captain Yiannis]

Σεβαστέ gkarakos , μην εχεις την εντύπωση , ότι μας κούρασες.
Αλήθινά από αγάπη θα σου πώ , οτι έχω εμπειρία απο τα λεγόμενά σου.
Η ταπεινή μου άποψη είναι , ότι , κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβεις , οτι οι γονείς σου , είναι πλέον θεατές της ζωής σου. Τους αρέσει δεν τους αρέσει.
Εσύ δε, θα πρέπει να σταθείς στα πόδια σου.
Απόθεσε τις ελπίδες σου σε Αυτόν και προχώρα. Να είσαι σίγουρος οτι δεν θα σε απογοητεύσει.
Είναι βέβαια δύσκολος αυτός ο δρόμος , αλλά τόσο γλυκός στο τέλος.
Η ζωή μας πρέπει να εμπεριέχει αυτήν την χαρμολύπη του Κυρίου μας , Ιησού Χριστου.
Προχώρα μαζί του και επαναλαμβάνω δεν θα σε απογοητεύσει.
Το κλειδί είναι ένας καλός Πνευματικός , και εν Χριστώ ζωή.

Υ.Γ. Χρυσάνθη , τι είναι αυτά που λές???!!!

[filli]

Aγαπητε φιλε , θα σου πω οτι τιποτα στη ζωη δεν μας χαριζεται.Συνηθως δινουμε δεκα για να απολαυσουμε ενα! Πρεπει να διαλεξεις τι θελεις να χασεις και τι να κερδισεις. Ομως πρεπει να αποφασισεις πως θα πορευτεις στη ζωη σου.
Πρεπει να σεβεσαι τους γονεις σου, αλλα πρεπει να σεβεσαι και τον εαυτο σου.Ετσι και οι γονεις σου θα σεβαστουν εσενα.
Εχεις ονειρα ; Εχεις στοχους ; Ακολουθησε τα κι ας ειναι λαθος !
Οταν εισαι στη μεση του πελαγους καπετανιος και δεν παρεις μια αποφαση, προς τα που να πας, τοτε τα καυσιμα θα σου τελειωσουν και ο καιρος θα σε ριξει στα βραχια!
Υ.Γ Μην εχεις αυταπατες οτι οι γονεις σου θα σταματησουν καποτε να σε πατροναρουν, αν δεν σταματησεις εσυ να τους το επιτρεπεις

[eleimon]

Αδελφε μου,δεξου και τη δικια μου ταπεινη αποψη πανω στο προβληματισμο σου.Οι γονεις μας κορωνα στο κεφαλι μας,αυτοι μας μεγαλωσαν κι αυτοι ειναι που θελουν το καλο μας.Τιποτα δε γινεται τυχαια,αν ειναι γραφτο απ το Θεο να σαι μ αυτη τη κοπελα θα εισαι ο κοσμος να ερθει αναποδα κι αν ειναι να εχετε δοκιμασιες απο τους γονεις σου θα τις εχετε και μαυτες θα αγωνιζεστε..Προσευχησου στο Κυριο να σου δειξει το σωστο δρομο εσενα και να μαλακωσεις τις καρδιες των δικων σου,γιατι δε ξερεις τι ειναι εκ Θεου,η αποψη σου η η αποψη των γονιων σου? μη πιεζεις καταστασεις,μη δημιουργεις με τη συμπεριφορα σου διχονοιες και προκλησεις.Οι γονεις σου ειναι κοντα στην εκκλησια? συγγνωμη για την ερωτηση αλλα εχει κι αυτο τη σημασια του.
Σου ευχομαι οτι το καλυτερο και καλη φωτιση σε σενα και τους γονεις σου.


Υ.Γ Χρυσανθη μου σε βρισκω λιγο καυστικη?να με συγχωρεις που στο λεω αλλα το υφος σου ισως πληγωνει τον αδελφο μας,που αυτη τη στιγμη αντιμετωπιζει ενα σοβαρο οικογενειακο προβλημα.Ας ειμαστε λιγο προσεκτικοι στις εκφρασεις μας.

[aposal]

Φίλε aposal το επιχείρημα των γονέων για την περίπτωσή μου είναι το ότι δεν εργάζεται τώρα… . Για μένα αυτό σημαίνει ότι εγώ τώρα αν δεν είχα δουλειά δεν θα άξιζα να παντρευτώ… σύμφωνα με τα λεγόμενά τους. Παντρεύονται μόνον αυτοί που έχουν δουλειά οι υπόλοιποι δεν αξίζουν… Είναι σημαντική η βοήθειά σας, ευχαριστώ. Μπορεί το θέμα να έχει εξαντληθεί … δε θέλω να σας κουράζω.

Το ότι η γυναίκα δεν έχει δουλειά για μένα δεν αποτελεί μειονέκτημα. Για τον άνδρα ναι, για την γυναίκα όχι. Μακάρι να μην χρειαστεί να δουλέψει ποτέ και να μείνει στο σπίτι να ανατρέφει τα παιδιά σας, γεμίζοντάς τα με την μητρική αγάπη και με όλα τα ιδανικά που πρέπει να έχουν! Το πιο σημαντκό πράγμα στη ζωή μας, έχω την άποψη ότι είναι η ανατροφή των παιδιών. Πολύ πιο σημαντικό από την οποιαδήποτε καριέρα!Αλλά, δυστυχώς, στην εποχή μας, αυτοί που αποφασίζουν τις τύχες μας, διαμόρφωσαν τέτοιες συνθήκες ώστε τα παιδιά να μεγαλώνουν χωρίς τους γονείς, χωρίς ιδανικά, παρά με την συμβολή κάποιας Φιλιππινέζας.
Η xrysanthi έγραψε :

και τι να σου πει ο πνευματικός..το λιγότερο που μπορώ να πω, ανασφάλειες
και θεούσικα πράγματα..

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω, Χρυσάνθη. Θεωρώ ότι ο πνευματικός δεν μιλάει μόνο με βάση την εμπειρία του (κοινωνική και πνευματική) και ότι οι συμβουλές του, που μπορεί να μας φαίνονται ανούσιες κάποιες φορές, είναι αυτές που αν τις ακολουθήσουμε θα δούμε λύση στο πρόβλημα. Κι αυτό γιατί η υπακοή στον πνευματικό μας είναι εκ των ων ουκ άνευ. Μην προσπαθούμε - ματαίως - να ερμηνεύσουμε την αξία της υπακοής αυτής με βάση την ανθρώπινή μας λογική, γιατί θα χαθούμε. Η υπακοή στον πνευματικό είναι το πρώτο βήμα για την απόκτηση της μέγιστης των αρετών, της ταπείνωσης, γι' αυτό και ο Θεός ευαρεστείται πολύ όταν συμβαίνει αυτό, όταν βλέπει δηλαδή την διάθεσή μας να εμπιστευθούμε απόλυτα τον πνευματκό μας (που σημαίνει επιστοσύνη στον Ίδιο τον Θεό). Και συνήθως φωτίζει τον πνευματικό να μας δίνει τις συμφερότερες συμβουλές. Είναι τόσο μεγάλη η αξία της υπακοής μας στον πνευματικό, που ο πονηρός, επειδή δεν μπορεί να αντέξει αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης, επεμβαίνει ΠΑΝΤΑ προσπαθώντας να την χαλάσεΙ.
Ακολουθώντας τις συμβουλές του πνευματικού μας προχωράμε με αντίπαλο τον πονηρό, αλλά σύμμαχο τον Θεό, ενώ ενεργώντας από μόνοι μας δεν έχουμε κανένα σύμμαχο.

[gkarakos]

Έχω κατηγορήσει αρκετά τους γονείς και η αλήθεια είναι ότι δεν αισθάνομαι και πολύ άνετα. Πώς θα αρχίσει μια σχέση; Ξέρεις … οι γονείς μου δε σε θέλουν ή μπορεί και να μη σε θέλουν … και ποιος άνθρωπος θα μπορούσε να «μπει» σε μια οικογένεια που να μην τον θέλουν… Είναι κάποια πρακτικά ζητήματα που με δυσκολεύουν να προχωρήσω. Με στεναχωρούν πολύ αυτές οι καταστάσεις… Τέλος πάντων η λύση είναι η ψυχρή λογική μακριά από συναισθηματισμούς (αυτά τα δυο έρχονται σε κόντρα μεταξύ τους), νομίζω ότι είναι και υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου. Ζητώ συγνώμη που δεν θα απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις, σας ευχαριστώ μια φορά ακόμη … δε θα επανέλθω.