Σελίδα 11 από 13
Re: ΑΤΑΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Δημοσιεύτηκε: Τρί Δεκ 12, 2006 6:25 pm
από tigris
Harrys1934 έγραψε:Η αξία μιας γάτας δεν έγκειται στο χρώμα που έχει το τρίχωμα της αλλά στο εάν μπορεί να πιάνει ποντικούς
Όποιος κολακεύει είναι ικανός και να συκοφαντίσει..
Σωστά αυτά!!!
Δημοσιεύτηκε: Τρί Δεκ 12, 2006 6:46 pm
από stratos
<< Ας ειχα τα λεφτα σου και ας ημουνα φτωχος >
;;)
Δημοσιεύτηκε: Τρί Δεκ 12, 2006 6:50 pm
από tigris
stratos έγραψε:<< Ας ειχα τα λεφτα σου και ας ημουνα φτωχος >
;;)
Καλύτερα πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και άρρωστος
Δημοσιεύτηκε: Τρί Δεκ 12, 2006 6:54 pm
από stratos
κατι παρομοιο θαθελα να πω αλλα ειναι για αλλο φορουμ
ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΚΑΙ ΦΤΩΧΌΣ
Δημοσιεύτηκε: Τετ Δεκ 13, 2006 1:41 am
από Harrys1934
tigris έγραψε:stratos έγραψε:<< Ας ειχα τα λεφτα σου και ας ημουνα φτωχος >
;;)
Καλύτερα πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και άρρωστος
Παιδιά νομίζω το λέτε λάθος. καλ'υτερα φτωχός και υγυείς παρά πλούσιος και άρροστος. Τότε ο φτωχός με την δική σας ερμηνεία δεν έχει του ¨Ηλιου μοίρα που λέγετε. Αλλά τι να κάνουμε λάθοι 'ημαστε κάνουμε και ανθρώπους.
ΠΑΜΕ ΑΤΑΚΕΣ
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Δεκ 14, 2006 11:40 am
από Harrys1934
Η καλή οικογένεια εείναι όπως και η κατοικία. Δεν φυτρώνει. Κατασκευάζεται με κόπο και αγκωνάρια.
Ανοίξτε τα μάτια σας και θα μάθετε κλείστε τα μάτια σας και θα δείτε. με τα ματια της ψυχής.
Οι χρυσοχοοι έχουν μιά πέτρα πολύτιμη, που την οναμάζουν λυδία λίθο. Η πέτρα αυτή έχει την ιδιότητα να ξεχωρίζει το πραγματικό χρυσάφι από το κίβδηλο . ..Μία τέτοια λυδία λήθος, είναι και η Αγία Γραφή, που ξεχωρίζει τους πιστούς από τους απίστους.
όποιος ανοίγει ένα σχολείο κλείνει μία φυλακή.
Τ ο καθήκον του καθενός μας είναι ο Σταυρός στα μέτρα μας κομμένος ειδικά για τον καθένα μας. Με αυτόν τον τον Σταυρό γεννηθήκαμε . Πάνω σ' αυτόν πεθαίνουμ.
πολοί λένε προσευχές, πολύ λίγοι προσεύχονται. Οι περισσότεροι ζητιανεύουν.
Από μια γλώσσα λυμένη, κινδυνεύουμε να βρεθούμε δεμένοι. Πολύ άσχημα.
Όποιος έχει δάσκαλο μόνο τον εαυτό του έχει τρελό δάσκαλο.
ΑΤΑΚΕΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Δεκ 16, 2006 12:37 pm
από Harrys1934
Αυτό που μας αποδυναμώνει δεν είναι τόσο οι δυσκολίες της ζωής όσο οι ευκολίες.
Γερνάς όχι όταν ασπτ\ρίσουν τα μαλιά σου, αλλά όταν μαυρίσει η καρδιά σου.
Η ιστορία μοιάζει με λειτουργία όπου ο Θεός γυρνά πότε, πότε και λέει: Ειρίνη υμίν. Ο Κύριος μεθ' υμών.
Ο Θεός άλλους τους σώζει εκ του θανάτου, άλλους σώζει δια του θανάτου.
Στους πρώτους χαρίζει τη ζωή στους δεύτερους την αιωνιότητα.
Στο Θεό πιστεύουν μόνο όσοι τον κλείνουν μέσα τους.
¨Οτι κάνει τους ανθρώπους καλους χριστιανούς τους κάνει και καλούς πολίτες.
¨Οσοι ξεκινούν φτάνουν κάπου. Μόνο οι ναυαγοί περιμένουν.
Χίλιες πλούσιες και άνετες ξενητιές δεν κάνουν μία φτωχή και άσημη Πατρίδα (Ελλάδα)
Οι αναμνήσεις είναι ο μόνος παράδεισος από τον οποίον κανείς δεν μπορεί να μας διώξει.
Φύλαξε με όταν με βρείς για να με έχεις όταν με θέλεις.
Καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται.
Στο μακρυνό το δρόμο και το άχυρο είναι φορτίο.
ΠΑΜΕ ΑΤΑΚΕΣ; ΝΑΙεεεεε
Δημοσιεύτηκε: Τρί Δεκ 19, 2006 3:47 am
από Harrys1934
Αν είσαι πάνω από 60 χρονών και ξυπνίσεις ένα πρωϊ χωρίς πόνο για τίποτα και πουθενά πρέπει να ανησυχήσεις. Φαίνεται πως πέθανες χωρίς να το πάρεις χαμπάρι.
Σταμάτησε το αηδόνι να κελαηδεί. Απόρησε ο τσοπάνος και το ρωτά γιατί. Πλήθυναν τα βατράχια που κράζουν του απάντησε-και δεν μπορεί να ακουστεί πια η φωνή μου και έπαψα να κελαηδώ. Κάνεις λάθος του απάντησε ο τσοπάνος. Ο μόνος τρόπος να βουβαθούν τα βατράχια δεν είναι να σιγήσεις εσύ αλλά να υψώσεις τη φωνή σου και να εντείνεις το κελάηδημα σου. Πείστηκε το αηδόνι και ξανάρχησε.
Στην επέτειο των γάμων τους εκείνος έγραψε στο Λεύκομα της οικογενείας για τη σύζυγο του.
Στο ιστιοφόρο ππου διαπλεύσαμε το πέλαγος του βίου μας, στάθηκες πάντα ο ιστός πάνω στον οποίο κυμάττισε περήφανα η σημαία της οικογενειακής μας ευτυχίας.<< Και εκείνη βαθύτατα συγκινημένη συμπλήρωσε: Άν είχα χίλιες καρδιές θα σου τις χάριζα όλες. Τώρα που έχω μία και μόνη σου την χαρίζω χίλιες φορές.>> Δάκρυσα και φεύγω..
Re: ΠΑΜΕ ΑΤΑΚΕΣ; ΝΑΙεεεεε
Δημοσιεύτηκε: Τρί Δεκ 19, 2006 7:54 am
από Harrys1934
Harrys1934 έγραψε:Αν είσαι πάνω από 60 χρονών και ξυπνίσεις ένα πρωϊ χωρίς πόνο για τίποτα και πουθενά πρέπει να ανησυχήσεις. Φαίνεται πως πέθανες χωρίς να το πάρεις χαμπάρι.
Ο πόνος και η ζωή είναι ζευγάρι
Ο ένας εκδίδει πιστοποιητικό ύπαρξης στο άλλον
Σταμάτησε το αηδόνι να κελαηδεί. Απόρησε ο τσοπάνος και το ρωτά γιατί. Πλήθυναν τα βατράχια που κράζουν του απάντησε-και δεν μπορεί να ακουστεί πια η φωνή μου και έπαψα να κελαηδώ. Κάνεις λάθος του απάντησε ο τσοπάνος. Ο μόνος τρόπος να βουβαθούν τα βατράχια δεν είναι να σιγήσεις εσύ αλλά να υψώσεις τη φωνή σου και να εντείνεις το κελάηδημα σου. Πείστηκε το αηδόνι και ξανάρχησε.
Στην επέτειο των γάμων τους εκείνος έγραψε στο Λεύκομα της οικογενείας για τη σύζυγο του.
Στο ιστιοφόρο ππου διαπλεύσαμε το πέλαγος του βίου μας, στάθηκες πάντα ο ιστός πάνω στον οποίο κυμάττισε περήφανα η σημαία της οικογενειακής μας ευτυχίας.<< Και εκείνη βαθύτατα συγκινημένη συμπλήρωσε: Άν είχα χίλιες καρδιές θα σου τις χάριζα όλες. Τώρα που έχω μία και μόνη σου την χαρίζω χίλιες φορές.>> Δάκρυσα και φεύγω..
ΠΑΜΕ ΑΤΑΚΕΣ; ΝΑΙ..
Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 22, 2006 12:08 pm
από Harrys1934
Μη κρεμάς τα όνειρα σου στα άστρα. Σκέψου ότι και αυτά δεν στηρίζοται πουθενά. Στηρίξου εδώ στη γη.
Αν δεν μπορείς να πείς την αλήθεια, δεν είσαι υποχρεωμένος να πεις ψέμα. Ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια υπάρχει η διέξοδος της σιωπής.
Όταν δώσης την μισή ψυχή σου στον σατανά η άλλη μισή είναι άχρηστη στο Θεό.
Ένας άθεος σύζυγος έλεγε πειραχτικά στη σύζυγο του. Εσύ έζησες όλη σου τη ζωή με την πίστιν στην Αθανασία. Αλλοίμονο σου όμως εάν δεν υπάρχει παρά μόνον θάνατος. Όχι αγαπητέ μου, απήντησε εκείνη, αλλοίμονο σε σένα, εάν υπάρχει αθανασία, γιατί εσύ στήριξες τη ζωή σου στο θάνατο. Εγώ στο κάτω, και με τη δική σου εκδοχή δεν θα ζήσω να δώ την διάψευση μου. Εάν όμως υπάρχει όντως αθανασία τι γίνεται με σένα; Εγώ τουλάχστον πέρασα τη ζωή μου, μέσα σε ένα όμορφο όνειρο. Της Αθανασίας. Δεν είναι καλύτερα έτσι;.
Για να πάρεις μια καρδιά δώσε την δική σου πρώτα.
Η πίστη δεν μας προσφέρει πάντα εκείνο που ποθούμε, αλλά μας δίνει πάντα εκείνο που ο Θεός κρίνει ότι πρέπει να έχουμε.
Να μή λατρεύεις το Θεό που εσύ εδημιούργησες, αλλά το Θεό που δημιούργησε εσένα..
Εάν ένας άνθρωπος γίνεται σκουλίκι, δεν πρέπει να παραπονείται αν τον πατήσουν....