"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Το μήνυμα ήταν για το strato αλλά ο Μιχάλης με πρόλαβε (προς αποφυγή παρεξηγήσεων)

Nikolaos490 έγραψε:Το μήνυμα ήταν για το strato αλλά ο Μιχάλης με πρόλαβε (προς αποφυγή παρεξηγήσεων)

το καταλαβα φυσικα
δεν ειναι δικα μου τα κειμενα ομως εδω ειναι η πλακα..
ενω οι υποστηρικτες της [ανωτεροτητας στα πνευματικα γυναικας λενε τη γνωμη τους]

μηπως παιζει καμια παντοφλα πανω απο το κεφαλι τους την ωρα που γραφουν;

stratos έγραψε:

Misha έγραψε:μπραβο [αιδιά..γραψτε κι αντιγράψτε κι άλλα ενάντια στις γυναίκες..να τα πάρουν οι αρχαιόπληκτοι και ο "Ιός" και να τα κάνουν αφιέρωμα με θέμα :" η γυναίκα όπως την βλέπουν οι Αγιοι Πατέρες"

είμαστε με τα καλά μας????

Μαλλον το αντιθετο γινεται
μιας και οι αρχαιολατρες μας κατηγορουν οτι .....


οποτε αναιρουνται αυτοι με το κειμενο του Χρυσοστομου

καλα τωρα σοβαρολογεις???

θα σου πει ο αρχαιολατρης ..τι λεει ο Χρυσοστομος?

"η γυναικα οταν υποταξει καποιον στην εξουσια της ...κλπ κλπ"

πώς γλυτωνεις απο τα κακα της υποταγης στη γυναικα?την υποτασσεις εσυ στην ανδρικη εξουσία !!κλειδωνοντας την στο σπιτι,απαγορευοντας της τις συνομιλιες με ανδρες,φορωντας της μπουρκα κλπ κλπ...οπως στο Ιραν του Χομεινι και στη Σ.Αραβια των Βαχαμπιστών δηλαδή...

λιγο κρατει βρε παιδί...

Τό είπε και ο αββάς Ηλίας:



- Εγώ τρία πράγματα φοβάμαι πάντα:



Όταν θα βγαίνει η ψυχή μου από το σώμα,

όταν θα βρίσκομαι μπροστά στο Θεό,

και όταν θα βγει η απόφαση εναντίον μου.

γνωμη σου. . . .

εγω δεν ειπα την δικια μου γνωμη
νομιζω;
ουτε ειναι δικα μου τα κειμενα [ενα σωρο υπαρχουν...τυχαια το 99,9% για γυναικες :) ]

Misha έγραψε:


πώς γλυτωνεις απο τα κακα της υποταγης στη γυναικα?την υποτασσεις εσυ στην ανδρικη εξουσία !!κλειδωνοντας την στο σπιτι,απαγορευοντας της τις συνομιλιες με ανδρες,φορωντας της μπουρκα κλπ κλπ...οπως στο Ιραν του Χομεινι και στη Σ.Αραβια των Βαχαμπιστών δηλαδή...

ετσι ειπα;;;
τι λες βρε παιδι μου
ποτε τα ειπα αυτα;

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ
Του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Παπαδάκη Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μητρ. Γορτύνης και Αρκαδίας

Οταν εμφανίστηκε ο Χριστιανισμός βρέθηκε μπροστά σε τεράστια προβλήματα. Κυρίως όμως τα κοινωνικά προβλήματα ήταν πολλά και πολύπλοκα. Η δουλεία π.χ. η θέση της γυναίκας και πολλά άλλα διατηρούνταν επί αιώνες ως αυτονόητες και φυσικές καταστάσεις. Στόχος του Χριστιανισμού δεν ήταν η επίλυση αυτών των κοινωνικών προβλημάτων. Δεν απέβλεπε στο να δημιουργήσει ένα κοινωνικό σύστημα. Στόχος ήταν η βασιλεία του Θεού. Η σωτηρία των ψυχών. Όμως δεν αδιαφόρησε. Βοήθησε πολλές φορές άμεσα (κυρίως όταν αφέθηκε ελεύθερος από τον Μ. Κωνσταντίνο), αλλά και έμμεσα βοήθησε στη συνειδητοποίηση και επίλυσή τους.
Η θέση της γυναίκας την εποχή εκείνη, εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για το Χριστιανισμό ήταν ένα κοινωνικό πρόβλημα, γιατί ήταν εξευτελισμός της ανθρώπινης προσωπικότητος. Δούλοι δεν ήσαν μόνο άνδρες αλλά και γυναίκες. Και ο αριθμός τους ήταν αρκετά μεγάλος. Υπέφεραν κι αυτές την απάνθρωπη και σκληρή συμπεριφορά των κυρίων τους. Τις πουλούσαν, τις αγόραζαν, τις έβαζαν σε εξοντωτικές εργασίες, τις βασάνιζαν όταν έπεφταν σε λάθη. Όσες διέθεταν φυσική ομορφιά, βρίσκονταν σε χειρότερη μοίρα από τις άλλες, γιατί τις χρησμοποιούσαν για ικανοποίηση των κτηνωδών ορέξεών τους. Ούτε πατέρας ούτε μητέρα, ούτε αδέλφια μπορούσαν να αντιδράσουν. Η επιθυμία του κυρίου τους, όσο αισχρή κι αν ήταν αποτελούσε νόμο, που η παράβασή του είχε συνέπειες.

Και ενώ αυτά συνέβαιναν στις σκλάβες, οι ελεύθερες γυναίκες, δεν ήσαν ελεύθερες με τη σημερινή έννοια. Ο πατέρας είχε απόλυτη εξουσία. Εξουσία ζωής και θανάτου πάνω στη σύζυγο, στους γιούς, στις κόρες. Υπήρχαν βέβαια και οι σπάνιες εξαιρέσεις όπου γυναίκες δυναμικές και έξυπνες έπαιρναν ουσιαστικά στα χέρια τους τη διοίκηση της οικογένειας. Κατά κανόνα όμως η γυναίκα σύζυγος ήταν το σκεύος ηδονής. Η κόρη δεν είχε δικαίωμα να διαλέξει το σύζυγό της, ούτε να διαφωνήσει με την απόφαση του πατέρα, όταν επρόκειτο να την παντρέψει.
Ο γάμος της δεν άλλαζε τα πράγματα. Μεταπηδούσε από τη μια τυραννική εξουσία στην άλλη. Έπειτα και που έβλεπαν οι γυναίκες την θλιβερή τους κατάσταση, πού μπορούσαν να προσφύγουν; Μήπως σε δικαστήρια; Μήπως σε διεθνείς οργανισμούς;
Όλα όσα αναφέραμε ως τώρα γίνονταν στον ειδωλολατρικό κόσμο. Στο Ισραηλιτικό έθνος όμως, κάτω από το φως της θείας αποκαλύψεως της Παλαιάς Διαθήκης, η γυναίκα είχε θέση που διακρινόταν αρκετά σε σχέση με τη θέση των ομοφύλων της στους άλλους λαούς. Ενώ η γυναίκα εθεωρείτο και από τους Ισραηλίτες κτήμα του άνδρα, εθεωρείτο παράλληλα και σεβαστός σύντροφός του. Η θεώρηση αυτή περί σεβασμού στηριζόταν πάνω σε πολλά χωρία των βιβλίων της Π. Διαθήκης. Γυναίκες όπως η Σάρα, η Ρεβέκκα, η Ραχήλ αποτελούσαν παραδείγματα. Έπειτα η Δεββώρα και μερικές άλλες στην εποχή των Κριτών, έπαιξαν ηγετικό ρόλο.
Σπουδαιότατο επίσης γεγονός για την γυναίκα ήταν το ιδεώδες της μονογαμίας. Η πολυγαμία δεν εθεωρείτο παράνομη αλλά επαινείτο η μονογαμία, και αυτή ουσιαστικά επικρατούσε. Γι' αυτό και την υπόληψη της γυναίκας την ενίσχυε η αποστολή της ως μητέρας.
Πολλά βιβλία της Π. Διαθήκης παροτρύνουν τους νέους να ακούνε τις συμβουλές της μητέρας και να πιστεύουν πως η ευχή της όπως και του πατέρα στηρίζει "θεμέλια οίκων" (είναι δε αξιοπαρατήρητο το γεγονός ότι ολόκληρα βιβλία του κανόνος της Π.Διαθήκης τα Ιουδήθ, Εσθήρ, Ρουθ, είναι αφιερωμένα στην προβολή γυναικών που τις κοσμούσε η αγνότητα, ο ηρωϊσμός, η ταπεινοφροσύνη και γενικά η αρετή). Αλλά τι λέγω; Ο ίδιος ο Θεός, από την εποχή ακόμη του Μωϋσή παραγέλλει με την 5η εντολή του δεκαλόγου την τιμή προς τη μητέρα. "Τίμα τον Πατέρα σου και την μητέρα σου".
Στο ίδιο έθνος επίσης, η γυναίκα είχε συμμετοχή στη λατρεία, αφού μπορούσε να προσφέρει δώρα στη λατρεία, και μάλιστα με τρόπο σεμνό και κόσμιο, κι όχι όπως σ' άλλες θρησκείες όπου ως λατρεία στους ψευτοθεούς προσφερόταν η ατίμωση γυναικών. Οπωσδήποτε όμως και αυτά τα δικαιώματα λατρείας ήταν πολύ περιορισμένα. Ως προς τη σωτηρία τώρα, άνδρας και γυναίκα είχαν τις ίδιες υποχρεώσεις. Οι εντολές του Θεού απευθύνονταν και στα δύο φύλα. Οι δε συγγραφείς των ιερών βιβλίων της Π. Διαθήκης αν και ήταν άνδρες είχαν ασχοληθεί αρκετά και με τη γυναικεία ηθική.
Δεν επαινούσαν μόνο την αγνότητα, τον πατριωτισμό, τη φιλοπονία, τη στοργή, τη διακριτικότητα, την οικονομία, τη νοικοκυρωσύνη και άλλα τέτοια, αλλά καυτηρίαζαν και την απιστία η οποία μάλιστα είχε και συνέπειες, την πορνεία, το φθόνο, τη σπατάλη, την πολυτέλεια, την πονηρία, την αμαρτωλή ζωή, την ολέθρια επίδραση πάνω στον άνδρα. Πόσα δε γνωρίζομε για την βασίλισσα Ιεζάβελ που παρέσυρε τον βασιλιά άνδρα της και τον περισσότερο λαό στην ειδωλολατρεία, που κυνήγησε να θανατώσει τον Προφήτη Ηλία! Ο Ιερός Χρυσόστομος όσες φορές αντιμετώπιζε το μένος της βασίλισσας Ευδοξίας, στους λόγους του την παρομοίαζε με την Ιεζάβελ.
Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε, ότι οι γυναίκες του Ισραήλ δεν είχαν αστικά δικαιώματα. Ήταν υποδεέστερες των ανδρών, αλλά απολάμβαναν ανθρώπινα δικαιώματα και αναγνωρίζονταν ως προσωπικότητες. Αιτία της θέσεως των αυτής ήταν η πιστή και η κατά το δυνατόν υπακοή στο νόμο του αληθινού Θεού.
Η τύχη όμως της γυναίκας έμελλε να αλλάξει από τη στιγμή που ο αρχάγγελος Γαβριήλ έφερνε το χαρούμενο μήνυμα της σωτηρίας της ανθρωπότητος σε γυναίκα. Συγκεκριμένη γυναίκα την Παρθένο Μαρία, την Κεχαριτωμένη και "ευλογημένην εν γυναιξί" όπως την αποκάλεσε ο Ιερός απεσταλμένος. Όποιος διαβάσει το 1ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Λουκά στο οποίο αναφέρεται ο Ευαγγελισμός, θα διαπιστώσει πολλά και σημαντικά πράγματα. Ο αρχάγγελος, που εκτελεί εντολή του Θεού, συζητά με την Παρθένο. Κάνει διάλογο, απαντά σε ερωτήσεις και περιμένει να ακούσει την αποδοχή. Δεν την αντιμετωπίζει απλώς σαν ένα άβουλο όργανο που θέλει δε θέλει θα υπηρετήσει το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως, αλλά σαν μια ελεύθερη προσωπικότητα και ενώ ξέρει ότι από την απάντησή της εξαρτάται η σωτηρία των ανθρώπων.
Με την ενανθρώπιση λοιπόν του Σωτήρος Χριστού γίνεται το πρώτο και μεγάλο βήμα για την εξύψωση της γυναίκας. Γυναίκα γίνεται, η μητέρα του Θεού, και στο πρόσωπό της η Εκκλησία εκφράζει την απέραντη αγάπη, ευγνωμοσύνη, και σεβασμό. Στο πρόσωπό της μπορούσε στο εξής να καυχάται κάθε γυναίκα. Και η τιμή που ο χριστιανικός κόσμος θα απέδιδε για πάντα στο πρόσωπό της θα ήταν ένα συνεχές κήρυγμα και μαρτυρία της αξίας της γυναίκας, που έγινε συνεργός του Θεού και γέφυρα της επανασύνδεσης Του με τον άνθρωπο.
Ο Ιησούς ως Θεός της αγάπης κατά την επί γης δράση του δεν αδιαφόρησε για τη γυναίκα. Η διδασκαλία του είναι πάνω από κάθε διάκριση και επομένως πάνω κι από τη διάκριση των δύο φύλων. Τα Ευαγγέλια μας πληροφορούν ότι όπως ονόμαζε ο Χριστός τους άνδρες αδελφούς, ονόμαζε και τις γυναίκες αδελφές.
Τη συγκύπτουσα την ονόμασε και θυγατέρα Αβραάμ και τη θεράπευσε. Στην παραβολή των 10 Παρθένων τον βλέπουμε να ανοίγει τις θύρες της βασιλείας στις φρόνιμες. Τη φτωχή χήρα που έριξε το υστέρημά της στο ταμείο του Ναού την πρόβαλε ως παράδειγμα μιμήσεως. Ανάστησε τη θυγατέρα του Ιάειρου. Διέσωσε την αμαρτωλή πόρνη από βέβαιο λιθοβολισμό. Την άλλη που μετανόησε και του άλειψε με μύρο τα πόδια τη συγχώρησε "ότι ηγάπησε πολύ".
Συνομίλησε προς μεγάλη έκπληξη των μαθητών του με γυναίκα Σαμαρείτιδα. Κι ακόμη περισσότερο είχε στο στενό του περιβάλλον γυναίκες που τον διακονούσαν "από των υπαρχόντων αυταίς" (Λουκάς Η', 1-3). Γυναίκες παρουσιάζονται την ώρα του πάθους, ενώ οι μαθητές φοβισμένοι κρύβονται και ο Πέτρος τον αρνείται. Την Ανάσταση, πρώτες οι γυναίκες τη μαθαίνουν. Στη Μαγδαληνή έκανε την τιμή να αναγγείλει πρώτη το γεγονός στους μαθητές.



Αλλά ο Χριστός εξυψώνει τη γυναίκα ακόμα περισσότερο προστατεύοντάς την ηθικά. Γνώριζε τι γινόταν στα έθνη. Και οι μαθητές έπρεπε να ξέρουν τι θα κηρύξουν. Ζητά απόλυτο σεβασμό από τους άνδρες, δημιουργώντας σχέσεις τίμιες και καθαρές. Σχέσεις αξιοπρέπειας. Σχέσεις που θα αναθεωρούσαν τις άδικες αντιλήψεις. Είπε λοιπόν. "πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμείσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τ
η καρδία αυτού" (Ματθ. Ε', 28).
Στη συνέχεια ο Απόστολος Παύλος, διακηρύττει την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων στο ίδιο χωρίο που καταργεί τις φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις. "Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ. πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού" (Γαλ. Γ', 28). Στις επιστολές του ίδιου Αποστόλου υπάρχουν θέσεις και συμβουλές για τη γυναίκα σε ότι αφορά την ισότητα. Όμως το Ευαγγέλιο ερμηνεύεται ολόκληρο.
Και συγκεκριμένα για τις επιστολές του Απ. Παύλου πρέπει ο ερμηνευτής να ερευνά και να μελετά τους λόγους για τους οποίους γράφτηκε μια επιστολή, τις εθνικές συνθήκες και τις αντιλήψεις των ανθρώπων προς τους οποίους απευθύνεται και πολλά άλλα που βοηθούν στη σωστή ερμηνεία. Εξάλλου υπάρχουν τόσα σαφή χωρία που αποκλείουν την παρερμηνεία των υπολοίπων.
Η ανύψωση της γυναίκας φαίνεται και στη δραστηριότητα της Εκκλησίας. Αμέσως από την αποστολική και μεταποστολική εποχή έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό τομέα. Στις συνάξεις των πιστών έπαιρναν μέρος ως ισότιμα μέλη της Εκκλησίας και είχαν το δικαίωμα ακόμα και να προφητεύσουν.
Το ότι δεν δόθηκε το χάρισμα της Ιερωσύνης στις γυναίκες είναι ένα μεγάλο θέμα στο οποίο δεν μπορούμε να αναφερθούμε στο άρθρο τούτο. Πάντως η ενεργός συμμετοχή των γυναικών στην Εκκλησιαστική ζωή ήταν τόσο μεγάλη ώστε ο πολέμιος του Χριστιανισμού Κέλσος που έζησε τον Β' αιώνα καλεί το Χριστιανισμό θρησκεία των γυναικών, ο δε αυτοκράτορας Λικίνιος νόμισε ότι θα χτυπήσει την Εκκλησία αποφασιστικά, εκδίδοντας νόμο που θα απαγόρευε τη φοίτηση των γυναικών στους ναούς.
Αλλά τη γυναίκα την εξύψωσε ακόμη ο Χριστιανισμός δίδοντας νόημα και ιερότητα στο γάμο που ως τότε ήταν μια αγοραπωλησία. Ο Χριστιανισμός έκαμε το γάμο Μυστήριο Μέγα και ζήτησε αμοιβαία αγάπη, κατανόηση, εμπιστοσύνη και υπακοή από τους συζύγους. Η γυναίκα πια δεν θα παραμεριζόταν. "Ους ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος μη χωριζέτω" (Ματθ. ΙΘ', 6).
Ο Χριστός, θα επέτρεπε το διαζύγιο μόνο σε περίπτωση μοιχείας. Στα χρόνια του Βυζαντίου ιδιαίτερα, χρόνια ελευθερίας του Χριστιανισμού οι γυναίκες διακρίθηκαν σε έργα αγάπης. Τα γυναικεία μοναστήρια έγιναν κέντρα περίθαλψης φτωχών, παροχής εργασίας απόρων, χριστιανικής ανατροφής ορφανών παιδιών, ιατρικής περίθαλψης, οικοκυρικής, φιλοξενίας κ.τ.λ. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν σ' όλο τον κόσμο γυναικεία μοναστήρια, τάγματα γυναικών και αδελφότητες, που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας.
Όλα τα ενοριακά φιλόπτωχα ταμεία γυναίκες τα έχουν αναλάβει. Για την ευπρέπεια και καθαριότητα των ναών, γυναίκες συνήθως κοπιάζουν. Πολλά ιδρύματα της Εκκλησίας, γυναίκες τα διοικούν ή μέσα σ' αυτά διακονούν αφιλοκερδώς. Η μεγαλύτερη όμως, τιμή για τη γυναίκα ήταν η αναγνώριση χιλιάδων γυναικών ως αγίων (μαρτύρων και οσίων) και αυτό έγινε αμέσως από τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού.
Οι αμέτρητοι ναοί που είναι αφιερωμένοι σε γυναίκες αγίες τονίζουν αυτή τη μεγάλη αλήθεια. Όσα γράψαμε πιο πάνω είναι μια αμυδρά εικόνα της προσφοράς του Χριστιανισμού προς τη γυναίκα. Η ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία αναγνωρίζει στη γυναίκα το σπουδαίο της ρόλο όχι μόνο ως προς τη συζυγία, τη μητρότητα, τη διακονία στην Εκκλησία κ.τ.λ. αλλά και την ελευθερία να συντελεί στην κοινωνική δραστηριότητα και προσφορά, την άσκηση επαγγελμάτων που ταιριάζει στη φύση της, ακόμη και την κατάκτηση της εξουσίας.
Ωστόσο όμως, η Εκκλησία καυτηριάζει τη γυναίκα όταν γίνει ασύδοτη και με τη θέλησή της προκαλεί εμπορευόμενη με ποικίλλους τρόπους τη σάρκα της. Τα διάφορα φεμινιστικά κινήματα της εποχής μας που αγωνίζονται για τα δικαιώματα της γυναίκας και την επίλυση των προβλημάτων της όπως π.χ. στον τομέα της εργασίας, πραγματοποιούν επιτυχίες εάν και εφόσον κινούνται στα πλαίσια της λογικής.
Όταν υπερβάλλουν, παρουσιάζουν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητος και ξεφεύγουν από τη χρυσή τομή που είναι "όχι καλλιέργεια της αντιπαλότητος, αλλά της συντροφικότητος". Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό οι φεμινίστριες της Ευρώπης και της Αμερικής κατάλαβαν ότι έπρεπε να στραφούν και να βοηθήσουν τη γυναίκα των μουσουλμανικών χωρών που πραγματικά υποφέρει.
Εκεί που δεν άφησαν το φως του Χριστού να λάμψει, οι γυναίκες θεωρητικά και πρακτικά είναι σε αθλία κατάσταση. Όποιος γνωρίσει σε βάθος τη θέση της γυναίκας στις μη χριστιανικές χώρες και μάλιστα τις μουσουλμανικές, τότε θα καταλάβει την προσφορά του Χριστιανισμού στην εξύψωση της γυναίκας.

Παιδιά, μην τα παίρνετε όλα τοις ματρητοίς...

Φίλε Μίσα, αν θες τη γνώμη μου, μέσα στην Ορθοδοξία βρήκα αληθινές σχέσεις είτε ερωτικές είτε φιλικές όπου βασιλεύει ο αλληλοσεβασμός και η αλληλοεκτίμηση πράγμα που δεν υπάρχει σε κανέναν άλλον χώρο ή τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό.
Δεν διακινδυνεύει λοιπόν η Ορθοδοξία από λίγο χιουμοράκι.

Όσο για τους κακοπροαίρετους...ε...αυτοί θα βρουν και εκ του μηδενός τροφή, δεν περιμένουν εμάς να τους δώσουμε πάτημα...

Ούτε φυσικά βγάζουμε συμπέρασμα (σε τέτοια θέματα) από μια παράγραφο...

...Παρακαλώ μια παρατήρηση...

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος , που σημειωτέον δεν μασούσε τα λόγια του, είπε τον παραπάνω λόγο αναφερόμενος σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΟ πρόσωπο, δηλαδή την αυτοκράτειρα εκείνη που είχε στην αυλή της μάγους και είχε κάνει υποχείριο τον αυτοκράτορα σύζυγό της. Αυτή ήταν και υπεύθυνη για τις σκληρότατες εξορίες του ιερού Χρυσοστόμου , όταν είπε τον περίφημο λόγο του " μαίνεται η Ηρωδιάς ...κλπ". Η συγκεκριμμένη αυτοκράτειρα είχε φρικτό θάνατο πάνω στην γέννα της , όταν ο μάγος της αυλής της άλειψε την κοιλιά της με " ωκυτόκιο" ξόρκι...

Είχε λοιπόν άδικο ο Άγιος Χρυσόστομος να μιλάει έτσι;;;
Παρακαλώ πολύ, μην πέφτουμε στην παγίδα των νεο-εποχιτών , προσοχή μην επαναλαμβάνουμε τα σαθρά τους επιχειρήματα... Οι Άγιοι τούς ήξεραν πιό πολύ από μάς...

misha μας τα μπερδευεις τα πραγματα...
ειπε κανεις η εγραψα κατι για ισοτητα;

εγραψα κατι δικο μου;
γραφω κατι που δεν υπαρχει η ειναι αλλαγμενο;

η μονη γνωμη δικια μου που θα πω ειναι οτι δεν ειναι ποιο πιστες οι γυναικες..
για αυτο εβαλα και τα κειμενα [στις φωτο]
αυτα ειναι απο την πειρα ενος γεροντα και χαρισματουχου πνευματικου [
Κραγιοπουλος]
Ο γεροντας αυτος εχει χιλιαδες γυναικες πνευματικα παιδια του
και αλλες τοσες παρακαλανε να βρουνε σειρα
και στις συναξεις που κανει το 80% ειναι γυναικες
παρα τα οσα εχει πει και εχει γραψει για αυτες
αυτος γνωριζει πολλα περισσοτερα μιας και στην εξομολογ ακουει τα ποιο κρυφια της ψυχης μιας γυναικας

αλλο ισοτητα και αλλο ο χαρακτηρας των 2 φυλων
πως να το κανουμε ειναι διαφορετικος