"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Εορτάζοντες την 19ην του μηνός Ιουνίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΔΑΣ ο Απόστολος
Ο ΑΓΙΟΣ ΖΩΣΙΜΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΗΝΩΝ
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ο Μέγας και θεοφόρος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΣ ο Ιερομάρτυρας
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ ο Βάζσκυ, Ρώσος (+ 1462)

Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΔΑΣ ο Απόστολος
Τα βιογραφικά του στοιχεία είναι κάπως συγκεχυμένα, διότι συγχέονται μ' αυτά του Αποστόλου Θαδδαίου πού ή μνήμη του γιορτάζεται την 21η Αυγούστου. ο μεν Σ. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιό του αναφέρει ότι, ο Ιούδας αυτός ήταν αδελφός του Χριστού και ο κατά σάρκα του Αποστόλου Ιακώβου του αδελφοθέου (ο Ιούδας και ο Ίάκωβος ήταν παιδιά του Ιωσήφ από άλλο γάμο). ο Ιούδας λοιπόν, κατά την παράδοση, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Μεσοποταμία, επισκέφθηκε την Έδεσσα και στην πόλη Αραράτ συνελήφθη από τους άπιστους, οι οποίοι τον εκτέλεσαν δια τοξευμού. Επίσης, ο Σ. Ευστρατιάδης, αναφέρει ότι στον Λαυριωτικό Κώδικα Ι 78 φ. 2156 φέρεται κατά την ημέρα αυτή και ή μνήμη άλλου αγίου Αποστόλου Ιούδα του Ζηλωτού, ο οποίος μετά την Ανάληψη του Χριστού περιήρχετο σ' όλες τις πόλεις και τα χωριά και δίδασκε το σωτήριο μήνυμα του Αναστάντος Χριστού. Και αφού έφερε πλήθος λαού σε μετάνοια απεβίωσε ειρηνικά. ο δε Μιχαήλ Γαλανός στους "Βίους των Αγίων", αναφέρει για τον Απόστολο Ιούδα ότι ήταν ένας από τους δώδεκα Αποστόλους, γιος του Αλφαίου και αδελφός του Ιακώβου του μικρού, πού ήταν και αυτός Απόστολος. Βέβαια, δεν έχει καμιά σχέση με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη. ο Απόστολος Ιούδας έφερε και την προσωνυμία Θαδδαίος ή Λεββαίος. Η ζωή του κοντά στο Χριστό ήταν παρόμοια με των άλλων Αποστόλων. Μετά την Πεντηκοστή, αφού εργάστηκε για λίγο στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Μεσοποταμία ανάμεσα σε πολλούς κινδύνους. Αλλά ο Ιούδας, άξιος Απόστολος του Χριστού, γεμάτος αυταπάρνηση, μαρτύρησε τελικά στην Έδεσσα. Στην Καινή Διαθήκη, έχουμε και μια Καθολική Επιστολή του Ιούδα, πού είναι σύντομη, αλλά γεμάτη μηνύματα αληθινής ζωής. Να τι συμβουλεύει στους χριστιανούς, πού ζουν μέσα στο διεφθαρμένο από την αμαρτία κόσμο: Υμείς δε, αγαπητοί, τη άγιωτάτη υμών πίστει έποικοδομούντες εαυτούς, εν Πνεύματι Άγίω, προσευχόμενοι, εαυτούς εν αγάπη Θεού τηρήσατε, προσδεχόμενοι το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις ζωήν αίώνιον"1. Σεις, όμως. αγαπητοί, αντίθετα με το διεφθαρμένο κόσμο, να οικοδομείτε τους εαυτούς σας πάνω στο θεμέλιο της άγιωτάτης πίστης σας με την προσευχή, πού θα κάνετε με την έμπνευση του αγίου Πνεύματος, φυλάξτε και διατηρείστε τους εαυτούς σας στην αγάπη του Θεού, περιμένοντας με εμπιστοσύνη το έλεος του Χριστού, για να πετύχουμε την αιώνια ζωή.
1. Επιστολή. Ιούδα 20-21. 552

Απολυτίκιο. Ήχος α'. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Χριστού σε συγγενή, ώ Ιούδα ειδότες, και μάρτυρα στερρόν, ιερώς ευφημούμεν, την πλάνην πατήσαντα, και την πίστιν τηρήσαντα' όθεν σήμερον, την παναγίαν σου μνήμην, εορτάζοντες, αμαρτημάτων την λύσιν, εύχαίς σου λαμβάνομεν.

Ο ΑΓΙΟΣ ΖΩΣΙΜΟΣ
Άνηκε στις στρατιωτικές τάξεις (καταγόταν από την Απολλωνιάδα της Σωζόπολης), όταν βασιλιάς της Ρώμης ήταν ο Τραϊανός. Δέχτηκε τη χριστιανική διδασκαλία, βαπτίστηκε και έγινε από τους πιο ένθερμους χριστιανούς. Αλλ' ο έπαρχος στην Αντιόχεια της Πισιδίας Δομιτιανός, σκληρός πολέμιος της Εκκλησίας, διέταξε το θάνατό του, αφού είδε ότι καμία απειλή δεν ίσχυσε στο να τον σύρει και πάλι στη λατρεία των ειδώλων. Στην αρχή τον έδειραν και του έσχισαν τις πλευρές, πού κατόπιν έκαψαν με σίδερο πυρακτωμένο. Όταν όμως και αυτά δεν έφεραν αποτέλεσμα, τότε τον αποκεφάλισαν και έτσι πήρε το αθάνατο στεφάνι του μαρτυρίου.

Ο ΟΣΙΟΣ ΖΗΝΩΝ
Ό Όσιος αυτός, εγκατέλειψε τον κόσμο και έγινε μαθητής του μεγάλου γέροντος Σιλουανού. Για την υπερβολική του υπακοή και άκρα άσκηση και ακτημοσύνη του, ο Θεός τον αξίωσε να θαυματουργεί και έδιωξε πολλά δαιμόνια από τους ανθρώπους. Έτσι, με άσκηση και αγώνες αφού πέρασε τη ζωή του, απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 62 χρόνων.

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ο Μέγας και θεοφόρος
Ό όσιος Παΐσιος καταγόταν από την Αίγυπτο και γεννήθηκε το έτος 300 μ.Χ. από γονείς πολύ πλούσιους, αλλά και ευσεβείς. Ήταν επτά αδέλφια και ο μικρότερος ήταν ο Παΐσιος. Σέ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός Β από πατέρα και ή στοργική μητέρα του τον Ι ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Σε νεαρή ηλικία ο Παΐσιος, πήγε στην έρημο κοντά στον διάσημο, για την αρετή του άββά Παμβώ. Με οδηγό αυτόν τον έμπειρο πνευματικό πατέρα, ο Παΐσιος απέκτησε πολλές θείες αρετές. Όταν πέθανε ο Παμβώ, ο Παΐσιος αναχώρησε στο δυτικό μέρος της ερήμου και εκεί έστησε τη διαμονή του, όπου πλήθος ανθρώπων πήγαιναν προς αυτόν, για να ζητήσουν το δρόμο της σωτηρίας και ν' ακούσουν από το στόμα του λόγια πνευματικά και ψυχωφελή. Όταν ο Παΐσιος έφτασε σε βαθιά γεράματα, τον παρεκάλεσαν πολλοί αδελφοί, ν' αφήσει την έρημο και να κατεβεί στην κοντινότερη πόλη, για να μπορέσουν πολλοί άνθρωποι να ωφεληθούν από τους άγιους λόγους του. Πράγμα πού έγινε και έτσι δόθηκε σε πολλούς ή ευκαιρία να γνωρίσουν τον δρόμο της σωτηρίας, από τα θεόπνευστα λόγια του Παϊσίου. Μαθητής του 'Οσίου, υπήρξε και ο Όσιος Παύλος. Αφού ωφέλησε πολλούς συνανθρώπους του, πέθανε σε πολύ προχωρημένη ηλικία και τον έθαψαν στην έρημο όπου άσκήτευε. Μετά από χρόνια, ο πατήρ Ισίδωρος, άνακόμισε τα άγια λείψανα του και τα μετέφερε στην Πισιδία, όπου τα εναπόθεσε στο εκεί Μοναστήρι του.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ό ένσαρκος άγγελος, των Μοναστών κορωνίς, ο άσαρκος άνθρωπος, των ουρανών οικιστής, ο θείος Παΐσιος, χαίρει τη αυτού μνήμη, συν ημίν έορτάζων, νέμει τοις κοπιώσι, δι' αυτόν θείον χάριν διό εν προθυμία πολλή τούτον τιμήσωμεν.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΣ ο Ιερομάρτυρας
Μαρτύρησε αφού θανατώθηκε με μαχαίρι.

Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ ο Βάζσκυ, Ρώσος (+ 1462)

Εορτάζοντες την 20ην του μηνός Ιουνίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ο Ιερομάρτυρας επίσκοπος Πατάρων
Η κατάθεσις λειψάνων και περιβολαίων των Αγίων Αποστόλων ΛΟΥΚΑ, ΑΝΔΡΕΟΥ και ΘΩΜΑ, του προφήτου ΕΛΙΣΣΑΙΟΥ και του μάρτυρος ΛΑΖΑΡΟΥ, άτινα κατετέθησαν εν τω Ναώ των Αγίων Αποστόλων των μεγάλων
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΑΣΚΗΤΕΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ
ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ της ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο θαυματουργός, ο Πεντασχινίτης, Κύπριος

Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ο Ιερομάρτυρας επίσκοπος Πατάρων
Ό Άγιος Μεθόδιος έζησε κατά τον 6ο αιώνα μετά Χριστόν. Ή σπάνια αρετή του και ή μεγάλη μόρφωση πού τον διέκρινε τον ανέβασαν στον επισκοπικό θρόνο των Πατάρων. Σαν επίσκοπος, επεδίωκε να επιτελεί τέλεια τα καθήκοντα του. ο φωτιστικός λόγος του, σε συνδυασμό με το άγιο παράδειγμα του, έτρεφε τις ψυχές των ανθρώπων του ποιμνίου του. Ήταν ακοίμητος φρουρός του ορθοδόξου δόγματος και αποφασισμένος σε όλη του τη ζωή "φυλάσσειν τα δόγματα τα κεκριμένα υπό των αποστόλων"1. Να φυλάττει, δηλαδή, τις αποφάσεις, πού είχαν οριστικά κριθεί σαν μόνες ορθές από τους Αποστόλους. Γι' αυτό και πέτυχε μετά από συστηματικό αγώνα να περιορίσει σημαντικά στην επαρχία του τους οπαδούς των λανθασμένων δοξασιών του Ώριγένη. Όμως, αυτοί οι λίγοι πού έμειναν, για να εκδικηθούν, κατάφεραν να βάλουν δικό τους υπηρέτη κοντά στο Μεθόδιο. Και κάποια μέρα πού ο επίσκοπος αρρώστησε, τον σκότωσε με μαχαίρι. Άλλα ενώ τον μαχαίρωνε, ο Μεθόδιος άκουσε το δολοφόνο να λέει: "έτσι σκοτώνουν οι Ώριγενιστές". Τότε μειδίασε ελαφρά και έγειρε το κεφάλι του ευχαριστημένος, παραδίδοντας το πνεύμα του στον Κύριο. Ήταν ή χαρά, διότι έπεφτε θύμα του καθήκοντος του να διαφυλάττει τα ορθά δόγματα της Εκκλησίας. ο Σ. Εύστρατιάδης όμως, στο Αγιολόγιο του, έχει άλλη γνώμη περί των βιογραφικών στοιχείων του Αγίου αυτού και την παραθέτουμε ως έχει:
Ήκμασε περί τα τέλη του γ' και τας αρχάς του δ' αιώνος· κατά τον Ίερώνυμον (De Vir. ill. 83) και τον Ιστορικόν Σωκράτην (Έκκλ. Ίστ. 6,13) ην ουχί Πατάρων επίσκοπος, αλλά Ολύμπου του εν Λυκία και είτα επίσκοπος Τύρου (της Φοινίκης), κατ' άλλην δε γνώμην, επίσκοπος Φιλίππων της Μακεδονίας. Ή τοιαύτη πλάνη, του να λέγεται Πατάρων επίσκοπος προήλθεν εκ του ότι ο περί αναστάσεως διάλογος αυτού εκτυλίσσεται εις τα Πάταρα. ο Μεθόδιος ην διαπρεπής άρχιερεύς και πλατωνικός φιλόσοφος, αντίπαλος σφοδρός των Ώριγενιστών και ποιητής δόκιμος, ως φαίνεται εκ του περισωθέντος έργου αύτοϋ "Συμπόσιον των δέκα παρθένων ή περί άγνείας". Κατά τον επί Διολητιανού διωγμόν υπέστη τον μαρτυρικόν θάνατον εν Χαλκίδι (της Συρίας).
1. Πράξεις των Αποστόλων, ιστ' 4

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείαν μέθοδον, της ευσέβειας, έθησαύρισας, τη Εκκλησία, ως Ιεράρχης και Μάρτυς Μεθόδιε' συ γαρ σοφίας τον πλούτον δρεψάμενος, άθλητικώς τον σον τάλαντον ηύξησας' Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν Ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ή κατάθεσις λειψάνων και περιβολαίων των Αγίων Αποστόλων ΛΟΥΚΑ, ΑΝΔΡΕΟΥ και ΘΩΜΑ, του προφήτου ΕΛΙΣΣΑΙΟΥ και του μάρτυρος ΛΑΖΑΡΟΥ, άτινα κατετέθησαν εν τω Ναώ των Αγίων Αποστόλων των μεγάλων

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΑΣΚΗΤΕΣ
Απεβίωσαν ειρηνικά στην έρημο.

Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ήταν λόγιος ιερομόναχος Αγιορείτης, πού ασκήτευε στη Μονή Ιβήρων, και τον όποιο ο αυτοκράτορας Ιωάννης ο Κατακουζηνός, ανύψωσε στον οικουμενικό θρόνο το 1350, διάδοχο του Ισιδώρου. Μετά τέσσερα χρόνια πατριαρχείας, αναγκάσθηκε να παραιτηθεί και αποσύρθηκε στη Μονή του Αγίου Μάμαντα και από 'κει στην Τένεδο. Άλλα τον κάλεσαν για δεύτερη φορά στον οικουμενικό θρόνο (1355-1363) μετά την πτώση του Πατριάρχη Φιλόθεου. Όταν όμως ήταν απεσταλμένος στην ήγεμονίδα της Σερβίας Ελισάβετ και πήγε στις Φερρές της Θεσσαλίας, αρρώστησε βαρεία και πέθανε εκεί το 1363.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1322 και θείος του ήταν ο Νείλος Καβάσιλας, πού υπήρξε Αρχιεπίσκοπος Θεσ/νίκης. Το πατρικό επώνυμο του Νικολάου ήταν Χαμαετός, κράτησε όμως το μητρικό επώνυμο Καβάσιλας προφανώς λόγω της ισχυρής παρουσίας του θείου του. Σπούδασε στη Θεσ/νίκη και στην Κων/πολη ρητορική, Θεολογία και φυσικές επιστήμες. Διετέλεσε σύμβουλος του Κατακουζινοϋ και στα τελευταία χρόνια της ζωής του, πρέπει να υπήρξε μοναχός και έμενε στο μοναστήρι των Μαγγάνων. ο Άγιος ήταν οπαδός του ανατολικού μυστικισμού και ησυχαστικού πνεύματος, όπως το διαμόρφωσε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Υπήρξε πληθωρικός συγγραφέας θεολογικών, λειτουργικών και ερμηνευτικών έργων, καθώς επίσης, πανηγυρικών λόγων, επιστολών, επιγραμμάτων και κειμένων πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου. Πέθανε λίγο μετά το 1391 και αγιοποιήθηκε στις 19 Ιουλίου 1983.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείος διδάσκαλος, και υποφήτης και σοφός, δογμάτων της πίστεως, και αρετών ιερών, Νικόλαε Όσιε, έλαμψας εν τω κόσμω, δια βίου και λόγου. Όθεν Θεσσαλονίκη τη ση δόξη καυχάται, και πόθω εορτάζει, την πάνσεπτον μνήμην σου.

ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ της ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ
Ή εικόνα της βρίσκεται στη Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους.

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο θαυματουργός, ο Πεντασχινίτης,

Εορτάζοντες την 21ην του μηνός Ιουνίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ από την Κιλικία
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ο Αιγύπτιος ή Λίβυος και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ο Πρεσβύτερος, ΕΙΚΟΣΙ δεσμοφύλακες και ΕΠΤΑ αδέλφια.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ επίσκοπος Ικονίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Νισύριος

Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ από την Κιλικία
Ήταν από τη Διοκαισάρεια της Κιλικίας. ο πατέρας του ήταν ειδωλολάτρης βουλευτής, αλλά ή μητέρα του είχε προσχωρήσει στη χριστιανική θρησκεία. Γι' αυτό και ανέθρεψε το γιο της Ιουλιανό σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. ο Ιουλιανός αγάπησε τόσο πολύ τον εσταυρωμένο Κύριο, ώστε σε ηλικία 18 χρονών ομολόγησε με πολύ θάρρος , την πίστη του στον έπαρχο Μαρκιανό, ενώ Ι γνώριζε ότι τον περίμεναν άγρια βασανιστήρια. Πράγματι, μόλις το άκουσε αυτό ο έπαρχος, διέταξε και τον έδειραν ανελέητα, και κατόπιν τον έριξαν στην πιο άθλια φυλακή. Έπειτα ο Μαρκιανός κάλεσε τη μητέρα του Ιουλιανού να επισκεφθεί το γιο της και να τον πείσει να αρνηθεί το Χριστό. Ή χριστιανή γυναίκα, όταν συνάντησε το νεαρό σπλάχνο της, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Προέτρεψε τον Ιουλιανό, να μείνει στο ύψος του χριστιανικού του φρονήματος και τον ενθάρρυνε να υπομείνει όλα τα μαρτύρια. Έτσι και έγινε. Όταν έπαρχος ξανακάλεσε τον Ιουλιανό, αυτός με περισσότερο θάρρος ομολόγησε μπροστά του και πάλι το Χριστό. Εξοργισμένος τότε ο έπαρχος Μαριανός έκλεισε τον Ιουλιανό μέσα σε ένα σάκο με δηλητηριώδη φίδια και τον έριξε στο πιο βαθύ σημείο της θάλασσας, όπου μαρτυρικά ο Ιουλιανός παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό. Και έτσι, δίκαια "λήψεται τον στέφανον της ζωής, όν επηγγείλατο ο Κύριος τοις άγαπώσιν αυτόν"1. "Αξια, δηλαδή, θα πάρει και ο Ιουλιανός το λαμπρό και ένδοξο στεφάνι της αιώνιας ζωής, πού υποσχέθηκε ο Κύριος σ' εκείνους πού τον αγαπούν.
1 .Επιστολή Ιακώβου, α' 12.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Μητρικαίς ύποθήκαις μυστανωνούμενος, πανευκλεής στρατιώτης ώφθης Χριστού του Θεού, παντευχίαν μυστικήν περιζωσάμενος· όθεν καθείλες τον έχθρόν, ως γενναίος άριστεύς, και ήθλησας θεοφρόνως, Ιουλιανέ θεόφρον, υπέρ ημών αεί πρεσβεύων Θεώ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ο Αιγύπτιος ή Λίβυος και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ο Πρεσβύτερος, ΕΙΚΟΣΙ δεσμοφύλακες και ΕΠΤΑ αδέλφια.
Βλέπε βιογραφία τους στις 8 Ιανουαρίου. Εδώ, άγνωστο γιατί, επαναλαμβάνεται ή μνήμη τους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΣ
Δόξασε με το μαρτύριο του τη γη της Κιλικίας. Γεμάτος θείο ζήλο, εργάστηκε για το φωτισμό των απίστων, αποκαλύπτοντας το ψεύδος της ειδωλολατρίας και διδάσκοντας την αλήθεια του Ευαγγελίου. ο άρχοντας Διονύσιος, όταν πληροφορήθηκε την ενέργεια αυτή του Αφροδισίου, τον καταδίκασε σε θάνατο. Στην αρχή τον έριξαν τροφή σε κάποια λέαινα μέσα στο αμφιθέατρο. Άλλα συνέβη κάτι παράδοξο. Ή ορμή της λέαινας, ^ σταμάτησε λίγα βήματα από τον Άγιο, και το πεινασμένο θηρίο τον προσπέρασε χωρίς να τον αγγίξει. Κατόπιν τον έκαψαν με πυρακτωμένο σίδερο, και τελικά βρήκε μαρτυρικό θάνατο μεταξύ δύο μεγάλων λιθαριών, όπου τον είχαν βάλει και τον συνέθλιψαν. Το σώμα του κυριολεκτικά θρυμματίστηκε, αλλά ή δύναμη της ψυχής του και ή πίστη του διατηρήθηκαν ακέραιες.

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ επίσκοπος Ικονίου
Μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν μέσα σε αγκάθια.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Νισύριος
Γεννήθηκε στη Νίσυρο το 1716 (κατ' άλλους 1717) από γονείς, οι όποιοι ήταν προύχοντες στην κωμόπολη Μανδράκι της Νισύρου. ο πατέρας του δημογέροντας του νησιού αυτού, έπεσε στη δυσμένεια των Τούρκων και για να αποφύγει τίς τιμωρίες τους, εξισλαμίστηκε με όλη του την οικογένεια και μετακόμισε στη Ρόδο. ο μικρότερος 'γιος τους ονομάστηκε Μεχμέτ. Κάποτε όμως, ο Μεχμέτ, τυχαία έμαθε πώς ήταν χριστιανός και από τη μητέρα πληροφορήθηκε πώς τον έλεγαν Νικήτα. Τότε σε ηλικία 14 ετών ο Νικήτας, πήγε στη Νέα Μονή της Χίου. Όπου στον ηγούμενο εξομολογήθηκε τα συμβαίνοντα, μ' αυτόν. ο ηγούμενος τον παρέπεμψε στον εκεί εφησυχάζοντα, την εποχή εκείνη, αρχιερέα, πρώην Θηβών Μακάριο, ο οποίος τον μύρωσε και του έδωσε χρήσιμες συμβουλές. Τότε ο Νικήτας έμεινε στη Μονή αυτή κατηχούμενος και επέδειξε θαυμαστό ζήλο στην προσευχή και τη νηστεία. Εκεί τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου και με τις συμβουλές του ασκητή Ανθίμου Άγιοπατερίτη και την ευχή των άλλων πατέρων της Μονής, αναχώρησε για τη Χίο. Όταν έφτασε, του ζητήθηκε από τους Τούρκους ο κεφαλικός φόρος, τον όποιο δεν είχε πληρώσει. Τον παρέλαβε ο υπάλληλος Τούρκος, Κριμλής ονομαζόμενος για να τον οδηγήσει στη φυλακή στη θέση Βουνάκι. Τη στιγμή εκείνη, πέρασε από εκεί κάποιος Ιερέας, Δανιήλ ονομαζόμενος, χαιρέτησε τον Νικήτα με το όνομα Μεχμέτ. ο Κριμλής όταν το άκουσε, έμαθε περί τίνος πρόκειται και τον οδήγησε στον Αγά. Εκεί ο Νικήτας ομολόγησε με πολύ θάρρος την πίστη του στον Χριστό. ΟΙ Τούρκοι, με υποσχέσεις και κολακείες προσπάθησαν να συγκρατήσουν τον μάρτυρα στη θρησκεία τους. Επειδή όμως δεν μπόρεσαν να το καταφέρουν, τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, πού διήρκησαν δέκα ημερόνυκτα. Κατόπιν τον έσυραν σε κάποια άκρη της πόλης, "Κάτω Γιαλό" ονομαζόμενη, όπου οι δήμιοι τον έστησαν κάτω από το Ίβηρίτικο Μετόχι και άρχισαν πάλι με κολακείες και υποσχέσεις, μήπως μπορέσουν και τον μεταπείσουν. Αλλ' ο Άγιος απάντησε: "Χριστιανός είμαι, Νικήτας ονομάζομαι και Νικήτας θα πεθάνω". Τότε τον αποκεφάλισε ο ίδιος ο Κριμλής στις 21 Ιουνίου 1732, σε ηλικία 16 ή 17 χρονών στη Χίο. ΟΙ Τούρκοι, για να μη πάρουν οι χριστιανοί κάτι από το Ιερό του λείψανο, αφού το άλειψαν με ακαθαρσίες το πέταξαν στη θάλασσα. Σήμερα στη γενέτειρα του Αγίου, το Μανδράκι της Νισύρου, υψώνεται βυζαντινός ναός, πού τιμάται στη μνήμη του Αγίου Νικήτα.

Εορτάζοντες την 22ην του μηνός Ιουνίου



*

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ο ιερομάρτυρας επίσκοπος Σαμοσάτων
*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΗΝΩΝ και ΖΗΝΑΣ ο υπηρέτης του
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΜΠΙΑΝΟΣ
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΛΑΤΙΩΝ (ή Γαλακτίων)
*

Η ΑΓΙΑ ΙΟΥΛΙΑΝΗ και ΣΑΤΟΡΝΙΝΟΣ ο γιος της
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ επίσκοπος Πατελαρίας





Αναλυτικά



Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ο ιερομάρτυρας επίσκοπος Σαμοσάτων
Έζησε στα ταραγμένα χρόνια πού ή Εκκλησία υπέφερε από την αίρεση του Αρείου. Τότε βασιλιάς ήταν ο Κωνστάντιος (338 μ.Χ), γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου και υποστηρικτής της σατανικής αυτής αίρεσης, καταχραστής, μάλιστα, και της βασιλικής εξουσίας. Καταδίωξε σκληρά εκείνους πού έφεραν αντίσταση στις αιρετικές του προθέσεις. Τότε διώχθηκε και υπέφερε πολλές κακοπάθειες και ο Ευσέβιος, πού ήταν επίσκοπος Σαμοσάτων. Όμως, υπέμεινε όλες τις δοκιμασίες με θαυμαστή καρτερία και την ελπίδα ότι τελικά θα νικήσει ή 'Ορθοδοξία. Όταν πέθανε ο Κωνστάντιος, τον διαδέχθηκε ο Ιουλιανός, πού θέλησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία. Τότε νέες διώξεις άρχισαν για τον Ευσέβιο, πού ήταν χειρότερες από τις προηγούμενες. Τα ίδια συνέβησαν και με τον αυτοκράτορα Ουάλη, πού ήταν και αυτός υποστηρικτής των αρειανών. Μετά το θάνατο του Ούάλη, ο Ευσέβιος επανήλθε στην επισκοπή του από την εξορία του στη Θράκη και άρχισε την κάθαρση στην επαρχία του από τους αρειανούς. Κάποια μέρα, περνούσε έξω από το σπίτι μιας αιρετικής γυναίκας. Αυτή με μίσος τον κτύπησε δυνατά στο κεφάλι με μια μεγάλη πέτρα και τον σκότωσε (το έτος 379). Έτσι, ο Εύσέβιος αποδείχθηκε μεγάλος αθλητής της πίστης, του οποίου "το νίκος αφθαρσία εν ζωή πολυχρονί(ι)"'. Δηλαδή το έπαθλο της νίκης του θα είναι ή αφθαρσία, ή χωρίς τέλος ζωή.
1. Μακκαβαίων Δ' ιζ' 12.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφίας του Πνεύματος, καταυγασθείς τω φωτί, τον λόγον έτράνωσας, της ευσέβειας ημίν, Ευσέβιε ένδοξε' συ γαρ ίεραρχήσας, εύσεβώς τη Τριάδι, ήθλησας θεοφρόνως, και την πλάνην καθείλες. Και νυν Πάτερ δυσώπησον, σώζεσθαι άπαντας.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΗΝΩΝ και ΖΗΝΑΣ ο υπηρέτης του
Έζησαν στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα. Και ο μεν Ζήνων ήταν πλούσιος χριστιανός (καταγόταν από τη Φιλαδέλφεια της Αραβίας), όχι μόνο σε χρήμα, αλλά και σε ευσέβεια. ο δε Ζηνάς ήταν υπηρέτης του Ζήνωνα, και τους συνέδεε περισσότερο αδελφική αγάπη, όπως όλα τα μέλη της Εκκλησίας. ο Ζήνων, φλεγόμενος από τον πόθο να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη διάδοση του Ευαγγελίου, διαμοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, και χάρισε την ελευθερία σ' όλους τους δούλους του. Απ' αυτούς όμως ο Ζηνάς, αρνήθηκε ν' αφήσει τον πρώην κύριο του και τον παρακάλεσε να μείνει κοντά του. ο Ζήνων δέχτηκε να τον κρατήσει, σα φίλο και αδελφό εν Χριστώ. Όταν κάποτε στη Φιλαδέλφεια της Αραβίας ο έπαρχος Μάξιμος κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Ζήνων παρουσιάστηκε μπροστά του και αγωνίστηκε να του καταδείξει τη ματαιότητα των αγώνων του κατά της χριστιανικής αλήθειας. ο έπαρχος, αντί άλλης απάντησης, τον έδειρε και τον φυλάκισε. Όταν το έμαθε Ζηνάς, έτρεξε στον έπαρχο και τον παρακάλεσε να ελευθερώσει τον κύριο του. ο έπαρχος τότε φυλάκισε και τον Ζηνά, και μετά από λίγες μέρες τους αποκεφάλισε.


Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΜΠΙΑΝΟΣ
Μαρτύρησε αφού τον έριξαν μέσα στη θάλασσα και πνίγηκε.


Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΛΑΤΙΩΝ (ή Γαλακτίων)
Μαρτύρησε αφού τον έριξαν μέσα στη θάλασσα και πνίγηκε.


Η ΑΓΙΑ ΙΟΥΛΙΑΝΗ και ΣΑΤΟΡΝΙΝΟΣ ο γιος της
Μαρτύρησαν δια πυρός.


Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ επίσκοπος Πατελαρίας
Άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Ή μνήμη του φέρεται αυτή τη μέρα στο Μορσελλιανό εορτολόγιο. (Μ. Γεδεών, Βυζ. Εορτολόγιο σελ. 44).

Εορτάζοντες την 23ην του μηνός Ιουνίου



*

Η ΑΓΙΑ ΑΓΡΙΠΠΙΝΑ
*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ ο Πρεσβύτερος, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ή ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ ο Διάκονος και ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο Αναγνώστης
*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΤΟΧΙΟΣ ο Πρεσβύτερος, ΓΑΪΟΣ (ή Γαϊανός) ο ανεψιός του και τα παιδιά αυτού ΛΟΛΛΙΑ (ή Λουλώ), ΠΡΟΒΗ και ΟΥΡΒΑΝΟΣ (ή Ούρβάσιος)
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΟΣ ο Πενταπολίτης (+ 1562)
*

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ (+ 1445)
*

Η ΑΓΙΑ ETHELDREDA (Βρεττανίδα)
*

ΜΝΗΜΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΚΡΗΤΗ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821





Αναλυτικά



Η ΑΓΙΑ ΑΓΡΙΠΠΙΝΑ
"Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί έλεηθήσονται"1. Είναι φράση του Κυρίου, πού σημαίνει ότι είναι μακάριοι οι ευσπλαχνικοί και επιεικείς, πού συμπονούν στη δυστυχία του πλησίον, διότι αυτοί θα ελεηθούν από το Θεό την ήμερα της Κρίσεως. Μια τέτοια ευσπλαχνική ύπαρξη ήταν και ή Ρωμαία χριστιανή Αγριππίνη. Απέφυγε το γάμο με τη θέληση της και προτίμησε να κάνει δικούς της τους δυστυχισμένους της Εκκλησίας. Την περιουσία της διέθετε για να τρέφει τους πεινασμένους και να περιποιείται τους ασθενείς. Μάλιστα, όσες φορές είχε ανάγκη ή Εκκλησία της Ρώμης, ή Αγριππίνη έτρεχε πρώτη να προσφέρει τα απαραίτητα. Άλλα ή αγία αυτή ψυχή δεν πρόσφερε μόνο υλικά αγαθά, πρόσφερε και πνευματικά. Έφερε στη χριστιανική πίστη πολλές νέες γυναίκες από την πλάνη της ειδωλολατρίας. Αυτό, βέβαια, δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τους ειδωλολάτρες. Την κατήγγειλαν, λοιπόν, στις αρχές, και ή Αγριππίνη συνελήφθη. Τότε ομολόγησε ότι αυτό πού κάνει, το κάνει με τη θέληση της, για να οδηγούνται όσο το δυνατόν περισσότερες ψυχές στο δρόμο της σωτηρίας. ο ανακριτής, χωρίς να καθυστερήσει, διέταξε και τη μαστίγωσαν. Έπειτα, αφού έσχισαν τίς σάρκες της και έσπασαν τα κόκκαλά της, ή Αγριππίνη παρέδωκε στο Θεό την ψυχή της. 1. Ευαγγέλιο Ματθαίου ε' 7.

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείν Πνεύματι, κραταιωθείσα, ηνδραγάθησας, γενναιοφρόνως, Αγριππίνα παρθενίας οσφράδιον όθεν Χριστού δοξασθείσα τη χάριτι, πηγάς θαυμάτων βλυστάνεις τοις πέρασι. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ ο Πρεσβύτερος, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ή ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ ο Διάκονος και ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο Αναγνώστης
Ήταν και οι τρεις Κύπριοι και έζησαν κατά τον διωγμό της 'Εκκλησίας επί Διοκλητιανού. ο Αριστοκλής, στην αρχή δεν θέλησε να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του, διότι ήθελε να συνεχίσει την πνευματική οικοδομή των εν Χριστώ αδελφών του. Ανέβηκε λοιπόν σ' ένα βουνό και κρύφτηκε μέσα σε μια σπηλιά. Αλλ' από 'κει μάθαινε, ότι στις πόλεις πολλοί πιστοί, έχυναν θαρραλέα το αίμα τους για την αγία πίστη του Χρίστου. ο Αριστοκλής έκρινε ότι δεν του επιτρεπόταν, σαν Ιερέας πού ήταν, να βρίσκεται σε ασφάλεια, ενώ λαϊκοί, γυναίκες και παιδιά αψηφούσαν τα ξίφη και τη φωτιά, και πότιζαν με το αίμα τους το δένδρο του Ευαγγελίου. Έκανε λοιπόν τον σταυρό και κατέβηκε στη Σαλαμίνα της Κύπρου. Πήγε στο ναό της πόλης, όπου βρήκε προσευχομένους τον διάκονο Δημήτριο και τον αναγνώστη Αθανάσιο. Συμπροσευχήθηκαν, και μετά από συνεννόηση βγήκαν και οι τρεις, και στήριζαν τους διωκόμενους αδελφούς τους. Μόλις πληροφορήθηκε αυτό ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας, τους συνέλαβε. Και αφού απέτυχε να τους νικήσει με υποσχέσεις και απειλές, μετά από πολλά βασανιστήρια τους αποκεφάλισε.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΤΟΧΙΟΣ ο Πρεσβύτερος, ΓΑΪΟΣ (ή Γαϊανός) ο ανεψιός του, και τα παιδιά αυτού ΛΟΛΛΙΑ (ή Λουλώ), ΠΡΟΒΗ και ΟΥΡΒΑΝΟΣ (ή Ούρβάσιος)
Κατάγονταν από την πόλη των Οϋσάδων και υπήρξαν στα χρόνια των βασιλέων Μαξιμιανού και Αγρίππα κατά το έτος 300 μ.Χ. ο Εύστόχιος στην αρχή ήταν ιερέας ειδώλων, αλλ' όταν είδε το ανδρείο φρόνημα των χριστιανών μπροστά στα μαρτύρια, προσήλθε στον επίσκοπο Αντιοχείας Εύδόξιο, βαπτίστηκε χριστιανός και χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Κατόπιν πήγε στα Λύστρα της Λυκαονίας, όπου βρήκε τους συγγενείς του Γάϊο με τα τρία του παιδιά Λολλία, Πρόβη και Ουρβανό, και τους βάπτισε χριστιανούς. Όταν συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες, ομολόγησε ότι είναι χριστιανός μπροστά στον ηγεμόνα και αφού τον κρέμασαν επάνω σ' ένα ξύλο, ξέσχισαν τις σάρκες του. Κατόπιν οδηγήθηκε μαζί με τον Γάϊο και τα παιδιά του, στον ηγεμόνα Άγκυρας Αγριππίνο, (κ. ά. Αγρίππα), όπου όλοι αρνήθηκαν ν' αρνηθούν τον Χριστό. Τότε όλους τους βασάνισαν με φρικτά και βάρβαρα βασανιστήρια και επειδή έμεναν σταθεροί στην πίστη τους, τελικά τους αποκεφάλισαν και έτσι ανέβηκαν στεφανηφόροι στα ουράνια.

Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΟΣΣ ο Πενταπολίτης (+ 1562)

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ (+ 1445)


Η ΑΓΙΑ ETHELDREDA (Βρεττανίδα)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.


ΜΝΗΜΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΚΡΗΤΗ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821
Ή πρώτη επίσημη της γιορτής έγινε στις 11 Νοεμβρίου 2000 στον καθεδρικό ναό του Αγίου Τιμοθέου στο Ηράκλειο.

Εορτάζοντες την 24ην του μηνός Ιουνίου

*

ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
*

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΖΑΧΑΡΙΑ και ΕΛΙΣΑΒΕΤ
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ο Καισαρεύς
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο Πάριος

Αναλυτικά



ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Έτσι προφήτευσε ο προφήτης Ησαΐας για τον Πρόδρομο του Κυρίου, Ιωάννη: "Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την όδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού"1. Δηλαδή, φωνή ανθρώπου, πού φωνάζει στην έρημο και λέει: "Ετοιμάστε το δρόμο, απ' όπου θα έλθει ο Κύριος σε σας. Κάνετε ίσιους και ομαλούς τους δρόμους, από τους οποίους θα περάσει". Ξεριζώστε, δηλαδή, από τις ψυχές σας τα αγκάθια των αμαρτωλών παθών και ρίξτε μακριά τα λιθάρια του εγωισμού και της πώρωσης και καθαρίστε με μετάνοια το εσωτερικό σας, για να δεχθεί τον Κύριο. Ή φωνή αυτή, πού ήταν ο Ιωάννης, γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο. ο Πατέρας του Ζαχαρίας ήταν Ιερέας. Την ώρα του θυμιάματος μέσα στο θυσιαστήριο, είδε άγγελο Κυρίου, πού του ανήγγειλε, ότι θα αποκτούσε γιο και θα ονομαζόταν Ιωάννης. ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά, αλλά δυσπίστησε. Ή γυναίκα του ήταν στείρα και γριά, πώς θα γινόταν αυτό πού άκουγε; Τότε ο άγγελος του είπε ότι για να τιμωρηθεί ή δυσπιστία του, μέχρι να πραγματοποιηθεί ή βουλή του Θεού, αυτός θα έμενε κωφάλαλος. Πράγματι, ή Ελισάβετ συνέλαβε, και μετά εννιά μήνες έκανε γιο. Μετά οκτώ ήμερες, στην περιτομή του παιδιού, οι συγγενείς θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του, Ζαχαρία. Όμως, ο Ζαχαρίας, έγραψε επάνω σε πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως δε, λύθηκε ή γλώσσα του, και ή χαρά για όλους ήταν μεγάλη2.
1.'Ησαΐα, μ'3 .
2. Ευαγγέλιο Λουκά, α' 5-8.

Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Προφήτα και Πρόδρομε, της παρουσίας Χριστού, άξίως εϋφημήσαί σε, ουκ εύπορούμεν ημείς, οι πόθω τιμώντές σε· στείρωσις γαρ τεκούσης, και πατρός αφωνία, λέλυται τη ενδόξω, και σεπτή σου γεννήσει, και σάρκωσις Υιού του Θεού, κόσμω κηρύττεται.


Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΖΑΧΑΡΙΑ και ΕΛΙΣΑΒΕΤ
Ή Εκκλησία μας, συνήθως μετά τον εορτασμό κάποιου σημαντικού γεγονότος, κατόπιν εορτάζει τη σύναξη των προσώπων πού πρωταγωνιστή καν σ' αυτό το εκκλησιαστικό γεγονός. (Βλέπε και βιογραφικό σημείωμα 5ης Σεπτεμβρίου: ο προφ. Ζαχαρίας).


Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ο Καισαρεύς
Ό Νεομάρτυρας αυτός μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη για τη χριστιανική του πίστη, το έτος 1265 και σε ηλικία 20 χρονών. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, ο μάρτυρας αυτός μαρτύρησε στίς 24 Ιουνίου 1767. Το τίμιο λείψανο του, ενταφιάστηκε από τους χριστιανούς με τιμές στον Ναό της Ζωοδόχου Πηγής στην Κων/πολη.


Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο Πάριος
Επιφανής θεολόγος και μέγας διδάσκαλος του Γένους, από τους πολυγραφότερους και σπουδαιότερους συγγραφείς της εποχής του. Γεννήθηκε στο Κώστο της Πάρου το 1721/2 και πέθανε στα Ρευστά Χίου το 1813. Την πρώτη παιδεία έλαβε στη γενέτειρα του και συνέχισε στη Σμύρνη κοντά στον Ιερόθεο Δενδρινό και τον Ιατροφιλόσοφο Χριστόδουλο. Το 1752 αναχώρησε για το Άγιο Όρος και γράφτηκε στην περιώνυμη Άθωνιάδα Σχολή, πού διηύθυνε ο Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης και αργότερα ο Ευγένιος Βούλγαρης. Μαθήματα άκουσε αργότερα στην Κέρκυρα και από τον Νικηφόρο Θεοτόκη. Με παράκληση του Παν. Παλαμά ήλθε στο Μεσολόγγι αλλά μετακλήθηκε στη Θεσσαλονίκη για να διδάξει (1767-1770). Από την Άθωνιάδα Σχολή, όπου κλήθηκε για να διδάξει, αναγκάστηκε να αποχωρήσει εξαιτίας της αναμίξεως του στις έριδες των Κολλυβάδων. Έφτασε στη Θεσσαλονίκη και ανέλαβε τη διεύθυνση της εκεί Σχολής μέχρι το 1786. Επιθυμώντας να επιστρέψει στην Πάρο, αναχώρησε στα τέλη του 1786 από τη Θεσσαλονίκη, αλλά τελικά βρέθηκε στη Χίο. Διευθυντής της Σχολής της Χίου κατόρθωσε να τη διευρύνει και να την οδηγήσει σε μεγάλη ακμή (1788-1811). Σε ηλικία 90 περίπου χρόνων αποσύρθηκε στο μονίδριο του Αγ. Γεωργίου Ρευστών, όπου πέθανε στις 24 Ιουνίου 1813. ο Αθανάσιος ανήκει στη μεγάλη χορεία των διδασκάλων του Γένους πού με όλη τους τη δύναμη εργάστηκαν ακαταπόνητα για τη μόρφωση του. Πρέπει όμως να σημειωθεί εδώ ότι ο Πάριος διδάσκαλος ήταν πολέμιος των νέων ιδεών του Διαφωτισμού και της Γαλλικής επαναστάσεως, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, ώστε να ξεσηκώσει τη σφοδρότατη διαμαρτυρία του Κοραή. Το συγγραφικό έργο του καλύπτει ευρύτατο χώρο της θεολογικής και της θύραθεν επιστήμης. Τα έργα του, εκδομένα και ανέκδοτα, θα μπορούσαν να καταταγούν στις παρακάτω γενικές κατηγορίες: Απολογητικά, Ίστορικοδογματικά, Λειτουργικά, Υμνολογικά, φιλοσοφικά, Παιδαγωγικά, Ποιητικά, Βιογραφίες, Ομιλίες, λόγοι, επιστολές κ.ά. Από τα πιο σπουδαία είναι τα παρακάτω: Άντίπαπας (1785) εξυμνεί το έργο του Μάρκου Ευγενικού και κατακρίνει τις καινοτομίες των Λατίνων, Χριστιανική απολογία (1798)· καταπολεμά τις αρχές της Γαλλικής επαναστάσεως και γράφτηκε με αξίωση του Γρηγορίου Ε'. Μεταφράστηκε στη Ρουμανική, Άλεξίκακον φάρμακον ήτοι πνευματικόν έγχειρίδιον γράφτηκε εναντίον των ιδεών του Βολταίρου, Πατρική διδασκαλία (1798)· εκδόθηκε από τον Άνθιμο Ιεροσολύμων. Προκάλεσε τη σφοδρότατη διαμαρτυρία του Κοραή, πού απάντησε με το έργο Αδελφική διδασκαλία (1798), "Αντιφώνησις προς τον παράλογον ζήλον των από Ευρώπης ερχομένων φιλοσόφων, δεικνύουσα ότι μάταιος και ανόητος είναι ο ταλανισμός όπου κάμνουσι του Γένους μας και διδάσκουσα οποία είναι ή όντως και αληθινή φιλοσοφία..." πού εκδόθηκε το 1802 με το ψευδώνυμο Ναθαναήλ Νεοκαισαρεύς. Άλλα έργα του Αθανασίου είναι: 'Επιτομή γραμματικής του κυρού Νεοφύτου εκείνου (1787), Ρητορική πραγματεία, Στοιχεία μεταφυσικής.

Εορτάζοντες την 25ην του μηνός Ιουνίου

*

Η ΑΓΙΑ ΦΕΒΡΩΝΙΑ
*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΡΕΝΤΙΟΣ, ΦΑΡΝΑΚΙΟΣ, ΕΡΩΤΑΣ, ΦΙΡΜΟΣ, ΦΙΡΜΙΝΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ και ΛΟΓΓΙΝΟΣ
*

Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
*

ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΛΕΩΝΙΔΑ, ΛΙΒΥΗ και ΕΥΤΡΟΠΙΑ οι Οσιομάρτυρες
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΣ ο επίσκοπος
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΜΩΝ
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ κτήτορας της Μονής Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους.
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΔΟΜΕΤΙΟΣ
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ πού μαρτύρησε στη Σμύρνη.
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ από την Αττάλεια
*

Μνήμη των αγίων και θαυματουργών δουκών Μουρόμης ΠΕΤΡΟΥ και ΦΕΒΡΩΝΙΑΣ των δια του Αγγελικού σχήματος μετονομασθέντων ΔΑΒΙΔ και ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ των Ρώσων
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ μάρτυρας (+ 1419)
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ Νίθρητος Καινούργιου, του εν Γορτύνη.

Αναλυτικά

Η ΑΓΙΑ ΦΕΒΡΩΝΙΑ
Εκθαμβωτική ήταν ή σωματική της ομορφιά. Άλλα ακόμα περισσότερο έλαμπε ή ψυχή της, ανάμεσα στις μοναχές του μοναστηριού της Μεσοποταμίας (οτήν πόλη της Νισίβεως, πού λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους). Από 17 χρονών ή Φεβρωνία πήγε στο μοναστήρι, όπου ηγουμένη ήταν ή θεία της Βρυένη. Γρήγορα προσαρμόστηκε στους κανόνες της νέας ζωής, και μάλιστα πάντα έβρισκε χρόνο να μελετά και να καλλιεργεί το πνεύμα της. Ή ζωή της ήταν ήσυχη. Όμως, κάποια μέρα ταράχθηκαν τα γαλήνια "νερά" της ησυχίας της. Ένα σώμα στρατιωτών πού έξεδίωκε χριστιανούς, πέρασε από τη μονή της Φεβρωνίας. ΟΙ άλλες μοναχές πρόλαβαν και έφυγαν μακριά. Ή Φεβρωνία, επειδή ήταν άρρωστη, δεν μπόρεσε να μετακινηθεί. Μαζί της έμειναν ή ηγουμένη Βρυένη και ή αδελφή Θωμαΐς. ΟΙ στρατιώτες, μόλις άντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. "Αφησαν, λοιπόν, τρεϊς άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο (288 μ.Χ.). Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να άλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, πού κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. Ή Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει "της μελλούσης άποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός"1. Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας πού θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ο όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.
1. Α' Έπιστολή Πέτρου, ε' 1.


Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Ως της ασκήσεως, ρόδονη δύπνευστον, οσμήν αθλήσεως, τω κόσμω έπνευσας, εις οσμήν μύρων του Χριστού, δραμούσα ασχέτω πόθω' όθεν ως παρθένον σε, και Οσίαν και Μάρτυρα, θαυμαστώς εδόξασε, Φεβρωνία ο Κύριος· ω πρέσβευε υπέρ των βοώντων χαίρε σεμνή Οσιομάρτυς.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΡΕΝΤΙΟΣ, ΦΑΡΝΑΚΙΟΣ, ΕΡΩΤΑΣ, ΦΙΡΜΟΣ, ΦΙΡΜΙΝΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ, και ΛΟΓΓΙΝΟΣ
Και τα επτά αδέλφια, ξακουστά για την ανδρεία τους, υπηρετούσαν στρατιώτες στη Θράκη, στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Σε κάποια μάχη με τους Σκύθες, ο Όρέντιος κατόρθωσε να σκοτώσει τον σκληρό και γενναίο αρχηγό τους, Μαραρών. Για το κατόρθωμά του αυτό τιμήθηκε, αλλά συγχρόνως προσκλήθηκε να συμμετάσχει στις θυσίες προς τα είδωλα, πού θα προσφέρονταν για τη νίκη του. ο χριστιανός ήρωας αρνήθηκε ρητά, και διακήρυξε ότι αυτός ένα Θεό αληθινό αναγνωρίζει και λατρεύει, τον Θεό των χριστιανών. Βέβαια δεν τον τιμώρησαν αμέσως, χάρη του ανδραγαθήματος του. Αλλά μαζί με τα έξι αδέλφια του, τους έστειλαν δυσμενή μετάθεση στην Αρμενία. Εκεί μετά από λίγο χρόνο, υποβλήθηκαν σε ανάκριση. Και οι επτά μ' ένα στόμα δήλωσαν, ότι μέχρι την τελευταία τους πνοή θα μείνουν πιστοί στον αρχηγό της σωτηρίας τους, και κριτή τους κατά την ήμερα της παγκόσμιας ανάστασης και ανταπόδοσης. Μετά τη δήλωση τους αυτή, καταδικάστηκαν σε εξορία μακρινών και σκληρών τόπων. Και οι επτά πέθαναν ο ένας μετά τον άλλο από τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες, αλλά χωρίς κανένα γογγυσμό.


Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Βλέπε και 15 Αυγούστου.


ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΛΕΩΝΙΔΑ, ΛΙΒΥΗ και ΕΥΤΡΟΠΙΑ οι Οσιομάρτυρες
Μαρτύρησαν, ή μεν πρώτη δια πυρός, ή δε δύο άλλες δια ξίφους.


Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΣ ο επίσκοπος
Άγνωστο ποιας επισκοπής ήταν επίσκοπος. Ή μνήμη του αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σ. 96).


Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΜΩΝ
Έργα του ασκητή αυτού, για την ταπεινοφροσύνη, βρίσκονται στον Ευεργετινό. Απεβίωσε ειρηνικά.


Ο ΟΣΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ κτήτορας της Μονής Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους.
Ό Όσιος Διονύσιος γεννήθηκε στο χωριό Κορησσό της Καστοριάς, από γονείς ευσεβείς γεωργούς. Σε νεαρή ηλικία, πήγε στο Άγιο Όρος, κοντά στον αδελφό του Θεοδόσιο. ο Διονύσιος, με δάσκαλο τον ίδιο του τον αδελφό, έμαθε να μελετά την Αγία Γραφή και γρήγορα διακρίθηκε για το ταπεινό του φρόνημα και για τον φιλάνθρωπο χαρακτήρα του. Μετά λίγα χρόνια, επί αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού του Γ(1350-1390) ο Θεοδόσιος έγινε Μητροπολίτης στην Τραπεζούντα. ο Διονύσιος, όταν το έμαθε χάρηκε πολύ, πρώτα από αδελφική αγάπη και δεύτερο διότι θα μπορούσε τώρα να πραγματοποιήσει πιο εύκολα ένα δικό του σχέδιο. Μετά την χειροτονία του σε Πρεσβύτερο, ο Διονύσιος μετέφερε τον τόπο της ασκήσεώς του σ' ένα απότομο βουνό του μικρού Άθωνος ή Αντιάθωνος, το ονομαζόμενο Παλαιός Πρόδρομος και Παναγία. Και λίγο πιο κάτω ήθελε να κτίσει Ναό και ευπρεπή Μονή. Πράγμα που τελικά, με τη χάρη του θεού, κατόρθωσε. Έτσι, το 1375 ο Αλέξιος Γ, με τη μεσιτεία του αδελφού του Μητροπολίτη Θεοδοσίου, ενέκρινε την ανέγερση της Μονής με το όνομα του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Έδωσε για το έργο αυτό ο αυτοκράτορας στον Διονύσιο, 50 σώμια (400.000 γρόσια) και μετά τρία χρόνια 1000 Κομνηνάτα. Έτσι ο μοναχός Διονύσιος έκτισε τη Μονή Τιμίου Προδρόμου, γνωστή κατόπιν με αυτό το όνομα πού της έδωσε ο κτήτοράς της. ο Διονύσιος πέθανε στην Τραπεζούντα, όπου είχε πάει για να ζητήσει και άλλο βοήθημα από τον αυτοκράτορα για την αγιογράφηση του ναού της Μονής.


Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Φως ουράνιον, εν σοι σκηνώσαν, λύχνον άσβεστον, τοις εν τω Άθω, Διονύσιε σαφώς σε ανέδειξε' συ γαρ Προδρόμου τον βίον μιμούμενος, Μονήν αυτώ ανεγείρεις περίβλεπτον. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.


Ο ΟΣΙΟΣ ΔΟΜΕΤΙΟΣ
Αυτός ήταν φίλος και συνασκητής του Όσιου Διονυσίου, κτήτορα της Μονής Τιμίου Προδρόμου, ο οποίος αργότερα έκανε και ηγούμενός της. ο όσιος Δομέτιος απεβίωσε ειρηνικά.


Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ που μαρτύρησε στη Σμύρνη.
Ό νεομάρτυρας Προκόπιος, καταγόταν από χωριό πού ήταν κοντά στη Βάρνα, και από γονείς ευσεβείς. Σε ηλικία 20 χρονών, πήγε στο Άγιο Όρος και μόνασε στη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, υποτακτικός στον γέροντα Διονύσιο. Σαν μοναχός, διακρίθηκε για τις μοναχικές του αρετές. Αργότερα, εγκατέλειψε τη μοναχική ζωή, έφθασε στη Σμύρνη και βρισκόμενος σε απόγνωση, εξισλαμίστηκε. Κατόπιν όμως, οι τύψεις συνειδήσεως πού είχε για το βαρύ ολίσθημά του, τον έφεραν με δάκρυα μετανοίας σε κάποιο πνευματικό, στον οποίο εξομολογήθηκε και πήρε τις ανάλογες συμβουλές παρηγοριάς. Κατόπιν προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και ξεκίνησε για τον κριτή της πόλης. Μόλις έφτασε μπροστά στον κριτή, πέταξε το τούρκικο σαρίκι πού φορούσε στο κεφάλι του και φόρεσε τον μοναχικό σκούφο. Έπειτα ήλεγξε με τόλμη τη μουσουλμανική θρησκεία και ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό. Οι Τούρκοι, όταν είδαν το αμετάθετο της γνώμης του μάρτυρα, τον οδήγησαν με χλευασμούς στον τόπο της εκτέλεσης. Αλλ' όταν διαπίστωσαν τη χαρά με την οποία πήγαινε στο μαρτύριο, οι δήμιοι φοβήθηκαν και αρνήθηκαν να τον εκτελέσουν. Τότε ανέλαβε και τον αποκεφάλισε κάποιος αρνησίχριστος, πού κλήθηκε επί τούτου, στις 25 Ιουνίου 1810, ημέρα Σάββατο.


Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ από την Αττάλεια
Ό Νεομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε στα μέρη της Ατταλείας από γονείς πλούσιους και ευσεβείς. Νήπιο ακόμα, ο Γεώργιος, αρπάχτηκε από τον Αγά Προύσαλη,
κατά τις συνηθισμένες αρπαγές χριστιανόπουλων από τους Τούρκους, εξισλαμίστηκε και ονομάστηκε Μεχμέτ. Όταν ήλθε σε ηλικία γάμου, παντρεύτηκε την κόρη του Αγά αυτού. Με την προτροπή των θεοσεβών γονέων, μια χριστιανή υπηρέτρια του Γεωργίου, ονομαζόμενη Μαρία, αποκάλυψε σ' αυτόν για την καταγωγή του και τον τρόπο του εξισλαμισμού του. Με την πρόφαση ότι θα πήγαινε για προσκύνημα στη Μέκκα, ο Γεώργιος μαζί με τη Μαρία, ήλθε στους Αγίους Τόπους, όπου παρέμεινε για δυο χρόνια. Κατόπιν έφτασε στην πόλη Κρήνη της Μ. Ασίας, όπου παντρεύτηκε την Ελένη Μαυρογιάννη. Επιζητώντας το μαρτύριο ο Γεώργιος, πήγε στο Διοικητήριο και βοήθησε να κατέβει από το άλογο, ο διερχόμενος από την Κρήνη, πρώην πενθερός του, στον οποίο μετά από λίγο ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Τότε οι Τούρκοι τον έριξαν στη φυλακή, όπου τον έδειραν σκληρά και έβαλαν στα πόδια του φάλαγγα, και στη συνέχεια πυρακτωμένο χάλκινο σκεύος στο κεφάλι του. Τελικά στις 25 Ιουνίου 1823, τον κρέμασαν στον τοίχο του σπιτιού του επισήμου Παντελάκη Φαρμάκη και τον απαγχόνισαν.


Μνήμη των αγίων και θαυματουργών δουκών Μουρόμης ΠΕΤΡΟΥ και ΦΕΒΡΩΝΙΑΣ των δια του Αγγελικού σχήματος μετονομασθέντων ΔΑΒΙΔ και ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ των Ρώσων


Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ μάρτυρας (+ 1419)


Ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ Νίθρητος Καινούργιου, του εν Γορτύνη.

Εορτάζοντες την 26ην του μηνός Ιουνίου

*

Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ από τη Θεσσαλονίκη
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ επίσκοπος Γοτθίας
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΘΙΩΝ
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΑΒΙΔ ο νέος Οσιομάρτυρας
*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΡΑΠΩΝ, ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ΜΑΡΚΙΟΣ και ΜΑΡΚΙΑ

Αναλυτικά

Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ από τη Θεσσαλονίκη
Ήταν από τη Θεσσαλονίκη και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Ι Α' (527-565). Ή ζωή του ήταν μια συνεχής φιλανθρωπία και εργασία για την πίστη του Χριστού. Όταν ήλθε ή κατάλληλη ώρα, ο Δαβίδ μοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και έγινε αναχωρητής. Για τρία ολόκληρα χρόνια, κατοικούσε επάνω σ' ένα δένδρο. Εκεί, με τα λιοπύρια του καλοκαιριού και τις παγωνιές του χειμώνα, δουλαγωγούσε το σώμα του με άσκηση στην εγκράτεια και με προσευχή, απαγγέλοντας στίχους του προφητάνακτος ομωνύμου του Δαβίδ: "Ώμοιώθην πελακάνι ερημικώ, εγενήθην ωσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω, ηγρύπνησα και εγενόμην ως στρουθίον μονάζον επί δώματος"1. Έγινα όμοιος με πελεκάνο, πού περνά τις μέρες του στην έρημο. Κατάντησα σαν κλαυσοπούλι πού κράζει κλαψιάρικα τη νύκτα σε ερειπωμένο σπίτι. Παρέμεινα άυπνος και έγινα σαν στρουθίο πού έχασε το σύντροφο του και μένει μόνο στο ύψος της στέγης. Πράγματι, ο όσιος Δαβίδ με την αυστηρή άσκηση κατάφερε να υποτάξει σε μεγάλο βαθμό τα πάθη της σάρκας και να γίνει ένας ένσαρκος άγγελος. Γι' αυτό και οι Θεσσαλονικείς τον έκριναν σαν τον καταλληλότερο για αντιπρόσωπό τους στον Ιουστινιανό, από τον οποίο θα ζητούσαν έπαρχο για την πόλη τους. Στο γυρισμό, ο όσιος Δαβίδ παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.
1. Ψαλμός ρα' 7-8

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως φοίνιξ εξήνθησας, των αρετών τους καρπούς, ασκήσας ως άσαρκος, αμυγδαλής εν φυτώ, Δαβίδ Πάτερ Όσιε· Όθεν Θεσσαλονίκη, τοις οσίοις σου πόνοις, χάριν παρά Κυρίου, δαψιλή καρπουμένη, γεραίρει ως μεσίτην σε, θερμόν προς τον Κύριον.


Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ επίσκοπος Γοτθίας
Καταγόταν από τους τόπους της Κριμαίας και διακρίθηκε από παιδί για την ενάρετη ζωή του και το ζήλο του για την πίστη. ΟΙ γονείς του ονομάζονταν Λέων και Φωτεινή και την ευσέβεια τους μετέδωσαν και στον γιο τους. Στα χρόνια της εικονομαχίας, ο Ιωάννης είχε εκκλησιαστική επικοινωνία περισσότερο με τη Ρώμη, πού δεν την επηρέαζε ή πληγή αυτή της Ανατολής. Σαν επίσκοπος Γοτθίας ο Ιωάννης υπήρξε διδακτικός και φιλάνθρωπος. Παρέμεινε απλός, ταπεινόφρων, φτωχός και αφιλάργυρος, αδελφός των ιερέων, πατέρας των λαϊκών του, αλλά κάποια αιματηρή στάση, ανάγκασε τον καλό ποιμένα να καταφύγει με πολλούς χριστιανούς στην Αμάστριδα του Ευξείνου Πόντου. Εκεί έμεινε τέσσερα χρόνια και πέθανε ευεργετώντας, μέχρι την τελευταία του στιγμή. Κλήρος και λαός τον έθαψαν με μεγάλες τιμές.


Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΘΙΩΝ
Απεβίωσε ειρηνικά.


Ο ΑΓΙΟΣ ΔΑΒΙΔ ο νέος Οσιομάρτυρας
Γεννήθηκε στο Αϊβαλί (Κυδωνιές) της Μ. Ασίας. Ήλθε στο Άγιο Όρος και εκάρη μοναχός στην Ιερά σκήτη της Αγίας Άννας. Με την άδεια των πατέρων της Μονής, πήγε στη Σμύρνη να κάνει έρανο για την ανοικοδόμηση των Ναών του Αγίου Όρους, Μεταμορφώσεως και Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν επανήλθε στο Άγιον Όρος, αποπεράτωσε την ανοικοδόμηση των Ναών αυτών. Τον κατέλαβε όμως ο πόθος του μαρτυρίου, πήγε στη Μαγνησία της Μ. Ασίας και διακήρυξε παντοιοτρόπως την πίστη του στο Χριστό, και αφού μαστιγώθηκε και πληγώθηκε στο κεφάλι από τους Τούρκους εκδιώχθηκε. Όταν επανήλθε στο Άγιον Όρος, δεν πήρε την ευλογία του Γέροντά του για το μαρτύριο και γι' αυτό πήγε στις Καρυές. Εκεί συμβουλεύτηκε τον Αρχιερέα πρώην Χριστουπόλεως Παγκράτιο, πήρε την ευλογία του και αναχώρησε για τη Θεσσαλονίκη. Εκεί πληροφορήθηκε, ότι έφθασε στη Βατοπεδινή Σκήτη του Αγίου Δημητρίου κάποιος μοναχός, πού εξισλαμίστηκε και θέλησε να τον συμβουλέψει προς μετάνοια. Οι Τούρκοι έμαθαν τον σκοπό του, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον κριτή. ο οποίος, φοβούμενος μήπως ο Δαβίδ μεταστρέψει τον μοναχό πού εξισλαμίστηκε, γρήγορα εξέδωσε καταδικαστική απόφαση θανάτου του. Έτσι, στις 26 Ιουνίου 1813 τον απαγχόνισαν και έλαβε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΡΑΠΩΝ, ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ΜΑΡΚΙΟΣ και ΜΑΡΚΙΑ
Στον Συναξαριστή του Delehaye (σ. 774, 7) κατά την 26η Ιουνίου αναφέρεται πάλι ή μνήμη μάρτυρα Θεράποντα, συνοδευμένη με τους τρεις πιο πάνω μάρτυρες. Ποιος είναι αυτός, άγνωστο. Από τον 'Αγ. Νικόδημο δεν αναφέρεται ή μνήμη του. Μόνο, κατά την 27η Ιουνίου μνημονεύονται Μάρκιος και Μαρκία δια ξίφους τελειωθέντες.

Εορτάζοντες την 27ην του μηνός Ιουνίου

*

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΜΨΩΝ ο Ξενοδόχος
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΕΚΤΟΣ
*

Διήγηση Συνεσίου Επισκόπου Κυρήνης για κάποιο Ευάγριο φιλόσοφο και τριακόσια λίτρα χρυσού.
*

Η ΑΓΙΑ ΙΩΑΝΝΑ ή Μυροφόρος
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ο ερημίτης
*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΙΟΣ και ΜΑΡΚΙΑ
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΙΕΡΙΟΣ Ιερομάρτυρας Πρεσβύτερος Αντιοχείας
*

Τη πρώτη Κυριακή, μεταξύ 23ης και 30ής Ιουνίου μηνός, εν Μηθύμνη μνήμην επιτελούμεν της ανακομιδής των ιερών λειψάνων της όσιας μητρός ημών Θεοκτίστης (1960).

Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΜΨΩΝ ο Ξενοδόχος
Γεννήθηκε στη Ρώμη από γονείς πλουσίους και ευσεβείς. Ευφυής καθώς ήταν, σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία και ιατρική. Αλλά ο Σαμψών, εκτός από ευφυΐα, είχε και πνεύμα Θεού. Γι' αυτό μεταχειρίσθηκε την ιατρική όχι σαν επικερδές επάγγελμα, αλλά για ευεργετικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς. Οδηγός στη ζωή για το Σαμψών, ήταν ή εντολή του Κυρίου: "Γίνεσθε ούν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί"1. Να γίνεστε, δηλαδή, ευσπλαχνικοί στον πλησίον και συμπονετικοί στις δυστυχίες και στις ανάγκες του, καθώς και ο ουράνιος Πατέρας σας είναι ευσπλαχνικός σε όλους σας. Έτσι και ο Σαμψών, ήταν προστάτης γιατρός των φτωχών. Έμπαινε σε κάθε σπίτι πού είχε ανάγκη και έδινε στους δυστυχισμένους ασθενείς του ιατρική βοήθεια, αλλά και παρηγοριά. Έναν ολόκληρο όροφο του σπιτιού του είχε μετατρέψει σε νοσοκομείο και περιέθαλπε πάσχοντες αστέγους. Όταν πέθαναν οι γονείς του, με τον ίδιο τρόπο ο Σαμψών συνέχισε τη ζωή του στην Κωνσταντινούπολη. Ή φήμη του προσείλκυσε την εύνοια και αυτού του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (541 μ.Χ.). Αλλά και ο Πατριάρχης Μηνάς, βλέποντας το έργο και την αρετή του Σαμψών, τον χειροτόνησε Ιερέα. Με όση περιουσία του απέμεινε, έκτισε μεγάλο νοσοκομείο, πού αναδείχθηκε σε φημισμένο φιλανθρωπικό ίδρυμα. Εκεί ο Σαμψών, σε βαθειά γεράματα, γαλήνια απεβίωσε.
1. Ευαγγέλιο Λουκά, στ' 36.


Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ό φέρων την μίμησιν, των του Θεού οικτιρμών, ενθέου χρηστότητας, αναβλυστάνεις κρουνούς, Σαμψών Ιερώτατε· συ γαρ θεομιμήτω, ελλαμφθείς συμπάθεια, ώφθης των τεθλιμμένων, και πασχόντων ακέστωρ, παρέχων ενί εκάστω, ρώσιν και έλεος.


Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΕΚΤΟΣ
Ήταν ευσεβής και ζηλωτής άνδρας, πού με τα λόγια και τα έργα του, αποτελούσε πολύτιμη δύναμη της Εκκλησίας στην Καισαρεία της Καππαδοκίας. ο ηγεμόνας της πόλης αυτής, Ουρβανός, αφού συνέλαβε τον Ανεκτό και δεν μπόρεσε να τον αποσπάσει από την πίστη του, κατέφυγε στην ωμή και θηριώδη βία των βασανιστηρίων. Στην αρχή τον εράβδισαν. Έπειτα του έσχιζαν τα πλευρά με σιδερένια νύχια, τρύπησαν τους αστραγάλους του και έκαψαν τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες. Όταν είδαν ότι ακόμα ανέπνεε, τον αποκεφάλισαν, και έτσι ο γνήσιος αυτός χριστιανός πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου.


Διήγηση Συνεσίου Επισκόπου Κυρήνης για κάποιο Ευάγριο φιλόσοφο και τριακόσια λίτρα χρυσού.
Ή διήγηση αυτή βρίσκεται στο Νέο Εκλόγιο και το Λειμωνάριο του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη.


Η ΑΓΙΑ ΙΩΑΝΝΑ ή Μυροφόρος
Απεβίωσε ειρηνικά. Ήταν γυναίκα του Χουζά, επιτρόπου του Ηρώδη και διακονούσε τον Κύριο μαζί με τις άλλες γυναίκες (Λουκά η' 3, κδ' 10).


Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ο ερημίτης
Απεβίωσε ειρηνικά.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΙΟΣ και ΜΑΡΚΙΑ
Ή Μαρκία μαρτύρησε δια ξίφους. Για τον Μάρκιο γνωρίζουμε, ότι οδηγήθηκε στον άρχοντα του Ικονίου Περίνιο και επειδή ομολογούσε τον Χριστό, έγδαραν το σώμα του, τον έβαλαν επάνω σε πυρακτωμένη σχάρα, έκοψαν τη γλώσσα του και στο τέλος τον αποκεφάλισαν.


Ο ΑΓΙΟΣ ΠΙΕΡΙΟΣ Ιερομάρτυρας Πρεσβύτερος Αντιοχείας
Μαρτύρησε δια πυρός. (Ορισμένοι Συναξαριστές, μαζί με τη μνήμη του Αγίου Πιερίου, αναφέρουν και αυτή του αδελφού του ΙΣΙΔΩΡΟΥ).


Τη πρώτη Κυριακή, μεταξύ 23ης και 30ής Ιουνίου μηνός, εν Μηθύμνη μνήμην επιτελούμεν της ανακομιδής των ιερών λειψάνων της όσιας μητρός ημών Θεοκτίστης (1960).

Εορτάζοντες την 28ην του μηνός Ιουνίου

*

ΕΥΡΕΣΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΚΥΡΟΥ και ΙΩΑΝΝΟΥ
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΠΠΙΑΣ
*

Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ ο Μάγιστρος
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΟΥΛΚΙΑΝΟΣ
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο ιατρός
*

ΤΑ ΑΓΙΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΩΫΣΗΣ ο Αναχωρητής
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΓΟΣ επίσκοπος Λιβύης
*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ70 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Σκυθοπόλει
*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από τη Γαλατία
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΓΝΟΣ
*

ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΕΡΓΙΟΣ και ΓΕΡΜΑΝΟΣ οι θαυματουργοί οι εν Βαλάμη
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ

Αναλυτικά

ΕΥΡΕΣΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΚΥΡΟΥ και ΙΩΑΝΝΟΥ
Αγωνίσθηκαν και οι δύο στα χρόνια του Διοκλητιανού (292 μ.Χ.). ο Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ο Ιωάννης από την Έδεσσα. Άριστα καταρτισμένοι στην ιατρική επιστήμη, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς στους φτωχότερους συνανθρώπους τους. Και όχι μόνο δεν έπαιρναν χρήματα από κανένα, αλλά και οι ίδιοι έδιναν τα δικά τους, μέχρι πού έμειναν φτωχοί. Γι' αυτό και επονομάστηκαν Ανάργυροι. Μαζί με την ιατρική βοήθεια πού προσέφεραν στους πάσχοντες, μετέδιδαν σ' αυτούς και τη σωτήρια αλήθεια του Ευαγγελίου. Τα λόγια τους έδωσαν φως του Χριστού σε πολλούς ειδωλολάτρες. Άλλα ή δράση τους καταγγέλθηκε στις αρχές, με αποτέλεσμα να τους αποκεφαλίσουν και άξια να πάρουν το στεφάνι του μαρτυρίου. Τότε οι χριστιανοί τους έθαψαν κρυφά, και όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αρκάδιος και Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας ο Θεόφιλος, τα άγια λείψανα τους βρέθηκαν και με πανηγυρικό τρόπο έγινε ή ανακομιδή τους. Πολλοί, μάλιστα, ασθενείς πού άγγιξαν αυτά, θεραπεύθηκαν. Έτσι, επιβεβαιώνεται ότι οι "δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι, και εν Κυρίω ο μισθός αυτών"1. Οι δίκαιοι δηλαδή, ζουν αιώνια, και ή ανταμοιβή πού αρμόζει σ' αυτούς βρίσκεται στα χέρια του Κυρίου.
1. Σοφία Σολομώντος, ε' 15.


Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείας χάριτος, τη ενεργεία, αναβλύζοντα, θαυμάτων ρείθρα, αναργύρως τα σεπτά υμών λείψανα, εκ των λαγόνων της γης κόσμω έλαμψαν, Κύρε θεόφρον, Ιωάννη τε ένδοξε' όθεν άπαντες, την τούτων τιμώντες εύρεσιν, αιτούμεν δι' υμών το μέγα έλεος.


Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΠΠΙΑΣ
Υπήρξε και αυτός ολοκαύτωμα στην πολυάριθμη σειρά των επί Διοκλητιανού (301) μαρτυρικών θυμάτων. Μόνο δια το ότι πίστεψε στον Χριστό και δεν θέλησε ν' αρνηθεί την πίστη του, φυλακίστηκε και βασανίστηκε για μέρες ολόκληρες. Επειδή όμως έμεινε αμετάθετος στην πίστη του, αποκεφαλίστηκε και ανέβηκε νικηφόρος στα ουράνια.


Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ ο Μάγιστρος
Καταγόταν από την κωμόπολη Νικήτια της Αμάστρισος του Ευξείνου Πόντου. Ή οικογένεια του ήταν διακεκριμένη, συγγενής της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου. Μπόρεσε λοιπόν ο Σέργιος να εκπαιδευτεί και να φτάσει σε μεγάλα πολιτικά και στρατιωτικά αξιώματα. Αν και ο Θεόφιλος ήταν θερμός προστάτης των εικονομάχων, ο Σέργιος έμεινε πιστός στις ορθόδοξες τάξεις και μόχθησε πολύ για την αναστήλωση των αγίων εικόνων. Πολλούς μάλιστα υπερασπιστές των αγίων εικόνων προστάτεψε, κατά τον διωγμό τους, και όταν πέθανε ο Θεόφιλος, συνετέλεσε με την επιρροή του να ενισχυθεί ή γνώμη της Θεοδώρας για την αναστήλωση των εικόνων. ο Σέργιος πέθανε στην Κρήτη και τάφηκε στη μονή του Μαγίοτρου. Αργότερα τα λείψανα του, ανακομίστηκαν και δόθηκαν στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου, πού είχε κτίσει ο ίδιος στον κόλπο της Νικομήδειας, και ή οποία λεγόταν του Νικητιάτου, επειδή ο κτίτωρ αυτής ήταν από την κωμόπολη Νικήτια.


Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ
Μαρτύρησε αφού του έκοψαν τα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών.


Ο ΟΣΙΟΣ ΟΥΛΚΙΑΝΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.


Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο ιατρός
'Απεβίωσε ειρηνικά.


ΤΑ ΑΓΙΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ
Μαρτύρησαν δια σταυρικού θανάτου.


Ο ΟΣΙΟΣ ΜΩΫΣΗΣ ο Αναχωρητής

Απεβίωσε ειρηνικά.


Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΓΟΣ επίσκοπος Λιβύης

Μαρτύρησε δια πυρός.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ70 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Σκυθοπόλει

Μαρτύρησαν δια ξίφους.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από τη Γαλατία

Μαρτύρησαν δια ξίφους.


Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΓΝΟΣ

Απεβίωσε ειρηνικά προσευχόμενος.


ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΕΡΓΙΟΣ και ΓΕΡΜΑΝΟΣ οι θαυματουργοί οι εν Βαλάμη


Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ
Βλέπε σχετικά Α.Χ.Ε.Χ. ως "Ευλαβής"