"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Χριστός Ανέστη στους φίλους που έφυγαν για πάντα... στους φίλους που έφυγαν προσωρινά.... στους φίλους που είναι κοντά μας..... στους φίλους που επιτέλους επέστρεψαν... στους καινούργιους φίλους που θα έρθουν....

Ας θυμηθούμε με συγκίνηση, δύο αδερφούς μας που έχουν φύγει από αυτή τη ζωή.....

filotheitis έγραψε:ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΝ ΘΕΟ.

filotheitis έγραψε:ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ,ΑΝΤΙΚΡΥΖΕΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ Η ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ.

vasilikirimp έγραψε:Βρέθηκα κάποια στιγμή στη ζωή μου σε μεγάλη απόγνωση αισθάνθηκα τόσο αδύναμη τόσο μικρή τόσο ελάχιστη στο κόσμο σαν ένα φύλλο που αιωρείται στον αέρα.
εκείνη τη στιγμή κάτι με έσπρωχνε να βρω μια ζεστασιά μέσα σε μια εκκλησία - δυστυχώς απελπισμένα δε βρήκα σε όλη τη περιοχή που κατοικώ καμία.
Πήγα στο σπίτι του παππά και παρακάλεσα να μου δώσει τα κλειδιά να μπω μέσα.Πράγμα που έγινε και όταν βρέθηκα μέσα στο χώρο της εκκλησίας αισθάνθηκα να αναπνέω .
Θυμήθηκα τα χρόνια του '80 που μεγάλωσα στη Γερμανία όταν ακόμη δεν υπήρχαν ελληνικές εκκλησίες ( ώς κτίρια ) και πολλές φορές λειτουργούσαν σε καθολικές εκεί όποια στοιγμή της ημέρας ήθελες μπορούσες να πας στην εκκλησία.