"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

==============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

5) Επιστολή.

Αγαπήσατε τον Νυμφίον σας Χριστόν περισσότερον από την μητέρα σας, δια να μακαρισθήτε εις τους ουρανούς. Μηδέν γήινον μεριμνάτε, ει μη το πώς να αρέσητε τω ωραιοτάτω Νυμφίω Χριστώ, όπου ο γάμος ο πνευματικός θα διαρκέση αιωνίως, ενώ εδώ εις τους κοσμικούς διαρκεί ολίγον καιρόν, και κατόπιν αρχίζουν τα βάσανα της ζωής, ο μόχθος και ο κόπος.
Εις την μοναχικήν ζωήν, ό,τι και αν κοπιάση κανείς, όλα θα ανταμειφθούν πλουσίως και αιωνίως, ακόμη και εδώ εις την γην εκατονταπλασίονα θα λάβωμεν αφήνοντας γονείς, αδελφούς κ.λ.π. Μας δίδει ο Χριστός μας την εν Χριστώ αδελφότητα όπου η αγάπη είναι πνευματική σκοπόν έχουσα να συντελέση εις την πνευματικήν μας προκοπήν, ενώ η σαρκική μόνον τα σωματικά και τα μάταια αγαπά.
Εις την κοσμικήν ζωήν ο κόπος και τα βάσανα είναι μάταια, ενώ εις την μοναχικήν ζωήν συντελούν εις το να κερδίσωμεν τον Θεόν.
Ω, τι ωραία είναι, όταν εις μίαν αδελφότητα υπάρχη αγάπη, όταν μία αδελφότητα είναι μία ψυχή εις πολλά σώματα! Όντως ουρανίαν ζωήν διάγουν. Αλλά ο Θεός επιτρέπει, ίνα κατά καιρούς συμβή κάτι, που θα φέρει σύγχυσιν και ψυχρότητα, και τούτο προς το συμφέρον μας, ίνα γυμναζώμεθα, και φανή η αρετή ή η αδυναμία. Δια τούτο και ο πνευματικός νόμος μας λέγει: πότε χαρά-πότε πένθος, πότε χειμώνας-πότε καλοκαίρι, πότε πόλεμος-πότε ειρήνη. Ούτως εχαράχθη από τον παντογνώστην Θεόν ο πνευματικός δρόμος.

============================================

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

6) Επιστολή.


«Ήκουσα φωνήν… και η φωνή ως κιθαρωδών κιθαριζόντων εν ταις κιθάραις αυτών και άδουσιν ωδήν καινήν ενώπιον του θρόνου και ουδείς ηδύνατο μαθείν την ωδήν… ούτοί εισίν, οι μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν, παρθένοι γαρ εισιν… ακολουθούντες τω Αρνίω όπου αν υπάγη…» ( Αποκ. Ιωάν.14,3-4 ).
Ανηγγέλθη μοι το ευχάριστον γεγονός, ότι εσήμανεν η ώρα της χάριτος, καθ’ ην θα νυμφευθήτε τον ωραιότατον και γλυκύτατον Ιησούν, τον Νυμφίον των νυμφευσαμένων εν Χριστώ ψυχών, που προετίμησαν υπέρ άλλην αγάπην Αυτόν, που δι’ αυτάς έχυσεν το Πανάγιον Αίμα Του!
Ω αδελφή μας ευλογημένη, τι ωραιοτάτη εκλογή, το να νυμφευθή κανείς τον Υιόν του Θεού εις αιώνας αιώνων, όστις αγαπά την νύμφην Του με άπειρον αγάπην και της επιφυλάσσει νυμφώνα εις τους ουρανούς ανεκλάλητον, όπου θα βλέπη εις αιώνας αιώνων το γλυκύτατον και πάνυ εράσμιον Αυτού πρόσωπον, το οποίον, ως άλλη πνευματική αμβροσία, θα ποτίζη γλυκύτητα ουρανίου μακαριότητος την νύμφην Αυτού ψυχήν! Σταματά πλέον ο βρότειος νους να διηγηθή σκιωδώς το τι αγαθά αναμένουν κάθε ψυχήν! Ω, και απ’ εντεύθεν, εάν μόνον μία σταγόνα σταλάξη από την αστείρευτον πηγήν της ουρανίου μακαριότητος κορέννυται γλυκύτητος θεϊκής η ψυχή, πόση θα είναι τότε, όταν το έλεος του Θεού θα καλέση ταύτην πλησίον της πηγής, με το ελεύθερον να πίνη όσον δύναται αδιαλείπτως, χωρίς ποτέ να στειρεύση αύτη!
Ω Κύριε μου Ιησού, γλύκανον με την αγάπην Σου και δείξον εις την ψυχήν, της πιστής νύμφης Σου μικράν εικόνα του κάλλους, του ουρανίου νυμφώνος Σου, ίνα Σε ακολουθήση πιστώς μέχρι τελευταίας αυτής αναπνοής, έως ότου την οδηγήσης εις την πραγματικήν αλήθειαν της εικόνος! Αμήν, γένοιτο, Ιησού μου.
Ω ωκεανέ ανεξάντλητε, ω αγάπη Θεού, τις έπιε από τα ύδατά Σου και ηδυνήθη λαλήσαι το βάθος του κάλλου Σου! Ω κάλλος αμήχανον, τις προσέβλεψε εις το θείόν Σου πρόσωπον και δεν έθεσε θύραν επί τα χείλη του, μη δυνηθείς πλέον τα δάκρυα της αγάπης Σου να δεσμεύση!
Η χαρά μας πολλή, όπου εις την εν Χριστώ αδελφότητά μας, προστίθεται ακόμη μία ψυχή, διό όλοι, ως ένας άνθρωπος ενωμένοι με την εν Χριστώ αγάπην, ας ακολουθήσωμεν πιστώς τω ωραιοτάτω Νυμφίω Χριστώ φέροντες ο καθείς τον σταυρόν του με υπομονήν, έως να στείλη ο Ιησούς μας τον άγγελον της χαράς, ο οποίος θα οδηγήση την κάθε μίαν ψυχήν εις ωραιοτάτην παστάδα, εις αιώνιον γάμον χαράς ανεκλαλήτου!
Όταν ο άγιος Θεός ευδοκήση να λάβετε το αγγελικόν σχήμα, να έχετε υπ’ όψιν σας, ότι ο διάβολος θα σας ενοχλή δια των ποικίλων λογισμών και ως εκ τούτου θα έχετε χρείαν διαφωτίσεως πνευματικής πείρας. Μην εντραπήτε να εξαγορεύετε τον λογισμόν σας καθαρώς, μη κρύβετε τίποτε και θα λάβετε μεγάλην βοήθειαν.

==============================================

==============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

7) Επιστολή.


Προς πνευματικήν κόρην.

Σου εύχομαι, κόρη μου, η χάρις του Κυρίου να σου χαρίση την θερμήν αγάπην Του, ίνα φλέγεσαι όλη από ταύτην και ούτω να βαδίζης χαίρουσα τον δρόμον τον μακάριον της μοναχικής ζωής, όπου είναι αγγελικός και όποιος τον περιπατήση αξίως, γίνεται η ψυχή του, νύμφη Χριστού λάμπουσα περισσότερον των αγγέλων, διότι η ψυχή του ανθρώπου είναι δημιουργημένη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού. Ναι, κόρη μου, ποτέ μην ανταλλάξης τον ουράνιον Νυμφίον με σάρκινον άνθρωπον, τον πλάστην σου με γήϊνον πλάσμα, την ουράνιον θείαν φύσιν με την ανθρωπίνην φύσιν. Υπάρχει ενδοξοτέρα επιτυχία, εις την ζωήν του ο άνθρωπος να έχη ως νυμφίον της ψυχής του τον Υιόν του Θεού, που θα του διατηρήση την αγγελικήν παρθενίαν αιωνίως και θα του χαρίση την αιωνίαν ζωήν εις τον ουρανόν μέσα εις τα θεία σκηνώματα των αγγελικών ουρανίων απολαύσεων!
Τι περισσότερον κάμνουν τα κορίτσια, όταν αφήνουν τους γονείς των και τα αδέλφια των και παντρεύονται; Το αυτό κάμνουν και εκείνα που μονάζουν, άρα τίποτε δεν θυσιάζουν περισσότερον τα μονάζοντα από τα πανδρεμένα, με μόνην την διαφοράν τα πρώτα παίρνουν γήϊνον άνθρωπον με πάθη και αδυναμίας, ενώ τα δεύτερα νυμφεύονται ουράνιον Νυμφίον, άγιον, απαθή και Θεόν.
Άρα πόσον κερδισμένα είναι εκείνα τα κορίτσια και τα αγόρια, που μονάζουν με τον Χριστόν, και εδώ εις τον κόσμον και εκεί αιώνια εις τον ουρανόν!
Εις τον άνθρωπον που θέλει να μονάση, φέρνει ο διάβολος πολλά εμπόδια, να μη γίνη μοναχός, τον θέλει εις τον κόσμον να μείνη, δια να τον ρίχνη ευκολώτερα εις αμαρτήματα. Δια τούτο έχε υπ’ όψιν σου, κόρη μου, τας τέχνας του δαίμονος και σοφίζου και τους λογισμούς που θα έρχωνται, είτε τους πειρασμούς σου, όταν εγώ δεν είμαι κοντά σας, να τους λέγης καθαρά εις την Γερόντισσαν και αυτή με την φώτισιν που έχει, θα σε βοηθή πολύ.
Να λέγης την ευχήν συνέχεια, διότι αυτή θα σε βοηθήση καθ’ όλα και θα διαλύση κάθε εμπόδιον προς επίτευξιν του αγίου σου σκοπού. Πρόσεχε τον εαυτόν σου. Φύλαξον εαυτήν αγνήν από κάθε σαρκικόν μολυσμόν, διότι περισσότερον πάντων αγαπά ο ουράνιος Νυμφίος την καθαρότητα του σώματος και της ψυχής του ανθρώπου.
Εύχομαι, κόρη μου, να αγαπήσης και να αγαπηθής υπό του Κυρίου Ιησού και να σου γίνη ο αγαπητός Νυμφίος της ψυχής σου αιωνίως. Αμήν.

==============================================

==============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

8 ) Επιστολή.


Προς ετέραν πνευματικήν κόρην.

Καλό μου παιδάκι…., σε χαιρετώ πατρικά από το περιβόλι της Παναγίας μας, το Άγιον Όρος. Σου στέλνω δε και μία ανθοδέσμη με όμορφες ευχούλες για στήριγμά σου στον δρόμο της παρθενίας.
Κάθε άνθρωπος τελείως μόνος θα αντιμετωπίση την φοβεράν ώραν του θανάτου και τα έργα της ταπεινώσεως είναι η πραγματική βοήθειά του.
Τι ταπεινότερον του ράσου της απόκοσμης μοναχής; Η μοναχή κάθεται μακρυά από τις χαρές του κόσμου και κλαίει τις αμαρτίες της, για να βρή την πραγματική χαρά της ψυχής, που γίνεται από την ειρηνική συνείδησι. Είναι πολύ όμορφη και γλυκειά η μοναχική ζωή. Δυστυχώς όμως οι αδυναμίες και τα πάθη μας ενίοτε την παρουσιάζουν δύσκολη. Όσο κανείς έρχεται στην επίγνωσι του Θεού με αίσθησι, τόσο και πιο όμορφα αισθάνεται την μοναχική ζωή, γιατί αισθάνεται και γεύεται την ουράνια χάρι και τη γλυκειά αγάπη Εκείνου.
Ο κόσμος αγνοεί Εκείνον, που δίνει τα θεία και ουράνια αυτά δώρα, γι’ αυτό είναι δυστυχής και λεπρωμένος από την αμαρτία. Οι άγγελοι όμως που Τον βλέπουν, πόσον Τον αγαπούν και Τον λατρεύουν! Μα και η μοναχή που Τον νοιώθει και αυτή δεν μένει αμέτοχη μιας τέτοιας θείας θεωρίας και αγάπης. Ο κόσμος όμως Αυτόν «ουκ έγνω» και γι’ αυτό είναι γεμάτος θλίψι και στενοχώρια στην καρδιά του. Η μοναχή όσο πλησιάζει, ζη και θεωρεί, κατά το εφικτόν, τον Νυμφίο της ψυχής της, τόσο και το εσωτερικό της ομορφαίνει. Το βλέπει αυτό με τα μάτια της ψυχής της, το ζη με πνευματική αίσθησι και πόσο ωραία αισθάνεται τότε! Ταλανίζει τις χαρές και τις απολαύσεις του ματαίου και πλάνου κόσμου και λυπάται τους ταλαίπωρους ανθρώπους, που στηρίζονται και εξαρτώνται απ’ αυτές, ενώ στο τέλος θα πικρανθούν ανεπανόρθωτα.
Εσένα όμως, καλό μου παιδί, εύχομαι ο Θεός του ουρανού και της γης να σε ευλογήση με την ευλογία της Θεϊκής Του καρδιάς, που και εγώ δεν ξέρω στο τέλος, τι θα σου χαρίση.

==============================================

==============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

9 ) Επιστολή.

Προς πνευματικήν κόρην.

Τέκνον, έλαβα την εξομολογητικήν επιστολήν σου. Ευχαριστώ τον καλόν μας Θεόν, όπου αι ακτίνες του θείου φωτισμού έτι και έτι διαφωτίζουν και διαμορφώνουν ψυχάς προς κληρονομίαν της πατερικής αυθεντίας, ως προς το ουσιαστικόν θέμα της ψυχής, της επικοινωνίας, εννοώ της ψυχής με τον Θεόν δια μέσου της προσευχής της καλουμένης νοεράς. Νους άπειρος ο Θεός, νους πεπερασμένος ο άνθρωπος. Όταν ο μικρός νους του ανθρώπου ενωθή δια της νοεράς προσευχής με τον άπειρον Νουν, τον Θεόν, κατά φυσικόν λόγον μετέχει των θείων και μακαρίων ενεργειών Αυτού και γίνεται μακάριος αισθανόμενος την ανεκλάλητον χαράν, την γλυκύτητα, την αγαλλίασιν και τα γλυκύτατα δάκρυα, που θάλπουν και πληρώνουν θείας παρηγορίας την ψυχήν. Η προσευχή είναι το κραταιόν όπλον του χριστιανού, ιδίως του μοναχού, του τιτλοφορούντος ως μαχητού της θείας παρεμβολής, που ενόρκως ανύψωσε την ένδοξον σημαίαν του δια βίου ανίσου πολέμου μεταξύ κόσμου, σαρκός και διαβόλου. Ήρωες αφανείς εκλήθημεν, μόνον φανεροί εις τον ακοίμητον οφθαλμόν που καλείται Θεός.
« Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε, πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ και δεύρο ακολούθει μοι» ( Ματθ.16,24 ), καθ’ ημέραν. Όστις με αγαπά, ας με ακολουθήση, διότι τα πάντα είναι σκύβαλα, ονείρων απατηλότερα. Ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα, επελθών γαρ ο θάνατος, ταύτα πάντα εξηφάνισε. Το άδηλον, τέκνον, του θανάτου, το φοβερόν κριτήριον του Θεού, η κόλασις των αμαρτωλών, η αιώνιος τρυφή του παραδείσου, δια της μελέτης εν ησυχία, ας εύρουν τόπον εις την καρδίαν σου, διότι εξ αυτών κρίνεται η σωτηρία σου. Εάν απομακρυνθή κανείς εκ του κόσμου, τότε θα γνωρίση την δυσωδίαν αυτού, ενώ πλανώμενος εν αυτώ περιβάλλεται τα ράκη των κοσμικών ηδονών και ευχαριστήσεων ως ένδυμα δόξης. Η Θεολογία, η όντως Θεολογία δεν κατακτάται εν Πανεπιστημίοις, αλλά μόνον εν τη καταφρονήσει του κόσμου μακράν των θορύβων και της κοσμικής παραζάλης, εις τόπον ήσυχον και γαλήνιον, με τάξιν προσευχής και ασκητισμού, όπου ο άνθρωπος καθαρθείς την διάνοιαν και απαλλαγείς των της σαρκός σκιρτημάτων έξει το φως της αληθινής Θεολογίας, του γνώναι εαυτόν. « Ει Θεολόγος ει, προσεύξει καλώς, ει προσεύξει καλώς, Θεολόγος ει» ( Άγιος Νείλος ο Ασκητής). Εν τη ησυχία ειρηνεύει ο νους, γυμνωθείς ο νους των γηίνων λογισμών φυσικώς επαναστρέφει προς εαυτόν και δι’ εαυτού προς τον Θεόν, δια της μονολογίστου ευχής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Ουδέν γλυκύτερον παραρριπτείσθαι εν τω οίκω του Θεού μάλλον, ή οικείν εν σκηνώμασιν αμαρτωλού κόσμου με τα δελεάσματα της σαρκολατρείας, εξ ου πορίζεται ο άδης την πληθύν της λείας του.
Τέκνον, η αγάπη του κόσμου έχθρα προς τον Θεόν. Εάν αγαπάς τον Θεόν και θέλης Αυτώ δουλεύειν ολοκληρωτικώς και αποτελεσματικώς, άφες τας βαθμίδας των αψύχων κτιρίων της μεγαλουπόλεως και δεύρο εις τα σκηνώματα του Κυρίου τα αγαπητά και επιπόθητα, ένθα θα σπουδάσης την επιστήμην των επιστημών, την τέχνην, πώς να νικήσης τον διάβολον, τον κόσμον και τον εαυτόν σου. Αύτη εστί επιστήμη του ανδραγαθείν υπέρ αιωνίων βραβείων και θέσεων!

=============================================

=============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

10 ) Επιστολή.

Προς πνευματικήν κόρην.

Ω, βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού, ανέκραζε ο Απόστολος Παύλος, όταν εξίστατο από τας θεωρίας του θείου φωτός και από την καιομένην καρδίαν του υπό του θείου έρωτος!
Τι γλυκύτερον του Θεού! Ουχί ματαιότης πάντα τα ανθρώπινα; Ο τάφος δεν σκεπάζει τα πάντα; Που η νεότης, που το κάλλος, που η δόξα και ο πλούτος; Ουχί τα πάντα σκόνη και τέφρα; Ποίος βασιλεύς και ποίος στρατιώτης, ποίος πλούσιος και ποίος πτωχός; Ουχί οστά ορώμεν; Που τα παλάτια των βασιλέων, των πλουσίων η πολυτέλεια, των τρυφηλών αι πλούσιαι τράπεζαι και τα συμπόσια; Που των ανηθίκων αι ηδονικαί απολαύσεις; Ουχί σκώληκες και δυσωδία ανυπόφορος τους καλύπτει; Αληθώς ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης! Ταύτα φιλοσοφούντες, ας βιασθώμεν, να αγαπήσωμεν με πολύν πόθον την αγνήν και αγίαν οδόν της ενδόξου παρθενίας, ίνα, όταν το σώμα μας αφήσωμεν εις την γην και η ψυχή μας ανεβαίνη εις τον ουρανόν, η ομορφιά και το κάλλος της παρθενίας την στολίζουν δια να αγαπηθή από τον Νυμφίον των αγνών ψυχών, τον Χριστόν μας.
Αγωνίζου, παιδί μου, τον αγώνα τον καλόν, ενθυμού διηνεκώς το άγιον όνομα του Ιησού μας, σκύβε κάτω το κεφάλι εις τον δρόμον που περπατάς και ψιθυριστά ή με τον νουν, λέγε το « Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Μνημόνευε το άδηλον του θανάτου, αναστέναζε και λέγε: Αχ, πως θα με εύρη ο θάνατος; Αχ, θα είμαι έτοιμη; Θα έχω δουλεύσει τω Χριστώ δια τας αμαρτίας μου; Και πάντοτε ενθυμού βίους οσίων, δια να ανάπτη περισσότερον ο πόθος του μοναχισμού μέσα σου.

=============================================

==============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

11 ) Επιστολή.

Προς ετέραν πνευματικήν κόρην.

Προσεύχομαι, να σε κατευοδώση ο Θεός εν πάσι. Όταν φεύγη κανείς δια να μονάση, φέρει μαζί του τας αρετάς και τα πάθη. Και καλείται εις τον μοναχισμόν, τας μεν αρετάς να αυξήση, τα δε πάθη να εκριζώση. Εις την εκρίζωσιν των παθών συναντά δυσκολίαν αναλόγως με την τραχύτητα ή με την πληθύν των παθών και χρειάζεται και ανάλογος αυταπάρνησις προς επίτευξιν του σκοπού, που είναι η ελευθερία εκ των ατίμων παθών της αμαρτίας. Ποτέ δεν ευφραίνεται εκείνος που εγχειρίζεται, μάλλον πονεί, αλλά φιλοσοφεί ότι δια της εγχειρήσεως και του πόνου κατεργάζεται η υγεία της ψυχής του.
Συγκερασμένα θα είναι εις τον μοναχικόν δρόμον το γλυκύ της χάριτος με το πικρόν των παθών. Πότε ημέρα, πότε νύκτα, πότε έαρ, πότε χειμών. Έτσι οικονόμησεν η θεία πρόνοια την διατήρησιν του σώματος και της ψυχικής σωτηρίας.
Περνώντας ο χρόνος εις την μοναχικήν ζωήν, πληθυνομένων των πνευματικών γνώσεων, ελαφρύνεται το κοπιαστικόν του Γολγοθά, διότι έρχεται ο αγαθός Κυρηναίος, η παρηγορία των φωτεινών γνώσεων και σηκώνει το βάρος των παθών και έτσι ο οπαδός του Ιησού ανάλαφρος βαδίζει δια την τελείαν νέκρωσιν των παθών, οπότε θα τον διαδεχθή η ανάστασις. Ω παιδί μου, και τι ανάστασις! Γεύσις βασιλείας ουρανών! Κληρονόμος μεν Θεού, συγκληρονόμος δε Χριστού! Τότε δέχεται τον αρραβώνα η ψυχή, ότι νύμφη Χριστού μετά θάνατον θα γίνη εις αμόλυντον παστάδα, αιωνίως ευφραινομένη!
Τότε θα βλέπη τον εαυτόν της να πλέη εις ωκεανούς χαράς και θεωριών. Και όλα ταύτα τα πνευματικά αγαθά τα κερδίζει, όταν καλώς αγωνισθή δια την εκρίζωσιν των παθών εν υπομονή και ταπεινώσει.
Σου εύχομαι, παιδί μου, να αριστεύσης εις τον μελλοντικόν σου αγώνα.

==============================================

==============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

12 ) Επιστολή.

Εύχομαι ολόψυχα, να σε διαφυλάττη ο καλός μας Θεός υπό την κραταιάν Του σκέπην και να σε οδηγή
ως απλανής πυξίδα εις τον πόλον του αγνού προορισμού, εις μίαν αγίαν αφιέρωσιν παρά τους πόδας του Ιησού, ωσάν την αγίαν Μαρίαν, να ακούης τον λόγον της χάριτος λαλούμενον εν τη καρδία σου. Μη φοβού μηδένα πλην του Θεού, ο Οποίος ετάζει καρδίας και ανταποδίδει εις έκαστον κατά τα έργα του.
Αγωνίζου τον σωτήριον αγώνα μελετώσα το άδηλον της ζωής και ότι διαβάται είμεθα, πάροικοι και παρεπίδημοι, καθώς πάντες οι πατέρες μας, και ότι ήλθομεν, θα ίδωμεν και θα απέλθωμεν. Επελθών ο θάνατος ταύτα πάντα εξηφάνισε. Αγωνίζου όπως μισήσης εκ ψυχής τα πρόσκαιρα αγαθά και ως σοφός έμπορος εμπορεύσου και αγόρασε τον αγρόν όπου κρύπτεται ο θησαυρός, ο πολύτιμος μαργαρίτης και σκάψε και ευρέ αυτόν και τότε θα γίνης πλουσία εν χάριτι. Ο αγρός είναι ο μοναχισμός και ο πωλήσας όλα του τα θελήματα, τας γενικάς απολαύσεις και την ελευθερίαν, ηγόρασεν αυτόν και σκάψας, δηλαδή κοπιάσας εν τω μοναχισμώ, εύρε την χάριν του Παρακλήτου Πνεύματος και γέγονεν πλούσιος εις την αγάπην και την ελπίδα του Θεού. Ουδέν ωραιότερον του μοναχισμού, όταν ούτος βιώνεται εις τας γραμμάς, που εχάραξαν οι όσιοι πατέρες. Αποκτά κανείς την πολυτέλειαν της γνησίας χαράς και αγάλλεται εν τω Θεώ δια της μακαρίας ελπίδος, ότι θα ζήση μετά του Θεού αιωνίως εν μακαριότητι και ανεκλαλήτω χαρά! Ω, βάθος Θεού! Ω, πλούτος ανέκφραστος και γλυκύτατος! Αν ο Απόστολος Παύλος δεν ηδύνατο παρ’ όλην την ευγλωττίαν του, να δώση μίαν απλήν εικόνα των όσων είδε και αισθάνθηκε εν τη αρπαγή αυτού εις τον Παράδεισον, εγώ, το έκτρωμα, θα δυνηθώ να λαλήσω τα μεγαλεία της του Θεού απολαύσεως; Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος. Τέκνον εμόν και του Ιησού, πρόσεχε μη σε χωρίση του Ιησού κανέν των του κόσμου νομιζομένων αγαθών, αλλά όλον σου τον πόθον μετάθες εις τα ουράνια, διότι το πολίτευμα ημών εν Ουρανοίς υπάρχει. Καταφρόνησον τα πάντα, θεώρει ταύτα γην και σποδόν, ουδέν το σίγουρον εις τον παρόντα αιώνα. Φεύγε την αμαρτίαν ως φωτιά και δηλητηριώδη όφιν και κατάφευγε δια της ευχής εις τον Ιησούν και Αυτός θα σε γλυτώνη θαυματουργικώς. Θυσίασε τα πάντα δια τον Ιησούν, διότι Του αξίζει πάσα θυσιαζομένη αγάπη.

==============================================

==============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

13 ) Επιστολή.

Προς επιθυμούντας τον μοναχικόν βίον.

Ω, πώς να δυνηθώ να εκτιμήσω τον ασύλληπτον πλούτον της παρθενίας! Ποία γλώσσα πήλινος θα δυνηθή να εξυμνήση την δόξαν της κοντά εις τον Χριστόν μας! Η παρθενία είναι ισάγγελος, είναι εκείνη, που τον γήϊνον άνθρωπον τον κάμνει όμοιον με τον Χριστόν μας και την Παναγίαν μας, διότι αμφότεροι παρθένοι ήσαν. Προτού να αμαρτήσουν οι πρωτόπλαστοι ήσαν παρθένοι, μετά την παράβασιν έγιναν έγγαμοι. Άρα η παρθενία ενομοθετήθη πρώτον, ο δε γάμος είναι αποτέλεσμα της παρακοής και όσοι θέλουν να φθάσουν εις την αρετήν, που είχαν οι πρωτόπλαστοι, όταν ήσαν μέσα εις τον παράδεισον, πρέπει να ζήσουν εν παρθενία και αγνεία.
Η παρθενία και η αγνεία έχουν πολλήν παρρησίαν εις τον Θεόν, δια τούτο και την ζωήν σας να θυσιάσετε, μόνον την παρθενίαν σας να φυλάξετε, ως κόρην οφθαλμού, και, δια να την διατηρήσετε, πρέπει συνέχεια να λέγετε την ευχήν και να προσέχετε να φεύγετε τα αίτια, προσοχή εις τα μάτια σας.

=============================================