"Δεσπότην ἔχεις πατέρων φιλοστοργότερον καί μητέρων κηδεμονικώτερον... ἀνάπαυσιν τήν σήν ἡγούμενον σωτηρίαν, καί μᾶλλον ἐπί ταύτῃ χαίροντα ἤ σύ ἐπί ἀπαλλαγῇ κινδύνων καί θανάτων, καί πᾶν εἶδος ἀγάπης ἐπιδεικνύμενον, ὅ πατήρ περί παῖδας ἔχει, ἤ μήτηρ ἐπί ἔκγονα. Ἀνερμήνευτος γάρ ἡ τοῦ Θεοῦ πρόνοια καί ἀκατάληπτος αὐτοῦ ἡ κηδεμονία, ἄρρητος ἡ ἀγαθότης καί ἀνεξιχνίαστος ἡ φιλανθρωπία"
(Χρυσοστόμου: Εἰς τούς σκανδαλισθέντας. ΕΠΕ 33, 504-530).
Η Αγάπη ού περπερεύεται...
Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές
Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο
Η καλύτερη προσφορά που μπορεί να γίνει στο σύγχρονο άνθρωπο είναι να γνωρίσει τον Θεό. Διότι η γνώση αυτή είναι απόλυτα χρήσιμη. Διατί; Διότι οδηγεί τον άνθρωπο στην ενάρετη ζωή. Η δε ενάρετη ζωή εξασφαλίζει την αιώνια ζωή, για την οποία οι χριστιανοί είναι προορισμένοι. Αυτός ο Κύριος στην αρχιερατική Του προσευχή μας γνωρίζει ότι ήλθε για να δώσει την αιώνια ζωή και να καταστήσει άξιους αυτής όλους όσοι γνωρίζουν τον αληθινό Θεό και Αυτόν που απέστειλε, τον Ιησού Χριστό.
Αλλά ποιός θα μας διδάξει και φωτίσει ώστε να γνωρίσουμε τον μόνο αληθινό Θεό, και Εκείνον τον Οποίο απέστειλε; Ποιος άλλος από το Νόμο Του. Ο θείος Νόμος είναι που φωτίζει το νου εκείνου που πιστεύει και επιζητεί να μάθει ποιός είναι ο Θεός και ποια σχέση συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό.
Ας ανοίξουμε, λοιπόν, το Νόμο του Θεού - το ιερό Ευαγγέλιο - και ας θέσουμε τους εαυτούς μας κάτω από τον πνευματικό του φωτισμό. Ανοίγοντας το Ευαγγέλιο βρίσκουμε σ΄ αυτό σε τρεις μόνο λέξεις πλήρη και θαυμαστή τη γνώση του Θεού: «Ο Θεός αγάπη εστί»!
Ποιός μας δίνει τον χαρακτηρισμό αυτό; Ποιανού είναι οι περισπούδαστοι αυτοί λόγοι, που παρουσιάζουν τόσο γνωστό τον Θεό; Είναι του ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου. Αλλά πως Τον γνώρισε αυτός και Τον χαρακτηρίζει κατ΄ αυτό τον τρόπο; Να πως. Άκουσε από το στόμα του Χριστού - κατά την αλησμόνητη εκείνη εσπέρα του Μυστικού Δείπνου: «Εάν με είχατε γνωρίσει καλά, θα γνωρίζατε και τον Πατέρα μου. Και από τώρα, οπότε θα δοξασθώ και θα σας στείλω το Άγιο Πνεύμα, Αυτό θα σας φωτίσει και θα σας Τον γνωρίσει. Και με τη νέα ζωή που θα σας μεταδώσει, η οποία θα σας ενώσει με Εμένα, θα τον δείτε με τα μάτια της ψυχής σας και θα καταλάβετε το μεγαλείο Του, και τις σωτηριώδεις βουλές Του και το θέλημά Του. Επειδή δε αυτό θα γίνει ασφαλώς ευθύς μετά το πάθημά μου και τη θυσία μου πάνω στο σταυρό, γι΄ αυτό μπορώ από τώρα να πω ότι γνωρίσατε και είδατε τον Πατέρα».
Ο Φίλιππος τότε ρώτησε: «Δείξε μας με αποκαλυπτική οπτασία τον Πατέρα και τη μεγαλόπρεπη δόξα Του, ώστε να δούμε Αυτόν, όπως άλλωτε ο Μωϋσής και ο Ησαΐας, και μας είναι αρκετό αυτό».Σχολιάζοντας την ερώτηση αυτή του Φιλίππου ο αείμνηστος Π. Ν. Τρεμπέλας γράφει:
«Ο πόθος ούτος του Φιλίππου θα ήτο πλήρως δεδικαιολογημένος, εάν η ουσία του Θεού συνίστατο μόνον εν τη δυνάμει. Η αληθής θεοφάνεια τότε θα ηδύνατο να περιορισθή εις έκλαμπρόν τινα φανέρωσιν. Αλλ΄ ο Θεός είναι και αγιότης και αγάπη. Η πραγματική λοιπόν φανέρωσις των ηθικών τούτων ιδιοτήτων γίνεται εν ζωή ηθική τοιαύτη, ώστε εν αυτή, ταις πράξεσι και τοις λόγοις αυτής, να εκλάμπη η ηθική τελειότης του θείου χαρακτήρος. Αλλά το μοναδικόν αυτό θέαμα, την τελείαν ταύτην θεοφάνειαν, την ορατήν ανταύγειαν του Θεού είχον προ αυτών οι μαθηταί από δύο και πλέον ετών εν τη ζωή του Διδασκάλου των».
Αλλά θα συνεχίσουμε στο επόμενο άρθρο μας.
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ
Η καλύτερη προσφορά που μπορεί να γίνει στο σύγχρονο άνθρωπο είναι να γνωρίσει τον Θεό. Διότι η γνώση αυτή είναι απόλυτα χρήσιμη. Διατί; Διότι οδηγεί τον άνθρωπο στην ενάρετη ζωή. Η δε ενάρετη ζωή εξασφαλίζει την αιώνια ζωή, για την οποία οι χριστιανοί είναι προορισμένοι. Αυτός ο Κύριος στην αρχιερατική Του προσευχή μας γνωρίζει ότι ήλθε για να δώσει την αιώνια ζωή και να καταστήσει άξιους αυτής όλους όσοι γνωρίζουν τον αληθινό Θεό και Αυτόν που απέστειλε, τον Ιησού Χριστό.
Αλλά ποιός θα μας διδάξει και φωτίσει ώστε να γνωρίσουμε τον μόνο αληθινό Θεό, και Εκείνον τον Οποίο απέστειλε; Ποιος άλλος από το Νόμο Του. Ο θείος Νόμος είναι που φωτίζει το νου εκείνου που πιστεύει και επιζητεί να μάθει ποιός είναι ο Θεός και ποια σχέση συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό.
Ας ανοίξουμε, λοιπόν, το Νόμο του Θεού - το ιερό Ευαγγέλιο - και ας θέσουμε τους εαυτούς μας κάτω από τον πνευματικό του φωτισμό. Ανοίγοντας το Ευαγγέλιο βρίσκουμε σ΄ αυτό σε τρεις μόνο λέξεις πλήρη και θαυμαστή τη γνώση του Θεού: «Ο Θεός αγάπη εστί»!
Ποιός μας δίνει τον χαρακτηρισμό αυτό; Ποιανού είναι οι περισπούδαστοι αυτοί λόγοι, που παρουσιάζουν τόσο γνωστό τον Θεό; Είναι του ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου. Αλλά πως Τον γνώρισε αυτός και Τον χαρακτηρίζει κατ΄ αυτό τον τρόπο; Να πως. Άκουσε από το στόμα του Χριστού - κατά την αλησμόνητη εκείνη εσπέρα του Μυστικού Δείπνου: «Εάν με είχατε γνωρίσει καλά, θα γνωρίζατε και τον Πατέρα μου. Και από τώρα, οπότε θα δοξασθώ και θα σας στείλω το Άγιο Πνεύμα, Αυτό θα σας φωτίσει και θα σας Τον γνωρίσει. Και με τη νέα ζωή που θα σας μεταδώσει, η οποία θα σας ενώσει με Εμένα, θα τον δείτε με τα μάτια της ψυχής σας και θα καταλάβετε το μεγαλείο Του, και τις σωτηριώδεις βουλές Του και το θέλημά Του. Επειδή δε αυτό θα γίνει ασφαλώς ευθύς μετά το πάθημά μου και τη θυσία μου πάνω στο σταυρό, γι΄ αυτό μπορώ από τώρα να πω ότι γνωρίσατε και είδατε τον Πατέρα».
Ο Φίλιππος τότε ρώτησε: «Δείξε μας με αποκαλυπτική οπτασία τον Πατέρα και τη μεγαλόπρεπη δόξα Του, ώστε να δούμε Αυτόν, όπως άλλωτε ο Μωϋσής και ο Ησαΐας, και μας είναι αρκετό αυτό».Σχολιάζοντας την ερώτηση αυτή του Φιλίππου ο αείμνηστος Π. Ν. Τρεμπέλας γράφει:
«Ο πόθος ούτος του Φιλίππου θα ήτο πλήρως δεδικαιολογημένος, εάν η ουσία του Θεού συνίστατο μόνον εν τη δυνάμει. Η αληθής θεοφάνεια τότε θα ηδύνατο να περιορισθή εις έκλαμπρόν τινα φανέρωσιν. Αλλ΄ ο Θεός είναι και αγιότης και αγάπη. Η πραγματική λοιπόν φανέρωσις των ηθικών τούτων ιδιοτήτων γίνεται εν ζωή ηθική τοιαύτη, ώστε εν αυτή, ταις πράξεσι και τοις λόγοις αυτής, να εκλάμπη η ηθική τελειότης του θείου χαρακτήρος. Αλλά το μοναδικόν αυτό θέαμα, την τελείαν ταύτην θεοφάνειαν, την ορατήν ανταύγειαν του Θεού είχον προ αυτών οι μαθηταί από δύο και πλέον ετών εν τη ζωή του Διδασκάλου των».
Αλλά θα συνεχίσουμε στο επόμενο άρθρο μας.
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
Ο Κύριος στην ερώτηση του Φιλίππου: «Δείξε μας με αποκαλυπτική οπτασία τον Πατέρα και τη μεγαλοπρεπή δόξα Του, ώστε να δούμε Αυτόν, όπως άλλοτε ο Μωϋσής και ο Ησαΐας, και μας είναι αρκετό αυτό», απάντησε:
«Τόσο καιρό είμαι μαζί σας, Φίλιππε, και δεν Με γνώρισες ακόμη, ποιός είμαι κατά τη θεία Μου φύση; Εκείνος που με έχει δει και εξετίμησε πρεπόντως την αλήθεια της διδασκαλίας Μου και την αγιότητα της ζωής Μου και την θαυματουργική δράση Μου, είδε και τον Πατέρα, διότι Εγώ είμαι ο φυσικός Υιός Του και στην ανθρωπίνη φύση Μου εκλάμπει η αλήθεια και η δόξα και η αγιότητα του Πατέρα Μου»
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης είχε δει τον Υιό του Θεού, ενέπεσε στο στήθος Του, στάθηκε στο Πάθος Του και στον σταυρό, ενέσκυψε στον κενό τάφο. Άκουσε λόγους Του μετά την Ανάστασή Του. Φωτίσθηκε πλούσια από το Άγιο Πνεύμα που είχε στείλει στους Μαθητές Του. Και κατανόησε ο Ιωάννης βαθιά ότι «Ο Θεός αγάπη εστί».
Ζήτησε όνομα να χαρακτηρίσει τον Θεό. Προηγουμένως Τον χαρακτήρισε Κύριο, δηλαδή μέγα εξουσιαστή. Τον σπούδασε διότι έζησε κοντά Του τρία χρόνια. Είδε το έργο Του, την αυταπάρνησή Του, την ταπείνωσή Του, την οποία υπέστη για χάρη μας· την ευσπλαγχνία Του, τη φιλανθρωπία Του προς τους πάσχοντας, την επιείκειά Του προς τους μετανοούντας. Άκουσε τους λόγους του, τη διδασκαλία Του. Παρακολούθησε τα άπειρα θαύματά Του. Τον είδε αναστάντα. Τον είδε αναλαμβανόμενο στους ουρανούς. Και φωτίσθηκε από το Πνεύμα το Άγιο ώστε να πιστεύσει ότι όλα αποτελούν θεμελιώδη έννοια του Θεού. Είδε αυτά να εκδηλώνουν τα ουσιώδη γνωρίσματα του Θεού και έτσι χαρακτήρισε τον Θεό, τον άπειρο και ακατάληπτο με τρεις λέξεις: «Ο Θεός αγάπη εστί».
Τις τρεις αυτές λέξεις ποτέ δεν θα μπορέσουν να αντισταθμίσουν οι μυριάδες των λέξεων των λεξικών. Διότι τις τρεις αυτές λέξεις δεν τις πρόφερε άνθρωπος, αλλά αυτό το Πανάγιο Πνεύμα. Έτσι έχουμε ολόκληρη την Αγία Γραφή σε τρεις λέξεις. Θα εντρυφήσουμε στις τρεις αυτές λέξεις για να προσεγγίσουμε κάπως τον Θεό. Η ανάπτυξη του θέματος της εννοίας του Θεού, ως Θεού της αγάπης, είναι από τα πιο δύσκολα. Γι΄ αυτό είναι ανάγκη να σπουδάσουμε μαζί την έννοια του Θεού, ώστε αλληλοβοηθούμενοι να εισέλθουμε έστω και στο αλφάβητο της θείας αγάπης, με την ελπίδα ότι θα φθάσουμε κάποτε εκεί, όπου θα δούμε τον Θεό της αγάπης πρόσωπο προς πρόσωπο.
Αλλά θα συνεχίσουμε στο επόμενο άρθρο μας.
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ
«Τόσο καιρό είμαι μαζί σας, Φίλιππε, και δεν Με γνώρισες ακόμη, ποιός είμαι κατά τη θεία Μου φύση; Εκείνος που με έχει δει και εξετίμησε πρεπόντως την αλήθεια της διδασκαλίας Μου και την αγιότητα της ζωής Μου και την θαυματουργική δράση Μου, είδε και τον Πατέρα, διότι Εγώ είμαι ο φυσικός Υιός Του και στην ανθρωπίνη φύση Μου εκλάμπει η αλήθεια και η δόξα και η αγιότητα του Πατέρα Μου»
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης είχε δει τον Υιό του Θεού, ενέπεσε στο στήθος Του, στάθηκε στο Πάθος Του και στον σταυρό, ενέσκυψε στον κενό τάφο. Άκουσε λόγους Του μετά την Ανάστασή Του. Φωτίσθηκε πλούσια από το Άγιο Πνεύμα που είχε στείλει στους Μαθητές Του. Και κατανόησε ο Ιωάννης βαθιά ότι «Ο Θεός αγάπη εστί».
Ζήτησε όνομα να χαρακτηρίσει τον Θεό. Προηγουμένως Τον χαρακτήρισε Κύριο, δηλαδή μέγα εξουσιαστή. Τον σπούδασε διότι έζησε κοντά Του τρία χρόνια. Είδε το έργο Του, την αυταπάρνησή Του, την ταπείνωσή Του, την οποία υπέστη για χάρη μας· την ευσπλαγχνία Του, τη φιλανθρωπία Του προς τους πάσχοντας, την επιείκειά Του προς τους μετανοούντας. Άκουσε τους λόγους του, τη διδασκαλία Του. Παρακολούθησε τα άπειρα θαύματά Του. Τον είδε αναστάντα. Τον είδε αναλαμβανόμενο στους ουρανούς. Και φωτίσθηκε από το Πνεύμα το Άγιο ώστε να πιστεύσει ότι όλα αποτελούν θεμελιώδη έννοια του Θεού. Είδε αυτά να εκδηλώνουν τα ουσιώδη γνωρίσματα του Θεού και έτσι χαρακτήρισε τον Θεό, τον άπειρο και ακατάληπτο με τρεις λέξεις: «Ο Θεός αγάπη εστί».
Τις τρεις αυτές λέξεις ποτέ δεν θα μπορέσουν να αντισταθμίσουν οι μυριάδες των λέξεων των λεξικών. Διότι τις τρεις αυτές λέξεις δεν τις πρόφερε άνθρωπος, αλλά αυτό το Πανάγιο Πνεύμα. Έτσι έχουμε ολόκληρη την Αγία Γραφή σε τρεις λέξεις. Θα εντρυφήσουμε στις τρεις αυτές λέξεις για να προσεγγίσουμε κάπως τον Θεό. Η ανάπτυξη του θέματος της εννοίας του Θεού, ως Θεού της αγάπης, είναι από τα πιο δύσκολα. Γι΄ αυτό είναι ανάγκη να σπουδάσουμε μαζί την έννοια του Θεού, ώστε αλληλοβοηθούμενοι να εισέλθουμε έστω και στο αλφάβητο της θείας αγάπης, με την ελπίδα ότι θα φθάσουμε κάποτε εκεί, όπου θα δούμε τον Θεό της αγάπης πρόσωπο προς πρόσωπο.
Αλλά θα συνεχίσουμε στο επόμενο άρθρο μας.
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
Ο απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή γράφει: «Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολογήτους» (Ρωμ. α΄ 20). Αφ΄ ότου κτίστηκε ο κόσμος, φανέρωσε στους ανθρώπους ο Θεός τις άπειρες τελειότητές Του - που είναι αόρατες με τα αισθητά μάτια - δια των δημιουργημάτων· βλέπονται πλέον καθαρά με τα μάτια της διάνοιας τόσο η δύναμή Του - που δεν έχει αρχή και τέλος αλλά είναι αιώνια - όσο και κάθε τελειότητά Του, ώστε όσοι δεν πιστεύουν να είναι αναπολόγητοι.
Γι΄ αυτό και από τα δημιουργήματά Του θα αρχίσουμε να εξετάζουμε την αγάπη του Θεού.
Αρχίζουμε από τον ήλιο, διότι είναι μία εικόνα της αγάπης του Θεού. Τι είναι ο ήλιος; Ύλη φωτοβόλος και θερμογόνος. Όπου ρίψει τις ακτίνες του, τα σκότη φυγαδεύονται και τα πάντα γίνονται φανερά.
Κατ΄ αναλογία και ο Θεός, είναι ο πνευματικός ήλιος, που ακτινοβολεί το φως της αληθείας Του και τη θερμότητα της αγάπης Του. Ο Θεός είναι εστία άσβεστη και αιώνιο πυρ αγάπης. Στον ήλιο η θερμοκρασία και το πυρ είναι που παράγουν το φως. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τον Θεό, ότι δηλαδή είναι η πηγή του φωτός της αληθείας, ακριβώς διότι έχει το πυρ της αγάπης. Από την αγάπη Του ακτινοβολεί το φως της αληθείας Του και κάθε άλλη ιδιότητά Του.
Σημειώσαμε παραπάνω ότι ο ήλιος είναι ύλη διάπυρος και θερμογόνος. Έχει δηλαδή μέσα της θερμότητα. Αλλά αυτή δεν περιορίζεται μόνο στην ύλη την ηλιακή, εκχύνεται και έξω από αυτή και με τη θερμότητά της ο κόσμος ζωογονείται. Το ίδιο συμβαίνει, τηρουμένων των αναλογιών, και με τον Θεό. Ο Θεός είναι όλος αγάπη. Αγαπά βέβαια πρώτιστα τον εαυτό Του. Αλλά όταν λέμε αυτό, δεν πρέπει να εννοούμε την φίλαυτη αγάπη, την οποία εμείς έχουμε για τους εαυτούς μας. Όχι. Η αγάπη του Θεού είναι έκχυση και μετάδοση προς τα άλλα δύο Πρόσωπα της Παναγίας Τριάδος.
Προτιμούμε το θέμα αυτό της γνώσεως του Θεού και της αγάπης Του, διότι νομίζουμε ότι πρέπει να προσφέρουμε όχι μόνο τα απλά και ευχάριστα, αλλά κάποτε-κάποτε και στερεή τροφή, η οποία είναι απαραίτητη για την αύξηση της χριστιανικής ζωής. Προκειμένου για το ζήτημα δηλαδή της αγάπης του Θεού, η οποία λύει όλα τα εγκόσμια και μεταφυσικά προβλήματα. Όταν ο άνθρωπος καταλάβει την αγάπη του Θεού προς αυτόν, πως είναι δυνατό να μείνει ασυγκίνητος και να μη κινηθεί να αγαπήσει και αυτός τον Θεό και τον πλησίον του; Αλλά θα συνεχίσουμε στο επόμενο άρθρο μας.
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ
Γι΄ αυτό και από τα δημιουργήματά Του θα αρχίσουμε να εξετάζουμε την αγάπη του Θεού.
Αρχίζουμε από τον ήλιο, διότι είναι μία εικόνα της αγάπης του Θεού. Τι είναι ο ήλιος; Ύλη φωτοβόλος και θερμογόνος. Όπου ρίψει τις ακτίνες του, τα σκότη φυγαδεύονται και τα πάντα γίνονται φανερά.
Κατ΄ αναλογία και ο Θεός, είναι ο πνευματικός ήλιος, που ακτινοβολεί το φως της αληθείας Του και τη θερμότητα της αγάπης Του. Ο Θεός είναι εστία άσβεστη και αιώνιο πυρ αγάπης. Στον ήλιο η θερμοκρασία και το πυρ είναι που παράγουν το φως. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τον Θεό, ότι δηλαδή είναι η πηγή του φωτός της αληθείας, ακριβώς διότι έχει το πυρ της αγάπης. Από την αγάπη Του ακτινοβολεί το φως της αληθείας Του και κάθε άλλη ιδιότητά Του.
Σημειώσαμε παραπάνω ότι ο ήλιος είναι ύλη διάπυρος και θερμογόνος. Έχει δηλαδή μέσα της θερμότητα. Αλλά αυτή δεν περιορίζεται μόνο στην ύλη την ηλιακή, εκχύνεται και έξω από αυτή και με τη θερμότητά της ο κόσμος ζωογονείται. Το ίδιο συμβαίνει, τηρουμένων των αναλογιών, και με τον Θεό. Ο Θεός είναι όλος αγάπη. Αγαπά βέβαια πρώτιστα τον εαυτό Του. Αλλά όταν λέμε αυτό, δεν πρέπει να εννοούμε την φίλαυτη αγάπη, την οποία εμείς έχουμε για τους εαυτούς μας. Όχι. Η αγάπη του Θεού είναι έκχυση και μετάδοση προς τα άλλα δύο Πρόσωπα της Παναγίας Τριάδος.
Προτιμούμε το θέμα αυτό της γνώσεως του Θεού και της αγάπης Του, διότι νομίζουμε ότι πρέπει να προσφέρουμε όχι μόνο τα απλά και ευχάριστα, αλλά κάποτε-κάποτε και στερεή τροφή, η οποία είναι απαραίτητη για την αύξηση της χριστιανικής ζωής. Προκειμένου για το ζήτημα δηλαδή της αγάπης του Θεού, η οποία λύει όλα τα εγκόσμια και μεταφυσικά προβλήματα. Όταν ο άνθρωπος καταλάβει την αγάπη του Θεού προς αυτόν, πως είναι δυνατό να μείνει ασυγκίνητος και να μη κινηθεί να αγαπήσει και αυτός τον Θεό και τον πλησίον του; Αλλά θα συνεχίσουμε στο επόμενο άρθρο μας.
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
Η εσταυρωμένη αγάπη
«Συνίστησι δε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε» ( Ρωμ. ε΄ 8 ).
Το σύμπαν δημιούργημα του Θεού. Ο άνθρωπος το τελειότερο δημιούργημά Του. Όλα ανάγονται στη δημιουργική αγάπη του Θεού. Ο Τριαδικός Θεός, όλος αγάπη, η αγάπη, συνεχίζει έκτοτε και αέναα, να εκχύνει αγάπη από την αστείρευτη αγάπη Του. Η αγάπη Του φροντίζει αμέριστα και αδιάκοπα, παρακολουθεί άγρυπνα την εύρυθμη λειτουργία των έργων Του. Είναι η συντηρητική αγάπη Του, που παρακολουθεί και παρεμβαίνει συμπληρωματικά.
Ο Θεός, ο ίδιος αγάπη, προβαίνει και σε προληπτικές ενέργειες, καθ΄ όσον δραστηριοποιεί την προνοητική Του αγάπη. Προνοεί, προβλέπει και προλαμβάνει καταστάσεις. Οι κρουνοί της αγάπης Του ρέουν άφθονα και περιλούουν μακροθυμικά, ανεκτικά τα πεπτωκότα πλάσματά Του. Είναι η μακροθυμική αγάπη Του, που εκπηγάζει από τα σπλάγχνα του ελέους Του.
Το κορύφωμα όμως της αγάπης εμφαίνεται με τη σταυρική Του θυσία. Είναι η εσταυρωμένη αγάπη, που αποτελεί μέρος του αγαπητικού, σωστικού σχεδίου του Θεού για τον άνθρωπο. Η ενανθρώπηση του Λόγου ήταν η αρχική κίνηση, για να συνεχίσει με τη διδακτική και ιαματική παρεμβατική Του παρουσία και να καταλήξει στην εκούσια σταυρική Του θυσία, την περιφανή νίκη κατά του θανάτου και του Διαβόλου και στην πανένδοξη Ανάστασή Του.
Η μοναδική τέλεια αγάπη εκφράζεται μοναδικά και επιτυγχάνει τη λύτρωση του ανθρώπου από την αμαρτία, την καταλλαγή του με τον Θεό, την απόκτηση δυνατότητας θέωσης, μετοχής στην ευφροσύνη του παραδείσου, στην αιώνια θέα της παρουσίας του Θεού, ως ανεσπέρου Φωτός, και στην ακατάπαυστη απόλαυση της αγάπης Του.
Αυτή η αγάπη συνεχίζεται, αφού συνεχίζεται και η αμαρτία. Ο Ιησούς συνεχίζει να προσφέρεται, να προσφέρει το Σώμα και το Αίμα Του και να καθαρίζει τον άνθρωπο, να τον αναγεννά, να τον ετοιμάζει για τη Βασιλεία Του. Η συνέργεια του ανθρώπου στην σωστική ενέργεια του Θεανθρώπου θα φέρει το ποθούμενο.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ, Eκπαιδευτικός
«Συνίστησι δε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε» ( Ρωμ. ε΄ 8 ).
Το σύμπαν δημιούργημα του Θεού. Ο άνθρωπος το τελειότερο δημιούργημά Του. Όλα ανάγονται στη δημιουργική αγάπη του Θεού. Ο Τριαδικός Θεός, όλος αγάπη, η αγάπη, συνεχίζει έκτοτε και αέναα, να εκχύνει αγάπη από την αστείρευτη αγάπη Του. Η αγάπη Του φροντίζει αμέριστα και αδιάκοπα, παρακολουθεί άγρυπνα την εύρυθμη λειτουργία των έργων Του. Είναι η συντηρητική αγάπη Του, που παρακολουθεί και παρεμβαίνει συμπληρωματικά.
Ο Θεός, ο ίδιος αγάπη, προβαίνει και σε προληπτικές ενέργειες, καθ΄ όσον δραστηριοποιεί την προνοητική Του αγάπη. Προνοεί, προβλέπει και προλαμβάνει καταστάσεις. Οι κρουνοί της αγάπης Του ρέουν άφθονα και περιλούουν μακροθυμικά, ανεκτικά τα πεπτωκότα πλάσματά Του. Είναι η μακροθυμική αγάπη Του, που εκπηγάζει από τα σπλάγχνα του ελέους Του.
Το κορύφωμα όμως της αγάπης εμφαίνεται με τη σταυρική Του θυσία. Είναι η εσταυρωμένη αγάπη, που αποτελεί μέρος του αγαπητικού, σωστικού σχεδίου του Θεού για τον άνθρωπο. Η ενανθρώπηση του Λόγου ήταν η αρχική κίνηση, για να συνεχίσει με τη διδακτική και ιαματική παρεμβατική Του παρουσία και να καταλήξει στην εκούσια σταυρική Του θυσία, την περιφανή νίκη κατά του θανάτου και του Διαβόλου και στην πανένδοξη Ανάστασή Του.
Η μοναδική τέλεια αγάπη εκφράζεται μοναδικά και επιτυγχάνει τη λύτρωση του ανθρώπου από την αμαρτία, την καταλλαγή του με τον Θεό, την απόκτηση δυνατότητας θέωσης, μετοχής στην ευφροσύνη του παραδείσου, στην αιώνια θέα της παρουσίας του Θεού, ως ανεσπέρου Φωτός, και στην ακατάπαυστη απόλαυση της αγάπης Του.
Αυτή η αγάπη συνεχίζεται, αφού συνεχίζεται και η αμαρτία. Ο Ιησούς συνεχίζει να προσφέρεται, να προσφέρει το Σώμα και το Αίμα Του και να καθαρίζει τον άνθρωπο, να τον αναγεννά, να τον ετοιμάζει για τη Βασιλεία Του. Η συνέργεια του ανθρώπου στην σωστική ενέργεια του Θεανθρώπου θα φέρει το ποθούμενο.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ, Eκπαιδευτικός
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
Ὁ Ἀββᾶς Ἀγάθων ἔλεγε στά πνευματικά του παιδιά:
-Δέν ἔπεσα ποτέ νά κοιμηθῶ, παιδιά μου, ἔχοντας λύπη στήν καρδιά μου γιά κάποιον ἀδελφό γιά κάποιο συνάνθρωπό μου. Καί ἀπό τήν ἄλλη μεριά, ὅσο ἐξαρτᾶτο ἀπό μένα, δέν ἄφησα ἄνθρωπο νά κοιμηθῆ στενοχωρημένος ἐξʼ αἰτίας μου.
Ἕνας ἄλλος, ἐπίσης, μεγάλος Γέροντας, ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ, ἔλεγε χαρακτηριστικά:
-Δέν ἐπέτρεψα νά μπῆ ποτέ σʼαὐτό τό κελλί λογισμός ἐναντίον κάποιου ἀδελφοῦ μου, πού νά μέ στενοχώρησε. Ἀλλά φρόντισα καί νά μήν ἀφήσω καί κάποιον ἀδελφό νά πάη στό κελλί του ἔχοντας λογισμό ἐναντίον μου.
Σημείωσις: Πόσο διδακτικές εἶναι αὐτές οἱ Ἱστορίες ἀπό τό Γεροντικό, ἀδελφοί μου! Τί μεγαλεῖο ψυχῆς ἔκρυβαν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι! Σέ ποιά μέτρα πνευματικά εἶχαν φτάσει! Εἶχαν ξεπεράσει τά μάταια καί φθαρτά, εἶχαν ὑπερβῆ τόν ἑαυτό τους. Ἡ ἀγάπη εἶχε κάνει κατοικητήριό της τήν καρδιά τους. Ζοῦσαν μέσα στό φῶς καί στή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἄναλογιστεῖτε, ἀδελφοί, σέ ποιά πνευματική κατάσταση βρισκόμαστε ἐμεῖς. Πῶς θά φτάσωμε ἄραγε σ΄αὐτά τά μέτρα; Φρίττει κανείς ὅταν σκέπτεται, ὅτι πολλοί ἄνθρωποι ὄχι μόνο δέν δυσκολεύονται νά πλαγιάσουν γιά νά κοιμηθοῦν ἔχοντας μῖσος καί φθόνο καί δόλο στήν καρδιά τους ἀλλά καί ὥσπου νά τούς πάρη ὁ ὕπνος σκέπτονται τί κακό θά κάνουν τήν ἄλλη ἡμέρα στόν συνάνθρωπό τους. Γιατί ἐσκληρύνθησαν τόσο οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων;Πόσο δίκηο εἶχε ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ὅταν ἔλεγε γιά τούς σκληρόκαρδους,«καί αἱ καρδίαι αὐτῶν ἀναισθητότεραι τῶν λίθων γεγόνασι». Ὅποιος δέν ἔχει ἀγάπη στήν καρδιά του ὑποφέρει γιατί τό μῖσος εἶναι σαράκι πού κατατρώγει τήν ὕπαρξή μας.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιουργημένος κατʼ εἰκόνα καί καθʼ ὁμοίωσιν Θεοῦ. Εἶναι ἐκ φύσεως κοινωνικό ὄν. Ἡ ἔλλειψη τῆς ἀγάπης τοῦ στερεῖ τήν κοινωνικότητα καί ὡς ἐκ τούτου ζῆ μέσα στό σκοτάδι τῆς δαιμονικῆς μοναξιᾶς. Ἡ μοναξιά εἶναι «προνόμιο» τοῦ διαβόλου. Ἡ κοινωνία,εἶναι ἡ χαρά τῶν ἀνθρώπων. Αὐτή ἡ κοινωνία βιώνεται μέσα ἀπό τήν σταυρική διάσταση τῆς ἀγάπης. Ἀγάπη πρός τόν Θεό καί ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο. Μέσα ἀπό αὐτή τήν σταυρόσχημη ἀγαπητική καί θυσιαστική διάσταση τῆς ζωῆς,βιώνει κανείς τήν Ἀνάσταση.
Ἀδελφοί μου: «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοία ὁμολογήσωμεν»
http://www.i-m-patron.gr/eipegeron/agathon.html
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
-
theophania
- Βασικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 94
- Εγγραφή: Παρ Νοέμ 09, 2007 6:00 am
-
aposal
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25445
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Αυτή η αγάπη που περιγράφει ο Νίκος είναι όλη η ουσία του Χριστιανισμού!
Η αγάπη που δεν έχει ζήλια, δεν αλλοιώνεται, δεν χορταίνεται, αλλά και δεν φθείρεται! ΠΟΤΕ!
Μακάριοι όσοι τη ζούνε! Ζούνε τον Χριστό!
Η αγάπη που δεν έχει ζήλια, δεν αλλοιώνεται, δεν χορταίνεται, αλλά και δεν φθείρεται! ΠΟΤΕ!
Μακάριοι όσοι τη ζούνε! Ζούνε τον Χριστό!
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Η αγάπη του Θεού
Σκορπίζει πάντοτε και σ΄ όλους τα αγαθά του
Βέβαια, ο Θεός, ως παντογνώστης που είναι, γνώριζε ότι ο άνθρωπος δεν θα εκτιμούσε όσο έπρεπε τη σοφία και δόξα του Θεού που θα την έβλεπε, όπως την βλέπουμε και εμείς, με τα τόσα δημιουργήματά Του. Εν τούτοις, δεν έπαυσε ποτέ να κυβερνά αρμονικότατα, τόσο τα ουράνια σώματα, όσο και τα δημιουργήματα πάνω στη γη. Μολονότι ο άνθρωπος αντικατέστησε τη δόξα και τα μεγαλεία του Θεού, με τα υλικά αγάλματα και με την εικόνα του φθαρτού ανθρώπου και των πετεινών και τετραπόδων, όπως λέει ο απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του:
«Είναι αδικαιολόγητοι, διότι, ενώ με τα θαυμάσια της δημιουργίας γνώρισαν τον θεό, ο Οποίος με κάθε σοφία και δύναμη τα δημιούργησε, δεν Τον δόξασαν για τις άπειρες τελειότητές Του η δεν Τον ευχαρίστησαν για τις τόσες ευεργεσίες Του, όπως αρμόζει σ΄ Αυτόν, αλλά με τους ψεύτικους και πλανημένους συλλογισμούς τους αποδείχθηκαν μωροί και σκοτίσθηκε η ασύνετη και ανίκανη να καταλάβει τα αληθινά και πρέποντα διάνοιά τους. Και ενώ ισχυρίζονται ότι είναι σοφοί, έγιναν μωροί και ανόητοι. Και αντήλλαξαν το ένδοξο μεγαλείο του Θεού, ο Οποίος δεν έχει καμιά σχέση με τη φθορά, με υλικά αγάλματα, που έχουν την εικόνα φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών» (Ρωμ. 1, 21-23).
Ναι. Ο Θεός σκορπίζει πάντοτε και σε όλους τα αγαθά Του, διότι είναι αγάπη. Στη συνέχεια θα παραθέσουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις και απόψεις, που φαίνεται καθαρότατα η άπειρη αγάπη του Θεού.
Ο Θεός δεν εγκατέλειψε ποτέ τους ανθρώπους, αλλά πάντοτε φροντίζει και προνοεί: «Ο Θεός δεν άφησε άγνωστο και χωρίς μαρτυρία τον Εαυτό Του. Διότι εξακολουθούσε και τότε να σας ευεργετεί και να σας δίδει από τον ουρανό βροχές και εποχές, κατά τις οποίες γίνονται και ωριμάζουν οι καρποί, και παρείχε άφθονη τροφή και ευφροσύνη στις καρδιές σας» (Πραξ. 14, 17). Ποτέ δεν μας στέρησε τον αέρα, το φως, τη θερμότητα, τη βροχή, που είναι απαραίτητα για τη ζωή, όπως εκείνος ο ζωγράφος αρνιόταν να ζωγραφίσει και να δώσει τις ζωγραφιές του στους ανθρώπους.
Γνωρίζουμε όλοι - από όσα βλέπουμε στους άλλους, αλλά και από την προσωπική πείρα - ότι εμείς δυσανασχετούμε και ταρασσόμαστε, όταν δούμε οποιοδήποτε ελάττωμα στον άλλο - μικρό η μεγάλο - έστω και αν το ελάττωμα αυτό του άλλου δεν πρόκειται να μας βλάψει. Και λέμε: «Δεν με βλάπτει, αλλά και δεν ανέχομαι τα παράξενα». Δείχνουμε λοιπόν, και ομολογούμε ότι δεν μπορούμε να ανεχθούμε τα παράξενα ελαττώματα του συνανθρώπου μας. Αλλά σκεφθήκαμε ποτέ, πόσα παράξενα και μάλιστα σοβαρά και μεγάλα, δικά μας και ξένα πέφτουν στα μάτια του μεγάλου Θεού και Κριτή μας; Ενώπιον των ματιών Του όλα είναι φανερά: «Δεν υπάρχει κανένα κτίσμα αφανές και αόρατο ενώπιον του Θεού, αλλ΄ όλα είναι γυμνά και ξεσκεπασμένα στα μάτια Εκείνου, προς τον Οποίο θα δώσουμε λογαριασμό και απολογία για τις πράξεις μας» (Εβρ. 4, 13).
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ
http://www.imsamou.gr/mag.php?f=0&id=223
Σκορπίζει πάντοτε και σ΄ όλους τα αγαθά του
Βέβαια, ο Θεός, ως παντογνώστης που είναι, γνώριζε ότι ο άνθρωπος δεν θα εκτιμούσε όσο έπρεπε τη σοφία και δόξα του Θεού που θα την έβλεπε, όπως την βλέπουμε και εμείς, με τα τόσα δημιουργήματά Του. Εν τούτοις, δεν έπαυσε ποτέ να κυβερνά αρμονικότατα, τόσο τα ουράνια σώματα, όσο και τα δημιουργήματα πάνω στη γη. Μολονότι ο άνθρωπος αντικατέστησε τη δόξα και τα μεγαλεία του Θεού, με τα υλικά αγάλματα και με την εικόνα του φθαρτού ανθρώπου και των πετεινών και τετραπόδων, όπως λέει ο απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του:
«Είναι αδικαιολόγητοι, διότι, ενώ με τα θαυμάσια της δημιουργίας γνώρισαν τον θεό, ο Οποίος με κάθε σοφία και δύναμη τα δημιούργησε, δεν Τον δόξασαν για τις άπειρες τελειότητές Του η δεν Τον ευχαρίστησαν για τις τόσες ευεργεσίες Του, όπως αρμόζει σ΄ Αυτόν, αλλά με τους ψεύτικους και πλανημένους συλλογισμούς τους αποδείχθηκαν μωροί και σκοτίσθηκε η ασύνετη και ανίκανη να καταλάβει τα αληθινά και πρέποντα διάνοιά τους. Και ενώ ισχυρίζονται ότι είναι σοφοί, έγιναν μωροί και ανόητοι. Και αντήλλαξαν το ένδοξο μεγαλείο του Θεού, ο Οποίος δεν έχει καμιά σχέση με τη φθορά, με υλικά αγάλματα, που έχουν την εικόνα φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών» (Ρωμ. 1, 21-23).
Ναι. Ο Θεός σκορπίζει πάντοτε και σε όλους τα αγαθά Του, διότι είναι αγάπη. Στη συνέχεια θα παραθέσουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις και απόψεις, που φαίνεται καθαρότατα η άπειρη αγάπη του Θεού.
Ο Θεός δεν εγκατέλειψε ποτέ τους ανθρώπους, αλλά πάντοτε φροντίζει και προνοεί: «Ο Θεός δεν άφησε άγνωστο και χωρίς μαρτυρία τον Εαυτό Του. Διότι εξακολουθούσε και τότε να σας ευεργετεί και να σας δίδει από τον ουρανό βροχές και εποχές, κατά τις οποίες γίνονται και ωριμάζουν οι καρποί, και παρείχε άφθονη τροφή και ευφροσύνη στις καρδιές σας» (Πραξ. 14, 17). Ποτέ δεν μας στέρησε τον αέρα, το φως, τη θερμότητα, τη βροχή, που είναι απαραίτητα για τη ζωή, όπως εκείνος ο ζωγράφος αρνιόταν να ζωγραφίσει και να δώσει τις ζωγραφιές του στους ανθρώπους.
Γνωρίζουμε όλοι - από όσα βλέπουμε στους άλλους, αλλά και από την προσωπική πείρα - ότι εμείς δυσανασχετούμε και ταρασσόμαστε, όταν δούμε οποιοδήποτε ελάττωμα στον άλλο - μικρό η μεγάλο - έστω και αν το ελάττωμα αυτό του άλλου δεν πρόκειται να μας βλάψει. Και λέμε: «Δεν με βλάπτει, αλλά και δεν ανέχομαι τα παράξενα». Δείχνουμε λοιπόν, και ομολογούμε ότι δεν μπορούμε να ανεχθούμε τα παράξενα ελαττώματα του συνανθρώπου μας. Αλλά σκεφθήκαμε ποτέ, πόσα παράξενα και μάλιστα σοβαρά και μεγάλα, δικά μας και ξένα πέφτουν στα μάτια του μεγάλου Θεού και Κριτή μας; Ενώπιον των ματιών Του όλα είναι φανερά: «Δεν υπάρχει κανένα κτίσμα αφανές και αόρατο ενώπιον του Θεού, αλλ΄ όλα είναι γυμνά και ξεσκεπασμένα στα μάτια Εκείνου, προς τον Οποίο θα δώσουμε λογαριασμό και απολογία για τις πράξεις μας» (Εβρ. 4, 13).
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ
http://www.imsamou.gr/mag.php?f=0&id=223
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό