"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Επισκέπτες και παλιόφιλοι, καλή βδομάδα..

Ας ακούσουμε και ένα απόσπασμα απ το Canto General, με τους εκπληκτικούς στίχους του Νερούδα..

LOS LIBERTADORES (ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ)

Ποίηση : Pablo Neruda
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Κι έρχεται το δέντρο, το δέντρο
της καταιγίδας, το δέντρο του λαού.
Απ' τη γη ανεβαίνουν οι ήρωες του
όπως τα φύλλο απ' το χυμό,
κι ο άνεμος θρίβει τα φυλλώματα
της βουερής ανθρωποθάλασσας
ώσπου πέφτει στη γη ξανά.
Κι έρχεται το δέντρο, το δέντρο
που τράφηκε με γυμνούς νεκρούς,
νεκρούς μαστιγωμένους
και πληγωμένους,
νεκρούς με απίθανη όψη.
παλουκωμένους σε κοντάρια,
κομματιασμένους στην πυρά,
αποκεφαλισμένους με τσεκούρια,
πετσοκομμένους απ" τα τέσσερα άλογα,
σταυρωμένους μες στην εκκλησιά.
Κι έρχεται το δέντρο, το δέντρο
που 'ναι οι ρίζες του ζωντανές,
πήρε μαρτυρικό νίτρο,
φάγαν οι ρίζες του αίμα,
ρούφηξε δάκρυα απ' το χώμα:
τ' ανέβασε με τα κλαδιά του,
τα μοίρασε μες στην αρχιτεκτονική του.
Γίναν αόρατα λουλούδια, άλλοτε λουλού-
δια θαμμένα
κι άλλοτε τα πέταλα τους
φωτίσαν σαν πλανήτες.
Κι ο άνθρωπος μάζεψε απ' τους κλώνους
τα δεμένα μπουμπουκάκια,
χέρι χέρι τα παράδωσε
τα ρόδια ή μαγνόλιες,
και κείνα ευθύς τη γη ανοίξαν,
κι έφτασαν ψηλά ως τ 'αστέρια.
Αυτό το δέντρο των ελεύτερων.
Το δέντρο γη, το δέντρο ούννεφο,
το δέντρο ψωμί, το δέντρο ακόντιο,
το δέντρο γροθιά, το δέντρο φωτιά.
Το πνίγουν τα φουρτουνιασμένα νερά
του νύχτιου καιρού μας,
μα στο κατάρτι ζυγιάζεται
της εξουσίας του ο τροχός.
Άλλοτε πάλι ξαναπέφτουν
τα κλαδιά σπασμένα απο την οργή
και μια στάχτη απειλητική
σκεπάζει το αρχαίο μεγαλείο του:
έτσι πέρασε μες από άλλους καιρούς,
έτσι ξέφυγε το άγχος το θανατερό,
ώσπου ένα χέρι μυστικό,
κάποια μπράτσα αναρίθμητα,
ο λαός, φύλαξε τα κομμάτια,
έκρυψε αναλλοίωτους κορμούς,
και τα χείλη τους ήταν τα φύλλα
του πελώριου μοιρασμένου δέντρου
που διασπάρθηκε σ' όλες τις μεριές,
που ταξίδεψε μ" όλες του τις ρίζες.
Αυτό είναι το δέντρο, το δέντρο
του λαού, όλων των λαών
της λευτεριάς, του αγώνα.
Έλα ως τη χαίτη του,
άγγιξε τις ξανανιωμένες του αχτίδες,
βύθισε το χέρι στα εργαστήρια
όπου ο παλλόμενος καρπός του
το φως του διαδίδει καθημερινά.
Σήκωσε τη γη τούτη οτα χέρια σου,
μέθεξε σε τούτη τη λαμπρότητα,
πάρε το ψωμί σου και το μήλο σου,
την καρδιά σου και το άτι σου
και στήσε φρούριο στο σύνορο,
στη μεθόριο της φυλλωσιάς του.
Υπερασπίσου τα χείλη
κάθε στεφάνης του,
μοιράσου τις εχθρικές του νύχτες,
άγρυπνα για το τόξο της αυγής,
στηρίζοντας το δέντρο, το δέντρο
που μεστώνει καταμεσής στη γη

https://www.youtube.com/watch?v=PQv0MlQp29Q

Έχει κάποια λογική βάση το σκεπτικό σου Αποστόλη,
εμένα πάλι η μουσική εν προκειμένω μου αρέσει, ενώ τους στίχους τους βρίσκω πάντα επίκαιρους και διαχρονικούς..

Άσε που υποστήριζα την Χιλή χθες και έχασε τζάμπα και βερεσέ απ τη Γερμανία,
είπα έτσι να βάλω τους στίχους ενός Χιλιανού (Νερούδα) για ρελάνς..

Όταν λέω για εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί εννοώ ότι τότε οι άνθρωποι νοιάζονταν πολύ περισσότερο για τον συνάνθρωπό τους. Ίσως βέβαια αυτό να γινόταν επειδή κάποια κόμματα το είχαν κάνει προπαγάνδα. Δεν ξέρω. Τότε όμως θεωρώ ότι τα πράγματα ήταν ακόμη κάπως αθώα. Τώρα είναι πολύ χειρότερα.

την ίδια άποψη μάλλον έχω και γω Αποστόλη, πρόλαβα να ζήσω την γειτονιά, το παιχνίδι στις αλάνες, τις ξεκλείδωτες πόρτες και τον ύπνο στην αυλή, λείπαμε από το σπίτι μας και οι δικοί μας ήξεραν ότι είμαστε στο σπίτι του φίλου μας, θα μας κρατούσαν για φαγητό εκεί, σίγουρα όλα αυτά έχουν περάσει ανεπιστρεπτί
αυτό που φοβάμαι είναι η σκέψη πως ίσως και η προηγούμενη γενιά από μας έβλεπε τα πράγματα για την εποχή της χάλια και αναπολούσε στιγμές των ακόμη προηγούμενων
μήπως τελικά έτσι είναι η ζωή, μήπως εξελίσσεται και προχωράει μπροστά πιο γρήγορα από ότι μπορούμε να ακολουθήσουμε τώρα εμείς και παλιότερα οι προηγούμενοι

την καλημέρα μου

Κι εγώ έζησα το "αλλιώς" σε σχέση με το σήμερα.. Άλλα πράγματα χειροτέρεψαν, άλλα καλυτέρεψαν στο διάβα του καιρού.. Δυστυχώς νιώθω πως η πλειοψηφία τους έγινε χειρότερη..

Καμμιά εποχή δεν είναι ίδια και κάθε μια που περνάει, ανεπιστρεπτί το κάνει..

Μα όμως, σε διαφορετικές πάντα παραμέτρους, η ιστορία κάνει κύκλους με εκπληκτικές ομοιότητες..
Την ιστορία δεν την μαθαίνουμε για να την επαναλάβουμε, μα για να την αλλάξουμε..
Δύσκολο βέβαια να βρούμε την ατραπό για αυτό.. Και ακόμα πιο δύσκολο να συμφωνήσουμε με ποιόν τρόπο πρέπει να συντελεσθεί η αλλαγή και προς ποιά κατεύθυνση..

Τάχουμε ξαναπεί..
Υπομονή, πίστη, ελπίδα, αγάπη,
και βλέπουμε..

Άλλος ένας (μετά μουσικής) χαιρετισμός, στους πολυάριθμους ανώνυμους επισκέπτες του φόρουμ..

Γειά σας παιδιά, να είστε όλες και όλοι κσλά..

https://www.youtube.com/watch?v=ByuyP1PNqKQ

aposal έγραψε: ↑Τετ Ιούλ 05, 2017 10:28 am Γεια σου Παναή με τ' όνομα...

Γειά σου και σένα Αποστόλη μου..

Και γειά και σε όλους τους παλιόφιλους κι επισκέπτες..


Σας βάζω και δυό βιντεάκια που με δυό λόγια μας λένε,
ότι όλη η γη είναι Ελλάδα..

Και όλη η γη απ την Ελλάδα περιμενει να της αλλάξει τα δεδομένα της (της γης)..

Κι εμάς εδώ στην Ελλάδα μας έχει φάει ο πεσιμισμός.... Είμαστε πλέον συνειδητοί υπήκοοι της αποικίας που κατέστημεν εδώ και χρόνια....

https://www.youtube.com/watch?v=ihJbh8zrIzU

https://www.youtube.com/watch?v=vI8EGW6bTvw

Καλή βδομάδα παιδιά..

Πάρτε και το τραγουδάκι σας..

Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Μουσική: Νίκος Κυπουργός


Λαέ της Λιλιπούπολης, σήκωσε πια παντιέρα,
με το Χαρχούδα δήμαρχο δε βλέπεις άσπρη μέρα.
Κι' αν ήσουνα Χαρχουδικός, καιρός να μετανιώσεις,
γίνε Δυστροποπιγκικός, αν θέλεις να προκόψεις.

Εβγάλαν οι Χαρχουδικοί δήμαρχο το Χαρχούδα
και τη ζωή μας κυβερνά μια αρκουδοπεταλούδα.
Όμως στις άλλες εκλογές η ρόδα θα γυρίσει
κι όλη η Λιλιπούπολη εμένα θα ψηφίσει.

https://www.youtube.com/watch?v=ZvvPux7SY7s