"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Το Άγιο ΌΡΟς κουβαλά τα βάσανα και τους κατατρεγμούς που έχει ζήσει η Ορθοδοξία,κουβαλά τη στέρηση την πείνα και τη δίψα , κουβαλά την απομόνωση , ζει και ενσαρκώνει μέσα του το όνειρο και την ελπίδα ότι υπάρχει ΘΕΟΣ , ότι ζει και βασιλεύει στο πέρασμα των αιώνων.
Το ΑΟ κουβαλά το φόβο του θανάτου , αλλά ζεί την τελική νίκη , ζει την υπερηφάνεια του να φωνάζεις δυνατά ότι είσαι χριστιανός χωρίς να φοβάσαι τίποτε .
Το ΑΟ είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος που φορτώνεται το κρίμματα όλου του κόσμου , ο τράγος πάνω στον οποίο θα αποθέσω εγώ , εσύ ο άλλος την αμαρτία μου και θα ζητήσω συγχώρεση , τουλάχιστον καταννόηση.

Είναι ο τόπος όπου θα ζητήσω να με ανεχτούν , σα να έρχεται στο σπίτι μου ο οποιοσδήποτε άγνωστος κι εγώ του ανοίγω διάπλατα τις πόρτες.Τον αφήνω και τρώει στο τραπέζι μου , κοιμάται στα σεντόνια μου, πλένεται στη βρύση μου κι όταν διψά του δίνω το νερό μου.Του λεω πόσο τον νοιάζομαι , προσεύχομαι για αυτόν .

Το ΑΟ ειναι ο τόπος που μιλά η ιστορία του ΕΛΛΗΝΑ, είναι οι ρίζες του πολιτισμού μας και η συνέχεια του είναι ο συμπαγής κρίκος που βαστά την αλυσίδα της ύπαρξης μας όχι ώς άτομα αλλά ως έθνος.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ έγραψε:Το Άγιο ΌΡΟς κουβαλά τα βάσανα και τους κατατρεγμούς που έχει ζήσει η Ορθοδοξία,κουβαλά τη στέρηση την πείνα και τη δίψα , κουβαλά την απομόνωση , ζει και ενσαρκώνει μέσα του το όνειρο και την ελπίδα ότι υπάρχει ΘΕΟΣ , ότι ζει και βασιλεύει στο πέρασμα των αιώνων.
Το ΑΟ κουβαλά το φόβο του θανάτου , αλλά ζεί την τελική νίκη , ζει την υπερηφάνεια του να φωνάζεις δυνατά ότι είσαι χριστιανός χωρίς να φοβάσαι τίποτε .
Το ΑΟ είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος που φορτώνεται το κρίμματα όλου του κόσμου , ο τράγος πάνω στον οποίο θα αποθέσω εγώ , εσύ ο άλλος την αμαρτία μου και θα ζητήσω συγχώρεση , τουλάχιστον καταννόηση.

Είναι ο τόπος όπου θα ζητήσω να με ανεχτούν , σα να έρχεται στο σπίτι μου ο οποιοσδήποτε άγνωστος κι εγώ του ανοίγω διάπλατα τις πόρτες.Τον αφήνω και τρώει στο τραπέζι μου , κοιμάται στα σεντόνια μου, πλένεται στη βρύση μου κι όταν διψά του δίνω το νερό μου.Του λεω πόσο τον νοιάζομαι , προσεύχομαι για αυτόν .

Το ΑΟ ειναι ο τόπος που μιλά η ιστορία του ΕΛΛΗΝΑ, είναι οι ρίζες του πολιτισμού μας και η συνέχεια του είναι ο συμπαγής κρίκος που βαστά την αλυσίδα της ύπαρξης μας όχι ώς άτομα αλλά ως έθνος.

Πολύ ωραία και καλά , όμως είσαι λίγο υπερβολικός στο τέλος , λες

Το ΑΟ ειναι ο τόπος που μιλά η ιστορία του ΕΛΛΗΝΑ, είναι οι ρίζες του πολιτισμού μας και η συνέχεια του είναι ο συμπαγής κρίκος που βαστά την αλυσίδα της ύπαρξης μας όχι ώς άτομα αλλά ως έθνος.

Θα έλεγα "Το ΑΟ ειναι ο τόπος που μιλά η Εκκλησιαστική ιστορία του ΕΛΛΗΝΑ, είναι οι ρίζες του πολιτισμού μας και η συνέχεια του είναι ο συμπαγής κρίκος που βαστά την αλυσίδα της ύπαρξης μας όχι ώς άτομα αλλά ως έθνοςπλέον.

Δόξα τω Θεώ

Captain Yiannis έγραψε:

ΣΤΕΦΑΝΟΣ έγραψε:Το Άγιο ΌΡΟς κουβαλά τα βάσανα και τους κατατρεγμούς που έχει ζήσει η Ορθοδοξία,κουβαλά τη στέρηση την πείνα και τη δίψα , κουβαλά την απομόνωση , ζει και ενσαρκώνει μέσα του το όνειρο και την ελπίδα ότι υπάρχει ΘΕΟΣ , ότι ζει και βασιλεύει στο πέρασμα των αιώνων.
Το ΑΟ κουβαλά το φόβο του θανάτου , αλλά ζεί την τελική νίκη , ζει την υπερηφάνεια του να φωνάζεις δυνατά ότι είσαι χριστιανός χωρίς να φοβάσαι τίποτε .
Το ΑΟ είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος που φορτώνεται το κρίμματα όλου του κόσμου , ο τράγος πάνω στον οποίο θα αποθέσω εγώ , εσύ ο άλλος την αμαρτία μου και θα ζητήσω συγχώρεση , τουλάχιστον καταννόηση.

Είναι ο τόπος όπου θα ζητήσω να με ανεχτούν , σα να έρχεται στο σπίτι μου ο οποιοσδήποτε άγνωστος κι εγώ του ανοίγω διάπλατα τις πόρτες.Τον αφήνω και τρώει στο τραπέζι μου , κοιμάται στα σεντόνια μου, πλένεται στη βρύση μου κι όταν διψά του δίνω το νερό μου.Του λεω πόσο τον νοιάζομαι , προσεύχομαι για αυτόν .

Το ΑΟ ειναι ο τόπος που μιλά η ιστορία του ΕΛΛΗΝΑ, είναι οι ρίζες του πολιτισμού μας και η συνέχεια του είναι ο συμπαγής κρίκος που βαστά την αλυσίδα της ύπαρξης μας όχι ώς άτομα αλλά ως έθνος.

Πολύ ωραία και καλά , όμως είσαι λίγο υπερβολικός στο τέλος , λες

Το ΑΟ ειναι ο τόπος που μιλά η ιστορία του ΕΛΛΗΝΑ, είναι οι ρίζες του πολιτισμού μας και η συνέχεια του είναι ο συμπαγής κρίκος που βαστά την αλυσίδα της ύπαρξης μας όχι ώς άτομα αλλά ως έθνος.

Θα έλεγα "Το ΑΟ ειναι ο τόπος που μιλά η Εκκλησιαστική ιστορία του ΕΛΛΗΝΑ, είναι οι ρίζες του πολιτισμού μας και η συνέχεια του είναι ο συμπαγής κρίκος που βαστά την αλυσίδα της ύπαρξης μας όχι ώς άτομα αλλά ως έθνοςπλέον.

Δόξα τω Θεώ

OK AN KAI NOMΙΖΩ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ έγραψε:

Captain Yiannis έγραψε:

ΣΤΕΦΑΝΟΣ έγραψε:Το Άγιο ΌΡΟς κουβαλά τα βάσανα και τους κατατρεγμούς που έχει ζήσει η Ορθοδοξία,κουβαλά τη στέρηση την πείνα και τη δίψα , κουβαλά την απομόνωση , ζει και ενσαρκώνει μέσα του το όνειρο και την ελπίδα ότι υπάρχει ΘΕΟΣ , ότι ζει και βασιλεύει στο πέρασμα των αιώνων.
Το ΑΟ κουβαλά το φόβο του θανάτου , αλλά ζεί την τελική νίκη , ζει την υπερηφάνεια του να φωνάζεις δυνατά ότι είσαι χριστιανός χωρίς να φοβάσαι τίποτε .
Το ΑΟ είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος που φορτώνεται το κρίμματα όλου του κόσμου , ο τράγος πάνω στον οποίο θα αποθέσω εγώ , εσύ ο άλλος την αμαρτία μου και θα ζητήσω συγχώρεση , τουλάχιστον καταννόηση.

Είναι ο τόπος όπου θα ζητήσω να με ανεχτούν , σα να έρχεται στο σπίτι μου ο οποιοσδήποτε άγνωστος κι εγώ του ανοίγω διάπλατα τις πόρτες.Τον αφήνω και τρώει στο τραπέζι μου , κοιμάται στα σεντόνια μου, πλένεται στη βρύση μου κι όταν διψά του δίνω το νερό μου.Του λεω πόσο τον νοιάζομαι , προσεύχομαι για αυτόν .

Το ΑΟ ειναι ο τόπος που μιλά η ιστορία του ΕΛΛΗΝΑ, είναι οι ρίζες του πολιτισμού μας και η συνέχεια του είναι ο συμπαγής κρίκος που βαστά την αλυσίδα της ύπαρξης μας όχι ώς άτομα αλλά ως έθνος.

Πολύ ωραία και καλά , όμως είσαι λίγο υπερβολικός στο τέλος , λες

Το ΑΟ ειναι ο τόπος που μιλά η ιστορία του ΕΛΛΗΝΑ, είναι οι ρίζες του πολιτισμού μας και η συνέχεια του είναι ο συμπαγής κρίκος που βαστά την αλυσίδα της ύπαρξης μας όχι ώς άτομα αλλά ως έθνος.

Θα έλεγα "Το ΑΟ ειναι ο τόπος που μιλά η Εκκλησιαστική ιστορία του ΕΛΛΗΝΑ, είναι οι ρίζες του πολιτισμού μας και η συνέχεια του είναι ο συμπαγής κρίκος που βαστά την αλυσίδα της ύπαρξης μας όχι ώς άτομα αλλά ως έθνοςπλέον.

Δόξα τω Θεώ

OK AN KAI NOMΙΖΩ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Έτσι νομίζω και εγώ Στέφανε , αλλά μην ξεχνάμε και την ιστορία των Ελλήνων πρό Χριστού , τότε που δεν ήξεραν γι' Αυτόν.
Μόλις έμαθαν , πραγματικά είδαν το Φώς

Captain Yiannis έγραψε:Μόλις γύρισα από τ' Όρος

Μου ήρθε λοιπόν , έτσι αυθόρμητα , μία σκέψη και ένας διαλογισμός , που μοιράζωμαι μαζί σας ,
και αν θέλετε βάλτε και εσείς ένα λιθαράκι να δούμαι τι θα βγεί.

Η ερώτηση στον εαυτό μου ,

Τι είναι Άγιο Όρος ?

Ένας πνευματικός στοίβος μάχης που άλλοι μένουν στα μισά των δοκιμασιών και άλλοι αναδεικνύονται σε μαχητές

ΥΓ όποιος πάει στρατό του αφήνει κουσούρι ...

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ν ΝΕΑ ΜΑΣ ΚΙΒΩΤΟΣ?

Στο Άγιον Όρος, η κάθε σπιθαμή του εδάφους είναι ευλογημένη, κατ' αρχήν γιατί είναι το περιβόλι της Παναγίας. Αλλά πέρα απ' αυτό, οι ασκητικοί ιδρώτες, τα κατανυκτικά δάκρυα και οι ταπεινές προσευχές των πατέρων, μέσα από μια αδιάλειπτη πορεία 11 και πλέον αιώνων, έχουν ευλογήσει το κάθε χιλιοστό της τραχειάς αθωνικής γης.

Τόπος αντιθέσεων. Ηρεμία, γαλήνη από τη μια. Εγρήγορση και προσευχή από την άλλη. Μέσα στο ευσεβές αυτό περιβάλλον καταλαβαίνεις το αληθινό νόημα της ζωής και της αθανασίας.

Όλα γύρω σου είναι τόσο απλοϊκά και φτωχικά μα συνάμα τόσο πλούσια και εντυπωσιακά. Η κεντρική πύλη, το καθολικό, τα κελάκια των μοναχών, η τράπεζα, το οστεοφυλάκιο, τα εργαστήρια, όλα κάτω από τη σκέπη της Θείας Προστασίας και της αγάπης της Παναγίας μας.

Και οι μοναχοί. Ψυχές ευγενικές, αρχοντικές, απλές αληθινές, ήρεμες, διακριτικές. Έχει τη δύναμη ο μοναχός - δίχως ιδιαίτερη προσπάθεια - ν' αποφορτίζει, να ξεκουράζει, να προσφέρει ανιδιοτελώς αγάπη. Η οργή, ο θυμός, η κακία, η αλαζονεία, είναι άγνωστα συναισθήματα στον άγιο τούτο τόπο.

Ο καθένας, που θέλει να επισκεφθεί το μοναδικό στον παγκόσμιο χάρτη μέρος, είτε σαν περίεργος περιηγητής είτε σαν ευλαβής προσκυνητής, αφήνει πίσω του την "Πόλη τ' Ουρανού" και μπαίνει σε άλλους ρυθμούς. Ξάφνου μπροστά του ο γραφικός αρσανάς της Μονής Ζωγράφου. Της Κωσταμονίτου στη συνέχεια. Η Δοχειαρείου με τη Γοργοεπήκοο. Κτίσμα βυζαντινό, κομψό, εντυπωσιακό. Η Ξενοφώντος με το τεράστιο καθολικό. Πιο πέρα το Ρώσικο με τους επτά θόλους του. Ψηλά δεσπόζει η Ξηροποτάμου. Μετά, η Δάφνη, το επίνειο της μοναστικής πολιτείας. Εκεί πατάς για πρώτη φορά το πόδι σου στο Άγιον Όρος! Δάκρυα στα μάτια, σφίξιμο στην κοιλιά!

Αλλάζεις καραβάκι και συνεχίζεις. Να η Σιμωνόπετρα. Το ύψος της αναστάσιμο! Μοναδικό αρχιτεκτόνημα. Περνάς από τη Μονή Γρηγορίου με την εκλεκτή αδελφότητα και παραπλέεις τα μοναστήρια του Διονυσίου, του Αγ. Παύλου, τη Νέα Σκήτη και την Αγία Άννα.

Μετά ... Έρημος! Η έρημος όμως του όρους είναι κατοικημένη. Καρούλια, Καυσοκαλύβια.. Οι πλαγιές είναι όρθιες, κατακόρυφες, αυλακωμένες από φαράγγια. Μονοπάτια απόκρημνα σε οδηγούν σε σπηλιές και καταφύγια, πραγματικές αετοφωλιές, έρμαια των καιρικών συνθηκών. Σηκώνοντας τα μάτια ψηλά βλέπεις τη μυτερή ιερή κορφή του Άθωνα να σουβλίζει τον ουρανό, να θέλει να πλησιάσει τον Ζωοποιό Θεό.

Περνώντας τον κάβο του Ακροθώου, φαντάζει μπροστά σου η Λαύρα. Εδώ νιώθεις πως ο ιδρυτής του αθωνικού μοναχισμού, ο Άγιος Αθανάσιος, γεμάτος αγάπη παντού περιφέρεται! Συνεχίζοντας βλέπεις ψηλά την Καρακάλλου, πιο κάτω ο Μυλοπόταμος, Μονή Ιβήρων στη συνέχεια. Την Πύλη της δεν τη φυλάει πορτάρης, μα η χάρη της, η Πορταΐτισσα. Έπειτα η κουτλουμουσιανή Καλιάγρα και αμέσως μετά η Σταυρονικήτα με τον Άγιο Νικόλαο το Στρειδά. Ακολουθούν η Παντοκράτορος με την Παναγιά Γερόντισσα, η Κολιτσού, η μεγίστη Μονή Βατοπεδίου και τέλος η Εσφιγμένου.

Το ταξίδι, η επαφή με το Θείο κάπου εδώ τελειώνουν. Απλά και ταπεινά, κοιτάς ψηλά, κάνεις την προσευχή να σ' αξιώσει η Χάρη Της, να επισκεφθείς πάλι αυτά τα Άγια Χώματα!
Δοξα σοι ο Θεος
Η ελπις ημων
Δοξα σοι