Είναι τα τυχερά, σιμωνία;

[Ionas]

-Είνε πολλοί παπάδες εδώ; Κάμνετε τον κόπον, άγιοι ιερείς, νά σηκωθήτε επάνω νά ιδώ, είσθε πολλοί; Άγιοι ιερείς, μου κάμνετε μίαν χάριν, νά διαβάσωμεν ένα άγιο Ευχέλαιον, νά χρισθούν οί χριστιανοί οί αδελφοί μας;
— Όρισμός σου, άγιε του Θεού.
— Έχω φλωρία πολλά νά σας πληρώσω, μά δεν σας τά δίδω. θέλω χάρισμα, διότι με πληρωμήν δεν ενεργεί η Χάρις του Θεού, του Παναγίου Πνεύματος· διότι έτσι λέγει ό Χριστός μας: Χάρισμα σας έδωσα εγώ τήν χάριν μου, χάρισμα νά τήν δίδετε και σεις εις τους αδελφούς σας. Το κάμνετε, άγιοι ιερείς;

— Μάλιστα, άγιε του Θεού.
— Παρακαλώ και εγώ τους χριστιανούς και σας συγχωρούν διʼ αυτό το χάρισμα, θέλετε νά βάλω τους χριστιανούς νά σας συγχωρήσουν, ή δεν έχετε αμαρτίας; Και σας φιλεύω αύριον από ένα βιβλίον, όχι διά ληρωμήν, αλλά διά μίαν ευχήν.
— Όρισμός σου.
— Σάς παρακαλώ,χρισπανοί μου, νά είπητε διά τους αγίους ιερείς, οπού θά σας διαβάσουν το άγιον Ευχέλαιον, τρεις φοράς: Ό Θεός συγχωρήσοι και ελεήσοι αυτούς. Αν θέλετε και η αγιωσύνη σας ζητήσατε συγχώρησιν….

[+π. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου Δ΄Διδαχή από το Βιβλίο "Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ"]

[konstantinoupolitis]

Συμφωνώ ότι τα τυχερά δεν είναι σιμωνία, είναι κάτι πολύ χειρότερο. Στη σιμωνία εξαιρέσεις ανθρώπων προσπαθούν να χρηματίσουν τον ιερέα προς ίδιον όφελος.

Στα "τυχερά", που δυστυχώς σε πάρα πολλές περιοχές δεν είναι εξαιρέσεις αλλά ο κανών, ο ίδιος ο ιερέας επιβάλει με έμμεσο ή άμεσο τρόπο την καταβολή χρημάτων για την τέλεση του Μυστηρίου.

[inaapp]

Συμφωνώ ότι τα τυχερά δεν είναι σιμωνία, είναι κάτι πολύ χειρότερο. Στη σιμωνία εξαιρέσεις ανθρώπων προσπαθούν να χρηματίσουν τον ιερέα προς ίδιον όφελος.

Στα "τυχερά", που δυστυχώς σε πάρα πολλές περιοχές δεν είναι εξαιρέσεις αλλά ο κανών, ο ίδιος ο ιερέας επιβάλει με έμμεσο ή άμεσο τρόπο την καταβολή χρημάτων για την τέλεση του Μυστηρίου.

Καλώς τον. Έλα κι εσύ να γίνουμε τρείς. Είχα βαρεθεί να συγκρούομαι μόνο με τον Iona.

Συγγνώμη, θέλω θεολογικές απαντήσεις και όχι υπεκφυγές χωρίς νόημα.

[inaapp]

Έχουμε δηλαδή τους Θεοφόρους Πατέρες της Στ΄Οικουμενικής Συνόδου απ' τη μια να απαγορεύουν:
Κανένας Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος της Αχράντου Κοινωνίας όταν μεταδίδει, να μην πάρει από τους μετέχοντες χρήματα ή άλλο είδος για να τους μεταλάβει. Διότι δεν αγοράζεται η ΧΑΡΙΣ, ούτε με χρήματα τον αγιασμό του Πνεύματος μεταδίδομεν , και από την άλλη τις διηγήσεις που μεταφέρεις. Δεν νομίζω τον ξεκάθαρο αυτό λόγο ότι μπορούμε να τον αναιρέσουμε με οποιοδήποτε όραμα ή διήγηση που συνήθως αλλιώς λέγεται και αλλιώς μεταφέρεται....

Έχουμε και λέμε. Πάμε από την αρχή.

Ερμηνεία του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Ο παρών κανών διορίζει, ότι κανένας Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος να μη ζητή χρεωστικώς από εκείνους οπού μεταλαμβάνει τα θεία μυστήρια παράδες, ή άλλο τι κανένα είδος, καν και το ελάχιστον είη, χάριν της θείας μεταλήψεως.

Παρένθεση. Ερμήνευσέ μου το: ν α μ η ζ η τ ή χ ρ ε ω σ τ ι κ ώ ς
Επίσης, επαυξάνω πάνω σ`αυτό και λέω, ούτε και να παίρνει ακόμα και αν το δίνει ο πιστός. Εδώ πιστεύω να καταλαβαίνεις πως αναφέρεται στη Θ. Ευχαριστία.

Έλα να πάμε τώρα στη συνέχεια του κανόνος, όχι στην ερμηνεία του αγίου αλλά στον καθεαυτόν κανόνα, στον original.

Δες τη συνέχεια: Ουδέ γαρ πεπραμένη η χάρις, ουδέ χρήμασι τον αγιασμό του Πνεύματος μεταδιδόαμεν, αλλά τοις αξίοις του δώρου, απανουργεύτως μεταδοτέον.

Αν διαβάσεις στα ερμηνευτικά σχόλια του κανόνος (ορά, Πηδάλιον εκδ. Αστέρος, σελ 239 και 1η υποσημείωση) θα δεις να λέγονται τα εξής για το αμέσως προηγούμενο:

(1) Εκ του Κανόνος τούτου γίνεται φανερόν πως πρέπει να καθαίρωνται απαραιτήτως οι Πνευματικοί εκείνοι, οι οποίοι πορισμόν ηγούμενοι την ευσέβειαν, κατά τον Παύλον, και χριστοκάπηλοι όντες, ζητούσι χρεωστικώς αργύρια από τους εξομολογουμένους αυτοίς χριστιανούς, και ούτω δίδουσιν άδειαν εις αυτούς, και αναξίους όντας, να κοινωνούν τα θεία μυστήρια.

Να η απάντηση σε όλα. Εάν αντιλέγεις ακόμα και σ`αυτό (πατέρες τα έγραψαν και δεν είναι διηγήσεις και οράματα) τότε παραιτούμαι μη δυνάμενος να πείσω, όχι για καμιά αλήθεια, μα για τη διόρθωση σφάλματος, στρεφομένης αδίκως κατά Ιερέων. Ενός σφάλματος του οποίου μερίδιο ευθύνης έχεις και εσύ, την στιγμή που άνθρωποι σκανδαλίζονται, θεωρώντας τους Ιερείς Σιμωνίτες και ανάξιους.


Όσον αφορά αυτά που αναφέρεις από τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό έχω να πω τα εξής: Να μην ξεχνάμε πως οι Άγιοι είναι και άνθρωποι. Σκέφτονται και ανθρώπινα. Ο ζήλος του αγίου (και καλά έκανε, για να προστατέψει τον κλήρο) (μη ξεχνάμε και την ακτημοσύνη του ως αγίου καλόγερου) τον προέτρεψε να εκφράσει αυτή τη θέση. Δε νομίζω όμως πως είναι αυτός ο λόγος που είπε αυτά.
Μην ξεχνάμε ότι το Ελληνικό Έθνος είχε στο λαιμό του μια τούρκικη χαντζάρα. Έπρεπε το έθνος να στηριχθεί, και σ`αυτό ικανός ήταν ο Κλήρος. Εάν ο Κλήρος είχε περισπασμούς με άλλα πράγματα (όχι απαραίτητα αμαρτωλά), τότε ποιός θα ήταν η βακτηρία του λαού; Ένας κατά Θεόν "εκφοβισμός" ήταν αναγκαίος, για να κρατηθούν οι ισορροπίες.

Δικές μου ερμηνείες, μπορεί και λανθασμένες. Ο άγιος να με συγχωρήσει αν έχω ξεφύγει. Πάντως όσον αφορά την επίσημη στάση της Εκκλησίας βάση των κανόνων, είναι η εξής: τα τυχερά, ή φιλοδωρήματα, ή προσφορές δεν είναι Σιμωνία.

Αλήθεια ποιά πιστεύεις ότι είναι η θέση της Εκκλησίας;

[inaapp]

Αλήθεια ποιά πιστεύεις ότι είναι η θέση της Εκκλησίας;

Η θέση της επίσημης Εκκλησίας της Ελλάδος;

[inaapp]

........................................................................................................... η) κανένας πνευματικός ποιμένας δεν παραδίδεται να έλαβε τυχερά, όχι να τα ζήτησε αλλά οικειοθελώς να του τα πρόσφεραν....

Μάλλον παραδίδεται.


Η δύναμη του Μυστηρίου

Σαρανταλείτουργο «υπέρ υγείας».

ΚΑΠΟΙΟΣ άρχοντας από τη Νικομήδεια αρρώστησε βαριά και, βλέποντας πώς πλησιάζει ατό θάνατο, κάλεσε τη γυναίκα του για νά της εκφράσει τις τελευταίες του επιθυμίες:
Την περιουσία μου νά τη μοιράσεις στους φτωχούς και τα ορφανά. Τούς δούλους νά τούς ελευθερώσεις.
Αλλά στους ιερείς δεν θέλω νά δώσεις χρήματα για λειτουργίες.Σ' αύτή του τη μεγάλη θλίψη ο ετοιμοθάνατος επικαλέστηκε με πίστη την ευχή του άββά Ησαΐα, ενός άγιου μοναχού πού ασκήτευε κοντά ατή Νικομήδεια, και αμέσως - ω του θαύματος! - έγινε καλά.
Σηκώθηκε λοιπόν και πασίχαρος έτρεξε στον όσιο.
Εκείνος τον καλοδέχτηκε, δοξάζοντας το Θεό για το μεγάλο θαύμα.
Θυμάσαι, παιδί μου, τον ρώτησε, ποία ώρα συνήλθες από την αρρώστια;
την ώρα πού επικαλέστηκα την ευχή σου, απάντησε Εκείνος.
Ο όσιος, με τον φωτισμένο του νου, γνώριζε τι είχε λεχθεί ατή διάρκεια της αρρώστιας του και ξαναρώτησε:
Άφησες, παιδί μου, χρήματα στους ιερείς, να λειτουργούν για τη σωτηρία της ψυχής σου; Όχι, γέροντα.
Τι θα είχα νά ωφεληθώ αν τους άφηνα κάτι; δεν θα πήγαινε χαμένο; Μην το λες αυτό. Ο αδελφόθεος Ιάκωβος γράφει: «Ασθενεί τις εν ύμίν;»
Προσκαλεσάσθω τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και προσευξάσθωσαν επ' αυτόν αλείψαντες αυτόν ελαίω εν το ονόματι του Κυρίου.
Και ή ευχή της πίστεως σώσει τον κάμνοντα και εγείρει αυτόν ο Κύριος καν αμαρτίας ή πεποιηκώς αφεθήσεται αυτώ».
Νά λοιπόν πού οι ευχές των ιερέων είναι αποτελεσματικές, για όποιον τις ζητάει με πίστη.
Δώσε τώρα κι εσύ ένα ποσό για λειτουργίες, και θα λάβεις από το Θεό την πρέπουσα πληροφορία. 'Έτσι κι έκανε.
'Έδωσε χρήματα σ' έναν ιερέα για νά του κάνει σαρανταλείτουργο, και γύρισε στο σπίτι του.
Όταν συμπληρώθηκαν οι λειτουργίες, μετά από σαράντα μέρες, κι ενώ σηκωνόταν από τον ύπνο, βλέπει ξαφνικά ν' ανοίγουν οι πόρτες του σπιτιού του και νά μπαίνουν σαράντα άνδρες έφιπποι, λαμπροί και αγγελόμορφοι, είκοσι από δεξιά και είκοσι από αριστερά.
Κύριοί μου, φώναξε έκπληκτος ο άρχοντας πώς μπήκατε σε σπίτι ανθρώπου αμαρτωλού;
Εμείς οι σαράντα, πού βλέπεις, του απάντησαν εκείνοι, αντιπροσωπεύουμε τις λειτουργίες πού έγιναν για σένα στον φιλάνθρωπο Θεό. Μας έστειλε εκείνος, για νά σε συνοδεύσουμε μέχρι την εκκλησία. Πήγαινε μέσα χαρούμενος, χωρίς δισταγμό. Νά, με τα πρεσβυτικά χέρια συμπληρώθηκαν οι σαράντα λειτουργίες, πού έγιναν για νά ενωθεί ο Χριστός μαζί σου και νά κατοικήσει στην καρδιά σου.
'Ύστερα απ' αυτά, ο άρχοντας μοίρασε την περιουσία του σε ευλαβείς ιερείς, για νά γίνουν λειτουργίες «υπέρ αφέσεως των αμαρτιών αυτού», διακηρύσσοντας πώς οι θείες λειτουργίες και οι αγαθοεργίες μπορούν ν' ανεβάσουν την ψυχή τού άνθρώπου από τα καταχθόνια στα επουράνια.


Ο ΓΕΡΟ-ΔΑΝΙΗΛ ο αγιορείτης (1929), ο σοφός ησυχαστής των Κατουνακίων, έχει καταχωρισμένο ατά χειρόγραφά του και το ακόλουθο περιστατικό, πού συνέβη το 1869 στην πατρίδα του, τη Σμύρνη.
Κάποιος ενάρετος χριστιανός κάλεσε στα τελευταία της ζωής του τον πνευματικό του παπα-Δημήτρη και του είπε:
Εγώ σήμερα πεθαίνω. Πες μου, σε παρακαλώ, τι πρέπει νά κάνω την κρίσιμη τούτη ώρα;
Ό ιερέας, γνωρίζοντας την αρετή του και τη μυστηριακή προετοιμασία του, του πρότεινε το έξης:
Δώσε εντολή νά σόι κάνουν μετά το θάνατό σου τακτικό σαρανταλείτουργο σ' ένα εξωκλήσι.
'Έτσι κι έγινε. Ό κυρ-Δημήτρης - αυτό ήταν το όνομά του - άφησε εντολή στο γιο του νά κάνει μετά την κοίμησή του σαρανταλείτουργο.
Κι εκείνος, υπακούοντας στην τελευταία επιθυμία του καλού του πατέρα, ανέθεσε χωρίς καθυστέρηση την εκτέλεση της στον παπα-Δημήτρη.
Ο σεμνός λευίτης δέχτηκε νά κάνει το σαρανταλείτουργο, πού ο ίδιος είχε προτείνει στο μακαρίτη, και αποσύρθηκε για όλο αυτό το διάστημα στο εξωκλήσι των άγίων Αποστόλων.
Οι τριάντα εννέα λειτουργίες έγιναν απρόσκοπτα. Η τελευταία έπρεπε νά γίνει ήμέρα Κυριακή.
το βράδυ όμως του Σαββάτου πιάνει τον παπά ένας δυνατός πονόδοντος και τον αναγκάζει νά επιστρέψει ατό σπίτι του.
Η πρεσβυτέρα του πρότεινε νά βγάλει το δόντι, μα εκείνος αρνήθηκε, γιατί έπρεπε την επόμενη νά τελέσει την τελευταία λειτουργία. τα μεσάνυχτα ο πόνος κορυφώθηκε, και τελικά ο παπάς αναγκάστηκε νά βγάλει το δόντι.
Επειδή όμως παρουσιάστηκε αιμορραγία, ανέβαλε την τελευταία λειτουργία για τη Δευτέρα.
Στο μεταξύ, το απόγευμα του Σαββάτου, ο Γεώργιος, ο γιος του μακαριστού Δημητρίου, ετοίμασε μερικά χρήματα για τον κόπο του ιερέα, με σκοπό νά του τα δώσει την επόμενη μέρα.Τα μεσάνυχτα ξύπνησε για νά προσευχηθεί. 'Ανακάθισε στο κρεβάτι κι άρχισε νά φέρνει ατό νου του τις αρετές, τα χαρίσματα και τα σοφά λόγια του πατέρα του. Κάποια στιγμή πέρασε απ' το μυαλό του ή ακόλουθη σκέψη: "Άραγε ωφελούν τα σαρανταλείτουργα τις ψυχές των κεκοιμημένων, ή τα καθιέρωσε ή εκκλησία για παρηγοριά των ζώντων;"
Τότε ακριβώς τον πήρε ένας ελαφρός ύπνος, και είδε πώς βρέθηκε σε μια πεδιάδα με ομορφιά απερίγραπτη. "Ένιωθε ανάξιο τον εαυτό του νά βρίσκεται σε τέτοιον ιερό και παραδεισένιο χώρο. Μπροστά του απλωνόταν ένα απέραντο και κατάφυτο περιβόλι, πού μοσχοβολούσε με μίαν ανέκφραστη ευωδία.
Αυτός οπωσδήποτε θα εΙναι ο παράδεισος!", μονολόγησε. ""Ω, τι μακαριότητα περιμένει όσους ζουν ενάρετα στη γη!"
Εξετάζόντας έκπληκτος τα υπερκόσμια κάλλη, είδε ένα λαμπρό ανάκτορο με έξοχη αρχιτεκτονική χάρη, ενώ οι τοίχοι του έλαμπαν απ' τα διαμάντια και το χρυσάφι. "Η αμορφία του ήταν ανέκφραστη.
Πλησιάζει πιο κοντά, και τότε - τι χαρά! - βλέπει στην πόρτα του παλατιού τον πατέρα του ολοφώτεινο και λαμπροφορεμένο.
Πώς βρέθηκες εδώ, παιδί μου; τον ρωτάει με πραότητα και στοργή. Ούτε κι εγώ ξέρω, πατέρα.
Καταλαβαίνω πώς δεν είμαι άξιος γι' αυτόν τον τόπο. 'Αλλά πες μου, πως τα περνάς εδώ; πως ήρθες;
Τίνος είναι αυτό το παλάτι;
Ή φιλανθρωπία του ΣΩΤΗΡΟΣ Χριστού με τις πρεσβείες της Παναγίας, πού της είχα ιδιαίτερη ευλάβεια, με αξίωσε νά καταταχθώ σ' αυτό το μέρος. "Ήταν μάλιστα νά μπω σήμερα μέσα στο παλάτι ο οικοδόμος όμως, πού το χτίζει, πέρασε μία ταλαιπωρία- έβγαλε απόψε το δόντι του - κι έτσι δεν τέλειωσαν οι σαράντα μέρες της οικοδομής του. Για το λόγο αυτό θα μπω αύριο.
'Ύστερα απ' αυτά ο Γεώργιος ξύπνησε δακρυσμένος και έκπληκτος, αλλά και με απορίες.
Πέρασε την υπόλοιπη νύχτα αναπέμποντας αίνους και δοξολογίες ατό Θεό. το πρωί, μετά τη θεία λειτουργία, πήρε πρόσφορα, νάμα και αγνό κερί και ξεκίνησε για το εξωκλήσι των άγίων Απόστολων. ο παπα-Δημήτρης τον υποδέχθηκε με χαρά:
Τώρα μόλις τελείωσα κι εγώ τη θεία λειτουργία. 'Έτσι ολοκληρώθηκε το σαρανταλείτουργο. Αυτό το είπε για νά Μην τον λυπήσει.
ο επισκέπτης τότε του διηγήθηκε το νυχτερινό του δράμα.
Όταν έφτασε στο σημείο πού ο πατέρας του δεν μπήκε στο παλάτι, γιατί ο οικοδόμος έβγαλε το δόντι του, ο παπα-Δημήτρης ένιωσε φρίκη, αλλά και θαυμασμό.
Εγώ είμαι, αγαπητέ μου, ο οικοδόμος πού εργάστηκε στην οικοδομή του παλατιού, είπε με χαρά.
Σήμερα δεν λειτούργησα, γιατί έβγαλα το δόντι μου. θα λειτουργήσω όμως τη Δευτέρα, κι έτσι θα ολοκληρώσω το πνευματικό παλάτι του πατέρα σου.

Η ιστοσελίδα για κάθε ενδιαφερόμενο είναι :

http://www.aegeantimes.gr/pigizois/BIBL ... tiriou.htm

[Ionas]

Inaap...Inaap

Λάθος μέγα να επιμένεις και να διαστρεβλώνεις τα νοήματα προσπαθώντας να υποστηρίξεις κάτι που οι Άγιοί μας ολοφάνερα το αποκήρυξαν...παρακάτω λένε: Εάν κάποιος Κληρικός εμφανισθή να απαιτεί έστω και το ελάχιστο, να καθαιρείται επειδή ζήλεψε του Σίμωνα (του μάγου) την πλάνη και κακουργία. Μην απομονώνεις λοιπόν φράσεις για να βγάλεις άλλα νοήματα... Στην εποχή του Αγίου Κοσμά σίγουρα κατ' Οικονομίαν μπορούσε να γίνει ανεκτό να δίνεται κάτι στον Ιερέα διότι ήταν άμισθος και έχοντας πάνω από το κεφάλι τους τον Τούρκο δεν μπορούσαν τότε να οργανώσουν τις ενορίες όπως θα έπρεπε (με συνεισφορές, δεκάτες κλπ.). Επομένως ο Ιερέας που θα ασχολιόταν με ζήλο στα καθήκοντά του δεν θα είχε να ζήσει την οικογένειά του, δηλαδή, φίλε Inaap, λίγο ανάποδα μας τα λες.

[inaapp]

Inaap...Inaap

Λάθος μέγα να επιμένεις και να διαστρεβλώνεις τα νοήματα προσπαθώντας να υποστηρίξεις κάτι που οι Άγιοί μας ολοφάνερα το αποκήρυξαν...παρακάτω λένε: Εάν κάποιος Κληρικός εμφανισθή να απαιτεί έστω και το ελάχιστο, να καθαιρείται επειδή ζήλεψε του Σίμωνα (του μάγου) την πλάνη και κακουργία. Μην απομονώνεις λοιπόν φράσεις για να βγάλεις άλλα νοήματα... Στην εποχή του Αγίου Κοσμά σίγουρα κατ' Οικονομίαν μπορούσε να γίνει ανεκτό να δίνεται κάτι στον Ιερέα διότι ήταν άμισθος και έχοντας πάνω από το κεφάλι τους τον Τούρκο δεν μπορούσαν τότε να οργανώσουν τις ενορίες όπως θα έπρεπε (με συνεισφορές, δεκάτες κλπ.). Επομένως ο Ιερέας που θα ασχολιόταν με ζήλο στα καθήκοντά του δεν θα είχε να ζήσει την οικογένειά του, δηλαδή, φίλε Inaap, λίγο ανάποδα μας τα λες.

Iona....Iona....

Ίνα τι ηγνοείς ηθελημένα; Αδελφέ μου. Δε συμφωνείς ότι τράβηξε πολύ το ζήτημα; Δηλ. ου με πείσεις καν με πείσεις;

Μια ύστατη απέλπιδα προσπάθεια.
Ερμηνεία της λέξης α π α ι τ ε ί

απαιτώ -έω(ρ.μτβ.): ζητώ επίμονα κάτι που μου ανήκει ή μου οφείλεται ( στο θέμα μας, τίποτα δεν ανήκει ή οφείλεται, αλλά μη το παρερμηνεύσεις γιατί υπάρχει το ρήμα ζητώ) // εγείρω απαιτήσεις και διεκδικήσεις


Σχετικά με τον άγιο Κοσμά το τόνισα ότι είναι δική μου ερμηνεία, οπότε και κατά πάσα πιθανότητα βλακεία
Ίσως να ισχύει η πρώτη θέση: Να μην ξεχνάμε πως οι Άγιοι είναι και άνθρωποι. Σκέφτονται και ανθρώπινα. Ο ζήλος του αγίου (και καλά έκανε, για να προστατέψει τον κλήρο) (μη ξεχνάμε και την ακτημοσύνη του ως αγίου καλόγερου) τον προέτρεψε να εκφράσει αυτή τη θέση.

Αλλά μην κολλάμε σ`αυτό. Δεν θέλω να το συνεχίσω και να αναφερθώ σε κάτι που αναφέρεις κι εσύ...

Άκουσε (μάλλον διάβασε :) ) να σου πω: Δεν θέλω να φέρω σε δύσκολη θέση κανέναν σχετικά με το θέμα που ασχολούμαστε. Μια εξομολόγηση θα κάνω: Δεν ένιωσα να καταπατούνται τα "δικαιώματά" μου, ώστε να πάρω θέση και να τα διεκδικήσω. Εξάλλου ούτε με ξέρετε ούτε σας ξέρω. Έχω πεί τον λόγο που αναγκάστηκα να συμμετέχω στο πρόβλημα που προέκυψε. Το σκέφτηκα πολύ αν θα πρέπει να "μεσολαβήσω". Δεν θέλω επ ουδενί λόγο να θεωρηθεί αυτός ο διάλογος ως νίκη του ενός και ήττα του άλλου. Αν το σκεφτώ έτσι τότε.......Σφάλμα θέλω να διορθωθεί για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Τα λάθη τα δικά μου είναι βουνά μπροστά στα λιθαράκια τα δικά σου και των αδελφών εδώ μέσα.
Έχω διαβάσει και άλλες σου θέσεις σε άλλα θέματα και θεωρώ τις γνώσεις σου "δυνατές" και για μένα απλησίαστες (τουλάχιστον πρός το παρόν :).

Αδελφέ μου, ας διδάξουμε με τη στάση μας και την ειλικρίνειά (κόλλησα και αυτή τη στιγμή ψάχνω να δω πως γράφεται η λέξη αυτή :)) μας .

[Ionas]

Για να δουμε , ποιος θα βγει ο νικητης σε αυτην τη συζητηση :-k :-k

Πλακα κανω!!!!!!!

Αγαπητέ Inaap

Θα ήταν αδιανόητο, για μένα τουλάχιστον πιστεύω δε και για σένα, να ψάχνουμε και να επιζητάμε επιμόνως τρόπο να υπερισχύσει η δικιά μας γνώμη όπως χαριτολογόντας γράφει εδώ η Smarti. Το βιβλίο αυτό με τις Διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού το είχα διαβάσει πριν από πάρα πολλά χρόνια, και ούτε καν θυμόμουν ότι έλεγε αυτά προχθές ψάχνοντας είδα αυτό που μετέφερα εδώ, και είδες ότι έλεγε ακριβώς αυτά που υποστήριζα... Αναμφισβήτητα δεν θα λυθούν, ως δια μαγείας, όλα τα προβλήματα στη Εκκλησία αν καταργηθούν τα "τυχερά" αλλά θα συντελέσει πάρα πολύ στην εξυγίανση μια τέτοια αλλαγή. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλοπροαίρετος άνθρωπος που να μην εννοεί ότι αυτό θα είναι θετικότατο για την Εκκλησία μας. Είναι αναγκαίο "ο Μαμωνάς της αδικίας" όπως πολλές φορές τον αποκάλεσε ο Χριστός, να φύγει από τη μέση. Για τον Ιερέα δεν πρέπει να είναι κίνητρο η αμοιβή όταν ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΝ ΥΨΙΣΤΟ αλλά η ΧΑΡΗ που και αυτός λαμβάνει από κάθε Ιερουργία που κάνει. Τώρα χωρίς αμφιβολία κινητήριος δύναμη είναι το χρήμα... Υπάρχουν ανάγκες , δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί, υπάρχουν και τρόποι όμως αυτοί που υποδεικνύουν οι Απόστολοι και οι Πατέρες που δεν αντιβαίνουν στην Εντολή: Δωρεάν λάβετε δωρεάν δότε. Τα έχω γράψει παραπάνω αυτά...δεν υπάρχει κανένα πείσμα..απλά εγώ πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε βήματα και να καλλιεργούμε τέτοιες σχέσεις ώστε πράγματι να αισθανόμαστε ενωμένοι στο σώμα της Εκκλησίας που είναι Σώμα Χριστού.

[konstantinoupolitis]

Αδελφέ δεν νομίζω να σου γράφω αθεολόγητες ή αστήρικτες απαντήσεις.

Σου έγραψα ότι με την στενή έννοια του όρου δεν είναι ακριβώς σιμωνία αφού

"τα τυχερά δεν είναι σιμωνία, είναι κάτι πολύ χειρότερο.

Στη σιμωνία εξαιρέσεις ανθρώπων προσπαθούν να χρηματίσουν τον ιερέα προς ίδιον όφελος.

Στα "τυχερά", που δυστυχώς σε πάρα πολλές περιοχές δεν είναι εξαιρέσεις αλλά ο κανών, ο ίδιος ο ιερέας επιβάλει με έμμεσο ή άμεσο τρόπο την καταβολή χρημάτων για την τέλεση του Μυστηρίου".

Η απαίτησή τους άμεσα ή η έμμεση καθιέρωσή τους με διάφορες αστήρικτες δικαιολογίες, ( ψάλτης γαρ έχουν δει τα μάτια μου αρκετά, δεν λέω πολλά γιατί λόγω Αυγουστίνου Φλωρίνης το τυχερό διώκονταν σε εμάς ), συνιστά λόγω αργίας αν όχι καθαιρέσεως. Το πλέον φαιδρό είναι πως πολλάκις μέρος αυτών δεν πάει καν στο Ναό ( σχεδόν πάντα όταν δεν υπάρχει απόδειξη δωρεάς ) .

Το "δωρεάν ελάβατε δωρεάν δότε" αποτελεί Νόμο Ακατάλυτο ως προς την Ιεροσύνη και την χρηματική εισφορά των εκάστοτε τελετουργιών ιδίως απο την στιγμή που ο κληρικός είναι έμμισθος.

Το "δεν αγοράζεται η ΧΑΡΙΣ, ούτε με χρήματα τον αγιασμό του Πνεύματος μεταδίδομεν" ισχύει γενικά ανεξάρτητα αν είναι κλασσική σιμωνία ή τυχερά.

Οι πιστοί με τα τυχερά δεν εξαγοράζουν την χάρη αλλά επίορκοι κληρικοί ή επίτροποι συμμετέχουν σε ένα συνεχές αλισβερίσι μετατρέποντας σε κοντραμπάτο το θρησκευτικό συναίσθημα των πιστών.

Ως προς τα Σαρανταλείτουργα το παράδειγμα είναι ατυχές. Αυτός που ζητά ιδιωτική Θεία Λειτουργία οφείλει να πληρώσει το κόστος της Λειτουργίας, σε είδος -δηλαδή την Αρτοκλασία- και σε χρήμα αναφορικά με το λειτουργικό κόστος που έχει να κάνει με τον ψάλτη, τον "κανδηλανάπτη", την καθαρίστρια, καθώς αυτοί εκτάκτως πέραν της μισθοδοσίας τους θα εργασθούν. Αυτά δεν είναι "τυχερά".

3 περιστατικά θα πώ κλασσικές περιπτώσεις στο χώρο:

Γίνεται Γάμος ψέλνω εγώ. Ιερέας αδελφικός φίλος μου ο οποίος γνωρίζει ότι στο συγκεκριμένο Ναό -που δεν λειτουργεί αλλά εκτάκτως πήγε λόγω ασθενείας του εφημερίου-, ζητούν τυχερά 100 € και γι΄αυτό φεύγει αμέσως για να μη θεωρήσει κάποιος ότι αυτός ζητάει τα χρήματα και μην κατηγορηθεί αδίκως. Ξαφνικά έντρομος έρχεται ο επίτροπος ιδρωμένος και λέει: "Φύγαν χωρίς να αφήσουν χρήματα". Γιατί, του λέω είναι υποχρεωμένοι; Απάντηση; Τί τζάμπα τα κάνουμε τα Μυστήρια !

Ψέλνω σε συγγενικό μου πρόσωπο και ο εφημέριος επικαλείται πως πρέπει να πληρωθεί ο ψάλτης....................

Βαπτίζει φίλη μου στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης. Είμαι στο γραφείο και εκεί ενώ ήδη έχουν δώσει σε άλλη συνάντηση 100 €, οι γονείς, απευθύνεται στον κουμπάρο και του λέει θέλω 50 € για το κληρικόσημο. Τότε δεν κόστιζε πάνω απο 1 €.

Απλά έχω την εντύπωση πως όπως ο κόσμος κατηγορεί την Εκκλησία ακόμα και για το .............πάγιο του ΟΤΕ έτσι και στον χώρο αυτό ακόμα και όταν προκύπτουν τέτοια εξώφθαλμα θέματα συχνά οι εκκλησιαστικοί τα κάνουν ανεξέταστα γαργάρα με κλασσικές παρόλες του τύπου Κρίση, Ιεροκατηγορία και γενικά δικαιολογίες που μόνο κακό κάνουν στην εκκλησιαστική συνείδηση.