21o
Ότι αν ζητήσετε από τον Πατέρα, εν τω ονόματί μου, δοθήσεται υμίν
Γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Αλήθεια αλήθεια σας λέγω ότι όσα ζητήσετε από τον Πατέρα στο όνομά μου, θα σας τα δώσει». (Ιωάν Ιστ΄23).Δείχνει τη δύναμη του ονόματος Του, εφόσον βέβαια χωρίς να παρακαλείται και χωρίς να φαίνεται, αλλά μόνο αναφερόμενο το όνομά Του κάνει τους ανθρώπους θαυμαστούς μπροστά στον Πατέρα. Που έγινε αυτό; Εκεί που λέγουν: « Και τώρα Κύριε κοίταξε τις απειλές τους και δώσε στους δούλους Σου να κηρύττουν το λόγο Σου με όλο το θάρρος και να κάμνουν θαύματα στο όνομά Σου…Και σείσθηκε ο τόπος όπου ήσαν συγκεντρωμένοι» (Πραξ.Δ΄29).
Είναι λέει θαυμαστός ενώπιον του Πατέρα όποιος παρουσιάζεται στο όνομα του Υιού Του του μονογενή, γιαυτό και λέει πάλι ο Χριστός: «Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ει μη δι Εμού». Δεν δέχεται κανέναν ο Πατέρας που θα αρνηθή τον Ιησού Χριστό, αυτόν έστειλε για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Ήρθε και έγινε άνθρωπος για να θεοποιηθούμε εμείς, κατά χάριν. Μεγάλη πράγματι αυτή η χάρη, αυτό το χοϊκό πλάσμα, το «..στάκτη και σποδός», αξιώνεται τέτοιας τιμής. Κοινός τόπος των Αγίων ότι η επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού μαστίζει και διώχνει τους δαίμονες, δια δε της διαρκούς αυτής επίκλησης έρχεται το Πνεύμα το Άγιο, το οποίο φέρνει την ειρήνη και τη χαρά.
Γράφει ο Άγιος Διάδοχος Φωτικής: Πρέπει λοιπόν να του δίνομε (του νού μας) μόνο το «Κύριε Ιησού» για την ολοκληρωτική εκπλήρωση του σκοπού μας. Γιατί κανείς δεν μπορεί να πει «Κύριος Ιησούς» χωρίς το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει όμως ο νους να μελετά αδιάκοπα τα λόγια αυτά μέσα στα βάθη του, ώστε να μην ξεφεύγη σε διάφορες φαντασίες. Όσοι μελετούν ακατάπαυστα στο βάθος της καρδιάς τους το Άγιο και Ένδοξο τούτο Όνομα, αυτοί μπορούν να βλέπουν κάποτε και το φως με το νου τους. Και τούτο επειδή, όταν αυτό το Άγιο Όνομα κρατείται με πολλή επιμονή από τη διάνοια, κατακαίει όλη την ακαθαρσία πού σκεπάζει την ψυχή …Αυτό είναι το πολύτιμο μαργαριτάρι, το όποιο μπορεί κανείς να αποκτήσει αφού πουλήσει όλη την περιουσία του, και για την εύρεση του οποίου να έχει μία ανέκφραστη χαρά.
Πέφτει στην καρδιά λοιπόν μια ανέκφραστη χαρά, αυτό αποτελεί και την αρχή της εκπλήρωσης του σωτηριολογικού σχεδίου του Θεού για τον άνθρωπο. Ο Χριστός τότε μπορεί να σπάση τα δεσμά και να ελευθερώση τον πεπτωκότα:
Έρχεται λοιπόν ο Κύριος στις ψυχές πού τον επιζητούν, στο βάθος της καρδίας του Άδη, και εκεί διατάζει στο θάνατο λέγοντας• «ελευθέρωσε τις φυλακισμένες ψυχές πού με επιζητούν, αυτές πού τις κρατάς με τη βία». Συντρίβει λοιπόν τις βαρειές πέτρες πού βρίσκονται πάνω στην ψυχή και την πλακώνουν, ανοίγει τους τάφους, ανασταίνει αυτόν πού πράγματι ήταν νεκρός, βγάζει έξω από τη σκοτεινή φυλακή τη φυλακισμένη ψυχή.
Όπως γράφει και ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος.
Αναβλύζει πηγή ζώσα...
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
22o
Εύρωμεν τον Μεσσίαν
«Εύρωμεν τον Μεσσίαν», με αυτά τα λόγια ο Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος κάλεσε τον αδελφό του τον Πέτρο να έλθη να γνωρίση το Χριστό. Τώρα που βρήκαμε το Λυτρωτή τώρα μόνο μπορούμε να σωθούμε. ”Μας ελευθέρωσε από την κατάρα του νόμου “, γιατί είμαστε όλοι επικατάρατοι από τις παραβάσεις που κάναμε. Κανένας δεν μπόρεσε να τηρήση απόλυτα το νόμο παρά μόνο ο Κύριος του νόμου που τον ανακαίνισε. Το καταπέτασμα του Ναού εσχίσθη για να εισέλθη το Βασίλειον ιεράτευμα, το νέο άγιο έθνος των χριστιανών. Τότε κατάργησε το θάνατο και όπως λέει και ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος “Ως λαβόντες το πνεύμα τής υιοθεσίας διά του μυστηρίου τής ελευθερίας, απολαμβάνει (η ψυχή) τήν χάριν του Πνεύματος”. Μας δέχεται λοιπόν ο Χριστός σαν αδελφούς Του, μας χαρίζει την υιοθεσία. Μας κάνει άξιους με το Σταυρό Του και την Αναστασή Του. Για να συναναστηθούμε όμως πρέπει να συσταυρωθούμε, πρέπει να πεθάνη ο παλαιός άνθρωπος για να αναστηθή νέος. Ο παλαιός είναι οι αμαρτίες και τα πάθη. Θα πιστέψουμε λοιπόν σ’ Αυτόν και θα δεχθούμε τη χάρη. Για να αξιωθούμε τη χάρη πρέπει να αρνηθούμε τον εαυτό μας με όλα του τα πάθη. Το ΘΕΛΗΜΑ του ΘΕΟΥ ΝΑ ΓΙΝΗ ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ. Αν δεν γίνη αυτό «ουκ εστέ μου άξιοι», λέει ο Χριστός.
Συνεχίζει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος για την γνώση και την πίστη: «άλλ' ή εργασία τής πίστεως εκτελείται διά τών πνευματικών εννοιών τής ψυχής, καί είναι υπεράνω τών αισθήσεων διότι η πίστις είναι λεπτότερα τής γνώσεως, καθώς καί η γνώσις είναι λεπτότερα τών αισθητών πραγμάτων διά τούτο όλοι οί άγιοι οί οποίοι ηξιώθησαν νά ευρωσι τήν πολιτείαν ταυτην, (ήτις είναι εκπληξις είς Θεόν), διά τής δυνάμεως τής πίστεως διήλθον τήν ζωήν αυτών είς τήν τρυφήν τής υπερφυσικής εκείνης πολιτείας».
Όλες οι αιρέσεις προέκυψαν από τον εγωϊσμός του ανθρώπου που έβαζε το δικό του θέλημα πάνω από το θέλημα του Θεού. Όταν όμως πιστέψουμε σ’ Αυτόν, όχι όπως πιστεύουν οι δαίμονες που, «πιστεύουν και φρίττουν», αλλά με το απόλυτο δόσιμο που απαιτεί ο Χριστός: «απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω το σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Αν όμως δεν αρνηθούμε τον εαυτό μας αλλά το Χριστό, εξομοιωνόμαστε με τους δαίμονες, διότι ελάβαμε γνώση της αγαθότητάς Του και χάριτος και δεν τα δεχθήκαμε, είμαστε πλέον σαν το δένδρο που δεν κάνει καρπούς που «εκκόπτεται και στο πυρ βάλλεται».
Ο πιστός όπως λέει ο Απόστολος Παύλος «μεταβέβηκε εκ του θανάτου εις την ζωήν», δεν περνάει καθόλου από κρίση, «είναι σεσωσμένος», ενόσω βέβαια παραμένει στέρεος στην πίστη. Για αυτό λέει και ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος:
Ο αληθινός θάνατος βρίσκεται κρυμμένος μέσα στην καρδιά, και ο εσωτερικός άνθρωπος έχει νεκρωθεί. Αν λοιπόν κάποιος «έχει μεταβεί από το θάνατο στη ζωή» με τρόπο μυστικό, αυτός αληθινά ζει στους αιώνες και δεν πεθαίνει. Αλλ’ αν και τα σώματα αυτών διαλύονται για κάποιο χρονικό διάστημα, θα αναστηθούν πάλι δοξασμένα διότι είναι αγιασμένα. Κοίμηση και ύπνο ονομάζουμε πλέον το θάνατο των χριστιανών. Αν όμως ήταν αθάνατος ο άνθρωπος και άφθαρτος κατά το σώμα, βλέποντας όλος ο κόσμος αυτό το παράδοξο πράγμα, το ότι δηλαδή δεν φθείρονται τα σώματα των χριστιανών, θα ερχόταν προς το αγαθό κατά κάποιο τρόπο αναγκαστικά και όχι με την ελεύθερη θέλησή του.Για να παραμείνουμε όμως κοντά στο Λυτρωτή πρέπει όπως προαναφέραμε έμπρακτα να δείξουμε ότι δεχόμαστε τη χάρη, πρέπει να αποκτήσουμε και να κρατήσουμε τα πολύτιμα μαργαριτάρια των αρετών που κοσμούν τον πιστό. Πρέπει για να μπούμε στο Βασιλικό Γάμο, να έχουμε ένδυμα γάμου. Το Πνεύμα το Άγιο, ο Παραάκλητος της αληθείας, θα μας οδηγήση σε όλη την αλήθεια μας είπε. Γι αυτό και ο Άγιος Διάδοχο Φωτικής, τονίζει ότι αυτό το Όνομα που δόθηκε υπό τον ουρανό είναι που μας φέρνει τη σωτηρία:
« Κανείς δεν μπορεί νά πει «Κύριος Ιησούς» χωρίς το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει όμως ο νους να μελετά αδιάκοπα τα λόγια αυτά μέσα στα βάθη του, ώστε νά μην ξεφεύγει σε διάφορες φαντασίες. Όσοι μελετούν ακατάπαυστα στο βάθος της καρδιάς τους το Άγιο και Ένδοξο τούτο Όνομα, αυτοί μπορούν νά βλέπουν κάποτε και το φως με το νου τους. Και τούτο επειδή, όταν αυτό το Άγιο Όνομα κρατείται με πολλή επιμονή από τη διάνοια, κατακαίει όλη την ακαθαρσία πού σκεπάζει την ψυχή• και αυτό η ψυχή το αισθάνεται έντονα, γιατί ο Θεός μας είναι φωτιά πού κατακαίει. Και με αυτό ο Κύριος προσκαλεί την ψυχή σε μεγάλη αγάπη της δόξας Του. Γιατί όταν πολυκαιρίσει το Ένδοξο και πολυπόθητο αυτό Όνομα με τη μνήμη του νου στη θέρμη της καρδιάς, μας προξενεί οπωσδήποτε συνήθεια να αγαπούμε την αγαθότητα Του, χωρίς νά υπάρχει πια κανένα εμπόδιο».
Εύρωμεν τον Μεσσίαν
«Εύρωμεν τον Μεσσίαν», με αυτά τα λόγια ο Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος κάλεσε τον αδελφό του τον Πέτρο να έλθη να γνωρίση το Χριστό. Τώρα που βρήκαμε το Λυτρωτή τώρα μόνο μπορούμε να σωθούμε. ”Μας ελευθέρωσε από την κατάρα του νόμου “, γιατί είμαστε όλοι επικατάρατοι από τις παραβάσεις που κάναμε. Κανένας δεν μπόρεσε να τηρήση απόλυτα το νόμο παρά μόνο ο Κύριος του νόμου που τον ανακαίνισε. Το καταπέτασμα του Ναού εσχίσθη για να εισέλθη το Βασίλειον ιεράτευμα, το νέο άγιο έθνος των χριστιανών. Τότε κατάργησε το θάνατο και όπως λέει και ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος “Ως λαβόντες το πνεύμα τής υιοθεσίας διά του μυστηρίου τής ελευθερίας, απολαμβάνει (η ψυχή) τήν χάριν του Πνεύματος”. Μας δέχεται λοιπόν ο Χριστός σαν αδελφούς Του, μας χαρίζει την υιοθεσία. Μας κάνει άξιους με το Σταυρό Του και την Αναστασή Του. Για να συναναστηθούμε όμως πρέπει να συσταυρωθούμε, πρέπει να πεθάνη ο παλαιός άνθρωπος για να αναστηθή νέος. Ο παλαιός είναι οι αμαρτίες και τα πάθη. Θα πιστέψουμε λοιπόν σ’ Αυτόν και θα δεχθούμε τη χάρη. Για να αξιωθούμε τη χάρη πρέπει να αρνηθούμε τον εαυτό μας με όλα του τα πάθη. Το ΘΕΛΗΜΑ του ΘΕΟΥ ΝΑ ΓΙΝΗ ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ. Αν δεν γίνη αυτό «ουκ εστέ μου άξιοι», λέει ο Χριστός.
Συνεχίζει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος για την γνώση και την πίστη: «άλλ' ή εργασία τής πίστεως εκτελείται διά τών πνευματικών εννοιών τής ψυχής, καί είναι υπεράνω τών αισθήσεων διότι η πίστις είναι λεπτότερα τής γνώσεως, καθώς καί η γνώσις είναι λεπτότερα τών αισθητών πραγμάτων διά τούτο όλοι οί άγιοι οί οποίοι ηξιώθησαν νά ευρωσι τήν πολιτείαν ταυτην, (ήτις είναι εκπληξις είς Θεόν), διά τής δυνάμεως τής πίστεως διήλθον τήν ζωήν αυτών είς τήν τρυφήν τής υπερφυσικής εκείνης πολιτείας».
Όλες οι αιρέσεις προέκυψαν από τον εγωϊσμός του ανθρώπου που έβαζε το δικό του θέλημα πάνω από το θέλημα του Θεού. Όταν όμως πιστέψουμε σ’ Αυτόν, όχι όπως πιστεύουν οι δαίμονες που, «πιστεύουν και φρίττουν», αλλά με το απόλυτο δόσιμο που απαιτεί ο Χριστός: «απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω το σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Αν όμως δεν αρνηθούμε τον εαυτό μας αλλά το Χριστό, εξομοιωνόμαστε με τους δαίμονες, διότι ελάβαμε γνώση της αγαθότητάς Του και χάριτος και δεν τα δεχθήκαμε, είμαστε πλέον σαν το δένδρο που δεν κάνει καρπούς που «εκκόπτεται και στο πυρ βάλλεται».
Ο πιστός όπως λέει ο Απόστολος Παύλος «μεταβέβηκε εκ του θανάτου εις την ζωήν», δεν περνάει καθόλου από κρίση, «είναι σεσωσμένος», ενόσω βέβαια παραμένει στέρεος στην πίστη. Για αυτό λέει και ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος:
Ο αληθινός θάνατος βρίσκεται κρυμμένος μέσα στην καρδιά, και ο εσωτερικός άνθρωπος έχει νεκρωθεί. Αν λοιπόν κάποιος «έχει μεταβεί από το θάνατο στη ζωή» με τρόπο μυστικό, αυτός αληθινά ζει στους αιώνες και δεν πεθαίνει. Αλλ’ αν και τα σώματα αυτών διαλύονται για κάποιο χρονικό διάστημα, θα αναστηθούν πάλι δοξασμένα διότι είναι αγιασμένα. Κοίμηση και ύπνο ονομάζουμε πλέον το θάνατο των χριστιανών. Αν όμως ήταν αθάνατος ο άνθρωπος και άφθαρτος κατά το σώμα, βλέποντας όλος ο κόσμος αυτό το παράδοξο πράγμα, το ότι δηλαδή δεν φθείρονται τα σώματα των χριστιανών, θα ερχόταν προς το αγαθό κατά κάποιο τρόπο αναγκαστικά και όχι με την ελεύθερη θέλησή του.Για να παραμείνουμε όμως κοντά στο Λυτρωτή πρέπει όπως προαναφέραμε έμπρακτα να δείξουμε ότι δεχόμαστε τη χάρη, πρέπει να αποκτήσουμε και να κρατήσουμε τα πολύτιμα μαργαριτάρια των αρετών που κοσμούν τον πιστό. Πρέπει για να μπούμε στο Βασιλικό Γάμο, να έχουμε ένδυμα γάμου. Το Πνεύμα το Άγιο, ο Παραάκλητος της αληθείας, θα μας οδηγήση σε όλη την αλήθεια μας είπε. Γι αυτό και ο Άγιος Διάδοχο Φωτικής, τονίζει ότι αυτό το Όνομα που δόθηκε υπό τον ουρανό είναι που μας φέρνει τη σωτηρία:
« Κανείς δεν μπορεί νά πει «Κύριος Ιησούς» χωρίς το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει όμως ο νους να μελετά αδιάκοπα τα λόγια αυτά μέσα στα βάθη του, ώστε νά μην ξεφεύγει σε διάφορες φαντασίες. Όσοι μελετούν ακατάπαυστα στο βάθος της καρδιάς τους το Άγιο και Ένδοξο τούτο Όνομα, αυτοί μπορούν νά βλέπουν κάποτε και το φως με το νου τους. Και τούτο επειδή, όταν αυτό το Άγιο Όνομα κρατείται με πολλή επιμονή από τη διάνοια, κατακαίει όλη την ακαθαρσία πού σκεπάζει την ψυχή• και αυτό η ψυχή το αισθάνεται έντονα, γιατί ο Θεός μας είναι φωτιά πού κατακαίει. Και με αυτό ο Κύριος προσκαλεί την ψυχή σε μεγάλη αγάπη της δόξας Του. Γιατί όταν πολυκαιρίσει το Ένδοξο και πολυπόθητο αυτό Όνομα με τη μνήμη του νου στη θέρμη της καρδιάς, μας προξενεί οπωσδήποτε συνήθεια να αγαπούμε την αγαθότητα Του, χωρίς νά υπάρχει πια κανένα εμπόδιο».
Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς
23ον
Τι ποιήσωμεν ινα ζωήν αιώνιον κληρονομήσωμεν
Αυτό ήταν το ερώτημα του πλούσιου νέου στο Χριστό. Του απάντησε: "...πώλησον τα υπαρχοντά σου και έλα ακολούθα με...". Περίλυπος έγινε ο νέος και αποχώρησε. Δεν μπορούσε να αποχωριστή τον πλούτο του, αυτό ήταν όλη η ζωή του. Γι' αυτό "προάγουν υμάς οι πόρνες στη Βασιλεία των Ουρανών..." γιατί αυτές δεν έχουν και κάτι άλλο να τις κρατά δέσμιες αν αποχωριστούν από το κακό μπορούν εύκολα να παραδοθούν στη Χάρη Του. Αυτός που είναι δεμένος με διάφορα πράγματα και πρόσωπα στον κόσμο δεν κάνει κακό, αλλά είναι κακό να τα βάζη πάνω από το Χριστό όλα αυτά. Δυστυχώς αυτό κάνουμε όλοι στον κόσμο, βάζομε πρόσωπα και πράγματα πάνω από το Χριστό. Τότε βέβαια θα μας πει : "Δεν είστε άξιοι για μένα...".
Η ΄Βασιλεία των Ουρανών έρχεται μέσα μας όπως μας είπε ο Χριστός με την Αγάπη. Η Αγάπη δίνεται από το Άγιο Πνεύμα σαν καρπός στην επιμονή μας να εργαζόμαστε τις αρετές. Κάνουμε βήματα πίστεως, μας διαποτίζει όπως λένε οι Ιεροί Νηπτικοί η ΕΥΧΗ όλο το είναι μας. Αυτό γίνεται όταν με επιμονή και διαρκώς τη λέμε μέχρι από τα χείλη να κατεβή στην καρδιά. Μετά ουσιαστικά αυτόματα και από τα βάθη της ψυχής μας λέγεται και καίει τους πονηρους δαίμονες όταν πλησιάζουν.Παράλληλα τα έργα μας είναι μια ζωντανή προσευχή. Την αδιάλειπτη προσευχή ακολουθεί η εγκράτεια σε όλα τα πονηρά, την εγκράτεια η ελεημοσύνη, την ελεημοσύνη η πτωχεία, την πτωχεία η μακροθυμία. Αυτές είναι οι πέντε βασικές αρετές που τις περιλαμβάνουν όλες τις υπόλοιπες, όπως μας λέει ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. Η δε μία συνδέεται με την άλλη, και η μία φέρνει την άλλη. Αυτές αν εργασθούμε θα μας πει ο Χριστός από τώρα:" Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός Μου οι εργαζόμενοι.." τις αρετές. Αμήν.
Τι ποιήσωμεν ινα ζωήν αιώνιον κληρονομήσωμεν
Αυτό ήταν το ερώτημα του πλούσιου νέου στο Χριστό. Του απάντησε: "...πώλησον τα υπαρχοντά σου και έλα ακολούθα με...". Περίλυπος έγινε ο νέος και αποχώρησε. Δεν μπορούσε να αποχωριστή τον πλούτο του, αυτό ήταν όλη η ζωή του. Γι' αυτό "προάγουν υμάς οι πόρνες στη Βασιλεία των Ουρανών..." γιατί αυτές δεν έχουν και κάτι άλλο να τις κρατά δέσμιες αν αποχωριστούν από το κακό μπορούν εύκολα να παραδοθούν στη Χάρη Του. Αυτός που είναι δεμένος με διάφορα πράγματα και πρόσωπα στον κόσμο δεν κάνει κακό, αλλά είναι κακό να τα βάζη πάνω από το Χριστό όλα αυτά. Δυστυχώς αυτό κάνουμε όλοι στον κόσμο, βάζομε πρόσωπα και πράγματα πάνω από το Χριστό. Τότε βέβαια θα μας πει : "Δεν είστε άξιοι για μένα...".
Η ΄Βασιλεία των Ουρανών έρχεται μέσα μας όπως μας είπε ο Χριστός με την Αγάπη. Η Αγάπη δίνεται από το Άγιο Πνεύμα σαν καρπός στην επιμονή μας να εργαζόμαστε τις αρετές. Κάνουμε βήματα πίστεως, μας διαποτίζει όπως λένε οι Ιεροί Νηπτικοί η ΕΥΧΗ όλο το είναι μας. Αυτό γίνεται όταν με επιμονή και διαρκώς τη λέμε μέχρι από τα χείλη να κατεβή στην καρδιά. Μετά ουσιαστικά αυτόματα και από τα βάθη της ψυχής μας λέγεται και καίει τους πονηρους δαίμονες όταν πλησιάζουν.Παράλληλα τα έργα μας είναι μια ζωντανή προσευχή. Την αδιάλειπτη προσευχή ακολουθεί η εγκράτεια σε όλα τα πονηρά, την εγκράτεια η ελεημοσύνη, την ελεημοσύνη η πτωχεία, την πτωχεία η μακροθυμία. Αυτές είναι οι πέντε βασικές αρετές που τις περιλαμβάνουν όλες τις υπόλοιπες, όπως μας λέει ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. Η δε μία συνδέεται με την άλλη, και η μία φέρνει την άλλη. Αυτές αν εργασθούμε θα μας πει ο Χριστός από τώρα:" Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός Μου οι εργαζόμενοι.." τις αρετές. Αμήν.
Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς
24ον
Το Πλήρωμα του Νόμου της Αγάπης
Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι:¨"ο πιστός έχει μεταβή από το θάνατο στη ζωή.." και ότι "δια πίστεως είστε ήδη σωσμένοι...", για τον εαυτό του:" Την πίστη ετήρησα τον δρόμον τελείωσα λοιπόν απομένει να μου δοθή το στεφάνι της δικαιοσύνης...". Ο ίδιος Απόστολος μιλάει για αρπαγή της Εκκλησίας εν νεφέλαις σε απάντηση του Χριστού, όταν θα έρχεται μεόλη Του τη δόξα. Αυτο το εδάφιο και τα λόγια του Αγίου Διαδόχου Φωτικής στα «Τα 100 πρακτικά κεφάλαια» προσπαθεί να εξηγήση ο Άγιος Μάξιμος πιο κάτω.
Αναφέρει το πλήρωμα του νόμου της Αγάπης δηλαδή όταν ο πιστός με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος έχει αποκτήση Αγάπη πραγματική προς το Θεό και τους συνανθρώπους του:
Η ψυχή όμως πού αισθάνεται αγαλλίαση με την αγάπη του Θεού κατά την ώρα του θανάτου, πηγαίνει πάνω από όλες τις σκοτεινές παρατάξεις μαζί με τους αγγέλους, πετώντας με τα φτερά τής πνευματικής αγάπης, αφού έχει χωρίς κανένα κενό το πλήρωμα τού νόμου, την αγάπη. Γι' αυτό και κατά την παρουσία του Κυρίου, θα αρπαγούν μαζί με όλους τους αγίου εκείνοι πού θα τελειώνουν τον βίο με τέτοια παρρησία, ενώ εκείνοι πού λίγο δειλιάζουν την ώρα του θανάτου, θα αφεθούν μαζί με το πλήθος των άλλων ανθρώπων, σαν υπόδικοι, για νά δοκιμαστούν από τη φωτιά τής κρίσεως, και έτσι νά δεχτούν την κληρονομιά πού τους οφείλεται κατά τα έργα τους από τον αγαθό Θεό μας και βασιλιά Ιησού Χριστό. Γιατί Αυτός είναι ο Θεός τής δικαιοσύνης και δικός Του είναι ο πλούτος τής αγαθότητας τη βασιλείας Του πού δίνει σ' εμάς πού Τον αγαπούμε, σε όλους τους αιώνες Αμήν.
Ερμηνεία του Άγ. Μαξίμου στή φράση του 100ού κεφ. (του Αγίου Διαδόχου παραπάνω) «γιά νά δοκιμαστούν άπό τή φωτιά τής κρίσεως».
Εκείνοι πού απέκτησαν τήν τελειότητα τής αγάπης προς το Θεό και ανύψωσαν τήν ψυχή με τις αρετές, θ' αρπαχτούν μέσα σέ σύννεφα, κατά τον Απόστολο, και δεν θα υποστούν κρίση. Εκείνοι όμως πού δέν απέχτησαν ολόκληρη την τελειότητα, αλλά έχουν αμαρτήματα μαζί μα τα κατορθώματα, αυτοί έρχονται στο δικαστήριο τής κρίσεως. Και εκεί, μέ τήν εξέταση των καλών και των κακών πράξεων, θα είναι σαν να φλογίζονται, και αν βαρύνει η πλάστιγγα των καλών πράξεων, καθαρίζονται από τήν κόλαση
Το Πλήρωμα του Νόμου της Αγάπης
Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι:¨"ο πιστός έχει μεταβή από το θάνατο στη ζωή.." και ότι "δια πίστεως είστε ήδη σωσμένοι...", για τον εαυτό του:" Την πίστη ετήρησα τον δρόμον τελείωσα λοιπόν απομένει να μου δοθή το στεφάνι της δικαιοσύνης...". Ο ίδιος Απόστολος μιλάει για αρπαγή της Εκκλησίας εν νεφέλαις σε απάντηση του Χριστού, όταν θα έρχεται μεόλη Του τη δόξα. Αυτο το εδάφιο και τα λόγια του Αγίου Διαδόχου Φωτικής στα «Τα 100 πρακτικά κεφάλαια» προσπαθεί να εξηγήση ο Άγιος Μάξιμος πιο κάτω.
Αναφέρει το πλήρωμα του νόμου της Αγάπης δηλαδή όταν ο πιστός με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος έχει αποκτήση Αγάπη πραγματική προς το Θεό και τους συνανθρώπους του:
Η ψυχή όμως πού αισθάνεται αγαλλίαση με την αγάπη του Θεού κατά την ώρα του θανάτου, πηγαίνει πάνω από όλες τις σκοτεινές παρατάξεις μαζί με τους αγγέλους, πετώντας με τα φτερά τής πνευματικής αγάπης, αφού έχει χωρίς κανένα κενό το πλήρωμα τού νόμου, την αγάπη. Γι' αυτό και κατά την παρουσία του Κυρίου, θα αρπαγούν μαζί με όλους τους αγίου εκείνοι πού θα τελειώνουν τον βίο με τέτοια παρρησία, ενώ εκείνοι πού λίγο δειλιάζουν την ώρα του θανάτου, θα αφεθούν μαζί με το πλήθος των άλλων ανθρώπων, σαν υπόδικοι, για νά δοκιμαστούν από τη φωτιά τής κρίσεως, και έτσι νά δεχτούν την κληρονομιά πού τους οφείλεται κατά τα έργα τους από τον αγαθό Θεό μας και βασιλιά Ιησού Χριστό. Γιατί Αυτός είναι ο Θεός τής δικαιοσύνης και δικός Του είναι ο πλούτος τής αγαθότητας τη βασιλείας Του πού δίνει σ' εμάς πού Τον αγαπούμε, σε όλους τους αιώνες Αμήν.
Ερμηνεία του Άγ. Μαξίμου στή φράση του 100ού κεφ. (του Αγίου Διαδόχου παραπάνω) «γιά νά δοκιμαστούν άπό τή φωτιά τής κρίσεως».
Εκείνοι πού απέκτησαν τήν τελειότητα τής αγάπης προς το Θεό και ανύψωσαν τήν ψυχή με τις αρετές, θ' αρπαχτούν μέσα σέ σύννεφα, κατά τον Απόστολο, και δεν θα υποστούν κρίση. Εκείνοι όμως πού δέν απέχτησαν ολόκληρη την τελειότητα, αλλά έχουν αμαρτήματα μαζί μα τα κατορθώματα, αυτοί έρχονται στο δικαστήριο τής κρίσεως. Και εκεί, μέ τήν εξέταση των καλών και των κακών πράξεων, θα είναι σαν να φλογίζονται, και αν βαρύνει η πλάστιγγα των καλών πράξεων, καθαρίζονται από τήν κόλαση
Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς
25ο
«Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνη…»
Μακάριοι αυτοί που με πολύ ζήλο και με έντονο τρόπο, όπως όταν πεινάη και διψάη κάποιος, επιδιώκουν τη δικαιοσύνη. Αυτοί θα χορτάσουν δικαιοσύνη.
Είναι και αυτό ένας Πνευματικός Νόμος. Το βλέπει στον εαυτό του κανείς. Αν πολύ έντονα ζητάει να δή να εφαρμόζεται ο λόγος του Θεού, τον φέρνει ο Αγαθός σε τετοιες καταστάσεις που και από αυτή τη ζωή χορταίνει δικαιοσύνη. Τα λόγια αυτά του Χριστού είναι μια υπόσχεση που πραγματοποιείται από αυτήν ακόμη τη ζωή. Ο «χορτασμός» αυτός γίνεται, εννοείται, στο έπακρο στη Βασιλεία των Ουρανών. Είναι χορτασμός ευφροσύνης και αγαλλίασης αυτό, είναι ο οίνος ο καινός που θα πίνη ο Χριστός στη Βασιλεία των Ουρανών με τους μαθητές Του και τους πιστούς.
Όλα ο Θεός τα έκανε καλά λίαν, ο άνθρωπος όμως εισήγαγε το κακό και επακολούθησε αναγκαστικά το φυσικό κακό. Αν παρατηρήση κανείς τη ζωή τη δική του, αλλά και των συνανθρώπων του γύρω του, θα δη ότι πάντοτε ο άνθρωπος είναι ο άδικος. Ο Θεός φέρνει συνέχεια τα πράγματα έτσι ώστε, ακόμη και με τις δοκιμασίες και αρρώστειες που επιτρέπει, να έλθη σε επίγνωση και να σωθή ο άνθρωπος. Επίμονα ο άνθρωπος παραμένει στην αμαρτία, τότε Αυτός, τι θέλουμε να κάνει;
Αυτό τονίζει ο μεγάλος μας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην Ομιλία του «Εις τον Ησαϊαν Α΄» :
«Όταν απλώνετε τα χέρια σας προς εμένα, εγώ θα στρέφω αλλού τα μάτια μου από σας. Και αν αυξήσετε την προσευχή σας δεν θα σας ακούσω» (Ης. Α΄15). Επομένως γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει καμία ωφέλεια από την προσευχή, και αν αυτή είναι μεγάλης διάρκειας, όταν αυτός που προσεύχεται επιμένη στα αμαρτήματά του. Διότι τίποτε δεν μπορεί να εξισωθή με την αρετή και με τη φωνή που βγαίνει από τα έργα.
«Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνη…»
Μακάριοι αυτοί που με πολύ ζήλο και με έντονο τρόπο, όπως όταν πεινάη και διψάη κάποιος, επιδιώκουν τη δικαιοσύνη. Αυτοί θα χορτάσουν δικαιοσύνη.
Είναι και αυτό ένας Πνευματικός Νόμος. Το βλέπει στον εαυτό του κανείς. Αν πολύ έντονα ζητάει να δή να εφαρμόζεται ο λόγος του Θεού, τον φέρνει ο Αγαθός σε τετοιες καταστάσεις που και από αυτή τη ζωή χορταίνει δικαιοσύνη. Τα λόγια αυτά του Χριστού είναι μια υπόσχεση που πραγματοποιείται από αυτήν ακόμη τη ζωή. Ο «χορτασμός» αυτός γίνεται, εννοείται, στο έπακρο στη Βασιλεία των Ουρανών. Είναι χορτασμός ευφροσύνης και αγαλλίασης αυτό, είναι ο οίνος ο καινός που θα πίνη ο Χριστός στη Βασιλεία των Ουρανών με τους μαθητές Του και τους πιστούς.
Όλα ο Θεός τα έκανε καλά λίαν, ο άνθρωπος όμως εισήγαγε το κακό και επακολούθησε αναγκαστικά το φυσικό κακό. Αν παρατηρήση κανείς τη ζωή τη δική του, αλλά και των συνανθρώπων του γύρω του, θα δη ότι πάντοτε ο άνθρωπος είναι ο άδικος. Ο Θεός φέρνει συνέχεια τα πράγματα έτσι ώστε, ακόμη και με τις δοκιμασίες και αρρώστειες που επιτρέπει, να έλθη σε επίγνωση και να σωθή ο άνθρωπος. Επίμονα ο άνθρωπος παραμένει στην αμαρτία, τότε Αυτός, τι θέλουμε να κάνει;
Αυτό τονίζει ο μεγάλος μας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην Ομιλία του «Εις τον Ησαϊαν Α΄» :
«Όταν απλώνετε τα χέρια σας προς εμένα, εγώ θα στρέφω αλλού τα μάτια μου από σας. Και αν αυξήσετε την προσευχή σας δεν θα σας ακούσω» (Ης. Α΄15). Επομένως γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει καμία ωφέλεια από την προσευχή, και αν αυτή είναι μεγάλης διάρκειας, όταν αυτός που προσεύχεται επιμένη στα αμαρτήματά του. Διότι τίποτε δεν μπορεί να εξισωθή με την αρετή και με τη φωνή που βγαίνει από τα έργα.
Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς
-
Nikolaos490
- Συστηματικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 197
- Εγγραφή: Κυρ Νοέμ 26, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: και τώρα ... Ιωάννινα (πάλι)
