"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
1. Σημαντικό γιά τήν πνευματική μας πρόοδο εἶναι τό νά μελετᾶμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Καί ὅταν λέω «λόγο Θεοῦ» ἐννοῶ αὐτά τά τρία:
(α) τήν Ἁγία Γραφή (Παλαιά καί Καινή Διαθήκη)·
(β) τούς λόγους τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί
(γ) τά ἱερά Συναξάρια, δηλαδή τούς βίους τῶν ἁγίων μας.

Δυστυχῶς οἱ χριστιανοί μας δέν διαβάζουν αὐτά τά τρία, δέν διαβάζουν τήν Ἁγία Γραφή, οὔτε πατερικές ὁμιλίες, οὔτε βίους ἁγίων, ἀλλά διαβάζουν θρησκευτικά περιοδικά, πού καλά καί ὠφέλιμα μέν εἶναι, ἀλλά δέν εἶναι οὐσιαστικά ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί τό ἐπίπεδο τῶν σημερινῶν χριστιανῶν μας εἶναι χαμηλό. Φταίει αὐτό πού «τρῶνε» – αὐτό πού διαβάζουμε ἐννοῶ – , γιατί ὁ ἄνθρωπος πραγματικά γίνεται αὐτό πού τρώει!

2. Πιστεύουμε ὅτι τά πολλά κυκλοφοροῦντα θρησκευτικά περιοδικά στόν χῶρο μας ἔχουν κάνει ζημιά στό λαό μας,γιατί διαβάζει αὐτά καί δέν διαβάζει τόν καθ᾽ ἑαυτό λόγο τοῦ Θεοῦ, τήν Ἁγία Γραφή. Καλό βέβαια καί ἀξιέπαινο εἶναι τό ὅτι ἕνας ἱερεύς πατήρ ἤ ἕνας λαϊκός θεολόγος ἐκδίδει ἕνα θρησκευτικό περιοδικό. Νά εἶναι ὅμως τό περιοδικό αὐτό βιβλικό καί πατερικό. Νά ἔχει δηλαδή ἑρμηνεῖες περικοπῶν καί χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς, νά προσφέρει τόν πατερικό λόγο καί νά διδάσκει μέ ἁπλό λόγο τήν μέθοδο καί τόν τρόπο (βγαλμένο ἀπό τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων καί τούς βίους τῶν Ἁγίων) πῶς καθαρίζεται ἡ καρδιά ἀπό τά πάθη, γιά νά κατοικήσει σ᾽ αὐτήν ὁ Χριστός.

Πολλά ὅμως σημερινά θρησκευτικά περιοδικά δέν εἶναι τοιαῦτα, ἀλλά περιέχουν θέματα ἄνοστα καί ἄγευστα ἀπό ὀρθόδοξη πνευματικότητα καί ἔχουν ἔντονο τό αἴσθημα τῆς διαφημίσεως τῶν ἔργων τους, τήν δράση τους (!), μέ τίς πολλές βέβαια καί φανταχτερές φωτογραφίες τους. Αὐτό εἶναι καί ἁμαρτωλό, γιατί ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός εἶπε ὅτι ὅλα καί ἄν τά κάνουμε, νά λέμε ὅτι εἴμαστε «ἀχρεῖοι δοῦλοι» Του (Λουκ. 17,10). Ἐμεῖς ἀντίθετα τίποτε δέν κάνουμε ἤ κάνουμε κάτι μικρό, ἀνακατεμένο καί αὐτό μέ τά ἁμαρτωλά μας πάθη, καί τό προβάλλουμε καί τό διαφημίζουμε!... Γράφοντας αὐτά δέν στρεφόμαστε ἐναντίον τῶν θρησκευτικῶν περιοδικῶν, ἀλλά, ἐπαναλαμβάνουμε, θέλουμε αὐτά νά εἶναι θεολογικά, μέ καθαρό ὀρθόδοξο πνεῦμα καί μορφή.

Τέτοιο περιοδικό θυμᾶμαι ἀπό παλαιά τήν «ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ» τοῦ Σχοινᾶ μέ ἕδρα τόν Βόλο. Θά ἦταν εὐχῆς ἔργο κάποιος ἐκδοτικός οἶκος νά ἐξέδιδε ὅλη τήν Σειρά τῶν περιοδικῶν αὐτῶν, πού θά ἦταν πολύ ὠφέλιμη γιά τήν σημερινή γενεά, ἡ ὁποία ἐν πολλοῖς δέχεται περίεργα θρησκευτικά μηνύματα καί κηρύγματα καλυπτόμενα μέ μία περίεργη πράγματι «θεολογία», ὄχι αὐτή τῶν ἁγίων Πατέρων, ἀλλά μιά ἄλλη, «νεοπατερική θεολογία», ὅπως τήν ὀνομάζουν.

Ἀλλά περί τῆς μελέτης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ θά συνεχίσουμε πρῶτα ὁ Θεός τήν αὔριο ἡμέρα.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ
Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
http://www.imgortmeg.gr/index.php?optio ... 1&Itemid=7

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ

Ἔζησε στή γῆ ἕνας ἄνθρωπος, ἄνδρας μέ ἄσβεστη πνευματική δίψα, πού λεγόταν Συμεών. Προσευχόταν στόν Θεό γιά πολύ καιρό μέ ἀκατάπαυστο θρῆνο: «Ἐλέησόν με»! Ἀλλά δέν τόν ἄκουγε ὁ Θεός.

Πέρασαν μῆνες καί μῆνες μέ τέτοια προσευχή καί οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς του ἐξαντλήθηκαν. Ἔφθασε μέχρι τήν ἀπόγνωση καί φώναξε: «Εἶσαι ἀδυσώπητος»! Καί ὅταν μέ αὐτές τίς λέξεις ράγισε κάτι μέσα στή συντετριμμένη ἀπό τήν ἀπόγνωση ψυχή του, εἶδε ξαφνικά τόν ζῶντα Χριστό. Πῦρ γέμισε τήν καρδιά του καί ὅλο του τό σῶμα μέ τέτοια δύναμη πού, ἄν κρατοῦσε ἀκόμη μιά στιγμή ἡ ὅραση, θά πέθαινε. Ἀπό τότε, δέν μποροῦσε πιά νά λησμονήσει τό ἀνείπωτα πρᾶο, τό ἀπέραντα ἀγαπητικό, τό χαρούμενο καί γεμάτο ἀπό ὑπερνοητή εἰρήνη βλέμμα τοῦ Χριστοῦ. Καί στά ἑπόμενα χρόνια τῆς μακρᾶς ζωῆς του μαρτυροῦσε ἀκάματα ὅτι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν», ἀγάπη ἄπειρη, πού ξεπερνᾶ κάθε νοῦ (σελ. 3).

Ὁ Συμεών ἔκανε τήν στρατιωτική του θητεία στήν Πετρούπολη. Ὑπηρέτησε σέ ἕνα τάγμα σκαπανέων, τό ὁποῖο ἀνῆκε στήν Αὐτοκρατορική Φρουρά. Πῆγε
νά ὑπηρετήσει μέ ζωντανή πίστη καί βαθύ αἴσθημα μετανοίας, χωρίς νά παύει νά σκέπτεται τόν Θεό. Στό στρατό τόν ἀγαποῦσαν πολύ ὡς στρατιώτη πρόθυμο στήν ὑπηρεσία, ἥσυχο καί πάντοτε καλό στή συμπεριφορά. Οἱ σύντροφοί του τόν ἀγαποῦσαν ὡς εὐχάριστο καί πιστό φίλο. Ἄλλωστε αὐτό ἦταν συνηθισμένο φαινόμενο στή Ρωσία, ὅπου οἱ στρατιῶτες ζοῦσαν σάν ἀδέλφια.

Κάποτε τήν παραμονή μιᾶς γιορτῆς, μαζί μέ τρεῖς ἄλλους φρουρούς ἀπό τό ἴδιο τάγμα ἔφυγαν γιά τήν πόλη. Κατέληξαν λοιπόν σέ μιά ἀπό τίς μεγάλες
ταβέρνες τῆς πρωτεύουσας, ὅπου ὑπῆρχαν πολλά φῶτα καί ἀντηχοῦσε δυνατή μουσική. Παρήγγειλαν φαγητό καί βότκα καί ἄρχισαν νά συζητοῦν σέ εὐχάριστο τόνο. Ὁ Συμεών ὅμως μᾶλλον σιωποῦσε. Βλέποντάς τον σιωπηλό ἕνας ἀπό τήν παρέα ρώτησε:
– Τί συμβαίνει Συμεών καί εἶσαι συνεχῶς σιωπηλός; Τί σκέφτεσαι;
– Σκέφτομαι ὅτι, ἐνῶ ἐμεῖς καθόμαστε τώρα στήν ταβέρνα, τρῶμε, πίνουμε βότκα, ἀκοῦμε μουσική καί διασκεδάζουμε, στό Ἅγιο Ὄρος τήν ὥρα αὐτή γίνεται ἀγρυπνία καί θά προσεύχονται ὅλη τή νύχτα. Λοιπόν, ποιός θά δώσει καλύτερη ἀπάντηση στήν Φοβερά Κρίση, αὐτοί ἤ ἐμεῖς;
Τότε λέει ὁ ἄλλος:
– Τί ἄνθρωπος αὐτός ὁ Συμεών! Ἐμεῖς ἀκοῦμε μουσική καί διασκεδάζουμε, καί αὐτός ἔχει τό νοῦ του στήν Ἄθωνα καί τήν Κρίση! (σελ. 20-21).

http://www.imgortmeg.gr/index.php?optio ... 1&Itemid=7

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Σέ προηγούμενο λόγο μας, τήν 24η τοῦ μηνός, κάναμε λόγο γιά τήν ἀνάγκη τῆς μελέτης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Καί εἴπαμε ὅτι ὡς λόγο τοῦ Θεοῦ ἐννοοῦμε κυρίως τήν Ἁγία Γραφή, τά πατερικά κείμενα καί τά ἱερά Συναξάρια. Στό σημερινό μου ἄρθρο θέλω νά σᾶς μιλήσω ἰδιαίτερα γιά τήν Ἁγία Γραφή καί νά σᾶς πῶ ὅτι πρέπει νά τήν διαβάζουμε ἀπό τό κείμενο καί ὄχι ἀπό τήν μετάφραση. Ἔχω δέ νά σᾶς ἀναφέρω, ἀγαπητοί μου, ὁρισμένα ἁπλά ἐπιχειρήματα γιά τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπό τό κείμενό της.

1. Διαβάζοντας τήν Ἁγία Γραφή στό κείμενο τήν διαβάζουμε ὅπως βγῆκε ἀπό τά χέρια τῶν ἱερῶν συγγραφέων της. Εἶναι ἰδιαίτερα σημαντικό, μιλάει ἰδιαίτερα στήν ψυχή μας τό νά σκεπτόμαστε ὅτι ὁ ἱερός συγγραφέας μεταχειρίστηκε αὐτό τό ρῆμα κι ἐκείνη τήν λέξη, πού τώρα διαβάζουμε, γιά νά ἐκφράσει τό θεόπνευστο νόημά του. Πῶς μᾶς ἀρέσει, γιά παράδειγμα, θέλοντας νά ποῦμε ἕνα λόγο κάποιου παλαιοῦ ἀγαπητοῦ ἤ σεβαστοῦ μας προσώπου, τῆς μάνας μας ἤ τοῦ καθηγητοῦ μας, πῶς μᾶς ἀρέσει λέγω νά τό λέμε ἀκριβῶς μέ τήν ἴδια ἔκφραση, ὅπως τό ἀκούσαμε ἀπό τό στόμα τους. Ἔτσι συμβαίνει καί μέ τούς ἱερούς συγγραφεῖς τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Θέλουμε νά τούς διαβάζουμε μέ τίς λέξεις πού αὐτοί ἐκφράστηκαν στά ἱερά τους κείμενα. Τό ἴδιο ἰσχύει καί μέ τά πατερικά κείμενα.

2. Διαβάζοντας τήν Ἁγία Γραφή στό κείμενο ἔχουμε τήν ἔννοια ὅτι διαβάζουμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅπως τόν διάβαζε ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὅπως τόν διάβαζαν οἱ πατέρες μας στήν Τουρκοκρατία καί αὐτοί ἀκόμη οἱ πρῶτοι χριστιανοί. Γίνεται ἔτσι σέ μᾶς ἡ ἱερά Βίβλος περισσότερο αὐθεντική καί περισσότερο ἀγαπητή.

3. Ἄν θέλεουμε νά διαβάσουμε τήν Ἁγία Γραφή ἀπό μετάφραση, τότε ἀπό ποιά μετάφραση θά τήν διαβάσουμε; Γιατί μεταφράσεις ὑπάρχουν πολλές. Καί βεβαίως, ἐπειδή ἡ μετάφραση εἶναι ἀνθρώπινο ἔργο, πάντοτε ἔχει λάθη. Καλύτερα θά ἦταν νά μήν γινόταν μετάφραση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀλλά νά γινόταν ἑρμηνευτική ἀπόδοση τῶν βιβλίων της. Ἔτσι θά ἐβοηθεῖτο ὁ λαός νά μάθει ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ὄχι ἁπλῶς νά τοῦ δώσουμε τήν ἀπόδοση σέ ἁπλῆ ἔκφραση τοῦ κάθε στίχου, ὅπως τό κάνουν οἱ μεταφράσεις. Μόνον ἔτσι, μέ τήν ἑρμηνεία δηλαδή καί ὄχι ἁπλᾶ μέ τήν μετάφραση, θά μάθει ὁ λαός τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί θά γίνει ἱκανός νά ἀντικρούει καί τήν αἵρεση.

4. Ἄν διαβάζουμε τήν Ἁγία Γραφή ἀπό μετάφραση, καί ἄν μάλιστα γίνεται ἤ γίνει τό ἀκόμη χειρότερο νά διαβάζεται ἡ Ἁγία Γραφή καί στήν θεία Λατρεία ἀπό μετάφραση, τότε θά γίνει τό φρικτό καί φοβερό, ὁ χριστιανός, χρόνια χριστιανός, νά μήν ξέρει οὔτε ἕνα λογάκι τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Προφητῶν στήν ἀρχαία ἔκφραση, ἔτσι ὅπως ἀκριβῶς τό ἔγραψαν οἱ θεόπνευστοι ἱεροί συγγραφεῖς στήν Ἁγία Γραφή.

5. Εἶναι γνωστόν ὅτι στόν χῶρο μας γίνεται ἡ μεγάλη ζημιά καί χάνεται ἡ ἑλληνική γλώσσα, ἡ ὄμορφη καί ἀρχοντική στήν ἔκφρασή της ἑλληνική μας γλώσσα. Καί ἀπό παλαιά γινόταν ἡ ζημιά αὐτή, ἀλλά στά σημερινά μας χρόνια τό κακό παραγίνεται. Στά παλαιότερα χρόνια ὅμως ἀντέξαμε καί σ᾽ αὐτό βοήθησε κυρίως καί προπαντός ἡ Ἐκκλησία. Γιατί ὁ λαός της διάβαζε τήν Ἁγία Γραφή καί τά βιβλία τῶν ἁγίων Πατέρων στό κείμενό τους. Καί ἄκουγε στόν ἱερό Ναό νά ὑμνεῖται ὁ Θεός του στήν ἀρχαία ἔκφραση, ἔτσι ὅπως ἔγραψαν τούς ὕμνους καί τά τροπάρια οἱ ἅγιοι Πατέρες. Δηλαδή ἡ Ἐκκλησία μαζί μέ τήν πίστη διέσωσε καί τήν ἀθάνατο ἑλληνική γλώσσα. Ἄν ὅμως ἐμεῖς τώρα προτρέπουμε τόν λαό νά διαβάζει τήν Ἁγία Γραφή σέ μετάφραση, καί ἄν θεσπίσουμε τήν μετάφραση αὐτή ὡς ἱερό ἀνάγνωσμα στήν θεία Λατρεία, τότε ὁ ἑλληνικός λαός θά ἀπολέσει τό μεγαλεῖο τῆς γλώσσης του.

6. Εἶναι ὅμως ἀλήθεια ὅτι τήν ἀρχαία ἔκφραση τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἱερῶν ὕμνων τῆς Λατρείας δέν μποροῦμε νά τήν νοήσουμε. Γι᾽ αὐτό ἔχουμε ἀνάγκη μεταφράσεων. Οἱ μεταφράσεις ὅμως νά εἶναι βοηθήματα καί νά μήν παραθεωροῦν τό κείμενο ἤ νά τό ἀντικαθιστοῦν στήν θεία Λατρεία ἤ στήν προσωπική μας μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

7. Βεβαίως, ἄν εἴμασταν Γάλλοι ἤ Γερμανοί Ὀρθόδοξοι, δέν θά μπορούσαμε νά μελετήσουμε τήν Ἁγία Γραφή ἀπό τό κείμενο, ἀλλά θά τήν μελετούσαμε ἀπό μετάφραση στήν μητρική μας γλώσσα. Ἀφοῦ ὅμως ἔχουμε τήν εὐλογία ἀπό τόν Θεό νά εἴμαστε Ἕλληνες, ἄς ἀπολαμβάνουμε τήν χαρά νά μελετοῦμε τήν Καινή Διαθήκη, ὅπως βγῆκε ἀπό τά χέρια τῶν ἱερῶν συγγραφέων της, δηλαδή στήν Ἑλληνική γλώσσα· ἤ ἄς ἀπολαμβάνουμε πάλι τήν χαρά νά μελετοῦμε τήν Παλαιά Διαθήκη ἀπό τήν ἐξαίρετο μετάφραση τῶν Ο´ στήν ἑλληνική, ἡ ὁποία εἶναι «θεόθεν οἰκονομηθεῖσα» κατά πατερική ἔκφραση.

Tρίτη 1 Μαρτίου 2011

Ἀδελφοί μου χριστιανοί,

1. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στήν σημερινή ἐποχή οἱ χριστιανοί ἔχουμε παρεκκλίνει ἀπό τήν γραμμή πού χάραξε ὁ Χριστός μας νά ἀκολουθοῦμε. Καί βέβαια δέν ἔχουμε πλούσια τήν θεία Χάρη μέσα μας, γιά νά ἀκολουθοῦμε πιστά τό Εὐαγγέλιο, ἀλλά ἄς ἔχουμε τήν ταπείνωση νά δεχόμαστε ὅτι δέν εἴμαστε σωστοί καί νά ζητᾶμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γι᾽ αὐτό καί νά ἀγωνιζόμαστε νά γίνουμε ὅπως μᾶς θέλει ὁ Κύριος. Τό κακό ὅμως εἶναι, αὐτό πού γίνεται συνήθως, τό νά παριστάνουμε ὡς σωστό τόν δικό μας χαλαρό πνευματικό τρόπο ζωῆς καί νά θέλουμε μάλιστα μέ θεολογικά σοφίσματα νά τόν ἐπιβάλουμε καί στόν λαό σάν ὀρθή διδασκαλία.

2. Θέλω νά πῶ μέ τά παραπάνω, ἀδελφοί, ὅτι οἱ χριστιανοί σήμερα, μέ πρωτοπόρους τούς ἱερεῖς, ἔχουν χωριστεῖ σέ δύο μερίδες. Ἄλλοι εἶναι συντηρητικοί στήν διδασκαλία καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἄλλοι εἶναι ἐλευθεριάζοντες. Αὐτή ἡ διαφορά φαίνεται καί στόν τρόπο τῆς ἐμφάνισης καί τῆς ὅλης συμπεριφορᾶς καί ἐκφράσεως τῶν χριστιανῶν μας. Ἀλλά θά πεῖ κανείς καί μέ τήν ἐνδυμασία καί τήν ἐξωτερική συμπεριφορά μας ἐκφράζουμε καί μ᾽ αὐτά τήν πνευματικότητά μας; Ναί, χριστιανοί μου! Οἱ παλαιοί πνευματικοί τά τόνιζαν αὐτά στό κήρυγμά τους καί τά ἀπαιτοῦσαν ἀπό τά πνευματικά τους τέκνα. Σήμερα παρατηροῦμε μέ λύπη μία χαλαρότητα στό ἦθος τῶν χριστιανῶν (ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει καί ἦθος). Ὅπως μᾶς λέγει ἡ Ἁγία Γραφή ὅλα-ὅλα μαρτυροῦν τόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ. «Ἀπό ὁράσεως ἐπιγνωσθήσεται ἀνήρ, καί ἀπό ἀπαντήσεως προσώπου ἐπιγνωσθήσεται νοήμων. Στολισμός ἀνδρός καί γέλως ὀδόντων καί βήματα ἀνθρώπου ἀναγγέλλει τά περί αὐτοῦ», μᾶς λέγει ἡ Σοφία Σειράχ στό 19,29-30.

3. Τό χειρότερο ὅμως εἶναι ὅτι ὑπάρχει χαλάρωση τῶν χριστιανῶν μας σχετικά καί μέ τά δόγματα τῆς πίστης. Ἔτσι, σάν νά φοβόμαστε νά ποῦμε ὅτι οἱ Φραγκολατίνοι Καθολικοί εἶναι αἱρετικοί καί ὅτι αὐτοί δέν ἀποτελοῦν Ἐκκλησία. Στούς νέους μας δέν δίνουμε διδαχή τοιαύτη, ὥστε νά ζήσουν ἁγνή καί καθαρή ζωή καί νά ἔρχονται ἁγνοί στόν γάμο. Στά κηρύγματα οἱ ἱεροκήρυκες δέν μιλᾶνε καθόλου γιά μοναχισμό, οὔτε γιά κόλαση καί παράδεισο. Ἔτσι οἱ νέοι μας καί οἱ νέες μας, ἀκατήχητοι ἀπό ὀρθόδοξη διδαχή, πηγαίνουν στήν Εὐρώπη γιά σπουδές καί γιά δουλειές καί συνδέονται γιά γάμο μέ ἀλλόθρησκο σύντροφο, γιατί ἔχει πέσει μέσα τους ἡ ἀξία τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας.

4. Ἀδελφοί μου, πρέπει νά πάρουμε στά σοβαρά τήν πίστη μας καί νά τήν ζήσουμε ὄχι μέ δικούς μας τρόπους καί παρδαλά κατασκευάσματα, ἀλλά ὅπως μᾶς δίδαξαν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Ὅπως διαβάζουμε στά ἱερά Συναξάριά μας ὅτι ἔζησαν οἱ ἅγιοι. Ναί! Τοῦτα τά χρόνια πού ἡ πνευματική ἀτμόσφαιρα ἔχει θολωθεῖ, πρέπει μέ ζῆλο νά ἀναζητήσουμε τόν τρόπο ζωῆς τῶν ἁγίων μας καί μέ ὁρμή καί μέ βία (γιατί θέλει βία ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, μᾶς εἶπε ὁ Κύριός μας, Ματθ. 11,12) νά θελήσουμε νά τόν ἀκολουθήσουμε, ὅσο μπορεῖ βέβαια ὁ καθένας. Ἄν δέν ἀγαπήσουμε θερμά τόν Χριστό μας καί ἄν δέν θελήσουμε νά πιέσουμε τόν ἑαυτό μας νά μπεῖ στήν στενή καί τεθλιμμένη ὁδό, ὦ συμφορά μας!, δέν θά μποῦμε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ

Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω Σε καί αἰνέσω τό ὄνομά Σου εἰς τόν αἰώνα» (Ψαλμ. 144,2)

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Κατά των υβριστών της Ιστορίας μας

Τό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, τό γράφω μέ πολύ πόνο, ἀλλά καί μέ μεγάλη ἀγανάκτηση γι᾽ αὐτά πού ἀκούγονται τώρα τελευταῖα στήν πατρίδα μας. Καί βεβαίως ἡ Ἐκκλησία μας δέν πρέπει νά μείνει ἀδιάφορη σ᾽ αὐτά πού ἀκούγονται, γιατί αὐτά ζημιώνουν τίς ψυχές τῶν Ἑλλήνων χριστιανῶν μας, ἀλλά ζημιώνουν ἰδιαίτερα τήν νεολαία μας. Γι᾽ αὐτό καί παρακαλῶ νά ἀκούσετε μέ προσοχή τό σημερινό μου κήρυγμα καί θέλω ὄχι μόνο να συμπονέσετε, ἀλλά καί νά συναγωνισθεῖτε μαζί μας κατά τῶν διαστρεβλωτῶν τῆς ἱερῆς καί ἔνδοξης ἱστορίας μας.

1. Τώρα τελευταῖα, ἀγαπητοί μου, μᾶς παρουσιάζονται μερικοί, πού θέλουν νά μᾶς παραστήσουν τόν μορφωμένο καί τόν πολύξερο, ἀλλά στήν πραγματικότητα εἶναι ἀγράμματοι καί ἀνιστόρητοι. Αὐτοί μᾶς λέγουν ὅτι ἡ ἱστορία τοῦ ἔθνους μας, γιά τήν ὁποία καυχόμαστε καί τήν ὁποία θαυμάζουν ὅλα τά ἔθνη, δέν εἶναι –
λένε – ὅπως τήν ξέρουμε. Ἀλλά πῶς εἶναι; Αὐτοί, λές καί εἶναι βαλτοί ἀπό τούς Τούρκους, μᾶς λένε ὅτι ὅταν τό ἔθνος μας ὑποδουλώθηκε στούς Ὀθωμανούς, ἦταν ὅλα ὡραῖα καί εὐχάριστα. Ἀπολαμβάναμε προνόμοια, ζούσαμε εἰρηνικά, εἴχαμε ἀσφάλεια καί πετύχαμε τήν ἀνάπτυξή μας. Δηλαδή, σάν νά μᾶς λένε ὅτι καλά πού ὑποδουλωθήκαμε στούς Τούρκους καί νοικοκυρευτήκαμε! Τά λένε αὐτά οἱ κύριοι αὐτοί, γιατί θέλουν νά μᾶς ποῦν ὅτι δέν ὑπῆρχε λόγος νά γίνει ἐπανάσταση ἐναντίον τῶν Τούρκων καί ὅτι ἡ λεγόμενη ἐπανάσταση του ᾽21 εἶχε ἄλλο νόημα καί ἄλλο σκοπό.

Ἀλλά, ἄν, κύριοι, ἄν εἶναι ἀλήθεια ὅτι στήν Τούρκικη σκλαβιά εἴχαμε ἐλευθερία καί ἦταν ὅλα ρόδινα, τότε πῶς ἐξηγοῦνται οἱ σκληροί βασανισμοί καί τά φρικτά μαρτύρια τῶν τόσων καί τόσων νεομαρτύρων τῆς πίστης μας; Οὔτε γράμματα δέν μᾶς ἄφηναν οἱ Τοῦρκοι νά μάθουμε. Ἐμεῖς ὅμως, πού ἀπό τούς ἀρχαίους προγόνους μας μάθαμε νά ἀγαπᾶμε τίς ἐπιστῆμες, ἄν καί σκλαβωμένοι, βρήκαμε τρόπο γιά νά μορφώνονται τά ἑλληνόπουλα. Ἡ Ἐκκλησία μας δημιούργησε τά «Κρυφά Σχολειά»! Ἀλλά,

2. Καί γιά τά «Κρυφά Σχολειά», αὐτοί οἱ ψευδοεπιστήμονες μᾶς λένε ὅτι εἶναι καί αὐτά μῦθος. Καί ὡς ἐπιχείρημα μᾶς λένε ὅτι δέν ὑπάρχουν μαρτυρίες γι᾽ αὐτά. Ἔχω νά σᾶς πῶ ὅμως, Χριστιανοί μου, ὅτι τά «Σχολειά» αὐτά, στά ὁποῖα μαθητεύονταν τά ἑλληνόπουλα στήν μαύρη σκλαβιά δέν ἦταν ἐπιτρεπόμενα ἀπό τούς Τούρκους, δέν γίνονταν φανερά μέ τήν ἄδειά τους, γι᾽ αὐτό κάι λέγονταν «Κρυφά Σχολειά». Τά ἔκαναν οἱ καλόγεροι τήν νύκτα στά Μοναστήρια. Γι᾽ αὐτό καί πραγματικά κατά τήν περίοδο τῆς δουλείας δέν ὑπάρχουν μαρτυρίες γιά «Κρυφό Σχολειό». Ὅταν ὅμως ἄρχισε νά χαράζει ἡ γλυκειά λευτεριά, οἱ ἴδιοι μαθητές τῶν «Κρυφῶν Σχολειῶν», ἄνδρες πιά, μιλᾶνε καθαρά στίς ἀλληλογραφίες τους καί σέ ἄλλα ἔγραφά τους γιά τά Σχολειά αὐτά. Ἀφήνω τίς τόσες τοποθεσίες στήν πατρίδα μας, μαρτυρούμενες ὡς «Κρυφό Σχολειό», πού δέν θά λέγονταν ἄν ἦταν ψέμμα καί μῦθος ὁ λόγος γι᾽ αὐτό.

3. Τούς ὑβριστές τῆς ἱστορίας μας τούς ἐνοχλεῖ τό ὅτι συνδέεται ἡ Ἐπανάσταση τοῦ ᾽21 μέ τήν μεγάλη ἑορτή τῆς Παναγιᾶς μας, τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Καί τούς πειράζει πάλι καί τό ἄλλο, τό ὅτι τόν ἀγῶνα τόν ἀνέλαβε ἡ Ἐκκλησία. Καί ἀπό τά ἄλλα, ἀλλά κυρίως καί ἀπό αὐτά τά δύο, Χριστιανοί μου, πρέπει νά καταλάβετε ὅτι τό ὑβριστικό αὐτό κίνημα αὐτῶν τῶν κυρίων στήν βάση του εἶναι ἀντ-Ὀρθόδοξο καί ἀντ-Ἐκκλησιαστικό κίνημα. Γι᾽ αὐτό καί θέλει πολεμική, σφοδρή πολεμική.

(α) Πραγματικά, ἀδελφοί, συνδέεται πολύ στενά τό ᾽21 μέ τήν πίστη μας, τήν ὀρθόδοξη πίστη μας. Ὁ Κολοκοτρώνης στήν Πνύκα εἶπε στούς μαθητές: «Ὅταν πήραμε τά ὅπλα, εἴπαμε πρῶτα ὑπέρ πίστεως καί ἔπειτα ὑπέρ πατρίδος»! Γι᾽ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο καί ἀποφασίστηκε ἡ Ἐπανάσταση νά γίνει στίς 25 Μαρτίου, ὥστε νά θεωρεῖται ὅτι τό θαῦμα τό ἔκανε ἡ Παναγιά καί τό ἐλεύθερο λοιπόν ἔθνος θά ἔχει προστάτιδα τήν Κυρία Θεοτόκο. ῞Ωστε ἡ Ἐπανάσταση τοῦ ᾽21 ἦταν μιά ἁγιασμένη ἐπανάσταση ἑνός χριστιανικοῦ Ὀρθόδοξου ἔθνους κατά ἄλλου ἀλλοθρήσκου ἔθνους, ἐπανάσαση γιά τήν πίστη καί τήν ἐλευθερία καί δέν ἦταν μία ταξική ἐπανάσταση γιά συμφέροντα, ὅπως θέλουν νά μᾶς τήν παρουσιάσουν οἱ ὑβριστές.

(β) Ἀλλά καί γιά τό ἄλλο, πού ἀρνοῦνται οἱ ἀντίθετοι ἀποδεικνύονται ἀνιστόριτοι. Γιά τό ὅτι δηλαδή τόν ἀγῶνα γιά τήν ἐλευθερία τοῦ ἔθνους μας τόν ἀνέλαβε ἡ Ἐκκλησία. Ναί, χριστιανοί μου! Τά νήματα τοῦ ἀγῶνος τῆς Ἐπαναστάσεως τά κρατοῦσε μυστικά ὁ Δημητσανίτης ἅγιος Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε´, τόν ὁποῖον αὐτοί οἱ ἐλεεινοί, οἱ πλαστογράφοι τῆς Ἱστορίας μας, ὑβρίζουν. Ἐντροπή τους!... Ὁ ἄλλος πάλι Δημητσανίτης, ὁ Δεσπότης τῆς Πάτρας, ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, αὐτός ὕψωσε τό Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως καί προέτρεπε τούς ἄνδρες νά ξεχυθοῦν στόν ἀγώνα. Μάλιστα ὁ Δεσπότης Γερμανός ἀπήλλαξε τούς ἀγωνιστές ἀπό τήν σκληρή νηστεία τῆς Τεσσαρακοστῆς, γιατί ἦταν Μάρτιος ὁ μήνας ἐνάρξεως τοῦ ἀγῶνος. Μαζί μέ τούς ἀγωνιστές ἀγωνιζόμενοι ἦταν καί κληρικοί, δεσποτᾶδες, παπᾶδες, διάκοι καί καλόγεροι. Ὁ μεγάλος ἱστορικός Γάλλος Πουκεβίλ λέει ὅτι 6.000 κληρικοί ἔπεσαν στόν ἀγώνα γιά τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἔθνους μας.

4. Χριστιανοί μου! Ὅπως πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιατί εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, ἔτσι πρέπει πάλι νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιατί εἴμαστε Ἕλληνες μέ τήν ἐνδοξότερη ἱστορία. Ἡ ἱστορία μας εἶναι ἱερή, γιατί εἶναι ζυμωμένη μέ τήν πίστη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Μερικοί νεώτεροι θέλουν νά κόψουν τήν συζυγία αὐτή πίστεως καί πατρίδος, γιατί βάλθηκαν νά κάνουν τήν πατρίδα μας ἄθεη. Τούς προειδοποιοῦμε ὅτι ὅπως ἀγωνιστήκαμε ἐναντίον τῶν Τούρκων καί τούς νικήσαμε, ἔτσι θά ἀγωνιστοῦμε καί ἐναντίον τους καί θά τούς σαρώσουμε, γιατί στόν ἀγώνα μας αὐτόν ἔχουμε Ὑπέρμαχο Στρατηγό τήν ΠΑΝΑΓΙΑ, τήν Προστάτιδα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους μας, τήν Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μας.
Οἱ ὑβριστές τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας ὅλο καί θά γελοιοποιοῦνται. Τούς ἀξίζει!


Μέ πολλές εὐχές
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας


(Σχόλιο Αγγελικής: )

ΑΝΘΕΝΩΤΙΚΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓ. ΜΑΡΚΟΝ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΚΟΝ

Τοῦ Σεβ. Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίου

1. Τήν 19η τοῦ μηνός Ἰανουαρίου, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἑορτάζουμε τήν μνήμη ἑνός μεγάλου πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, ἐπισκόπου Ἐφέσου. Λυπᾶμαι, γιατί σέ ἕνα ὀλιγόλεπτο κήρυγμα δέν θά μπορέσω νά σᾶς πῶ πολλά γιά τόν ἅγιο αὐτόν, πού ἦταν ἕνας δυνατός ἀγωνιστής τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας κατά τῶν παπικῶν, πού ἤθελαν νά μᾶς ὑποτάξουν στίς πλάνες τους καί τίς αἱρέσεις τους.
Τό μεγάλο κακό γιά τήν ἐποχή του ἦταν ὅτι ὅλοι τους, καί ὁ πατριάρχης καί ὁ αὐτοκράτορας καί ὅλοι σχεδόν οἱ ἐπίσκοποι, ἦταν φιλενωτικοί, ἤθελαν δηλαδή τήν ἕνωση μέ τούς φραγκολατίνους. «Ἀλλ᾽ οὐκ ἐκλείψουσι τῇ Ὀρθοδοξίᾳ στρατιῶται», συνήθιζε νά λέει συχνά ὁ Γέροντας ἐπίσκοπος τῆς Φλώρινας, ὁ πατήρ Αὐγουστῖνος. Καί στρατιώτη ἰσχυρό τήν μαύρη ἐκείνη ἐποχή γιά τήν πίστη μας, ἤγειρε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός τόν ἐπίσκοπο Ἐφέσου Μᾶρκο τόν Εὐγενικό.

2. Μαθήτευσε ἀπό μικρή ἡλικία κοντά σέ σοφούς καί ἐναρέτους διδασκάλους καί γι᾽ αὐτό ἀπέκτησε μεγάλη ἀρετή καί θεολογική μόρφωση. Ἔτσι, στολισμένο μέ ἀρετή καί μέ θεολογία, χρησιμοποίησε ὁ Θεός τόν ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό γιά ἀγωνιστή τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας κατά τῆς αἵρεσης τοῦ παπισμοῦ. Οἱ ἀγωνιστές, χριστιανοί μου, οἱ σωστοί ἀγωνιστές, δέν εἶναι ὅποιοι καί ὅποιοι. Οἱ σωστοί ἀγωνιστές τῆς πίστης μας πρέπει νά εἶναι ἐνάρετοι, νά εἶναι πολύ καλά καταρτισμένοι στήν θεολογία καί πρέπει νά ζοῦν ἀσκητικά. Γιατί ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ἔγινε ὁμολογητής τῆς πίστεως, ἀφοῦ πρῶτα ἀσκήθηκε ὡς μοναχός μέ ἔντονη ἄσκηση καί μέ προσευχή, ἀλλά καί μέ ἔντονη μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων.

3. Στά χρόνια ἐκεῖνα πού ζοῦσε ὁ ἅγιος Μᾶρκος, ἀγαπητοί μου, ἡ ἀγαπημένη πατρίδα μας κινδύνευε ἀπό τούς Τούρκους καί γι᾽ αὐτό ὁ αὐτοκράτορας Ἰωάννης Η´ ὁ Παλαιολόγος στράφηκε πρός τήν Δύση, καί ζήτησε ἀπό ἐκεῖ βοήθεια. Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ὅμως δέν ἤθελαν νά δώσουν οἰκονομική καί στρατιωτική ὑποστήριξη στούς Ὀρθοδόξους, παρά μόνο ἄν ἑνώνονταν μ᾽ αὐτούς. Ἤθελαν, δηλαδή, νά ὑποτάξουν τήν Ὀρθοδοξία στόν παπισμό. Ὁ αὐτοκράτορας τά ἔβλεπε ἀπό τήν δική του πλευρά καί ἤθελε τήν ἕνωση. Μάλιστα ὑποσχέθηκε στόν πάπα Εὐγένιο ὅτι θά κάνει τό πᾶν γι᾽ αὐτό, γιά τήν ἕνωση δηλαδή, καί ὅτι θά στείλει ἀντιπροσώπους ἀπό τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες στήν Σύνοδο τῆς Φερράρας, πού ἑτοιμαζόταν νά γίνει.
Ἦταν 9 Ἀπριλίου, χριστιανοί μου, τοῦ ἔτους 1438, ὅταν ἄρχισαν οἱ ἐργασίες τῆς Συνόδου αὐτῆς. Ἀπό τήν ἀρχή τῶν ἐργασιῶν ὁ ἅγιος Μᾶρκος κατάλαβε ὅτι οἱ Λατῖνοι δέν θέλουν τήν ἕνωση μέ βάση τούς ὅρους τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, μέ βάση δηλαδή τήν ἀλήθεια, ἀλλά θέλουν καθαρά τήν ὑποταγή τῆς Ὀρθοδοξίας σ᾽ αὐτούς. Γι᾽ αὐτό καί ἀντιστάθηκε δυναμικά ἐναντίον τῶν παπικῶν μιλῶντας γιά τίς πλάνες τους, γιά τό Φιλιόκβε, γιά τό καθαρτήριο πῦρ καί γιά τή χρήση τῶν ἀζύμων κατά τήν Θεία Λειτουργία, πού ἦταν τά θέματα τῆς Συνόδου. Τό ἑπόμενο ἔτος, τό 1439, στήν Φλωρεντία, ὅπου μετατέθηκε ἡ Σύνοδος, ὁ ἅγιος Μᾶρκος μίλησε ἀκόμη πιό δυναμικά καί ἀπέδειξε ὅτι οἱ παπικοί εἶναι ὄχι μόνο σχισματικοί, ἀλλά καί αἱρετικοί.

4. Στήν συνέχεια ἔγιναν πολλές παρενέργειες τοῦ Αὐτοκράτορα, πού ἤθελε τήν ἕνωση, καί ἔπεισε πολλούς, ὅλους σχεδόν τούς ὀρθόδοξους ἐπισκόπους νά ὑπογράψουν τήν ἕνωση μέ τούς παπικούς. Καί ἔγινε, χριστιανοί μου, αὐτό τό φοβερό καί τό οἰκτρό: Ἐπίσκοποι, πού κατά τήν χειροτονία τους ὁρκίστηκαν νά ὑπερασπίζουν τήν ὀρθόδοξη πίστη, ἔγιναν προδότες τῆς πίστης καί προσκύνησαν τόν αἱρετικό πάπα.
᾽Αλλά ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός παρέμεινε ἀπροσκύνητος, φέροντας μάλιστα τόν «ὀνειδισμόν τοῦ Χριστοῦ» γιά τήν στάση του αὐτή. Γιατί μαζί μέ τούς Λατίνους ἐνέπαιζαν καί οἱ «προσκυνημένοι» ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι τόν ἅγιο, ἐπειδή ἦταν ἀνθενωτικός. Ἀλλά δέν ἦταν μόνο οἱ ἐμπαιγμοί. Ἄρχισαν καί οἱ ἀπειλές. Ὁ ἴδιος ὁ πάπας κάλεσε τόν ἅγιο Μᾶρκο καί μέ ἀπειλές καί φοβέρες προσπαθοῦσε νά τόν ἐξαναγκάσει νά ὑπογράψει. Ἀλλά τίποτε δέν κλόνισε τόν ἅγιο.
Τελικά ὅλοι ὑπέγραψαν γιά τήν ἕνωση, ὁ Μᾶρκος ὅμως ὁ Εὐγενικός δέν ὑπέγραψε! Ἦταν μιά ψευδοένωση ἡ λεγομένη τότε ἕνωση. Καί ἡ Σύνοδος ἦταν ψευδοσύνοδος. Ὁ ἴδιος ὁ πάπας, ἐπειδή δέν ὑπέγραψε ὁ Μᾶρκος, εἶπε: «Λοιπόν, ἐποιήσαμεν οὐδέν»!

5. Δέν μπορῶ νά σᾶς περιγράψω, χριστιανοί μου, τώρα τό τί ἔγινε, ὅταν οἱ πρωτεργάτες τῆς ψευδοένωσης, ὕστερα ἀπό 17 μῆνες ἀπουσία, ἔφθασαν στήν Κωνσταντινούπολη. Ὅλοι αὐτοί, καί ἀπό τόν κλῆρο καί ἀπό τόν λαό, ἔγιναν δεκτοί μέ γενική περιφρόνηση καί ἀποδοκιμασία. Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἀπέρριψε τήν ψευδοσύνοδο τῆς Φλωρεντίας. Δέν πήγαινε στούς Ναούς, ὅπου λειτουργοῦσαν ἐπίσκοποι πού ὑπέγραψαν τήν ἕνωση ἤ ὅπου λειτουργοῦσαν ἱερεῖς πού ἦταν ἑνωτικοί.
Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι προσ κολλήθηκαν στόν ἅγιο Μᾶρκο, τόν ὁποῖο ἐκήρυξαν ὁμολογητή τῆς πίστης καί στύλο τῆς Ἐκκλησίας! Ὄντως ὁ λαός εἶναι φύλακας καί φρουρός τῆς πίστης του! Ἀλλά ἡ ἀποδοκιμασία αὐτή τοῦ λαοῦ ἔκανε μερικούς ἀπό τούς ὑπογράψαντας τήν ἕνωση ἐπισκόπους νά ποῦν μέ μετάνοια: «Πεπράκαμεν τήν πίστιν»! Πουλήσαμε δηλαδή τήν πίστη. Καί γιά τό χέρι τους πού ὑπέγραψε ἔλεγαν: «Κοπήτω»!

6. Χριστιανοί μου! Ὅπως ἀπέδειξε ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός στήν Σύνοδο (ψευδο-σύνοδο) τῆς Φερράρας, οἱ παπικοί εἶναι αἱρετικοί. Εἶναι αἱρετικοί! Γι᾽ αὐτό, ὄχι, δέν θέλουμε ἕνωση μέ τούς αἱρετικούς.
Εἴμαστε λοιπόν ἀνθενωτικοί μαζί μέ τόν ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό καί στεκόμαστε μακρυά ἀπό τούς ἑνωτικούς. Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ἔλεγε: «Ὅσο ἀπομακρύνομαι ἀπό τούς ἑνωτικούς, τόσο πλησιάζω τόν Θεό καί ὅλους τούς ἁγίους»! Τό 1442 ὁ ἅγιος ἔγραψε ἐπιστολή σέ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους ὅλης τῆς γῆς – ἄρα καί σέ μᾶς – στήν ὁποία ἐπιστολή τούς ἑνωτικούς τούς λέγει «μιξοθήρας», τήν Σύνοδο Φερράρας τήν λέγει «Καϊαφαϊκόν συνέδριον», τούς Λατίνους τούς λέγει «αἱρετικούς» καί μᾶς συμβουλεύει νά φεύγουμε ἀπό αὐτούς «ὡς φεύγει τις ἀπό ὄφεως».

Ἔτσι θά κάνουμε, ὅπως μᾶς συμβουλεύει ὁ Διδάσκαλός μας ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός!


Ορθόδοξος Τύπος, φύλλο 1911, 20 Ιανουαρίου 2012
http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/1911.pdf

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ο Χρυσόστομος για την οικονομική κρίση

1. Στό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς παρουσιάσω μιά περικοπή ὁμιλίας τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τοῦ ὁποίου ἀπολαμβάνουμε κάθε φορά τήν θεία Λειτουργία. Ἡ περικοπή αὐτή τοῦ ἁγίου Πατέρα νομίζω ὅτι εἶναι ὅ,τι πρέπει γιά τήν σημερινή μας ἐποχή, πού ἀντιμετωπίζουμε τό πρόβλημα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης.
Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος ἀπό τήν ἐποχή του ἀκόμη, ἀπό τόν 4ο δηλαδή αἰώνα, ἔλεγε στούς ἀκροατές του ὅτι πρέπει νά μαθαίνουν νά ζοῦν φτωχά καί λιτά, ὥστε, ὅταν τούς ἔρθουν χρόνια δύσκολα οἰκονομικῶς, νά εἶναι μαθημένοι καί προετοιμασμένοι, γιά νά μποροῦν νά ἀντιμετωπίσουν τήν κρίση.

2. Ὁ ἱερός Πατέρας στήν ἀρχή τῆς περικοπῆς τοῦ λόγου του, γιά τήν ὁποία θέλω νά σᾶς μιλήσω, λέει ὅτι πρέπει οἱ ψυχές μας νά εἶναι γενναῖες καί ὄχι «χαμαίζηλες», νά μήν ἐπηρεάζονται δηλαδή καί νά μή παρασύρονται ἀπό τά γύρω συμβαίνοντα. Γιατί, ἄν δέν εἶναι τέτοιες οἱ ψυχές μας, θά πάθουν ζημιά ὄχι μόνο ἀπό τήν φτώχεια, ἀλλά καί ἀπό αὐτόν τόν πλοῦτο.
« Τέτοιους ἀνθρώπους – λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος – ὄχι μόνο ἡ φτώχεια, ἀλλά καί ὁ πλοῦτος καταστρέφει, καί ὄχι μόνο ἡ λύπη, ἀλλά καί ἡ χαρά. Καί ὅπως αὐτοί πού ἔχουν πυρετό σέ ὅλα εἶναι ἀνόρεκτοι, ἔτσι καί οἱ διεφθαρμένοι στήν ψυχή ἀπό ὅλα βλάπτονται»!
Γι᾽ αὐτό, λέγει ὁ ἱερός Πατέρας, ἐκεῖνο πού πρέπει νά φροντίσουμε εἶναι ὄχι τό νά μή γίνουμε φτωχοί καί νά ἐπιδιώκουμε τόν πλοῦτο, ἀλλά νά κατασκευάσουμε ἔτσι τήν ψυχή μας, ὥστε νά μήν ἐπηρεάζεται καί πάθει ζημιά οὔτε ἀπό τήν φτώχεια, ἄν μᾶς ἔρθει, οὔτε καί ἀπό τά πλούτη τά πολλά, ἄν μᾶς λάχουν.

3. Καί ἀναπτύσσει στήν συνέχεια ὁ ἅγιος Πατέρας μέ ὡραῖα καί χαριτωμένα παραδείγματα αὐτή τήν ἰδέα πού εἶπε.
Ὅταν κάποιος, λέει, θέλει νά φτιάξει ἕνα σπίτι, δέν φροντίζει τό νά μή φυσοῦν ἀγέρηδες σ᾽ αὐτό, οὔτε καί νά μήν τό χτυπάει ὁ ἥλιος, γιατί αὐτό εἶναι ἀδύνατο. Κανείς δέν μπορεῖ νά ἐμποδίσει τά φυσικά φαινόμενα. Ἀλλά αὐτός πού θέλει νά κάνει ἕνα σπίτι τό κατασκευάζει ἔτσι, ὥστε νά εἶναι ἀνθεκτικό καί στούς ἰσχυρούς ἀνέμους καί νά μήν ἐπηρεάζεται πολύ ὁ χῶρος του ἀπό τά λιοπύρια τοῦ καλοκαιριοῦ.
Ἔτσι καί στήν περίπτωσή μας: Αὐτό γιά τό ὁποῖο πρέπει νά νοιαστοῦμε εἶναι ἡ ψυχή μας νά εἶναι δυνατή, ὥστε νά ἀντέχει καί ὅταν φυσοῦν οἱ ἄνεμοι, καί ὅταν δηλαδή μᾶς ἔρχεται ἡ φτώχεια, καί ὅταν ἀκόμη ὑπάρχει καλοκαιρία, ὅταν δηλαδή ἔχουμε ἀνέσεις στήν ζωή. Καί αὐτός πού κατασκευάζει ἕνα πλοῖο, λέγει μέ ἄλλο παράδειγμα στήν συνέχεια ὁ ἱερός Πατέρας, δέν φροντίζει τό νά μήν κάνει θύελλα ἡ θάλασσα καί νά μήν χτυπήσουν τό πλοῖο τά κύματα. Αὐτό πάλι εἶναι ἀδύνατο, γιατί δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ὑποτάξει τήν θάλασσα. Ἀλλά αὐτός πού κατασκευάζει ἕνα πλοῖο φροντίζει νά τό φτιάξει ἔτσι, ὥστε νά ἀντέξει τό πλοῖο του, ὅταν θά συμβεῖ τρικυμία στήν θάλασσα καί θά τό κτυποῦν τά κύματα.
Ἔτσι λοιπόν κι ἐμεῖς: Τήν ψυχή μας πρέπει νά νοιαστοῦμε νά εἶναι πάντα γενναία μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μπορεῖ νά βαστάσει καί νά ὑποφέρει, ὅταν τά κύματα τῆς ζωῆς χτυπᾶνε τά «καράβια» μας καί τά κάνουν καρδιοτσόφλια.

4. Ἄς νοιαστοῦμε, λέγει ὁ Χρυσόστομος, ὄχι τό πῶς θά ἀποφύγουμε τήν φτώχεια, οὔτε τό πῶς νά γίνουμε πλούσιοι, ἀλλά τό πῶς νά μπορέσουμε νά μήν πάθουμε ζημιά οὔτε ἀπό τό ἕνα οὔτε ἀπό τό ἄλλο, οὔτε ἀπό τήν φτώχεια οὔτε ἀπό τόν πλοῦτο. Αὐτός εἶναι ὁ ἀνώτερος ἀπό ὅλους, λέγει ὁ Χρυσόστομος, «ὁ εἰδώς πάντα φέρειν εὐκόλως»! Αὐτός δηλαδή πού μπορεῖ νά οἰκονομεῖ καλῶς τά πράγματα τῆς ζωῆς του καί ὄχι αὐτός πού ἀναπαύεται στά πλούτη του.
Καί ἀναφέρει ἐδῶ ὁ ἱερός Πατέρας ἄλλα παραδείγματα. Ἐκεῖνος ὁ στρατιώτης, λέγει, εἶναι ὁ ἀνώτερος, αὐτός πού ἔχει δυνατό σῶμα καί ξέρει τήν τέχνη νά πολεμάει καί ὄχι μόνο ἐκεῖνος πού ἔχει ὅπλα. Ἔτσι, καί ἀπό τόν ἄνθρωπο πού ἔχει χρήματα καί θαρρεύει σ᾽ αὐτά, ἀνώτερος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἀρετή, πού ἔχει γενναία ψυχή καί μπορεῖ νά ἀντιμετωπίζει τήν φτώχεια του καί τήν θλίψη του.

5. Πάει στά ζῶα ἔπειτα ὁ Χρυσόστομος γιά νά πάρει καί ἀπό ᾽κεῖ παραδείγματα. Ἀπό τά ζῶα, λέγει, τά ἐλάφια καί οἱ λαγοί, ἐπειδή εἶναι δειλά, γι᾽ αὐτό καί πιάνονται εὔκολα· ἐνῶ τά ἀγριογούρουνα καί οἱ ταῦροι καί τά λιοντάρια δέν συλλαμβάνονται καθόλου εὔκολα. Ἔτσι συμβαίνει πάντα μέ τούς πλούσιους καί μέ τούς φτωχούς. Τόν φτωχό τόν κάνει ἡ φτώχεια νά γίνεται γενναῖος, νά γίνεται λιοντάρι καί ταῦρος. Οἱ πλούσιοι ὅμως μοιάζουν μέ τά φοβιτσάρικα ζῶα, τά ἐλάφια καί τούς λαγούς.
«Ποιόν δέν φοβᾶται ὁ πλούσιος;», λέγει ὁ Χρυσόστομος. «Φοβᾶται καί τούς ληστές καί τούς κρατοῦντας (μή τοῦ πάρουν τήν περιουσία) καί τούς συκοφάντες. Ἀκόμη ὁ πλούσιος φοβᾶται καί τούς ὑπηρέτες του, γιατί τούς ὑποπτεύεται. Καί τούς φοβᾶται ὄχι μόνο ὅταν ζεῖ, ἀλλά πεθαίνει καί μέ αὐτόν τόν φόβο, μήπως δηλαδή τόν κλέψουν μετά τόν θάνατό του. Τόσο ἀνασφαλές πράγμα εἶναι ὁ πλοῦτος», λέγει ὁ Χρυσόστομος.

6. Στήν ζωή μας, ἀδελφοί μου, μᾶς συμβαίνουν θλιβερά δεινά. Ἔτσι ἦλθε στά χρόνια μας καί ἡ οἰκονομική κρίση. Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος μᾶς συμβουλεύει νά εἶναι δυνατή ἡ ψυχή μας, δυνατή ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μή λυγίσει ἀπό ὅ,τι κακό τῆς συμβεῖ.
Ἀλλά στήν ὁμιλία του ὁ ἱερός Πατέρας μᾶς εἶπε ὅτι γιά τόν ἀδύνατο στήν ψυχή ὡς κακό δέν ἀποβαίνει μόνο ἡ φτώχεια, ἀλλά καί αὐτός ὁ πλοῦτος.

Μέ πολλές εὐχές
†Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Περιοδικό: "Παναγία Προυσιώτισσα", Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011, Νο36
http://www.imgortmeg.gr/index.php?optio ... 3&Itemid=7