"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Aρθρο του π.Διονυσίου Τάτση,του γνωστού κληρικού και συγγραφέα,που συνδεόταν πνευματικώς με τον π.Παίσιο επί δεκαετίες και ήταν ο πρώτος που έγραψε βιβλία αναφερόμενα στο μακαριστό παππούλη μας.Δημοσιεύθηκε στις 17/12/04.

π. Θεόδωρος Ζήσης -



Υπακοή, διακριτική ή αδιάκριτη;

Δημοσίευση στὸ ΒΗΜΑ 21-5-2006

Στην μικρη μελέτη με τον παραπάνω τίτλο, ο π. Θεόδωρος μας εξηγεί τον όρο της υπακοής στην εκκλησιαστικὴ ζωή, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Πατερική ερμηνεία του. Έτσι, το «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε» του αποστόλου Παύλου δεν ισχύει αδιάκριτα. Ναί. Θα υπακούουμε στον Αρχιεπίσκοπο, στον επίσκοπο, στον ιερέα ως φυσικά πρόσωπα, εφ'οσον τα πρόσωπα αυτά κάνουν με τη σειρά τους υπακοή στην Αλήθεια της ορθοδόξου πίστεως και ζωής και «ορθοτομούν τον λόγο της Αληθείας».

Αλλιώς, εφόσον οι ποιμένες δεν αγρυπνούν υπερ των ψυχών μας κι αφήνουν τους Αιρετικούς - ετερόδοξους, ως άλλους λύκους να μπαίνουν αννενόχλητοι στο μαντρί, τότε, εξετάζουμε με προσοχη και διακριτικότητα τα φρονήματά τους, συμβουλευόμαστε τοὺς πνευματικούς μας Πατέρες, τα συγγράμματα των ἁγίων μας (στα οποία ευτυχως σημερα έχουμε εύκολη πρόσβαση) κι αν πράγματι διαπιστώσουμε ότι η δική τους διδασκαλία διαφέρει από αυτή των Πατέρων,προτιμούμε να κ΄νουμε υπακοή στους αγίους και όχι στους παραβάτες των λόγων τους.

Αν οι Αγιοι, αλλά και οι πιστοί, έκαναν υπακοή στους αιρετικούς πατριάρχες και επισκόπους που εμφανίζονταν κατα καιρούς στην ιστορία της Εκκλησίας, τότε θα ειχε επικρατήσει η αίρεση. Για αυτό οι «Αποστολικές Διαταγές» γράφουν: «φευκτέον από των φθορέων ποιμένων», δηλ. φεύγετε μακριά από τους ποιμένες που βλάπτουν πνευματικά και δεν ωφελούν.

Στην Αίρεση που μολύνει όλο το σώμα της Εκκλησίας, θα πρέπει να αντιδρούν όλοι, ποιμένες και πιστοί, άσχετα αν η αίρεση εμφανίζεται στην μητρόπολή μας ή σε κάποια άλλη μητρόπολη.

Στην Αλεξάνδρεια εμφανίστηκε ο Άρειος, δεν έμειναν όμως αδιάφοροι οι Καππαδόκες Πατέρες. Έτσι και σήμερα, όποιος δεν αντιδρά, δε διαμαρτύρεται, δεν ομολογεί είναι εξ ίσου συνυπεύθυνος. πχ. όποιος δεν αντιδρά στην αίρεση του Οικουμενισμού, είναι εξίσου συνυπεύθυνος με εκείνους που τον προωθούν. Διότι ο Οικουμενισμός, που στις μέρες μας προωθείται από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και το Βατικανό, θεωρείται από πνευματικούς Πατέρες και θεολόγους ως παναίρεση. ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος, όταν έκρινε Πατερικά τον Οικουμενισμό, είχε ως εξής εκφραστεί γι αυτόν:«ο Οικουμενισμός, ...βεβαίως είναι αίρεση, γιατί σημαίνει απάρνηση βασικών γνωρισμάτων της ορθοδόξου πίστεως, όπως είναι φερ ειπείν η αποδοχή της θεωρίας των κλάδων, ότι δηλαδή η κάθε εκκλησία έχει ένα τμήμα αληθείας κα πρέπει νά ενωθούμε όλες οι εκκλησίες, να βάλουμε στο τραπέζι τα τμήματα της αληθείας για να απαρτισθεί το όλον. Εμείς πιστεύουμε ότι η Ορθοδοξία είναι η Μία, Αγία, Καθολική κα Αποστολική Εκκλησία. Τέρμα, σε αυτό δε γίνεται συζήτηση, και επομένως, οποιοσδήποτε πρεσβεύει τα αντίθετα μπορεί να λέγεται οικουμενιστής και επομένως να είναι αιρετικός» (αρχιεπ. Χριστόδουλος, 24-5-1998).

Αρα λοιπόν, ειναι δικαιολογημένη και αγία η ανυπακοή, όταν ο επίσκοπος δεν ορθοτομεί το λόγο της Αληθείας. Τέτοια ανυπακοή έκανε ο όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής (7ος αι.) μπροστά στον αυτοκράτορα, στον Πατριάρχη και στους επισκόπους που υποστήριζαν την αίρεση του Μονοθελητισμού. :
Τον επιπλήττει ο πατριάρχης και τον απειλεί με τιμωρία διότι δεν υπακούει στην Εκκλησία κι εκείνος του απαντά ότι Εκκλησία είναι η ορθή ομολογία της Πίστεως, και όχι οι εκπρόσωποί της που τη νοθεύουν. Προσπάθησαν να τον πείσουν, ότι με τις νέες δογματικές διατυπώσεις που χρησιμοποιούσαν αυτοί, δεν αλλάζει το δόγμα, απλώς οικονομούνται (βολεύονται) τα πράγματα. Όμως ο άγιος απαντά, ότι σε θέματα πίστεως δε χωρεί οικονομία και συμβιβασμός. Η αίρεση είναι καινοτομία κι όσοι επιχειρούν να τον εξωραΐσουν με οικονομίες ΄είναι ψευδοδιδάσκαλοι.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, λέγει ο π. Θεόδωρος. Μας καλούν και μας εκβιάζουν να υπακούσουμε, νυ υποταχθούμε στον Οικουμενισμό, χωρίς να υπολογίζουν ούτε το Θεό ούτε τη συνείδησή τους, η οποία φαίνεται βρίσκεται σε κατάσταση νάρκης.

Η ίδια τακτική επαναλήφθηκε με τον όσιο Ιωάννη το Δαμασκηνό, απλό ιερομόναχο τότε, που κι αυτός καθοδήγησε θεολογικά την Εκκλησία στο θρίαμβο της Ζης Οικουμενικής Συνόδου (787). Επίσης με τον όσιο Θεόδωρο το Στουδίτη που αντιστάθηκε στη μανία των εικονομάχων με τη δράση και τη διδασκαλία του. Ενίσχυσε το ορθόδοξο φρόνημα των μαθητών του, τους κραταίωσε στην πίστη και οδήγησε στην αναστήλωση των ιερών εικόνων που πραγματοποιήθηκε το 843, με την πρωτοβουλία της αυτοκράτειρας Αγίας Θεοδώρας.

Λέγει ο οσιος Θεόδωρος: «οταν κινδυνεύει η πίστη ολοι πρέπει να μιλουν, γιατί αλλιως εάν σιωπήσουν θα κράξουν οι πέτρες». Αυτό άλλωστε επιδιώκουν οι αιρετικοι ανα τους αιώνες, να παύσει να ακούγεται ο λόγος της Αληθείας και να επικρατήσει η πλάνη.

Στὸ ίδιο πνεύμα βρίσκονται και οι μεταγενέστεροι, όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος και άγιος Μάρκος ο Ευγενικός. Δὲν συνιστούν αδιάκριτη υπακοή σε ολους τους ποιμένες, αλλά μόνον στους αγίους και μάλιστα μετά απο έλεγχο με βάση τη διδασκαλία των αγίων. Οφείλουμε υπακοή στους επισκόπους και ιερείς, όταν δεν υπάρχει παράβαση των εντολών του Θεου ή των αποστολικών κανόνων και διατάξεων.

Σήμερα που κυριαρχεί η Παναίρεση του Οικουμενισμού, είθε ο Θεός να αναδείξει διδασκάλους όπως οι άγιοι Μάξιμος, Ιωάννης ο Δαμασκηνός και Μάρκος ο Ευγενικός για να διδάξουν και να κατευθύνουν το λαό προς την Αλήθεια.

(Τὸ παρόν είναι διασκευασμένα αποσπάσματα από κείμενο του π. Θεοδώρου Ζήση στο περιοδικό ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ, ΔΕΚ 2005, από τους εκπαιδευτικούς Δ.Ε., Κ.Δ. και Μ.Μ.)[/color]



ΥΓ από Misha:Φίλοι μου μάλλον ηρθε η ώρα να διαλέξουμε με ποιον θα είμαστε και ποιον θα ακολουθησουμε.
Προσωπικά θα διαλέξω τον δρομο του π.Παισίου,του π.Ιεροθέου Βλάχου,του π.Γεωργίου Μεταλληνού,του π.Θεοδωρου Ζήση,του π.Διονυσίου Τατση,του π.Αθανασίου Γιουσμά,του π.Γεωργίου Καψάνη και πολλών ακόμα που αντιστεκονται στην εφορμηση του θηρίου του παποκαισαρισμού στην καρδιά της Εκκλησίας μας
Θλίψη με καταλαμβάνει οταν βλέπω φωτο σαν τις παραπάνω κι οταν συλλογιέμαι τι θα δουν τα μάτια μας στις 30 του μηνα....
Μακάρι να φωτισει ο Θεος τους επισκοπους μας να φερθουν ορθοδοξα και με την δεουσα παρρησία.....

Γ ι α τ ο υ ς Ο υ ν ί τ ε ς

Ο αγιος Μάρκος ο Ευγενικός



«Φεύγετε αυτούς ως φεύγει τις από όφεως»



Η επιστολή του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού για τους Ουνίτες (Απόσπασμα εκ του βιβλίου του Σεβ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. κ. Ιεροθέου «Γέννημα – θρέμμα Ρωμηοί» ).

________________________________________________



Οι ονομασίες πού τους αποδίδει ο ʼγιος Μάρκος και τα κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιεί εναντίον τους είναι πολύ χαρακτηριστικά. Οι Ουνίτες λέγοντες «Γραικολατίνοι» και «Λατινόφρονες». Καλούνται ακόμη και «μιξόθηρες άνθρωποι κατά τους εν μύθοις ιπποκενταύρους». Επίσης, ο αγιος Μάρκος τους ονομάζει όφεις και μάλιστα χειροτέρους από αυτούς, επειδή θανατώνουν και δηλητηριάζουν τις ψυχές των Ορθοδόξων, καθώς επίσης τους ονομάζει χριστοκαπήλους και χριστέμπορους. . Προτρέπει τους Ορθοδόξους να αποφεύγουν την κοινωνία μαζί τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αγιος Μάρκος δεν έχει υπόψη του όσους προέρχονταν από τους Λατίνους και τηρούσαν εξωτερικά τα ήθη, τα έθιμα και τις Παραδόσεις των Ορθοδόξων, αλλά εκείνους που, ενώ ήταν γεννημένοι και βαπτισμένοι Ορθόδοξοι, ανεγνώριζαν τον Πάπα και είχαν κοινωνία μαζί του. Προτρέπει, λοιπόν τα πιστά τέκνα της Εκκλησίας να τους αποφεύγουν.

«Φεύγετε ούν αυτούς, αδελφοί, και την προς αυτούς κοινωνίαν». Και αυτό, γιατί είναι «ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι είς αποστόλους Χριστού». Τους ονομάζει διακόνους και δούλους του Σατανά .

Και αφού «αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός», δεν είναι παράδοξο «εί και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ων το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών». Χρησιμοποιεί διάφορα αγιογραφικά χωρία για να τους χαρακτηρίσει και να καθορίσει την στάση των Χριστιανών απέναντί τους, όπως το χωρίο του Αποστόλου Παύλου προς τους Φιλιππησίους «βλέπετε τους κύνας, βλέπετε τους κακούς εργάτες, βλέπετε την κατατομήν», και το χωρίο του ιδίου Αποστόλου προς τους Γαλάτες: «ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρʼό παρελάβετε, καν άγγελος εξ ουρανού ανάθεμα έστω».

Οι Ουνίτες, δηλαδή οι «Ορθόδοξοι», οι οποίοι συνδέονται με τους Λατίνους, στην πραγματικότητα είναι Γραικολατίνοι. Οι Ουνίτες αυτοί, αφʼενός μεν εγκατέλειψαν την «βεβαίαν πίστιν και άσειστον», δηλαδή εγκατέλειψαν την Ιερουσαλήμ και το όρος Σιών, αλλά ούτε και θέλουν να κληθούν και να γίνουν Βαβυλώνιοι, γιʼαυτό και κάνουν αυτόν τον συνδυασμό. Διατηρούν τις ορθόδοξες παραδόσεις, αλλά δέχονται και τα παπικά δόγματα. Όλα όμως είναι διαφορετικά μεταξύ Λατίνων και Ορθοδόξων (Βάπτισμα, Θεία Ευχαριστία κλπ). Έτσι, δεν υπάρχει κοινό σημείο ή μεσότης.

Κατά τον αγιο Μάρκο και όλους τους Ορθοδόξους Πατέρες υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ Λατίνων και Ορθοδόξων, γιʼαυτό και δεν υπάρχει καμιά δογματική σύγχυση, ούτε μπορεί να υπάρξει μίξη μεταξύ των δύο.-

Συγκινητικη επιστολή του π.Αθανασιου Γιουσμά,εφημεριου του Ι.Ν.Αγιου Θεραποντος Μυτιλήνης:

ΦYΛΛO EΠIKOINΩNIAΣ

Nο 14



Προς τα πνευματικά μου παιδιά...



Παιδιά μου,

«Ίνα τι περίλυπος ει, ψυχή μου, και ίνα τι συνταράσσεις με; Ήλπισον επί τον Θεόν» (Ψαλμ. 41, 6). Με τούτα τα λόγια του Ψαλμωδού προσπάθησα να αντιμετωπίσω όλα τούτα τα γεγονότα σχετικά με την άφιξη και την υποδοχή του πάπα στη χώρα μας. Ο πάπας ήλθε τελικά. Έπονται τα επόμενα βήματα, όχι της ένωσης - από τη δεκαετεία του ʼ60 ξεκίνησαν οι εναγκαλισμοί, μα ένωση δεν είδαμε - αλλά της εωσφορικής έπαρσης ορισμένων κοσμικών εκκλησιαστικών βαθύπλουτων ταγών του Ναζωραίου! Ψελλίζοντας στον Κύριο το «εγώ δε ελπιώ επί Σε» (Ψαλμ. 55, 4), θα ανιχνεύσω το χθες. Βίοι παράλληλοι!

Το Βυζάντιο συρρικνώνεται. Οι αυτοκράτορες “δια ίδιον συμφέρον” ακολουθούν φιλενωτική τακτική. Συμπαρασύρουν και την Ορθόδοξη εκκλησιαστική ηγεσία. Στόχος και βαθιά επιθυμία του πάπα είναι η υποδούλωση της Ορθοδοξίας στον παπισμό. Εκατό αντιπρόσωποι των Ορθοδόξων, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ο Αυτοκράτορας φτάνουν στη Δύση για να λάβουν μέρος στη Θα σταθώ στη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-1439). Ο πάπας Ευγένιος ο Δ΄ τους υποδέχεται. Δημιουργούνται κάποια προβλήματα, αλλά ρυθμίζονται. Ακόμα και το πού θα στηθούν οι θρόνοι! Τελικά, τοποθετείται στο μέσον των δύο θρόνων το Ευαγγέλιο! Οι εργασίες της συνόδου άρχισαν Μεγάλη Τετάρτη!!! Επιλέγεται η τακτική του Ιούδα· υπογράφεται ενωτικός όρος. Δεν υπογράφει ένας Ορθόδοξος επίσκοπος: Ο άγιος Μάρκος ο Εφέσου, ο Ευγενικός. Ο πάπας λυπημένος παραδέχεται: “Eι Mάρκος ουχ υπέγραψεν εποιήσαμεν ουδέν.” Αντίθετα, δύο Ορθόδοξοι επίσκοποι, ανάξιοι της αποστολής τους, ο Νικαίας Βησσαρίων και ο Μόσχας Ισίδωρος έμειναν στη Δύση και έλαβαν τα αξιώματα του καρδιναλίου και του Λατίνου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως!!! Στις 12 Δεκεμβρίου 1452, στην Αγια-Σοφιά, συλλειτουργούν Ορθόδοξοι και Λατίνοι και μνημονεύεται το όνομα του πάπα!!! Το 1453, μετά από ένα χρόνο, “η Πόλις εάλω”. Λίγα χρόνια πριν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μιχαήλ Η΄ (1259-1282) θέλοντας να αποκρούσει το μέτωπο των Σέρβων και των Βουλγάρων, επιχείρησε μια ενωτική πολιτική με την παπική έδρα.

Το Άγιον Όρος αντιστάθηκε. Στρατός προσπάθησε να επιβάλει την αυτοκρατορική θέληση. Συνοδευόταν από παπικούς και φιλενωτικούς “κληρικούς”. Στις Καρυές τους μοναχούς που αντιστάθηκαν στην ένωση, μαζί και τον Πρώτο, τον Άγιο Κοσμά το Νέο τους έσφαξαν. Στη Μονή Ζωγράφου τους έκαψαν ζωντανούς, στη Μονή Βατοπεδίου τους κρέμασαν και στη Μονή Ιβήρων, τους έπνιξαν στη θάλασσα! Κακό έκαμαν και στις Μονές Κουτλουμουσίου, Κωνσταμονίτου, Σκαμανδρηνού κ.ά... Η ένωση δεν επήλθε. Η Ορθοδοξία νίκησε. Έστω κι αν η πολιτική και η θρησκευτική εξουσία το επεδίωξαν.

Παιδιά μου, σκανδαλιστήκαμε όλο αυτό το διάστημα, με τη στάση του Αρχιεπισκόπου, που θα μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος Έλληνας Αρχιεπίσκοπος που εγκατέλειψε την Ορθόδοξη παραδοσιακή στάση· με την παραπομπή ενός τόσου σημαντικού θέματος στην ολιγομελή Διαρκή Ιερά Σύνοδο κι όχι στο σύνολο της Ιεραρχίας και με την παθητικότητα των Ορθοδόξων κατά τα άλλα Χριστιανών, που ίσως και να υπέγραψαν στη συλλογή υπογραφών που μας πρότεινε πρόσφατα η Εκκλησία μας... Δεν απογοητευόμαστε όμως, πρώτα γιατί χειρότερες μέρες έζησαν οι πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί του 1439, όπως διαβάσατε πιο πάνω, και δεύτερον γιατί όπως έλεγε ο αρχαίος Αθηναίος ποιητής Μένανδρος “όποιος κοπιάζει για κάτι καλό, δεν πρέπει να απελπίζεται ποτέ για τίποτε.” Κι εμείς, οι “μισαλλόδοξοι”, οι “αυστηροί”, οι “φανατικοί”, όπως μας είπαν, κοπιάζουμε για την Ορθοδοξία, έτσι ώστε να παραμείνει πιστή στις παραδόσεις και στα κελεύσματα των αγίων Πατέρων μας και αλώβητη από τις ταπεινές και ύπουλες ενέργειες των “χιονανθρώπων” της εποχής μας.

Θα μου επιτρέψτε, παιδιά μου, να κλείσω αυτό το έκτατο φύλλο επικοινωνίας με μια σύντομη προσευχή: Kύριε, “ημάρτομεν, ανομήσαμεν, ασεβήσαμεν... ιερείς, και ο λαός Σου εξέστημεν επί το αυτό... άνες, Kύριε, ιλάσθητι, Kύριε” και “στερέωσον την Eκκλησίαν Σου, εν εκτήσω τω τιμίω Σου αίματι”.



Με πολλές ευχές και μʼ όλη μου την αγάπη,

ο πνευματικός σας,

πατέρας Αθανάσιος Γιουσμάς

parikos_ έγραψε:Σωτήριε το μέτρο σου δεν είναι η ΑΓΑΠΗ κι αυτό γίνεται κατανοητό. Ελθέ εις εαυτόν αδελφε!

Χμ !
Καλή καρδιά αδελφέ !
Ανω σχωμεν τας καρδιας αδελφοι !
Όρασις Αβδιού . Επίκαιρη σήμερα επικαιρη και στις 29 έως 30 Νοεμβρίου 2006 επικαιρη στον αιώνα . ..

Ιδού, σε κατέστησα μικρόν μεταξύ των εθνών· είσαι καταπεφρονημένος σφόδρα. Η υπερηφανία της καρδίας σου ηπάτησε σε τον κατοικούντα εν τοις κοιλώμασι των κρημνών, του οποίου η κατοικία είναι υψηλή, όστις λέγει εν τη καρδία αυτού, Τις θέλει με καταβιβάσει εις την γην;
Εάν μετεωρισθής ως αετός και εάν θέσης την φωλεάν σου αναμέσον των άστρων, και εκείθεν θέλω σε καταβιβάσει, λέγει Κύριος.
Εάν κλέπται ήρχοντο προς σε, εάν λησταί διά νυκτός -πως εξηλείφθης- δεν ήθελον αρπάσει το αρκούν εις αυτούς; εάν τρυγηταί ήρχοντο προς σε, δεν ήθελον αφήσει επιφυλλίδας;
Πως εξηρευνήθη ο Ησαύ· απεκαλύφθησαν οι κρυψώνες αυτού.
Πάντες οι άνδρες της συμμαχίας σου σε συνώδευσαν έως του ορίου σου· οι άνθρωποι, οίτινες ήσαν εν ειρήνη μετά σου, σε ηπάτησαν και υπερίσχυσαν εναντίον σου· οι τρώγοντες τον άρτον σου έβαλον ενέδραν υποκάτω σου· δεν υπάρχει σύνεσις εν αυτώ.
Εν τη ημέρα εκείνη, λέγει Κύριος, δεν θέλω απολέσει και τους σοφούς από του Εδώμ και την σύνεσιν από του όρους του Ησαύ;
Και οι μαχηταί σου, Θαιμάν, θέλουσι πτοηθή, διά να εκκοπή εν σφαγή πας άνθρωπος εκ του όρους του Ησαύ.
Διά την αδικίαν την προς τον αδελφόν σου Ιακώβ θέλει σε καλύψει αισχύνη και θέλεις εκκοπή διαπαντός. Εν τη ημέρα καθ' ην ίστασο απέναντι, τη ημέρα καθ' ην οι αλλογενείς έφεραν εις αιχμαλωσίαν το στράτευμα αυτού και οι αλλότριοι εισήλθον εις τας πύλας αυτού και έβαλον κλήρους επί την Ιερουσαλήμ, έσο και συ ως εις αυτών.
Δεν έπρεπεν όμως να επιβλέπης εις την ημέραν του αδελφού σου, εις την ημέραν της αποξενώσεως αυτού, ουδέ να επιχαίρης κατά των υιών του Ιούδα εν τη ημέρα του αφανισμού αυτών, ουδέ να μεγαλορρημονής εν τη ημέρα της θλίψεως αυτών.
Δεν έπρεπε να εισέλθης εις την πύλην του λαού μου εν τη ημέρα της συμφοράς αυτών, ουδέ να θεωρής και συ την θλίψιν αυτών εν τη ημέρα της συμφοράς αυτών, ουδέ να επιβάλης χείρα επί την περιουσίαν αυτών εν τη ημέρα της συμφοράς αυτών,
ουδέ έπρεπε να σταθής επί τας διεξόδους, διά να αποκλείης τους διασωζομένους αυτού ουδέ να παραδώσης τους υπολοίπους αυτού εν τη ημέρα της θλίψεως αυτών
διότι εγγύς είναι η ημέρα του Κυρίου επί πάντα τα έθνη· καθώς έκαμες θέλει γείνει εις σέ· η ανταπόδοσίς σου θέλει στρέψει επί την κεφαλήν σου.
Διότι καθώς σεις επίετε επί το όρος το άγιόν μου, ούτω θέλουσι πίνει διαπαντός πάντα τα έθνη· ναι, θέλουσι πίνει και θέλουσιν εκροφεί και θέλουσιν είσθαι ως οι μη υπάρχοντες
Επί δε του όρους Σιών θέλει είσθαι σωτηρία και θέλει είσθαι άγιον· και ο οίκος Ιακώβ θέλει κατακληρονομήσει τας κληρονομίας αυτών·

http://www.parembasis.gr/1998/98_09_03.htm
" ... Για τον λόγο αυτό τις ημέρες των Χριστουγέννων του 1952 ο Θεόφιλος κείρεται μοναχός στο Εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων Αγρινίου από τον πατέρα Βενέδικτο και λαμβάνει το όνομα Ιερόθεος, προς τιμήν του τότε Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Ιεροθέου. Αυτή η κουρά έμεινε χαραγμένη στην μνήμη όλων που είχαν την ευλογία από τον Θεό να την ζήσουν. Ο π. Βενέδικτος που έκανε τις ερωτήσεις προς τον υποψήφιο μοναχό: “Πώς ήλθες ώδε, αδελφέ,...” ήταν τόσο έντονες που έπιανε φόβος μπρός στο μυστήριο της εισόδου στο μοναχικό βίου ενός 25άρη, προικισμένου με πολλά χαρίσατα από τον Θεό. Διατηρώ ακόμα στην μνήμη μου και πιστεύω και πολλοί άλλοι θα ενθυμούνται το γεγονός, όταν τελείωσε η κουρά ο πατήρ Βενέδικτος με έντονο ύφος απευθυνόμενος στον νέο μοναχό, αντί για ευχές, όπως συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο καλός εκείνος γιατρός των ψυχών του είπε: “Αν δεν γίνεις καλός κληρικός και αντί να ωφελήσεις βλάψεις και ζημιώσεις την Εκκλησία του Χριστού, αυτή την στιγμή να πεθάνης, να πεθάνης μπροστά μας!” Όλοι πάγωσαν μέσα στον Ναό από τα λόγια αυτά του 47άρη τότε στην ηλικία π. Βενέδικτου, αυτός όμως ήταν και γι’ αυτό έκανε και τόσο μεγάλο έργο στα λίγα χρόνια που τον ζήσαμε... "

Διαβασες αδελφε : “Αν δεν γίνεις καλός κληρικός και αντί να ωφελήσεις βλάψεις και ζημιώσεις την Εκκλησία του Χριστού, αυτή την στιγμή να πεθάνης, να πεθάνης μπροστά μας!”
Αυτή ειναι ΑΓΑΠΗ οπως την βλέπω
Αν δεν είναι να αγιάσω ,αν είναι αντί να ωφελήσω Κύριε να βλαψω την Εκκλησια Σου η εμπόδισε με η σε παρακαλώ ΠΑΡΕ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ , εγω θέλω να ωφελώ και να μη βλάπτω ..... να μαι μαζι Σου και οχι εναντιον Σου ! .-
Και αν αυτο λεω για τον εαυτο μου .... ε το λεω και για οσους αγαπω οσο τον ευτό μου . Για να καταλαβαινόμαστε ......

Παραθέτω και εδώ το κείμενο που μετέφερα στο "ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ", και πιστεύω σ' αυτή τη βάση πρέπει να γίνονται οι συζητήσεις με τους ετερόδοξους. Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να παροτρύνουμε και να πιέσουμε, εν ανάγκη, τους ηγέτες της Εκκλησίας ΝΑΚΙΝΗΘΟΥΝ:
Πρακτικό της εν Καρθαγένη Συνόδου
Πράξη ε΄

(Τύπος της προς Δονατιστάς συνελεύσεως)

Εξουσίαν ελάβομεν από την Σύνοδον να συνομιλήσομεν με εσάς, επιποθούντες να χαρούμε για την διόρθωσίν σας, επειδή και εξεύρομεν, ότι ο Κύριος μακαρίζει τους ειρηνοποιούς…ταύτην λοιπόν την ειρηνικήν υπόμνησιν, οπού σας κάμνομεν εξ αγάπης, δεν πρέπει και εσείς να καταφρονήσετε. Ει δε και νομίζετε ότι τα φρονήματά σας είναι αληθινά, διαλέξατε εσείς τους ανθρώπους οπού θέλετε, διαλέγομεν και ημείς τους ανθρώπους οπού θέλομεν, και ούτω να γένη Σύνοδος αμφοτέρων των μερών εν διωρισμένω τόπω και καιρώ, και να εξετασθή ειρηνικώς εκείνο όπου μας χωρίζει, ίνα δια της ειρηνικής ταύτης εξετάσεως τέλος λάβη η πλάνη, με την βοήθειαν του Θεού,φανερωθείσης της αληθείας, καινα μη χάνονται όσαι ασθενείς ψυχαί και απλαί, δια πείσμα μερικών, χωριζόμεναι από την Καθολικήν Εκκλησίαν με κλεπτικόν τρόπον και ιερόσυλον. Εάν δε ταύτα ου ποιήσητε, θέλει φανερωθή εις όλους ότι είσθε άπιστοι άνθρωποι.

Ionas έγραψε:Παραθέτω ......

Εξουσίαν ελάβομεν από την Σύνοδον να συνομιλήσομεν με εσάς, επιποθούντες να χαρούμε για την διόρθωσίν σας, επειδή και εξεύρομεν, ότι ο Κύριος μακαρίζει τους ειρηνοποιούς…ταύτην λοιπόν την ειρηνικήν υπόμνησιν, οπού σας κάμνομεν εξ αγάπης, δεν πρέπει και εσείς να καταφρονήσετε. Ει δε και νομίζετε ότι τα φρονήματά σας είναι αληθινά, διαλέξατε εσείς τους ανθρώπους οπού θέλετε, διαλέγομεν και ημείς τους ανθρώπους οπού θέλομεν, και ούτω να γένη Σύνοδος αμφοτέρων των μερών εν διωρισμένω τόπω και καιρώ, και να εξετασθή ειρηνικώς εκείνο όπου μας χωρίζει, ίνα δια της ειρηνικής ταύτης εξετάσεως τέλος λάβη η πλάνη, με την βοήθειαν του Θεού,φανερωθείσης της αληθείας, καινα μη χάνονται όσαι ασθενείς ψυχαί και απλαί, δια πείσμα μερικών, χωριζόμεναι από την Καθολικήν Εκκλησίαν με κλεπτικόν τρόπον και ιερόσυλον. Εάν δε ταύτα ου ποιήσητε, θέλει φανερωθή εις όλους ότι είσθε άπιστοι άνθρωποι.

και να εξετασθή ειρηνικώς εκείνο όπου μας χωρίζει,

Βασικά σημεία διαφοράς μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Παπισμού
Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
http://www.parembasis.gr/2001/01_04_13.htm
Η βασική διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου και της Παπικής θεολογίας εντοπίζεται στο θέμα των ενεργειών του Θεού. Οι θεολόγοι του Βατικανού, από τον Θωμά τον Ακινάτη και μετά, δεν έχουν αποβάλει τη λανθασμένη άποψη ότι η Χάρη του Θεού είναι κτιστή, ότι δηλαδή οι ενέργειες του Θεού είναι κτιστές
Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεοu
http://www.vic.com/~tscon/pelagia/htm/a ... 2-2000.htm
:D και να εξετασθή ειρηνικώς εκείνο όπου μας χωρίζει
:D να χαρούμε για την διόρθωσίν σας,
Διαβαζω :
http://www.vic.com/~tscon/pelagia/htm/a ... 8-1998.htm
" ...Αλλωστε, κατά τον άγιο Ειρηναίο Λυώνος, η Εκκλησία συνδέεται αναπόσπαστα με την θεολογία, που είναι η ορθή δόξα της Εκκλησίας, και με την Θεία Ευχαριστία, που είναι η αληθινή πράξη της Εκκλησίας. Το θέμα είναι σοβαρότατο και δεν θα επεκταθώ περισσότερο αναλύοντας την αυθεντική διδασκαλία του Μ. Αθανασίου εναντίον της «Εκκλησίας» της εποχής του, ή την ορθόδοξη διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά εναντίον Κληρικών και Συνοδικών Επιτροπών, δηλαδή της «επίσημης Εκκλησίας» της εποχής του, ή ακόμη την ομολογία του αγίου Μάρκου του Ευγενικού εναντίον της «Εκκλησίας» εκείνης που υπέγραψε την μετατροπή της σε μια ιδιότυπη Ουνία. Και όλα αυτά λέγονται από την άποψη ότι εάν επαληθευθούν μερικές πρόωρες και βιαστικές ενέργειες κοινωνίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας με άλλες ετερόδοξες ομολογίες, τότε θα βρουν αντιθέτους πολλούς Επισκόπους, θεολόγους, μοναχούς του Αγίου Ορους και πολύ λαό. Γι' αυτό και πρέπει κάθε κίνηση να γίνεται με προσοχή, θεολογικό λόγο και προπαντός ορθόδοξη εκκλησιαστική συνείδηση, για να μη δημιουργηθούν τραύματα στο εκκλησιαστικό σώμα. ... "

ένα συλλλειτουργο 554 χρόνια πριν

εορτή της επετείου το 2006;;;;ας ευχηθούμε να μην ειναι έτσι.


"Η Δύση ωστόσο, με επικεφαλής τον πάπα, για να προσφέρει βοήθεια απαιτούσε την ένωση των δύο Εκκλησιών, με τους δικούς της όρους φυσικά. Οι προσπάθειες για την ένωση της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας είχαν ξεκινήσει σχεδόν αμέσως μετά το Σχίσμα τού 1054. Πριν από την άλωση του 1204 είχαν γίνει γύρω στις τριάντα προσεγγίσεις και συμβούλια. Μετά το 1204 έγιναν τρεις ακόμη προσπάθειες προσέγγισης των δύο Εκκλησιών: H πρώτη επιβλήθηκε βίαια από τους φράγκους κατακτητές στους υπόδουλους Βυζαντινούς. H δεύτερη είχε τη μορφή περισσότερο πολιτικής παρά θρησκευτικής προσέγγισης Ανατολής - Δύσης με πρωτεργάτες τον αυτοκράτορα Μιχαήλ H' και τον πάπα Γρηγόριο I' (Σύνοδος της Λυών, 1274). Τέλος, η τρίτη ξεκίνησε στη Φεράρα το 1438 και ολοκληρώθηκε στη Φλωρεντία έναν χρόνο αργότερα με την υπογραφή της συμφωνίας της Ενωσης.

Ο απελπισμένος για βοήθεια αυτοκράτορας Ιωάννης H', μαζί με τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωσήφ και μεγάλη αντιπροσωπεία κληρικών και διανοητών της Ορθοδοξίας, είχε φθάσει στη Φεράρα αποφασισμένος να κάνει οποιεσδήποτε παραχωρήσεις προκειμένου να του παρασχεθεί η πολυπόθητη στρατιωτική αρωγή ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή. Στο μεταξύ όμως ο Ιωσήφ πέθανε και έτσι το πρωτόκολλο της Ενωσης δεν έφερε την υπογραφή πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης. Τα υπόλοιπα μέλη της ορθόδοξης αντιπροσωπείας υπέγραψαν, εκτός από ένα, τον Μάρκο Ευγενικό, ο οποίος, ως επικεφαλής των ανθενωτικών, αντέκρουσε τα επιχειρήματα του επικεφαλής των ενωτικών Βησσαρίωνος, επισκόπου Νικαίας.

Ωστόσο, αν οι καιροί, σύμφωνα με την άποψη του αυτοκράτορα και των υψηλά ισταμένων κληρικών και πολιτικών, απαιτούσαν την ένωση των δύο Εκκλησιών, ο ορθόδοξος κλήρος στη συντριπτική πλειονότητά του και σύσσωμος ο λαός ήταν αντίθετοι με αυτήν.

Οσοι τάχθηκαν υπέρ της Ενωσης αντιμετώπισαν τη λαϊκή οργή.

Ο νέος πατριάρχης Γρηγόριος Μάμμας δεν έγινε ποτέ αποδεκτός από το ποίμνιό του.

Ο λαός θεωρούσε πνευματικό του ηγέτη τον Μάρκο Ευγενικό και μετά τον θάνατό του τον φιλόσοφο Γεώργιο Σχολάριο, ο οποίος, μολονότι στη Φλωρεντία είχε ταχθεί υπέρ της Ενωσης, επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη άλλαξε γνώμη και μετανοημένος έγινε μοναχός με το όνομα Γεννάδιος και πύρινος υπερασπιστής της καθαρής πίστης.

Κληρονομιά ένα συλλείτουργο

Προτού κατορθώσει να διοργανώσει το συλλείτουργο ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών στον ναό της Αγίας Σοφίας, όπως προέβλεπε η Ενωση, ο Ιωάννης H' πέθανε άτεκνος στις 31 Οκτωβρίου του 1448. Αυτοκράτορας εξελέγη ο αδελφός του Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Δεσπότης του Μορέως. H στέψη του Κωνσταντίνου IA' έγινε στον Μυστρά από τον τοπικό μητροπολίτη και όχι στην Κωνσταντινούπολη από τον πατριάρχη. Ο λόγος ήταν ότι, αν η στέψη γινόταν από τον ενωτικό πατριάρχη Γρηγόριο Μάμμα - ο οποίος τελικά αυτοεξορίστηκε στη Ρώμη -, θα ήταν πρόκληση στο λαϊκό αίσθημα και θα μπορούσαν να ξεσπάσουν ταραχές.

Ο νέος αυτοκράτορας έφθασε στην πρωτεύουσά του στις 12 Μαρτίου 1449 και έγινε δεκτός με ειλικρινή αισθήματα αγάπης από τον λαό του. Ο Κωνσταντίνος χρειαζόταν αυτή την αγάπη γιατί ήλπιζε ότι θα τον βοηθούσε να πείσει κλήρο και λαό για την αναγκαιότητα της Ενωσης και ότι έτσι θα κατόρθωνε να φανεί συνεπής προς τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει ο εκλιπών αδελφός του απέναντι στον πάπα της Ρώμης. H κληρονομιά του συλλείτουργου τον βάραινε..........."

απο αφιερωμα του "Βηματος" στην αλωση της Πόλης

O Κόσμος αδιαφορεί τόσο πολύ πλέον για την εκκλησία που δεν θα του κάνει καθόλου εντύπωση και κλικ ότι και να γίνει όποιος και να συνλειτουργήσει
Μη κοιτάτε εμείς εδώ , έχετε δει στα όποιαδήποτε φόρουμ νέες ηλικίες και παιδιά πως αντιμετωπίζουν την εκκλησία και τους ιερείς ? η πλήρης αδιαφορία και απέχθεια
Οπότε .............. συνλειτουργήσουν δεν συνλειτουργήσουν .... ο κόσμος γίνετε δυστυχισμένος ούτως ή άλλως

lovethink έγραψε:O Κόσμος αδιαφορεί τόσο πολύ πλέον για την εκκλησία που δεν θα του κάνει καθόλου εντύπωση και κλικ ότι και να γίνει όποιος και να συνλειτουργήσει
Μη κοιτάτε εμείς εδώ , έχετε δει στα όποιαδήποτε φόρουμ νέες ηλικίες και παιδιά πως αντιμετωπίζουν την εκκλησία και τους ιερείς ? η πλήρης αδιαφορία και απέχθεια
Οπότε .............. συνλειτουργήσουν δεν συνλειτουργήσουν .... ο κόσμος γίνετε δυστυχισμένος ούτως ή άλλως

ο παπισμος είναι ,ως ιδεολογία, υπευθυνος για την δυστυχία ενός μεγάλου τμηματος αυτου του πλανήτη.
από το ψυχολογικό έως και το βιωτικό επίπεδο.
γιατί έκανε την φεουδαρχία δόγμα και "θεολογία"
κι ο Πάπας έστειλε τον Θεό στον ουρανό,παίρνοντας τη θεση Του.
οι ιθαγενεις της Αμερικής την "πάτησαν" κι αντάλλαξαν το χρυσαφι τους με τα καθρεφτάκια και τα χρωματιστά γυαλάκια που τους πασαραν οι "κονκισταδόρες" ψευτοιεραπόστολοι του παπισμού.

τα ιδια κινδυνευουμε να παθουμε κι εμείς κι μεις τωρα...

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ!