"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Στους Μακαρισμούς ο Χριστός λέει : «Μακάριοι οι πραείς γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν την γην..». Γι αυτό το θέμα έχουν γραφτεί πολλά, ποια θα είναι η γη που θα κληρονομήσουν οι πράοι αυτοί κλπ. Διότι όπως λέει ο Απόστολος και στην Αποκάλυψη είναι γραμμένο : «Ο Ουρανός και οι γη παρελεύσονται…» και με φωτιά θα καταλυθούν. Οι πράοι επομένως θα κληρονομήσουν κάποια καινούργια γη.
Υπάρχει μια ιστορία με τον Γρηγόριο υποτακτικό του Αγίου Βασιλείου του νέου, που βρέθηκε στην άλλη ζωή και μεταξύ των άλλων είδε και τη γη των πράων. Είδε δηλαδή έναν τόπο όπου πάνε οι χριστιανοί και οι άνθρωποι που δεν είχαν τους καρπούς της μετανοίας που έπρεπε. Εκεί δείχνει μια συγκατάβαση του Φιλάνθρωπου Χριστού με την ικεσία της Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας που τοποθετεί την πληθώρα των ανθρώπων αυτών στη γη των πράων. Έχουν οι άνθρωποι αυτοί γεύση μκαριότητας αλλά βρίσκονται έξω της Βασιλείας των Ουρανών. Αυτό δεν φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την Αγία Γραφή αν και δεν διδάσκεται με απόλυτη σαφήνεια εκεί, εκτός από την αναφορά στο παραπάνω χωρίο.

Οι ελεήμονες Χριστιανοί οι οποίοι δεν μετανόησαν
Και πάλι με προσταγή του Κριτή διεχωρίσθηκε άλλη συναγωγή άπειρο πλήθος κλαίγοντας πικρά και στανάζοντας οδηγούμενοι από τους πύρινους Άγγελους, για να ριφθούν στην παφλάζουσαν εκείνη θάλασσα της φωτιάς.

Βλέποντας αυτούς η Παναγία Μητέρα του Κριτού βγαίνοντας από την Αγία Πόλη, τρέχει σπουδαία και φθάνοντας τους φοβερούς εκείνους Αγγέλους είπε:
" Στο όνομα της Τρισηλίου Θεότητος, Πατρός και Υιού και Πνεύματος Αγίου, να μη κολασθεί αυτή η συναγωγή, και προσελθούσα στον Κριτή, προσκύνησε τα άχραντα Του πόδια και είπε·
Υιέ μου και Θεέ, λυπήσου αυτή τη συναγωγή, για τους λόγους που ξεφώνησες από το ίδιο σου το στόμο λέγωντας.
Μακάριοι οι ελεήμονες οτι αυτοί ελεηθήσωνται. (Ματθ. 6,7)

Και αποκρινόμενος ο Κριτής λέγει:
Ω Μητέρα μου για την μεν ελεημοσύνη που εποίησαν κατακρατώ και λυτρώνω αυτούς από την κόλαση, για δε του οτι αμαρτήσαν και δεν μετενόησαν, δεν θα εισέλθουν στην πόλιν των Αγίων μου, ούτε θα δουν την Βασιλεία μου.

Και προστάζοντας ο Κριτής τους Αγγέλους, να πάρουν αυτούς μακριά της πόλεως των Αγίων, σε ένα τόπο αμέτοχον κάθε θλίψεως και κολάσεως.

Η Παναγία Μητέρα του Θεού επέστρεψε μαζί με τους Αγγέλους στην Αγία Πόλη από την οποία είχε βγεί.

Τα αβάπτιστα παιδιά των Χριστιανών
Και απεχώρισαν άλλη συναγωγή οι Άγγελοι μπροστά στον Κριτή, τα πρόσωπα των οποίων ήσαν σκοτεινά και τυφλά, και λέγουν στον Κριτή. Κύριε εμείς είμαστε τέκνα Χριστιανών, και η τομή του θανάτου δεν μας άφησε να ζήσουμε να βαπτισθούμεν και να σε ευαρεστήσουμεν· ο Κριτής διέταξε τους Αγγέλους να τους πάρουν μακριά της πόλεως των Αγίων, να απολαμβάνουν μικρή απόλαυση· δεν ήσαν ούτε νήπια ούτε γέροντες ούτε γυναίκες αλλά όλοι άνδρες νεαροί μιάς ηλικίας.


Εκείνοι οι οποίοι έζησαν ευσεβώς, χριστιανοί, και από την ενέργεια του διαβόλου περιέπεσαν σε αμαρτήματα και δεν μετενόησαν όπως και τα αβάπτιστα παιδιά των χριστιανών, βρίσκονται στη γή των πράων, και στερούνται την δόξα του Θεού, και του αιώνιου φωτός και της συναυλίας των Αγγέλων και όλων των Αγίων και Δικαίων.

Το απόσπασμα που παρέθεσα παραπάνω είναι από τη διήγηση του Γρηγορίου υποτακτικού του Άγίου Βασιλείου του νέου (εποχή Λέοντος του Σοφού). Οπωσδήποτε το κείμενο αυτό δεν είναι επικυρωμένο για να αποτελεί Ιερή Παράδοση. Χωρίς να το απορρίπτουμε απολύτως, το κρατάμε με επιφυλάξεις.
Υπάρχουν όμως και Γραφικά χωρία που μιλούν για την ελεημοσύνη. Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος λέεει :" ...η ελεημοσύνη καλύπτει πλήθος αμαρτιών...".

Στο ερώτημα των μαθητών για το ποιός σώζεταο Χριστός απάντησε και συνέχισε να τους εξηγεί. Τα λόγια αυτά αναλύει ο Άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρεύς στο "ΛΟΓΟ, ΤΙΣ Ο ΣΩΖΟΜΕΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ":

Ο Κύριος τότε αποκρίθηκε· «Αυτό πού είναι αδύνατο στους ανθρώπους, είναι δυνατό στον Θεό». Κι αυτός ο λόγος είναι γεμάτος από μεγάλη σοφία. Ό άνθρωπος ασκώντας την απάθεια με τις δυνάμεις του και κοπιάζοντας γι' αυτήν, δεν πετυχαίνει τίποτε· αν όμως φανεί ότι υπερεπιθυμεί αυτή την αρετή κι έχει δείξει μεγάλο ζήλο, με την προσθήκη της δύναμης του Θεού νικά. Όταν δηλαδή θέλουν οι ψυχές, ο Θεός βοηθεί, αν όμως χάσουν την προθυμία τους, απομακρύνεται από αυτές και το Πνεύμα του Θεού. Γιατί το να σώζης κάποιον πού δεν θέλει είναι άσκηση βίας, αν όμως θέλη είναι χάρη. Ούτε η βασιλεία του Θεού ανήκει στους ανθρώπους εκείνους πού κοιμούνται και τους δέρνει βλακεία, αλλά «την αρπάζουν οι βιαστές (όσοι αγωνίζονται γι' αυτήν)». Αύτη είναι ή μοναδική καλή βία· Να ασκήσης βία στον Θεό, και να αρπάξης από τον Θεό τη ζωή. Κι αυτός γνωρίζοντας αυτούς πού βίαια, ή καλύτερα πού βέβαια (σταθερά) αντέχουν, υποχώρησε, υπέκυψε. Γιατί τέτοιες ήττες τις χαίρεται ο Θεός. Έτσι λοιπόν ακούοντας ο μακάριος Πέτρος, ο εκλεκτός, ο εξαίρετος, ο πρώτος από τους μαθητές, πού γι' αυτόν μόνο και τον εαυτό του ο Σωτήρας καταβάλλει το φόρο, την άρπαξε αμέσως καταλαβαίνοντας το λόγο. Και τι λέει; «Νά και εμείς τ’ αφήσαμε όλα και σε ακολουθήσαμε». Με το «όλα» …αφού απέρριψαν τα παλαιά νοητά κτήματα και τα ψυχικά νοσήματα, ακολουθούν τα βήματα του δασκάλου, αυτό θα μπορούσε ήδη νά τους συνδέει μ' αυτούς που θα γραφούν στους ουρανούς. Γιατί αυτό σημαίνει το να ακολουθή κανείς πράγματι τον Σωτήρα, να προσπαθή να αποκτήση την αναμαρτησία και την τελειότητα εκείνου και, βλέποντας σ’ αυτόν σαν σε καθρέφτη, να κοσμεί και νά ρυθμίζη την ψυχή, και όλα με όλα νά τα διευθετεί όμοια. «Αποκρίθηκε ο Ιησούς· Σάς βεβαιώνω, όποιος αφήσει τα δικά του, και γονείς και αδελφούς και χρήματα, για χάρη μου και για το Ευαγγέλιο, θ’ απολαύσει εκατό φορές περισσότερα».