Ορθοδοξία και περιβάλλον

[NIKOSZ]

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

Παράδεισος

Σύμφωνα με τη Βίβλο, ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο τον Παράδεισο για τόπο κατοικίας και τρόπο ζωής του. Στον Παράδεισο ο άνθρωπος ζει αρμονικά σε μια κοινωνία αγάπης με τον συνάνθρωπο του, το Θεό και τη φύση. Εργάζεται ευτυχισμένος για την προστασία του Παραδείσου ως τρόπου ζωής και αντλεί καρπούς από αυτόν. Κιʼ είναι τόσοι πολλοί οι καρποί στον Παράδεισο που δεν πρόκειται να τελειώσουν ποτέ. Η έννοια της έλλειψης δεν υπάρχει στον Παράδεισο. `Ολα φτάνουν και περισσεύουν. Ποτέ ο άνθρωπος δε βρέθηκε στην ανάγκη να υπερβεί τα όρια που του έδωσε ο Θεός, τη μια και μοναδική εντολή. Να μη φάει από τον απαγορευμένο καρπό.

Αμαρτία

Κιʼ όμως, ο άνθρωπος το κάνει αυτό από απληστία. Υπερβαίνει τα όρια, και παραβαίνει την εντολή, όχι από πραγματική ανάγκη, αλλά από εγωισμό και ματαιοδοξία. Ενώ ο Θεός του χαρίζει απλόχερα με το παραπάνω ότι χρειάζεται για να ζήσει ευτυχισμένος, ο άνθρωπος δεν είναι ικανοποιημένος, αλλά θέλει περισσότερα. Τρώγει, λοιπόν, τον απαγορευμένο καρπό. Ο Θεός τον είχε προειδοποιήσει ότι αν φάει τον απαγορευμένο καρπό, θα χάσει τον Παράδεισο. Και πράγματι τον χάνει.

Γη

Η Αγία Γραφή μας εξηγεί συμβολικά, με απλότητα και γλαφυρότητα τη ζωή και τη συμπεριφορά του ανθρώπου στη γή:

Ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο τη Γη, για τόπο κατοικίας του. Στη Γη ο άνθρωπος μπορεί να βρει όλα τα απαραίτητα για μια ευτυχισμένη ζωή. Με τόσο κόπο, όσο χρειάζεται για μια υγιεινή γυμναστική μπορεί να αποκτήσει ότι επιθυμεί. Κιʼ είναι τόσοι οι θησαυροί της Γης, που δεν πρόκειται να τελειώσουν ποτέ. Η έννοια της έλλειψης δεν υπάρχει. `Ολα φτάνουν και περισσεύουν. Ποτέ ο άνθρωπος δε βρέθηκε στην ανάγκη να υπερβεί τα όρια που του έδωσε ο Θεός, τη μια και μοναδική εντολή. Να μην πλουτίσει περισσότερο, από όσο χρειάζεται για να ικανοποιεί τις πραγματικές του ανάγκες.

Αμαρτία

Κιʼ όμως, ο άνθρωπος το κάνει αυτό από απληστία. Υπερβαίνει τα όρια, και παραβαίνει την εντολή, όχι από πραγματική ανάγκη, αλλά από εγωισμό και ματαιοδοξία. Ενώ ο Θεός του χαρίζει απλόχερα με το παραπάνω ότι χρειάζεται για να ζήσει ευτυχισμένος, ο άνθρωπος δεν είναι ικανοποιημένος, αλλά θέλει περισσότερα. Κόβει λοιπόν, τον απαγορευμένο καρπό. Υπερβαίνει, δηλαδή τις δυνατότητες της Γης. Αντλεί περισσότερο νερό από τη δυνατότητα της Γης να το αναπαράξει. Σκορπίζει περισσότερα καυσαέρια από τη δυνατότητα της ατμόσφαιρας να αυτοκαθαριστεί. Τρώγει περισσότερο κρέας από τη δυνατότητα αναπαραγωγής των ζώων. Κόβει δένδρα για ξυλεία, ή για άλλους λόγους, πολύ περισσότερα από τη δυνατότητα αναπλήρωσης των.

Σχέση Εκκλησίας - φύσης

Η Λατρευτική Παράδοση της Εκκλησίας, δίνει στη φύση την καλύτερη θέση που θα μπορούσε, χρησιμοποιώντας για τη Θεία Κοινωνία, το κρασί και το ψωμί, δυο καθημερινής χρήσης υλικά που παράγονται από τη φύση και τον ευλογημένο κόπο του αγρότη, του κατ' εξοχήν ανθρώπου του λαού, που συνυπάρχει και συνδημιουργεί με τη φύση. Μετατρέπει μυστηριωδώς, κατά τη Θεία Λειτουργία, το κρασί και το ψωμί σε Σώμα και Αίμα του Κυρίου. `Ετσι η Εκκλησία, δίνει το στίγμα της σχέσης της με τη φύση.

Εξουσία, αλλά και υποχρέωση

Ως Κορωνίδα της Δημιουργίας, ο άνθρωπος έχει εξουσία πάνω στη φύση. Μια εξουσία όμως που χαρακτηρίζεται από την πατρική προστατευτική διάθεση. Τη διάθεση του καλού βασιλιά που γνοιάζεται για την ευημερία του λαού του, και φροντίζει να τον προστατέψει από κάθε εχθρό.

Ο Θεός είχε προειδοποιήσει τον άνθρωπο ότι αν φάει τον απαγορευμένο καρπό, θα χάσει τον Παράδεισο. Και πράγματι τον χάνει. Ο άνθρωπος δεν φέρθηκε στη φύση σαν καλός βασιλιάς, αλλά σαν εκμεταλλευτής κατακτητής. `Ετσι φτάσαμε στο σημείο σήμερα να χάνουμε τη φύση.

Καννιβαλισμός

Η δυναστευτική διάθεση του ανθρώπου δε σταματά στη φύση, αλλά εξελίσσεται σε κανιβαλισμό. `Ανθρωποι καταδυναστεύουν συνανθρώπους τους με ποικίλους τρόπους, με σκοπό να αποκτήσουν περισσότερα αγαθά από όσα πραγματικά χρειάζονται. Κυβερνήσεις καταπιέζουν τους λαούς τους, εργοδότες τους υπαλλήλους τους, πλούσιοι τους λιγότερο πλούσιους και τους φτωχούς, ακόμα και φτωχοί τους φτωχότερους. Και φυσικά το πρόβλημα της κατακτήσεως λαών από τις στρατιωτικές δυνάμεις άλλων λαών, ξεκινά κιʼ αυτό από την ίδια πηγή. Τη δυναστευτική διάθεση του ανθρώπου απέναντι στο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον, η οποία οφείλεται στην απληστία και τη ματαιοδοξία.

Ορθοδοξία και Δύση

Η ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία απορρίπτει ασυζητητί την άποψη ότι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο απεριόριστη εξουσία πάνω στη φύση. Τα Δυτικοευρωπαϊκά δόγματα, ενστερνίζονται αυτή την άποψη. Αν όχι επίσημα, τουλάχιστον στη νοοτροπία και στον τρόπο συμπεριφοράς τους, είναι ολοφάνερη η πίστη ότι ο άνθρωπος έχει απεριόριστα δικαιώματα πάνω στη φύση. Σήμερα, όλοι αναγνωρίζουν ότι ο «πολιτισμός» που κυριαρχεί σʼ όλο τον πλανήτη, είναι ο δυτικοευρωπαϊκός «πολιτισμός», και ότι αυτός χαρακτηρίζεται από την οικολογική κρίση.

Για την Ορθοδοξία, κάθε δυναστευτικό φέρσιμο απέναντι σʼ οποιοδήποτε δημιούργημα του Θεού, άνθρωπο, ζώο, φυτό, ή οποιοδήποτε άλλο στοιχείο της φύσης, αποτελεί προσβολή κατά του Δημιουργού. Κάθε ενέργεια που συντελεί στη διατάραξη της κοινωνικής ή της οικολογικής ισορροπίας, είναι σοβαρότατη αμαρτία, και χρειάζεται μετάνοια.

Βυζαντινή εικονογραφία



Στην εικονογραφία της Ορθόδοξης Εκκλησίας απεικονίζεται η φύση αρμονικά σχηματοποιημένη με τον άνθρωπο. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος ως κορωνίδα της δημιουργίας προβάλλεται πάντοτε στο προσκήνιο ενώ η υπόλοιπη φύση τοποθετείται ως περίγυρος, φανερώνει την κυριαρχία του ανθρώπου σʼ αυτήν αλλά και την ευθύνη του για μια αρμονική συνύπαρξη μαζί της. Για τη δημιουργία του καλλιτεχνικού συμπλέγματος ανθρώπου - φύσης όπως υπάρχει στη βυζαντινή αγιογραφία, δεν θα μπορούσε να αρκέσει ούτε το μεγαλύτερο ζωγραφικό ταλέντο που υπήρξε ποτέ στον κόσμο. Οι θεμελιωτές της βυζαντινής τέχνης είχαν πάνω απʼ όλα βιώσει προσωπικά την κοινωνική και την οικολογική ισορροπία, εφαρμόζοντας οι ίδιοι στη ζωή τους την ολιγάρκεια, τη νηστεία, το σεβασμό προς το συνάνθρωπο και τη φύση. Απέκτησαν μια εσωτερική καλλιέργεια η οποία εκφράστηκε καλλιτεχνικά μέσα από τα έργα τους, παρουσιάζοντας σʼ αυτά την αποκατάσταση της αληθινής τάξεως στη διαταραγμένη από την ανθρώπινη αμαρτία Δημιουργία του Θεού.

Παρεξήγηση και πλάνη

Ο σύγχρονος άνθρωπος, αντιλαμβανόμενος το οικολογικό αδιέξοδο της εποχής μας, ανησυχεί και κινητοποιείται για την αντιμετώπιση του. Και εφʼ όσον το πρόβλημα έχει τις ρίζες του όπως είπαμε στον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό, ο οποίος εκφράστηκε κυρίως μέσω του Ρωμαιοκαθολικισμού και του Προτεσταντισμού, όπως είναι φυσικό υπάρχει μια τάση αντίδρασης εναντίον της εκκλησίας από τους ανά τον κόσμο περιβαλλοντιστές. Το τραγικό για μας τους Ορθόδοξους, είναι ότι οι λέξεις «Εκκλησία» και «Χριστιανισμός» έχουν εδραιωθεί στη συνείδηση της πλειοψηφίας των ανθρώπων του πλανήτη, με τη δυτικοευρωπαϊκή έννοια, περιθωριοποιώντας την Ορθοδοξία. Και το θλιβερό σʼαυτή την περίπτωση είναι η δική μας συμπεριφορά και τρόπος ζωής, που συχνά είναι τόσο επηρεασμένα από τα αντίστοιχα Δυτικοευρωπαϊκά, που ο αντικειμενικός παρατηρητής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική διαφορά. Εμείς, λοιπόν οι Ορθόδοξοι, τόσο ο λαός όσο και ο κλήρος, έχουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την αντιεκκλησιαστική χροιά που παρατηρείται λίγο ή πολύ στη νοοτροπία των περιβαλλοντιστών ανά τον κόσμο. Αυτή η αντιεκκλησιαστική – αντιχριστιανική χροιά, δεν είναι και πολύ εμφανής, γιατί δεν χαρακτηρίζεται από επιθετικότητα. Αν ήταν έτσι δεν θα ήταν και τόσο επικίνδυνη. Εκφράζεται δια της προσφυγής σε άλλες θρησκείες, κυρίως προερχόμενες από την άπω ανατολή. Οι θρησκείες της άπω ανατολής χαρακτηρίζονται από έντονη φυσιολατρία. Γιʼ αυτό πολλοί περιβαλλοντιστές καταφεύγουν σʼ αυτές. Πρόκειται όμως για πλάνη. Σʼ αυτές τις θρησκείες δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ δημιουργήματος και δημιουργού. Ο Θεός ταυτίζεται με τη φύση, και κατʼ επέκταση με τον άνθρωπο, ο οποίος επίσης ταυτίζεται με τη φύση, και κατʼ επέκταση με τ
ο Θεό. `Ετσι ισοπεδώνονται τα πρόσωπα και η διαφορετικότητα τους και αφανίζεται η έννοια της σχέσης μεταξύ τους. Είναι το άλλο άκρο της Δυτικοευρωπαϊκής νοοτροπίας. Ενώ στην Ορθοδοξία υπάρχει διαφορετικότητα, προσωπικότητα και σχέση αγάπης και σεβασμού.

Διεθνείς σχέσεις και επιστροφή

Ας μην επαναπαυόμαστε, λοιπόν με τις καλές σχέσεις που έχουμε με τους Οικολόγους άλλων λαών. Σωστό και Ορθόδοξο είναι να έχουμε ανοικτή την καρδιά μας και να σχετιζόμαστε και να συνεργαζόμαστε με όλους τους άλλους λαούς. Αυτή όμως η σχέση μας, τότε μόνον θα είναι ακίνδυνη, αγαστή και παραγωγική, όταν βιώνουμε στην καθημερινή μας ζωή και στη νοοτροπία μας ανόθευτα και ακέραια την Ορθόδοξη παράδοση, που είναι ο μόνος δρόμος επιστροφής στον παράδεισο, δηλαδή στην αρχέτυπη, φυσική κατάσταση ανθρώπου και περιβάλλοντος.


http://www.geocities.com/frixoschristis/ortheco.htm

[NIKOSZ]

Ένας αρχαίος Ψαλμός για το Περιβάλλον

Γράφει ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ


Καθώς ο ήλιος δύει...

Το Βιβλίο των Ψαλμών, ένα από τα 49 της Παλαιάς Διαθήκης, έχει γραφεί στο μεγαλύτερο μέρος του από τον Δαβίδ, κορυφαία φυσιογνωμία του προχριστιανικού κόσμου: Αξιομνημόνευτο βασιλιά, σπουδαίο προφήτη και υποδειγματικό ποιητή.
Ο 103ος (ργ') Ψαλμός του είναι ο γνωστότερος στο ευρύ κοινό μέσα στους αιώνες, ονομάζεται μάλιστα και «Προοιμιακός», επειδή χρησιμοποιείται από την Εκκλησία μας κάθε απόβραδο στην αρχή της λειτουργικής ημέρας, στην Ακολουθία δηλαδή του Εσπερινού, γι' αυτό ακριβώς είναι και τόσο διαδεδομένος μεταξύ των Χριστιανών.
Είναι όντως ιδιαίτερα κατανυκτική και πνευματικά γόνιμη η στιγμή, κατά την οποία, καθώς ο ήλιος δύει, μέσα στους ναούς των Ορθοδόξων ακούγεται αυτός ο Ψαλμός, ο οποίος υμνεί και μεγαλύνει τον Δημιουργό Θεό, περιγράφοντας με λεπτομερή δύναμη λόγου κι επάρκεια εικόνων το θαύμα-μυστήριο των κτισμάτων Του, που μάς περιβάλλουν. Ως εκ τούτου, ο λεγόμενος Προοιμιακός Ψαλμός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και Περιβαλλοντικός Ψαλμος.


Στόχος, η αλλαγή νοοτροπίας


Οτι μάς περιβάλλει, από το φως, τα νέφη, τους ανέμους, τη γη και την άβυσσο έως τα πετεινά του ουρανού, τα ξύλα της πεδιάδας, τα ελάφια, τους λαγούς, τα λιονταράκια ή τα κήτη στη θάλασσα και ό,τι άλλο έμψυχο ή άψυχο, έμβιο ή μη, αποτελεί καρπό της Αγάπης και των δίχως πέρας δυνατοτήτων του Πατέρα Θεού. Είναι όλα κρίκοι αλληλένδετοι της χρυσής αλυσίδας της Δημιουργίας Του, στίχοι εύρωστοι του κοσμικού Του Ποιήματος. Αυτός το ποιητικό Αίτιο, ο Ποιητής Αυτός! Απώτερος σκοπός Του, η λογική και άλογη κτίση να μετέχει σύνολη στην αγαπητική (δηλαδή: ερωτική) συνάφεια μ' Εκείνον. Θαυμάζουμε το γύρω μας θαύμα και ποθούμε μια ζωντανή συνάντηση με τον Θαυματουργήσαντα.

Διαπιστώνουμε την ιερότητα των υλικών στοιχείων και καλούμαστε σε συναίσθηση και αλλαγή νοοτροπίας, μια κίνηση δηλαδή αποφασιστικής σημασίας προς τον εσώτερο ψυχικό μας κοσμο, η οποία -σημειωτέον- στη θεολογική και αγιοπατερική γλώσσα ονομάζεται «μετάνοια». Δεν είναι επιτρεπτό και καθόλου ωφέλιμο, όλα να διαπιστώνονται με τόσην αρμονία δομημένα, ενώ εμείς, οι έχοντες και κατέχοντες την εξαιρετική και θεόσδοτη δωρεά της λογικής και του αυτεξούσιου, να συμπεριφερόμαστε διαρκώς σαν αστείοι πραξικοπηματίες ή κακότροποι υπονομευτές και δολιοφθορείς της Αυθεντικότητας μέσα στη μεγαλειώδη (μα εξόχως ευαίσθητη) δημοκρατική κοινωνία των όντων και του οικοσυστήματος, μέρος ή μέος τού οποίου αναπόφευκτα είμαστε κι εμείς οι ίδιοι.

Ο Προοιμιακός ή Περιβαλλοντικός Ψαλμός ενδιαφέρεται, λοιπόν, για την όσο είναι ακόμη καιρός ευαισθητοποίηση και του σύγχρονου σκοτισμένου ανθρώπου! Τον καλεί ν' αναπτύξει ξεκάθαρη και ανδρεία οικολογική νοοτροπία, δίχως πτώσεις και μεταπτώσεις να καλλιεργήσει ειλικρίνεια και ισορροπία στη σχέση του με το κοινό μας σπίτι, τον Κόσμο μας, αισθητό και υπεραισθητό.


103ος (ργ') ΨΑΛΜΟΣ του ΔΑΒΙΔ
[Νεοελληνική απόδοση: π. Π. Καποδίστριας]


Να ευλογείς, ψυχή μου, τον Κύριο.

Κύριε, ο Θεός μου, πόσο πολύ αναδείχτηκες μέγας!
Αίνο και μεγαλοπρέπεια ντύθηκες,
εσύ που το φως σα ρούχο σου φοράς,
ξαπλώνοντας τον ουρανό σα κάλυμμα δερμάτινο.
Ο στεγάζοντας τα πάνω ουράνια σε νερά,
ο που τα νέφη έκαμε άρμα του
και στις φτερούγες των ανέμων περπατά.
Ο που έπλασε τους αγγέλους του πνεύματα
και τους λειτουργούς του φλόγα πυρός.

Αυτός είναι που θεμελίωσε τη γη στην ασφάλειά της επάνω,
στον αιώνα του αιώνα δε θα γείρει.
Σαν ιμάτιο η άβυσσος περικάλυμμά του,
πάνω στα βουνά θα σταθούν τα νερά.
Τα επιτίμησες και θα φύγουν,
από τη βροντή της φωνής σου θα δειλιάσουν.
Βουνά ορθώνονται πάνω,
πεδιάδες κατεβαίνουν
όπου τα θεμελίωσες.
Σύνορο έβαλες που δεν θα ξεπεράσουν,
ούτε θα επιστρέψουν να καλύψουν τη γη.
Στα φαράγγια τις πηγές ο εξαποστέλλοντας
δίοδο θα βρίσκουν τα νερά στα όρη ανάμεσα,
θα ποτίσουν όλα τα θηρία του αγρού
όναγροι στη δίψα τους θα τα καλοδεχτούν,
πάνω τους θα κατασκηνώσουν τʼ ουρανού τα πετεινά
μες από τις πέτρες θα φωνάξουν.
Ο ποτίζοντας από τα ύψη του βουνά
η γη απʼ τον καρπό θα χορτάσει των έργων σου.
Ο που κάνεις να βλαστήσει χορτάρι για τα ζωντανά
και χλόη να ξεπερετιούνται οι άνθρωποι
ψωμί να βγάνει από τη γη
και την καρδιά του ανθρώπου ευφραίνει το κρασί
ώστε με λάδι το πρόσωπό του νʼ απαλύνει
και το ψωμί στηρίζει την καρδιά του ανθρώπου.
Θα χορτάσουν τα ξύλα της πεδιάδας
οι κέδροι του Λιβάνου που φύτεψες.
Εκεί στρουθία θα στήσουνε φωλιά
με πρώτη και καλύτερη του ερωδιού.
Τα ψηλά βουνά για τα ελάφια
πέτρα
των λαγών το καταφύγιο.

Σελήνη εποίησε για τους καιρούς
τη δύση του έμαθε ο ήλιος.
Σκοτάδι έβαλες κι έγινε νύχτα
ανάμεσά της θα διαβούν του δάσους όλα τα θεριά.
Λιονταράκια ωρυόμενα νʼ αρπάξουν
τροφή να γυρέψουν απʼ τον Θεό.
Ο ήλιος ανάτειλε και συνάχτηκαν
στις μάντρες τους θα κοιμηθούν.
Για τη δουλειά του θάβγει ο άνθρωπος
μέχρι το βράδυ στη δουλειά.

Πόσο μεγάλα τα έργα σου, Κύριε!
Όλα με σοφία τα δημιούργησες
γέμισε από τα κτίσματά σου η γη.
Να, η θάλασσα η μεγάλη κι ευρύχωρη
εκεί αναρίθμητα ερπετά
μικρούλια ζώα και μεγάλα
πλοία εκεί τη διαπλέουν
κι ετούτος ο δράκοντας που τον έπλασες να την εμπαίζει.
Όλα περιμένουν από Σε
στην πρώτη ευκαιρία να τους δώσεις τροφή
κι όταν τους δώσεις θα την μαζέψουν.
Θα τους στερήσεις την πνοή και θα εκλείψουν
στο χώμα τους επιστρέφοντας.
Θα τους στείλεις την πνοή και θα κτιστούν
το πρόσωπο της γης θʼ ανακαινίσεις.

Ας είναι του Κυρίου η δόξα στους αιώνες
ας ευφρανθεί ο Κύριος λόγω των έργων του.
Αυτός που βλέμμα ρίχνει στη γη και την κάνει να τρέμει
αγγίζει τα βουνά και καπνίζονται.

Όσο ζήσω τον Κύριο θα τραγουδήσω
Θα ψάλω τον Θεό μου όσο υπάρχω.

Μακάρι να του αρέσει το ποίημά μου ετούτο
Κι εγώ θα ευφρανθώ με τον Κύριο μαζί.
Μακάρι να εκλείψουν οι αμαρτωλοί από τη γη
και οι άνομοι να μην υπάρχουν.

Να ευλογείς, ψυχή μου, τον Κύριο.


http://theoperiv.blogspot.com/2007/07/blog-post_21.html

[NIKOSZ]

Η ορθόδοξη μοναχική παράδοση και η σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον

Μοναχής Θεοξένης
Καθηγουμένης Ι. Μονής Χρυσοπηγής Χανίων

Η βάναυση συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στη φύση και η εγκληματική εκμετάλλευσή της έχει γίνει πλέον συνηθισμένος τρόπος ζωής.

Η μόλυνση της ατμόσφαιρας και των υδάτων, η καταστροφή των δασών, -ο Άγιος Κοσμάς έλεγε: «Οι άνθρωποι θα μείνουν φτωχοί, διότι δεν έχουν αγάπη για τα δέντρα», - η συνεχώς αυξανόμενη χρήση φαρμάκων και χημικών ουσιών ως αποτέλεσμα εφαρμογής βιομηχανικών μεθόδων στη γεωργία και κτηνοτροφία, έχουν οδηγήσει σε πλήρες αδιέξοδο τον πολιτισμένο λεγόμενο κόσμο.

Όλοι σήμερα γνωρίζουν ότι οι επιστημονικές μέθοδοι που προτείνουν λύσεις γιά το οικολογικό πρόβλημα, δεν οδηγούν σε ουσιαστικά αποτελέσματα, γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος είναι βαθιά επηρεασμένος, συχνά αλλοιωμένος από το πνεύμα μιας κακώς εννοουμένης προόδου, από την αδιαφορία για τον συνάνθρωπό και τις ανάγκες του και φυσικά αιχμάλωτος της παράνοιας που αναζητεί συνεχώς αυξανόμενο κέρδος.

Η φύση ως Κτίση Θεού δόθηκε απʼ Αυτόν για χρήση και όχι παράχρηση ή κατάχρηση, σύμφωνα μέ το «εργάζεσθαι και φυλάσσειν» (Γένεσις).
Ο άνθρωπος ορίστηκε χρήστης της φύσης και όχι καταχραστής της. Σήμερα στη φύση ως Κτίση είναι κατάδηλα τα σημάδια της βαναυσότητας του ανθρώπου, γεγονός που οδηγεί στην εξαφάνιση της ζωής.

Η αλλαγή στάσης και νοοτροπίας του σημερινού ανθρώπου απέναντι στη φύση και το περιβάλλον μπορεί να προέλθει μόνο ως συνέπεια ιδεολογικής επανατοποθετήσεώς του απέναντι στα ουσιώδη της ζωής, διότι το πρόβλημα είναι πρωτίστως πνευματικό και επομένως έχουν λόγο η Εκκλησία και η Θεολογία της.

Η πρόσληψη της ύλης ως στοιχείο συμμετοχής στη σωτηρία είναι ολοφάνερη στην Ορθόδοξη υμνολογία. Στην εορτή των Θεοφανείων, στον αγιασμό των υδάτων είναι αποκαλυπτική η δυνατότητα της Εκκλησίας να προσλαμβάνει την ύλη και να την καθαγιάζει. «Σήμερον των υδάτων αγιάζεται η φύσις», «Και καταξίωσον ημάς εμπλησθήναι του αγιασμού σου, δια της του ύδατος τούτου μεταλήψεως και ραντισμού».

Ενώ δε η Εκκλησία καθαγιάζει την ύλη, ο ίδιος ο υλικός κόσμος συμμετέχει δοξολογικά : «... πάσα η κτίσις ύμνησέ Σε επιφανέντα» στο έργο της σωτηρίας, που επιτυγχάνεται και δια υλικών στοιχείων όπως το νερό...

Στο Μοναστήρι οι Μοναχοί εργάζονται χειρωνακτικά, γιατί αγαπούν τον κόπο, σέβονται τη φύση ως δώρο Θεού και καλλιεργούν τα δένδρα και τα φυτά με αγάπη και υπομονή περιμένοντας την ωρίμανση των καρπών ως ευλογία, ποτέ παραβιάζοντάς την...

Όλα τα μέσα μαζικής ενημερώσεως σήμερα μιλούν για ενημέρωση, διαφώτιση, οργάνωση γύρω από το οικολογικό πρόβλημα. Και ενώ καθηγμερινά γίνονται αναφορές και περιγραφές μεγεθών καταστροφής και αριθμών που καθορίζουν διεθνώς τη μόλυνση, κανείς δν υποψιάζεται τη μετάνοια, ως αλλαγή σκέψης, φρονήματος και νοοτροπίας ως κατʼ εξοχήν ασκητικής οδού...

Μόνο στην Εκκλησία, και ειδικά στην ορθόδοξη ασκητική ζωή, συναντάται η αντίληψη της πρόσληψης του διασπασμένου και κατακερματισμένου από τη φθορά κόσμου, για νʼ ανακαινισθεί και να μεταμορφωθεί με τη χαρισματική δύναμη της λατρείας ως αναφοράς των πάντων στον Θεό, και της θεραπευτικής δύναμης της αγάπης, που πηγάζει από «καιομένη καρδία», γεμάτη συμπόνια για όλη την κτίση μέσα από μία υπερβατική διαδικασία.

[NIKOSZ]

Μοναχισμός και Οικολογία: Το παράδειγμα της Μονής Χρυσοπηγής Χανίων

Έχουμε ασχοληθεί ξανά με την ευαίσθητη σχέση Ορθόδοξης Ασκητικής και Φυσικού Περιβάλλοντος. Σήμερα συνεχίζουμε τον ίδιο προβληματισμό, παρουσιάζοντας την περίπτωση της Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Χρυσοπηγής Χανίων. Πρόκειται για μια δυναμική γυναικεία Μονή, η οποία έχει τις ιστορικές της καταβολές στον 16ο αιώνα και σήμερα αριθμεί περί τις τριανταπέντε Μοναχές.

Στο πλαίσιο της πολυδιάστατης πνευματικής δραστηριότητάς τους, έχουν αναπτύξει υποδειγματικές οικολογικές πρωτοβουλίες, πασχίζοντας να διαχειρισθούν ορθά (δηλαδή θεοπρεπώς) την καθημερινότητά τους.
Από τον επίσημο Διαδικτυακό Τόπο της Μονής πληροφορούμαστε σημαντικότατες δράσεις υπέρ προστασίας του Περιβάλλοντός τους. Αξίζει να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει εκεί:

α) Βιολογική καλλιέργεια



Μία από τις κύριες δραστηριότητες της Μονής Χρυσοπηγής είναι η καλλιέργεια της γης, η οποία γίνεται με τη μέθοδο της βιολογικής γεωργίας, τον κατεξοχήν παραδοσιακό τρόπο καλλιέργειας της γης με συνέπεια και σεβασμό στην ορθόδοξη παράδοση, σύμφωνα με την οποία η Kτίση θεωρείται ιερή. H προστασία του περιβάλλοντος δεν διαφυλάττει απλώς την ανθρώπινη υγεία, αλλά διασώζει την ψυχοπνευματική ύπαρξη του ανθρώπου, μεταφέροντάς τον από τη φθορά της καταναλωτικής μανίας στην έννοια της ανθρώπινης δικαιοσύνης και στην απόκτηση νοήματος ζωής.
Η δράση αυτή της Μονής συνδέεται και συμπορεύεται με τις διεθνείς πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος.

Σήμερα στη Χρυσοπηγή καλλιεργείται με μεθόδους οργανικής γεωργίας η έκταση που περιβάλλει το μοναστήρι, περίπου 130 στρέμματα γης. Σε αυτήν περιλαμβάνονται ως επί το πλείστον ελαιόδεντρα και μανταρινιές αλλά και πορτοκαλιές, αβοκάντο, συκιές και βερικοκιές καθώς και λαχανόκηποι. H χημική λίπανση, σε όλη την παραπάνω έκταση, έχει αντικατασταθεί με κομπόστ που γίνεται με οργανικά υλικά: φύλλα ελιάς και άλλων δέντρων, κοπριά από ζώα ελεύθερης βοσκής, χόρτα, πριονίδι από ακατέργαστα ξύλα, ασβέστη, υπολείμματα φρούτων και λαχανικών κ.ά. Για το γενικότερο εμπλουτισμό του εδάφους σπείρεται βίκος (ψυχανθές) που, όταν φτάσει στην ανθοφορία, οργώνεται, ελευθερώνοντας με αυτόν τον τρόπο στο έδαφος οργανικό άζωτο.

Η καταπολέμηση των βλαβερών εντόμων (όπως του δάκου κ.ά.) στα δέντρα και στους λαχανόκηπους γίνεται με τη χρήση ειδικών παγίδων και ωφέλιμων εντόμων που παγιδεύουν και σκοτώνουν τα επικίνδυνα έντομα. Στους λαχανόκηπους οι ασθένειες αντιμετωπίζονται και με τη φύτευση βασιλικού και κατιφέ ανάμεσα στα φυτά, τα οποία είναι άριστα εντομοαπωθητικά εξαιτίας της έντονης μυρωδιάς τους. Για τον ίδιο σκοπό, επίσης, ραντίζονται συστηματικά τα φυτά με θειάφι.

Η καταπολέμηση των ζιζανίων στο έδαφος δεν γίνεται με τη χρήση δηλητηριωδών ζιζανιοκτόνων αλλά με μηχανικά μέσα. Τα χόρτα που απομακρύνονται δίνονται ως τροφή στα ζώα και τα πουλερικά ή καταλήγουν στο κομπόστ, ενώ εκείνα που απομένουν στο χωράφι ενσωματώνονται στο έδαφος με επιφανειακό όργωμα. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται ο καθαρισμός του εδάφους και παράλληλα η τροφή των παραγωγικών ζώων.
Η συστηματική οργανική καλλιέργεια των κτημάτων της Μονής Χρυσοπηγής αποφέρει την παραγωγή μεγάλης ποσότητας οργανικών προϊόντων, τα οποία χρησιμοποιούνται για εσωτερική κατανάλωση, δηλαδή για τη διατροφή της αδελφότητας και των πολυάριθμων επισκεπτών, και για την προώθηση στο εμπόριο. Το κύριο από τα προϊόντα αυτά είναι το οργανικό ελαιόλαδο, το οποίο τυποποιείται στη Μονή από τις αδελφές.

Η διακίνηση τυποποιημένου βιολογικού λαδιού δεν γίνεται για λόγους κερδοσκοπικούς, αλλά έχει ως στόχο τη διάδοση της οικολογικής καλλιέργειας και την προβολή της ως πιλοτικού προγράμματος για πολλές κοινωνικές ομάδες και φορείς. Τα προϊόντα της Μονής συνοδεύονται από κατάλληλη συσκευασία και παρουσίαση, ώστε να πληροφορείται και να ευαισθητοποιείται ο καταναλωτής για το πρόγραμμα βιολογικής καλλιέργειας, την εξαιρετική σημασία που έχει για την ψυχοσωματική υγεία του ανθρώπου και τη σχέση του με την ορθόδοξη παράδοση του τόπου μας.

β) Οικολογική διαχείριση των απορριμμάτων της Μονής

Τα οργανικά υπολείμματα των τροφών συγκεντρώνονται και αναμειγνύονται με χώμα και άλλα υλικά, για να ενσωματωθούν στην τελική φάση με το κομπόστ. Επιπλέον τα υπολείμματα του χαρτιού, του γυαλιού και του αλουμινίου δίνονται στην ανακύκλωση. Συγχρόνως γίνεται αυστηρή επιλογή στις αγορές, ώστε να μη γίνεται χρήση προϊόντων που δεν ανακυκλώνονται.
Με τον τρόπο αυτό στη Μονή Χρυσοπηγής έχει επιτευχθεί, ώστε τα απορρίμματα να μην επιβαρύνουν το πρόγραμμα του τοπικού Δήμου, αλλά αντίθετα να αξιοποιούνται, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση του χρονίου προβλήματος διαχείρισης των σκουπιδιών στα Χανιά.

γ) Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης

Στη Μονή Χρυσοπηγής πραγματοποιούνται προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που απευθύνονται σε μαθητές σχολείων, οι οποίοι επισκέπτονται το μοναστήρι, και σε άλλους ανθρώπους από την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Στα αναστηλωμένα κτίσματα του μετοχιού της Αγίας Κυριακής έχει οργανωθεί γι αυτό το σκοπό το Κέντρο Ορθοδοξίας και Οικολογίας, ειδικός χώρος, κατάλληλος για την πραγματοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Η εμπειρία της Μονής σε ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος παρακινεί πολλούς ανθρώπους, κυρίως νέους, να αναζητήσουν το αληθινό νόημα της ζωής, όπως αυτό βιώνεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία.

[nkope]

Οι 38άρηδες θέλουν να εγκαταλείψουν την Αθήνα

Τρίτη, 16.10.07

Τέσσερις στους δέκα Αθηναίους θα εγκατέλειπαν την πρωτεύουσα εξαιτίας των κακών περιβαλλοντικών συνθηκών. Και ακόμη 2 στους 10 δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο. Πρώτες θα έφευγαν οι γυναίκες, τα άτομα ηλικίας 30-44 χρόνων, όσοι μένουν στην πόλη λιγότερο από 5 χρόνια, οι επιχειρηματίες, οι άνεργοι καθώς και οι κάτοικοι της Κυψέλης και του Κολωνού.

Κι αυτό παρά το γεγονός ότι σχεδόν 7 στους 10 ερωτηθέντες (69,5%) έχουν ιδιόκτητη κατοικία στην Αθήνα, κάτι που θα έπρεπε να αποτελεί αντικίνητρο για να εγκαταλείψουν την πόλη. Αυτά τα στοιχεία έδειξε η τελευταία εξαμηνιαία έρευνα ικανοποίησης πολιτών, που διενήργησε το Τμήμα Στατιστικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων.

Στο ερώτημα «θεωρείτε ότι οι κακές περιβαλλοντικές συνθήκες μπορεί να σας οδηγήσουν σε αλλαγή τόπου διαμονής;» τις περισσότερες θετικές απαντήσεις έδωσαν οι κάτοικοι της πυκνοκατοικημένης περιοχής της Κυψέλης (σε ποσοστό 52%) και το 50,7% των κατοίκων του 4ου διαμερίσματος (Κολωνός και Σεπόλια), όμως, μόνο το 39,4% της εξίσου πυκνοκατοικημένης περιοχής των Αμπελόκηπων. Ακόμη, το 45% των κατοίκων Παγκρατίου και Μετς και το 40% όσων μένουν στα Πατήσια και στο κέντρο Κολωνακίου-Εξαρχείων. Θετική απάντηση έδωσε το 52% των Αθηναίων που βρίσκονται στην πλέον παραγωγική ηλικία των 30 -44 χρόνων καθώς και οι μισοί νέοι κάτω των 29 χρόνων (ποσοστό 49,8%). Λιγότερο πρόθυμοι να εγκαταλείψουν την πρωτεύουσα εμφανίστηκαν οι ηλικιωμένοι (28,6% απαντά «όχι», ενώ το 16% δηλώνει ότι δεν το έχει σκεφτεί ποτέ), οι συνταξιούχοι και οι νοικοκυρές: το 27% και το 23% αυτών απάντησαν «όχι». Θα έφευγε όμως το 53,5% των επιχειρηματιών, το 51,3% των ανέργων, το 47,7% των φοιτητών.

Με κριτήριο τη βαθμίδα εκπαίδευσης, οι πιο θετικοί στο να εγκαταλείψουν την Αθήνα για περιβαλλοντικούς λόγους είναι οι απόφοιτοι δημοτικού (50%), το 46,4% και το 44,6% όσων ολοκλήρωσαν σχολές ανώτερης και μέσης εκπαίδευσης αντίστοιχα. Οι απόφοιτοι ανώτατης εκπαίδευσης απάντησαν θετικά σε μικρότερο ποσοστό (43,6%), πιθανότατα λόγω των δυσκολιών εύρεσης εργασίας που θα αντιμετώπιζαν εκτός Αθηνών. Τέλος, σημαντικό ρόλο στην έρευνα παίζει ο χρόνος διαμονής στην πρωτεύουσα. Ετσι, θα έφευγαν σχεδόν 6 στους 10 όσων κατοικούν στην Αθήνα λιγότερο από 5 χρόνια (57,1%), αλλά μόλις 4 στους 10 που ζουν σε αυτή πάνω από 20 χρόνια. Η έρευνα έγινε τηλεφωνικά το διάστημα 13-16 Ιουνίου, σε δείγμα 1.273 κατοίκων των επτά δημοτικών διαμερισμάτων της Αθήνας, με ποσοστό σφάλματος 2,75%. Οι ερωτηθέντες ήταν στην πλειοψηφία τους γυναίκες (52,9%), εργαζόμενοι (41,2%) και απόφοιτοι ανώτατης εκπαίδευσης (48%).Περισσότεροι από 6 στους 10 ζουν στην Αθήνα πάνω από 20 χρόνια (ποσοστό 66,4%) και μόνο το 28,4% μένουν στο ενοίκιο.

Θα αποφασίζατε να εγκαταλείψετε ένα μεγάλο αστικό κέντρο λόγω της αυξανόμενης μόλυνσης;


ΜΠΟΥΤΣΗ ΜΥΡΤΩ

Ελεύθερος Τύπος

Είναι πολύ δύσκολο να ζείς στην Αθήνα.Το καυσαέριο σε κάνει να ξεχνάς τις υπέροχες μυρωδιές που υπάρχουν στη φύση,ο ουρανός πλέον έχει αλλάξει χρώμα-κάτι προς το γκρι καφέ,φαινόταν την τελευταία φορά που επισκέφθηκα την πρωτεύουσα. Με χάλασε το πράσινο της Κέρκυρας :)και δεν άντεξα ούτε δύο μέρες στην πόλη θύμα.

Εγώ πάντως την εγκατέλειψα πριν από 25 χρόνια και δε σκοπεύω, Θεού θέλοντος, να επιστρέψω ποτέ.

Η φυσιολογική ζωή είναι στην επαρχία. Επίσης στην επαρχία ο κόσμος είναι πιο κοντά στην Εκκλησία απ΄ ότι στις πόλεις.

[nkope]

Πρωτοβουλία για την εξοικονόμηση ενέργειας

Αν ο υπολογιστής μας μένει πολλές ώρες ανοιχτός μπορούμε όλοι να κάνουμε κάτι για το περιβάλλον: Να εγκαταστήσουμε το δωρεάν προγραμματάκι διαχείρισης ενέργειας Η/Υ localcooling για να μειώσουμε την κατανάλωση ρεύματος του υπολογιστή μας. Αποτέλεσμα; Εξοικονομώντας πολύτιμη ενέργεια, μειώνουμε τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και συμβάλλουμε έτσι στην προστασία του περιβάλλοντος.

Το προγραμματακι μπορειτε να το κατεβασετε απο εδω

http://www.localcooling.com/


http://www.youtube.com/watch?v=UPsrE6ljLs0


Πηγη : http://mystakidis.com/istologio/

[nkope]

Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για την ανακύκλωση



«Αυτό σε ποιο κάδο μπαίνει;» Ανακύκλωση τώρα! Εκεί τα παιδιά θα αντιληφθούν τη σημασία της ανακύκλωσης για το περιβάλλον και θα ενημερωθούν για τα υλικά εκείνα που, ενώ θεωρούνται άχρηστα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά: πλαστικό, χαρτί, αλουμίνιο, γυαλί και όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά βρίσκουν τη θέση τους στους κατάλληλους κάδους, και το περιβάλλον δεν επιβαρύνεται από τα σκουπίδια.

Τάξεις: Β΄, Γ΄, Δ΄ Δημοτικού (κωδικός για τηλεφωνική κράτηση: 604)*Κυριακή 4 Νοεμβρίου

«Ελληνικός Κόσμος», Κτήριο 1, Πειραιώς 254, Ταύρος
Τηλ. 212 254 0000
www.hellenic-cosmos.gr,
http://edu.ime.gr/

[NIKOSZ]

Το δηλητήριο είναι... αλλού

Οι μπουλντόζες δεν ψάχνουν στα μολυσμένα ρέματα των Οινοφύτων, καταγγέλλουν οι κάτοικοι

Έρευνα 23-10-07 Για τον Ασωπό της Βοιωτίας

μέρος 1
http://www.youtube.com/watch?v=dyYw3pscvpM

μέρος 2
http://www.youtube.com/watch?v=rDsCUUM0tYo

μέρος 3
http://www.youtube.com/watch?v=gt-_y05Gx10

μέρος 4
http://www.youtube.com/watch?v=LBODO9sVIPE

μέρος 5
http://www.youtube.com/watch?v=8490xg5ebDg

[NIKOSZ]

Ασωπός SOS

Εδώ και μία εβδομάδα περίπου δημιουργήθηκε το site

http://asoposSOS.wordpress.com.

Δεν ξέρω αν γνωρίζετε, αλλά το ιστορικό της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί με τον Ασωπό ποταμό είναι τραγελαφικό και τρανό παράδειγμα της αδιαφορίας με την οποία αντιμετωπίζουμε το περιβάλλον και της ανικανότητας του Κράτους να εφαρμόσει τους νόμους.

Εδώ και 40 χρόνια, από το 1969, με ένα Προεδρικό Διάταγμα της χούντας, ο Ασωπός χαρακτηρίστηκε αποδέκτης επεξεργασμένων λυμάτων. Το ποτάμι, που οι αρχαίοι λάτρευαν ως θεό, έχει την ατυχία να περνά μέσα από περιοχές που παράγουν το 20% περίπου του ΑΕΠ της Ελλάδας. Οι πηγές του βρίσκονται στον Κιθαιρώνα, περνά από την Ασωπεία, τα Οινόφυτα, το Σχηματάρι, κατηφορίζει προς τον κάμπο του Ωρωπού και τελικά εκβάλει στον Νότιο Ευβοϊκό, μεταξύ Χαλκουτσίου και Σκάλας Ωρωπού.

Στο μεταξύ, έχει προλάβει να δεχθεί στα νερά του τα λύματα από εκατοντάδες βιομηχανίες που βρίσκονται στην Βιομηχανική ζώνη. Παρόλα αυτά, στις εκβολές του φτάνει ελάχιστο νερό. Η σύσταση του εδάφους, απορροφά το μεγαλύτερο μέρος του νερού μαζί με όλα τα βιομηχανικά απόβλητα και το εξαπλώνει σε ολόκληρο τον υδροφόρο ορίζοντα. Αποτέλεσμα αυτού είναι μία τεράστια περιοχή, από την Σκάλα Ωρωπού μέχρι την Αυλίδα και την Θήβα να έχει μολυνθεί ίσως ανεπανόρθωτα με διάφορα απόβλητα, μεταξύ των οποίων και βαρέα μέταλλα, μεταξύ των οποίων και το γνωστό λόγω της πρόσφατης δημοσιότητας εξασθενές χρώμιο που είναι ένα στοιχείο καρκινογόνο και μεταλλαξιογόνο. Πλέον, το νερό από τις πηγές και τις γεωτρήσεις όλης αυτής της περιοχής, δεν κάνει για καμία ανθρώπινη χρήση, ήτοι ούτε για πόση, ούτε για μαγείρεμα, ούτε για μπάνιο και πλύσιμο ρούχων, ούτε καν για πότισμα.

Για όποιον έχει δει την ταινία Erin Brockovich με την Julia Roberts, που αφορά σε μία παρόμοια κατάσταση, με την ίδια καρκινογόνα ουσία, οι συγκεντρώσεις που μετριούνται στο νερό της περιοχής του Ασωπού είναι 400.000 (τετρακόσιες χιλιάδες) φορές υψηλότερες!



Στην περιοχή κατοικούν εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι, ειδικά το καλοκαίρι, οι οποίοι εδώ και χρόνια καταναλώνουν το νερό, χωρίς ποτέ κανείς να τους ενημερώσει για την επικινδυνότητά του. Οι θάνατοι από καρκίνο στα Οινόφυτα από 6%, ανέβηκαν στο 32% μέσα σε 10 μόλις χρόνια.

Πρόσφατα, μετά από χρόνια αναβολών, έγινε μια δίκη. Από τους 18 κατηγορούμενους, οι 11 αθωώθηκαν λόγω λάθους καταγραφής στοιχείων!

Από αυτούς που καταδικάστηκαν, η μεγαλύτερη ποινή ήταν πρόστιμο 5000 ευρώ.

Πως αντιδράς σε κάτι τέτοιο; Τι πρέπει να κάνουν οι κάτοικοι όταν η ποινή για την καταδίκη τους σε θάνατο αποτιμάται μόλις σε 5000 ευρώ;

Τι κάνεις όταν σε ολόκληρο νομό Βοιωτίας υπάρχει μόνο ένας (1) επιθεωρητής Περιβάλλοντος; Τι κάνεις όταν οι αρμόδιοι, γνωρίζουν το πρόβλημα αλλά εσκεμμένα δεν μετρούν τα βαρέα μέταλλα στις σπάνιες μετρήσεις που διενεργούν;

Τι κάνεις όταν οι βιομηχανίες ανοίγουν γεωτρήσεις και χύνουν μέσα τους κατευθείαν στον υδροφόρο ορίζοντα- τα απόβλητά τους; Και όταν έχουν πάρει λεφτά για βιολογικούς καθαρισμούς που δεν τους λειτουργούν;

Επισκεφτείτε το blog Ασωπός SOS. Έχει όλα τα άρθρα εφημερίδων από το 1996 έως σήμερα Ελληνικά και ξένα, έχει φωτογραφίες, έχει απόψεις και επιστημονικές δημοσιεύσεις για τις βλάβες που δημιουργεί το εξασθενές χρώμιο και όλα τα τελευταία νέα για τις προσπάθειες των κατοίκων να δοθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ- λύση στο πρόβλημα της επιβίωσής τους.

http://anadasosi.blogspot.com/2007/10/s ... ossos.html

[NIKOSZ]

Το Χρονικό της Τραγωδίας του Ασωπού μέχρι 30-10-2007



Αναδημοσίευση από http://tragwdia-aswpou.blogspot.com/200 ... -2007.html

• Το 1969 ο Ασωπός ποταμός χαρακτηρίζεται αποδέκτης επεξεργασμένων βιομηχανικών λυμάτων και η παραΑσώπια νότια Βοιωτία αρχίζει να δέχεται τις ρυπογόνες βιομηχανίες που φεύγουν απʼ την Αττική.

• Χωρίς κανένα χωροταξικό σχεδιασμό και καμία υποδομή, μεγάλες βιομηχανίες μεταλλουργίας, χημικών, τροφίμων, βαφεία-φινηριστήρια, κ.α. «απορρίπτονται ατάκτως» στην περιοχή Οινοφύτων-Σχηματαρίου (σήμερα λειτουργούν στην περιοχή περίπου 600 μονάδες).

• Το 1979 με διανομαρχιακή απόφαση καθορίζονται οι προδιαγραφές των επεξεργασμένων λυμάτων που θα απορρίπτονται στον Ασωπό (ξεπερασμένες πια σήμερα και σε αντίθεση με τους ισχύοντες νεότερους νόμους), χωρίς όμως να δημιουργείται ελεγκτικός μηχανισμός.

• Μέχρι και σήμερα ο κρατικός ελεγκτικός μηχανισμός παραμένει άφαντος και ανύπαρκτος στην συγκεκριμένη περιοχή ενώ οι βιομηχανίες απορρίπτουν ανεξέλεγκτα στον Ασωπό τα ανεπεξέργαστα τοξικά τους λύματα.

• Στην περιοχή δεν υπάρχει κανένας κρατικός σχεδιασμός και καμία διαχείριση των παραγόμενων ειδικών στερεών βιομηχανικών αποβλήτων τα οποία «εξαφανίζονται» σε ρέματα, παράνομες χωματερές, νταμάρια …ή στα Λιόσια.

• Όμοια συμβαίνουν και στους ειδικούς τοξικούς αέριους ρύπους που εκατοντάδες φουγάρα απελευθερώνουν καθημερινά, γύρω απʼ τους οικισμούς Οινοφύτων-Σχηματαρίου χωρίς να υπάρχει κανένας μηχανισμός καταγραφής ή ελέγχου.

• Μέχρι και το 2004 οι αναλύσεις στο πόσιμο νερό των Οινοφύτων περιορίζονταν σε μικροβιολογικούς ελέγχους λες και στην περιοχή δεν υπήρχαν εργοστάσια.

• Για πρώτη φορά σε αναλύσεις του ΓΧΚ του Νοεμβρίου 2004 ανιχνεύθηκε η ύπαρξη ολικού χρωμίου (σε υπέρβαση μάλιστα των παραμετρικών τιμών) στο αντλούμενο απʼ τον υπόγειο ορίζοντα νερό για ανθρώπινη κατανάλωση στα Οινόφυτα. Παράλληλα το νερό φάνηκε επιβαρημένο με μόλυβδο, νιτρικά, και χλωριόντα.

• Το μόνο μέτρο που ελήφθη από τις συναρμόδιες αρχές ήταν η «εξαφάνιση δια της αραιώσεως». Δηλαδή ανακατεύαμε νερά ακατάλληλα με νερά λιγότερο ακατάλληλα ώστε ο μέσος όρος στην βρύση να είναι εντός των παραμετρικών τιμών.

• Καμία επανορθωτική ενέργεια, καμία έρευνα για την προέλευση ή τον χαρακτηρισμό του χρωμίου (εξασθενές-τρισθενές) δεν έγινε. Αντίθετα από τα μέσα του 2005 μέχρι και το 2007 σταμάτησε η παρακολούθηση της ποιότητας τους πόσιμου νερού με διακοπή των αναλύσεων.

• Παράλληλα υπήρξε κινητοποίηση των πολιτών, συλλόγων γονέων κλπ οι οποίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο να ανοίξουν το θέμα αλλά χωρίς συγκεκριμένο αποτέλεσμα από πλευράς αντίδρασης του κρατικού μηχανισμού.

• Το 2007 αρχίζουν και πάλι οι αναλύσεις από το ΓΧΚ με αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί (κατόπιν ασφυκτικών πιέσεων των πολιτών) στις 8-8-2007 πως το 95% του ολικού χρωμίου που ανιχνεύονταν στο ενιαίο υδροφόρο ορίζοντα και στις βρύσες, ήταν το καρκινογόνο-μεταλλαξιογόνο εξασθενές χρώμιο για το οποίο δεν υπάρχουν ασφαλή όρια και είναι αποκλειστικά ανθρωπογεννούς βιομηχανικής προέλευσης (δεν υπάρχει ελεύθερο στην φύση).

• Η ίδια ουσία ανιχνεύθηκε όπως ήταν επόμενο στις περιοχές Ωρωπός, Χαλκούτσι, Συκάμινο, Σχηματάρι(αρδευτικό νερό), Δήλεσι, Αυλίδα, Τανάγρα, Ασωπία, Θήβα λόγω του ενιαίου κοινού υδροφόρου ορίζοντα είτε και λόγω επιπρόσθετων τοπικών απορρίψεων τοξικών (πχ Αυλίδα Ευβοίας). Οι συγκεντρώσεις ποικίλουν από 10μ/lt ως 330μ/lt όταν το Ευρωπαϊκό όριο είναι το 0,05μ/lt (πρακτικά δηλαδή μηδέν).

• Η αντίδραση της πολιτείας υπήρξε τουλάχιστον «αφελής». Ταύτισε τον δείκτη «ολικό χρώμιο» με την ουσία «εξασθενές χρώμιο» και αυθαίρετα καθόρισε όριο ασφαλείας για το εξασθενές αυτό του ολικού: 50μ/lt. Όπου είμαστε κάτω από αυτό το νούμερο το νερό χαρακτηρίζεται απʼ την πολιτεία απόλυτα ασφαλές σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και την τρέχουσα επιστημονική γνώση.

• ΔΕΝ κηρύχθηκε η περιοχή σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ώστε να διευκολυνθούν οι όποιες διαδικασίες (Νόμος 13588/725 αρθ. 13).

• «Μοιράστηκε» από 1 εκ ευρώ σε κάθε δήμο που υπήρχε υπέρβαση των 50μ/lt προκειμένου να συνδεθεί με την ΕΥΔΑΠ αφήνοντας τους σε ένα παράνομο αλισβερίσι.

• ΔΕΝ εφαρμόστηκε ο νόμος περί τοξικών αποβλήτων ΥΑ ΗΠ 13588-725-2006 άρθρα 12 και 13 που θέλουν την Περιφέρεια να αποτιμά την κατάσταση, να εντοπίζει τους ρυπαντές, να περιορίζει- εξαλείφει την ρύπανση και να προστατεύει με έκτακτα μέτρα τον πληθυσμό.

• ΔΕΝ εφαρμόστηκε ποτέ ο νόμος 3199-2003 για την Προστασία και διαχείριση Υδάτων.

• Δεν εφαρμόστηκε η KYA Y2-2600-01 για την Ποιότητα του Νερού Ανθρώπινης Κατανάλωσης.

• ΔΕΝ υπήρξε συστηματική, υπεύθυνη, διεισδυτική και αποτελεσματική πληροφόρηση των πολιτών

• ΔΕΝ διακόπηκε η παροχή του τοξινωμένου νερού στα δίκτυα (με παράλληλη πχ έκτακτη τροφοδοσία των δεξαμενών από υδροφόρες) για την προστασία της δημόσιας υγείας.

• ΞΕΚΙΝΗΣΕ μια θεατρική παράσταση με μπουλντόζες στον Ασωπό που «αποκάλυπταν» αγωγούς και παράνομες πρακτικές απόρριψης λυμάτων κατευθείαν σε πηγάδια.

• Η Νομαρχία Βοιωτίας σε μια κατά τα φαινόμενα «επαναστατική» κίνηση κατεβάζει τα μολύβια και αποφασίζει να αρνηθεί την αναθεώρηση αδειών λειτουργίας βιομηχανιών που δουλεύουν με ειδικά, τοξικά και επικίνδυνα απόβλητα, από εδώ και πέρα και μέχρι να λυθεί το πρόβλημα. Έτσι όμως με το «κενό» εξουσίας που δημιουργείται, αναβάλλεται για το απροσδιόριστο μέλλον η εφαρμογή του νόμου 13588/725 που ήθελε από 1-10-2007 όλες οι βιομηχανίες που διαχειρίζονται και παράγουν τοξικά απόβλητα να έχουν καταθέσει νέες μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και να πάρουν αναθεωρημένη άδεια λειτουργίας. Τελικά η «επανάσταση» της Νομαρχίας εξυπηρετεί τους ρυπαντές, ροκανίζοντας πάλι τον χρόνο και δίνοντας δόσεις τοξικών στους εκτιθέμενους πολίτες.

• ΔΕΝ υπήρξαν δράσεις για την προστασία των άμεσα εκτεθειμένων εργαζομένων στην πηγή της ρύπανσης: μέσα στο εργοστάσιο.

• ΔΕΝ έχουν αποκαλυφθεί ονόματα ρυπαντών.

• ΔΕΝ έχει διαταχθεί τοξικολογική έρευνα-εξετάσεις στον επί χρόνια εκτιθέμενο στο εξασθενές χρώμιο, πληθυσμό, για την προστασία της υγείας από εδώ και πέρα.

• ΔΕΝ υπήρξαν δράσεις για την χαρτογράφηση και αποτίμηση του προβλήματος σε σχέση με τα βιομηχανικά παραγόμενα τρόφιμα στην περιοχή μας από βιομηχανίες τροφίμων που χρησιμοποιούν μέχρι και σήμερα το τοξινωμένο νερό για την παραγωγή των προϊόντων τους που στέλνουν στην Ελληνική και διεθνή αγορά.

• ΔΕΝ έχει αποτιμηθεί η επίπτωση στις καλλιέργειες (τοξινωμένο ποτιστικό νερό) και την κτηνοτροφική παραγωγή (κρέας-γάλα κλπ).

• Σήμερα τρεις μήνες μετά και ενώ το θέμα έχει πάρει διαστάσεις σκανδάλου και έχει σχεδόν εξαντληθεί από επιστημονικής και δημοσιογραφικής πλευράς, το νερό που κυκλοφορεί στα δημοτικά δίκτυα, παραμένει τοξινωμένο με εξασθενές χρώμιο.

• Στις αναλύσεις Οκτωβρίου 2007 στα Οινόφυτα …ξέχασαν να μετρήσουν το εξασθενές (θυμήθηκαν μόνο το ολικό σε μια προσπάθεια να εξαφανίσουν δεδομένα) και φυσικά η κατάσταση παραμένει ως ήταν. Ο Ασωπός ένας ανοιχτός και βρωμερός οχετός και ο υδροφόρος ορίζοντας εξίσου τοξινωμένος και επικίνδυνος.

• Παράλληλα ξεκίνησε και η αφειδώς χρηματοδοτούμενη προπαγάνδα «φασιστικού» τύπου από τον Δήμο Οινοφύτων, με τον Δήμαρχο να δηλώνει σε δημοτικό ενημερωτικό έντυπο (έκδοση του Δήμου Οινοφύτων «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ» – τεύχος 1) πως το ποτάμι είναι πλέον καθαρό και να προτρέπει τις οικογένειες να πάνε περίπατο και να το απολαύσουν!


http://anadasosi.blogspot.com/2007/11/30-10-2007.html