Πολλά τα θέματα, φλέγοντα και σοβαρά. Επομένως και οι απαντήσεις πρέπει να είναι εκτενείς και να πιάνουν ακόμα και τις λεπτομέρειες. Σε τέτοια σύγχιση μας έφεραν, βλέπετε αδελφοί, οι οικουμενιστές ώστε να αναγκαζόμαστε να “ξεκοκαλίζουμε” ένα θέμα Άντε να δούμε...
Ο αδελφός stratos έγραψε:
Εγω με λιγα λογια σέ ρωτησα που και πως μπορεις νά στηριξεις οτι δεν ειστε σχισματικοι.
Εφόσον αυτό είναι το ερώτημά σου strato, τότε πρακτικά έχει ήδη δοθεί απάντηση από τα ακόλουθα που έχουν γραφεί σε προηγούμενα posts μου:
α) από τον ΙΕ κανόνα της ΙΕ Συνόδου. Ο κανόνας αυτός λέει κατά γράμμα ότι όσοι πιστοί ορθόδοξοι αποτειχίζονται από τον επίσκοπό τους (και αποτείχιση σημαίνει παύση της κοινωνίας λόγω κήρυξης κάποιας κακοδοξίας παρρησία και γυμνή τη κεφαλή) τότε όχι μόνο δεν υποβάλλονται σε καμία ποινή αλλά είναι άξιοι τιμής διότι έτσι
ρύουν την Εκκλησία από σχίσματα και μερισμούς στο βαθμό που τους επιτρέπει η Εκκλησία. Και αυτό διότι όσοι επίσκοποι κακοδοξούν
αυτομάτως γίνονται ψευδεπίσκοποι διότι κηρύττουν το ψεύδος και όχι την αλήθεια. Αυτό
δεν σημαίνει ότι η αποτείχιση καθαιρεί αυτομάτως τους κακοδόξους ούτε ότι οι ψευδεπίσκοποι αυτοί καθαιρούνται αυτόματα μετά την αποδοχή της κακοδοξίας τους. Η επιβολή των ποινών στους κακοδόξους είναι δουλειά του επισκοπικού σώματος
και μόνο, το οποίο όταν συνέλθει σε Οικουμενική Σύνοδο θα επιβάλλει τις πρέπουσες ποινές, εάν δεν υπάρξει μετάνοια μέχρι και τότε από τους αντιφρονούντας. Η παύση της κοινωνίας όμως
επιβάλλεται και προ Συνοδικής διαγνώμης ακριβώς επειδή
προετοιμάζει τους Ορθοδόξους γιά τη σύγκληση της ποθητής Συνόδου και αφυπνίζει εκείνους τους πιστούς οι οποίοι δεν έχουν λάβει γνώση του τι συμβαίνει.
Αυτό είναι το πνέυμα και η σωστή ερμηνεία του ΙΕ Κανόνος. Με την αποδοχή του μνημοσύνου ενός φανερά κακοδόξου επισκόπου ο πιστός
ακόμα και αν φρονεί ορθόδοξα δεν βοηθά την Εκκλησία να απαλλαγεί από την κακοδοξία. Γιά αυτό και η αποτείχιση είναι υποχρεωτική. Διότι αλλιώς ο πιστός
δεν ρύει την Εκκλησία από σχίσματα και μερισμούς και
δεν συντάσσεται με ψευδεπισκόπους εν γνώσει του.
Κοινωνία με τον επίσκοπο σημαίνει ταύτιση πίστεως και φρονήματος. Εσύ βάσει των όλων όσων παρατέθηκαν που βασίζεται και φρονείς ότι οι (κακώς λεγόμενοι) παλαιοημερολογήτες είναι σχισματικοί; Δύνασαι να αναιρέσεις τον ΙΕ Κανόνα;
β) από τα γραφόμενα στην εγκύκλιο του 1920 περί του σκοπού της εισαγωγής του νέου ημερολογίου (δηλαδή της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου από όλοες τις χριστιανικές “εκκλησίες”). Εφόσον το ημερολόγιο έχει
ένα και μοναδικό σκοπό γιά τον οποίο εισήχθη στην Ελλαδική Εκκλησία (δηλαδή την προώθηση του οικουμενισμού) ο οποίος σκοπός
δεν δύναται να αμφισβητηθεί εφόσον αναφέρεται
ρητώς στον “μέγα καταστατικό χάρτη του οικουμενισμού στην Ελλάδα” συμπεραίνουμε ότι
πάσα εν γνώσει αποδοχή αυτού συνεπάγεται με ενοχή. Δεν χωρούν εδώ προσωπικές τοποθετήσεις περί του τι πιστεύει ο κάθε πιστός περί ημερολογίου διότι έχουμε στα χέρια μας εγγράφως την αιτία που έγινε η αλλαγή στην Ελλάδα. Εάν μεν ο πιστός δεν γνωρίζει την εγκύκλιο του 1920 τότε το πράγμα αλλάζει και η ευθύνη του απέναντι στην ημερολογιακή καινοτομία είναι διαφορετική. Εάν όμως την γνωρίζει τότε πως δύναται να πιστεύει διαφορετικά τα περί ημερολογίου; Εφόσον
η συγκεκριμένη αλλαγή έγινε γιά κακούς σκοπούς, αντικανονικώς (διότι και ο οικουμενισμός να μην ήταν πάλι αντικανονική ήταν η αλλαγή και αν δοθεί ευκαιρία θα αναπτυχθεί περεταίρω και αυτό) και μονομερώς, τι θέση έχει να ομιλούμε γενικώς περί του ρόλου του ημερολογίου στην Εκκλησία κλπ; Σχετικά τώρα με την σημασία του ημερολογίου στην Εκκλησία, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η Εκκλησία έχει καταδικάσει τρεις φορές την ημερολογιακή αλλαγη κατά τα έτη 1582, 1583 και 1589 (διότι τότε είχε πρωτοεμφανιστεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο) με πρωτοστάτη τον Πατριάρχη Ιερεμία τον Τρανό. Αν χρειαστεί θα προσπαθήσουμε να παραθέσουμε αποσπάσματα από τις τότε αποφάσεις ώστε να φανεί ξεκάθαρα γιά ποιούς λόγους δεν επιτρέπεται η αλλαγή (προσοχή:
τότε που οικουμενισμός δεν υπήρχε ακόμα).
Και σε προηγούμενο post ο stratos έγραψε ότι:
Η παυση του μνυμοσυνου του Πατριαρχη ειναι τό εσχατο που επιτρεπουν οι κανόνες.
Τό νά προχωρησεις σε αποδοχή μνημοσύνου αλλων Επισκόπων [που δέν ειναι Επισκοποι] τοτε εισαι σε σχίσμα
Ο ΙΕ κανωνας της πρωτοδευτέρας επιτρεπει μέν τήν παυση μνημοσύνου πριν Συνοδικής διαγνωσεως αλλα δίκες και καταδίκες <αιρετικων> Επισκοπων εχει δικαιωμα μόνο Συνοδος.
Ποιά Συνοδος καταδικασε το νεο ημερολογιο ;
Ποιά τόν Πατριάρχη;
Ποιόν Επισκοπο μνημονευεις καί από ποτε εχεις Επισκοπο;
Πράγματι η διακοπή της κοινωνίας με κακόδοξο επίσκοπο είναι το τελευταίο βήμα που επιτρέπεται να κάνουν οι μη επίσκοποι. Η καταδίκη είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των επισκόπων, όπως γράψαμε και παραπάνω. Αλλά αυτά τα έχω ήδη αναφέρει και σε παλαιότερα posts (νομίζω, δε, στο πρώτο). Γιατί λοιπόν να παλιλογούμε; Εάν βέβαια δεν ήταν τότε σαφή τα πράγματα, τώρα ελπίζουμε ότι έχουν ξεκαθαριστεί.
Τώρα, όμως, σε περίπτωση που υπάρχει Ορθόδοξος Επίσκοπος ο οποίος αποφεύγει την κοινωνία με κακοδόξους και αγωνίζεται γιά τη νίκη της Ορθοδοξίας τότε δεν δημιουργείται σχίσμα εάν ο πιστός αφήσει τον κακόδοξο επίσκοπό του και μνημονεύσει αυτόν. Πόσοι Άγιοι Ομολογητές ήταν Επίσκοποι; Δεν είχε ο λαός κοινωνία μαζί τους; Εννοείται δε ότι αποτείχιση πρέπει κάνουν
και οι επίσκοποι κατά τη διάρκεια της πολεμικής περιόδου γιά την Εκκλησία,
παράλληλα με την επιπλέον αρμοδιότητά τους, δηλαδή το να συγκαλέσουν Οικουμενική Σύνοδο. Είπαμε πολλές φορές ότι οι επίσκοποι που κάνουν αποτείχιση κάλλιστα μπορούν να συγκροτίσουν μία
προσωρινή Σύνοδο με μέλη επισκόπους που πολεμούν την κακοδοξία.
Αυτό δεν συνεπάγεται την ίδρυση άλλης τοπικής Εκκλησίας, διαφορετικής από εκείνη από την οποία προέρχονται οι αποτειχιζόμενοι πιστοί. Η Σύνοδος αυτή έχει το σκοπό να οργανώσει τους πιστούς μέχρι την τελική διεξαγωγή της Οικουμενικής Συνόδου.
Έχει καθαρώς προσωρινό χαρακτήρα. Μπορεί σε άλλη χώρα μερικοί άλλοι επίσκοποι οι οποίοι πολεμούν και αυτοί την ίδια αίρεση (και δεν γνωρίζουν την ύπαρξη της προαναφερθείσας τοπικής Συνόδου) να συγκροτήσουν δική τους προσωρινή Σύνοδο. Εάν με κάποιο τρόπο η μία σύνοδος μάθει την ύπαρξη της άλλης τότε μπορούν να έχουν και μεταξύ τους κοινωνία. Και πάλι δεν δημιουργείται έτσι άλλη Εκκλησία. Όλοι αυτοί οι πιστοί αποτελούν το ακαινοτόμητο σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το σώμα εκείνο που δεν νοσεί. Όλα αυτά γίνονται αφενός γιά την διασφάλιση της ακεραιότητας της Ορθοδόξου Πίστεως και αφετέρου γιά την κορύφωση του αγώνα και την κατάληξή του στην Οικουμενική Σύνοδο. Μόλις ληφθούν οι αποφάσεις της Οικουμενικής Συνόδου, τότε τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται ομαλά σε κάθε επαρχία καθώς (φυσιολογικά) τους επισκοπικούς θρόνους τους καταλαμβάνουν Ορθόδοξοι Επίσκοποι και έτσι κάθε πιστός πλέον μνημονεύει τον Επίσκοπο της Επαρχίας του.
Γιά να γίνω δε ακόμα πιό σαφής θα πρέπει να δηλώσω τα εξής:
σήμερα η Εκκλησία της Ελλάδος έχει Αρχιεπίσκοπο τον κ.Χριστόδουλο, τον Οικουμενικό θρόνο τον κατέχει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ομοίως τα υπόλοιπα πατριαρχεία τα κατέχουν οι Πατριάρχες που όλοι γνωρίζουμε. Το ζήτημα είναι πως όλοι αυτοί οι Επίσκοποι νοσούν περί την πίστη διότι είτε είναι οικουμενιστές είτε μνημονεύουν οικουμενιστές. Επομένως είναι υπόλογοι σε μία μέλλουσα να συνέλθ
ει Ορθόδοξη Οικουμενική Σύνοδο, σύμφωνα με την υποσημείωση (1) του Ιερού Πηδαλίου στον Γ Αποστολικό κανόνα σελ.18 (26 γιά το pdf) σύμφωνα με την έκδοση που υπάρχει στο site “http://www.kenef.phil.uoi.gr/”. Άξιοι επαίνου όσοι προ συνοδικής διαγνώμης με επίγνωση των κακοδοξιών που κηρύττονται πράττουν την αποτείχιση.
Ελπίζουμε ότι τώρα έγινε πλέον κατανοητή η σημασία και το υποχρεωτικό της αποτειχίσεως.
ΠΡΟΣΟΧΗ: μέχρι αυτό το σημείο έχουμε αναφερθεί στην σημερινή κατάσταση στις δύο κυριότερες πτυχές της: α) την αποδοχή του νέου ημερολογίου και β) την κοινωνία με τον οικουμενισμό. Μέχρι εδώ ταπεινώς φρονούμε ότι έχει φανεί ότι ο πιστός πρέπει να απέχει και από τα δύο.
Δεν έχουμε ακόμα αναφερθεί μέχρι στιγμής στην κατάσταση που επικρατεί στο σώμα των αποτειχισμένων πιστών στην Ελλάδα. Θα γίνει εκτενέστατη αναφορά και σε αυτό, εάν τα καταφέρουμε και σε αυτό το post. Θα πρέπει όμως να είναι ξεκάθαρο ότι όποια και αν είναι η κατάσταση αυτή, όσο άσχημα (ή καλά) βαίνουν τα πράγματα εκεί
δεν δικαιολογείται να λεμε ότι επειδή εκεί γίνεται το Α ή το Β δικαιολογούμαστε να μένουμε στην καινοτομία. Είναι άλλο ζήτημα το τι γίνεται στο χώρο του πατρίο ημερολογίου στην Ελλάδα και άλλο το τι πρέπει να κάνει ο νεοημερολογίτης πιστός απέναντι στον οικουμενισμό (μαζί με το γνήσιο τέκνο του, το νέο ημερολόγιο). Σε αναμονή λοιπόν και γιά το θέμα αυτό, ελπίζω κάπου παρακάτω!
Επίσης, ο αδελφός stratos έγραψε και τα ακόλουθα:
Εάν θέλεις νά μάς πεις οτι ο Αγιος Μαξιμος και 2-3 μαθητές του αποτελουσαν για ενα χρονικό διαστημα ολοκληρη τήν εκκλησια στην ανατολή κατα τη διαρκεια των διωγμων των Μονοθελητων ειναι περα για περα λαθος και διαστρεβλωση τής βιογραφίας τού Αγιου Μαξίμου.
Επιπλέον τοποθετήθηκε και σε επόμενο post του περί του Αγίου Μαξίμου αναφέροντας (σε γενικές γραμμές) ότι :
Ο Αγιος λεει πραγματι οτι δέν κοινωνεί μαζι τους .
Ομως οπως φαινεται σαφεστατα από τό βίο τού Αγιου ο διαλογος αυτος εγινε μετά τήν συνοδικη κατακριση της αιρεσεως απο τις συνοδους τής Δυσεως [640-649] και την επακολουθη τιμωρία που υπέστη ο αγιος Μαρτίνος [653]
Κοίταξε τώρα αδελφέ strato σε τι κατάσταση μας έχουν φέρει οι οικουμενιστές που μας αναγκάζουν εξονυχιστικά να μελετούμε την πατερική παράδοση καθώς πλέον ο πόλεμος έχει μεταφερθεί
εξαιτίας τους στις λέξεις και τα γράμματα. Λες ότι ο Άγιος αναφέρει το γνωστό ρητό περί του ότι δεν κοινωνεί με κάποια τοπική Εκκλησία αφού έγιναν οι προαναφερθείσες σύνοδοι.
Αυτό άραγε αποκλείει το ενδεχόμενο ο Άγιος να μην είχε κοινωνία με τους Μονοθελητάς και πριν από αυτές τις συνόδους; Δηλαδή πως συμπεραίνεις ότι ο Άγιος είχε κοινωνία με τους Μονοθελητάς και πριν από τις συνόδους αυτές; Μόνο από το ότι το εν λόγω ρητό ελέγθη μετά από τις συνόδους; Έπρεπε να είχες παραθέσει κάτι πιό συγκεκριμένο. Κοίταξε όμως τα κατωτέρω:
Στον βίο του Αγίου Υπατίου ο οποίος ήθλησε επί του δυσσεβούς Νεστορίου διάβάζουμε τα εξής (σε ερμηνεία γιά να μην μπερδευόμαστε):
Οταν πληροφορηθηκε (εδώ το πρωτότυπο λέει : γνους) ο οσιος (Υπατιος) τα αιρετικα φρονηματα του Νεστοριου, αμεσως εσβησε το ονομα του απο τα δυπτιχα δια να μη μνημονευεται εις τις Λειτουργιες. Ο ευλαβεστατος επισκοπος Ευλαλιος ειπε προς τον Υπατιον: Γιατι εσβεσες το ονομα του προτου να ιδης τι θα γινει; Ο οσιος απαντησε: Εγω αφου εμαθα οτι μιλα ασχημα για τον Κυριον μου, παυω την κοινωνιαν μαζι του και ουτε αναφερω το ονομα του˙ δεν ειναι πια επισκοπος (με αυτό ο Άγιος δεν εννοεί φυσικά ότι έχασε την ιερωσύνη αλλά ότι πρόκειται γιά αλλότριο ποιμένα). Τοτε ο Ευλαλιος του ειπε με οργη: Πηγαινε και διορθωσε αυτο που εκανες, διοτι μπορω και να σε τιμωρησω. Και ο Υπατιος αποκριθηκε: Ο,τι θελεις καμε, διοτι εγω απεφασισα τα παντα να παθω και με αυτην την αποφασιν το εκανα αυτο.
Βλέπουμε από αυτό ότι
αμέσως μόλις ο Άγιος πληροφορήθηκε και βεβαιώθηκε περί της Νεστοριανής κακοδοξίας αμέσως έπραξε την ευλογημένη αποτείχιση, δηλαδή την παύση της κοινωνίας του κακοδόξου επισκόπου.
Οι δε Αγιορείτες Πατέρες γράφουν σε επιστολή τους προς τον αυτοκράτορα Μιχαήλ τον Παλαιολόγον ο οποίος τους πίεζε να δεχθούν σε κοινωνία τον λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο μεταξύ άλλων και και τα ακόλουθα:
Ει γαρ το απλως χαιρειν ειπειν κοινωνιαν διδωσι τοις εργοις τοις πονηροις, ποσον η διατορος αυτου μνημοσυνη, και ταυτα αυτων των θειων μυστηριων φρικτως προκειμενων;
Ει δε ο προκειμενος (αυτος) εστιν η αυτοαληθεια, πως αν το μεγα ψευδος τουτο δεχηται εικαζειν εικος, το συνταττειν αυτον ως ορθοδοξον Πατριαρχης μετα των λοιπων ορθοδοξων Πατριαρχων, εν καιρω φρικτων μυστηριων, σκηνικως παιξομεν;
Και πως ταυτα ανεξεται ορθοδοξου ψυχη και ουκ αποστησεται της κοινωνιας των μνημονευσαντων αυτικα, και ως καπηλευσαντας τα θεια τουτους ηγησεται; Και τι αν ειη ταυτης της “οικονομιας” ζημιωδεστερον;
Δηλαδή, σε
ελεύθερη μετάφραση αυτά που τότε απάντησαν οι Αγιορείτες Πατέρες έχουν ως εξής (
η μετάφραση είναι δική μου επομένως διόρθωσέ με εάν κάπου σφάλλω):
“Διότι εάν απλώς το να χαιρετάς τον αιρετικό συνεπάγεται κοινωνία με τα πονηρά έργα του (σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή της αγάπης) πόσο μάλλον η δημόσια αυτού μνημοσύνη (δηλαδή η κοινωνία με αυτόν) και αυτό μπροστά στα θεία και φρικτά Μυστήρια;
Εάν Αυτός ο οποίος βρίσκεται στα Ιερά Μυστήρια είναι η ίδια η αυτοαλήθεια (δηλαδή ο Κύριος Ιησούς Χριστός), πως εμείς θα παίξουμε θέατρο με ένα τέτοιο μεγάλο ψεύδος, το δηλαδή να συγκαταλέγουμε αυτόν ως Ορθόδοξο Πατριάρχη μαζί με τους υπολοίπους Ορθοδόξους Πατριάρχες ενώπιων των φρικτών Μυστηρίων;
Και πως θα ανεχθεί αυτά μία Ορθόδοξος ψυχή και δεν θα απέχει από την κοινωνία αυτών που μνημονεύουν (δηλαδή αυτών που μνημονεύουν τον Βέκκον) και δεν θα τους θεωρήσει ως καπηλευτές των θείων; Και τι άραγε υπάρχει πιό βλαβερό από αυτή την “οικονομία” (που μόνο οικονομία δεν είναι; );
Από τα ακόλουθα δύο παραδείγματα συμπεραίνουμε ότι στην Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας η αποτείχιση πρέπει να γίνεται άμα τη κηρύξει της κακοδοξίας, ει δυνατόν. Εφόσον αυτό
δεν δύναται να αλλάξει με την πάροδο των ετών, δηλαδή
δεν είναι δυνατόν να αλλάξει ο τρόπος αντιμετώπισης μίας νεοφανούς αίρεσης από αιώνα σε αιώνα τότε πως δεν είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο ο Άγιος Μάξιμος να μην κάνει το ίδιο δεδομένου ότι ήθλησε μετά τον Νεστόριο (άρα ο Άγιος Υπάτιος είναι προγενέστερός του) και πριν από την εμφάνιση του Ιωάννου Βέκκου;
Ποιός λοιπόν στηρίζεται σε ψέματα γιά να επιβιώσει; Εκεί μας έφτασαν δυστυχώς οι οικουμενιστές. Σε τέτοια σύγχυση ώστε να διαιρούνται οι αδελφοί μεταξύ τους. Strato, τίποτε δεν γράφω εναντίον σου ούτε σε θεωρώ ενάντιό μου (ή οτιδήποτε άλλο). Απλά επιθυμώ να θέσω και σε σένα αλλά και σε όλους όσους παρακολουθούν αυτή τη συζήτηση
τον προβληματισμό.
Αυτά προς το παρόν.
Ο αδελφός konstantinoupolitis έγραψε διαδοχικά τα ακόλουθα:
Με πρώτη ευκαιρία θα τοποθετηθώ ξανά για τον ΙΕ΄ της Α΄ Β΄ Συνόδου, δεδομένου ότι χθες βράδυ έφθασα Θεσσαλονίκη και πριν λίγο διάβασα το θέμα.
Θα παρακαλούσα μόνο να ανεβεί όλος ο ΙΕ΄ Κανών και όχι μόνο το δεύτερο τμήμα του. Έχει σημασία.
Αδελφέ konstantinoupoliti ο ΙΕ' Κανόνας που ζήτησες παρατίθεται στη συνέχεια πλήρης. Αναμένουμε τις τοποθετήσεις σου.
«Τα ορισθεντα περι Πρεσβυτερων και Επισκοπων και Μητροπολιτων, πολλω μαλλον επι Πατριαρχων αρμοζει. Ωστε ει τις Πρεσβυτερος η Επισκοπος, η Μητροπολιτης τολμησοι αποστηναι της προς τον οικειον Πατριαρχην κοινωνιας, και μη αναφεροι το ονομα αυτου κατα το ωρισμενον κα
ι τεταγμενον, εν τη θεια Μυσταγωγια, αλλα προ εμφανειας συνοδικης και τελειας αυτου κατακρισεως σχισμα ποιησοι· τουτον ωρισεν η αγια Συνοδος πασης ιερατειας παντελως αλλοτριον ειναι ει μονον ελεγχθειη τουτο παρανομησας. Και ταυτα μεν εσφραγισται τε και ωρισται περι των προφασει τινων εγκληματων των οικειων αφισταμενων προεδρων, και σχισμα ποιουντων και την ενωσιν της Εκκλησιας διασπωντων. Οι γαρ δι’αιρεσιν τινα παρα των αγιων Συνοδων η Πατερων κατεγνωσμενην της προς τον προεδρον κοινωνιας εαυτους διαστελλοντες, εκεινου δηλονοτι την αιρεσιν δημοσια κηρυττοντος, και γυμνη τη κεφαλη επ’εκκλησιας διδασκοντος, οι τοιουτοι ου μονον τη κανονικη επιτημισει ουχ υποκεινται προ συνοδικης διαγνωσεως εαυτους της προς τον καλουμενον Επισκοπον κοινωνιας αποτειχιζοντες, αλλα και της πρεπουσης τιμης τοις ορθοδοξοις αξιωθησονται. Ου γαρ Επισκοπων, αλλα ψευδεπισκοπων και ψευδοδιδασκαλων κατεγνωσαν, και ου σχισματι την ενωσιν της Εκκλησιας κατετεμον, αλλα σχισματων και μερισμων της Εκκλησιαν εσπουδασαν ρυσασθαι.»
ΙΕ’ Κανονας της Πρωτοδευτερας
Κατόπιν είπε ότι:
Ημερολογιακό ζήτημα έστω και με έμμεσο τρόπο κλήθηκε η Εκκλησία να επιλύσει δογματίζοντας ήδη απο την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και μάλιστα ως 1 απο τους 2 συστατικούς λόγους της Συνόδου.
Η διαφορα ημερολογίων και κυρίως οι διαφορές νηστειών γιατί εκεί είναι η ουσία θεωρούνται απο την Εκκλησία αν όχι καταδικαστεά κατάσταση σίγουρα αταξία επιζήμια. Έτσι η Εκκλησία όρισε την ημερομηνία του Πάσχα που τότε ήταν ουσιαστικά η μόνη νηστεία πλην της Τετάρτης & Παρασκευής και του Σαββάτου προ του Πάσχα.
Το Ημερολόγιο μπορεί να αλλάξει όσες φορές γίνεται και γνώμονας εφόσον αποφασιστεί αλλαγή είναι η Αστρονομία. Ωστόσο λόγω των νηστειών μια αλλαγή μπορεί να γίνει μόνο εφόσον υπάρχει Αποδεκτή συνολική ορθόδοξη απόφαση. Δεν μπορεί όποια Εκκλησία θυμηθεί, να αλλάζει ημερολόγια ακόμα και αν είναι το Πατριαρχείο. Δυστυχώς όμως η ζημιά ήδη έχει γίνει.
Σχετικά με το νόημα του ημερολογίου στην Εκκλησία (και μόνο του ημερολογίου, ανεξάρτητα από τον οικουμενισμό λόγω του οποίου άλλαξε το 1924) υπάρχει πολύ πληροφόρηση από την εποχή του Πατριάρχουν Ιερεμία του Τρανού, στην εποχή του οποίο πρωτοάλλαξε το ημερολόγιο στην δύση από τον πάπα Γρηγόριο και κατόπιν έγιναν προσπάθειες γιά την εφαρμογή του στην Ανατολή. Χρόνου δοθέντος θα αναρτηθούν διότι θα πρέπει να τις δακτυλογράψω από την αρχή. Εάν δε μπορεί κανείς να μου πει πως ανεβάζουμε εικόνες στο forum θα τις παραθέσω πολύ συντομότερα.
Στη συνέχεια διετύπωσε τα εξής:
Μέχρι και της Συνοδικής Καταδίκης, ο επίσκοπος είναι ενεργός και έχει ενεργή Ιεροσύνη και είναι υποχρέωση η μνημόνευση του κατα την Θεία Λειτουργία απο τους λειτουργούς. Η διαδικασία αυτή δεν συνιστά κοινωνία, & αποδοχή των απόψεών του.
Με ποιό κριτήριο απο μόνος του ένας θα κρίνει αιρετικό έναν και εν προκειμένω ιερέα; Και μη μου πείτε ελαφρά τη καρδία "Την Ιερά Παράδοση". Χωρίς Συνοδική Απόφαση η υποκειμενικότητα στην ερμηνευτική του καθενός είναι τεράστια προβληματική. Ο Θεοδώρητος Κύρου και ο Ίβας Εδέσσης όταν απολογήθηκαν στην Δ΄ Οικουμενική, απαλλάχθηκαν.
Συμφωνώ απόλυτα με την πρώτη παράγραφο εκτός από το ότι η μνημόνευση του κακοδόξου επισκόπου όχι μόνο δεν είναι υποχρεωτική αλλά άκρως απαγορευτική γιά όποιον γνωρίζει ότι ο εν λόγω επίσκοπος κακοδοξεί. Η απάντηση έχει δοθεί ήδη στην απάντηση στον Strato αλλά και στην ερμηνεία του ΙΕ Κανόνα από τον Σέρβο Κανονολόγο Επίσκοπο σε προηγούμενο post.
Όσον αφορά τα λεγόμενά σου στην δεύτερη παράγραφο φρονώ ότι ισχύουν τα εξής: Το να αναγνωρίσει κανεις ότι ένας κληρικός ή λαϊκός συστηματικά κακοδοξεί είναι κάτι που μπορεί να το κάνει και ο “τελευταίος” πιστός. Το κριτήριο πάντοτε είναι η Αγία Γραφή και σαφώς η διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Σαφώς και υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες χρειάζεται μελέτη γιά αρκετό χρόνο ώστε το χριστεπώνυμο πλήρωμα να βεβαιωθεί ότι η Α διδασκαλία ενός επισκόπου είναι κακόδοξη. Δεν είπαμε να μην είμαστε βέβαιαοι ή αμφίβολοι. Από τη στιγμή όμως που επιβεβαιωθεί η σαθρότητα μιάς διδασκαλίας τότε η ευθύνη αρχίζει να βαρύνει όλους όσους λαμβάνουν γνωώση αυτής. Ανεύθυνοι μπορεί και πάλι να υπάρξουν. Ανεύθυνοι είναι ενδεχομένως οι πολύ απλοϊκοί άνθρωποι, τα παιδιά, αυτοί που δεν είναι ουδέ κατ'ελάχιστον σε θέση να γνωρίζουν τι ακριβώς κηρύττεται. Λόγου χάριν σήμερα ενδέχεται σε κάποιο ψηλό βουνό της Ελλάδος να ζει ένας τσοπάνος ο οποίος να μην έχει ακούσει ποτέ τίποτε γιά οικουμενισμό ή να μην έχει τα ερείσματα τα καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Αλλιώς κρίνεται αυτός και αλλιώς ένας ο οποίος έχει τελειώσει θεολογία και υποστηρίζει τις διάφορες οικουμενιστικές ενέργειες. Γιά το λόγο αυτό και οι κακόδοξοι προ συνοδικής διαγνώμης διατηρούν τη Θεία Χάρη στα Μυστήριά τους, ακριβώς γιά να μην ζημιώνονται οι ανεύθυνοι. Όσοι όμως έχουν ευθύνη απέναντι στην κηρυττόμενη κακοδοξία τότε από τα μυστήρια που μεταλαμβάνουν λαμβάνουν κατάκριση και όχι ωφέλεια διότι δεν έπρεπε να κοινωνούν κε την κακοδοξία. Γιά παράδειγμα, σήμερα τα μυστήρια ενός οποιουδήποτε Οικουμενιστή έχουν Χάρη αλλά ο ίδιος δεν λαμβάνει καμία ωφέλεια από αυτή. Αντί ωφελείας λαμβάνει κατάκριση. Επίσης θα πρέπει να αναφέρουμε ότι σήμερα δεν δύναται να υποστηρίξει κανείς ότι η κακοδοξίες του Οικουμενισμού είναι αβέβαιες ή ασαφείς. Δηλαδή είναι δυνατόν στον καθένα να διαπιστώσει το ψεύδος και τη δολιότητα που κρύβουν οι οικουμενιστικές διδαχές αφού ούτε λίγο ούτε πολύ αποδέχονται κάθε πλάνη, θρησκεία και αίρεση που έχει εμφανιστεί στον πλανήτη. Γιά αυτό και ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση.
Λόγω έλλειψης χρόνου θα περιορίσουμε τις απαντήσει μας έως εδώ. Θα ακολουθήσουν απαντήσεις στο τελευταίο ερώτημα του αδελφού konstantinoypoliti (Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, ούτε το γεγονός ότι Άγιοι άνθρωποι επέλεξαν την τακτική αυτή, καθιστά και την διακοπή του μνημοσύνου ορθοπραξία. Ας είμαστε πιο επιφυλακτικοί.) καθώς και στους αδελφούς vic, ser και στον Ιερέα π.Νεκτάριο σχετικά με την κατάσταση στο χώρο του παλαιό ημερολογίου.
