Υποθήκες της μητέρας

[eleimon]

Να σαι καλα Αποστολη μου,δυστηχως οσο και να διαβαζουμε,οσο και να θελουμε το καλυτερο για τα παιδια μας,οσο και να πασχουμε,παντοτε υπαρχουν πραγματα που συνεχως θα μαθαινουμε,η θα βλεπουμε οτι ειναι λαθος κινησεις για τα παιδια μας....Καλο ειναι οτι μαθαινουμε να το προσφερουμε απλοχερα και στις καινουριες γενιες που ακομα δεν εχουν δημιουργησει οικογενεια...να γινουν καλυτεροι απο μας,να φερουν στο κοσμο παιδια,πιστους ακολουθους του Χριστου μας.Μακαρι να μην υπηρχαν δυστηχισμενα παιδια,μακαρι ολα τα παιδια του κοσμου,να μεγαλωναν σε υγιη περιβαλλον,με υγιεις γονεις,κατω απο τη Σκεπη Της Παναγιας μας!!!!!!

[eleimon]

O ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

H συμμετοχή του πατέραΌσο απαραίτητη είναι η συμμετοχή του πατέρα στο να έρθει στον κόσμο ένα παιδί, τόσο σημαντική είναι η συμμετοχή του και στην ανατροφή αυτού.

Ο ρόλος που διαδραματίζει ένας πατέρας στο μεγάλωμα ενός παιδιού, είναι η συνισταμένη δύο παραγόντων: Της διάθεσης και του χρόνου που διαθέτει.

Η ομαλή (ψυχική-σωματική) ανάπτυξη ενός παιδιού προϋποθέτει τη συμμετοχή και των δύο γονέων έστω και εάν ένας από τους δύο συμμετέχει περισσότερο.

Ο πατρικός ρόλος είναι πιο περιορισμένος από τον μητρικό στην ανατροφή των παιδιών, είτε λόγω στερεοτυπικών αντιλήψεων («Ο άντρας δεν είναι για να μεγαλώνει παιδιά») είτε λόγω αυξημένων υποχρεώσεων, που συνεπάγονται μειωμένο ελεύθερο χρόνο και σωματική – πνευματική κούραση.

Παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να εδραιωθεί η εικόνα του πατέρα τόσο στη ζωή όσο και στην ψυχή ενός παιδιού.

Όπως σε κάθε τομέα, έτσι και στις σχέσεις γονέων – παιδιού «η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά». Υπάρχουν λοιπόν μικρά «βήματα» που μπορεί ένας πατέρας να κάνει για να έρθει πιο κοντά στο παιδί του.

ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΗΣ

Μια καλή αρχή, είναι το να καταργηθούν, να απορριφθούν οι προκαταλήψεις που θέλουν τον άντρα μόνο «αρχηγό-κυνηγό»: Η γυναίκα μεγαλώνει τα παιδιά και ο άντρας φροντίζει για την επιβίωσή τους.

Το να ασχοληθεί ένας πατέρας με το παιδί του, να το απασχολήσει, να παίξει μαζί του, να το φροντίσει. Και ... φυσικά δεν είναι ντροπή!

Ένας μπαμπάς μπορεί να γίνει πάλι παιδί και ένα παιδί «καμαρώνει» για τον μπαμπά του με κάθε ευκαιρία. Οι ώρες που περνούν μαζί, είναι ωφέλιμες και για τους δύο, και κυρίως αποτελούν βάση για μια ομαλή μεταξύ τους σχέση.

πηγη paidorama

[eleimon]

ΣΥΝΝΕΝΟΗΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Είναι σημαντικό για το παιδί να μη λαμβάνει διαφορετική αντιμετώπιση από τους γονείς.

Ένα μεγάλο λάθος των μπαμπάδων είναι η υπερβολική ελαστικότητα ή η υπερβολική αυστηρότητα.

Οι πατεράδες στην προσπάθειά τους να απενοχοποιηθούν από την απουσία τους, αποκλίνουν από τη σταθερή πορεία ανατροφής και γίνονται είτε πιο ελαστικοί (πιστεύοντας πως αν κάνουν όλα τα χατίρια στα παιδιά τους, θα εξασφαλίσουν την αγάπη τους), είτε πιο αυστηροί (στην προσπάθεια να προστατέψουν τα παιδιά από τους διάφορους κινδύνους).

Πρέπει να υπάρχει συνεννόηση των δύο γονέων, σταθερότητα στις απόψεις και ισορροπία στη συμπεριφορά τους.


Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ

Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής και οι αυξημένες απαιτήσεις, δυστυχώς αφήνουν ελάχιστα χρονικά περιθώρια στους άντρες για να ασχοληθούν με τα παιδιά τους.

Το Σαββατοκύριακο είναι πιο ελεύθερο από άποψη υποχρεώσεων. Εδώ τίθεται το δίλημμα: ξεκουράζεσαι και γεμίζεις τις μπαταρίες σου για την εβδομάδα που έρχεται ή τρέχεις για τα παιδιά; Η λύση είναι κάπου στη μέση.

Τα παιδιά δεν χρειάζονται μόνο υλικά αγαθά αλλά και την ύπαρξη του πατέρα. Επενδύστε τουλάχιστον στα Σαββατοκύριακα (εκδρομές, φαγητό όλοι μαζί, παιχνίδι, κάποια παράσταση κ.α.).

Φορτίστε τις μπαταρίες σας διασκεδάζοντας με το παιδί.

Αποδεχτείτε τον ρόλο σας ως πατέρας και μέσα στα πλαίσια των δικών σας επιθυμιών για να περάσετε καλά εντάξτε και τα παιδιά. Μην αφήνετε τις μέρες να περνούν χάνοντας ουσιαστικό χρόνο μαζί τους. Ο καιρός περνάει και κάποια στιγμή θα είναι εκείνα που θα προσπαθούν να σας εντάξουν στο δικό τους πρόγραμμα!

Δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεστε ενοχές για τον χρόνο που περνάτε μακριά από το παιδί σας. Τις περισσότερες φορές γίνεται κατ’ ανάγκη. Φροντίστε έστω και ο λίγος χρόνος που είστε μαζί να είναι ουσιαστικός και σε καμία περίπτωση να μην αποτελεί αγγαρεία.

Άλλωστε υπάρχει και η μητέρα που επιθυμεί να μοιραστεί μαζί σας προβληματισμούς για τα παιδιά και έχει ανάγκη να νιώσει πως την στηρίζετε στην ανατροφή των ανθρώπων που από κοινού φέρατε στον κόσμο.

[eleimon]

ΔΩΣΤΕ ΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Είναι σημαντικό για το παιδί να ξέρει γιατί λείπει ο μπαμπάς, πού πάει και πώς μπορεί να τον βρει. Το παιδί γνωρίζει ότι καθημερινά χρειάζεται να πηγαίνετε στην δουλειά.

Εξηγήστε του πως με αυτόν τον τρόπο κερδίζετε χρήματα για να αγοράζετε πράγματα που έχετε ανάγκη.

Ακόμη και ένα μικρό παιδί μπορεί να το καταλάβει («εάν ο μπαμπάς δεν δουλεύει δεν θα μπορούμε να έχουμε φαγητό, ρούχα, παιχνίδια, βιβλία»).
Στο άρθρο αυτό θα βρείτε:
Ο ρόλος του μπαμπά
Ανοιχτός τρόπος σκέψης
Συνεννόηση γονέων στην ανατροφή
Ο μπαμπάς του Σαββατοκύριακου
Δώστε βάση στην επικοινωνία
Ο ρόλος του μπαμπά στη λήψη αποφάσεων
Πατρική παρουσία σε σημαντικές στιγμές
Δημοκρατικό πρότυπο πατέρα
Σελίδα 5 από 8

Δώστε βάση στην επικοινωνία

Είναι σημαντικό για το παιδί να ξέρει γιατί λείπει ο μπαμπάς, πού πάει και πώς μπορεί να τον βρει. Το παιδί γνωρίζει ότι καθημερινά χρειάζεται να πηγαίνετε στην δουλειά.

Εξηγήστε του πως με αυτόν τον τρόπο κερδίζετε χρήματα για να αγοράζετε πράγματα που έχετε ανάγκη.

Ακόμη και ένα μικρό παιδί μπορεί να το καταλάβει («εάν ο μπαμπάς δεν δουλεύει δεν θα μπορούμε να έχουμε φαγητό, ρούχα, παιχνίδια, βιβλία»).


Μπορεί σε κάποια στιγμή της ημέρας να θελήσει να επικοινωνήσει μαζί σας για να σας πει κάποιο κατόρθωμα του.

Ακόμη και από την δουλειά, μιλήστε του για λίγο και υποσχεθείτε του να πείτε περισσότερα όταν επιστρέψετε στο σπίτι.


Εάν χρειαστεί να λείψετε για πολλές μέρες, ενημερώστε ο ίδιος το παιδί από πριν, και προσπαθήστε να καλύψετε την άμεση επικοινωνία με τηλεφωνική (π.χ. κάθε βράδυ ένα τηλέφωνο για να το ρωτήσετε πως πέρασε την ημέρα του…).



Αποκτήστε παρέα κάποιες συνήθειες. Κάθε βράδυ να του λέτε ένα παραμύθι πριν κοιμηθεί, μια βόλτα σε κάποιο αγαπημένο μέρος παρέα, μετά το ταξίδι να παίξετε με κάποιο παιχνίδι που του αρέσει πολύ.



Συνηθίστε να του λέτε και εσείς νέα σας. Για κάτι ξεχωριστό που έγινε στην δουλειά ή στο ταξίδι που πήγατε. Φυσικά μην το φορτώνετε με προβλήματα που δεν μπορεί να κατανοήσει και να αντιμετωπίσει.

[eleimon]

ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ??

1) Μήπως το παιδί μου κάνει χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών; Που μπορώ να απευθυνθώ;


Όταν βλέπω το παιδί μου να αλλάζει και να γίνεται απρόσιτο, η σκέψη μου πηγαίνει αρκετές φορές στα ναρκωτικά. Πως πρέπει να συμπεριφερθώ;
Μιλήστε πρώτα για τις υποψίες και τους φόβους σας με το σύντροφό σας ή εάν μεγαλώνετε παιδί μόνοι σας, με έναν άνθρωπο της εμπιστοσύνης σας. Προσπαθήστε μέσα από αυτή τη συζήτηση, να βρείτε απάντηση στις παρακάτω ερωτήσεις:
• Μήπως η αλλαγή αυτή συνδέεται με την κρίση της εφηβείας που είναι εξ ορισμού μια περίοδος μεταβολών;
• Πως αντέδρασαν οι δικοί σας γονείς όταν αντιμετωπίζατε τις δυσκολίες της εφηβείας;
• Μήπως φοβάστε τόσο πολύ για το παιδί σας που βάζετε ιδέες στο νου σας για τα ναρκωτικά χωρίς να υπάρχει πραγματική βάση;
Ίσως με τη συζήτηση αυτή να μπορέσετε να δείτε την κατάσταση πιο ρεαλιστικά και να καθησυχάσετε τον υπερβολικό φόβο. Με μεγαλύτερη προσοχή και κατανόηση ίσως μπορέσετε να στηρίξετε καλύτερα το παιδί σας. Έχει μεγάλη σημασία να κατανοείτε και να παρακολουθείτε τις αλλαγές που συμβαίνουν στο παιδί σας. Τα προβλήματα που μπορούν να οδηγήσουν στην κατάχρηση ουσιών εκδηλώνονται πολύ νωρίτερα. Πρέπει να πάρετε αυτά τα σημάδια στα σοβαρά και να αντιδράσετε αμέσως μετά την εμφάνισή τους.


2) Μήπως είναι πιο εύκολο να συζητήσουμε με τα παιδιά μας όταν έχουμε ήδη στα χέρια μας μια απόδειξη για να στηρίξουμε τις υποψίες μας;


Σε τι μας χρησιμεύει μια απόδειξη που προέρχεται από έλεγχο των συρταριών, του δωματίου, της τσέπης, της αλληλογραφίας, των τηλεφωνημάτων, των χρημάτων εάν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη; Εάν χρειάζεται να παίζουμε τον ντετέκτιβ, αυτό είναι ήδη μια απόδειξη ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στην οικογένεια. Πρέπει, λοιπόν, να δούμε τις σχέσεις που υπάρχουν στην οικογένεια. Κάθε «ανακάλυψη» και κάθε συζήτηση που έχουν ως στόχο να επιβεβαιώσουν αυτή την απόδειξη υποσκάπτουν την εμπιστοσύνη. Πολλές φορές πιστεύουμε ότι για να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση με τον έφηβο πρέπει να έχουμε μια απόδειξη στα χέρια μας («...αλλιώς, θα αρνηθεί τα πάντα»). Πίσω από τις αρνήσεις και τα ψέματα του εφήβου κρύβεται συνήθως ένας μεγάλος φόβος και μια βαθιά κρίση. Αναζητώντας μαζί τις αιτίες του φόβου και του ψέματος, μπορεί να δημιουργήσουμε ξανά ένα κλίμα εμπιστοσύνης. Πολύ συχνά, το πρόβλημα της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών λύνεται με αυτό τον τρόπο.


3) Δεν πρέπει λοιπόν η συζήτηση να περιοριστεί υποχρεωτικά στις εξαρτησιογόνες ουσίες;


Η συζήτηση πρέπει να επικεντρωθεί στα προβλήματα της κοινής ζωής μέσα στην οικογένεια. Έτσι θα μάθουμε τα προβλήματα που συναντά το παιδί μας στην ανάπτυξή του. Εάν στην οικογένειά μας είναι φυσικό να συζητάμε για τους κανόνες της κοινής ζωής και για τα προβλήματα που αφορούν τους νέους και τους ενήλικες θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να μάθουμε την πιθανή εμπειρία του παιδιού μας με τις ουσίες και τι σημαίνουν γι αυτό. Εάν υπάρχει κλίμα εμπιστοσύνης στην οικογένεια, θα μπορεί να γίνει συζήτηση μεταξύ γονέων και παιδιών όταν εμφανιστεί πρόβλημα χρήσης ουσιών. Η ύπαρξη ενός τέτοιου κλίματος δεν σημαίνει ότι όλα είναι αρμονικά στην οικογένεια, ότι δεν μπορούν να υπάρχουν συγκρούσεις ή καβγάδες. Στην οικογένεια, πρέπει να μπορούμε να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, τις αντιθέσεις μας. Η εφηβεία είναι μια περίοδος κρίσης, δύσκολη για όλη την οικογένεια. Είναι μια ευκαιρία να κατανοήσουμε, να λύσουμε και να ξεπεράσουμε τις συγκρούσεις.


4) Εάν το παιδί μου κάνει χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών σε ποιόν να απευθυνθώ; Πρέπει να το καταγγείλω στην αστυνομία;


Σχεδόν σε καμία περίπτωση δεν βοηθάμε το παιδί μας καταγγέλοντάς το στην αστυνομία. Τέτοιου είδους αντίδραση δεν μπορεί να λύσει τα προσωπικά προβλήματα που κρύβονται πίσω από τη χρήση και ταυτόχρονα καταστρέφει οποιαδήποτε σχέση εμπιστοσύνης υπάρχει με το παιδί. Εκτός του ότι μια καταγγελία στην αστυνομία μπορεί να έχει πολύ βαριές επιπτώσεις για το μέλλον του παιδιού, η αστυνομία δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένη έτσι ώστε να μπορεί να εξασφαλίζει την παραπομπή του σε θεραπευτικό πλαίσιο. Είναι πολύ πιο βοηθητικό και αποτελεσματικό, τόσο για εμάς όσο και για το παιδί μας, να απευθυνθούμε στους ειδικευμένους συμβουλευτικούς σταθμούς.


5) Πρέπει να το συζητήσω με τους καθηγητές του;


Μόνο εάν συμφωνεί το ίδιο το παιδί. Και σε αυτή την περίπτωση το πιο σημαντικό είναι να μην καταστραφεί αλλά αντίθετα να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη. Η συζήτηση με τον καθηγητή θα πρέπει να έχει ως στόχο να βοηθήσει το ίδιο το παιδί. Η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών είναι ένα σύμπτωμα που υποδηλώνει την ύπαρξη προβλημάτων. Δεν είναι δυνατόν τα προβλήματα αυτά να μην έχουν γίνει φανερά και στο σχολείο.

6) Με τους συγγενείς και τους γνωστούς;


Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε κατ αρχήν για ποιο λόγο θέλουμε να μιλήσουμε με τους συγγενείς και τους γνωστούς μας. Είναι για το καλό το δικό μας και του παιδιού μας; Τι είναι αυτό που επιθυμούμε; Να ξαλαφρώσουμε και να ανακουφιστούμε; Ή μήπως περιμένουμε μια θεραπευτική βοήθεια; Συνήθως, βέβαια, όταν μοιραζόμαστε με κάποιους άλλους το πρόβλημα αυτό μας ανακουφίζει. Είναι όμως πιθανό να έρθουμε σε ακόμα πιο δύσκολη θέση, αφού κανείς εκτός από κάποιο ειδικό δεν ξέρει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε.

7) Μήπως πρέπει να απευθυνθώ σε έναν ειδικό ή σε ένα συμβουλευτικό σταθμό;


Εάν νιώσουμε ότι χρειαζόμαστε βοήθεια, δε θα πρέπει να διστάσουμε να έρθουμε σε επαφή με ένα συμβουλευτικό σταθμό. Εκεί, μέσα σε ένα κλίμα εμπιστοσύνης και εχεμύθειας μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος να μοιραστεί τις επιθυμίες και τους φόβους του και να βοηθηθεί από εξειδικευμένο προσωπικό. Για περισσότερες πληροφορίες, σχετικά με τις υπάρχουσες υπηρεσίες συμβουλευτικής και θεραπείας, απευθυνθείτε στην Τηλεφωνική Γραμμή SOS του ΟΚΑΝΑ 1031.

Οι ενδείξεις που πρέπει να πάρετε στα σοβαρά


Οι απότομες και αδικαιολόγητες αλλαγές στη συμπεριφορά ενός παιδιού, μπορεί να αποτελούν «σημάδια» εμπλοκής του με τα ναρκωτικά. Είναι πιθανό όμως οι αλλαγές αυτές να αποτελούν και φυσιολογικές διαστάσεις της πορείας αυτονόμησης και ενηλικίωσής του. Ας μην προχωρήσουμε λοιπόν σε βιαστικά συμπεράσματα. Ας δώσουμε την απαραίτητη σημασία στις αλλαγές που συμβαίνουν στο παιδί και ας διαθέσουμε χρόνο να κουβεντιάσουμε μαζί του για ό,τι το απασχολεί.

Ακολουθούν κάποια «σημάδια» που καλό θα ήταν να προσέξουμε:


• Απότομες αλλαγές στη διάθεση, ένταση, νεύρα, απομόνωση
• Επιθετική συμπεριφορά, αρνητικές/βίαιες αντιδράσεις
• Αντίδραση στις δύσκολες καταστάσεις με οργή, με φυγή ή με κρίσεις απογοήτευσης
• Αδιαφορία για τη ζωή/σκέψεις για αυτοκτονία
• Ψέματα ή τάση να αποκρύπτονται πράγματα
• Ξαφνική απώλεια ενδιαφέροντος για το σχολείο, μείωση της απόδοσης στα μαθήματα, αδικαιολόγητες απουσίες
• Απώλεια ενδιαφέροντος για σπορ ή άλλες δραστηριότητες
• Αλλαγές στην εξωτερική εμφάνιση
• Αλλαγή στις παρέες, διακοπή μακροχρόνιας φιλίας
• Τηλεφωνήματα από αγνώστους
• Χρήματα ή αντικείμενα που χάνονται από το σπίτι
• Περίεργες συνήθειες στον ύπνο: περισσότερες ώρες ύπνου ή δυσκολία να κοιμηθεί το βράδυ
• Κόκκινα μάτια, απότομη απώλεια βάρους, αδικαιολόγητοι εμετοί, διάρροιες, έλλειψη καθαριότητας
• Αλουμινόχαρτο, κομμένα καλαμάκια, μαυρισμένα κουτάλια


Αν αρκετά από τα παραπάνω «σημάδια» και ενδείξεις εμφανίζονται αδικαιολόγητα στο παιδί σας, μην αγνοήσετε την ύπαρξή τους. Ακόμη και αν δεν σηματοδοτούν την εμπλοκή του παιδιού με τα ναρκωτικά, δείχνουν ότι έχει ανάγκη τη βοήθεια και την υποστήριξή σας. Αν χρειαστεί συμβουλευτείτε έναν ειδικό.
http://www.okana.gr/info.php?action=view&id=101&cat=9


10 απλά βήματα για να βοηθήσετε το παιδί σας να πει όχι

Μιλήστε με το παιδί σας για το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.
Μπορεί να βοηθήσετε να αλλάξουν κάποιες ιδέες που ίσως έχει το παιδί σας, ότι «όλοι πίνουν, καπνίζουν, παίρνουν ναρκωτικά»
Μάθετε να ακούτε τα παιδιά σας. Το πιο πιθανό είναι το παιδί να μιλήσει μαζί σας όταν είναι σίγουρο ότι το ακούτε με προσοχή, όταν του δείχνετε με τη στάση και τη συμπεριφορά σας ότι ακούτε πραγματικά αυτά που έχει να σας πει.Βοηθήστε το παιδί σας να νιώθει καλά με τον εαυτό του.
Το παιδί σας θα νοιώθει καλά, όταν επαινείτε τις προσπάθειες και τις επιτυχίες του και όταν επικρίνετε κάποια συγκεκριμένη αρνητική ενέργεια ή συμπεριφορά χωρίς να απορρίπτετε το ίδιο το παιδί.
Βοηθήστε το παιδί σας να αναπτύξει αξίες. Ένα ισχυρό σύστημα αξιών μπορεί να δώσει στο παιδί σας τη δύναμη να λέει «όχι», αντί να παρασύρεται από «φίλους και παρέες».
Να είστε ένα θετικό πρότυπο, ένα καλό παράδειγμα. Οι δικές σας συνήθειες και στάσεις μπορούν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό τις ιδέες του παιδιού σας για το αλκοόλ, τον καπνό, τα ναρκωτικά.
Βοηθήστε το παιδί σας να αντιμετωπίσει τις πιέσεις «των φίλων». Ένα παιδί που έχει μάθει να λέει πάντα «ναι» για να μη δυσαρεστεί τους άλλους, μπορεί να χρειάζεται «την ενθάρρυνσή σας» για να αντισταθεί στις πιέσεις.
Δημιουργήστε τους κανόνες τις οικογένειας. Βοηθά πολύ να δημιουργήσετε στην οικογένειά σας σαφείς κανόνες που απαγορεύουν στο παιδί σας να κάνει χρήση αλκοόλ, ναρκωτικών και καπνού. Βοηθά επίσης πολύ να συμφωνήσετε από πριν με το παιδί σας ποια θα είναι η τιμωρία του, αν παραβεί τους κανόνες αυτούς.
Ενθαρρύνετε τις θετικές δραστηριότητες του παιδιού σας. Οι εκπαιδευτικές, αθλητικές, καλλιτεχνικές, πολιτιστικές, ψυχαγωγικές, σχολικές εκδηλώσεις και άλλες δραστηριότητες μπορούν να αποτρέψουν το παιδί σας από τη χρήση αλκοόλ, καπνού, ναρκωτικών και να δώσουν νόημα στη ζωή του.
Ενωθείτε με άλλους γονείς. Συζητήστε, αναλάβετε πρωτοβουλία, δημιουργήστε ή ενταχθείτε σε υποστηρικτικές ομάδες που θα ενισχύσουν τη στάση σας στο σπίτι.
Μάθετε τι να κάνετε, αν υποψιαστείτε ότι υπάρχει πρόβλημα. Ζητήστε βοήθεια. Απευθυνθείτε στους εξειδικευμένους φορείς.

[eleimon]

ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ

Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές

Γίνεται σήμερα πλατειά αποδεκτό ότι οι διαταραχές που περιλαμβάνονται στο φάσμα του Αυτισμού ("Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές") στα διεθνή τρέχοντα συστήματα ταξινόμησης είναι νευροψυχιατρικές καταστάσεις που εμφανίζουν μεγάλη ποικιλία έκφρασης και που προκύπτουν από πολυπαραγοντικές αναπτυξιακές δυσλειτουργίας του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Οι διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές είναι συχνότερες στον παιδικό πληθυσμό από ορισμένες ευρύτερα γνωστές διαταραχές όπως ο διαβήτης ή το σύνδρομο Down. Mπορούν να διαγνωστούν από την ηλικία των 3 ετών, και σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και από την ηλικία των 18 μηνών. Η εμφάνιση οποιουδήποτε συμπτώματος των αναπτυξιακών διαταραχών αποτελεί λόγο αξιολόγησης του παιδιού από ειδικευμένο επαγγελματία στις αναπτυξιακές διαταραχές.

Οι Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές χαρακτηρίζονται από σοβαρά και εκτεταμένα αναπτυξιακά προβλήματα, που αφορούν διάφορους τομείς της ανάπτυξης. Έτσι, το άτομο με κάποια από αυτές τις διαταραχές μπορεί να παρουσιάζει έντονα μειωμένη ικανότητα για κοινωνική αλληλεπίδραση, για συναισθηματική αμοιβαιότητα ή για επικοινωνία, να εμφανίζει στερεότυπη συμπεριφορά και στερεότυπα ενδιαφέροντα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, το παιδί φαίνεται "διαφορετικό" από τη στιγμή της γέννησής του, δεν ανταποκρίνεται στους ανθρώπους ή εστιάζει την προσοχή του σε ένα αντικείμενο για πολύ ώρα, και στις περισσότερες περιπτώσεις η ανάπτυξη δεν είναι φυσιολογική. Όταν ένα βρέφος ξαφνικά γίνεται σιωπηλό, αποσύρεται, αυτό-τραυματίζεται ή είναι αδιάφορο απέναντι στους άλλους, όλα αυτά σηματοδοτούν κάποιο πρόβλημα. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι γονείς είναι συνήθως σωστοί όταν παρατηρούν αναπτυξιακά προβλήματα, αν και μπορεί να μην συνειδητοποιούν την ακριβή φύση ή το βαθμό του προβλήματος.

Αυτισμός

Ο αυτισμός αποτελεί μία σοβαρή νεύρο-ψυχιατρική διαταραχή, που διαρκεί μία ολόκληρη ζωή και είναι συνήθως παρούσα από τη γέννηση του παιδιού. Στο πλαίσιο αυτής της διαταραχής εμποδίζεται ή δυσκολεύεται η ανάπτυξη ορισμένων ψυχολογικών δεξιοτήτων, που είναι ζωτικές για την ψυχο-κοινωνική λειτουργία και επάρκεια του ανθρώπου. Οι δεξιότητες αυτές σχετίζονται με την κοινωνική συναλλαγή και αμοιβαιότητα, την επικοινωνία και την οργάνωση πρόσφορης και σκόπιμης δραστηριότητας. Στις περιοχές αυτές, τα αυτιστικά άτομα εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες και χαρακτηριστικές αποκλίσεις.

Στο πλαίσιο της διαταραχής, υπάρχει ποικιλία ως προς τη μορφή των συμπτωμάτων, το συνδυασμό δυσκολιών και το βαθμό βαρύτητας. Επομένως τα αυτιστικά άτομα, από τη μια διαφέρουν σημαντικά από το φυσιολογικό ενώ από την άλλη, διαφέρουν και μεταξύ τους.

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, υπάρχει και κάποιος βαθμός νοητικής καθυστέρησης. Σε ένα μικρό σχετικά ποσοστό - περίπου στο 20% - η νοημοσύνη διατηρείται στο φυσιολογικό ή κοντά στο φυσιολογικό. Αυτισμός και νοητική καθυστέρηση συνυπάρχουν συχνά, αλλά οι δύο καταστάσεις δεν είναι ταυτόσημες. Εξάλλου, τα αυτιστικά άτομα που διατηρούν αντιληπτικές και νοητικές ικανότητες, πάλι παρουσιάζουν τις χαρακτηριστικές γνωσιακές, ψυχολογικές και συμπεριφοριστικές αποκλίσεις.



Πόσο συχνός είναι ο Αυτισμός;

Πρέπει να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει αρκετά τα επιδημιολογικά δεδομένα του αυτισμού και των συναφών του καταστάσεων. Με την αναγνώριση μιας ποικιλίας μορφών, αρκετές περιπτώσεις εντάσσονται τώρα στις διαταραχές "αυτιστικού φάσματος". Εμφανίζεται πολύ πιο συχνά στα αγόρια, σε μια αναλογία 3-4 αγόρια προς 1 κορίτσι. Δεν κάνει διάκριση από πλευράς φυλής, κουλτούρας ή κοινωνικής τάξης. Από τα 4-5 στα 10.000 παιδιά που έδιναν οι παλαιότερες μελέτες, η συχνότητα τώρα από ορισμένους ερευνητές υπολογίζεται σε 16,8/10.000, ενώ το ποσοστό των υπόλοιπων διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών αντιστοιχεί σε 45,8/10.000. Μολονότι η συχνότητα αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί οριστική, γιατί υπάρχουν διαφορετικές μεθοδολογίες στις διάφορες μελέτες, δείχνει όμως ότι οι καταστάσεις αυτές δεν είναι τόσο σπάνιες. Με βάση αυτά τα δεδομένα, υπολογίζεται πως στην Ελλάδα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 4.000 έως 5.000 παιδιά και ενήλικα άτομα με κλασικό Αυτισμό και 20.000 έως 30.000 με αυτιστικού τύπου διαταραχές ανάπτυξης. Στο Παγκόσμιο Συνέδριο της World Autism Organization το 2002, στην Μελβούρνη της Αυστραλίας η σχετική ανακοίνωση ανέφερε αναλογία 1:500.



Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αυτισμού;

Σοβαρή επιβράδυνση στην γλωσσική ανάπτυξη και στην επικοινωνία: Η γλώσσα εξελίσσεται πολύ αργά και κάποιες φορές δεν αναπτύσσεται καθόλου. Εάν τελικά αναπτυχθεί, η γλωσσική έκφραση παίρνει συνήθως παράδοξες μορφές ή γίνεται ασυνήθιστη χρήση λέξεων χωρίς καμία σύνδεση με την κανονική τους σημασία. Ακόμα και αυτοί που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα για να επικοινωνήσουν, μπορεί να χρησιμοποιούν ασυνήθιστες παρομοιώσεις ή να μιλούν με μία τυπική και μονότονη φωνή

Σοβαρή επιβράδυνση στην κατανόηση των κοινωνικών σχέσεων: Το αυτιστικό παιδί συχνά αποφεύγει να κοιτάξει τον άλλο στα μάτια, δεν θέλει να το παίρνουν αγκαλιά και φαίνεται να αποκόβεται από τον κόσμο γύρω του. Δεν φαίνεται να θέλει ή να ξέρει πως να παίζει με τα άλλα παιδιά. Η ικανότητά του να κάνει φιλίες είναι προβληματική και είναι ανίκανο να κατανοήσει τα συναισθήματα και τις απόψεις των άλλων ατόμων.

Ανακόλουθες μορφές αισθητηριακών αντιδράσεων:

Το αυτιστικό παιδί μπορεί κατά περιστάσεις να δώσει την εντύπωση πως είναι κωφό και πως δεν μπορεί να αντιδράσει σε λέξεις και άλλους ήχους. Άλλες στιγμές πάλι, το ίδιο παιδί μπορεί να ενοχληθεί υπερβολικά από έναν καθημερινό θόρυβο, όπως ο θόρυβος μιας ηλεκτρικής σκούπας, το γαύγισμα ενός σκύλου ή το κλάμα ενός μωρού. Το παιδί μπορεί να παρουσιάζει μια αναισθησία στον πόνο και μια έλλειψη ανταπόκρισης στο κρύο ή στη ζέστη ή μια υπερβολική αντίδραση σε άλλα αισθητηριακά ερεθίσματα.

Ανομοιογενείς μορφές διανοητικών λειτουργιών:

Το αυτιστικό άτομο μπορεί να έχει ιδιαίτερες ικανότητες σε κάποιους συγκεκριμένους τομείς. Μπορεί να διαθέτει μέγιστη ικανότητα σε μερικές συγκεκριμένες λειτουργίες, σε σχέση με το γενικό επίπεδο λειτουργίας του (π.χ. ζωγραφική, μουσική, μαθηματικοί υπολογισμοί, απομνημόνευση γεγονότων). Περίπου 20%-30% των αυτιστικών ατόμων έχουν νοημοσύνη στον μέσο ή και πάνω από το μέσο όρο. Από την άλλη μεριά, η πλειοψηφία των παιδιών (70%-80%) παρουσιάζουν διάφορους βαθμούς νοητικής καθυστέρησης. Αυτός ο συνδυασμός διανοητικών μειονεξιών και δυνατοτήτων κάνει τον Αυτισμό ιδιαίτερα πολύπλοκο.

Έκδηλους περιορισμούς δραστηριοτήτων και ενδιαφερόντων: Ένα άτομο που υποφέρει από Αυτισμό μπορεί να παρουσιάζει επαναλαμβανόμενες σωματικές κινήσεις, όπως χειροκρότημα, περιστροφές ή κούνημα κορμού. Μερικά άτομα με Αυτισμό μπορεί να μιλούν επίμονα ξανά και ξανά για το ίδιο θέμα. Το άτομο είναι, επίσης, πιθανό να έχει την ανάγκη να ακολουθεί την ίδια ρουτίνα ή το ίδιο πρόγραμμα κάθε μέρα κατά τις διάφορες δραστηριότητές του. Αν γίνουν αλλαγές στις συνήθειες, το παιδί ή ο ενήλικας αναστατώνεται πολύ και η αναστάτωση πολλές φορές προκαλεί έντονα διαταρακτικές συμπεριφορές όπως ξεσπάσματα οργής. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, ένα άτομο με Αυτισμό μπορεί να παρουσιάσει αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Αυτό οφείλεται σε μιας ανικανότητα να κατανοήσει και να επικοινωνήσει.
Ποιο είναι το πιο κοινό πρόβλημα στον Αυτισμό;

Τα άτομα που πάσχουν από Αυτισμό έχουν εξαιρετική δυσκολία στην εκμάθηση γλώσσας και κοινωνικών δεξιοτήτων και στο να σχετίζονται με άλλους ανθρώπους.



Πώς επηρεάζει ο Αυτισμός την συμπεριφορά;

Εκτός από τα σοβαρά προβλήματα στη γλώσσα και τις κοινωνικές σχέσεις, τα άτομα με Αυτισμό βιώνουν συχνά μια τρομερή υπερκινητικότητα ή ασυνήθιστη παθητικότητα στις καθημερινές τους δραστηριότητες, καθώς επίσης και στις σχέσεις τους με τους γονείς τους, τα μέλη της οικογένειας και τα άλλα άτομα.

Τα προβλήματα συμπεριφοράς διακυμαίνονται από πολύ σοβαρής έως και πολύ ελαφριάς μορφής. Τα σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς εκδηλώνονται με τη μορφή πολύ ασυνήθιστης, επιθετικής και, σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς. Αυτοί οι τρόποι συμπεριφοράς μπορεί να είναι επίμονοι και πολύ δύσκολο να αλλάξουν.

Στην πιο ελαφριά του μορφή, ο Αυτισμός μοιάζει με μαθησιακή δυσκολία. Συχνά, όμως, ακόμα και άτομα που πάσχουν από ελαφριά μορφή αυτισμού έχουν σημαντικές αναπηρίες στην καθημερινή τους ζωή, λόγω των ελλείψεων τους στους τομείς της επικοινωνίας και των κοινωνικών σχέσεων.



Παρουσιάζεται ο Αυτισμός σε συνδυασμό με άλλες αναπηρίες;

Ο Αυτισμός μπορεί να υπάρχει μόνος του ή σε συνδυασμό με άλλες αναπτυξιακές διαταραχές, όπως νοητική καθυστέρηση, ανικανότητες στην μάθηση, επιληψία, κώφωση, τύφλωση, κλπ. Οι περιπτώσεις Αυτισμού παρουσιάζονται σε ένα συνεχές φάσμα από πιο ελαφριές έως και πολύ σοβαρές μορφές. Κάποια άτομα μπορεί να έχουν πολύ πιο βαριά αυτιστική συμπεριφορά, ενώ κάποια άλλα με Αυτισμό να έχουν πιο ελαφριές μορφές.



Ποια είναι η διαφορά του Αυτισμού από την Νοητική Καθυστέρηση;

Τα περισσότερα παιδιά με Νοητική Καθυστέρηση αναπτύσσουν ικανότητες με έναν ομοιογενή ρυθμό μάθησης, παρόλο που είναι πιο αργός από εκείνον των παιδιών της ίδιας ηλικίας. Τα άτομα με Αυτισμό παρουσιάζουν αποκλειστικά ανομοιογενή εξέλιξη ικανοτήτων. Τείνουν να έχουν ελλείψεις σε συγκεκριμένους τομείς, με πιο κοινή την ικανότητα τους να επικοινωνήσουν και να συνδεθούν με τους άλλους, ενώ συχνά αναπτύσσουν πολύ μεγαλύτερες ικανότητες σε κάποιους άλλους τομείς. Είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε τον Αυτισμό από την Νοητική Καθυστέρηση ή από άλλες διαταραχές. Η λανθασμένη διάγνωση θα οδηγήσει σε λανθασμένη θεραπεία και εκπαίδευση.



Μπορούν να βοηθηθούν τα άτομα με Αυτισμό;

Ναι, ο Αυτισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί. Μελέτες δείχνουν πως όλα τα άτομα με Αυτισμό μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά με την κατάλληλη θεραπευτική-εκπαιδευτική αντιμετώπιση. Πολλά άτομα με Αυτισμό δείχνουν τελικά μεγαλύτερη ανταπόκριση στους άλλους καθώς μαθαίνουν να κατανοούν τον κόσμο γύρω τους.



Πώς μπορούν να μάθουν καλύτερα τα άτομα με Αυτισμό;

Μέσω ειδικά εκπαιδευμένων δασκάλων, σε προγράμματα αυστηρά δομημένης διάρθρωσης που δίνουν έμφαση στην ατομική καθοδήγηση. Τα άτομα με Αυτισμό μπορούν να μάθουν να λειτουργούν στο σπίτι και στην κοινότητα. Κάποια μπορούν να μάθουν να ζουν μια σχεδόν φυσιολογική ζωή.



Τι είδη επαγγελμάτων μπορούν να κάνουν τα άτομα με Αυτισμό;

Γενικά, τα άτομα με Αυτισμό αποδίδουν καλύτερα σε επαγγέλματα αυστηρά δομημένα που συμπεριλαμβάνουν ένα βαθμό επανάληψης. Συνήθως, αποδίδουν καλύτερα στις μοναχικές δουλειές παρά στις δουλειές που απαιτούν μεγάλη συνεργασία με άλλα άτομα.

Κάποια άτομα με Αυτισμό εργάζονται ως καλλιτέχνες, κουρδιστές πιάνων, ζωγράφοι, αγρότες, υπάλληλοι γραφείων, χειριστές ηλεκτρονικών υπολογιστών, εργάτες σε κουζίνες εστιατορίων, εργάτες συναρμολόγησης σε εργοστάσιο, βοηθοί βιβλιοθήκης, εργάτες σε εγκαταστάσεις ανακύκλωσης ή ως ικανοί εργαζόμενοι σε προστατευμένα εργαστήρια ή σε άλλα ειδικά επαγγελματικά προγράμματα.



Τι άλλες δραστηριότητες ευχαριστούν τα άτομα με Αυτισμό;

Τα άτομα με Αυτισμό απολαμβάνουν συχνά τις ίδιες ψυχαγωγικές δραστηριότητες με τα άτομα που δεν πάσχουν από κάποια αναπηρία. Συχνά, τους αρέσει η μουσική, το κολύμπι, η πεζοπορία, το τραγούδι, η ιππασία και άλλες δραστηριότητες.

Συχνά τα άτομα με Αυτισμό μπορεί να έχουν ένα συγκεκριμένο ενδιαφέρον σε κάποια δραστηριότητα στην οποία να έχουν γίνει "ειδικοί", θέματα για συγκεκριμένα ενδιαφέροντα μπορεί να είναι το δελτίο καιρού, οι διαδρομές λεωφορείων, η γεωγραφία, οι μάρκες αυτοκίνητων, οι αθλητικές ειδήσεις, κ.λπ. Για άλλα άτομα, τα συγκεκριμένα ενδιαφέροντα μπορεί να είναι πράγματα που ερεθίζουν τις αισθήσεις τους, όπως το να βλέπουν το νερό να τρέχει και να χάνεται στην αποχέτευση, να ξεφυλλίζουν τις σελίδες ενός βιβλίου, να κουνούν ένα κομμάτι σύρμα, να τρίβουν τα χέρια τους σε συγκεκριμένα υφάσματα, κ.λ.π.



Μπορούν να εργαστούν τα άτομα με Αυτισμό;

Ναι. Σε κοινότητες που παρέχουν εκπαίδευση κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων και στη συνέχεια με ειδικά εκπαιδευμένους "επαγγελματικούς καθοδηγητές", τα άτομα με Αυτισμό αποκτούν δεξιότητες που τους δίνουν τη δυνατότητα να εργάζονται με επιτυχία. Κάποιοι μπορούν να εργάζονται σε τυπικές θέσεις στην κοινότητα, ενώ κάποιοι άλλοι μπορεί να είναι επιτυχημένοι σε ειδικά προστατευμένα επαγγελματικά προγράμματα για άτομα με αναπηρίες.

Παρ όλα αυτά, σε κοινωνίες που δεν παρέχουν ειδική εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση για τα αυτιστικά άτομα, τα περισσότερα άτομα με Αυτισμό δεν θα μπορέσουν να εργαστούν ως ενήλικες.

Σύνδρομο Asperger

Σύνδρομο Asperger είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για τη περιγραφή της πιο ήπιας και λειτουργικότερης μορφής του λεγόμενου φάσματος των διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών, ή αλλιώς του αυτιστικού φάσματος. Όπως και όλες οι καταστάσεις που περιλαμβάνονται στο αυτιστικό φάσμα, το σύνδρομο Asperger αντιπροσωπεύει μία νευρολογική διαταραχή της ανάπτυξης, άγνωστης αιτιολογίας, στην οποία εκδηλώνονται αποκλίσεις ή ανωμαλίες σε τρεις μεγάλους τομείς της ανάπτυξης: την κοινωνική αλληλεπίδραση και τις κοινωνικές δεξιότητες, τη χρήση της γλώσσας για επικοινωνιακούς σκοπούς και ορισμένα συμπεριφοριστικά χαρακτηριστικά που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες εκδηλώσεις και ένα περιορισμένο άλλα έντονο εύρος ενδιαφερόντων.

Πρώιμη διάγνωση των διαταραχών του φάσματος του αυτισμού

Εδώ και ενάμισυ χρόνο έχει ξεκινήσει στις ΗΠΑ μια μεγάλη καμπάνια από παιδιάτρους και οργανισμούς σχετικά με τη σημασία της πρώιμης διάγνωσης των διαταραχών του φάσματος του αυτισμού. Διαβάστε εδώ περισσότερα για αυτό το θέμα: http://www.parents.gr/health/a302



Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΤΟΜΩΝ (Ε.Ε.Π.Α.Α.)

[eleimon]

ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ ΑΠΟ 18 ΜΗΝΩΝ

Πολλές φορές παρατηρείται ότι οι γονείς δίνουν ασυνείδητα περισσότερη προσοχή στα παιδιά τους όταν αυτά κάνουν "αταξίες".

Έτσι τα παιδιά επαναλαμβάνουν ανεπιθύμητες συμπεριφορές μόνο και μόνο επειδή ενισχύεται αυτή η ανεπιθύμητη συμπεριφορά τους απο την προσοχή που τους δίνεται.

Μια πιό έντονη αντιδράση (πιο δυνατή φωνή) και με περισσότερες φράσεις όταν τα παιδιά κάνουν κάτι το απαγορευμένο ή επικίνδυνο π.χ. "τι κανεις εκεί? δεν σου είπα ότι ποτέ δεν το κάνουμε αυτό?", σε σχέση με πιό ήπιες αντιδράσεις όταν τα παιδιά κάνουν κάτι το επιθυμητό, στρέφουν τα παιδιά στο να έχουν ανεπιθύμητες συμπεριφορές απλά και μόνο για να εισπράξουν έτσι την μέγιστη αντίδραση/έκφραση συναισθήματος (και άρα εγγύτητα) του γονιού τους.

Μερικά βήματα για να μεταφέρετε με τον κατάλληλο τρόπο τι επιτρέπεται και τι όχι είναι οι εξής:

Ένα ευγενικό"όχι" και μια πολύ σύντομη αιτιολογία αρκούν: "προσέχουμε τους άλλους" ή"μόνο οι μεγάλοι ανοίγουν και κλείνουν τις πόρτες", "προσέχουμε τους άλλους" και θα μεταφέρουν με τον καλύτερο τρόπο στο παιδί ότι η συμπεριφορά του ήταν ανεπιθύμητη. Εάν το παιδί σας είναι μικρότερο των 2 ετών, αρκεί απλώς να πάρετε το χεράκι του απαλά και να το καθοδηγήσετε στο επόμενο βήμα χωρίς κάποια άλλη επεξήγηση:
Αμέσως μετά δείξτε ή πείτε στο παιδί σας τι θα ήταν καλό να κάνει σε αυτή την περίπτωση. Κρατήστε το απο το χέρι, έχοντας σταματήσει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά του και πείτε του: "ρώτα με αν μπορείς να ανοιξεις την πόρτα", "περίμενέ με να βγούμε μαζί έξω" "πες του παρακαλώ μου δίνεις το παιχνίδι?" τονίζοντας την θετική έκβαση που θα μπορούσε να έχει μια κατάσταση ( το γεγονός ότι με αυτό τον τρόπο θα πετύχει αυτό που θέλει - να ανοίξει την πόρτα ή να βγεί έξω).
Επιβραβεύετε αμέσως και σχετικά έντονα για μια επιθυμητή συμπεριφορά π.χ: εάν σας περιμένει να ανοίξετε εσείς την πόρτα, ή
σας κοιτάει/ρωτάει πριν ανοίξει το ντουλάπι, ή διστάσει να χτυπήσει ένα άλλο παιδί έστω και για ένα δύο δευτερόλεπτα και πάλι σας κοιτάει, πείτε "μπράβο σου που με περιμένεις", "μπράβο σου που δεν ανοίγεις το ντουλάπι", "μπράβο που το σκέφτηκες και πρόσεξες την/τον ..." .
Επαναλαμβάνοντας αυτά τα βηματάκια σε βάθος χρόνου θα βοηθήσετε το παιδί σας να καταλάβει με ποιά συμπεριφορά θα αποκτάει αυτό που θέλει, καθώς και ποιά συμπεριφορά είναι επιθυμητή.


Στην περίπτωση που το παιδί σας παρουσιάζει κάποια ανεπιθύμητη συμπεριφορά θα χρειαστεί να το καθοδηγήσετε σε μια επιθυμητή συμπεριφορά, δίνοντας του προσοχή και επιβραβεύοντάς το με τους κατάλληλους τρόπους.
Μέσω της επιβράβευσης θα το βοηθήσετε και να αναπτύξει πιό εύκολα τον αυτοέλεγχό του, γεγονός που ωφελεί τα παιδιά σημαντικά σε όλους τους τομείς - στο να διεκδικούν αυτό που επιθυμούν με τον κατάλληλο τρόπο και στο να έχουν καλές σχέσεις με τους φίλους τους.

Μην επιβραβεύετε κάθε φορά με υλικά αγαθά. Το παιδί σας ίσως συνδέσει τη θετική συμπεριφορά του με την υλική επιβράβευση και μπορεί να φέρεται θετικά μόνο όταν ξέρει ότι θα υπάρχει επιβράβευση τέτοιου είδους. Μια τεράστια αγκαλιά, φιλάκια, περισσότερο παιχνίδι και η έκφραση της χαράς του γονιού, είναι πάντα η καλύτερη ανταμοιβή που μπορεί να έχει ένα παιδί. Ένα ιδιαίτερο χτένισμα που θα κάνει η μαμά στην κόρη ή η διδασκαλία ενός φοβερού κόλπου στο ποδόσφαιρο που μπορεί να δείξει ο μπαμπάς στο γιό του, είναι επίσης ιδανικά.
Σε ανεπιθύμητες συμπεριφορές που επιμένουν, όπως το δάγκωμα πχ. φτιάξτε ή αγοράστε ένα βιβλιαράκι με κενές σελίδες (για το σχολείο) ή ένα λευκό πίνακα ή κάδρο (για το σπίτι) στο οποίο θα κολλάτε απο ένα ωραίο αυτοκόλλητο που εκείνο έχει διαλέξει κάθε φορά που το παιδί σας έχει την επιθυμητή συμπεριφορά.
Θυμίζετε στο παιδί σας καθημερινά που θα μπορούσατε να βρείτε ωραία αυτοκόλλητα έτσι ώστε να υπάρχει μία διαρκής υπενθύμιση της θετικής έκβασης που θα μπορούσε να έχει κάθε μέρα.
Κάντε μια λίστα με τις αγαπημένες δραστηριότητες (π.χ. Λούνα πάρκ, ζωολογικός Κήπος, ποδόσφαιρο) ή αγαπημένα αντικείμενα (π.χ. βιβλία ή μπαλίτσες) του παιδιού σας και προγραμματίστε να τις κάνετε ή να τα προμηθευτείτε, απο μία κάθε εβδομάδα στην οποία έχει μαζέψει π.χ. 3 αυτοκόλλητα ή εάν για μέρες δεν έχει παρουσιάσει καμία απο τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές.
Προσπαθήστε να είστε σταθεροί. Μην δίνετε στο παιδί σας αυτοκόλλητα ή άλλες επιβραβεύσεις εάν αυτό δεν τήρησε τη συμφωνία του. Έτσι θα αισθανθεί το αρνητικό αποτέλεσμα μιας αρνητικής πράξης και με αυτό τον τρόπο θα έχει κίνητρο να την αποφύγει την επόμενη φορά.
Αποφεύγετε να επιβραβεύετε το παιδί σας με φαγώσιμα είδη, γιατί με αυτόν τον τρόπο αποκτά η σχέση του με το φαγητό ένα διαφορετικό, πιο περίπλοκο χαρακτήρα που θα το δυσκολέψει αργότερα στη ζωή του.

[eleimon]

ΑΟΥ...ΜΕ ΧΤΥΠΗΣΕ

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, συχνά συμβαίνει να εκφράζουν το θυμό τους με μή αποδεκτό τρόπο, χτυπώντας, σπρώχνοντας, ή και δαγκώνοντας κάποιο άλλο παιδί ή ακόμα και τους γονείς τους.

Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μια παρέμβαση από τους γονείς ή υπεύθυνους που είναι εκείνη τη στιγμή παρόντες, έτσι ώστε το παιδί να καταλάβει ότι η συμπεριφορά του ήταν ανεπιθύμητη.

Για παιδιά κάτω των δυόμισυ ετών δείτε αυτό το άρθρο που έχει σαν θέμα τις "αταξίες" παιδιών απο ενάμισυ ως δυόμισυ ετών: http://www.parents.gr/psych/a183


Σε μια διένεξη ανάμεσα σε δυο παιδιά, το πρώτο βήμα είναι πάντα η τοποθέτηση των χεριών ενδιάμεσα στο παιδί και το "θύμα", ταυτόχρονα με την παρότρυνση να σταματήσει: "σταμάτα/στόπ" και με την απλή φράση:

"Ω, αυτό πόνεσε τον /την τάδε"
Θα είναι καλό μέσα απο τις λέξεις αυτές να εκφραστεί το συναίσθημα που προκλήθηκε από την πράξη αυτή (πόνος, στεναχώρια) στον τόνο της φωνής, όπως και επίσης να στραφεί περισσότερο η προσοχή επάνω στο "θύμα", το παιδί/τον ενήλικα τον οποίο πόνεσε.

Ακριβώς μετά, είναι απαραίτητο να δοθεί ένα παράδειγμα στο παιδί που αδικήθηκε όσον αφορά το τι μπορεί να πει στο άλλο παιδί:

μπορεί να πεί "στόπ", "σταμάτα τώρα!" "ΔΕΝ μου άρεσε" με έντονο τόνο στη φωνή του αν του ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, και
(για παιδιά απο 3 ετών) μπορεί ακόμα και να χρειαστεί να φωνάξει ή να σπρώξει μακριά του το επιθετικό παιδί που ενδεχομένως δεν ανταποκρίνεται.
Το παιδί που θύμωσε και χτύπησε το άλλο παιδάκι, θα είναι καλό να γνωρίζει εναλλακτικούς τρόπους έκφρασης του θυμού κ των συναισθημάτων του οπότε ο ενήλικας μπορεί να του πεί με ευγενικό τόνο στην φωνή του τα εξής:

"Αν θύμωσες μπορείς να φωνάξεις δυνατά, ή να πείς στο παιδάκι ότι αυτό που εκανε -που σου πήρε το αγαπημένο σου παιχνίδι π.χ. - σε θύμωσε πάρα πολύ! Πες του να μην το ξανακάνει" ή
"Πες του να σου δώσει πίσω το παιχνίδι που σου πήρε".
Θα είναι καλό να αποφύγετε και κάποια άλλη παρατήρηση στο παιδί αυτό, όπως "μή! τι έκανες, δεν το κάνουμε αυτό" μιάς και θα δώσετε προσοχή στο παιδί για αυτή του την πράξη κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε ενίσχυση αυτής της συμπεριφοράς.

Είναι πολύ σημαντικό να ενθαρρύνετε το παιδί σας να επεμβαίνει το ίδιο και να εκφράζεται αντί να το κάνετε εσείς για αυτό. Με αυτό το τρόπο του δίνετε τα εργαλεία που θα χρειαστεί για να επιλύει μόνο του τα προβλήματα που προκύπτουν - την αίσθηση δηλαδή ότι είναι ικανό να καταφέρει αυτό, ακόμα και μόνο του.
Για να το επιτύχετε αυτό μην ξεχνάτε πάντα να δίνετε ένα παράδειγμα (όπως αυτά που αναφέρονται πιο πάνω) στο παιδί σας, καθοδηγώντας το - πείτε δηλαδή την πρώτη φράση εσείς τις πρώτες φορές και ζητήστε του να πεί αυτό που λέτε εσείς, συγχρόνως. Μην το πιέσετε να πεί κάτι, απλώς "εκπροσωπήστε" το σε τέτοιες διενέξεις μιλώντας σαν να μιλάει εκείνο ειδικά εάν είναι κάτω των 3 ετών.

Εξηγήστε του/της ότι μερικές φορές κάποια παιδιά δεν καταλαβαίνουν ότι πονούν κάποιον και έτσι είναι σημαντικό να τους το κάνουμε ξεκάθαρο όταν κάτι δεν μας αρέσει - για να μην το ξανακάνουν.

Επίσης συχνό φαινόμενο αποτελεί το να χτυπάει ένα παιδί, ένα μόνο συγκεκριμένο "φίλο" του συνέχεια.
Αυτό μπορεί να συμβεί επειδή

θέλει να του τραβήξει την προσοχή, ή
να παίξει μαζί του, και
να έρθει πιο κοντά σε αυτό, ή
μπορεί να το ζηλεύει
Πολύ σημαντικό είναι να να δωθεί το έναυσμα στο παιδί που είναι επιθετικό να έρθει πιο κοντά στο άλλο, με αποδεκτούς τρόπους: δίνοντας τους ένα ή δύο παιχνίδια να παίξουν μαζί, ενθαρρύνοντας τα να τα μοιραστούν ή και να τα ανταλλάξουν, φυσικά πάντα παρεμβαίνοντας σε περίπτωση που αυτό χρειαστεί, επιδεικνύοντας έτσι τις εναλλακτικές επιθυμητές συμπεριφορές.

Τιμωρίες όπως το να φύγει ο γονέας επιτόπου με το παιδί του απο τον τόπο που έγινε η διένεξη, ή καποιας ελαφριάς μορφής σωματική τιμωρία θεωρούνται μη παραγωγικές για τον λόγο του ότι το παιδί δεν θα εχει την ευκαιρία να κερδίσει κάτι απο μια τέτοια διένεξη και

να νιώσει ενσυναίσθηση για τα συναισθήματα του παιδιού που πόνεσε, αλλά και
να προσεγγίσει το παιδάκι αυτό με διαφορετικό τρόπο (με καθοδήγηση) έτσι ώστε να βιώσει ότι έτσι μπορεί να παίξει και να περάσει καλύτερα απο ότι με το να χτυπήσει.
Η καλλιέργηση της δεξιότητας του αυτοελέγχου (απο 5 ετών) σε συνδυασμό με την συστηματική θετική επιβράβευση του παιδιού από τους γονείς και το σχολείο, είναι πολύ σημαντική σε αυτό το στάδιο και συχνά φέρνει θεαματικά αποτελέσματα στην συμπεριφορά των παιδιών.

[eleimon]

ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ...ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Η μαγειρική είναι ένας πολύ ευχάριστος τρόπος με τον οποίο μπορείτε να δώσετε πάρα πολλά ερεθίσματα στα παιδιά σας, βοηθώντας τα να εξασκήσουν την:

Λεπτή κινητικότητα: (ζύμωμα, ανακάτεμα)
Μαθηματική αντίληψη : (ένα αυγό, πολλά αυγά, σειρά των υλικών)
Αίσθηση του χρόνου (πόση ώρα θα το αφήσουμε στο φούρνο?)
Όσφρηση (μυρίσες την κανέλλα?)
Αφή (κολλάει το ζυμάρι?)
Όραση (φούσκωσε το κέικ? έλιωσε το βούτυρο?) και την
Ακοή (ακούς το νερό που βράζει?) και φυσικά και την
Γεύση

Όσο πιο μεγάλο είναι το παιδί σας (απο 4 ετών π.χ.) τόσο περισσότερο μπορείτε να δίνετε έμφαση και στις ποσότητες που χρησιμοποιείτε:

Παροτρύνετέ το να προσέξει:

τον δείκτη της ζυγαριάς που δείχνει περισσότερο ή λιγότερο - ζητήστε του να σας πει ποτε θα φτάσει ο δείκτης στον αριθμό 3 (για παράδειγμα 300 γρ.)
την μια κούπα με το λάδι που γεμίζετε όχι εως την κορυφή αλλά λίγο πιο κάτω (μισό, ή ένα τέταρτο)
τις 2 έως 3 γεμάτες κούπες αλεύρι που θα χρειαστείτε
Θυμηθείτε οτι όσον αφορά τις μαθηματικές έννοιες, αυτό που σας ενδιαφέρει περισσότερο να μεταδώσετε, ειναι οι αναλογίες των υλικών και οτι οι αριθμοί μας βοηθούν να ελέγχουμε και να μετράμε - σε πόση αναλογία (πολύ ή λίγο) θα χρησιμοποιήσουμε ποιά υλικά - για να υλοποιήσουμε τον στόχο μας.

Επικεντρώστε σε αυτές τις λέξεις : πολύ, λίγο, περισσότερο, λιγότερο, αριθμούς απο το ένα ώς το 5.

Δοκιμάστε και μια φορά τι θα γίνει εάν δεν μετρήσετε τα υλικά, ή δώστε την ευκαιρία στο παιδί σας να μετρήσει με τον δικό του τρόπο τα υλικά, ας πουμε με μια κουτάλα ή μεζουρίτσα, έτσι ώστε να μάθει μέσω του αποτέλεσματος, βιωματικά δηλαδή, την σημασία των αναλογιών και το νόημα της μέτρησης των υλικών. Ζητήστε να σας πει και πως μέτρησε τα υλικά - αρκετά πιθανόν να εφεύρει έναν νέο και πρωτότυπο τρόπο και μέτρησης των υλικών - αν ναι, δείξτε ενδιαφέρον για αυτή του την ιδέα.

Θα γίνει άραγε το κέικ αν βαλουμε τα υλικά χωρίς να ακολουθήσουμε συνταγή? Συζητήστε για το αποτέλεσμα.

Καλή διασκέδαση!

[eleimon]

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ

Ένας τρόπος για να δώσετε την ευκαιρία στα παιδιά σας να απασχοληθούν με κάτι διασκεδαστικό και δημιουργικό είναι να ετοιμάσετε και να μαζεύετε σιγά σιγά υλικά τα οποία άλλες φορές θα τοποθετούσατε σε κάδους ανακύκλωσης ή στα σκουπίδια.

Σε συνδυασμό με μαρκαδόρους ψαλίδια και κόλλες θα μπορέσουν τα παιδιά σας να κατασκευάσουν καταπληκτικά πράγματα, αλλά και να παίξουν συμβολικά με αυτά τα αντικείμενα.

Θα χρειαστείτε 4 κουτιά παπουτσιών και ένα μικρότερο κουτί για να συλλέξετε και να οργανώσετε τα διάφορα υλικά.

Το ένα θα έχει κόλλα, ψαλίδι, χρώματα, πινέλα, μαρκαδόρους κτλ. (άσπρη κόλλα - υδατοδυαλυτή - θα βρείτε πιό οικονομικά σε χρωματοπωλεία, 3 ευρώ τα 400ml, ζητήστε την σαν κόλλα "κρυσταλλιζέ", θα στεγνώνει σαν βερνίκι και ανακατεύεται και με τέμπερες για να φτιάξετε "αδιάβροχο" χρώμα).
Το δεύτερο θα έχει κουμπιά και μικρά αντικείμενα που δεν χρειάζεστε/θα πήγαιναν για πέταμα, καπάκια απο μπουκάλια πλαστικά ή μπύρας, όσπρια, μακαρόνια κτλ.
Το τρίτο θα έχει κορδέλες, μικρά υφάσματα (απο μπομπονιέρες ή απο κομμένα μπατζάκια), σχοινιά, σπάγγους, κορδόνια (απο χερούλια σακούλας πχ).
Το τέταρτο θα έχει κομμάτια απο χρωματιστές σακούλες χάρτινες ή πλαστικές, αλουμινόχαρτο και χαρτιά.
Το πέμπτο, που μπορεί να είναι και λίγο μικρότερο, θα έχει χαρτάκια στα οποία θα έχετε γράψει ιδέες για παιχνίδια που παίζονται στο σπίτι (παντομίμα, τυφλόμυγα, πέτρα ψαλίδι χαρτί, σκοτεινό δωμάτιο, καλτσομπάσκετ) αλλά και ιδέες για κατασκευές (φτιάξτε/κολλήστε ένα αυτοκίνητο, ένα διαστημάνθρωπο, ένα πάνθηρα, ένα φόρεμα, ένα χειμωνιάτικο τοπίο) το καθένα σε άλλο χαρτάκι.
Όποτε βλέπετε ότι τα παιδιά σας βαριούνται, πείτε τους τραβήξουν με κλειστά μάτια ένα χαρτάκι απο το κουτί. Μην ξεχνάτε να ανανεώνετε τα χαρτάκια που και που για να κρατήσετε αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών σας.

Επίσης, μια βαλίτσα με ρούχα που δεν φοράτε πια ή ρούχα που έχετε για το καρναβάλι, μαντήλια, παλιά καπέλα και τσάντες, θα απασχολήσει επίσης πολύ ευχάριστα τα παιδιά σας στον ελεύθερό τους χρόνο δίνοντας τους έναυσμα να χρησιμοποιήσουν την φαντασία τους σε συμβολικά παιχνίδια.

Καλή διασκέδαση!