Η μετάβασή μας σε άυλο σώμα - Δευτέρα Παρουσία

[Teri]

ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΣ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑ....Ο ΚΥΡΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΛΑ ...ΑΥΤΟ ΑΡΚΕΙ.

[aposal]

ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΛΕΙΠΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΓΡΑΦΩ ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΩΜΑΙ

Έχω την άποψη πως όποιος (ευτυχής) πάει στον Παράδεισο, δεν θα νιώθει την έλλειψη των συγγενών του που δεν θα τα καταφέρουν, όπως εκείνος. Γιατί ο Κύριος δεν θα μας δίνει τη δυνατότητα να θυμούμαστε πράγματα από την επίγεια ζωή μας που ενδεχομένως θα μας φέρνουν (τότε) λύπη. Ο Παράδεισος θα είναι ένα μέρος : "ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός".

[aposal]

Αποσπάσματα από το βιβλίο με τίτλο : «απαντήσεις σε ερωτήματα δογματικά» του Ανδρέα Θεοδώρου, ομοτίμου καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Ερώτηση 149 : Πώς θα γίνει η Ανάσταση των νεκρών (σελ. 203-204) ;
Αυτό το σώμα που ρίχτηκε στον τάφο και διασκορπίστηκαν τα οστά του, που ενδεχομένως φαγώθηκε από τα άγρια θηρία, ή τα ψάρια, ή και κάηκε στην πυρά, αυτό που δεν γνωρίζουμε πού βρίσκεται, πώς είναι δυνατόν να συναρμολογηθεί, να ταιριάξουν τα μέλη του το ένα με το άλλο, να ξαναγίνει με το ίδιο σαν πρώτα σχήμα και την ίδια μορφή και να ξαναζήσει;
Η απάντηση είναι : με τη δύναμη του Θεού. αυτό που σ’ εμάς φαίνεται αδύνατο και ακατόρθωτο δεν είναι αδύνατο και ακατόρθωτο για τον Θεό. Όπως έπλασε εκ του μηδενός τα όντα με έναν Παντοκρατορικό λόγο Του, έτσι και διαλυθέντα σώματα θα τα κάνει να ζήσουν και πάλι με τη δύναμη του δημιουργικού Του Πνεύματος. Στον Θεό αδυνατεί ουδέν ρήμα (Λουκ. 1,37 : «ότι ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα»).
Το ζήτημα βέβαια της αναστάσεως προσπίπτει σκληρότατο στον ανθρώπινο λόγο. Όταν οι λογικοκρατούμενοι Έλληνες άκουσαν στην Πνύκα τον Παύλο να τους ομιλεί περί αναστάσεως των νεκρών, τόσο πολύ τους κακοφάνηκε, ώστε τον διέκοψαν. Μερικοί μάλιστα (από την πτέρυγα των υλιστών) τον λοιδώρησαν. Το δόγμα μόνο δια της πίστεως είναι προσιτό στον άνθρωπο. Ο ψιλός λόγος δεν αντέχει στη φοβερή αποκάλυψη, μένει πίσω, σιωπά, ασθμαίνει να προλάβει τη Θεία φανέρωση. Στο τέλος σιωπά.

Ερώτηση 150 : Πώς θα είναι το σώμα μας μετά την Ανάσταση (σελ. 204-205) ;
Η φυσική του ταυτότητα θα είναι ίδια με αυτή που είχε στη γη. Επαναλαμβάνουμε : το σώμα μας, αυτό το ίδιο που έχουμε τώρα θα αναστηθεί και όχι άλλο, πλασμένο από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ποιοτικά μόνον θα υπάρχει διαφορά. Θα είναι σώμα πνευματικοποιημένο και άφθαρτο. Θα είναι ελεύθερο της σωματικής παχύτητος. Δεν θα βαρύνεται από την ύλη, όπως βαρύνεται το γήινό μας σκήνος. Δεν θα έχει φυσικές ανάγκες, ούτε και πάθη αδιάβλητα. Δεν θα τρώγει, ούτε θα πίνει, ούτε θα κουράζεται, ούτε θα νιώθει την ανάγκη ψυχαγωγίας και διαιώνισης του είδους. Όλα αυτά θα τα απορρίψει στην αφθαρσία που θα του χορηγήσει η χάρη της Αναστάσεως. Παράδειγμα το αναστημένο σώμα του Κυρίου, το οποίο δεν εμποδιζόταν από την παχύτητα της ύλης και μπορούσε, κεκλεισμένων των θυρών, να παρουσιάζεται στους μαθητές, που ήταν συγκεντρωμένοι στο κλειστό δωμάτιο.
Μα ο Χριστός δεν έφαγε μπροστά στους μαθητές του; ποια έννοια είχε η βρώση εκείνη, μια και Αυτός, ως πνεύμα δεν είχε ανάγκη λήψεως τροφής;
Ο Χριστός έφαγε, όχι γιατί πεινούσε. Αυτό δεν θα είχε νόημα. Έφαγε για να πιστοποιήσει την Ανάσταση στους έντρομους μαθητές που νόμιζαν ότι έβλεπαν πνεύμα. Είναι σαν να τους έλεγε: «Μη φοβάστε, εγώ είμαι, ο δάσκαλός σας και όχι κάτι άλλο, μια οπτασία, ή ένα φάντασμα. Εγώ είμαι ο Ίδιος. Να, τρώγω, για να πεισθείτε για την παλαιά μου ταυτότητα».

Ερώτηση 151 : Θα αναστηθούν όλα ανεξαίρετα τα σώματα των νεκρών (σελ. 205) ;
Ναι, όλα, ανεξαίρετα. Διαφορά θα έχει μόνον η ποιότητα αναστάσεως των νεκρών σωμάτων, η οποία θα εξαρτηθεί από την ηθική κατάσταση των νεκρών, που διαμόρφωσαν κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής τους. Τα εξ αναστάσεως σώματα των δικαίων, οι οποίοι έζησαν ενωμένοι με τον Χριστό και κοινωνούσαν τα άχραντα μυστήρια θα είναι δοξασμένα και ακτινοβόλα, σώματα ντυμένα στο άκτιστο φως του Χριστού και στίλβοντα τη μαρμαρυγή της Θείας ενέργειας. Το καθένα τους θα λάμπει στη χάρη του Θεού, θα είναι φωτεινό, όπως ένας μικρός ήλιος. Θα είναι σώματα Θεωμένα.
Αντίθετα τα σώματα των ασεβών, όσων έζησαν μακριά από την Θεοποιητική χάρη του Θεού και κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής τους ήσαν σκεύη ακαθαρσίας και μέλη του διαβόλου, δούλα στην αμαρτία και τη φθορά, θα είναι σώματα δυσειδή και σκοτεινόμορφα, ανάλογα με την σκοτεινότητα του πνεύματος και της αποστασίας, το οποίο εδώ κάτω υπηρέτησαν. Των δικαίων η ανάσταση θα είναι «εις ζωήν», ενώ των αδίκων «εις κρίσιν» (Ιωαν. 5,29).

Ερώτηση 152 : Τι θα απογίνουν τα σώματα των ζωντανών κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού (σελ. 205-206) ;
Είναι αυτονόητο ότι τα σώματα εκείνων που θα βρίσκονται στη ζωή κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού δεν θα αποθάνουν, κάτι τέτοιο δεν θα είχε νόημα. Δηλαδή τα μεν σώματα των ήδη νεκρών θα αναστηθούν, θα ξαναζήσουν, τα δε σώματα των τότε ζώντων θα πεθάνουν; Για ποιο λόγο; Είναι σαν να λέμε ότι θα πεθάνουν και στη συνέχεια θα αναστηθούν!
Αν όμως δεν πεθάνουν τα σώματα αυτά, τι τελικά θα απογίνουν; Θα συνεχίσουν να ζουν όπως και πρώτα με την υλικότητα και τις φυσικές ανάγκες τους; Ασφαλώς όχι. Κάτι τέτοιο θα ήταν αφύσικο. Στον αιώνα της αναστάσεως, όπου όλα θα είναι πνευματισμένα και άφθαρτα, πώς θα εξακολουθήσουν να διαιωνίζονται υλικότητες και παλαιά σχήματα φθοράς; Τα σώματα θα υποστούν κάποια αλλοίωση που θα επιφέρει σ’ αυτά το Πνεύμα του Θεού. θα απορρίψουν την ύλη, θα γίνουν όμοια με τα εξ αναστάσεως σώματα των νεκρών και έτσι, κούφα και υπόπτερα θα αρπαγούν εις τον αέρα για να αποδεχθούν μαζί μ’ αυτά που θα αναστηθούν, τον ερχόμενο Κύριο. Θαύματα μεγάλα του Θεού, στα οποία εκλείπει τον πνεύμα μας, αδολεσχεί η φιλόθεος καρδιά μας και σιγά παντελώς ο νους μας!