Η εξομολόγηση ενός γυναικολόγου
Ο ιατρός Στόιαν Αδάσεβιτς είναι ο μοναδικός γυναικολόγος στην Σερβία, ο οποίος δημοσίως ομολόγησε ότι η έκτρωση είναι φόνος, για τον οποίο ευθύνονται τόσο ο ιατρός, όσο και η μητέρα.
Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Η αγιότης της ζωής», το οποίο είναι μια συλλογή των άρθρων του περί της ενδομητρίου παιδοκτονίας. Το σχόλιο πιο κάτω δεν χρειάζεται επεξήγηση.
«Είμαι ιατρός, γνωρίζω τις πράξεις μου, είμαι ένοχος για όλες τις φρικαλεότητες που έκανα εργαζόμενος ως γυναικολόγος και είμαι υποχρεωμένος να μαρτυρήσω, να αφυπνίσω, να προειδοποιήσω ότι η διακοπή της εγκυμοσύνης ουσιαστικώς είναι φόνος του αγέννητου ανυπεράσπιστου παιδιού. Στα τέλη της δεκαετίας του '80 ενεφανίσθη το υπερηχογράφημα με τη διαγνωστική δυνατότητα και μου έφερε πολλές εκπλήξεις. Είδα το έμβρυο, τους κτύπους της καρδιάς του, τις κινήσεις, το άνοιγμα του στόματός του στα μεγαλύτερα έμβρυα παρατήρησα το «πιπίλισμα» του αντίχειρος, το έμβρυο εσκέπτετο και αισθάνετο, διότι αντέδρα στους βαθείς διαπεραστικούς ήχους, επιταχύνοντας τις κινήσεις του.
Και ύστερα από 4-5 λεπτά όσον διαρκεί η άμβλωση, το έμβρυο τούτο, αυτό το ίδιο ανθρώπινο ον, κείται τεμαχισμένο μεταξύ των εργαλείων στο τραπέζι. Προς θλίψη και δυστυχία μου το 1988 έκανα την άμβλωση σε μια προχωρημένη εγκυμοσύνη των 4½ μηνών. Κατά τη διάρκεια αυτής της εγχείρησης, της οποίας τις λεπτομέρειες δεν μπορώ να περιγράψω άνευ ταραχής, φρυκιών ανακάλυψα το φονέα εντός μου.
Μια εγχείρηση, η οποία έπρεπε να είναι μια πράξη ρουτίνας, μετατράπηκε σε πραγματικό εφιάλτη. Τότε συνειδητοποίησα ότι έπραξα φόνο, ότι θανάτωσα τον άνθρωπο. Η γυναίκα αιμορραγεί πολύ, η ζωή της κινδύνευε. Προσευχήθηκα: «Κύριε, βοήθησέ με να σώσω τη γυναίκα και τιμώρησε εμένα!» Έκτοτε ποτέ μου δεν επανέλαβα όμοια πράξη. Ετυχε η νέα μου γνώση να συμπίπτει με την άποψη της Εκκλησίας - ότι το έμβρυο είναι ζωντανό ήδη από τη σύλληψή του, δηλαδή από την στιγμή της γονιμοποίησης του ωαρίου.
Η ενδομήτριος παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερη και βαρύτερη αμαρτία από τον απλό φόνο, επειδή το έμβρυο εντός της μήτρας είναι αδύναμο να αμυνθεί, ενώ δεν φταίει για τίποτε. Ως κοινωνία είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε το παιδί ιατρικώς, ηθικώς, δικαστικώς και νομικώς, διότι πρέπει να έχει όλα τα δικαιώματα, τα οποία έχει ένας ενήλικας. Τούτο είναι το καθήκον μας προς όλα τα μέλη της κοινωνίας μας».
Πελαγία Εμμανουήλ, Νηπιαγωγός, Λευκωσία
