Γέροντος Εφραίμ(του εν Αμερική)-- Επιστολαί.

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄

α΄) Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας.

9η. Η Εύα διετάχθη να μη φάγη από τον απηγορευμένον καρπόν, κατόπιν ήλθεν εις την θεωρίαν του, τον είδε, ενικήθη, έφαγε και απέθανεν εκ Θεού. Είδε λοιπόν και ενικήθη, την ενίκησεν η επιθυμία της απολαύσεως, έγινε πάλη μέσα της και η φιλαυτία την ώθησε εις την γεύσιν, διότι δεν προέκρινε την στέρησιν χάριν της υπακοής. Ο Θεός αυτούς που θα σώση, αυτούς που ζητούν το έλεός Του, δεν τους θέλει κούτσουρα, ουδέ ανάνδρους και δειλούς, ουδέ αδοκιμάστους. Πρόκειται περί θείας κληρονομίας δια πεπαιδευμένους Χριστιανούς. Λοιπόν θέτει ημάς ενώπιον πειρασμών, όπως γνωσθή η υπακοή μας εις τας εντολάς Του. Ο φωτισμός Του είναι εντός μας, η γνώσις του θελήματός Του μας διδάσκεται δια των Γραφών, η συνείδησις πάλιν ως πυξίς μας οδηγεί. Όλα τα ως άνω μας φωτίζουν εμπρός εις τον πειρασμόν. Όταν όμως υπερισχύη η προαίρεσίς μας εις το κακόν, τότε δεν υπακούομεν εις τας εντολάς Του. Επλάσθημεν αυτεξούσιοι και το αυτεξούσιον δεν καταδυναστεύεται. Και ως τοιούτοι, εάν εφοβούμεθα τον Θεόν, δεν θα επίπτομεν εις τον πειρασμόν, και εάν δεν αγαπούσαμε τον εαυτόν μας περισσότερον του Θεού, δεν θα εκκλίναμεν εις την αμαρτίαν. Αλλά η αγαθότης Του δεν άφησε και τας πτώσεις χωρίς φάρμακον ανορθώσεως, και ως εκ τούτου πάλιν επανερχόμεθα και γίνεται νίκη δια πτώσεως.
Δικαίους ονομάζει η Γραφή πάντας τους βιάζοντας εαυτούς να σωθούν, δικαιωθέντας δια πίστεως. Δεν θα τους αφήση να πέσουν, καθ’ ότι αγωνίζονται καλώς, δεν θα τους αφήση εις πειρασμόν υπέρ την δύναμίν των, όταν καταβάλλουν κάθε προσπάθειαν υπομονής. Όταν όμως υπάρχει δειλία και χλιαρότης, όταν υπάρχη ράθυμος προαίρεσις, αυτό αποτελεί και αιτίαν πειρασμού υπέρ την δύναμίν μας. Ο γογγυσμός σου είναι εφάμαρτος, είναι αποτέλεσμα φιλαυτίας και ανανδρίας. Εις πάντα να κάμνης υπομονήν, να ευχαριστής τον Θεόν και να μέμφεσαι την χλιαρότητά σου και ουχί τον Θεόν, που εσταυρώθη δια σε, άρα σε αγαπά, και αν σε αγαπά πως σε αφήνει να πέσης εις τον πειρασμόν; Ζήτησέ Του συγχώρησιν και ασφαλίζου εν τη υπομονή.
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄

α΄) Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας.

10η. Προσέχετε την ραθυμίαν τόσον εις την ευχήν, όσον και εις τους λογισμούς, χωρίς να εξαιρώ και την νωθρότητα εις τον αγώνα της αγρυπνίας. Μην αμελήτε, τέκνα μου, διότι η αμέλεια είναι δεινόν κακόν, γεννήτρια όλων των χαμερπών ηδονών, πρόδρομος της κολάσεως και αιτία δεινής αιχμαλωσίας. Μη κοιμάσθε τον της αμελείας ύπνον, διότι ο διάβολος είναι ξύπνιος και κρατά εις το χέρι του ένα δαδί αναμμένο και προσπαθεί να μας δώση φωτιά να καούμε. Ξυπνάτε, μας περιμένει κρίσις και δικαστήριον χωρίς έλεος! Μην αποθαρύνεσθε, μη χάνετε το θάρρος σας, ενίοτε μας αφήνει η αγία τροφός, η χάρις του Θεού, και πίπτομεν εις λογισμούς γελοίους και απρεπείς και ενίοτε εις λόγια, δια να ταπεινωθώμεν και να μη φρονώμεν υψηλά, αλλά να γνωρίσωμεν την ασθένειάν μας, πως χωρίς την χάριν του Θεού δεν δυνάμεθα να πράξωμεν ουδέν καλόν.
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄

α΄) Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας.

11η. Μη φοβού, αγωνίζου, θάρρος και ανδρείαν οπλίσου, έχομεν Ιησούν στρατηγόν, που οδηγεί το στράτευμά μας εις την ένδοξον νίκην! Μη δειλιάζης καθόλου, η δειλία προέρχεται εκ του πονηρού, όπως μας αφοπλίση και μας πιάση αιχμαλώτους. Έχε τας ελπίδας σου εις Εκείνον, όπου είπε: «Ου μη σε ανώ, ουδ’ ου μη σε εγκαταλίπω» (Εβρ. 13,5). Δεν θα μας αφήση να πειρασθώμεν περισσότερον των δυνάμεών μας.
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄

α΄) Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας.

12η. Παιδί μου, σε επεσκέφθη ο πειρασμός, δια να σου δοκιμάση την προαίρεσιν, με βάσιν τας προλήψεις. Αγωνίζου την καλήν μαρτυρίαν, μη φοβηθής τον απαίσιον εχθρόν των ψυχών μας. Ο Χριστός, καλό μου παιδί, παρακολουθεί τον αγώνα σου. Επιτρέπει εις τον πειράζοντα να σε ενοχλή δια να του δείξη το θαύμα Του, που έκανε εις σε αποσπώντας σε από τον κόσμον με την γλυκείαν Του χάριν. Μάχου, παιδί μου, κατά του εχθρού της ψυχής σου και μη του επιτρέπης τίποτε να κερδίση απ’ ότι «τζάμπα» σου εκέρδισεν εις τον κόσμον. Αντιστέκου κραταιά, ίνα χαρούν οι άγγελοι και σκιρτήσουν αγαλλόμενοι, διότι ενικήθη υπό σου ο ασώματος διάβολος με την συνδρομήν της αοράτου χάριτος του Θεού. Ο κόπος του κάθε αγώνος περνά, αλλά μένει η νίκη. Αν κανείς δεν «φάη με την κουτάλα» την κόλασιν εις τον καιρόν του πειρασμού, δεν πρόκειται να ίδη Χάριν Θεού. Μελέτα τον θάνατον, φεύγομεν δι’ ένα άλλον κόσμον. Ω, τι ωραίος και μακάριος! Άράγε θα γίνωμεν κάτοικοι αυτού του τόσον ωραίου κόσμου; Αυτόν τον πανευτυχή τόπον ας σκεπτώμεθα συνεχώς, δια να ημπορέσωμεν τούτον εδώ τον ψεύτικον και απατηλόν να καταφρονήσωμεν. Προσεύχου, παιδί μου, συνέχεια, σκέψου τας αμαρτίας, και κλαίε με καυτά δάκρυα, τα οποία πάρα πολύ θα σε ανακουφίσουν. Θα πενθήσης καλώς, όταν σιωπάς και δεν γελάς.
===============================================

[silver]

===============================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄

α΄) Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας.

13η. Παιδί μου ευλογημένο, χαίρε με την αγάπην του καλού μας Θεού, που σαν στοργικώτατος πατέρας, μας φροντίζει τόσον ωραία-έστω και με την σοφήν παιδείαν Του-δια την σωτηρίαν των ψυχών μας. Ημείς, παιδί μου, τρομάζομεν πολλάκις με κάτι το πειρασμικόν-όπως σου συνέβη και μου το γράφεις-χωρίς να γνωρίζωμεν ότι τίποτε το κακόν δεν ημπορεί να μας συμβή, διότι όλα γίνονται με την πρόνοιαν του Ουρανίου Πατέρα, προς αύξησιν της πνευματικής επιστήμης, κατά το ότι ο Θεός, εις τον άλλον κόσμον δεν θα βάλη βους (ανθρώπους αμυήτους πνευματικώς), αλλά σοφούς, πιστούς, επιστήμονας εις τας εμπειρίας των δαιμόνων και νικητάς κατά της ποικίλης αμαρτίας. Θάρρος, παιδί μου, εις τον αγώνα, δια πολλών θλίψεων και πειρασμών θα περάσωμεν το πέλαγος αυτής εδώ της ζωής μέχρις ότου φθάσωμεν εις τον ακύμαντον λιμένα της μακαρίας εκείνης ζωής, που δεν θα έχη τέλος, μήτε θλίψεις και κινδύνους. Κράτα γερά το τιμόνι της σωφροσύνης, δια να ξεπεράσωμε τους σκοπέλους της φοβεράς κολάσεως. Ούτω θέλει τους αγωνιστάς, μιμητάς, να μη φεισθούν δια την αγάπην Του τα μεγαλύτερα δεινά, διότι ούτω δεικνύουν την όντως αγάπην των προς Αυτόν, επάνω εις τον πειρασμόν φαίνεται η αγάπη εκάστου ανθρώπου, πόσον αγαπά τον Θεόν! Ο Ιησούς μας, τέκνα μου, μας θέλει με τελείαν αγάπην, δηλαδή δύο αγάπες, δεν χωρούν εις μίαν και την αυτήν καρδίαν. Ου δυνάμεθα δουλεύειν Θεώ και μαμωνά, αλλά μίαν καρδίαν αγνήν από νοθείαν οφείλομεν να Του δώσωμεν, ίνα μας δώση και Αυτός την ιδικήν Του καρδίαν, την αμόλυντον και τεθεωμένην.
===============================================

[silver]

===============================================
β΄) Περί Βίας, Ανδρείας και Αυταπαρνήσεως

Εύχομαι να γίνετε αγωνισταί ενός ενδόξου αγώνος, του οποίου θα επευφημήσουν την νίκην αι δυνάμεις των αγγέλων, διότι κοινός ο Δεσπότης, η αυτή κατοικία εις τους ουρανούς, εις αυτό το ίδιον άπλετον φως θα ζήσωμεν την αιώνιον ευτυχισμένην ζωήν, ζωήν την άληκτον και την ανέσπερον, θεοειδεστάτη ημέρα! Ανέκραζε στεντορικώς ο απόστολος των εθνών, ο Παύλος: «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού, θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή γυμνότης… κ.λ.π.» (Ρωμ. 8,35), πέπεισμαι, ουδείς δύναται να μας χωρίση από της αγάπης του Χριστού, όταν ο πόθος εγκαυθή ως η κάμινος επταπλασίως. Ναι, ούτως εύχομαι να γίνετε, ίνα δοξάσητε Εκείνον, ο Οποίος δι’ ημάς έγινεν αντικείμενον ύβρεων, ονειδισμών, ραπισμάτων και θανάτου, θανάτου δε Σταυρού! Μην απελπίζεσθε, όταν περιπίπτετε εις πειρασμούς και εις θλίψεις. Μη νομίσητε ότι μας εγκατέλειψεν ο Θεός ένεκεν των αμαρτιών μας, όχι, αλλά μας παιδεύει, ίνα μας διδάξη σοφίαν, δεν μας θέλει να είμαθα κούτσουρα, αλλά σοφούς της κατά Θεόν σοφίας. Εάν δεν πολεμηθώμεν, πως θα φανή ότι είμεθα στρατιώται του Χριστού; Ο στρατιώτης ενδέχεται εις τον πόλεμον να τραυματισθή, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι ενικήθη, και εάν νικηθώμεν, πάλιν σηκωνόμεθα και πολεμούμεν. Εις την αρχήν βέβαια της κλήσεώς μας, εις την εκλογήν προς τον βίον της αγνής αφοσιώσεώς μας προς τον Ιησούν μας, δεν δυνάμεθα να είμεθα συνεπείς εις τας απαιτήσεις Του, διότι οίδαμεν ότι υπάρχει και άλλος νόμος εντός μας, όπου αντιστρατεύεται εις τον νόμον του Θεού και της εκλογής μας, ο οποίος μάχεται να μας χωρίση από την αγάπην του Ιησού μας. Αυτός λοιπόν ο αγών δεν μας χαρακτηρίζει, ότι δεν είμεθα άξιοι της κλήσεως, αλλά μάλλον ο αγών προς κατάργησιν του νόμου της αμαρτίας, του εντός ημών θα μας χαρακτηρίση θερμούς προς την αγάπην του Χριστού μας. Διότι εάν ήτο δυνατόν χωρίς αγώνα η αγάπη του Χριστού να κατακτάται, τότε ουδεμίαν αξίαν θα είχεν η θέλησίς μας, αφού χωρίς αγώνα θα την εκέρδιζε κανείς. Δια τούτο λοιπόν θα βραβευθώμεν, όταν παρ’ όλην την αντίδρασιν της αγάπης του κόσμου, θα αποκτήσωμεν την ζωηφόρον αγάπην του Θεού και παρά την έλξιν της αμαρτίας, θα σταθώμεν πύργοι και εδραίωμα της αρετής! Εις τον σκοπόν μας θα σηκωθούν σύννεφα απειλούντα καταστροφήν και κατάργησιν, αι βρονταί των νεφών, θα προσπαθήσουν να μας φοβήσουν, δια να σπάση το ηθικόν μας, αλλά θαρσείτε και μη φοβήσθε, δια πολλών θλίψεων και πειρασμών θα φθάσωμεν εις τα προπύλαια της βασιλείας των ουρανών! Οι μάρτυρες ηγωνίσθησαν με πίστιν και αυταπάρνησιν τελείαν και έτσι επέτυχον επαγγελιών και αιωνίων στεφάνων δόξης! Ούτω και ημείς δια πίστεως εις τον Χριστόν μας και τελείας αυταπαρνήσεως θα δυνηθώμεν, χάριτι Χριστού, να νικήσωμεν. Πρέπει να φθάση το εσωτερικόν μας σθένος να λέγη με αποφασιστικήν φωνήν: ότι και τον θάνατον να μου δώσουν εγώ δεν κάμνω ούτε ένα βήμα από την πίστιν μου προς τον καλέσαντά με Χριστόν, την ζωήν μου δίδω, όχι όμως και ένα πόντον υποχωρήσεως. Εάν ούτω καυχάται το εσωτερικόν μας, ας ελπίσωμεν ότι η νίκη, χάριτι Θεού, θα είναι ιδική μας. Εύχεσθε εκτενώς, αγωνίζεσθε δυνατά, εγκρατεύεσθε, προσεύχεσθε, φορείτε απλά και ταπεινά ρούχα, μελετάτε, να σηκώνεσθε νύκτα και να εύχεσθε, δια να θερμανθήτε, να γίνετε βράχοι. Ούτω ηγωνιζόμην και εγώ ο ελεεινός, νύκτα εσηκωνόμουν κρυφά και έκαμνα μετανοίας, προσευχόμουν και η Παναγία μας θαυματουργικώς επενέβη εις την ταπεινότητά μου.
===============================================

[konstantinoupolitis]

Μια παρένθεση στα σοφά λόγια του γέροντα:

Χθες μιλούσα με έναν γνωστό μου απο Αγγλία. Μου έλεγε πως χρόνια πριν όταν ακόμα ήταν στο Όρος ο γέρων είχε περάσει ένα Πάσχα στην Μονή Φιλοθέου. Χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, άρχισε να μαζεύει κόκκινα αυγά και δεν τα κατέλυει. Την ίδια μέρα είχε μαζέψει κιόλας 4. Θεώρησε την άλλη ημέρα το όλο γεγονός εκ του πονηρού. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Την άλλη ημέρα το ανέφερε προς αυτόν. Και εκείνος του είπε επίσης το πονηρό του όλου πράγματος. Έπειτα απο αυτό τα ξεφλούδισε όλα για να τα φάει. Αν και 1 ημέρας όλα είχαν μουχλιάσει...

[silver]

===============================================
β΄) Περί Βίας, Ανδρείας και Αυταπαρνήσεως

2α. Ορώ τον αγώνα σας, αναμετρώ τους στεφάνους, ζηλεύω τα παράσημα, εμβαθύνω εις τον μέλλοντα αιώνα τα εμβατήρια που θα πλέξουν τα αγγελικά όντα, θαυμάζω και ταλανίζω εμαυτόν, όπου εγώ δεν αγωνίσθηκα, όπως εσείς αγωνίζεσθε! Σκεφθήτε, παιδιά μου, τους μάρτυρας τι υπέμειναν δια τον Χριστόν μας! Και όσον εσκότωναν τους μάρτυρας, τόσον ηύξανον οι Χριστιανοί, η Εκκλησία μας εποτίσθη με αίμα μαρτύρων. Μάρτυρες είμεθα εις αυτήν την σαθράν κοινωνίαν, διότι ελέγχομεν την ανηθικότητα και την απομάκρυνσιν των ανθρώπων από την λατρείαν του Θεού δια μέσου του αγνού, χάριτι Χριστού, βίου μας. Μείνατε, παιδιά μου, εις τον αγνόν τούτον βίον, μείνατε κοντά εις τον Ιησούν μας, και ας Του ομοιάσετε δια μέσου των συκοφαντιών και ψευδοκατηγοριών. Ούτως έκαμαν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι και οι αρχιερείς εις τον Κύριόν μας, αδίκως έπασχεν επάνω εις τον Σταυρόν, άρα και οι θέλοντες να είναι οπαδοί Του, τα όμοια θα υποφέρουν. Γονατίσατε εις τους αγίους πόδας του Ιησού μας και χύσατε δάκρυα αγάπης και πιστής αφοσιώσεως μέχρι θανάτου εις την ακολούθησίν Του και ας σηκώνονται τα κύματα έως του ουρανού και ας κατέρχωνται έως της αβύσσου. Ο Χριστός μας, ο αληθινός Θεός, με ένα φοβερόν και θεϊκόν νεύμα όλα τα κύματα θα τα διαλύση, αρκεί να έχωμεν πίστιν. Πιστεύετε αληθινά και ακλόνητα εις Εκείνον, όπου είπε: «Μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» ( Ματθ. 28,20 ). Μαζί μας είναι ο Ιησούς μας, μη δειλιάζετε. Αυτός θα υπερμαχήση δια πρεσβειών της Υπερμάχου Θεοτόκου και εις ημάς την νίκην θα χαρίση.
===============================================

[silver]

===============================================
β΄) Περί Βίας, Ανδρείας και Αυταπαρνήσεως

3α. Εάν η ραθυμία βλάπτη τους προχωρημένους, πόσον μάλλον τους νεωτέρους. Δια τούτο, τέκνα μου, βιάζεσθε, διότι ο εχθρός τόσον περισσότερον σπουδάζει να μας κολάση, όσον ημείς αμελούμεν εις τον αγώνα της ιδικής μας σωτηρίας. Μη νυστάζετε, εάν θέλετε να λυτρωθήτε των παγίδων του εχθρού, διότι πας ο κοιμώμενος δέχεται πληγάς θανασίμους, ενώ ο νήφων όσον και αν κτυπηθή, αγωνίζεται και δίδει και ο ίδιος πληγάς εις τον εχθρόν του. Την ευχήν, παιδιά μου, μη χάνετε με τον μετεωρισμόν και την αμέλειαν. Μη ξεχνάτε το : «οποίαν αρχήν βάλετε, αυτήν και θα ακολουθήσετε μέχρι τέλους». Λοιπόν φοβηθήτε το αποτέλεσμα και επιμεληθήτε μετά πολλής προσοχής την αρχήν, διότι θα έλθουν ημέραι, που θα αντιληφθήτε τον σοβαρόν λόγον τον οποίον σήμερον σας τονίζω. Βάλετε καλήν αρχήν τώρα, διότι «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Φωνάζετε το κοσμοσωτήριον όνομα του Ιησού Χριστού να το ακούουν όχι μόνον τα αυτιά σας, αλλά να το αντιλαλούν και αι χαράδραι. Αγωνισθήτε, διότι εσείς θα σωθήτε, εσείς θα δρέψετε γλυκύν καρπόν αιωνίου ζωής! Εγώ εκτελώ το καθήκον μου, διότι θέλω να φανώ συνεπής ενώπιον του Χριστού, ως προς την προσπάθειαν και επιμέλειάν μου δια την σωτηρίαν σας, όσον δια τας αμαρτίας, αυτό είναι προσωπικόν. Βιάζεσθε εις την αγρυπνίαν, διότι εξ αυτής πηγάζει αιώνιος ζωή, ο αγρυπνών θα απολαύση μεγάλην χάριν δια τον κόπον που καταβάλλει εναντιούμενος εις την φύσιν. Κανέν έργον της μοναχικής πολιτείας δεν είναι ανώτερον της αγρυπνίας. Ο αμελής εις την αγρυπνίαν, αντί χαρίτων θα θερίση «κουσούρια». Και πως θα παρουσιασθή με «μπαλωμένο» χιτώνα ενώπιον του Χριστού; Η αισχύνη του θα είναι ακατονόμαστος, όταν οι αδελφοί του θα εμφανισθούν με χιτώνας ολόλευκους και καινουργείς, «ο νοών νοείτω».
===============================================

[silver]

===============================================
β΄) Περί Βίας, Ανδρείας και Αυταπαρνήσεως

4α. Θυσιάσατε τους εαυτούς σας, δια να τους εύρητε εις τον παράδεισον αιώνια! Μη λήθη σας κυριεύση και σας απομάξη κάθε δρόσον πνευματικήν και ξηρανθήτε και αποθάνετε από Θεού. Γίνεσθε ανδρείοι στρατιώται Χριστού, μη Τον αρνηθήτε εις τα έργα σας, δοξάσατε λοιπόν το όνομα Αυτού, ας γίνετε ολοκαύτωμα υπέρ Αυτού, όπως αισθανθή ο Θεός οσμήν ευωδίας. Δια σας ικετεύω τον Θεόν, δια σας κλαίω, διότι δεν γνωρίζω τίποτε άλλο από την αγάπην και το να υποφέρω δια τα εν Χριστώ τέκνα μου. Μίαν χάριν ζητώ από εσάς, να αγαπάτε αλλήλους και να ταπεινώνεσθε αλλήλοις.
===============================================