Το φόρουμ εν Άθω- ένα αξέχαστο ταξίδι, ένα προσκύνημα ζωής

[agiooros]

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....

Να δούμε πότε

[panagiotisspy]

Δε μπορώ να το συνεχίσω Νίκο, δεν έχω τα ψυχικά εφόδια που χρειάζονται, ούτε την "εσωτερική ένταση" που απαιτείται..
Συγγνώμη..
Δεν ξέρω για το μέλλον..
Ας το συνεχίσει όποιος θέλει από όσους συμμετείχαν στο προσκύνημα του 2010..
Αλλιώς ας διαγραφτεί το θέμα....
Και πάλι συγχωρέστε με αδέρφια..
Συγγνώμη....

[Dimitris39]

ΣΥΝΕΧΕΙΑ.....

Σάββατο 15 Μαΐου

Η μέρα ξημέρωσε με πολύ “βαρύ” ουρανό και σιγανοψιχάλισμα.

Στη συνάντηση ήμασταν όλοι “Εγγλέζοι”!

Πρώτον αντίκρυσα τον παλιό μου γνώριμο τον Ανδρέα. Είχε ένα διάπλατο χαμόγελο και μιά έκδηλη χαρά!
Να και οι δύο Δημήτρηδες, ο φίλος και συνάδελφος του Ανδρέα και ο συνονόματός του εκ Νεμέας. Και αυτοί πρόσχαροι και ιδιαίτερα ευδιάθετοι!

Το αγροτικό φορτηγάκι του Ανδρέα, φορτωμένο ως επάνω με τελάρα λεμόνια και ποσότητα μελιού, δώρα στα εν Αθω αδέρφια μας στο Κουτλουμούσι και αλλού.

Μετά τις αναγκαίες συστάσεις και κάποιες λίγες κουβέντες, επιβιβαζόμαστε στα αυτοκίνητα, εγώ στου Δημήτρη και οι δύο φίλοι στο αγροτικό και ξεκινάμε για το επόμενο σημείο ανταμώματος με την πιό πολυπληθή ομάδα των Αθηναίων, στο 65ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας.

Αμέσως μόλις μπήκα στο Ι.Χ. του Δημήτρη, αρχίσαμε την φιλική κουβεντούλα και τα αστεία! Κανένας “κόμπος”, κανένας δισταγμός, καμμία αμηχανία! Σαν να γνωριζόμασταν από παλιά!
Ο Δημήτρης δεν είχε καλοκοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ και είχε ένα μικρό άγχος μήπως δεν καταφέρει να οδηγήσει τόσες ώρες. Ομως τελικά θα τα κατάφερνε χωρίς κανένα πρόβλημα. Οταν άλλωστε ο προορισμός είναι τόσο ωραίος, με κάποιον τρόπο όλα τα δύσκολα ξεπερνιούνται.

Αρχίζουν οι τηλεφωνικές επικοινωνίες. Ολα πηγαίνουν βάσει προγράμματος. Το σύνολο των υπόλοιπων αυτοκινήτων έχει ξεκινήσει στην ώρα του.

Στην διασταύρωση του Σχηματαρίου το μικρό κονβόϊ των δύο αυτοκινήτων σταματά, για να περιμένουμε το Νίκο που έρχεται απ' τη Χαλκίδα.
Μετά από δυό τρία λεπτά εμφανίζεται από κάποια απόσταση, με ταχύ κι' ενθουσιώδη νεανικό βηματισμό, νάρχεται προς το μέρος μας μες στο ψιλόβροχο.

Νέες χειραψίες, καινούρια φιλική και διάχυτα “εκδρομική” ατμόσφαιρα!

Μετά από 5 λεπτά, φτάνουμε στο σημείο συνάντησης. Η βροχή πέφτει τώρα δυνατή.

Να ο Αποστόλης, με το χιούμορ του σε άμεση εφαρμογή άμα τη εμφανίσει του! Και με την παρέα του! Μετά τους δύο Δημήτρηδες στον ισθμό, έφτασε η ώρα να γνωρίσουμε αυτή τη φορά δύο Διονύσηδες! Τον συνάδελφο του Αποστόλη και τον – καμμία σχέση με τα “βαρειά” φορουμικά γραπτά – ΔιονύσηGr!

Ομορφες ομολογουμένως στιγμές κοινωνικής συνεύρεσης και πραγματικής οικειότητας αναπτύσσονται σε χρόνο dt μεταξύ όλων μας!

Αλλά που είναι ο Οδυσσέας με τον φίλο του το Γιώργο? Αργησαν λιγάκι!

Πήρα τηλέφωνο τον Οδυσσέα να τον ρωτήσω που βρίσκονται.
Και έκπληκτος βλέπω έναν τύπο με μούσι να έρχεται προς το μέρος μου χαμογελαστός, με το τηλέφωνο στο αυτί και με το χέρι υψωμένο, κρατώντας και τον καφέ του! Να και ο Γιώργος δίπλα του! Είχαν φθάσει ήδη στο Olympus Plazza πριν από μας!

Απαντες παρόντες λοιπόν, ακριβείς στην ώρα τους και με γεμάτες τις καρδιές τους εύχαρι και αδελφική διάθεση!
Δόξα Σοι ο Θεός!

Μαζευτήκαμε σε ένα μεγάλο τραπέζι και πήραμε όλοι καφεδάκια.
Συζητήσεις διάφορες άρχισαν.
Δεν τις παρακολουθώ όμως αυτές καθ' εαυτές. Χαζεύω τους καινούριους φίλους, τους μέχρι χτες απόμακρους, διαδικτυακούς συνομιλητές με τα περίεργα nicknames και τα εμπνευσμένα avatars.
Είμαστε λοιπόν εμείς, που θα συμπροσκυνήσουμε στο Περιβόλι της Παναγίας, που θα περάσουμε όντες φίλοι κι' αδέρφια μιά βδομάδα της ζωής μας μαζί, ενώ μέχρι πριν από λίγο αν συναντιόμασταν τυχαία κάπου, δεν θα ανταλλάσσαμε ούτε ένα γειά.....
Είναι αλήθεια λοιπόν, ότι παντού μπορείς να βρεις ωφέλεια, με λίγη προσπάθεια και με τη βοήθεια του Θεού. Ακόμα και στο internet!

Πέρασε καμμιά ώρα, ο χρόνος πιέζει, πρέπει να φύγουμε για το επόμενο σημείο συνάντησης τον Νέο Παντελεήμονα. Μας περιμένουν κι' άλλα αδέρφια εκεί!

Ξεκινάμε λοιπόν εκ νέου, αυτή τη φορά είμαστε 4 αυτοκίνητα.
“Καταπίνουμε” τα χιλιόμετρα, διαβαίνοντας συνεχείς σταθμούς διοδίων, ων αριθμός ουκ έστιν!
Στο δρόμο θα χαθούμε, θα ξαναβρεθούμε, θα προσπεράσουμε ο ένας τον άλλον, πάλι θα χαθούμε και πάει λέγοντας.

Κατά τη διαδρομή είχα επικοινωνία με την Σμαρώ, η οποία μας προειδοποίησε για καταιγίδες στην περιοχή της Κατερίνης.....

Φτάσαμε τελικά κατά τις 2 το μεσημέρι, όπως είχαμε σχεδιάσει. Ούτε κατάλαβα πως πέρασαν οι ώρες, μέχρι να βρεθούμε στην πλατεία του Νέου Παντελεήμονα και στην είσοδο του Corfu.....
Δεν έβρεχε πιά, αλλά όμως φυσούσε πολύ.....

Να ο Νικηφόρος, ευγενέστατα, αδελφικά και ωραία, σαν “αρχοντάρης” του Πλαταμώνα, μας προϋπαντά στο κατώφλι του εστιατορίου και μας οδηγεί στον 1ο όροφο όπου βρίσκονται οι υπόλοιποι.

Να ο φίλος του Νικηφόρου, ο χαμογελαστός Χρήστος!
Να και τα φιλαράκια απ' την Κύπρο, ο Φώτης και ο Χάρης, αρχίζουν αμέσως τα πειράγματα και τους αστεϊσμούς!
Ο καλωσυνάτος Δημήτρης απ' τις Σέρρες, ο οποίος “σεργιάνησε” τα δύο Κυπριωτόπουλα στη Σουρωτή και στη Θεσσαλονίκη, πριν τους φέρει κοντά μας.
Η γλυκειά μας η Σμαρούλα η “οικοδέσποινα” της συνάντησης, με τα τρία αγγελούδια της. Και η όμορφη Κατερίνα, η φίλη της.

Εναν “περίδρομο” φαγητά παραγγείλαμε! Σε βαθμό υπερβολής, λες και δεν θα ξανατρώγαμε ποτέ! Και βέβαια τα μισά έμειναν!

Είπαμε διάφορα αγναντεύοντας την εκπληκτική θέα του πελάγους με φόντο το πανέμορφο κάστρο του Πλαταμώνα.....

Ωραία η παρέα, πρωτόγνωρη η αδελφικότητα, Ευλογημένο το μικρής διάρκειας μοίρασμα σκέψεων και Αγιορείτικων προσδοκιών.....

Μου φάνηκε σαν να κράτησε μόνο λίγα λεπτά η συνάντηση του Νέου Παντελεήμονα...

Ολοι μας αδημονούσαμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας για την Ουρανούπολη, αλλά από την άλλη αισθάνθηκα ότι δεν “χόρτασα” τον Δημήτρη και τη Σμαρώ.
Και έπρεπε να τους αποχαιρετήσω τόσο σύντομα. Συγκινήθηκα πολύ. Είναι βλέπεις και τόσο τεράστια η απόσταση Λακωνίας – Μακεδονίας, που δύσκολα δίνονται τέτοιες ευκαιρίες για αντάμωση.

Ας είναι όμως Ευλογημένο! Καμμιά σημασία δεν έχουν οι αποστάσεις, όταν υπάρχει η νοερή ζεστασιά των ψυχών!

Το ταξίδι συνεχίστηκε και φτάσαμε μετά από 3 ώρες στο τέρμα της διαδρομής.
Σε ένα σημείο παρακάμψαμε, για να βάλει βενζίνη ο Ανδρέας, που παραλίγο να ξεμείνει.

Να και πάλι για πολλοστή φορά η Ουρανούπολη!
Πόσο έχει συνδεθεί αυτός ο τόπος με το Αγιον Ορος, πόσο όμορφο αίσθημα δημιουργεί κάθε φορά η άφιξη εδώ!

Δεν είναι τυχαίο το χρώμα και το άρωμα, αλλά και το όνομα, αυτής της μικρής και γραφικής πολιτείας.
Τόσοι αιώνες ιστορίας, συνυφαίνουν αυτής της πόλης τον χαρακτήρα, με την Ευλογημένη αύρα της πέραν του λιμανιού της και προς τον νότο, Μοναστικής πολιτείας.
Η Ουρανούπολη έχει αδράξει λόγω θέσης και γεωγραφίας, μιά μεγάλη “δόση” Αθωνικής “ουσίας”. Και έτσι, αυτή η “εσχατιά” του “έξω κόσμου”, κατέχει ασυζητητί, περίοπτη θέση στην καρδιά του κάθε Αγιορείτη προσκυνητή.

Να και το ξενοδοχείο “Μακεδονία” του φίλου και μέλους του φόρουμ, του Στέλιου! 7 δίκλινα δωμάτια για τους 14 της παρέας μας! Καταλάβαμε έναν ολόκληρο όροφο! Να και ο διαχωρισμός των δυάδων:

Νίκος και Δημήτρης εκ Νεμέας, Ανδρέας και ο φίλος του ο Δημήτρης, Αποστόλης με τον συνάδελφο Διονύση, Νικηφόρος και Χρήστος, Οδυσσέας και Γιώργος, Φώτης και Χάρης.....
Ποιοί απομένουν? Εγώ και ο Διονύσηςgr!
Να λοιπόν λίγα δευτερόλεπτα αμηχανίας.....Ωστε θα μείνω με τον “αυστηρό” Διονύση?

Η αμηχανία κράτησε ελάχιστες στιγμές..
Γιατί μπορεί τα γραπτά να έχουν μερικές φορές “βάρος”, αλλά η ματιά και η διάθεση δεν “ζυγίζουν” ούτε γραμμάριο.....


Μετά την τακτοποίησή μας στα δωμάτια, κατεβήκαμε μιά βόλτα στην reception και μάθαμε άσχημα νέα απ' τον Στέλιο. Το πιθανότερο είναι ότι την επομένη θα υπήρχε απαγορευτικό απόπλου. Για το ενδεχόμενο αυτό, ο Στέλιος είχε ήδη φροντίσει καλού κακού, να μας κλείσει δωμάτια σε κάποιο άλλο ξενοδοχείο, μιάς και το “Μακεδονία” ήταν πλήρες για το βράδυ της Κυριακής.

Μουδιάσαμε όλοι.....
Μα δεν φυσούσε τόσο πολύ.....
Γιατί να μην έχει καράβι?

Τόσες φορές είχα πάει στο Ορος και ποτέ δεν μου είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Ούτε του Νικηφόρου του έτυχε ποτέ, ο οποίος είχε πάει ακόμα περισσότερες φορές.
Τέλος πάντων, ας είναι.....
Θα δούμε το πρωί, ό,τι θέλει ο Κύριος ας γίνει.

Βγήκαμε έξω, ήπιαμε καφεδάκι, πήγαμε για φαγητό, φλυαρήσαμε, γελάσαμε, “αδελφοποιηθήκαμε” ακόμα περισσότερο.
Και επιστρέψαμε στα δωμάτια να πλαγιάσουμε, κοιτάζοντας ολοένα κατά τη θάλασσα.
Και “στήνοντας αυτί” διαρκώς να αφουγκραστούμε, την ένταση του βουητού του ανέμου και του παφλασμού των κυμάτων που “έσκαγαν” στην ακρογυαλιά.

Δεν μπορεί, δεν θάχει απαγορευτικό αύριο, θα κόψει ο αέρας, θάναι καλοτάξιδη η θάλασσα.....
Καλό ξημέρωμα νάχουμε και πρώτα ο Θεός θα δούμε.....

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....

Το ωραίες εποχές. Εκεί πρωτοεδειρα πολλούς. .

[vasilisalt]

Πράγματι. Μοναδικές στιγμές του φόρουμ!!!
Αν είχες έρθει κιόλας στο προσκύνημα...

[Dimitris39]

Πράγματι. Μοναδικές στιγμές του φόρουμ!!!
Αν είχες έρθει κιόλας στο προσκύνημα...

Εσύ που είσουν και δεν σε είδα

[stathis73]

Αβγαλτοι νεοι και χωρις εμπειρία προσκυνητες, οταν πας για να μπεις στο ορος,παιρνεις πρόβλεψη καιρου και αν δινει βοριαδες κανεις κρατηση εισοδου απο Ιερισσό καθως και εξοδο και αναλογα πράττεις, αλλα τι περιμενεις απο Αθηναιους!!!!!!

[nikiforos]

Καλό μεσημέρι φίλε Στάθη.
Οταν έχει βοριάδες ή Ανατολικούς ανέμους μπαίνουμε από την Ουρανούπολη...
Με Δυτικούς κ νότιους από Ιερισσό κ με την προϋπόθεση ότι είναι πάνω από 3 ή 4 Μποφόρ...

[nickzark]

Αβγαλτοι νεοι και χωρις εμπειρία προσκυνητες, οταν πας για να μπεις στο ορος,παιρνεις πρόβλεψη καιρου και αν δινει βοριαδες κανεις κρατηση εισοδου απο Ιερισσό καθως και εξοδο και αναλογα πράττεις, αλλα τι περιμενεις απο Αθηναιους!!!!!!

Καλά εσυ την πρόβλεψη που την βρίσκεις ;; Και να είναι και σωστή

[stathis73]

Εκει οπου λεει η λογικη, συνηθως στην προβλεψη καιρου της περιοχης απο πολλα σαιτ που ασχολουνται με τον καιρο, εσυ παρε την αμεση δραση μπορει να ξερουν καλυτερα........

[stathisekp]

Εκει οπου λεει η λογικη, συνηθως στην προβλεψη καιρου της περιοχης απο πολλα σαιτ που ασχολουνται με τον καιρο, εσυ παρε την αμεση δραση μπορει να ξερουν καλυτερα........

Καλώς τον!!!! Χρόνια και ζαμάνια!!!