"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Αφου το πηγατε τοσο μακρυα να σας πω κατι που εζησε ενας δικος μου

Τον καιρο εκεινο τον ευλογημενο που ειτανε ο π.Παισιος ακομη εν ζωη
πηγανε σε ενα αναπηρικο καροτσακη με απο γεννηθης διαφορες δυσμορφιες των κατω ακρων εναν νεαρο
13 περιπου ετων
μπηκανε μεσα στο κελι του και μετα απο 6 περιπου ωρων και μετανοιας προσευχης και μεσιτιας του πατρος παισιου
το νεαρο αγορι σηκωθηκε και περπατησε με υγειεστατα ποδια
η χαλαρη του πιστη ομως γιατι και κατι ειπε νομιζω που δεν αρμοζε με το θαυμα
τον επανεφερε μετα απο 10 περιπου λεπτα στην αρχικη του θεση στο Καροτσακι
αυτο το ειδε και δεν το ακουσε απο αλλον εινα αξιοπιστο ατομο δικο μου το οποιο
εζησε ολο την Δοξα του Κυριου στο αποκορυφομα της
το που ειναι τωρα???


ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
78 πλεων ετων

Αυτό που λέτε για την υπερηφάνεια και την "αίσθηση ολιγοπιστίας" μας αφορά όλους.
Ποιός δεν έχει ευεργετηθεί απ' τον Κύριο άλλωστε?
Κανείς.

Αλλά βέβαια,
Το να ευεργετηθεί κάποιος δεν σημαίνει "σωτηρία".
Το αντίθετο, δεν σημαίνει οπωσδ'ηποτε "τιμωρία", μπορεί να είναι και μεγαλύτερη ευεργεσία.
Ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε τίποτα.

Και επίσης,
Κοιτάξτε, με το να βιώσουμε κάτι θαυμαστό, δεν σημαίνει ότι ξαφνικά φωτιστήκαμε και κατά συνέπεια τα ανθρώπινα πτωτικά μας στοιχεία εξαφανίστηκαν.



Αυτό το "διαρκές μπαράζ" πάλης με το εγώ και το "μήπως", ακολουθεί ως το τέλος ακόμα και τους Αγίους πολλές φορές.

Το θέμα είναι τουλάχιστον, να το αντιλαμβανόμαστε και να το "παλεύουμε". Να μην το περνάμε "στο ντούκου".

Υπάρχει άνθρωπος που κάποια μέρα να είπε ή να αισθάνθηκε μέσα του?:
" Με εγκατέλειψε η υπερηφάνεια, μου έφυγε πλήρως ο κάθε εγωισμός"

Αν το είπε, ή το αισθάνθηκε, τάχασε όλα.

Το θέμα είναι ο διαρκής αγώνας και η πάλη.
Και η Αγάπη στο Χριστό.

Και αν παλεύουμε διαρκώς, τότε θα νικήσουμε.
Πρέπει όμως να παλεύουμε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, γιατί αν ένα δευτερόλεπτο πριν "νικήσουμε", αισθανθούμε ότι "νικήσαμε", τότε δυστυχώς "χάσαμε"..

Ψυχούλα μέσα στους χιλιάδες προσκυνητές που τίμησαν τον άγιο της Ενορίας μας, και της περιοχής μας ( Άγιος Άρτέμιος) που φέρει το όνομά του, ήταν και η Ψυχούλα; Ο Κύριος και δια πρεσβειών του Αγίου Αρτεμίου ευχόμαστε να σκεπάζει όλους μας και όλο τον κόσμο

aposal έγραψε:Αποσπάσματα από το βιβλίο «Σκεύος εκλογής» του ιερομονάχου Χριστόδουλου Αγιορείτου

Είπε ο Γέροντας :
-Κάθε ασθένεια που μας βρίσκει έχει τα αίτιά της στη δική μας απροσεξία.

Και εδώ στηρίζεται , αυτό που προείπα σε προηγούμενό μου,
" Ε .... τώρα προσπάθησε να κάνεις λιγότερες αμαρτίες ..."
και το οποίο είναι κατά την ταπεινή μου άποψη, πολύ σημαντικό.

Πάντως η Οίηση είναι πολύ ύπουλη ασθένεια του πνεύματος , και δεν την καταλαβαίνουμε εύκολα.
Αν είναι ευλογημένο.

Ax Smartie σευχαριστω πολυ που τα γραψες αυτα γιατι νομιζα οτι μονο εγω εχω τετοιους λογισμους! μην λες οτι εσυ δεν ειχες το θαρρος να τα αναφερεις, κατσε να σου πω και θα δεις οτι τα ιδια χαλια εχουμε!

εγω μεν το ανεφερα αλλα απο χτες δεν ξερεις τι εχω τραβηξει με τους λογισμους μου και ποσες φορες εχω αλλαξει γνωμη αν επρεπε ή όχι να το πω! κατ αρχας συνεχεια ζουλαω την περιοχη ψαχνοντας την κηλη. τωρα ποναω παλι απο το ζουληγμα πια!!! και επισης βηχω επιτηδες (γιατι για οσους δεν ξερουν ετσι τεσταρεις να δεις αν υπαρχει). για να μην αναφερω ποσους λογισμους στραβους. απο χτες ειμαι σε ενα πνευματικο χαλι χειροτερα απο πριν.

φυσικα κι εχω περηφανεια ή τέλος παντων πεφτω ευκολα στην παγιδα της αλλα σε αυτη την περιπτωση δεν την επαθα μονο απο περηφανεια αλλα η αμφιβολια μου ξεκινησε απο το σκεπτικο οτι ειμαι αναξια να μου γινει τετοια χαρη.

μετα περασα στο τριτο σταδιο οπου σκεφτομουν οτι αφου ειμαι τοσο απιστη σιγουρα θα ξαναβγει και καλα να παθω!

κι επισης κατι αλλο σημαντικο πιστευω που δειχνει τα χαλια μου. Αυτό το προβλημα υγείας ήταν αιτια να αποφασισουμε με το συζυγο οτι δε θα παμε για τρίτο παιδί (με τη σύμφωνη γνώμη που πηρα από τον εξομολόγο). Ετσι εγω το ερμηνευσα οτι ο Θεος ειδε οτι δε μας παιρνει για τριτο παιδι και γι αυτο επετρεψε να συμβει κι οτι μου ηρθε κουτι!!!!. Ειδα την αρρωστια δηλαδη σαν ευεργεσια και οχι σαν παιδευση!!!! Εκτος που κακως εδωσα ερμηνεια -γιατι αν δεν ημουν περηφανη θα ελεγα οτι ο Θεος ειδε ποσο αναξια ειμαι και δε με αφηνει να παω για τριτο, χτες που εξαφανιστηκε το προβλημα, μολις συνειδητοποιησα οτι πλεον δεν υπαρχει εμποδιο....απογοητευτηκα και φοβηθηκα και για τις οικον. δυσκολιες και για την πιθανοτητα να ξαναπαρουσιαστει το προβλημα!!!!!!! παραλιγο και θα ζηταγα και τα ρεστα απο τον Αγιο!!!!!!!!!

καταλαβες χαλια;;;; αυτά ειναι χαλια. απιστια στο μεγαλειο της! τελικα καλυτερα να μη ζητάω τιποτα γιατι οταν το αξιωθώ το στραβοκοιτώ καχυποπτα. αφου βλεπω οτι δε μπορω να το διαχειριστω κακως το ελπισα να συμβει.
στο τελος θα δουμε και το..ακτιστο φως και θα ψαχνουμε να βρουμε το...καλωδιο τροφοδοσιας.

βεβαιως φταιει και που ποτε δεν εχω διαβασει τετοιες περιπτωσεις για ανθρωπου που αμφισβητησαν το θαυμα που αξιωθηκαν και τι λογισμοι μπορουν αν σου ρθουν μετα και ημουν οντως απροετοιμαστη για κατι τετοιο.

Επισης και να μη σας κουραζω αλλο, ειναι το τελευταιο, ηθελα να πω και κατι αλλο, μια αλλη παραμετρο σχετικα με τις ανωθεν ευεργεσιες:

καποιοι ειμαστε οντως απιστοι γιατι για να παραδεχτουμε οτι εγινε κατι ανωθεν, θελουμε να ακουσουμε για αναπηρους που περπατησαν, για καρκινους που θεραπευτηκαν και τα συναφη. αν μας πουν καποιο περιστατικο ζωής ακομα και να μη το δειξουμε, εσωτερικα αμφισβητουμε και δεν το προσμετραμε. Εχω αξιωθει πολυ πιο σημαντικες ευεργεσιες απο αυτο ομως δεν ειπα εκεινα αλλα αυτο γιατι δεν εχω τα κουραγια για τις αναμενομενες αμφισβητησεις, αν ημουν τοσο πιστη ομως θα τα διαλαλουσα γιατι ο Θεος πρεπει να δοξαζεται και ουτε που θα μ ενοιαζαν οι αντιδρασεις.

Μ.Δ.Κ. οχι δεν ηξερα οτι υπαρχει τετοια ενορια αλλα ετσι κι αλλιως θα ηταν αδυνατο να ερθω για προσωπικους λογους που δεν ειναι του παροντος. πες μου ομως σε παρακαλω που ειναι αυτη η ενορια.

Οι καταθέσεις ψυχής είναι ανεκτίμητες.

Πιστεύω όμως, ότι όλων μας οι σκέψεις όταν "ανιχνεύουμε" Θεία επέμβαση προς όφελός μας, πάνω-κάτω έτσι διαμορφώνονται.

Λέμε:

"Λες?????"

"Μήπως όμως.....?????"

"Αν συνέβη αυτό, τότε εκείνο τι????"

Κλπ.

Η ακλόνητη Πίστη σώζει πάντοτε.
Ποιός όμως είπε ότι είναι εύκολη?

Η αίσθηση άλλωστε που νομίζω ότι θα νιώθαμε, όταν αποκτούσαμε ακλόνητη βεβαιότητα για την Ανωθεν προέλευση κάποιας παρέμβασης, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε ποτέ να περιγραφεί με λόγια σε ένα φόρουμ.

Και επίσης, η Θεία επέμβαση στη ζωή μας, την κάνει νομίζω μιά για πάντα δυσκολότερη "κοσμικά" και "εγκεφαλικά", αλλά την απλοποιεί πολύ για την καρδιά μας.
Και χρειάζεται πάντα από το σημείο αυτό και μετά, να προσπαθούμε να αποφεύγουμε τις εγκεφαλικές δυσχερείς μεταφράσεις, με ένα απλό "Δόξα Σοι ο Θεός".

Ετσι μου φαίνεται.....

(Τα παραπάνω τα αναφέρω κυρίως για τον εαυτό μου, ο οποίος δεν συμμορφώνεται δυστυχώς κατ' αυτόν τον τρόπο).

Ευχαριστούμε Ψυχούλα και Σμαρώ για το "άδειασμα" στην οθόνη των ψυχών σας.

ψυχουλα έγραψε:
φυσικα κι εχω περηφανεια ή τέλος παντων πεφτω ευκολα στην παγιδα της αλλα σε αυτη την περιπτωση δεν την επαθα μονο απο περηφανεια αλλα η αμφιβολια μου ξεκινησε απο το σκεπτικο οτι ειμαι αναξια να μου γινει τετοια χαρη.

Αχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ Ψυχούλα............................................................Έτσι άρχισε και η δικιά μου κατρακύλα .
Ευχομαι ο Αγιος Αρτέμιος να σε βοηθάει συνέχεια...και σε παρακαλώ μην δειλιάσεις όπως έκανα εγώ....!

panagiotisspy έγραψε:
Ευχαριστούμε Σμαρώ για το "άδειασμα" και τα μαύρα χάλια στην οθόνη, της ψυχής σου.

Υ.Σ Την ψυχούλα την έβγαλα....για ευνόητους λόγους!

Μ.Δ.Κ. έγραψε:Ψυχούλα μέσα στους χιλιάδες προσκυνητές που τίμησαν τον άγιο της Ενορίας μας, και της περιοχής μας ( Άγιος Άρτέμιος)

Παγκράτι;
Φιλολάου και πέριξ;