Εγώ;
Ροδίζει ο ήλιος το πρωί και κρύβονται τ' αστέρια•
στον ουρανό λαμποκοπούν κάτασπρα περιστέρια.
Μοσχοβολάει γιασεμί, βασιλικός και δυόσμος
μες τη δροσιά του πρωινού. Όμορφος πού' ναι ο κόσμος!
Στο ποταμάκι το ρηχό δυο πάπιες κολυμπάνε
και πίσω τα παπάκια τους ακολουθούν και πάνε.
Παιδιά τα βλέπουν και γελούν, και παίζουν και πηδάνε•
ψωμί με τα χεράκια τους, τους ρίχνουνε να φάνε.
Μα εγώ το φως του πρωινού ποτέ μου δεν το είδα•
πουλιά δεν είδα να πετούν σαν έσβηναν τ' αστέρια.
Δε μύρισα το γιασεμί, δεν ξέρω τον αέρα,
κι ούτε λουλούδι έκοψαν τα παιδικά μου χέρια.
Ποτέ μες το ρηχό νερό δεν είδα τη μορφή μου,
δε γέλασα, δεν έπαιξα μες τη μικρή ζωή μου.
Κούνια ποτέ δεν έκανα στου δέντρου τη δροσιά,
κρυφτό δεν έπαιξα ποτέ με τ' άλλα τα παιδιά.
Στης μάνας του την αγκαλιά ναζιάρικα γκρινιάζει
ένα μωρό• και με στοργή, εκείνη το θηλάζει.
Τα δάχτυλά του μπλέκουνε στα μαύρα της μαλλιά,
κι ένα τραγούδι τρυφερό αυτή του τραγουδά.
Μα εγώ, ποτέ δε θήλασα σε κάποια αγκαλιά•
ποτέ δε με χαϊδέψανε της μάνας τα μαλλιά•
ποτέ τραγούδι τρυφερό δε χάιδεψε τ' αυτιά μου,
χέρι ποτέ δε μ' άγγιξε ν' ακούσει την καρδιά μου.
Στην αγκαλιά την πατρική δεν έτρεξα ποτέ
τα χέρια του τα δυνατά, ασφάλεια να μου δώσουν•
ούτε κι όταν θελήσανε μια μέρα οι δυνατοί
τη διψασμένη για ζωή, ψυχή μου να σκοτώσουν.
Ποτέ δε με ρωτήσανε αν ήθελα να ζήσω,
αν ήθελα την ομορφιά του κόσμου ν' αντικρίσω!
Ποτέ τους δε θελήσανε ν' ακούσουν τη φωνή μου•
φορτίο ήμουνα γι' αυτούς, και κόψαν τη ζωή μου.
Της μάνας μου το παιδικό τραγούδι, ήταν βρισιά•
τα λόγια της τα τρυφερά, για μένα ήταν στριγκλιά.
Της μάνας μου η παρηγοριά ήταν για μένα τρόμος
και των γονιών μου το άγγιγμα, για την ψυχή μου φόνος.
Αντί για μια θερμή αγκαλιά, χώμα ψυχρό με ζώνει
και το μικρό κορμάκι μου σκοτάδι το στοιχειώνει.
Αντί για γάλα μητρικό, σκουλήκια έχει η κοιλιά μου,
κι αντί σκιρτήματα χαράς, σίγησε η καρδιά μου.
Στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω να ξαποστάσω.
Αυτός τραγούδια θα μου πει ώσπου να τα χορτάσω.
Μάνα, πατέρας κι αδελφός, και φίλος και ζωή,
ό,τι θελήσω και ποθώ, είσαι για μένα Εσύ.
Μόνο Εσύ με νοιάστηκες, μόνο Εσύ με ξέρεις,
τη θλίψη μου μοιράζεσαι, στον πόνο μου υποφέρεις.
Το Πνεύμα Του με ακουμπά, κι εγώ παρηγοριέμαι•
στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω κι αποκοιμιέμαι.
Ν. Μ.
Re: Θρησκευτική ποίηση
Δημοσιεύτηκε: Τρί Φεβ 28, 2012 9:36 pm
από ΜΙΧΣ
fotis έγραψε:''Αγνή Παρθένε''
Ποίημα Αγίου Νεκταρίου
Αγνή Παρθένε Δέσποινα,
άχραντε Θεοτόκε,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Παρθένε μήτηρ άνασσα,
πανέδροσέ τε πόκε.
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Υψηλότερα Ουρανών,
άκτίνων λαμπρότερα,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαρά παρθενικών χορών,
αγγέλων υπέρτερα,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Εκλαμπροτέρα Ουρανών,
φωτός καθαρότερα,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Τών Ουρανίων στρατιών,
πασών άγιωτέρα
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Μαρία άειπάρθενε,
κόσμου παντός κυρία
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Αχραντε Νύμφη Πάναγνε,
Δέσποινα Παναγία,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Μαρία νύμφη άνασσα,
χαράς ημών αιτία,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Κόρη σεμνή βασίλισσα,
Μήτηρ ύπεραγία,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Τιμιωτέρα Χερουβείμ,
ύπερενδοξοτέρα
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Των ασωμάτων Σεραφείμ,
των Θρόνων υπέρτερα,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε τό άσμα Χερουβείμ,
Χαίρε ύμνος αγγέλων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε ώδή των Σεραφείμ,
Χαρά των αρχαγγέλων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε ειρήνη και χαρά,
λιμήν της σωτηρίας
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Παστός τοϋ λόγου ιερά,
άνθος της αφθαρσίας,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε παράδεισε τρυφής,
ζωής τε αιωνίας,
Χαϊρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε τό ξύλον της ζωής,
πηγή αθανασίας,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Σέ ικετεύω Δέσποινα,
Σέ, νϋν, επικαλούμαι,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Σέ δυσωπώ Παντάνασσα,
Σήν χάριν έξαιτοϋμαι,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Κόρη σεμνή και άσπιλε,
Δέσποινα Παναγία,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Θερμώς επικαλούμαι Σε,
Ναέ ηγιασμένε,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Αντιλαβού μου, ρϋσαι με,
από τοϋ πολεμίου,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Και κληρονόμον δειξόν με,
ζωής της αιωνίου,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Υπέροχος ύμνος στην Παναγία μας. Ευχαριστώ που τον συμπεριέλαβες με βοηθά πολύ.
Re: Θρησκευτική ποίηση
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Μαρ 01, 2012 5:20 pm
από fotis
ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ.
Καρφωμένα στο αγριόξυλο του σταυρού,
σχηματίζουν μι αμβλεία γωνία.
Είναι τα ίδια γόνατα που προβάτιζαν,
παίζοντας γύρω από το κόκκινο
φουστάνι της μάνας του,όταν
ήτανε βρέφος δέκα μηνών.
Που αργότεραμέφηβος,τα ακούμπαγε κάτω
στη γη πριονίζοντας το ξύλο ενός κέδρου.
Που λύθηκαν κι έπεσαν,ένας σωρός,
μία νύχτα που η άνοιξη ήταν αβάσταγη
και μύριζε η γης κι ο ουρανός λεμονάνθι
στο Όρος των Ελαίων.
Κι είναι ακόμη τα γόνατα
που κάθιζε,αμίλητος δύο δύο τα παιδιά
κι απλώνοντας δίπλα του,πάνω στην γη,
το απέραντο χέρι του,τα φίλευεν ένα
λουλουδάκι κομμένο
από τον πλούτο του σύμπαντος.
Νικηφόρος Βρεττάκος.
Re: Θρησκευτική ποίηση
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Μαρ 01, 2012 6:51 pm
από panagiotisspy
mixs έγραψε:
fotis έγραψε:''Αγνή Παρθένε''
Ποίημα Αγίου Νεκταρίου
Αγνή Παρθένε Δέσποινα,
άχραντε Θεοτόκε,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Παρθένε μήτηρ άνασσα,
πανέδροσέ τε πόκε.
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Υψηλότερα Ουρανών,
άκτίνων λαμπρότερα,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαρά παρθενικών χορών,
αγγέλων υπέρτερα,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Εκλαμπροτέρα Ουρανών,
φωτός καθαρότερα,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Τών Ουρανίων στρατιών,
πασών άγιωτέρα
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Μαρία άειπάρθενε,
κόσμου παντός κυρία
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Αχραντε Νύμφη Πάναγνε,
Δέσποινα Παναγία,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Μαρία νύμφη άνασσα,
χαράς ημών αιτία,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Κόρη σεμνή βασίλισσα,
Μήτηρ ύπεραγία,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Τιμιωτέρα Χερουβείμ,
ύπερενδοξοτέρα
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Των ασωμάτων Σεραφείμ,
των Θρόνων υπέρτερα,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε τό άσμα Χερουβείμ,
Χαίρε ύμνος αγγέλων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε ώδή των Σεραφείμ,
Χαρά των αρχαγγέλων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε ειρήνη και χαρά,
λιμήν της σωτηρίας
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Παστός τοϋ λόγου ιερά,
άνθος της αφθαρσίας,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε παράδεισε τρυφής,
ζωής τε αιωνίας,
Χαϊρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε τό ξύλον της ζωής,
πηγή αθανασίας,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Σέ ικετεύω Δέσποινα,
Σέ, νϋν, επικαλούμαι,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Σέ δυσωπώ Παντάνασσα,
Σήν χάριν έξαιτοϋμαι,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Κόρη σεμνή και άσπιλε,
Δέσποινα Παναγία,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Θερμώς επικαλούμαι Σε,
Ναέ ηγιασμένε,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Αντιλαβού μου, ρϋσαι με,
από τοϋ πολεμίου,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Και κληρονόμον δειξόν με,
ζωής της αιωνίου,
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Υπέροχος ύμνος στην Παναγία μας. Ευχαριστώ που τον συμπεριέλαβες με βοηθά πολύ.
Ευχαριστούμε Φώτη..
Ας το ακούσουμε κιόλας, απ' τους Σιμωνοπετρίτες μοναχούς....
Re: Θρησκευτική ποίηση
Δημοσιεύτηκε: Παρ Μαρ 02, 2012 6:32 pm
από fotis
''Πάθοι''
Του Παναγιώτη Γ. ''ΕΜΑΝΟΥΗΛ''
Αιχμή καρφιού εγλύστραγε
Και έμπαινε στη σάρκα,
Κι αυτό την παραμέριζε
Σαν μες στην λίμνη βάρκα,
Σαν και αυτή που πρόθυμα
Μπαίνουν οι ερωτευμένοι,
Και βόλτες παν’ στον ουρανό
Πιασμένοι χέρι χέρι.
Καρτερικά επόναγες
Περίμενες το τέλος,
Αυτό που θα μας έβγαζε
όλους μας απ’ το έλος,
Εκείνο που μέχρι τον λαιμό
Είχαμε προχωρήσει,
Και μας τραβάει ο πονηρός
Μέχρι να μας βυθίσει.
Έλος εμείς δεν βλέπουμε
Παρά μονάχα λίμνη,
Και μπαίνουμε στα πάθη μας
Καθόμαστε στην πρύμνη,
Και ξανοιγόμαστε βαθιά
Σε απάτητα πελάγη,
Χαιρόμαστε την αλλαγή
Νομίζοντας οι πάγοι,
Δεν είναι κίνδυνος για μας
Παρά μονάχα για άλλους,
Δεν γίνονται αυτά σ’ εμάς
Τους βλέπουμε τους φάρους.
Ναυάγια δεν βλέπουμε
Μέχρι να βυθιστούμε,
Σκυλόψαρα δε νιώθουμε
Μέχρι να φαγωθούμε.
Μιλάμε σαν να βλέπουμε
Τα πάντα μας τριγύρω,
Ενώ ταυτόχρονα σχεδόν
Γυρνάμε γύρω γύρω.
Βαλτώνουμε στα πάθη μας
Ζώντας αρρωστημένα,
Μη ξέροντας την γιατρειά
Δεν πίνουμε απ’ το αίμα,
Αυτό που τρέχει άφθονο
Απ’ την πληγή της σάρκας,
Σαν λόγχισαν οι άνθρωποι
Την μια πλευρά της βάρκας.
Αίμα που έτρεξε γοργά
Στου τόπου το κρανίο,
Και υπερχείλισε του Αδάμ
Τον πτωτικό τον βίο.
Αίμα που ξεκαθάρισε
Την λύτρωση από την πτώση,
Και μοίρασε ταυτόχρονα
Της σωτηρίας γνώση,
Μοιράζοντας μόνο χαρά
Μαζί με σωτηρία,
Δίνοντας αλλεπάλληλα
Ακόμα μια ευκαιρία,
Όταν χαρίζεις έλεος
Και αιώνια βασιλεία,
Κάθε φορά στην εκκλησιά
Μετά την λειτουργία,
Την ώρα των άχραντων
Και Θειων μυστηρίων,
Η μόνη ελπίδα των πιστών
Ζωή των αιωνίων.
...Η πρόκα εβυθίστηκε
Τελείως μες στην σάρκα,
Σαν βακτηρία έπεσε
Σε Βουλιαγμένη βάρκα,
Για να πιαστούν οι ναυαγοί
Έξω να τους τραβήξεις,
Και την ψυχή τους στοργικά
Όλων να την φροντίσεις.